วิชชาที่จะทำให้อยู่รอดจากยุคสมัยแห่งภัยพิบัติ

เอาเรื่องกินมาล่อ เผื่อพรรคพวก"พลังจิตพิชิตอาหาร"จะหลงเข้ามาอ่านกันบ้างครับ

 

สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังด้วยคนครับ ขอให้คุณคณานันท์มีความสุข มีกำลังกายและกำลังใจที่ดี เจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไป และขอให้บรรลุพระโพธิญาณโดยเร็วด้วยนะครับ
ขออนุญาต ลอกข้อความพี่ตั้มมานะครับ ไม่ได้เข้ามาดูกระทู้นี้เสียตั้งนาน
ยังไม่รู้ว่าจะเรียนวิชาอะไรเลย ขอคำแนะนำที่เห็นผลไวๆหน่อยได้ไหมครับ
ตอนนี้ไม่ทราบว่าผมยังขาดตก บกพร่องอะไรบ้าง วานคุณคณานันท์ช่วยถามพระท่านให้หน่อยสิครับ ถ้าตอบเป็นสาธารณะไม่ได้ ก็ pm ไปก็ได้ครับ
ผมรู้สึกว่าตัวเองยังเอาดีอะไรไม่ได้เลย อายน้องๆ อ่ะครับ

 

หลงเข้ามาอ่านตามที่พี่วางกับดักไว้พอดีเลยคะ

Toutou ก็เคยเป็นนะ อยากทานอะไรก้อได้ทานแบบว่าแ่ค่นึกยังไม่ได้บอกใคร บางทีคุณแม่ก็เตรียมไว้ให้เลย คล้ายกับว่าสื่อสารกันได้ทางโทรจิต หรือไม่ก็มีเหตุให้ได้ทาน

ดันมีจิตสัมผัสด้านอาหารซะงั้น -_-'

 

กราบขอบคุณครับพี่พรหมประกาศิต สำหรับพรที่มีให้

ของพี่ต้องลด"เมตตา"ลงนิดหนึ่งครับ เพราะใช้พลังงานตรงนี้สูงไปหน่อย ตัว"เมตตา" ตรงนี้พุทธภูมิหลายๆท่านก็เป็นกันทุกคนครับ ไม่ใช่เรื่องแปลก เหมือนกับหลักสูตรหนึ่งที่ต้องสอบให้ผ่านกัน แถมยังต้องไปเจอแบบเต็มที่อีก ก่อนบรรลุสัมมาสัมโพธิญาณ ดังนั้นต้องดึงพลัง"เมตตา"ตรงนี้ ไปเป็นกำลังของเมตตาพรหมวิหารสี่จริงๆครับ

ส่วนการปฏิบัติทางกาย มีการเคลื่อนย้ายพลังจากจักรที่อยู่ล่างสุดโคจรย้อนกลับไปกระตุ้นการเปิดตาที่สามได้ครับ กลับกลายมาช่วยเพิ่มญาณทัศนะได้ด้วยเสียอีก

บอกเป็นนัยแบบนี้มองตาก็รู้ใจ หลายๆท่านครับ

 

เด็กอนุบาลถามคุณคณานันท์เกี่ยวกับเมตตาของพรหมวิหาร4

อ่า พี่คณานันท์ครับ ขอเรียกพี่แล้วกันนะครับ "พลังเมตตา" ที่พี่แนะนำให้คุณ พรหมประกาศิต ลดลง แล้วเอาไปเพิ่ม "เมตตาในพรหมวิหาร 4" สองอย่างนี้ต่างกันอย่างไรหรือครับ เด็กอนุบาลจะได้วางจิตให้ถูกต้อง ตอนนี้เท่าที่เด็กอนุบาลพอจะคิดได้ เดาว่า เมตตาในพรหมวิหาร 4 คือต้องเมตตาแบบมีการพิจารณาวิปัสสนาควบไปด้วยหรือเปล่าครับพี่

ขอบคุณมากที่พี่สอนเรื่อง เมตตาอัปปนาญาณ เด็กอนุบาลจะเอามาใช้บ่อยๆในชีวิตประจำวันครับ เมื่อเช้าตอนไปเดินออกกำลังกายรอบบึงหลังบ้าน ทำแล้วรู้สึกเย็นใจอย่างประหลาด ถามนิดนึงว่า ขั้นตอนในการแผ่กระแสเมตตาออกไปนี่เราควรต้องทำช้า เพื่อให้เราแน่ใจว่ากระแสแผ่ไปทั่วจักรวาลจริงๆไช่ไหมครับ

 

เด็กอนุบาลขอโมทนาในธรรมทานของคุณ vanco

ได้อ่านเรื่องการทำบุญ ทำกุศล รวมทั้งโอกาสที่ดีที่สุดที่พวกเราได้เกิดเป็นมนุษย์เพื่อสร้างความดี โดยมีระยะเวลาที่จำกัดและไม่แน่นอนนี้ ทำให้เด็กอนุบาลเกิดกำลังใจในการทำความดีขึ้นมาอีกเยอะเลย หลังจากอืดๆ ไปในช่วงหลัง จากนี้ไปไม่กล้าดำรงตนอยู่ในความประมาทในการทำความดีอีกแล้ว

ขอบคุณที่ชี้ทางสว่างให้เด็กอนุบาล ได้ตระหนักว่า แม้เรายังไม่มีโอกาสได้บวชตอนนี้ เราก็ยังสามารถสร้างกุศลในด้านการบวชได้โดยการ สนับสนุนให้คนอื่นได้บวช ทั้งทางตรงและทางอ้อมไปก่อน เป็นคำแนะนำที่ดีแท้แท้ ช่วยหาทางออกให้เด็กอนุบาลจนได้ แต่ถ้ามีโอกาสเมื่อไร เด็กอนุบาลก็พร้อมที่จะบวชเพื่อทดแทนบุญคุณให้พ่อแม่ และ สร้างความดีให้ตัวเองทันทีครับ

ตอนนี้ก็คิดว่าตัวเองโชคดีมาก ที่มีโอกาสได้พบเพื่อนๆที่ช่วยเหลือเกื้อกูลกันอย่างเต็มที่ในทางธรรม เป็นมิตรภาพแบบใหม่ที่แม้เราจะไม่ได้พบเจอกัน แต่รู้สึกได้เลยว่าใจเราอยู่ใกล้กัน คอยให้กำลังใจกันอยู่ตลอด ซึ้งมากคับ

ท้ายที่สุดขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ได้โปรดบันดาลบุญกุศลที่ผมเคยปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานมาดีแล้วในทุกๆชาติ จนถึงปัจจุบันขณะจิตนี้ ให้สำเร็จแด่เพื่อนๆใน web นี้ทุกคน ขอให้มีความก้าวหน้า บารมีเต็ม ในเร็ววัน ทั้งทางโลกและทางธรรมครับ

 

ขออนุญาตตอบคุณเด็กอนุบาลครับ

พลังเมตตาที่ว่า นี้เป็น เรื่องการตอบโดยเฉพาะบุคคลครับ ไม่เป็นไร สำหรับบุคคลทั่วไปนั้นโดยทั่วไปให้เจริญให้มากๆยิ่งขึ้นไปครับ

ส่วนอารมณ์ใจในการเจริญเมตตาพรหมวิหารสี่นั้นให้ค่อยๆแผ่ออกช้าๆ เย็นๆ ให้ละเอียดๆได้ยิ่งดีครับ

ขอยินดีด้วยที่เห็นผลแห่งการปฏิบัติปรากฏแก่ใจของตนเอง ครับ

 

ต้องขอขอบคุณคุณคณานันท์เป็นอย่างสูง ที่กรุณาตอบและชี้แนะแนวทางให้
ผมเข้าใจว่าน่าจะลดความขี้เกียจของตัวเองลงมากกว่านะ คือรู้สึกตัวว่าความเพียรของเราย่อหย่อนมาก ไม่อยากจะทำในสิ่งที่ต้องควรทำ เพราะว่ามีความเกียจคร้านเป็นเหตุ ขี้เกียจนั่งสมาธิ เดินจงกรม หรือพิจารณากายคตาสติ อะไรต่างๆเหล่าเนี้ย มีแบบฝึกหัดอะไรบ้างหรือเปล่าครับที่จะต้องทำ แบบคล้ายๆว่าเริ่มเรียนตั้งแต่ชั้นประถม 1-2-3 ขึ้นไปเรื่อยๆน่ะครับ
อยากรู้ว่าตัวเองยังจะต้องทำอะไรหรือเรียนรู้อะไรในตอนนี้ บอกเป็นนัยๆ มันไม่เข้าใจอ่ะครับ
หรือว่าต้องร้องเพลงรอไปก่อนดีครับ (sing) :'(

 

มาต่อกันในเรื่องการเจริญเมตตาพรหมวิหารสี่ในแบบของพุทธภูมิกันต่อครับ


การเจริญเมตตาเป็นทั้ง บารมี และเป็นพรหมวิหารสี่ ทำให้จิตใจของเราชุ่มเย็นไม่เร่าร้อน

การปฏิบัติจริงนั้นมีการควบอารมณ์ในการปฏิบัติอื่น เพิ่มเข้าไปได้ดังนี้

เมื่อเราพิจารณาในทานที่เราบำเพ็ญมา เวลาเราเจริญเมตตาเราก็ผสานบุญและผลานิสงค์ในทานอันสำเร็จแล้วนั้น เติมเต็มในดวงจิตของสรรพสัตว ทั้งปวง ให้ใจของท่านทั้งหลายติดอยู่ในทาน

เมื่อพิจารณาในศีล
-สมาธิ อันประกอบไปด้วยฌาน
-การเจริญสัมมาทิษฐิ
-การเจริญวิปัสสนาญาณ
-จนถึงที่สุดคืออารมณ์พระนิพพาน

เราก็ตั้งความปรารถนาให้หมู่สัตว์ทั้งหลายสำเร็จประโยชน์ เช่นเดียวกับที่เราได้บำเพ็ญอยู่ทุกอย่างทุกประการด้วย ตั้งใจให้อารมณ์ในการปฏิบัติที่เราทำได้สัมผัสใจของหมู่สัตว์ให้เขาทั้งหลายได้เข้าถึงอารมณ์นั้นโดยง่าย


ด้วยผลแห่งการเจริญเมตตาอยู่เป็นนิจ ก็จะปรากฏกระแสคลื่นความเย็นออกมาจากจิตของเรา เป็นความสงบ สบาย

เหล่าเทพพรหมเทวา ที่ท่านได้รู้ ได้เห็น ท่านก็จะมาปกปักรักษาตัวเรา ผู้เจริญพรหมวิหารอยู่เป็นนิจ เสด็จลอยอยู่เหนือเศียรเกล้า จำนวนมหาศาล

เราก็พึงอธิฐานถวายบุญให้แก่ทุกท่านที่มาปกปักรักษาตัวเรา ว่า

"บุญบารมีที่ข้าพเจ้าได้บำเพ็ญมานับแต่อดีตชาติ ปัจจุบันชาติ ตลอดจนที่จะบำเพ็ญต่อไปในอนาคต เพื่อปรารถนาสัมมาสัมโพธิญาณ ไม่ว่าจะเป็น ศีล สมาธิ ปัญญา สัมมาทิษฐิ สัมมาสมาธิ สัมมาปัญญา บารมีสามสิบทัศน์ ข้าพเจ้าขอน้อมถวายทุกๆท่านผู้มีคุณ นับตั้งแต่

พระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระธรรม พระอริยะสงฆ์ทั้งหลาย พระโพธิสัตว์ทั้งหลาย บิดามารดา ท่านผู้มีพระคุณ อันได้แก่ เทพพรหมเทวาทั้งปวง

รวมไปถึงท่านผู้ทรงเป็นพยานบุญในการสร้างบารมีของข้าพเจ้า อันได้แก่ ท่านท้าวสหัมบดีพรหม ท่านท้าวสักกะเทวราช ท่านพญามัจจุราช แม่พระธรณี แม่พระคงคา เป็นต้น

ขอได้โปรดมีส่วนร่วมในบุญ ในกุศล ในบารมีที่ข้าพเจ้าได้บำเพ็ญมาทุกอย่างทุกประการ และขอได้โปรดเมตตาเป็นพยานในการสร้างบารมีของข้าพเจ้าด้วยเทอญ

หากแม้ข้าพเจ้าได้ประมาทพลาดพลั้งไปในการบำเพ็ญบารมี ก็ขอให้เทพพรหมเทวาทั้งปวงช่วยดลจิตดลใจข้าพเจ้า ให้กลับเข้าสู่แนวทางแห่งการปฏิบัติที่มุ่งลัดตัดตรงสู่พระโพธิญาณด้วยเทอญ"

สิ่งนี้เป็นเครื่องเกื้อกูลการบำเพ็ญบารมีของพุทธภูมิ

ยามใดที่เราเดือดร้อน พระแท่นกัมพลศิลาอาสน์ของพระอินทร์ท่านก็จะแข็งกระด้างขึ้น เป้นเครื่องหมายว่า มีพุทธภูมิผู้หนึ่งกำลังเดือดร้อน

ยามใดที่เราพลาดพลั้งล่วงสู่ที่ตัดสินโทษ พระยามัจจุราชท่านก็ยังเป็นพยานบุญในเราเองชั้นที่หนึ่ง ชั้นที่สอง พระโพธิสัตว์และพุทธภูมิท่านอื่นที่ได้อธิฐานจิตสงเคราะห์กันท่านก็จะมาช่วย ชั้นที่สาม ก็ต้องอ้างในบุญบารมีและความเป็นสัมมาทิษฐิให้เป็นเครื่องช่วยตนเองให้พ้นนรกเอา

ยามที่ต้องสร้างบารมีและเรียนรู้สรรพวิชชาทั้งปวง ท่านท้าวสหัมบดีพรหมผู้เป็นใหญ่ในพรหมทั้งปวงท่านก็จะเมตตา เปิด"พรหมศาสตร์" มหาสมุทรแห่งสรรพวิชาและปัญญาญาณให้ได้สัมผัส

ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรม เจริญในการบำเพ็ญบารมี ด้วยกำลังบาทฐานแห่งเมตตาฌานกันทุกๆท่านด้วยเทอญ

 

ตอบให้ในพีเอ็มแล้วครับพี่พรหม

 

การบ้านของพี่พรหม คงเยอะน่าดู(b-wow) คุณครูเลยส่งให้ทาง PM
อิอิ สม...สม...5555[b-nurse] งานนี้ท่าจะโดนคุณครูฉีดเข้าเส้นซะแหล่ว อิอิ(evil2)

 

มาต่อกันในเรื่องการบำเพ็ญบารมีของพุทธภูมิกันต่อ

เนื่องจากผมได้ติดค้าง คุณป้าของพี่จ๊ะ คนกิเลสหนา ที่ได้เมตตาช่วยขอแรงพวกเราที่ได้มโนมยิทธิ ให้ช่วยกันส่งกำลัง(ด้วยฤทธิ์ทางใจ)ไปช่วยรักษาประเทศไทยโดยเฉพาะอย่างยิ่งชายแดนภาคใต้

ก็เลยขอรวบยอดวิธีการที่ได้ตั้งใจจะแนะนำให้ทราบกันอยู่แล้ว ไปเลยทีเดียวเพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่ท่านผู้ที่สนใจในการปฏิบัติ



การบำเพ็ญบารมีของพุทธภูมิไปจนถึงระดับแห่งพระมหาโพธิสัตว์นั้น นอกเหนือจากการที่เราจะสงเคราะห์บุคคลทั้งหลาย ด้วยกายหยาบ โดย การ จุดดวงธรรมในจิตใจของเขา ให้เข้าถึง ไตรสรณะคมม์ ทาน ศีล สมาธิ ปัญญาในธรรม สัมมาทิษฐิ ตลอดจนไปถึง อริยะมรรค อริยะผล แล้ว

ในการจุติลงมาสร้างบารมีในรูปแห่งมนุษย์นั้น มีข้อจำกัดมากมาย กายเนื้อยังต้องเนื่องด้วยทุกข์ ด้วยปัจจัยสี่ ต้องดูแลบริหาร ยามจะโปรดยามจะสร้างบารมี บางครั้งก็ไม่อาจทำ ไม่อาจบำเพ็ญได้ทุกๆวัน

อันที่จริงการลงมาจุตินั้น บางครั้งเป็นการลงมาบำเพ็ญบารมีที่สำคัญ เป็นภาระกิจที่สำคัญๆเพียงประการเดียวเสียเป็นส่วนใหญ่ ส่วนบารมีธรรมการปฏิบัติ อื่นนั้น เป็นปกติวิสัยอยู่แล้ว


สมัยก่อนที่เราจะลงมาจุติเป็นมนุษย์นั้น (หลายคนอาจลืมไป) อยู่ที่พรหมก็ดี ที่สวรรค์ชั้นดุสิตก็ดี ระหว่างเสวยบุญอยู่นั้น เราไม่ได้รอเปล่าๆปลี่ๆ เราส่งอาทิสมานกายของเราลงไปสอดส่องดูแลผู้ประพฤติธรรมอยู่เสมอ หากท่านผู้ทรงคุณธรรมท่านใดเดือดร้อน เราก็ไปช่วยเหลือแก้ไข (โดยไม่เกินอำนาจกฏของกรรม) บ้างก็ไปช่วยเพื่อนพุทธภูมิที่กำลังเดือดร้อนอยู่ตามพันธสัญญาแห่งพุทธภูมิ ผู้ที่เราไปช่วยจะทราบหรือไม่ ไม่มีผลประการใดเพราะเป็นไปด้วยกำลังแห่งพรหมวิหารสี่ที่บริสุทธิ์

คราใดที่โลกมนุษย์ สงบสันติผู้คนมีศีลมีธรรม เราก็เจริญมุทิตาจิตยินดีที่มผู้เข้าใกล้พระนิพพานมากขึ้น

คราใดที่โลกมนุษย์ เกิดกลียุคภัยพิบัติ เราทั้งหลายต่างก็อาสาลงมาช่วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเขตแห่งพระพุทธศาสนา

ครั้นลงมาแล้วก็จงอย่าได้ไปคิดว่า คนอื่นเขาจะรู้ เขาจะยกย่องเรา ในสิ่งที่เราได้ทำอยู่ในอดีต รวมไปถึงที่ทำในปัจจุบัน เพราะเราทำเพื่อผลแห่งธรรม ไม่ได้ทำเพราะจะหวังให้เขายกย่องเรา

แม้ในพระทศชาติแห่งองค์พระศาสดาที่ท่านลงมาบำเพ็ญบารมีนั้น คนบางจำพวกในยุคสมัยของพระองค์ ก็เห็นพระองค์เป็นประหนึ่งคนธรรมดาเท่านั้น หาไม่แล้วคงไม่กล้ากระทำการอันประมาทจาบจ้วงต่อพระองค์เป็นแน่

ชาติที่พระองค์ทรงเสวยพระชาติเป็นพระภูริทัติพญานาค ทรงถูกนำไปคล้องด้วยมนต์และนำไปแสดงเพื่อหาเงินกลางตลาด

ชาติที่พระองค์เสวยพระชาติเป็นพระเตมีย์ใบ้ ทรงถูกนำไปยั่วยุด้วยประการทั้งปวง ทั้งการเหยียดหยามดูหมิ่น จนกระทั่งถูกนำไปทิ้งยังป่าช้าผีดิบ

ชาติที่พระองค์เสวยพระชาติเป็นพระเวสสันดรนั้นเล่า เพราะจิตที่เมตตา มอบช้างปัจจัยนาเคนทร์ให้กับเมืองอื่นไป จนกระทั่งถูกประชาชนทั้งนครเกลียดชังขับไล่ ออกจากพระนคร ไป ระหก ระเหินอยู่ในป่าหิมพานต์

หากแม้นผู้คนในยุคสมัยนั้นได้ทราบว่า พวกเขากระทำการอันเป็นบาปหยาบช้าต่อพระมหาโพธิสัตว์ ผู้ทรงเปี่ยมด้วยพระเมตตา และพระวิสุทธิคุณอันยอดเยี่ยม เขาจะกล้ากระทำการเยี่ยงนั้นหรือ

และด้วยน้ำใจพระมหาสัตว์ผู้ทรงกรุณาธิคุณไม่หวั่นไหว ก็ทรงให้อภัยทานต่อผู้ไม่รู้ทั้งหลาย รวมทั้งยังมั่นคงในสัมมาสัมโพธิญาณไม่แปรเปลี่ยน สรรพสัตว์ทั้งหลายจึงได้ปรากฏ องค์พระประทีปแก้วส่องธรรมสู่มรรคผลนิพพาน เป็นจำนวนนับไม่ถ้วน

เราก็ควรนำกำลังใจขององค์พระศาสดาในการบำเพ็ญบารมีไว้เป็นแบบอย่าง ยิ่งเป็นปรมัตตถ์บารมีใกล้เต็มเท่าไร เครื่องทดสอบก็ยิ่งยากขึ้นเท่านั้น เรารู้เท่าทันก่อนก็จะปรับจิตได้ทันในความเป็นธรรมดา

 

ดังนั้นหากการบำเพ็ญบารมีทางกายเนื้อของเรามีข้อจำกัดมาก ก็มีวิธีการที่จะพึงบังเกิดผลเป็นกุศลต่อบรรดาสรรพสัตว์ทั้งหลายได้อีกทางหนึ่ง

หากใช้กายเนื้อวันหนึ่งเราอาจสร้างบารมีทำความดีได้ 10 นาทีบ้าง หนึ่งชั่วโมงบ้าง เต็มที่ก็ได้สัก แปดชั่วโมง เพราะมีข้อจำกัดทางกายที่ต้องพักต้องผ่อน ต้องดูแล ต้องกินต้องทำความสะอาด


ดังนั้นเราก็พึงสร้างบารมีโดยการใช้ฤทธิ์ทางใจเข้ามาช่วย เพราะอย่าลืมว่า บารมี แปลว่า "กำลังใจ" ดังนั้นต้องบำเพ็ญต้องสร้างบารมีกันที่ใจก่อนเป็นประการสำคัญ ยิ่งท่านที่ได้มโนมยิทธิด้วยแล้วยิ่งนำปัญญาบารีมาช่วยด้วยก็จะยิ่งยังประโยชน์ต่อสรรพสัตว์ได้มากมายยิ่งขึ้น

" การสร้างบารมีไม่ว่ายามหลับหรือยามตื่น การสร้างบารมีทุกลมหายใจ"


มีวิธีการดังต่อไปนี้

ให้ทรงอารมณ์ใจของเราเอาไว้ ในอาณาปานสติ จนถึงลมสบายจิตเป็นฌาน จากนั้นตั้งความปรารถนาขึ้นมาในจิตของเรา ว่า "เรามีเมตตาจิตต่อสรรพสัตว์ทั้งหลายไม่มีที่สุดไม่มีประมาณ ทั่วอนันต์จักรวาล เมื่อสรรพสัตว์ทั้งปวงได้สัมผัสกับคลื่นแห่งความเมตตาจากจิตของเราแล้วขอให้

-เข้าถึงธรรมได้โดยง่าย
-มีจิตที่เปี่ยมล้นไปด้วยเมตตาเช่นเดียวกับเรา
-มีดวงจิตในหนทางแห่งสัมมาทิษฐิ
-มีส่วนร่วมในบุญในกุศลเช่นเดียวกับเราทุกอย่างทุกประการ
-หากเป็นโอปปาติกะ สัมพเวสี ก็ขอให้ได้อาศัยบุญจากเราไปบังเกิดในสุขคติภูมิอันมีสรรค์เป็นต้น"

จากนั้นกำหนดคลื่นแห่งความเมตตาจากดวงจิตเราแผ่กระจายออกไป พร้อมๆกับการกำหนดรู้ลมหายใจของเรา ระลึกว่า ทุกลมหายใจของเรา เราจะกำหนดใจในพรหมวิหารสี่ พร้อมอารมณ์พระนิพพานอยู่สมำเสมอ

ทำจนชินเป็นปกติ

จากนั้นกำหนดจิตของเราต่อไปว่า "ทุกก้าวย่างที่เราได้ ไปสัมผัสได้ไปถึง ไปเหยียบ ขอแม่พระธรณีได้โปรดเป็นพยานบุญ พยานแห่งเมตตาของข้าพเจ้าที่มีไม่สิ้นสุดไม่มีประมาณ ขอให้ทุกที่ที่ข้าพเจ้าได้ไปจงเป็นสถานที่ที่สุขสงบ ร่มเย็น อุดมสมบูรณ์ มีสันติสุข เป็นดินแดนแห่งสัมมาทิษฐิ คนและสัตว์ทั้งปวงอยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุข "

ทำให้ชินเป็นปกติ เมื่อนั้นแล้วจะปรากฏผลให้ได้ประจักษ์แก่ใจด้วยตนเอง

 

ลำดับต่อไปก็เป็นการสร้างบารมีกันในยามหลับ หากจะถามว่าหลับแล้ว เราเองจะสร้างบารมีได้อย่างไร ก็ขอตอบว่า ใช้ปัญญาบารมี ร่วมกับเมตตาบารมี ขอกำลังจากพระท่านสงเคราะห์เราก็จะใช้ความเป็นทิพย์ของจิต สร้างบารมีได้


วิธีการมีดังนี้

ก่อนที่จะหลับก็ขอให้จับลมสบาย พิจารณาในวิปัสสนาญาณ จนจิตสะอาดจากนิวรณ์ห้า จากนั้นใช้กำลังความเป็นทิพย์ของจิต ขึ้นไปบนพระนิพพาน มุ่งตรงไปยังสมเด็จองค์ปฐมบรมศาสดา กราบขอพุทธานุญาตต่อพระองค์ในการโปรดสัตว์ด้วยอาทิสมานกาย

จากนั้นอธิฐานฤทธิ์ บนพระนิพพานว่า

"ด้วยกำลังแห่งพุทธานุภาพ กำลังแห่งเมตตาฌาน ข้าพเจ้าขอแยกอาทิสมานกายออกเป็นจำนวนหาที่สุดประมาณมิได้ เพื่อโปรดสรรพสัตว์

หากท่านใดมีวาสนาผูกพันกับข้าพเจ้าก็ดี เป็นวาระอันเป็นพุทธบัญชาก็ดี ขอให้อาทิสมานกายของข้าพเจ้าได้ไปโปรดเขาเหล่านั้น ได้ทั่วอนันตจักรวาลไม่มีขอบเขตอันใด แลทั้งภพภูมิ แลมิติทั้งปวง ให้เขาเหล่านั้น ได้เข้าถึงธรรมถึงความดี จนถึงปรมัตถธรรมคือมีพระนิพพานเป็นที่สุดด้วยเทอญ"

จากนั้นเราก็แยกอาทิสมานกายให้ออกเดินทางไป โปรดในธรรม ในการสงเคราะห์ ตามแต่ที่พระพุทธองค์ท่านจะทรงมีบัญชา กายเนื้อเราอาจจะระลึกรู้จดจำไม่ไหว ก็ไม่มีปัญหาอะไร ไอ้ใจมันออกไปบำเพ็ญบารมีของมันเองแล้ว อย่าลืมว่าธรรมทั้งปวงสำเร็จได้ด้วยใจเป็นสำคัญ

ไอ้ทีนี้เราทำได้ทุกคืนวันเป็นปกติดี เราก็อธิฐานให้อาทิสมานกายของเราออกไปคุ้มครองรักษาบ้าน รักษาเมืองในจุดสำคัญกันด้วย โดยเฉพาะ จังหวัดชายแดนภาคใต้ พอรวมใจกันได้หลายๆท่านเข้า ก็จะปรากฏผล หากเป็นไปตามกฏของกรรมเราก็วางอุเกขารมณ์ แต่เจตนา อานิสงค์ก็เกิดเเล้วตามจิตที่เป็นกุศลของเรา

 

*** โปรด...ให้เดินทางตรง ****

โลกุตตระ กล่าวว่า
มนุษย์ทุกคนที่หลุดพ้นไปได้...ด้วย "สัจจะ" ทั้งสิ้น

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

เด็กอนุบาลขอการบ้านพี่คณานันท์ด้วยสิครับ

อิอิ เด็กอนุบาลอยากได้การบ้านเพิ่มเติมจากพี่คณานันท์บ้างอะครับ ช่วงนี้เรื่องงานทางโลกเริ่มลงตัว เลยอยากมุ่งทางธรรมมากขึ้นครับ ช่วงนี้เท่าที่ทำอยู่ก็ทำแผ่เมตตาอัปปนาญาณไปเรื่อยๆระหว่างวันครับ แล้วก็ฝึกพิจารณาธาตุสี่ของตัวเองและชาวบ้านระหว่างวันครับ

เด็กอนุบาลมีน้าชายอยู่คนนึง ชื่อน้าปุ๊ ครับ ตอนนี้ชีวิตน้ากำลังลำบากมาก ร่างกายก็เจ็บป่วยเรื้อรัง การเงินและครอบครัวน้าก็กำลังลำบาก เด็กอนุบาลอยากช่วยให้เจ้ากรรมนายเวรของน้าชายได้อโหสิกรรมให้น้าเร็วๆ อยากให้พี่คณานันท์ช่วยแนะนำวิธีการที่ดีในการช่วยน้าให้สำเร็จด้วยครับ ตอนนี้ที่ทำอยู่ก็ทำตามคำแนะนำคุณกระเจียวคือ เขียนชื่อน้าลงในกระดาษแล้ววางไว้ใต้พระบรมสารีริกธาตุ แล้วขอพรจากพระให้ช่วยน้าในช่วงที่เข้าฌานสูงสุดแล้วเห็นภาพพระสว่างครับ

น้าของเด็กอนุบาลคนนี้ข้อเสียคือเป็นคนดื้อมาก เข้ากับคนได้ยาก และมักจะได้หัวหน้างานที่เอาเปรียบหรือโกงน้าเสมอ แต่ความดีที่สุดของน้าคือ การดูแลคุณยายของเด็กอนุบาลช่วงที่ยายเจ็บป่วยช่วยตัวเองไม่ได้ น้าเค้าดูแลยายอย่างดีที่สุดในแบบที่ลูกคนนึงจะดูแลพยาบาลแม่ได้ ถ้าเด็กอนุบาลกราบอธิษฐานกับพระแล้วอ้างถึงความดีของน้าด้านนี้ คำอธิษฐานจะประสบผลสำเร็จเร็วขึ้นไหมครับพี่คณานันท์ _/|\_

 

เด็กอนุบาลส่งการบ้านพี่คณานันท์เรื่องสร้างบารมีขณะตื่น

ขออนุโมทนาในธรรมทานที่พี่คณานันท์ได้สอนวิธีแผ่เมตตาเพื่อสร้างบารมีทั้งตอนหลับและตอนตื่น ผมเพิ่งตะหนักว่าทำไมบางคนสร้างบารมีได้เต็มอย่างรวดเร็ว นั่นแน่ ใช้ปัญญาบารมีคิดหาวิธีแบบนี้ทำกันนี่เอง คิดได้อย่างไรครับพี่คณานันท์ นี่เป็นวิชชาของพระพุทธเจ้าเหรอครับพี่

ลองแอบไปทำดูแล้ว แต่ทำแบบตื่นก่อนนะครับ แบบหลับยังทำม่ายได้ เด๋วโดนไล่ออกจากงาน ตอนทำก็แอบเอาใบโพยที่พิมพ์ข้อความพี่คณานันท์ไว้ ไปนั่งซ้อมบท แล้วทำสมาธิในรถ แล้วพอเห็นภาพพระสว่างก็ไล่อธิษฐานจิตตามบท จริงๆไม่อยากใช้บทเท่าไรครับ เพราะดูไม่เป็นธรรมชาติ แต่เด็กอนุบาลกลัวจะจำไม่ได้ เพราะกำลังสัญญายังเป็นเด็กอนุบาลอยู่เหมียนเดิม

สิ่งที่รู้สึกได้หลังการทำก็คือ ใจมันเย็นสบายอย่างยิ่ง รู้สึกว่าเราทำในสิ่งที่สมควรทำที่สุดแล้ว และรู้สึกถึงใบหน้าอันเบิกบานของสรรพสัตว์ทั้งหลายที่ได้รับกระแสเมตตาบุญจากเรา รู้สึกภูมิใจว่า จากนี้ไปเราได้ตั้งใจทำความดี ช่วยเหลือสรรพสัตว์ทั้งหลายทุกลมหายใจเข้าออกจิงๆ โดยไม่ต้องตั้งท่า วางจิตกันเป็นครั้งๆไป คราวนี้ทุกครั้งที่ไปทำความดี พูดดี คิดแบบวิปัสสนา หรือ จับลมหายใจเข้าออกเห็นภาพพระสว่าง กระแสบุญและภูมิธรรมของเราก็จะไหลไปให้สรรพสัตว์ตลอด แบบนี้ เหมือนกับภาษิตที่ว่า "นอกจากจะหาปลาให้เขากินแล้ว เรายังสอนให้เข้าหาปลาเองได้ด้วย"-คือการโมทนารับกระแสบุญและภูมิธรรมจากเราจะช่วยทำให้สรรพสัตว์ทั้งหลายมีใจน้อมนำปฏิบัติธรรมอย่างถูกต้องขึ้นไปเรื่อยๆด้วยตัวของเขาเองด้วย

ความรู้สึกมีความสุขยิ่งยวดที่ได้ช่วยเหลือผู้อื่นทุกลมหายใจเข้าออกแบบนี้เองใช่ไหมครับพี่คณานันท์ ที่หล่อเลี้ยงใจพระโพธิสัตว์ทั้งหลาย ให้ไม่คลายใจจากการใฝ่พุทธภูมิ นี่ขนาดผมไม่ได้ปรารถนาพุทธภูมิ ผมยังรู้สึกดีในการบำเพ็ญความดีของชาวพุทธภูมิแบบนี้ จริงๆครับ