จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

โมทนา สาธุค่ะลูกหลานเอ๊ย
ปัดพิโธ๊ หนูอายุ 19 แต่หนูบ่นทุกข์อย่างกะคนอายุ 50
ดีนะ ป้ายั้งไว้ทัน ไม่งั้นป้าเรียกพี่ไปแล้ว 555

ที่นี่ ชมรมคนอารมณ์ดี เอ้ย ชมรมจิตเกาะพระค่ะ
ใครต้องการพ้นทุกข์ล่ะไม่ผิดหวัง
มาถูกทางแล้วค่ะ

คนที่ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องธรรมะนี่แหละป้า เอ้ย พี่มองหามานาน
555 เพราะว่าจิตไปไวดี ป่าวว่าใครน๊า
หนูไม่ต้องกลัวว่าหนูจะอายุน้อยอยู่คนเดียว
เพราะคนที่ยกจิตสบายแล้วอายุเท่าหนูมีถึง 2 ท่าน

เดี๋ยวป้า เอ้ย พี่จัดลูกศิษย์คนนี้ให้ครูน้องหนู ครูบุษ ครูนัทกับครูฟ้าเลยก็แล้วกันค่ะ (ฮ่า ๆ ครูเยอะอบอุ่นดี)
ป้า เอ้ย พี่ล่ะดีใจจริง ๆ ที่เห็นคนรุ่นใหม่ใฝ่ใจอยากออกจากทุกข์
โมทนา สาธุเน้อค่า
ขอให้เจริญสุขและเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไปจนถึงซึ่งนิพพานโดยเร็วพลันในชาติปัจจุบันนี้เทอญ

น้องลูกเภาคะ พี่เพ็ญขออีเมลหน่อยค่ะ
หรือจะอีเมลหาพี่เพ็ญเลยก็ได้ค่ะ
natthapatpun@gmail.com

พี่เพ็ญ^^

 

พี่ภู ตอนนี้ครูกำลังตกงานอ่ะ 555
มีที่ไหน มีที่ไหน ครูล้นศิษย์!!!
หรือว่าเราขายยาหม่อง ยาอม ยาดม ยาสีฟันไม่ออก เอิ้กๆๆ
พี่เพ็ญนั่งหาวอ่ะ มีไรเคี้ยวมั่งหม๊าย ?.?

 

อนุโมทนาด้วยจริงๆเลยจ้ะ เมื่อยายเอ้ยพี่อายุเท่าหนู ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวเล้ย วันๆนั่งหาวหิวแต่หมาก เอ๊ยหิวนอน ต้องขอ ขอบคุณที่วันนี้มีอินเตอร์เน็ตให้เราได้เจอสิ่งที่ตามหา

 

ป๊าดดด อั่ยเราก็เกรงใจท่านจะทำงานหนักไป เพราะอยากให้ขันธ์5 ครูเพ็ญอยู่ให้นานที่สุด
เพราะจะไดมาช่วยงานสอนธรรมแห่งบ้านอะไรสักแห่งนึง

ที่ไหนได้มาร้องเป่าประกาศหาลูกศิษย์ๆ อยู่ไหน มาอีกๆ
ผมอุตส่าห์ขอท่านพ่อบอกว่า ค่อยนำพานะพ่อ เพราะเกรงว่าครูจะเดี้ยงซะก่อน เพราะผมบอกท่านพ่อไปแล้วว่า งานสอนมิใช่หน้าที่ของผมนะ
แต่ผมก็ขอท่านพ่อไว้แล้วว่า จะขอมีครูสอนธรรมะเก่งๆแบบครูเพ็ญนี่อีกสักสิบคน เอาแนวแนวเน้นๆ หนักๆนะ เยอะแยะไม่เอา จัดเต็มจัดหนัก อะไรประมาณนี้
เพราะผมจะแยกประเภทครูสอนแบหวานเจี๊ยบ กับจัดหนัก เพราะในบ้านนี้มีลูกศิษย์หลายระดับ ผมจำเป็นจะต้องมีครูสองประเภทนี้
ครูใจดี หวานเจี๊ยบ ใจเย็น คือจะนำไปสอนผู้ที่สนใจธรรมะระดับอนุบาล
แต่สำหรับครูแบบเข้มๆนั้น จะสอนระดับตอนปลาย
เข้าใจบ่
บอกแล้วงานนี้ผมเอาจริง เห็นใจดี เมตตาอย่างนี้นะ เห็นขำ หัวเราะกลิ้งเนี๊ย
ใครไม่จริงอย่าเข้าใกล้ผมนะ ดูตัวอย่างคุณดัชชีโน้น จิตท่านนั้นแรงดี
เปรียบเครื่องยนต์ก็ V6 ขึ้นไป

 

ครูทั้งหลาย อย่าปล่อยให้หลุดมือนะ คนนี้น่ะ
เธอไม่รู้ธรรมะน่ะ ดีแล้ว เธอโชคดี
เพราะคนที่รู้ธรรมะมาก แต่เอาตัวไม่รอด อันนั้นน่าเป็นห่วง
(เก่งธรรม รู้ธรรมะ ทำไมไม่ได้เป็นอริยบุคคลสักทีนึงละ แอบบ่น ตรงใครก็รับไปกันเอง ผมมิได้เอ่ยชื่อนะ)

แต่มีข้อแม้นว่า อย่าดื้อนะ ขอให้ปฎิบัติตามครูโดยเคร่งครัด
โดยตนเองจะต้องตัดความลังเล และความสงสัยออกไปก่อนนะ
บอกอะไร แนะอะไรก็ต้องทำตามไปก่อนนะ
พี่ภู/พ่อภู/ลุงภู (เชิญเรียกเอาตามซำบายนะ ลูกหลานเอ๊ย นามอันสมมุตินั้นน่ะ) ขอให้เธอมาลองทำก่อน เธอก็อย่าเพิ่งเชื่อหรือไม่เชื่อ เพราะตนเองเท่านั้น หรือผู้ปฎิบัติเท่านั้น ถึงจะรู้ ตนเองเท่านั้นต้องมาพิสูจน์เอาเอง
และในที่นี้ก็มีผู้ปฎิบัติธรรม แบจิตเกาะพระก็มีให้เห็นมากมายหลายท่านแล้ว
และกรุณราสังเกตดูการเปลี่ยนแปลงของจิตที่เขายกแล้ว ว่าเป็นอย่างไร
มิใช่แค่ระลึกถึงพระกันเฉยๆนะ ไม่เหมือนดูรูปแฟนนะ
คนที่กำลังดูรูปแฟนน่ะ จิตเขากำลังหลงทาง หลงข้ามภพข้ามชาติกันเลยทีเดียว
วันนี้พี่พ่อลุงภู จะไม่สอนธรรมะมากนะ แต่จะมาชีแนวทางให้ถูกต้อง ก่อนจะปฎิบัติ ชุดไม่ต้องเตรียม สมุดดินสอปากกาไม่ต้องเตรียมอะไรทั้งนั้น
ที่นี่ ขอให้ผู้ปฎิบัติเตรียมสติ+จิตมาเพียงอย่างเดียว และพกลูกทำอย่างเดียว
ลูกทำอย่างอย่างเดียว หมายถึง ตั้งหน้า ก้มหน้าปฎิบัติลูกเดียวเลยนะลูก
แต่ถ้ามีความเพียรขนาดที่แนะไปแล้ว ไม่เกินหนึ่งเป็นอย่างกลางๆ
อย่างไวถ้าคุณเข้าถึง+บุญเก่าเป็นเดิมพันนะ อันนี้จะไวมาก
สถิติมีให้เห็นกันแล้ว ไวสุดรู้สึกจะเป็นแม่ชีรึป่าวไม่แน่ใจ คือวันเดียว
อย่างกลางๆก็เป็นเดือน เป็นปีนี่อย่างช้านะ เป็นชาติก็ไปเรียนกับคนอื่นๆนะ เพราะครูที่นี่ก็รอหนูไม่ไหว เพราะเผื่อหนูก้จะเกิดใหม่ พวกครูที่นี่ก็คงจะหมดอายุไขกันไปหมดแล้ว

เอ๊า พี่พ่อลุงปู่ภู เอาใจช่วยลูกหลานนะครับ
ยกไวๆนะ

ปล.แต่ถ้าใครอยากยกจิตไวๆ มาทางนี้เดี๋ยวจัดให้เป็นรายไป
เอาคุณภาพดีก่าครูเพ็ญ
เราไม่ต้องตามหาศิษย์กันหรอก เดี๋ยวอีกไม่นานเกินรอนะ เขาจะวิ่งมาหาจนขี้เกลียจสอน คอยดูดิ แต่กระทู้นี้ท่านพ่อบอกว่า แค่ลองลาง ลองชิม
ที่ฝึกงานของพวกครูโดยเฉพาะ สร้างบารมีตนเอง
โดยเฉพาะครูเพ็ญ ท่านพ่อจัดหนัก ท่านก็ผ่านด้วยดี ครูดัช ครูวิทย์ ครูน้องหนู ระวังครูลูกหว้าอีกคนนึง นี่คือครูแถวที่หนึ่ง และที่สอง
เอ๊าแถวถัดต่อไป
ส่วนแถวที่สามนั้นประกอบไปด้วย ครูนกชาย ครูลูกพลัง ครูบุษ ครูท่านอื่นๆถัดไป
ครูรุ่นน้องที่สุดอายุราวยี่สิบกว่า จะเริ่มขึ้นมาแทนลุงป้าอนาคตนะ
เอ๊าคอยติดตามชมกันไป

อย่าเพิ่งเชื่อสิ่งที่ผมกำลังพูด เวลาและระยะทาง พิสูจน์ทั้งม้าและคน

 

มาดูยายป้าพี่ลินดา
ขอโทษจ้าเรียกไม่ค่อยจะถูก
มาดูกันสิว่า กายกับจิตของท่าน อะไรจะยกขึ้นก่อนกัน
คิคิ...ปริศนาธรรม
ในนี้มีคนหัวใสเยอะ
เจริญพรฯ

 

ขอย้ำการเดินเรื่องจิต​

ขอย้ำการเดินเรื่องจิตของพวกเรากันหน่อย
เพราะผมพยายามพูดซ้ำไปมาอยู่หลายๆรอบ
เพราะว่า คนเราส่วนใหญ่ไม่สนใจเรื่องจิตตนเอง
ผลลัพธ์ที่ออกกันมา ก็คือ ทุกข์ใจกันมาก
ทุกข์มาก บางคนแทบจะเอาตัวไม่รอด
หมายความว่า ใจมันด้านชา หรือใจมันจะตายอยู่แล้ว และอีกไม่นานนักกายก็จะตายตามไปด้วยกัน เรียกกันได้ว่า กายเป็นสมบัติของโลก คืนโลกเขาไปเวลาเราตายไปแล้ว
แต่จิตเป็นของทิพย์ คือเมื่อกายตาย แต่จิตมิได้ตายตามกายไปด้วย
ถามว่าจิตคนเราจุติที่ไหน หรือไปเกิดที่ไหน
ก็จะไปเกิดตามวาระกรรม หรือไปตามบาปและบุญที่พวกเรายังมีชีวิตกันอยู่นั้น

และผมพยายามแนะกับทุกท่านว่า อย่าปล่อยให้จิตไหลไปตามกระแสโลก กันมากนัก เพราะท้ายที่สุดแล้ว ทางนั้นเป็นทางแห่งจิตหลงผิด คือหลงไปกระทำผิด ทั้งกาย วาจา และก็ใจ
และท้ายที่สุดที่จิตคนเราหลงทางไปนั้น จิตก็ออกไปข้างนอก คือไปรับเอาความทุกข์มาใส่ตนกันทุกๆราย เรียกได้ว่า ไม่มีคนไหนที่หลงไปกับทางโลกแล้วจะได้หวังมีความสุขที่แท้กันเลย หรือมีสุขกันเพียงระยะสั้นๆเท่านั้น เมื่อเปรียบเทียบกับกันระหว่าง ความสุขกับความทุกข์แล้ว ปรากฎว่ามีความทุกข์มากกว่าความสุข
แต่พวกเรามองกันไม่เห็น เพราะจิตใจถูกกิเลสบิดเบือน มิให้ท่านรู้ความจริง

แต่พวกเราจะรู้กันตอนที่เรามาฝึกสติ เท่ากับเราได้ฝึกจิตตนเองไปในตัวกันนั่นแหล่ะ เราถึงจะรู้เท่าทันกิเลสตนเองได้

สำหรับผู้ไม่ฝึกจิต ไม่สนใจจิตตนเองแล้ว และอีกไม่นานนัก ก็จะพบเจอกับความทุกข์เป็นในที่สุดกัน

มนุษย์นั้นเห็นธรรมมีอยู่สองประเภท คือ
ประเภทที่ หนึ่ง ก็คือ ไม่ทันเห็นตัวทุกข์เลย ก็เห็นธรรม คือเห็นสัจจธรรมชีวิตจริงแล้ว
สำหรับประเภทแรกนี้ ส่วนใหญ่จะเป็นผู้มีบุญสูงมาเกิด หรือมาบำเพ็ญเพียรบารมี

ประเภทที่ สอง ก็คือ พวกที่เห็นทุกข์ เป็นทุกข์ทรมานใจกันมากๆ เรียกว่าเกือบจะตายก็ว่าได้ แต่แล้วอะไรไม่รู้นำพาให้ต้องหันหน้าเข้าหาธรรม
ขอตอบว่า บุญนั่นไงหล่ะครับ ท่านผู้เจริญทั้งหลาย
พวกประเภทที่สองนี้นะ เป็นพวกหัวดื้อ หัวแข็ง และมีความมั่นใจในตนเองสูง จนถึงสูงเกินไป เรียกว่า พระพุทธเจ้าก็ยังสอนเอาไม่อยู่กัน เพราะอะไร
เพราะท่านติดรู้มากกันนี่ไง
ไปสุดทางเดินก่อน ท่านจะรู้ รู้เหมือนผู้ที่กำลังเขียนบรรยายธรรมให้พวกเราอ่านกันนี่ไง
เพราะผู้เขียนเองก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่า ทำไมมานั่งเขียนธรรมะให้กกับพวกท่านอ่านกันอีก เพราะที่ผมกำลังเขียนอยู่นี้ ท่านก็รู้กันทั้งหมดแล้ว
นี่ไงเวน-กำโดยแท้ของผมเอง
เพราะเมื่อก่อนคุณแม่แนะให้ทำบุญ ทำทาน สวดมนต์ ก็ยังไม่เอาเลย ภาวนาไม่ต้องพูดถึงกันตอนนั้น ไม่รู้จักแน่
คุณแม่บอกว่าให้ไปเทศน์ ฟังธรรมกับคุณแม่ก็ไม่เอา ไปวิ่งไล่จับกับเพื่อนๆมันกว่าเยอะ คิดว่าธรรมะนั้นเป็นของผู้เฒ่า ผู้แก่ เห็นจะจริงนี่ไง ผมถึงมานั่งเก็บตกธรรมะทุกอย่าง เอาทุกอย่างที่เกี่ยวกับธรรม เดี๋ยวนี้ทางโลกจะร้องอี๊เลย
เป็นเอามาก

จบดีกว่ายิ่งพูดก็ยิ่งยาว
ผมมีธรรมมาฝากกับทุกท่านเพียงเท่านี้ก่อน
พร่ำมากก็ไม่ได้ เดี๋ยวลูกค้าหายหมด หนีไปอยู่กับทางโลกกันหมด
เดี๋ยวๆ อีกไม่นานนักหรอก เดี๋ยวท่านจะกลับหันหน้าไปหาครูเพ็ญ ครูละเอียด

ขอเจริญในธรรม ขอให้มีพระพุทธเจ้าในจิตมากๆ
เจริญพรฯ (ก็จิตมันอยากพูดแบบนี้น่ะ ทำไงได้เล่า)
ขอให้พวกเราเลือกเอาแต่แก่นในกันนะ เหมือนพวกหนุ่มๆที่นิยมไข่แดงกันน่ะ
ที่ปฎิบัติธรรม ไง๊กลับมาเอาแต่เปลือกนอกกัน

จบพร่ำธรรมะ
(หมู่นี้ครูนกชายไปไหนแล้ว สงสัยท่านไปจ้อที่เวปจิตเกาะพระ)
อะไรหน๋อมาทำให้ลูกหว๋า ถึงกับลาเวปไปชั่วคราวเลย พี่ภูรู้นะว่าเธอแอบมาอ่านเกือบทุกวัน รู้นะเธอรักท่านพ่อมาก อยากไปอยู่กับท่านพ่อมากๆ
แต่ให้ทรงอิทธิบาท4 แบบครูเพ็ญเข้าไว้นะ เธอจะได้ทำงานทางโลก และโดยเฉพาะเธอจะต้องสร้างบุญบารมีกับคุณพ่อคุณแม่ของเธอด้วย โดยการศึกษาเล่าเรียนให้จบไวๆ ให้ท่านชื่นใจ
ใครหลงทางช่างเขา แต่เธออย่าหลงบุญ หลงนิพพาน ให้สร้างสติเยอะ แล้วเจ้าจะอยู่ทั้งทางโลกและทางธรรมปลอดภัย และมีความสุขเท่าที่ควร
พี่ภูรู้ว่าเธอไม่ได้หลงไปในทางที่เป็นฝ่าบบาป หรืออกุศลหรอก
อันนี้ทราบดี กรุณาอยู่ในระยะของความคิดถึงนะ
เอ๊ย อยู่ในสายมัฌชิมาปฏิปทา

 

เป็นยังไงน้า กายยก..หึหึrabbit_restrabbit_restrabbit_rest

 

หลวงพ่อฤาษีลิงดำ​

"รักษากำลังใจให้มั่นคงจริงๆ ให้จิตมันแน่วแน่จริงๆ อย่าเอาจิตเข้าไปยุ่งกับอารมณ์ภายนอก ทำงานทุกอย่างเพื่อสาธารณประโยชน์ เราทำเพื่อพระนิพพานที่เราทำนี่เพื่อไม่เกิด ไม่ใช่ทำเพื่อเกิด ไม่เกิดทำทำไม ก็ทำเพื่อเป็นการตัดอารมณ์ว่า ไอ้งานที่เราทำไปแล้ว เราลงทั้งทุนลงทั้งแรง แต่ว่าทำไปแล้วเราก็รู้ว่ามันเป็นอนิจจังของไม่เที่ยงนะ อนัตตาไม่ช้าก็สลาย มันไม่ตายก่อนเราก็ตายก่อน มันไม่พังก่อนเราก็ตายก่อน เราทำเพื่อจิตตัดโลภะ ความโลภ การทำงานอารมณ์มันจุกจิก ฝึกอารมณ์ใจให้มันเย็น ตัดความโลภ การไม่สนใจว่าเป็นของเรา เพราะว่าเรากับมันไม่ช้าต่างก็บรรลัย เป็นการตัดความหลงไปนิพพาน..."​

 

ดีแล้วครับ อย่างผมนี่อ่านมาเยอะ คิดแยะ จนสอนยากเย็น

 

ท่านปู่ ท่านย่า แท้จริงแล้วท่านคือใคร
ตามคำกล่าวขององค์หลวงพ่อฤาษีลิงดำ

​

ถาม: ขอความเมตตาหลวงพี่ช่วยไขปัญหา ผมฟังเทปหลวงพ่อเยอะ ได้ยินว่า ท่านแม่ ท่านย่า ผมก็มีความเคารพในท่าน แต่ไม่รู้จักเลย ?

ตอบ: ที่ท่านเรียกท่านแม่ ท่านย่า จริงๆ ก็เคยเป็นแม่ เป็นย่ามาจริงๆ อย่างท่านปู่ ท่านย่า หมายถึง ท่านปู่พระอินทร์ ท่านย่าที่เป็นชายาของพระอินทร์ ท่านปู่ท่านย่าที่เป็นพระอินทร์นี้ ในอดีต สมัยเชียงแสน เคยเป็นพ่อเป็นแม่ของหลวงพ่ออยู่ ท่านปู่คือพระเจ้าพังคราช ท่านย่าก็คือพระนางพังครานี ส่วนท่านแม่เกิดเป็นคู่บารมีหลวงพ่อ เรียกสั้นๆ ว่า แม่ศรี ส่วนท่านมเหสักข์ ก็พี่ชายพวกเราเอง ปัจจุบันท่านรับตำแหน่งเป็นพระนารายณ์ นอกจากมีอาชีพเป็นพระนารายณ์ให้พวกฮินดูกราบไหว้บูชา ก็อำนวยความสะดวกให้เขาแล้ว ยังรับหน้าที่เฝ้าปากทางเข้าพระจุฬามณีด้วย

สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนมิถุนายน ๒๕๔๕
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ

***มีคนสงสัยและถามกันเยอะ ผมก็เลยนำมาลงให้พวกเราอ่านกัน

 

"ท่านแม่ทั้งสาม"
​

คือใครบ้าง​

​

เมื่อกล่าวถึงท่านแม่ทั้งสาม ต้องบอกว่าพวกเราชาตินี้กำพร้าแม่ เพราะว่าท่านแม่ลงมาเกิดครั้งสุดท้ายสมัยรัชกาลที่ ๕
ถามแม่ว่า ทำไมจึงไม่ลงมาอีก ? แม่บอกว่า "ชาตินี้พ่อแกจะมาสร้างเนกขัมมบารมี ถ้าลงมาพ่อจะบวชไม่ได้"

นับตั้งแต่ยุคสมัยพระเจ้าพรหมมหาราชเป็นต้นมา ในสมัยนั้นขอมดำครองเมือง ขับไล่คนไทยถอยร่นไปอยู่ในป่า
แล้วยังบีบให้ส่งส่วยทุกปี เมื่อคิดจะกู้ชาติจากขอมดำ ก็จำเป็นต้องใช้กำลังพลทั้งหมดที่มี กลายเป็นว่าแม้กระทั่งผู้หญิงก็ต้องออกรบทั้งหมด
ในสมัยนั้นท่านปู่เป็นผู้ที่อยู่ในศีลกินในธรรม ถ้ากล่าวถึงเรื่องรบ ปู่ฟังแต่ไม่ได้ยิน ก็เลยต้องไปพูดกับย่า
กลายเป็นว่าผู้นำทัพสมัยนั้นกลายเป็นผู้หญิง กลายเป็นแรกเริ่มของคำว่าแม่ทัพตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

ท่านแม่ทั้งสามออกรบเคียงบ่าเคียงไหล่กันมา แต่ละท่านล้วนแล้วแต่มีฝีมือในการรบมาก คู่ต่อสู้เผลอเมื่อไรตายเมื่อนั้น
คราวนี้การที่ท่านเกิดมาสร้างบารมีร่วมกับหลวงพ่อ สามท่านรักกันมาก มักจะมาเป็นชุดเดียวกัน
พูดง่าย ๆ ก็คือ เกิดในยุคสมัยเดียวกัน ต่อให้เกิดคนละพ่อ คนละแม่อย่างไรก็ตาม ถึงเวลามาอยู่ด้วยกัน แล้วก็รักกันยิ่งกว่าพี่น้องที่เกิดร่วมท้องกันเสียอีก

พวกเราทั้งหมดส่วนใหญ่จะเป็นลูกแม่ใหญ่กันมาก เกิดเป็นลูกแม่กลางกับลูกแม่เล็กน้อยหน่อย แต่ไม่ว่าจะลูกแม่ไหนก็ตาม
สมัยนั้นจะได้รับความรักเสมอหน้ากันหมด ไม่เหมือนสมัยนี้ยังมีการแบ่งลูกเมียหลวงเมียน้อย สมัยนั้นไม่มี
เพราะว่าทุกคนที่เกิดมาคือกำลังสำคัญของประเทศชาติ บุคคลที่เป็นผู้ใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม
ถ้าเห็นเด็กลำบากก็ต้องช่วยเหลือ ช่วยเลี้ยงดู ลักษณะสังคมอย่างนั้นกลายเป็นสังคมในฝันไปแล้ว
สมัยนี้ตัวใครตัวมันเสียเยอะ หรือไม่ก็ต้องอาศัยโรงเลี้ยงเด็ก อยากจะให้เลี้ยงก็เลี้ยงได้ แต่ต้องจ่ายเงินมาด้วย

ท่านแม่ทั้งสามไม่ได้ลงมาในชาตินี้ เพราะหวังให้หลวงพ่อสร้างเนกขัมมบารมี บุคคลที่สร้างบารมีคู่กันมา
ถ้าเจอหน้ากันจะอยู่ไม่ได้ อย่างภรรยาของพรานกุกกุฏมิตร เธอเป็นลูกของเศรษฐี อยู่บนปราสาทชั้นที่เจ็ด
พอเห็นนายพรานแบกเนื้อมาขายในตลาดเท่านั้นแหละ หนีตามไปเลย..! เพราะเขาจำของเขาได้

บุพเพสันนิวาส คือ ความผูกพันกันข้ามชาติข้ามภพ คราวนี้ผูกกันนาน ผูกกันมาหลายชาติหลายภพ ยิ่งผูกกันมากเท่าไร ความรู้สึกก็ยิ่งแรงมากเท่านั้น
ในเมื่อไม่สามารถที่จะลงมาเกิดได้ เพราะต้องให้หลวงพ่อท่านสร้างเนกขัมมบารมี ท่านก็เลยปฏิบัติข้างบนแทน แรก ๆ แม้ว่าหลวงพ่อจะปฏิบัติจนพ้นไปแล้ว
แต่ท่านแม่ทั้งสามก็ยังไม่ยอมปฏิบัติเพื่อมรรคผลของตนเอง เพราะเป็นห่วงลูก

ถ้าว่ากันตามกฎเกณฑ์และระยะเวลาเดิมแล้ว พวกเราจะต้องลงมาเกิดใหม่อีก โดยเฉพาะเกิดในสมัยพระศรีอาริยเมตไตรย
แต่เมื่อหลวงพ่อท่านเปิดการสอนมโนมยิทธิ จนกระทั่งลูกหลานจำนวนมากสามารถทำได้ พิสูจน์เกี่ยวกับนรก สวรรค์ พรหม นิพพานได้
มีทานบารมีโดยเฉพาะสังฆทานเป็นปกติ ท่านแม่ก็ไว้วางใจ เพราะอย่างน้อย ๆ ลูกของท่านมีสุคติเป็นที่ไปอย่างแน่นอน
ถ้าขึ้นไปอยู่ข้างบนเมื่อไร ก็ไม่ต้องลงมาเกิดใหม่อีก สามารถปฏิบัติต่อข้างบนได้เลย เพราะเลือกหนังสือเดินทางได้ถูกประเภทแล้ว
ก็คือ ประเภทไปนิพพาน ในเมื่อเลือกได้ถูกประเภท ถึงแม้จะยังไปไม่ได้ ก็ขึ้นไปต่อที่ข้างบน
ท่านแม่ทั้งสามก็เลยตัดใจ ละความปรารถนาที่จะเกิดอีก บำเพ็ญอยู่ข้างบนไม่นาน ก็เข้าสู่นิพพานไป

ดังนั้น..เวลาที่เราบูชาท่านแม่ทั้งสาม ให้เราตั้งใจว่าเราบูชาพระ คือ พระอรหันต์ แต่การที่เราจะตั้งบูชาท่านให้เหมาะสม
ถ้ามีหิ้งเล็กแยกท่านต่างหากได้เลยจะดี แต่ถ้าไม่สามารถแยกต่างหากได้ ให้ตั้งต่ำกว่าพระสงฆ์
ป้องกันคนจะปรามาสและเกิดโทษแก่ตัวเอง เพราะคนที่ไม่รู้มีมาก

ท่านแม่รุ่นนี้ใส่ชื่อจริงไว้ด้านหน้า และชื่อที่เรียกกันภายในไว้ด้านหลัง แต่ว่าลูกจริง ๆ จะเรียกกันว่า
แม่ใหญ่ แม่กลาง แม่เล็ก คาดว่าลูกศิษย์สายหลวงพ่อน้อยคนนักที่จะรู้จักแม่ได้ครบถ้วน
รู้จักไม่ครบไม่พอ..เรียกมั่วอีกต่างหาก ก็เลยกลัวว่านาน ๆ ไปจะกลายเป็นจำผิดกันไปเรื่อย จึงต้องใส่ชื่อกำกับไว้ด้วย

พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ช่วงบ่าย ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันอาทิตย์ที่ ๔ เมษายน ๒๕๕๓

ที่มา : http://www.watthakhanun.com/webboard...ead.php?t=1787

หมายเหตุ : ท่านแม่ศรี (แม่ใหญ่) มีพระนามเต็มว่า พรรณวดีศรีโสภาคย์ (องค์ที่มือถือดอกบัว)
ท่านแม่จิตร (แม่กลาง) มีพระนามเต็มว่า จิตราวดีศรีโสภาคย์ (องค์ที่มือถือพวงมาลัย)
ท่านแม่ประภาศรี (แม่เล็ก) มีพระนามเต็มว่า ประภาวดีศรีโสภาคย์ (องค์ที่มือถือพัด)

 

คาถาพระอินทร์
คาถาบทนี้เหมาะสำหรับเด็กนักเรียน​

ของหลวงพ่อพระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ) ท่านได้มาจากพระอินทร์ เมื่อตอนเข้าญาณสมาธิสมัยเรียนเปรียญธรรม

"สหัสสะ เนตโต เทวินโท ทิพยจักขุง วิโสทายิ อิกะวิติ พุทธะสังมิ โลกะวิทู" ​

มีหลายท่านสอบถามผมถึงคาถาที่ผมใช้ท่องตอนไปแข่งขันเกมส์ฯ ผมเลยเอามาจากเวปกระโถนข้างธรรมาสน์ นำมาลงไว้ที่นี่นะครับ

"สหัสสะ เนตโต เทวินโท ทิพยจักขุง วิโสทายิ" ​

***คาถาบทนี้เหมาะสำหรับเด็กนักเรียน บอกว่าเวลาก่อนที่จะดูหนังสือ***​

ให้ไหว้พระ นึกถึงพระพุทธเจ้าก่อน นึกถึงพระธรรม นึกถึงพระอริยสงฆ์ นึกถึงบิดามารดา ความดีของท่าน นึกถึงครูบาอาจารย์ แล้วนึกถึงพระอินทร์เจ้าของคาถา แล้วว่าสัก 1 จบ แล้วก็ดูหนังสือ เมื่อจะเลิกจากอ่านหนังสือก็ว่าสักอีก 1 จบ วันแรก ๆ ก็อาจจะจำไม่ได้ แต่วันต่อไปก็อาจจะคล่องตัวขึ้นมาเอง

สหัสสะ เนตโต เทวินโท ทิพจักขุง วิโสธายิ ที่สำคัญต้องต่อด้วย "อิกะวิติ พุทธะสังมิ โลกะวิทู" เป็นคาถาที่มีความสำคัญกับพวกเรามาก โดยเฉพาะคนที่กำลังเรียนหรือศึกษาอยู่ จะมีผลมากด้านความจำ หรือการทำข้อสอบก็จะมีความถูกต้องแม่นยำอย่างไม่น่าเชื่อ

ถ้าจำแม่นไม่หลงลืมจริง ๆ ก็ใช้คาถาท่านปู่พระอินทร์ สหัสสเนตโต เทวินโท ทิพจักขุง วิโสทายิ สหัสสเนตโต ตาโต ๆ พันดวง เทวินโท คือ เทวดาผู้เป็นใหญ่ ทิพจักขุง ก็คือ ตาทิพย์ ความรู้สึกเหมือนมีตาทิพย์ วิโสทายิ แค่นั้น ใช่บ่อย ๆ ความจำจะดี ขณะเดียวกันถ้าหากว่าใครจะสอบอะไรก็ใช้ได้มันจะคล่องตัวเหมือนยังกับลอกข้อสอบเลย

คาถาท่านปู่พระอินทร์ คาถาสหัสสะเนตโตน่ะ ว่านะโมสามจบ ระลึกถึงคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ พรหมเทวดาทั้งหมด มีท่านปู่พระอินทร์เป็นที่สุด ขอให้ท่านช่วยสงเคราะห์รับกระดาษคำถามมาอย่างเพิ่งอ่านให้คว่ำลง ว่าคาถาสักสามจบ เสร็จแล้วพลิกกระดาษขึ้นมา อ่านคำถามดู ถ้ายังตอบได้ไม่หมดให้คว่ำลง แล้วว่าอีกเจ็ดจบ

คราวนี้ความรู้สึกบอกว่าอย่างไร อยากจะเขียนอย่างไร อยากจะตอบอย่างไร ทำตามนั้นเลย จะเป็นไปตามนั้นทุกอย่าง ขอให้เชื่ออารมณ์แรกอย่าไปฝืน คาถาสั้น ๆ ว่า สหัสสะเนตโต เทวินโท ทิพจังขุง วิโสธายิ แค่นี้แหละ ตอนหลังเขาเติม อิกะวิติ พุทธสังมิ โลกะวิทู ลงไปหน่อยหนึ่ง อิกะวิติเป็นหัวใจอิติปิโส พุทธสังมินี่หัวใจไตรสรณาคมน์ โลกะวิทูก็รู้แจ้งในโลก อะไร ๆ มา ก็รู้หมด ใช้คาถาตัวนี้ให้ชิน ก่อนอ่านหนังสือก็ว่าไปซะห้าจบ สิบจบ หลังอ่านก็ว่าไปซะห้าจบ สิบจบ

 

นี่คือ ใจส่งออก (หลวงปู่สิม พุทธาจาโร)

อันโทษของคนอื่นเห็นง่าย แต่ฝ่ายของตัวเห็นได้ยาก
สิ่งที่เราทำผิดอยู่ ไม่รู้สึกตัว

แต่ผู้อื่นทำเล็กๆ น้อยๆ ก็รู้ได้เข้าใจ
นี่คือว่า ใจส่งออก
ใจไม่สงบตั้งมั่น ใจไม่นึกถึงความตายที่จะมาถึงตน

จิตมันวุ่นวายแส่ส่ายไปในแต่เรื่องภายนอก
ไม่มารู้แจ้งรู้จักรู้จริงภายในตัวของตัวเอง

ปล่อยให้ความประมาทมัวเมาเข้าทับถม
จิตใจก็มืดมิดปิดบัง

เมื่อมืดมิดปิดบังมากเข้าเท่าไหร่
ไม่มีทางรู้สึกตัวได้


;43

 

โมทนาสาธุการด้วยคนค่ะ
บางท่านนี่ไม่กล้านะ เพราะเคยชินกับการอยู่กับพ่อแม่
คิดว่าไม่จำเป็นก็ได้ ขอขมาทางใจแล้ว อันนี้พี่ดัช
ไม่เห็นด้วย ตอ้งอย่างนี้สิ เข้าไปขอขมาตรงๆ
ตรงหน้าไปเลยได้ยิ่งดีค่ะ หากมีเวลาได้กลับบ้าน
เอาอีกสักรอบ ยังพอไหวมั้ยคะ
สาธุค่ะ

 

มัชฌิมาปฎิปทา (เขียนถูกมั้ยเนี่ย) ค่ะคุณพี่
เครื่องอืดก็ไม่ดี เร่งเครื่องเกินไปก็ไม่ได้
เอาแบบกลางๆ ให้สบายๆ ในขณะนั้นๆ(ปัจจุบัน)
เอาให้เป็นขณะๆไปค่ะ สบายเฮิ๊บบบบบบบบบบบ

 

555555 ขอแสดงความยินดี กับคนเลวได้ใจด้วยค่ะ
ที่รู้ว่า อะไรคือเลว นี่แหละหนาเขาว่า คนมีสติ
รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ต่อไป วางไปให้หมด
อดีตเป็นแค่ฝัน ปัจจุบันคือ ความจริง เจ้าค๊าาาาา

 

โมทนาสาธุการจ๊า
เดินหน้าลูกเดียวเลยค่ะคุณพี่

 

สาธุ พี่ภูกล่าวได้ถูกต้องดีแท้
โมทนาล้านๆครั้งเจ้าค่ะ

 

สาธุ สาธุ สาธุ ค่ะ
พี่ปราเมศ