นิทาน เรื่อง "พญานาค"

วิธีสำรวมหู ฝึกภาวนาที่ทำอย่างสม่ำเสมอ เมื่อได้ยินเสียงใดไม่พยายามสืบสาวในเสียงทั้งที่พอใจและทำให้ขัดเคืองโมโห พอ ใจมากก็ฟุ้งซ่านเพลิดเพลินคิดคำนึงถึงแต่ต้นเสียงนั้น ไม่พอใจก็ฟุ้งซ่านเคียดแค้นวนไปวนมากับการหาทางแก้แค้นเจ้าของ เสียงนั้น เมื่อได้ยินเสียงใดๆ นึกในใจว่า “เสียงก็เป็นเพียงเสียง แล้วก็หายไป ไม่อยู่นาน”

​

วิธีสำรวมจมูก สำรวมเช่นเดียวกัน เมื่อได้กลิ่นที่หอมพึงใจและเหม็นน่าสะอิดสะเอียน นึกในใจว่า “กลิ่นก็เป็นเพียงกลิ่น แล้วก็หายไป ไม่อยู่นาน”​

วิธีสำรวมลิ้น เมื่อลิ้มรสอาหารคาวหวานใดๆ มักกินอย่างเมามัน แม้พระเกจิอาจารย์ที่มีชื่อเสียงหลายท่านสำรวมอินทรีย์ได้ทั้งหมด แต่พอเห็นอาหารที่ท่านชอบท่านยังฉันอย่างเมามัน ก่อนมรณกรรมภาพท่านบอกกับศิษย์ผู้ใกล้ชิดว่าท่านติดในรสอาหารจะต้องเกิดเป็นพรหมชั้นอนาคามี หลวงปู่องค์นี้กล่าวกันว่าท่านหายตัว และเหาะได้ อจ.รู้จักดี​

วิธีการสำรวม ก็คือ เมื่อตักอาการเข้าปากให้กลั้นน้ำลายไม่ให้ไหลเข้าคอ แล้วเคี้ยวคำข้าวนั้นให้ละเอียดจนหมดรสแล้ว ค่อยกลืน แล้วคอยตั้งสติที่คำข้าวให้ไหลลงจนถึงกระเพาะก่อนจึงตักคำใหม่ วันใดที่จะภาวนาจนถึงฌาน ๔,ถอดกายทิพย์ หรือบรรลุมรรคผลเข้าประหารกิเลสทีละขั้น จะสังเกตเห็นว่าวันนั้นเราต้องมีสติอย่างสมบูรณ์และกินอาหารละเอียดอย่างที่กล่าวข้างต้นด้วย​

วิธีสำรวมกาย เมื่อกายสัมผัสของอ่อนนุ่มหรือแข็ง ทำให้เราพึงพอใจและไม่พึงพอใจ ก็ให้นึกในใจว่า “นุ่มก็สักว่านุ่ม แล้วก็หายไป ไม่อยู่นาน” หรือ “แข็งก็สักว่าแข็ง แล้วก็หายไป ไม่อยู่นาน”

​

วิธีสำรวมใจ การสำรวมใจคล้ายกับการฝึกสมาธิ เพียงแต่ใจก็คือตัวเราที่ครุ่นคิดและเป็นตัวเรามาแต่กำเนิดโดยที่ใจกับกายสัมพันธ์เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ตั้งแต่เล็กจนโตเมื่อใจคิดสั่งอะไรกายจะทำตามอย่างเต็มกำลังเสมือนเป็นทาสผู้ซื่อสัตย์ แต่ครั้นเรามาปฏิบัติแล้ว เราจะเริ่มเห็นว่าใจเป็นอย่างหนึ่ง กายเป็นอย่างหนึ่ง ใจนั้นหมายรวมถึงกิเลสหมองคล้ำหลายชนิด, ธาตุรู้ภายใน,อารมณ์ที่เกิดกับใจ​

 

นุ๊ก เอ๊ยยยย ..มิ๊กเอ๊ยยยย ... เข้าได้แล้วค่ะ...

555+++ กว่าจะมาได้ ลืมหมดเลย ว่าจะเล่าอะไร

แต่ไม่ลืมนะ ว่า ถามอะไร คุณ คุรุวาโร ไว้น่ะ ...อิ อิ

ตอบมาด้วยค่ะ... ท่านประธานที่เคารพ...

 

วิธีการสำรวมก็คือ ใจคิดรัก,ใจคิดโกรธ, ให้นึกในใจว่า “รักก็สักว่ารัก แล้วรักนั้นก็หายไป ไม่อยู่นาน”​

”โกรธก็สักว่า โกรธ แล้วโกรธนั้นก็หายไป ไม่ตั้งอยู่นาน”​

ฝึกหัดลมหายใจพื้นฐานของการถอดกายทิพย์​

ลมหายใจนั้นยังชีวิตนี้ให้ตั้งอยู่ได้ ทำให้เกิดไออุ่นแก่ร่างกาย ลมหายใจอาศัยหลักคือความเกิดดับเป็นและตายอย่างต่อเนื่อง จึงทำให้มีชีวิตอยู่ได้ หากความต่อเนื่องขาดไปหรือนานเกินไปกายสังขารนี้ย่อมไม่สามารถตั้งอยู่ได้ ธาตุทั้ง ๔ จะเริ่มการแยกจากกันกลับสู่ธาตุแม่ทันทีและวิญญาณผู้ถือครองจะล่องลอยไปตาม ภูมิแห่งจิตที่ฝึกฝนสั่งสมมาสุดแต่ว่าอาสันนกรรม(กรรมก่อนตายจะเป็นอะไรมา แทรกหรือไม่) ถ้าไม่มีอาสันนกรรมมาแทรกต้องไปตามภูมิแห่งจิตแน่นอน​

ลมหายใจของผู้คนที่ต้องทำมาหากิน มีความเร่งรัดในการหาเลี้ยงชีพนั้น แทบทุกคนล้วนหายใจเข้าและออกแล้ว มักจะกลั้นลมหายใจสลับกันไปมา แม้กระทั่งพูดยิ่งคนพูดเร็วไม่มีเว้นวรรค มักต้องกลั้นลมหายใจบ่อยครั้งเสมอ เมื่อเป็นเช่นนั้นอารมณ์และอุปนิสัยของผู้คนย่อมแตกต่างกัน โดยมาจากหลายสาเหตุและในหลายสาเหตุนั้นมีการหายใจเกี่ยวอยู่ด้วย​

พระพุทธองค์ท่านฝึกลมหายใจอย่างช่ำชองแม้ก่อนที่จะทรมานกายท่านฝึกลมหายใจจนเข้าสู่ความสงบขั้นที่ ๘ แล้วจึงหันไปทรมานกาย ภายหลังเลิกจากการทรมานกาย พระองค์ทรงพักฟื้นพระวรกายด้วยอานาปานสติ และพิจารณาธรรมทั้งปวงจนบรรลุอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า​

 

มีอาการเดียวกันค่ะ น้องมิ๊ก..

 

วิธีฝึกลมหายใจ เราควรปรับลมหายใจที่มีนิสัยต่างๆกันคือสั้นบ้างยาวบ้าง ให้เป็นอย่างเดียว​

๑.เมื่อฝึกครั้งแรกให้ฝึกลมหายใจให้ยาว เข้ายาว ออกยาว​

๒.ลมหายใจที่เข้าและออก ฝึกให้ละเอียดคือเบา ไม่กระแทกกระทั้น​

๓.เมื่อลมหายใจเข้าจนสุด หรือออกจนสุด ให้ฝึกหยุด ไม่ใช่กลั้นลมหายใจ แต่เหมือนตั้งสติพระพุทธองค์ทรงเรียกว่า “กายระงับ” ทางการพิจารณาวิปัสสนาเรียกว่า “ดูความดับของลมหายใจ”​

๔.ถ้าใครจะพิจารณาดูความเกิดของลมหายใจ คือรู้สึกลมหายใจเข้า ให้พิจารณาว่า “เราหรือกายนี้เกิดมีชีวิต”และ รู้สึกลมหายใจหยุดเคลื่อนไหว ให้พิจารณาว่า “เราหรือกายนี้ดับไม่มีชีวิต” ย่อมไม่เสียหลายบางท่านสามารถบรรลุถึงอรหัตผลมาแล้ว​

๕.ครั้งแรกเมื่อเราเริ่ม ฝึกหัดลมหายใจทุกครั้งสังเกตดูว่า เราฟุ้งซ่านมากหรือไม่ คือคิดเรื่องราวต่างๆไม่จบสิ้น ทางการปฏิบัติเรียกว่า จิตหยาบ ขอแนะนำให้ท่องพุทโธ กำกับลมหายใจเข้าและออก แต่มีเทคนิคคือ ต้องสังเกตว่า เสียงบริกรรมในใจนั้น ดังตรงส่วนใดภายในกายนี้ ซึ่งศูนย์กลางการบริกรรมอาจเคลื่อนไหวไม่แน่นอนในแต่ละวัน เมื่อรู้ว่าเสียงบริกรรมอยู่ตรงส่วนใดให้เอาความจดจ่อไปนิ่งที่ตรงนั้น ไม่ช้าจิตที่หยาบจะสงบขึ้น แล้วค่อยวางบริกรรมมากำหนดรู้ลมหายใจอย่างเดียว​

๖.ขอบอกไว้อีกครั้งว่า การฝึกลมหายใจไม่ละเอียดพอ ย่อมไม่สามารถถอดกายทิพย์ได้​

 

การฝึกถอดกายทิพย์ขณะนอน​

๑.ให้นอนหลับในท่านอนหงายปล่อยตัวตามสบาย ไม่ซ้อนเท้ากัน แล้วกำหนดลมหายใจเข้าและออก ให้รู้สึกลมหายใจเข้าและออกยาว และให้ฝึกรู้ลมหายใจตอนหยุด ให้ละเอียด คำว่าละเอียดหมายถึง เบานุ่ม ไม่กระแทกกระทั้น นำไปกำหนดรู้ในเวลาตื่นอยู่ด้วย ทำให้มากที่สุดเท่าที่นึกได้

​

๒.ขณะนอนเมื่อหลับตาลงหลังจากกำหนดรู้ลมหายใจระยะหนึ่งแล้ว ให้วาดภาพว่ามีร่างกายเรานอนเหนือขึ้นไปประมาณ ๒ เมตร (ถ้าจะเปรียบเหมือนกายเรานอนบนเตียงชั้นล่าง แต่กายที่วาดขึ้นนอนอยู่บนเตียงชั้นบนเหนือขึ้นไป) มีรูปร่างเหมือนกับตัวเรา พยายามใส่รายละเอียดในร่างนั้น วาดรอบร่างนั้น ถ่ายเทความรู้สึกจากร่างที่นอนขึ้นไปร่างบน และถ่ายเทร่างบนลงสู่ร่างที่นอนสลับไปสลับมา ขณะเดียวกันให้ทำความรู้สึกลมหายใจไปด้วย (ถ้ากำหนดลมหายใจไม่ชำนาญ อย่าเพิ่งถ่ายความรู้สึกขึ้นลง เพราะอาจทำให้เราไปบีบรัดลมหายใจ ทำให้อึดอัด ควรฝึกลมหายใจจนกายเบาก่อน จึงฝึกถ่ายความรู้สึก)​

๓.เมื่อทำสักระยะแล้วให้กำหนดภาพของเราให้เป็นร่างสีขาว นอนหงายสูงขึ้นไป ซ้อนขึ้นไป จนสุดหูลูกตา(หมายถึงขณะนอนหลับตาอยู่) และฝึกถ่ายความรู้สึกขึ้นไปสู่กายบนสุดนั้นให้ทำอยู่อย่างนี้ วันใดที่ใจสงบที่สุด เมื่อนอนทำ วันนั้นจะถอดได้ แต่ก่อนถอดครั้งแรกนั้นเราต้องฝ่าความตาย ต้องคอยถามตัวเราว่ายินดีจะฝ่าความตายเหมือนเราขาดใจตายอย่างนั้นแหละ ต้องจำไว้ว่า การถอดกายทิพย์จากการนอนนี้ต้องอาศัยการฝึกลมหายใจเป็นหลัก เพราะฉะนั้นต้องฝึกลมหายใจทุกอิริยาบถตลอดเวลาที่นึกได้​

 

เมื่อคืนพอภาวนาไป พบว่า ตนเองอยู่สถานที่แห่งหนึ่ง มีลักษณะคล้ายน้ำตกเตี้ยๆ

ข้าพเจ้าเลยไปนอนเล่นแช่น้ำ โดยการนอนคว่ำ แล้วมองน้ำที่ไหลผ่าน รู้สึกว่า

เย็นสบายดีครับ นอนเล่นสักพัก เลยเดินตรงไปข้างหน้า พบว่า มีถ้ำอยู่ครับ

หน้าถ้ำนั้นมีทหารถือหอกเฝ้าอยู่ เลยเดินตรงไป เขาบอกว่า

ไม่ใช่พญานาคห้ามเข้า แล้วพวกเขาก็เอาหอกนั้นมาขวางทางเข้า

ข้าพเจ้าเลยมานอนแช่น้ำเล่นต่อไป สักพักมีผู้หญิง ห้าคนออกมาจากถ้ำ

ลักษณะนางคนหนึ่งคงเป็นเจ้านาย ที่เหลือนั้นคือผู้ติดตาม นางนั้นงดงาม

เมื่อมาถึงน้ำตกนางนั้นก็ค่อยๆปลดผ้าคลุม ลักษณะจะลงเล่นน้ำครับ

แต่มีผู้ติดตามคนหนึ่ง เห็นข้าพเจ้า เลยบอกนางว่า มีใครอยู่ในน้ำก็ไม่รู้

นางนั้นเดินลงมาในน้ำ แล้วพูดกับข้าพเจ้าว่า

มาคอยแอบดูเรา อาบน้ำใช่ไหม

ข้าพเจ้าตอบไปว่า ไม่ใช่ เราเห็นน้ำน่าเล่น เราเลยมานอนแช่น้ำครับ

ถ้าเรามาแอบ เราจะเดินไปหาทหารยามที่เฝ้าปากถ้ำนั้นทำไม

นางนั้นยิ้มหวานแล้วกล่าวว่า ที่นี้เป็นดินแดนหวงห้าม ท่านมาได้อย่างไร แล้วมาหาใคร ณ ที่นี้

ข้าพเจ้าตอบไปว่า อยากไปเที่ยวเมืองบาดาลครับ แล้วนางรู้จักนาคา นาคี บางตนหรือไม่

เช่น สมุนาเทวี แห่งเมืองสามพันโบก นราวดี แห่งเมืองบัวผัน และ

ทิพย์อักษรแห่งเมืองจันทร์

นางนั้นตอบว่า รู้จัก..

 

ผู้มีราตรีเดียวเจริญ พระพุทธองค์มักทรงเรียกบุตรของพระองค์ผู้กำหนดกัมมัฏฐานแม้ขณะนอนหลับว่า ผู้มีราตรีเดียวเจริญเพราะว่า

เมื่อทำมากๆเข้า กายนี้หลับแต่บางทีเรารู้สึกเหมือนตื่นอยู่ตลอดเวลา แท้ที่จริงแล้วกายทิพย์นั้นไม่จำเป็นต้องหลับ ในโลกสวรรค์นั้นไม่มีหลับเนื่องด้วยไม่ต้องใช้กายที่เปื่อยเน่านี้ เพราะกายนี้ต้องเสื่อมและต้องพักฟื้นทุกวัน

ในโลกวิญญาณนั้นบางสถานที่มีแต่ความเพลิดเพลิน ยิ่งอยู่นานยิ่งหนุ่มสาวขึ้น มิได้แก่ลงเหมือนในโลก บางท่านมีแสงสว่างออกจากกายมาก ไปที่ไหนแสงมาก่อน บางทีถ้ามาเยี่ยมเราผู้ปฏิบัติอยู่ขณะนอนนั้นแม้เราหลับอยู่เหมือนกับสว่างไสวไปหมด

กายทิพย์ของผู้ปฏิบัตินั้นส่วนใหญ่จะมีแสงแล้วแต่ภูมิแห่งสมาธิที่ทำมาก่อน

 

เอาแระ มากระตุ้นต่อมอีกแระ

 

มีเรื่องแปลก มาเล่าให้ฟัง (อีกแระ ) ..มีน้องคนหนึ่ง อยู่ บาเรนห์

เราสองคนไม่เคยเห็นหน้ากัน เลย ได้ทักทายกันผ่าน เฟสบุ๊ค ประจำ

เมื่อ คืนนี้ เธอบอกว่า ฝันเห็น รั้ง มาหาเธอที่บ้านพร้อมกับ ลูกสาวเธอ

ในชุด นักศึกษา เธอบอกว่า จริงๆนะ กลัวว่าพี่จะไม่เชื่อเธอน่ะ..แล้ว

อย่างนี้ มีความหมาย ว่าอย่างไร ค่ะ .. ท่านประธาน ..

ถามหลายคำถามแล้วนะ ... ไม่มีคำตอบออกมา เดี๋ยวรั้งส่งรูป

ไปแบล๊คเมล์ ให้ตกใจเล่น ดีกว่าเนาะ.. อิ อิ

 

สมุนาเทวีอดีตพระชายาของเจ้าเมืองนั้น นางนั้นน่าสงสาร นางเอาอกเอาใจพระสวามีไม่เป็น

ทำให้มีปัญหาเรื่องคู่ครอง ส่วนนราวดีนั้น นางนั้นยิ่งน่าสงสารถูกมหาดเล็กคนที่นางหลงรักนั้นหลอก

ใจนางคงจะสลาย ส่วนทิพย์อักษร นั้น นางนั้นเสียทั้งบ้านทั้งเมืองและลูกชายคนเดียวของนาง

ที่กล่าวมาทั้งหมดไม่มีใครอยู่ในภพภูมิของบาดาล พวกเธอทั้งสามไปจากเมืองบาดาลแล้ว

ท่านเป็นใคร ทำไมรู้เรื่อวเมืองบาดาล

ข้าพเจ้าตอบว่า เราเป็นคนสัญจร เร่ร่อน ผ่านมา แล้วก็จะผ่านไป เคยมีพญานาคบางตนเล่าให้เราฟัง

นางนั้นพูดว่า ท่านอยากไปเที่ยวเมืองบาดาลข้างในไหม เราจะพาเข้าไป

ข้าพเจ้าตอบว่า เราไม่ใช่พญานาค เขาจะให้เราผ่านเข้าไปได้หรือ

นางนั้นพูดว่า ได้ ถ้าเราอนุญาติ

ข้าพเจ้าเดินตามนางนั้นไป ทหารยามเฝ้ามองข้าพเจ้าอย่างไม่น่าไว้วางใจ

แต่นางนั้นก็ไปพูดอะไรกับทหารยามนั้น ข้าพเจ้าฟังไม่ออก ทหารยามก็ให้ข้าพเจ้าตามนางนั้นเข้าไปได้ครับ

 

โหวววว .. กำลังสนุกเลย ท่าน ทิพย์ อักษร น่ะน่าสนใจ นิ...คริคริ

เล่าต่อเลยค่ะ...รอฟังอยู่นะ

 

ทิพย์อักษร น่าสงสาร ที่สุดเลย ในสามคนนั้นน่ะ...

 

สาวๆ นาคีน่าฉงฉานทั้งนั้นเลยเนอะ...แย่จัง
(เล่าต่อค่ะท่านประธาน กำลังมันส์เลย )

 

ข้างในนั้นค่อนข้างมืด พอเดินตามนางนั้นได้สักพัก ผู้ติดตามของนางทุกคน

ก็เปลี่ยนร่างเป็นพญานาคเลื้อยไปตามทาง ส่วนนางก็หันมามองข้าพเจ้า

แล้วนางก็เปลี่ยนร่างเป็นพญษนาคสีทอง มีลักษณะงดงาม เลื้อยไปตามทางเดิน ข้าพเจ้ารู้สึกแปลกๆครับ

พอเจอแสงสว่าง ข้าพเจ้าเห็นลักษณะเมืองที่นี้ คล้ายเมืองหลวงของเหล่าชาวบาดาล

สมัยเด็กๆที่ข้าพเจ้าเคยไปมา แต่ที่นี้ไม่มีชาวเมืองมากเท่าเมืองหลวงครับ

แต่ก็มีชาวเมืองจำนวนมากอยู่ครับ เมื่อมาถึงที่นี้ นางนั้นก็เปลี่ยนร่างคืน

มาเป็นหญิงสาวแต่มีสายรัดศรีษะเป็นงูสีทอง นางนั้นกล่าวว่า

เมืองที่นี้ น่าอยู่ไหม ถ้าให้อยู่ตลอดไป จะอยู่ได้ไหม

ข้าพเจ้าตอบว่า น่าอยู่มาก แต่ถ้าให้อยู่ตลอดไป คงไม่เหมาะ เพราะเป็นแค่คนสัญจร

ผ่านมาแล้วก็จะผ่านไป เท่านั้นครับ

ผู้ติดตามของนางคนหนึ่งพูดว่า ท่านโชคดีแค่ไหน ที่องค์หญิงของเรามีใจ ให้ท่าน ท่านจะได้ครอบครองเมืองบาดาลที่นี้

พญานาคที่เป็นนาคาทุกตนอยากให้องค์หญิงมีใจให้ทุกคน

ท่านพิจารณาข้อเสนอขององค์หญิงอีกทีแล้วกัน

ข้าพเจ้าเลยตอบไปว่า เรามาจากมนุษย์ ใจคนนั้น ยากจะหยั่งถึง ความปรารถนาของเรา

แค่มาเยี่ยมชมเมืองของท่าน ไม่ได้มาหาคู่แต่ประการใด

ผู้ติดตามคนหนึ่งกล่าวอีกว่า ช่างกล้าปฏิเสธ ความปรารถนาขององค์หญิงของเรา ระวังจะกลับออกไปไม่ได้นะ

นางนั้นเลยพูดกับ ผู้ติดตามของนางด้วยภาษาที่ข้าพเจ้าไม่เข้าใจ

แล้วนางก็มากล่าวกับข้าพเจ้าว่า อย่าไปถือสาพวกนาง เมื่อท่านไม่ปรารถนาจะอยู่ที่นี้

คงไม่มีใครกล้าจะบังคับท่านได้ เราจะพาท่านไปเยี่ยมชมเมืองของเรา

นางนั้นพาข้าพเจ้าเข้าไปในวัง

 

เป็นคนอื่น .. คงรับไมตรีไปแล้วนะ... ^^

 

แล้วอย่ามาเสียดายในภายหลังเหมือนท่านยักษ์นะ

 

ลักษณะของวังนั้น มีข้าวของเครื่องใช้ที่ทำด้วยทองคำ ลักษณะภายในนั้น ปูพรมอย่างดี

ดูหรูหรา สวยงามมาก และใจกลางนั้นมีแท่นบูชา มณีนาคาสีน้ำเงินอยู่ด้วย

นางนั้นบอกว่า ถ้าท่านกลับไปแล้ว เปลี่ยนใจ อยากจะมาอยู่ที่นี้ ก็ขอให้บอกมา

เรายินดีจะรอท่าน ที่นี้ ต้อนรับท่านเสมอๆ

ข้าพเจ้าตอบว่า อย่ารอเราเลย เพราะเราจะไม่มาที่นี้อีก และจะไม่เปลี่ยนใจหรอกนะครับ

นางนั้นพาข้าพเจ้าเยี่ยมชมภายในวังจนครบทุกห้องแล้ว

นางนั้นก็ทำให้ข้าพเจ้าตกใจ

เมื่อนางนั้นเปลี่ยนร่างเป็นพญานาค แล้วก็ฉกกัดข้าพเจ้า

ข้าพเจ้าเบี่ยงตัวหลบ แต่ไม่ทัน ถูกบริเวณเข่าด้านขวา

เมื่อนางฉกกัดข้าพเจ้าแล้ว นางนั้นก็คืนร่างแล้วกล่าวว่า

แผลนี้ จะเป็นแผลที่ท่านจะได้จดจำเราไว้ว่า มีเรารอท่านอยู่

ข้าพเจ้าไม่พูดอะไร นางนั้นเลยให้ทหารพาข้าพเจ้ากลับออกไป

ตื่นเช้ามา ข้าพเจ้าลุกไปอาบน้ำ ขณะอาบน้ำ รู้สึกเจ็บ บริเวณ

ด้านข้างของเข่าด้านขวา ก้มมองดู มีรอยเหมือนถูกงูนั้นกัด

เลยต้องรีบอาบน้ำ แต่คิดว่า ไม่กี่วันก็คงจะหายไปเองได้ครับ

 

ท่านประธานนี่เนื้อหอมจังเลยนะคะ อิอิ (คราวนี้ไม่เขวแฮะ ^^)

 

รีบทายา นะคะ พิษ งูนั้นร้ายแรงนัก แม้จะต่างมิติกันก็ตาม ว่ามั๊ย

คริ คริ...