ไปเกี่ยวข้องกับการทำแท้งแบบตั้งใจ จะไถ่บาปนี่อย่างไรดี

ตอนนี้รู้สึกผิด เสียใจเป็นอย่างมาก หากย้อนเวลากลับไปได้จะไม่มีทางทำแบบนั้น
เมื่อสามสี่ปีที่แล้ว(สมัยเรียนปีหนึ่งปีสอง) ได้ไปมีส่วนรู้เห็นกับการทำแท้งของเพื่อนค่ะ คือเพื่อนท้องแล้วมายืมเงินเรา แต่ตอนนั้นเราไม่มีเงิน ก็เลยไม่ได้ให้ยืมไป ไม่ได้ห้ามเพื่อนเลยเพราะเราเข้าใจว่าที่บ้านเขาเอาตายแน่เลยตามใจเขาในการตัดสินใจนี้ เพื่อนคนนี้หาสถานที่ หาข้อมูลไว้แล้ว แต่ไม่มีเงินก็เลยมายืมเรา เราไม่ได้ให้ไปก็จริง แต่ด้วยความเป็นห่วงเพื่อนกลัวว่าจะเป็นอันตราย เพราะเห็นข่าวออกเกี่ยวกับการทำแท้งแล้วตกเลือดตายเยอะมาก ก็เลยไปหาในอินเตอร์เน็ตว่าที่ทำแท้งที่ไหนปลอดภัยไว้ใจได้ แล้วก็นำไปบอกเพื่อน ในตอนนั้นเราคิดค่ะว่าการทำแท้งมันคงบาปมาก แต่ไม่ได้คิดถึงเลยว่าคนรู้เห็นหรือช่วยเหลือก็บาปเหมือนกัน ซึ่งถ้าเป็นเราท้องขึ้นมาในตอนนั้น เราก็ไม่มีทางเอาออกแน่ๆ แต่นั่นไม่ใช่ตัวเรา เราเลยไม่ได้ห้ามเพื่อนอย่างถึงที่สุด มาถึงตอนนี้ได้เริ่มรู้จักบาปจากการทำแท้งมากขึ้นจากคุณริวจิตสัมผัส ได้รู้ว่าคนที่รู้เห็นก็บาปไม่ต่างกัน ได้ดูข่าวการทำแท้งที่มีมากขึ้น ก็รู้สึกหดหู่และสงสารเด็กที่ถูกทำแท้งขึ้นมาจับใจ คิดเสมอว่าทำไมตอนนั้นเราถึงไม่คิดได้นะ เรายอมรับผิดทุกอย่าง จะไม่โทษว่าเพราะความรู้เท่าไม่ถึงการหรืออะไรทั้งสิ้น เพราะสุดท้ายแล้วในตอนนั้น เราก็เต็มใจที่จะช่วยเพื่อนของเรา มาจนถึงวันนี้ เราก็ได้แต่ทำบุญ ทำสังฆทานไปให้เด็กคนนั้น เคยมีหมอดูมาทักว่ามีเด็กขี่คออยู่ เพราะไปเกี่ยวข้องกับการทำแท้ง ให้ทำสังฆทานซะ เราก็ทำไปให้แล้วให้หมอดูถามว่าอยากมาอยู่กับเราไหม เราจะเลี้ยงเป็นกุมาร เป็นลูก หมอดูบอกว่าเขาอยากอยู่ด้วย ซึ่งจริงไม่จริงเราก็ไม่อาจรู้ได้ เรารู้แต่ว่าเราคิดเสมอว่าเขามาอยู่กับเราแล้ว และเราก็ไม่ได้ต้องการมีกุมารมาไว้เพื่อใช้ให้โชคลาภเหมือนคนอื่น เพราะเรารู้ดีว่าเราติดค้างเขาไว้ ที่เรารับเขามาอยู่ด้วยก็เพื่อต้องการไถ่บาป พาไปทำบุญ หรือทำความดีกัน ไม่ต้องมาทำอะไรให้เรา ไม่ต้องให้โชคลาภ ซึ่งถ้าวันใดที่เขาอยากไปเกิดเราก็บอกว่าไปได้เสมอ ทั้งๆ ที่เราก็ไม่รู้หรอกว่าเขามาอยู่กับเราจริงไหม เราอยากรู้เหลือเกินว่าสิ่งที่เราทำอยู่มันเพียงพอแล้วหรือยัง หรือทำถูกต้องแล้วหรือยังที่จะไถ่บาปๆ นี้

 

การละอายชั่วกลัวกรรมมันก็ดีอยู่หรอก....
แต่ที่คุณเป็นอยู่เหมือนยอมจำนนต่อกรรมที่ล่วงพ้นไปแล้ว.....

การมีเจตนาดี มีน้ำใจ กลัวเพือนตาย กลัวเพื่อนถูกครอบครัวตำหนิ
เอาแค่ส่วนดีมาชั่ง เรื่องทำแท้ง ลูกเพื่อนไม่ใช่ลูกโยม ที่ทำไปตอนนั้นก็ห่วงเพื่อนนำหน้า ไม่ใช่ยินดีแต่จำใจ....

หากอาตมามีเพื่อนดี ๆ แบบโยม.....หากการกระทำของโยมเป็นบาปเพราะรักเพื่อนจนมองข้ามศีลธรรม คงยินดีตกนรกแทนเพื่อนอย่างโยมโดยไม่เสียใจสักนิด...


ทำใจให้สบาย ทำบุญทำทานไปตามเรื่อง มันไม่หนักหนาสาหัสหรอก ความดีเราก็มีมาก

สักวันเด็กที่ตายคงเข้าใจว่าโยมรักเพื่อนจึงมองข้ามไม่ได้ยินดีเรื่องการช่วยเพื่อนทำแท้ง

อย่าไปก๊อปปี๊กรรม(ชั่ว)หมั่นนึกถึงทำให้ใจเศร้าหมองโดยไม่จำเป็น
ตั้งใจรักษาศีล 5 ชีวิตจะดีขึ้น เป็นคนดีต้องเหนี่ยวนำกรรมดีมาใช้

ขอให้โยมมีสติปัญญาข้ามพ้นอุปสรรคด้วยความดี


ขอเจริญพร

 

สิ่งที่จะช่วยได้อย่างมากก็คือการขอขมากรรมทุกวันอย่างน้อยวันละครั้ง ลองหา
บทท่องขอขมากรรมดูครับ หรือเราจะกำหนดไว้ที่กลางอกก็ได้แล้วท่องในใจ
จากนั้นก็อุทิศบุญให้กับเจ้ากรรมนายเวรของเราเรื่อยๆ มันก็จะเบาลงนะครับ ถ้า
รักษาศีลได้จะช่วยได้มากเหมือนกัน การทำทานก็เน้นทำธรรมทาน ปล่อยสัตว์
แล้วอธิษฐานเบิกบุญที่ทำส่งผลให้กรรมปานาติบาตของเราเลิกให้ผล ธรรมทาน
ที่ดีก็คือบอกเรื่องราวของเราต่อๆ ไปนั่นแหละครับ ให้เป็นอุทาหรณ์แก่ผู้ที่หลง
ผิด อานิสงส์ของธรรมทานจะช่วยทำให้อกุศลกรรมเก่าๆ เบาคลายลงได้ ไม่รู้
เหมือนกันว่ากรรมของคุณหนักหรือเปล่าแต่ทำเพื่อความสบายใจก็แล้วกันยังลด
กรรมไม่ดีด้านอื่นๆ ได้ด้วย

 

ขอบคุณมากๆ ค่ะ สำหรับคำแนะนำ แต่ตอนนี้ก็เป็นห่วงเพื่อนอยู่เหมือนกันค่ะ ไม่รู้ว่าเขาทำบุญถวายสังฆทานเยอะไหม เหมือนช่วงนี้เขาจะเอาใจไปจดจ่ออยู่กับสิ่งอื่น เคยแนะนำเขาให้บวชทั้งเขาและแฟนเขาที่เป็นพ่อเด็ก เขาก็บอกว่าจะบวชอยู่ แต่จนถึงบัดนี้ก็ยังไม่ได้บวชกัน บอกว่ายังไม่พร้อม พยายามเตือนเขาให้ทำบุญไปให้ลูกเยอะๆ แต่ก็ไม่กล้าพูดมากค่ะ กลัวจะไปกระทบจิตใจเขา เพราะเขาบอกว่าเขาเองก็เสียใจมาก และทุกวันนี้เขากลายเป็นคนคิดมาก จ้องจะทะเลาะกับแฟน ทั้งๆ ที่แฟนเขาก็ไม่ได้ทำอะไรเลย เหมือนชีวิตไม่มีความสุข ทั้งๆ ที่มันก็ไม่ได้มีเรื่องอะไร

 

มันอาจเป็นเศษกรรมแหละครับ เพราะตามที่คุณเล่ามา เจตนาคุณไม่ได้อยู่ที่การช่วยเพื่อนทำแท้ง แต่เป็นการช่วยเพื่อนไม่ให้เป็นอันตรายจากการทำแท้ง แต่มันก็มีผลเกี่ยวโยงกันอยู่ อาจจะเป็นแค่เศษกรรมก็ได้ครับ ก็อย่างที่หลาย ๆ ท่านบอกนั้นแหละครับ ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เขาซ่ะ ไม่ใช่แค่เด็ก แต่ให้พ่อให้แม่ เขาด้วย คือเพื่อนคุณกับแฟนเพื่อนคุณอ่ะครับ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรอกครับ ที่เขาทำให้เราเข้าไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ 2 คนนี้ก็อาจเป็นเจ้ากรรมนายเวรเราก็ได้

 

ผมก็เคยผิดพลาดทำนองนี้เหมือนกันครับ ไม่ว่าจะเจตนาหรือไม่เจตนาก็ขอสำนึกผิด
ขอโทษและขอขมา..ทำบุญให้เขามาโดยตลอด โดยเฉพาะนั่งสมาธิทุกวันและอุทิษบุญให้เขา