ผมมีเรื่องคับข้องใจอยากระบายครับ

คุณกตัญญูรู้คุณคุณพ่อคุณแม่ อดทนทุกอย่างเพื่อท่านนับว่าน่าสรรเสริญนัก
เรื่องเด็กสาวที่อุปการะไว้ หากเธอนำแต่ทุกข์มาให้ ไม่สำนึกในบุญคุณแล้วยังนำความเดือดร้อนใจมาให้เรา ก็หาวิธีเชิญเธอออกไปจากบ้านเถิดนะคะ อยู่ไปเราก็เดือดร้อน เข้าข่ายทำคุณบูชาโทษ โปรดสัตว์ได้บาป

 

ดิฉันว่าดิฉันเข้าใจคุณนะ ...และเริ่มเห็นอะไรๆที่คุณเก็บอัดมันไว้ ตั้งแต่กระทู้ "ผมต้องลงนรกขุมไหน" (ประมาณนี้) ....
ถ้าเป็นถังหรือแก๊สที่มันบีบอัดมวลสารไว้ อย่างคุณนี่เขาเรียกว่า มันใกล้ระเบิดแล้วใช่ไหม ? เพราะดิฉันเคยอยู่ในสถาณการณ์นี้มาก่อน เหตุการณ์ที่เผชิญอยู่
-อารมณ์
-คนรอบข้าง
-คุณธรรม
สุดท้ายต้องเลือก และต้องผ่าน เมื่อวานคุณผ่านมาล่ะ และจริงๆคุณมีคำตอบให้กับตัวเองอยู่แล้วว่าจะทำไง และเรื่องถูก-ผิดคุณก็รู้ดีกว่าใคร .....
ระบายออกมาเถอะ คนฟังเยอะแยะ แค่ไม่ใช้คำหยาบก็ไม่ต้องโดนแบน เขียนออกมาเป็นคำพูดดีกว่าไปต่อยคนเป็นไหนๆ
ฉันก็เคยท้อนะ บางทียังไม่อยากเป็นมันเลยไอ้"คนดี"เนี่ย แต่ว่าใจ เชี่ยๆ มันทำไม่ได้ ก็หงุดหงิด ด่าตัวเองบ้าง ด่าเข้ากำแพงมั่ง สารพัด อาจพาลไปหาของสูงมั่งหรือเปล่าก็ลืมล่ะ ....ไม่มีใครรู้เท่าใจเราหรอก ก็มันตีกันเอง ข้างใน มันเลยเป็นแบบนี้ไง ....
คุณเป็นคนตรงดีนะ ซื่อดีด้วย ศรัทธาที่คุณมีก็ยึดให้แน่นๆละกัน
ถ้าต้องการก็รับไป กำลังใจน่ะ ตรงนี้มีหนึ่งเสียง
ถ้าไม่รับ ก็วางมันไว้นี่แหล่ะ .......โชคดีนะ

 

ไม่มีหรอกคำว่าฟ้าหลังฝน

เพราะคุณยังไม่เคยเจอะไง เราเองเมื่อก่อนก็แย่ เพื่อนเราคนนึงก็เคยปลอบเรา เราไม่เชื่อเขา เขายิ้มสวย ดูดี แต่ชีวิตเขาสุดๆ เลย (ยิ่งกว่าคุณอีก) เรามองเขา คิดว่า เขาคงเป็นคุณนายคนนึง แกล้งมาโกหกเรา (เพื่อปลอบใจ)
เขาบอกเราว่า " ไม่มีเรื่องอะไรที่จะเลวร้ายไปกว่า ที่เขาเจอะมาแล้ว เขาชินกับทุกสถานะการณ์"
เราคงไม่ได้บอกให้คุณวาง เพราะมันวางไม่ได้ (เข้าใจ)
แต่ให้คุณ "เห็นตามจริง" ก็พอ กว่าเราจะผ่านอะไรๆ มาได้ ใช้เวลาพอสมควร แค่ไม่ได้มาระบายในบอร์ด ก็เท่านั้นเอง ยาวจนเขียนไม่พอ

ฟ้าหลังฝนนะมีแน่ๆ (เพื่อนเราใช้คำว่า ฟ้ามีตา) ถ้าเป็นคนดีจริงๆ ไม่ว่า จะอยู่มุมมืดแค่ไหน ฟ้าก็มองเห็น

 

อินทรบุตรเจอบททดสอบ....ไม่เป็นไรนะ ทั้ง2ท่าน
ไผ่ต่างปล้องต่างลำ..เป็นธรรมดา

 

สาธุ... ปลงแล้วครับ สัตว์โลกทั้งหลายมีกรรมเป็นของตนเอง...
ผมก็ผิดเอง ที่เห็นภาษาที่เขา post ตอนแรก แล้วคิดผิด นึกไปเองว่าเขาเป็นพวกมีกำลังใจทำความดีสูง แต่ยังหาทางเริ่มทำดีไม่ถูก

 

ขอโทษนะคะ
(ยุไม่ขึ้นจริงๆด้วย)

คุณไม่โกรธดีแล้วค่ะ
เราโตแล้วไม่โทษฟ้าดินหรอกค่ะ (ที่จริงขอบคุณฟ้าดินที่ช่วยปกปักรักษาเวลามีเหตุเภทภัย ก็ขอพระแม่ธรณีน่ะช่วยได้มากๆ)
ทั้งดีและร้ายเป็นเพราะกรรมเราทำมาจริงๆ

แผนที่ข้าพเจ้าเคยวางไว้นั้นโดยมาก นั้นผิดเป็นส่วนใหญ่ ใช่แล้ว ๕๕๕๕
แต่พอใจเย็นลงมา ก็ทำร้ายใครไม่ลงหรอก เนื่องจากวางแผนนานเกินไป ใจเรามันเย็นลงแล้วน่ะเอง

แต่ข้าพเจ้าไม่ได้ประชดคุณนะ

นี่จากเรื่องจริง
อย่างข้าพเจ้า เป็นคนตัวเล็ก หน้าตาใสซื่อ ไม่สู้คน คนชั่วจะชอบหลงมากลั่นแกล้งรังแกอยู่แล้ว

แต่ข้าพเจ้าตอนเด็กอยู่บ้านต่อยมวยกะพี่ชายทุกวัน เปิดหนังสือมวยอ่านเอา (สมัยโน้นไม่มีเนตนะ)
มันได้ผลนะ
แต่ถ้าพวกตัวใหญ่หน่อย จะเหนื่อยมาก เจ็บด้วย ไม่มีปัญหา ข้าพเจ้าสู้แค่ตาย

แต่เราโกรธไม่ได้นะ ต้องมีสติตลอดเวลาที่อยู่ท่ามกลางสิ่งที่ไม่น่าไว้ใจ วางอารมณ์อื่นๆให้หมด แล้วแก้ใขสถานการณ์ต่อหน้าให้ดีที่สุด


และนิสัยคนขี้เกียจเช่นข้าพเจ้าก่อนทำอะไร ต้องหาข้อดีข้อเสีย ประโยชน์ โทษภัยก่อนเท่านั้นเอง


ไม่ได้มีจิตคิดร้ายกับคุณนะคะ หากเข้าใจผิดก็ขออภัยด้วย

 

ยอมรับเคยมีอารมณ์..อาการคล้ายๆกันคุณบุญทรงพระเครื่อง..แย่มากๆ
ตอนนี้สบายละ..ทำได้และตั้งใจจะทำให้ดีขึ้นดีขึ้นไปเรื่อยๆ

 

ขอบคุณลุงบุญครับที่ให้กำลังใจ แต่ผมก็ไม่ใชคนดีอะไรนัก ผมทำร้ายพ่อแม่ มาเยอะ ไม่ใช่ว่าผมกลัวนรกหรอกครับ แต่ความรู้สึกที่ว่าหากพ่อแม่เป็นอะไร ผมจะทำยังไง ผมได้เคยซักตากจีวร ของพระอาจารย์ที่วัดโรงกุ้งสมุทรสาคร ท่านทำให้ผมคิดได้ ผมหยอดตาให้ นวดขาให้ท่าน ผมก็มานั่งคิดว่า ทำให้ผู้อื่นได้ ทำไม ทำให้พ่อแม่ไม่ได้ นั่นแหละผม จึงกลับบ้านมาดูแลพ่อแม่ แต่ถึงอย่างนั้นผมยังไม่ใช่อภิชาตบุตร ผมคิดว่าตัวผมเป็นอวชาตด้วยซำ ผมยังดีกับพ่อแม่ไม่เพียงพอ แต่ที่ผ่านมาก็ไม่เล่าให้ท่านฟังเหมือนเดิมแม้ตอนนี้หรือเมื่อวาน ล่าสุดผมก็เฉยแล้วเรื่องยาม ส่วนเด็กนั่น คงรอดูไปก่อน วันนี้ผมไม่ว่าแต่พูดให้ลองคิดดู คุณเรียวคุซายเราต่างคนต่างมีประสบการณ์คุณเป็นผู้หญิงแต่กล้าหาญดุจชายชาตรี ผมแน่นอนว่ายังทำไม่ได้เพราะอ้วนเกินไป น่าละอายนัก แต่ช่วงนี้กำลังพยายามลดนำหนักบ้าง ผมไม่ได้โกรธคุณเลย เพียงสักน้อยหนึ่ง และ ผมขอโทษครับ ส่วนคุณอินทรบุตรคุณVichayut เรื่องมิจฉาทิฐิของผม ผมยอมรับ แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณกล่าวหา คุณชมชอบคิดว่าผมเป็นแบบนั้นก็เรื่องของคุณ เพราะคุณพูดเหมือนว่าผมจะมีทิฐิดีๆไม่ได้ คุณมองแต่ผมเลว แน่นอน ผมเลวจริง แต่ถึงอย่างนั้นก่อนคุณจะสอนหรือพูดอะไร ก็รู้จักคิดก่อนพูด บ้าง ไม่มีใครทำให้ชอบใจได้หมดหรอก คุณว่าผมก็เหมือนกับคุณจะบังคับให้เป็นดังใจตนนั่นเอง พวกคุณทั้งสองลองคิดดูละกัน ว่าสักวันหนึ่งหากได้เผชิญกับการเคี่ยวกรำบ้าง จะรับมืออย่างไร คุณพูดโชว์ได้แค่ตอนนี้ แต่คนเราต้องเผชิญเหตุการณ์จริงเท่านั้นแหละ ไม่งั้นไม่บอกหรอกว่าผมเป็นนักเลง มิจฉาทิฐิ มาหาว่าผมคิดไปเอง คุณต่างหากตีความไม่ออก ผมไม่หวังว่าคุณเข้าใจ ผมไม่สนว่าคุณเชี่ยวชาญในธรรมแค่ไหน แต่คนเราจะชั่วแค่ไหน สักวันต้องกลับใจได้ คุณคงรู้นะ จะยากแค่ไหน มันก็ต้องได้บ้าง การพูดอย่างคุณทั้งสอง ก็เหมือนปิดทางออกของเขาเอง นั่นหมายความว่าใครไม่เชื่อคุณหรือแย้งนิดเดียวก็ว่าเขามิจฉาทิฐิแล้ว ลองคิดดูละกัน ผมไม่รู้นะว่าคุณล่วงเกินใครมาบ้าง ผมเองก็ล่วงเกิน และแน่นอน คุณกับผมไม่ต่างกันมาก ไม่ประเสริฐอะไร ถ้าผมคิดเองเออเอง คุณก็ตัดสินผมในระยะสั้นเหมือนกัน ที่คุณเขียนน่ะมันไม่ผิดหรอก แต่ไม่ดูสถานการณ์เท่านั้นเอง เพราะคุณทั้งสองพูดแรงเกินไป อ่านแล้วเพื่อความสะใจของพวกคุณเองมากกว่า นี่ผมบอกเฉยๆ ผมไม่เตือนหรอก เราต่างคนต่างมีเหตุผล ผมจบแล้วหวังว่าคุณจะเปิดใจรับฟังคนอื่นบ้าง เพราะที่คุณตอบมามันแสดงให้เห็นว่าใช้อารมณ์อ่านอย่างเดียว แล้วใช้ธรรมะเที่ยวข่มผู้ไม่รู้ มันใช้ไม่ได้นะครับ(ผมบอกแล้วไม่สนใจหรอก)คนเศร้าหมองแล้วยิ่งเศร้าอีก ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย แต่เพราะผมยังทนอยู่ไงจึงไม่ด่า

 

ถ้าคุณเข้าใจว่าผมใช้ธรรมะข่มคนอื่น ผมก็ขอโทษในส่วนนั้น

ในโลกนี้ มีแค่คนๆ เดียวเท่านั้น ที่ทำให้คุณเศร้าหมองจมอยู่กับความทุกข์ได้ คุณจะเจอคนๆ นั้นได้เมื่อคุณส่องกระจก

คุณมองว่า โลกไม่ยุติธรรม คุณมองว่า คนอื่นข่มคุณอยู่ตลอดเวลา แม้กระทั่งคุณอยากได้ความช่วยเหลือทางธรรมะ คุณก็ยังเห็นว่าคุณอื่นข่มคุณ

ไม่ผิดหรอกครับ มันก็เป็นความจริง แต่เป็นความจริงที่อยู่ในหัวคุณคนเดียว

ลองนึกย้อนกลับไปให้ดีๆ ผมจะได้อะไรจากการเอาธรรมะข่มคุณหรือ?
คุณคิดว่าผมต้องการข่มคุณ เพราะการสนองกิเลส หรือปมด้อยอะไรสักอย่างในใจหรือ? นั่นคือความจริง หรือนั่นคือโลกที่คุณมองเห็นคนเดียว ว่า ทุกคน ต้องตอบสนองต่อกิเลสของตนเอง โดยการข่มผู้อื่น?

ลองพิจารณาให้ดีๆ แล้วกันครับ...
บางคนแนะนำได้ ไม่ใช่เพราะเขาเป็นหนอนหนังสือ แต่เพราะเขาผ่านเรื่องราวต่างๆ มาไม่น้อย ผ่านเหตุการณ์ที่คุณเคยเจอมาก่อนหน้าแล้ว พบหนทางแก้ไขแล้ว และพิสูจน์แล้วว่าแก้ไขได้จริง

ส่วนคุณจะเปิดใจเชื่อหรือเปล่า ก็ตัดสินใจเอาเอง
ผมยินดีจะช่วยเหลือผู้ที่ตั้งใจกลับตัวเสมอ เมื่อคนผู้นั้นพร้อมด้วยใจแล้วจริงๆ

 

คุณเอคอร์...
เราเคยรู้จักกัน เคยเห็นหน้ากันหรือเปล่า มีเหตุผลอะไรมีประโยชน์อะไร ต้องมาสร้าง
ศัตรูในโลกสมมติตรงนี้ เจตนาจริงคือเราเห็นความจริงในโลกภายนอกเป็นอย่างไร เรา
ก็สื่อความจริงที่รู้ ที่เห็นจริงไปตามความจริง ไม่ได้สร้างภาพขึ้นมา ไม่ได้คาดหวังว่า
จะถูกใจหรือไม่ถูกใจใคร เป็นแค่ข้อสังเกตุ แค่ความคิดเห็นเล็กๆส่วนหนึ่งเท่านั้น

และไม่ใช่แค่รู้การใช้ชีวิตอย่างเดียว ผมเข้าใจเหตุและผลของการใช้ชีวิตได้ดี เพราะ
ว่าก็เคยผ่านช่วงที่แย่ที่สุดมาเหมือนกัน แต่เมื่อผ่านช่วงนั้นมาได้มันก็จะได้มุมมองใหม่
อีกมุมหนึ่งจึงสื่อออกไปไม่มีเจตนาดูถูก ทับถมกัน ไม่คิดว่าเก่งกว่าหรือดีกว่า ยิ่งถ้า
เอาพระธรรมมาแสดงด้วยเจตนาทุริตแบบนั้น ผมคงหาความเจริญไม่ได้ คงเป็นบาป
เป็นกรรมส่งผลให้ชาติหน้า เป็นคนปัญญาอ่อนแน่

ที่ผมสื่อออกไปคือยังเห็นว่ากองไฟมันยังลุกโพลงอยู่ จะใช้น้ำดับไฟ ก็ดับได้แต่ยัง
มีเชื้อเหลือให้ไปก่อเป็นไฟได้อยู่ หากเราจะดับมันไม่ให้เกิดขึ้นอีกต้องทำลายเชื้อมันให้
หมดไปด้วยกัน จะไม่ต้องมีเหตุในเรื่องนั้นๆอีก ไม่กลับมาทุกข์อีก แต่หากคุณมอง
เห็นเป็นเจตนาอื่นนอกจากนี้ ก็สุดแท้แต่มุมมองของแต่ละคนแล้ว

และหากข้อความของผมทำให้เกิดความเศร้าหมองก็ขออภัยด้วยครับ พอดีตั้งใจว่า
เข้าพรรษาปีนี้ตั้งใจเน้นเรื่องศีลว่าไม่ให้ขาด ด่าง พร้อย ทะลุ แบบเต็มร้อยให้ได้

สนทนาในธรรมตามกาลครับ
__________________
ดูจิต.........ด้วยสติ

 

คุณรู้วิธีแก้อยู่แล้ว เพียงแต่จะกล้าตัดสินใจอย่างเด็ดขาดรึเปล่า ถ้ายังยืดยื้อยึกๆยักๆ อยากแก้ไขแต่ไม่ยอมทำ ปัญหาก็คาราคาซังต่อไป ตัดสินใจให้เด็ดขาด คุณรักพ่อแม่ พ่อแม่ก็รักคุณ แล้วคุณจะกลัวอะไร สนใจคนทั้งโลก แล้วตัวเองเป็นบ้าเป็นบอเพราะกลัวคำครหานินทา หรือพาลคนอื่นไปทั่ว เพื่อระบายอารมณ์มันก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าไม่กล้าจะต่อสู้กับความจริง ก็เชิญอยู่ในโลกที่มีแต่ความทุกข์ของคุณต่อไปเถอะ ยังไงคุณก็ต้องหาทางออกที่ดีได้อยู่แล้ว มองให้ปัญหาให้มันใหญ่มันก็ใหญ่ มองให้มันเล็กมันก็เล็ก

 

ดังคำกล่าวที่ว่า

ให้ เรียบ นิ่ง ดุจสายน้ำที่เย็นเฉียบ
และ สงบ เงียบ ดุจราชสีห์

ขันติธรรม และความกตัญญู เป็นสิ่งที่ดีและถูกต้องแล้ว
แต่เหลือเพียง ไฟ ในใจเราเท่านั้น ที่ยังต้องค่อย ๆ ดับมันลง

เป็นกำลังใจให้นะครับ (ทุกข์ในใจ ระบายมันออกมาแล้ว หวังว่าตอนนี้คงจะบรรเทาลงนะ)