เล่าสู่กันฟัง

ผมเข้าเว็ปนี้มานานมากแล้ว ได้แต่อ่านไม่เคยสมัครเข้ามาโพสเลย
และอีกอย่างเกิดมาผมไม่เคยเจอเลยพวกวิญญาณ หรือ สิ่งเหนือธรรมชาติ
จนกระทั้ง เมื่อ 3 เดือนที่แล้ว .......

บ้านผมอยู่แถว จ.นนทบุรี ซึ่งเป็นสวนซะส่วนมาก ทางเข้าบ้านผมเป็นทางส่วนบุคคลกว้างแค่ 3 เมตรเอง คนเดินสวนกันยังต้องตะแคง พื้นทางก้อเป็นปูนซีเมนต์ ข้างทางเป็นสวน เป็นท้องร่อง จากทางเข้าถึงบ้านผมเป็นระยะทาง
400 เมตร (เพื่อนๆเวลามามักบ่นว่าไกล แต่สำหรับผมมันชินแล้ว) แถวบ้านจะเป็นพวกนักเสี่ยงโชคกันเยอะ เล่นหวยกันทุกบ้าน บางคนตะเวนสายไปตามที่ต่างๆที่เขาร่ำลือกัน ผมได้ยินคนเฆ่าคนแก่พูดมานานแล้วว่า บ้านเรือนไทยที่ถูกทิ้งร้างมานานที่เข้าไปสุดเกือบถึงแม่น้ำเจ้าพระยา มีเสาตกน้ำมัน มีผี มีอะไรต่างๆนานา (แต่ผมไม่ค่อยสนใจ) และก้อคิดอยู่ทุกวันว่า ทำไมพวกลุงๆป้าๆไม่ไปขอหวยที่นั้นหละไปขอทำไมที่อื่น จนกระทั้งคืนนึงเมื่อ 3เดือนที่แล้วก่อนหวยออก 1 วัน ผมนั้งกินเบียร์ อยู่ แคร่หน้าบ้านซึ่งตอนนั้นเป็นเวลา 4ทุ่มกว่าๆแล้ว เพื่อนผมก้อโทรมาให้ไปรับมันทีหน้าปากซ. ผมออกไปรับมัน พวกเราก้อกินเบียร์กันสนุกคุยกันไปกัน เพื่อนผมคนนึงบ่นว่าอยากซื้อรถใหม่แต่ไม่มีตังดาวน์ ผมก้อนึกถึงเรื่องหวยได้ก้อเลยบอกมันว่า หาเลขเด็ดกันมะ ทุกคนหันมามองหน้าผมอย่าง งงๆ (เพราะผมเป็นคนไม่เคยเล่นหวยเลยซักครั้ง) ผมก้อเลยเล่าว่า ในสวนลึกเข้าไปมีบ้านร้างอยู่ อยากไปลองดูไหมเผื่อจะสมหวังเรื่องรถ พวกมันตอบตกลงกันทันที ผมก้อเลยเข้าห้องไปเอาไฟฉายมา 1 อัน มีดอีก 2 เล่ม และเราก้อเริ่มเดินทาง บ้านหลังนี้มีเนื้อที่รอบบ้านน่าจะเกือบ 1 ไร่
ตัวบ้านอยุ่ตรงกลางที่ ส่วนพื้นที่ ที่เหลือเป็นที่ว่าง แต่มีต้นไม้ หญ้า และต้นไม้ใหญ่น้อยขึ้นเต็มไปหมด มีรั้วลวดหนามล้อมรอบ พวกผมก้อปีนต้นมะขามข้างรั้วแล้วกะโดดข้ามไปอีกฝั่ง ก้อเดินแหวกหญ้า แหวกพงเข้าไป ตอนนั้นบอกตรงๆคับไม่มีความกลัวเลย กลัวแต่งู และก้อพวกขายยา ซักพักพวกผมก้อมาถึงตัวบ้าน เป็นบ้านทรงไทยแต่ข้างล่างเป็นปูน เพื่อนผมมันก้อพูดขึ้นมาว่า
แล้วจะไปขอเลขตรงไหนว่ะ ผมซึ่งคันคะเยอมากเกาขาอยุ่ก้อเพิ่งนึกได้ คิดในใจเออว่ะแล้วจะขอยังไง เพื่อนผมอีกคนก้อพูดเล่นขึ้นมาว่า เอาแป้งถูฝาผนังบ้านมั้ง กุเห็นเขาทำกันเขาถูต้นไม้เราถูฝาบ้าน แล้วทุกคนก้อหัวเราะ (แต่พวกผมไม่มีแป้งนะไม่มีอะไรเลย -*- ) แต่ตอนนั้นผมรู้สึกว่ามีสายตาจ้องมองมาที่พวกผม อยู่ดีๆผมขนลุก ปลายนิ้วก้อยมือขวาเย็นมาก มันรุ้สึกได้เลยเหมือนมีน้ำแข้งมาคอยลูบอยู่ เพื่อนผมก้อเข้าไปในบ้านส่วนผมยังยืน งง อยุ่ ทำไมปลายนิ้วมันเย็นผมทั้งเอามาเค้นมากดมันก้อไม่หายเย็น แล้วผมก้อได้ยินเสียงเพื่อนตะโกนมาว่า ทางฝั่งหลังบ้านมีต้นตั้นใหญ่มากๆ มาเร็ว ผมก้อเลยเดินเข้าบ้านเพื่อที่จะได้ทะลุออกหลังบ้านตามเสียงเพื่อน ตอนก้าวขาเข้าไปในบ้าน มันมืดสนิทเลยครับ ข้างนอกยังพอมีแสงจันทร์บ้างแต่ข้างในมันมองไม่เห็นอะไรเลย เห็นแต่แสงไฟฉายที่เพื่อนผมส่องไปมาอยุ่ไกลๆตอนนี้ไม่ได้เย็นแค่ปลายนิ้วก้อยแล้วครับมันเย็นทั้งนิ้วหยิกยังไม่รุ้สึก (ตอนนั้นผมเริ่มกลัว)และแล้วผมก้อมาถึงหลังบ้านที่เพื่อนมันบอก ผมหยุดยืนแหงนมองฝ่าความมืดที่มีแสงจันทร์ส่องลงมา ต้นใหญ่มากคับแต่ต้นเรียวตรงขึ้นไป ผมลองจับดูผิวเรียบๆนวลๆ ไม่มีรอยเลยซักรอย เพื่อนผมบอกว่านี่แหละต้นตะเคียน ผมก้อหันไปถามมันว่า เมิงรู้ได้ไง มันบอกว่าทำไมจะไม่รู้ ที่บ้านนอกมันก้อมี เพื่อนผมอีกคนก้อพูดว่า เอาไงดีจะทำอะไรก้อทำ กุไม่อยากจะอยุ่แล้วมันแปลกๆ แล้วทั้งหมด 4 คนรวมผมก้อนั้งคุกเข่า พนมมือ (ไม่มีธูปไม่มีเทียนไม่มีอะไรเลย) ผมไม่รู้ว่าเพื่อนผมอธิษฐานอะไรบ้างแต่ตอนนั้นผมคิดในใจ ไม่ได้มาลบหลู่แค่อยากมาลองดู ผมเปิดตาแทบไม่ทัน คนเคยโดนผีอำตอนนอน (ที่ผมอ่านๆมานะ)แต่นี่
ผมแข็งไปทั้งตัว ที่ผมต้องเปิดตาขึ้นมาทันทีเพราะกลิ่นอะไรไม่รู้หอมมากๆ ซักพัก มีมือนุ่มๆ นิ้วเรียวๆมาปะคบที่แก้มผม มาจากข้างหลัง ผมจะร้องก้อร้องไม่ได้ขยับไม่ได้ ได้แต่กลอกตาไปมามองเห็นเพื่อนผม นั้งพนมมือหลับตา มือเขามาปะคบแก้มผมทางแก้มซ้าย
ส่วนทางขวาเป้นเสียงกะซิบ ว่า อยากรู้อยากเห็นก้อจะให้เห็นแต่คุณเป็นคนไม่มีโชคแค่คุณดวงแข็งเท่านั้น หัดเข้าวัดบ้างนะ (เป็นเสียงที่เบามากๆแต่ทำไมผมถึงได้ยินชัดถ้อยชัดคำ) แล้วในความมืดผมเห็นตรงใจกลางต้นไม้เป็นสีขาวเด่นเป็นเลข 3 ผมจ้องได้อย่างเดียวทำอะไรไม่ได้เลย และคำสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนที่ผมจะขยับตัวได้ คือ ระวังตอนกลับนะเจ้าบ้านเขาโมโห เด็กไม่มีสัมมาคารวะ แล้วผมก้อรุ้สึกว่ามือมาโป๊ะตรงหัว ทุกอย่างมันเหมือนนานมากๆและเหมือนฝัน ผมไม่พูดอะไรมากลุกขึ้นก่อนใครเพื่อนๆก้อลุกตาม ผมเดินนำหน้าในใจไม่เอาแล้วไม่อยุ่แล้ว ไฟฉายผมก้อไม่ได้มี คนถือไฟฉายอยุ่หลังสุด แต่เหมือนผมมองเห็นหมดว่าอะไรอยุ่ตรงไหน ตอนกลับออกมา จะถึงรั้วลวดหนามเสียงเพื่อนผมร้องดังลั่น เพื่อนผมโดนงูกัดพวกเรารีบฉีกเสื้อเพื่อนมามันขาขวามัน ตอนที่ผมกำลังจะให้เพื่อนขี่คอเพื่อรีบไป ร.พ. ผมนั้งยองๆหันหลังรอเพื่อนขึ้นหลัง งูสีดำตัวประมาณ ขวดน้ำโพลาลิส ยาวไม่รุ้แต่ ไม่น่าต่ำกว่า 2 เมตร มันอยุ่ข้างหน้าผม ห่างไป แค่ 5 ก้าว เหมือนมันจ้องผม(อันนี้ความรุ้สึกนะ)แล้วก้อโยกตัวไปมาอย่างแรงแล้วก้อพุ่งลงดิน ผมตาค้างงูอะไรดำดิน ผมรีบแบกเพื่อนผมออกมา และรีบขับมอไซด์พามันไป ร.พ.พระนั้งเกล้า หมอบอกว่าเพื่อนผมโดนงู เห่ากัด แต่เป็นงูเห่าตาลาน -*- ผมไม่รุ้จักหรอก ผมกลับมาบ้านเล่าให้คนที่บ้านฟัง ผมก้อเอาเลยคับซื้อหวยครั้งแรกในชีวิต ผมซื้อ 33 หวยออก 63 (ทะเบียนรถผมเลย) แต่ผมคิดไงก้อไม่รู้ซื้อ 33 ที่บ้านผมถูกหวยกันทั้งบ้าน เพื่อนผมก้อได้มอไซด์ไหม่เพราะมันมายืมพ่อผม -*- มีผมคนเดียวที่ไม่ถูก ยังไม่จบนะคับ แต่ผมต้องไปธุระ
ปล.ถ้ามันยาวไป เหรอ พิมผิด ขออภัยนะคับ เพราะผมย่อไม่เป็นผมพิมไปตามที่มันเกิด ขอบคุณคับที่อ่าน

 

กลับมาเล่าต่อไวไวนะครับ

 

มีครั้งแรกมันก้อต้องมีครั้งที่ 2 ครั้งแรกมันก้อจะกลัวๆพอครั้งต่อๆไปมันก้อจะหลัวน้อยลง
เพื่อนผมที่ถูกงูกัด หลังจากออกจาก ร.พ. นอนไม่เคยหลับ ผมไปเจอมัน มันกลายเป็นคนขวัญผวาง่าย แค่ไปแต๊ะตัวมันก้อร้องบ้านแตก พวกผมต้องแบกมันไปที่บ้านนั้นแล้วจุดธูปขมา แต่มันก้อไม่หายเต้ม 100 แต่ก้อดีขึ้นกว่าเดิม
และก้อดีขึ้นเรื่อยๆ แต่สิ่งที่ผมหวั่นกลัวมากตอนนั้นคือ พี่เขา
ในช่วงระยะเวลา 1 อาทิตย์ พี่เขา (ผมเรียกเขาว่าพี่) จะมาเข้าฝัน มาทำให้รู้สึกว่าพี่เขามา อย่างน้อย 3 วัน แต่ครั้งแรกที่เขามานี่ผมนั้งเล่นคอมอยู่กำลังเคลียงาน (บ้านผมนอนต้องกางมุ้งครับ เป้นบ้านครึ่งปูนครึ่งไม้) ผมรู้สึกเลยคับว่ามีคนมายืนข้างหลัง ผมอาศัยมองเงาสะท้อนจากจอคอม แต่มองไม่เห็นอะไร ผมจะนอนก้อไม่กล้านอน จะออกไปเข้าห้องน้ำก้อไม่กล้าออก
ทุกครั้งที่ฝันถึงพี่เขา ผมจะคุยกับพี่เขาคุยเยอะมาก แต่พอตื่นมาจะจำได้นิดๆหน่อยๆ มีหลายครั้งที่ผมคิดคำพูดไว้แล้วว่าจะถามอะไร แต่เอาเข้าจิงๆในฝันกำหนดไม่ได้ พี่เขาหน้าคมมาก เหมือนผู้ญ.ไทยธรรมดาแต่ผิวเขาเนียนออกขาวเหลือง ถ้าไม่มาในฝันก้อจะมาให้รู้สึกมาให้เห็นวูบๆไม่เห้นแบบเต็มๆ คนแถวบ้านผมเขารุ้เรื่องเขาก้อไปขอหวยกันแต่ไม่มีใครถูกเลยซักคน นี่ก้อผ่านมา จะ 4 เดือนแล้ว ผมเริ่มชินแล้วกับการที่เราได้รู้จัก เพิ่มมาอีก 1

จากที่ไม่เคยเชื่อเรื่องพวกนี้ วันนี้ผมเชื่อ 99% ว่า ยังมีอะไรอีกเยอะที่มนุษย์อย่างเราไม่รู้เหลือไม่เคยเจอ ผมนั้งอธิษฐานทุกวันขอให้เพื่อนผมหายเป็นปรกติ ซึ่งมันก้อเหมือนจะปรกติ แต่ รู้สึกว่ามันจะ ขาดไปนิดๆ -*-
ขอบคุณคับที่อ่าน

 

แหม...ท่านยังเมตตานะ ไม่งั้นหัวโกร๋นจับไข้ตายแน่นอน

พวกคุณไม่ค่อยมีความศรัทธาในมิติอีกภพ อยากลองของว่างั้นเถอะ

แถมเมาไปเสียอีก

ผีบ้านผีเรือนเทวดาที่ไหนจะมาต้อนรับ แต่พวกรั้นๆ นี่ละท่านชอบสำแดงให้เห็นจะได้นำมาคิดว่า

สิ่งนี้มีจริง ศีลธรรมและบุญ บาป แม้กระทั่งเรื่องบารมีนั้นมีจริงๆ

พวกคุณต้องย้อนกลับไปทำดังนี้ค่ะ

เตรียมเครื่องสังฆทาน(ที่พระใช้ได้จริง) พร้อมพระพุทธรูป ๕ นิ้ว และดอกไม้ธูปเทียนเครื่องหอม หวาน (คาวไม่ต้องก็ได้ยิ่งเหล้าขาวท่านไม่สนใจนะ ไม่ใช่สัมภะเวสี)

เตรียมใจไปที่บ้านนั้นอีก ไปน้อมด้วยใจ ขอโทษขอขมาทุกภพทุกภูมิที่สถิตย์นะบริเวณนี้ หรือท่านที่เราเคยล่วงละเมิด ก็ขอขมาไป บอกท่านให้มารับเครื่องบูชา และอนุโมทนากับกองสังฆทานร่วมกัน พวกคุณพูดไปเลยว่า จะนำพระพุทธรูปพร้อมเครื่องสังฆทานเหล่านี้ไปถวายเป็นมหาสังทาน ขอทุกท่านจงรับ และจงอะโหสิกรรมที่พวกคนโง่อย่างพวกคนได้ล่วงเกินไปด้วยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ และให้ท่านจงเจริญบารมีตามกระแสที่เราสร้างมหาสังฆทานถวายนั่นล่ะค่ะ แล้วอย่าลืมนะ ขอบารมีท่านมาช่วยเราด้วย เราจะได้ลืมตาอ้าปากท่าน มีอีกก็ทำให้ท่านอีก แล้วเลิกเหล้า เลิกซ่าส์บ้างก็ดีนะคะ จะได้มีเงินเหลือรอซื้อหวยบนดินของรัฐบาลชุดนี้น่ะจ๊

 

ใจดีจังเลยงะ
อยู่ตรงไหนเหรอฮะ อยากไปซะแล้ว

 

ก้อไปขอขมาแล้วคับ เพื่อนผมก้อค่อยๆดีขึ้น ผมว่าเจ้าของบ้านเขาคงให้อภัยแล้วแหละคับ เข้าไปหาพระเพื่อให้ช่วย หลวงพ่อท่านก้อบอกว่า สำนึกอยู่ที่ใจ
ถ้าเราสำนึกผิดด้วยใจจริง เขารับรู้ได้ วิญญาณและสัมผเวสี ไม่ได้โหดร้ายน่ากลัวอย่างที่เราคิดเหลือดูหนังมา ท่านว่ามาอย่างนั้น ผมและเพื่อนก้อได้ไปจุดธูปขมา แล้วก้อทำบุญทำสังฆทานแล้วคับที่ วัดสร้อยทอง