เถียงพ่อแม่ มีแต่ตกต่ำ

"คนเถียงพ่อเถียงแม่จะเอาดีไม่ได้ ไม่ต้องถึงกับฆ่าหรอก

แค่คิดว่าพ่อแม่ไม่ดี ก็ทำมาหากินไม่ขึ้นแล้ว
ต้องแก้ปัญหาก่อนคือถอนคำพูด ถอนความคิด ไปขอขมาลาโทษ

..กรรมใดที่ลูกได้ล่วงเกินคุณพ่อคุณแม่ ด้วยกายก็ดี
ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี ขอให้คุณพ่อคุณแม่ อโหสิกรรมให้แก่ลูกด้วย.. แล้วมาเจริญกรรมฐาน รับรองสำเร็จแน่"

''คนที่มีบุญวาสนา จะกตัญญูต่อพ่อแม่''



โดย พระธรรมสิงหบุราจารย์ (หลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม)



ข้อความนี้คัดลอกมาจาก
ที่มา หนังสือวิธีทำบุญ สร้างบารมี ทำดีสนองคุณพ่อแม่
สุดยอดแห่งพระวิปัสสนาจารย์ผู้สอนวิธีปฏิบัติกรรมฐานแก้กรรม

คนที่เคยเถียงพ่อเถียงแม่ก็นำเทียนแพไปขอขมาท่านนะคะ ดิฉันทำมาแล้วแต่เป็นการขอขมาผ่านทางโทรศัพท์เพราะอยู่คนละที่กับท่านทำแล้วรู้สึกดีคะ

 

การขอขมาคุณพ่อคุณแม่แค่ปากเปล่าไม่เท่ากับการดูแลเลี้ยงดูท่านตอนเมื่อท่านอายุมากและเจ็บป่วยถ้ามีโอกาศก็ควรจะทําตั้งแต่เดี๋ยวนี้ก่อนที่ท่านจะสิ้นลมหายใจ

 

ขออนุโมทนาครับ

กรรมใดที่ลูกได้ล่วงเกินคุณพ่อคุณแม่ ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี ขอให้คุณพ่อคุณแม่ อโหสิกรรมให้แก่ลูกด้วย​

 

ได้ดูแลพ่อแม่ อิ่มใจ สุดๆและทำให้เกิดปัญญา จะคิด จะทำอะไรก็ไม่ตกอับ

 

พยายามจะทำครับ บางครั้งก็อาจจะมีบ้างที่เถียง แต่ไม่มีอะไร

 

กรรมที่ทำกับบุพการี รุนแรงยิ่ง ไม่ว่าจะเป็นกรรมดี หรือกรรมชั่ว
อนุโมทนา กับบทความดีๆ ที่นำมาฝากค่ะ



งานพาร์ทไทม์ หางานพาร์ทไทม์ทำที่บ้าน

 

อนุโมทนาสาธุครับ กราบขออโหสิกรรมคุณพ่อคุณแม่ที่ลูกได้ล่วงเกินไปทั้งกายวาจาใจ คุณพ่อคุณแม่โปรด อโหสิกรรมให้ลูกด้วยนะครับ
ความกตัญญูกตเวที เป็นเครื่องหมายของคนดี

 

''คนที่มีบุญวาสนา จะกตัญญูต่อพ่อแม่''

จริงแท้แน่นอนค่ะ ชีวิตดิฉันก็ถูกล็อคมาตั้งแต่แรกแล้ว
ที่ไม่สามารถโกหกความรู้สึกตัวเองได้
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป..แล้วทุกอย่างมันก็จะดับไป

 

พึ่งลองเข้ามาอ่านค่ะ มีเรื่องสงสัยอยากถามเกี่ยวกับการเถียงพ่อเถียงแม่ซักเล็กน้อยค่ะ หวังว่าผู้รู้จะตอบให้ได้...คือเป็นปัญหาที่ตัวเองประสบและยังคิดไม่ตกว่าตัวเองทำถูกหรือผิด ทั้งๆ ที่พยายามเลิกจนถึงกับพยายามไม่สนใจการกระทำของมารดา แต่สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะพูดและต่อว่า...

คือว่าตัวเองเป็นคนชอบพูดว่าแม่...ไม่อยากเข้าข้างตัวเองว่าเมื่อก่อนไม่ใช่คนแบบนี้ แต่มีเหตุให้ต้องเป็นไป คือมารดาของดิฉันเป็นคนติดการพนันมาก ตั้งแต่จำความได้ก็เห็นมารดาติดการพนันแล้ว...จากครอบครัวที่พอมีอันจะกิน ต้องกลายเป็นครอบครัวที่มีหนี้สิน...จำได้ว่าตอนนั้นตัวเองพึ่งจบการศึกษาใหม่ๆ ก็ต้องนำเงินที่หามาได้ มาใช้หนี้สินแทนมารดา ครั้งแรก...ครั้งที่สองยังพอว่า ต่อมายังมีครั้งที่สาม...สี่...และห้า จำนวนหนี้ก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ( เช่นครั้งแรกหลักพันกลายเป็นหลัก หมื่น ครั้งที่สามสี่... เริ่มขยับขึ้นจนถึงหลักแสน ) จากที่เคยข้อร้องกันดีๆ ดิฉันก็เริ่มต่อว่ามารดาเกี่ยวกับการพนันจนเถียงกันลั่นบ้าน...และก็เริ่มลามไปเรื่องอื่นๆด้วย จนถึงตอนนี้มารดาก็ยังเล่นอยู่ดี...ดิฉันเครียดมาก งานที่ทำก็มีปัญหา เรื่องที่บ้านก็ยังมีปัญหามากอีก บอกตามตรงเบื่อมากๆ สุดท้ายถึงกับประชดมารดาลาออกจากงานแล้วกลับมาอยู่บ้านเลยทีเดียว... ตอนนั้นพูดกับมารดาไปว่า " ถ้าทำงานหาเงินแล้ว ไม่ได้ใช้ต้องมานั่งใช้หนี้แม่ ก็ไม่สู้ไม่ต้องทำงานเลยดีกว่า...เป็นหนี้มาอีก ก็ตัวใครตัวมันแล้วกัน! "
ไม่รู้ตอนนั้นคิดผิดหรือคิดถูกถึงพูดไปแบบนั้น แต่ก็ทำมันไปแล้ว...อาจจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีสำหรับน้องชายเลยทำให้น้องชายกลายเป็นคนไม่เอาใครเหมือนกัน...น้องชายทำงานหาเงินมาได้ก็เก็บไว้ใช้เอง ไม่เคยช่วยค่าใช้จ่ายในครอบครัวเลย มีบิดาและดิฉันเท่านั้นที่ช่วยกันออก...( ตอนนี้ถึงสำนึกได้ว่าถ้ายังไม่ลาออกจากงานมา ก็คงไม่ต้องมานั่งปวดหัวเรื่องค่าใช้จ่ายอย่างงี้ อย่างน้อยก็ไม่ต้องฟักทุนออกมาใช้จ่ายภายในบ้าน เงินเก็บก็ไม่ต้องน้อยลง )
ตอนนี้คนในครอบครัวไม่ค่อยเข้าหน้ากัน เหมือนต่างคนต่างอยู่ พอพูดกันทีไรก็จะทะเลาะกันทุกที ไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกัน... บางครั้งดิฉันก็โทษตัวเองว่าถ้าตอนนั้นไม่ลาออกจากงานมาก็คงดี ไม่ต้องกลับมาอยู่บ้าน ก็ไม่ต้องมาทะเลาะกับพ่อแม่..โดยเฉพาะแม่... แต่พอคิดอีกทีก็อดไม่ได้ที่จะโทษมารดาว่า " ทำไมมารดาของดิฉันไม่เคยเข้าใจความรู้สึกของดิฉันบ้าง ทำไมต้องไปนั่งเล่นการพนันได้ทุกวัน พ่อเองก็เบื่อจนไม่อยากพูดด้วย ( ออกไปเล่น 10.00 โมง กลับมาอีกที 18.00น ) พอถามก็บอกว่าเล่นได้ แต่ก็เห็นว่ามีเจ้าหนี้มาทวงประจำ จนตอนหลังมารดามักบอกกับเจ้าหนี้ว่าไม่ต้องมาทวงที่บ้าน มีอะไรก็คุยกันค้างนอกบ้าน แต่สุดท้ายถ้ามารดาไม่ใช้ดอกพวกนั้น พวกนั้นก็มาหน้าบ้านอยู่ดี ดิฉันเห็นก็อดไม่ได้ที่จะต่อว่ามารดาอีก...ตอนนี้ถึงขนาดโทรไปเตี้ยมกับป้า แล้วให้ป้าทำทีโทรมายืมเงินจากดิฉัน แต่ความจริงแล้วมารดาของดิฉันนั่นแหละต้องการเงิน ( ที่รู้ก็เพราะมาพูดกับดิฉันว่า ป้าโทรมา แต่ดิฉันดันจำได้ว่าวางโทรศัพท์ไว้ใกล้ๆตัว ถ้าป้าโทรมาจริง ดิฉันก็ต้องได้ยิน ไม่ใช่มารดาที่พึ่งกลับมาจากข้างนอกเอามาให้... แล้วก็เป็นจริงดังคาด โทรศัพท์เป็นเบอร์โทรออกไม่ใช่โทรเข้า แถมพอดิฉันซักไซ้ถามป้าตอนหลัง ป้าก็รับสารภาพว่ามารดาของดิฉันให้โทรมาพูดจริงๆ ดิฉันอยากร้องไห้ รู้สึกน้อยใจว่าทำไมมารดาถึงกล้าหลอกดิฉันได้ หลอกเพื่อจะเอาเงินไปทำอะไร ? ถ้าไม่ใช่เอาไปให้เจ้าหนี้ !... สิ่งเหล่านี้นั่นแหละที่ทำให้ดิฉันพูดได้เต็มปากว่า ดิฉันเป็นคนพูดว่าแม่...( แม้ในใจจะรู้สึกก็ตาม )
แม่ของดิฉันเคยพูดตอกดิฉันกลับมาว่า "ว่าพ่อว่าแม่ระวังนรกจะแดกหัว ลูกคนอื่นไม่เห็นมีใครเหมือนมึง ไม่อายคนอื่นเค้าบ้าง... "

ไม่ใช่ไม่รู้ ไม่ใช่ไม่กลัว ไม่ใช่ไม่เข้าใจ แต่สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะว่ามารดา

อยากถามท่านผู้รู้ค่ะว่า การที่เราว่าแม่เพราะเราต้องการให้แม่เลิกเล่นการพนันนั้นผิดมากไหม ? ( แต่ดิฉันแน่ใจอย่างหนึ่งว่า จุดเริ่มต้นของการทะเลาะกันของครอบครัวของดิฉันในเรื่องอื่นๆ ก็เพราะเรื่องนี้แหละค่ะ )

หมายเหตุ : กรรมใดที่ลูกกระทำด้วยความตั้งใจก็ดี ไม่ตั้งใจก็ดี ขอให้มารดาอโหสิกรรมให้กับลูกด้วย...

 

ขออนุโมทนาครับ กรรมใดที่ลูกได้ล่วงเกินคุณพ่อคุณแม่ ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี ขอให้คุณพ่อคุณแม่ อโหสิกรรมให้แก่ลูกด้วยครับ

 

ข้าพเจ้าก็ เป็นคนหนึ่ง ซึ่งมักจะบ่น กับแม่ แต่ไม่ได้ถึงกับด่า
ซึ่งข้าพเจ้าเองก็รู้ว่า มัน เป็นสิ่งที่ ไม่สมควร และทุกครั้งข้าพเจ้ามีโอกาส
ข้าพเจ้าจะขอขมา และขออโหสิกรรม เสมอ ซึ่ง ท่านก็ อโหสิกรรม ให้ ทำให้ข้าพเจ้า
รู้สึก ว่าจะพยามไม่สร้างกรรมเรื่องนี้ อีก
สุดท้าย ข้าพเจ้าก็ อยากให้ท่าน ลองไปขอ ขมา ให้ท่านอโหสิกรรม ดู นะ จะได้ไม่มีเวรกรรมต่อกัน และ ก็ปล่อยวาง ซะ เรื่องๆ ที่จะเข้ามาใหม่ เราทำหน้าที่ ของเราให้ดีก็ พอ และก็เตือนท่าน เราทำได้ดีที่สุดแล้ว ที่เหลือ ก็เป็น กรรมของท่าน เพราะท่านสร้างเอง

 

การทะเลาะกับแม่ เพื่อให้เเม่เลิกการพนัน ... ผิดครับไม่รู้ว่ามากหรือน้อยแต่ผิด


ถ้าเชื่อเรื่องอดีตชาติ ... คุณแม่ , คุณ,คุณพ่อและน้องชายคุณ เคยทำกรรมร่วมกันมา การไปโกงเงินเขามาก่อน ชาตินี้ก็เลยต้องกลับมาชดใช้เขา

เมื่อชดใช้ยังไม่หมดก็ยังต้องเป็นผีพนันต่อไป


การสร้างบุญด้วย ทานศีลภาวนา จะเป็นตัวช่วยคุณได้ดีครับ


ลูกไม่ดีแก้ที่พ่อแม่ พ่อแม่ไม่ดี แก้ที่ลูก



.

 

อดทนนะครับคุณ <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->จุมพดา<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_6095786", true); </SCRIPT> เรื่องพ่อแม่ผมถึงแม้ผมจะไม่ได้เจอเคสแบบคุณ แต่ก็หนักเหมือนกันกว่าจะผ่านมาได้ แล้วผมก็เคยทำเลวกับพวกท่านมายิ่งกว่าคุณเสียอีกเป็นเพราะตอนนั้นมีจิตอาฆาตแค้นจากคำพูดและการกระทำบางอยางที่รู้สึกว่าที่พวกท่านกระทำกับผมมันรุนแรง เจ็บแค้นถึงขั้นเกลียดตัวเองที่เกิดมาเป็นลูกของท่าน คิดฆ่าตัวตายอยู่หลายครั้งในช่วงนั้น เครียดมากจนเป็นโรคประสาท อาการกำเริบก็ทำชั่วกับท่านหลายอย่าง กว่าจะเข้าสู่ภาวะปกติก็ใช้เวลามากพอสมควร แต่ตอนนี้หยุดแล้วครับ ไม่อยากต้องไปชดใช้กรรมให้มากกว่านี้ อดทนนะครับแผ่เมตตาให้ท่านเสีย ถือเสียว่าชาตินี้เรามีหนี้กรรมกับท่านอยู่ ต้องพยายามสร้างบุญกุศลมากๆ พ่อแม่จะเลวชั่วยังไงก็ทำให้เรามีชีวิตขึ้นมาครับ อย่างน้อยได้มีชีวิตและสังขารเพื่อสร้างบุญกุศล ถ้าคิดได้เสียว่าท่านจะอยู่กับเราได้สักกี่ปีกัน เราจะได้สบายใจครับ สู้นะครับ ผมเองก็ย่ำแย่กับเรื่องปัญหาครอบครัวเหมือนกัน

 

อันนี้เรื่องจริง เมื่อก่อนผมเถียงแม่ เถียงทุกอย่าง ไม่พอใจอะไรก็โวยวาย ผลที่ตามมาก็คือ คิดอะไรไม่ค่อยออก หลงๆลืมๆ บางทีลืมหยิบกุญแจบ้าน ร้ายสุดคือเสียบกุญแจคารถไว้ พอถึงวันแม่ ก็เข้าไปกราบท่าน ขอขมาท่าน พูดดีๆกับท่าน ไม่เถียง ไม่พอใจก็เก็บเอาไว้ เพราะยังไงท่านก็เป็นแม่ ทุกวันนี้อาการดีขึ้นแล้วครับ

 

ขออนุโมทนาค่ะ

กรรมใดที่ลูกได้ล่วงเกินคุณพ่อคุณแม่ ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี ขอให้คุณพ่อคุณแม่ อโหสิกรรมให้แก่ลูกด้วย

 

เรื่องนี้นานาจิตตัง ผมว่าผิดก็ผิด ถูกก็มีส่วนถูก ..การสั่งสอนบอกกล่าวท่านไปทางที่ดีก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นเรื่องผิดและได้บุญ ..เมื่อเห็นแม่ตัวเองเดินไปสู้อบายมุขภูมิและกำลังจะจูงคนอื่นไปด้วยแต่บอกว่าให้ปล่อยๆท่านผมว่าแบบนั้นก็ไม่ถูกอยู่ดีนะครับ

มันไม่ได้ถูกไปหมด แต่ก็ไม่ได้ผิดไปหมด.. ไม่อยากให้โทษตัวเองจนเกินไป แต่การต่อว่าด่าทอควรปรามๆไว้บ้าง เพราะบางทีเป็นเรื่องของอารมณ์ที่เกินเหตุตรงนี้ เป็นบาปอยู่แล้วไม่ใช่ว่าแต่ด่ากับพ่อแม่ จึงต้องค่อยๆบอกกล่าวท่านไป หาวิธีใช้ปัญญาให้ท่านลดๆการเล่นการพนันไปที่ล่ะนิด ไม่จำเป็นต้องเลิกหมดแต่ ต้องเล่นในจำกัดที่ไม่เดือนร้อนตนเองและครอบครัว

ระหว่างนี้ก็แผ่กุศล สร้างบุญต่อไป อโหสิกรรมเจ้ากรรมนายเวรไปเรื่อยๆ สอนให้ท่านทำความดีมากขึ้น ให้ท่านรู้จักพระ รู้จักเจ้าจะได้ ผ่อนๆเรื่องอบายมุขไปได้ เพราะบางทีคนใกล้ตัวสอนคนใกล้ตัวไม่ได้เท่าคนอื่น ต้องหาวิธีเอาครับ

สรุปคือคุณผิดแต่ก็ถูก ทางที่ดีหาวิธีที่ดีกว่านี้จะได้ถูกมากขึ้นครับ

 

ลองเอานี่ไปอ่านดูนะคะ ยังไงๆท่านก็เป็นพ่อแม่ค่ะ
ให้อภัยกับท่านและลองไปขอขมากับท่านดูนะคะ

http://www.kanlayanatam.com/sara/sara136.htm

 

ขอโมทนาสาธุครับ....
...กรรมใดที่ลูกเคยทำไม่ดีต่อพ่อ-แม่ทั้งต่อหน้าและลับหลัง ด้วยกายก็ดี วาจาก็ดี ใจก็ดี ขอให้พ่อ-แม่อโหสิกรรมให้ลูกคนนี้ด้วยเถิด.....

 

กราบโมทนา สาธุ ท่านผู้มีใจบุญใจกุศล เสียสละเวลาหาบทความ นำบทความที่ดี มีประโยชน์ ให้ผู้อ่านได้ศึกษา อันก่อให้เกิดปัญญาในการพิจารณา เมื่อปัญญาพิจารณาแล้ว จิตจะเป็นผู้กำหนด เป็นผู้เลือกความถูกต้อง ถือว่าเป็น จาคะ คือการให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน อีกทั้ง ถือว่าการให้นั้น เป็นธรรมทาน เป็นบุญใหญ่ ขอโมทนาสาธุ

 

ผมขออนุโมธนาหลวงพ่อครับ เชือฟังพ่อแม่ดีที่สุดแล้วครับ