แม้แต่สัตว์เขายังรักกัน (หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

... สมัยที่ท่านท่องเทียวภาวนาอยู่ทางอำเภอศรีสงคราม จังหวัดนครพนม บรรยากาศตามท้อง
ทุ่ง มีนกกระเรียนและนกเขียนลงมาหากินอยู่นั้น เหตุการณืน่าสลดสังเวชก็เกิดขึ้นจากน้ำมือนาย
พรานผู้ใจบาปดังนี้ ...​

"ตัวผู้ถูกนายพรานยิง พอตัวผู้ถูกยิงตัวเมียบินร่อนขึ้นข้างบน ร่อนดูผัวตัวเอง
ถูกปีนกำลังดิ้นทุรนทุรายตายอยู่ต่อหน้า มันเสียใจมาก จึงฆ่าตัวตายตามโดยบินดิ่งหัวปักลง
พื้นดินคอหักตายทันที ตายลงตรงซากศพผัวมันนั่นเอง"​

ท่านให้ข้อคิดคติธรรม จากเหตุการณ์ครั้งนี้ว่า
มนุษย์เราต่างก็มีความจำเป็นและหวังความช่วย
เหลือระหว่างเพื่อนมนุษย์ด้วยกันก็หวังพึ่งกัน

หากมนุษย์อยู่ด้วยกันพึ่งกันไม่ได้ย่อมไม่มีความหมาย
สู้สัตว์เขายังช่วยกัน ท่านยกเอาเรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ว่า​

"แม้สัตว์เขายังรักกัน เขายังช่วยกันถึงขั้นสละชีวิตยอมตายด้วยกัน ส่วน
นายพรานนั้นก็คงดีใจที่ได้นกเอาไปกินทั้งสองตัว มันดีใจจะได้ไปตกนรกนะสิ นกสองผัวเมียนั้น
เขาตายด้วยความเสียใจสุดขีดถีงชีวิตสละได้เลย ส่วนตัวนายพรานนี้ก็ดีใจสุดขีดว่า ยิงนัด
เดียวได้นกสองตัว ป่านนี้ไอ้คนที่ฆ่าไปจมอยู่ในนรกนั่นแหละ ...​

ญาณสัมปันนธัมมานุสรณ์ ..