มิติซ้อนมิติ โดย ดร.ครรชิต มาลัยวงศ์

จากวารุณี สวัสดิภักดิ์ | Facebook

กัณฑ์ ส.สมิตได้โพสต์ไปยังวารุณี สวัสดิภักดิ์

<a class="uiLinkSubtle" href="http://www.facebook.com/photo.php?fbid=247687675351925&set=p.247687675351925&type=1"><abbr title="16 สิงหาคม 2012 เวลา 11:39 น." data-utime="1345142384">เมื่อวานนี้</abbr>




<button title="เลิกชอบสิ่งนี้" type="submit" name="unlike" class="like_link stat_elem as_link" data-ft="{&quot;tn&quot;:&quot;?&quot;,&quot;type&quot;:2***">เฉยๆ</button> · <label class="uiLinkButton comment_link" title="แสดงความคิดเห็น"></label> · แชร์

• คุณและอีก 3 คนชอบสิ่งนี้
• • กัณฑ์ ส.สมิต ขออนุญาตถามคุณแม่ครับ เนื่องจากได้ดูรูปภาพข้างต้<wbr>นแล้วเกิดมีความสงสัยใคร่อย<wbr>ากจะทราบว่าพระสงฆ์ด้านซ้าย<wbr>มือนี้ใช่พระครูเทพโลกไหมคร<wbr>ับ รบกวนคุณแม่ไขข้อข้องใจให้ด<wbr>้วยครับผม
    <a class="uiLinkSubtle" href="http://www.facebook.com/photo.php?fbid=247687675351925&set=p.247687675351925&type=1&comment_id=416797&offset=0&total_comments=3" data-ft="{&quot;tn&quot;:&quot;N&quot;}"><abbr title="16 สิงหาคม 2012 เวลา 11:43 น." data-utime="1345092209">เมื่อวานนี้ เวลา 11:43 น.</abbr> · <button class="stat_elem as_link cmnt_like_link" type="submit" name="unlike_comment_id[416797]" value="416797" title="เฉยๆ กับความคิดเห็นนี้">เฉยๆ</button> · 2
  • วารุณี สวัสดิภักดิ์ ถ้าบอกว่าใช่ คนที่เคยชินจากภาพวาดก็จะโ้<wbr>ต้แย้งว่าไม่ใช่ ถ้าบอกว่าไม่ใช่ก็จะรู้สึกว<wbr>่าขัดกับใจตนเอง เพราะว่าท่านคล้ายคลึงกันมา<wbr>ก เลยต้องรู้เฉพาะตน อยากถามว่ารูปนี้มีความเป็น<wbr>มายังไง ทำไมจึงตั้งคำถามนี้กับแม่ ทั้งที่แม่งดตอบคำถามแล้ว และมีคำถามมากมายที่ไม่ได้ต<wbr>อบ แต่เรื่องนี้สำคัญจึงต้องตอ<wbr>บ แต่ไม่อาจตอบกระจ่างได้เพรา<wbr>ะไม่มีหลักฐาน แต่เจ้าของประเด็นเขามีคำตอ<wbr>บแล้วนี้ ลูกแน่มาก หาเรื่องยิงคำถาม ให้แม่ลุกขึันมาตอบได้
    <a class="uiLinkSubtle" href="http://www.facebook.com/photo.php?fbid=247687675351925&set=p.247687675351925&type=1&comment_id=417067&offset=0&total_comments=3" data-ft="{&quot;tn&quot;:&quot;N&quot;}"><abbr title="16 สิงหาคม 2012 เวลา 16:15 น." data-utime="1345108528" class="timestamp livetimestamp">20 ชั่วโมงที่แล้ว</abbr> · <button class="stat_elem as_link cmnt_like_link" type="submit" name="unlike_comment_id[417067]" value="417067" title="เฉยๆ กับความคิดเห็นนี้">เฉยๆ</button> · 3
  • กัณฑ์ ส.สมิต อนุโมทนาสาธุครับแม่....ปัญ<wbr>หาคือลูกเป็นคนเชื่อยากและไ<wbr>ม่เชื่อข้อมูลจาก google และเล็งเห็นแล้วว่าปัญหานี้<wbr>มีเพียงคุณแม่เท่านั้นละครั<wbr>บที่จะตอบข้อข้องใจลูกให้กร<wbr>ะจ่างได้ขอขอบคุณคุณแม่มากๆ<wbr> นะครับ ที่สละเวลามาตอบกระทู้นี้คร<wbr>ับ อายุวัณโณสุขังพะลัง ครับผม ^_^
    <a class="uiLinkSubtle" href="http://www.facebook.com/photo.php?fbid=247687675351925&set=p.247687675351925&type=1&comment_id=417121&offset=0&total_comments=3" data-ft="{&quot;tn&quot;:&quot;N&quot;}"><abbr title="16 สิงหาคม 2012 เวลา 16:46 น." data-utime="1345110390" class="timestamp livetimestamp">19 ชั่วโมงที่แล้ว</abbr> · <button class="stat_elem as_link cmnt_like_link" type="submit" name="unlike_comment_id[417121]" value="417121" title="เฉยๆ กับความคิดเห็นนี้">เฉยๆ</button> · 2
• 
  <textarea class="enter_submit DOMControl_placeholder uiTextareaNoResize uiTextareaAutogrow textBox mentionsTextarea textInput" title="เขียนความคิดเห็น..." placeholder="เขียนความคิดเห็น..." name="add_comment_text" autocomplete="off" role="textbox" id="uueun6_76">เขียนความคิดเห็น...</textarea>

 

[FONT=&quot]ผู้เขียน ได้ถามท่านผู้ไม่ปรากฏกายว่า การที่จะสอนให้ผู้เขียน เขียนหนังสือขายนั้นคงเป็นไปไม่ได้ เพราะในส่วนตัวของผู้เขียนเอง ไม่มีความรู้ความสามารถพอที่จะทำสิ่งเหล่านี้ ท่านผู้ไม่ปรากฏกายเจ้าของกระแสจิตได้บอกว่า [/FONT]
“[FONT=&quot]ไม่ต้องโต้แย้งทำตามที่บอกก็แล้วกัน”[/FONT]
[FONT=&quot]ผู้เขียนจึงได้ทำตามและลงมือเขียนนวนิยายอิงธรรมะ เรื่องตำนานรักข้ามภพ[FONT=&quot] ใช้เวลาเพียงห้าวันก็เสร็จสิ้น ถ้าหากท่านได้อ่านเรื่องนี้แล้วท่านจะเข้าใจ รายละเอียดทั้งหมดผู้เขียนขอผ่านไป ถ้าอยากรู้ขอให้ท่านติดตามหาอ่านเอาเอง ตามศูนย์หนังสือต่างๆ [/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]สรุป เรื่องแล้วความปากพล่อยของผู้เขียน เพียงแค่เล็กๆก็เปลี่ยนแปลงชีวิตผู้เขียน ทั้งดีขึ้นและเลวลงอย่างกลับหน้ามือเป็นหลังมือทีเดียว ความสงสัยที่ท่านผู้เฒ่าได้พาผู้เขียนไปดูสถานที่อยู่บนภูกระดึงนั้น ตอนนี้ได้รู้แล้วว่ามีความหมายและความจำเป็นอย่างไร คำตอบก็คือ เพื่องานเขียนนวนิยายเรื่อง ตำนานรักข้ามภพ นั่นเอง และคำขอโทษที่ออกจากจิตก็ไม่มีการปรุงแต่ง แต่มันผุดขึ้นมาเองโดยที่ไม่ได้คิดหาคำมาก่อนล่วงหน้า และก็เป็นบทเรียนอีกบทให้ผู้เขียนได้เรียนรู้ว่า การปรุงแต่งกับการที่ไม่ได้ปรุงแต่งนั้น อารมณ์จิตมันแตกต่างกันแบบไหน[/FONT]

<table class="tborder" style="margin:10px 0" cellpadding="6" cellspacing="1"> <thead> <tr> <td class="tcat" colspan="2" style="text-align:center"> [ame="http://www.youtube.com/watch?v=CmkXLnckzrM"]ตำนานรักข้ามภพ(animation).wmv - YouTube[/ame] </td> </tr> </thead> <tbody> <tr> <td class="panelsurround" align="center">
</td> </tr> </tbody> </table>​

หนังสือเล่มนี้ติดต่อได้ที่ วารุณี สวัสดิภักดิ์ | Facebook หรือ สั่งซื้อมาได้ที่ได้ที่คุณเ<wbr>ปิ้ล 0896614774 จัดส่งให้ฟรีครับ

 

ทหารเปรตอโศกมหาราช ต่อ
ช่วงเวลาที่สั้นๆ ทำให้รู้สึกถึงความสัมพันธ์ใกล้ชิดสนิทสนมเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว สาเหตุก็เพราะวา่ นายแพทย์หนุ่มมีอุปนิสัยสุภาพเรียบร้อยอ่อนโยนน่ารัก ไม่ถือตัวว่าตนเองกำลังจะจบด็อกเตอร์ รู้สึกเกิดความรักความเอ็นดูนายแพทย์หนุ่มอย่างมาก เวลาที่อยู่ด้วยมักจะเข้ามากอดหอมแก้ม เมื่อถึงเวลาจะกลับจะกอดลากัน ในวันหนึ่งได้มีโอกาสสนทนากันเกิดความรู้ขึ้นมาว่า นายแพทย์หนุ่มมีความวิตกกังวลเกี่ยวกับเรื่องวิทยานิพนธ์ จึงได้พูดคุยกันถามว่า
“กำลังทำวิทยานิพนธ์เรื่องยีนพันธุกรรมเกี่ยวกับตับ ใช่หรือไม่”
เขาตกใจถามว่า “คุณอารู้เรื่องพันธุกรรมได้อย่างไร บางคนโดยเฉพาะเพื่อนๆ ก็ยังไม่เข้าใจเลยกับคำว่ายีนหรือพันธุกรรม”
ก็ต้องบอกว่าเกิดความรู้สึกขึ้นมาเอง และก็ได้ลองแนะนำว่า ถ้า้วิจัยไม่ออก ก็ลองเปลี่ยนมาทำแบบที่ผู้เขียนแนะนำ ถ้าฟลุ๊กอาจเป็นบวกก็ได้
เมื่อกลับไปที่ญี่ปุ่นนายแพทย์หนุ่มได้ลองทำตามที่ผู้เขียนแนะนำไป และได้ส่งข่าวมาบอกว่าสิ่งที่แนะนำไปเป็นบวกจริง เป็นอันว่าการไปอินเดียในครั้งต่อไป ก็มีคุณแม่ของนายแพทย์ หนุ่มและพี่สาวร่วมเดินทางไปกับคณะของผู้เู้ขียนด้วย และเป็นผู้ที่อยู่ใู่นเหตุการณ์แปลกประหลาดที่แม่น้ำคงคา และเป็นผู้ที่ได้สัมผัส ได้ยินเสียง ทหารเปรตของพระเจ้า้อโศกมหาราชร่วมกันกับผู้เขียนที่วัดไทยนาลันทา บทความต่อไปขอใช้สรรพนามนายแพทย์หนุ่มวา่ “หมอโก้”้ (อมรพันธุ์ เสรีมาศพันธุ์) ซึ่งจะขอเล่าในตอนถัดไป
ในปี พ.ศ.2547 ผู้เู้ขียนได้จัดทัวร์พาคนไปไหว้พระ เป็นการจัดแบบสมัครเล่นไม่ใช่มือ อาชีพ ในครั้งนี้มีหมอโก้ไ้ด้ร่วมเดินทางไปพร้อมกับคุณแม่และพี่สาว ทางผู้เขียนได้นิมนต์พระอาจารย์ ดร.มหาวิเชียร ไว้ตั้งแต่ปีพ.ศ.2546

 

[FONT=&quot]พญานาคภูกระดึง[/FONT]

[FONT=&quot]เรื่อง [FONT=&quot]พญานาค[/FONT][FONT=&quot] คงไม่ต้องอารัมภบทกันให้มาก เพราะมีคนพูดเล่าต่อกันมาว่า เคยพบเห็นพญานาคในที่ต่างๆ คนส่วนใหญ่จะรู้เรื่องพญานาคดีและเชื่อว่าพญานาคนั้นมีจริง เกี่ยวกับเรื่องนี้ ครูบาอาจารย์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ที่เที่ยววิเวกในป่าลึกหาหนทางตัดสังโยชน์เพื่อความหลุดพ้น เช่น หลวงปู่มั่น หลวงปู่ชอบก็เคยพูดเล่าถึงพญานาคที่เคยพบในป่าให้ลูกศิษย์ได้ฟังกันมาแล้ว ท่านทั้งสองเป็นพระอริยบุคคลจะพูดอะไรผ่านออกจากปากแต่ละคำพูดนั้น ย่อมวิสุทธิ์ทุกคำทุกเรื่อง [/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]ผู้เขียนเองก็ไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะมีโอกาส มีวาสนาเกี่ยวข้องกับพญานาคมาก่อนเลย เรื่องที่เกี่ยวข้องกันเกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน เป็นช่วงที่ฝึกสมาธิมาหลายปีแล้ว จิตเป็นไปพอที่จะนำมาชี้ทางในการประกอบอาชีพว่า จะไปทางไหนทำอะไรจึงจะดี ก็ได้จิตตรงนี้นำทางและชี้แนะมาตลอด เริ่มตั้งแต่ทำธุระกิจเกี่ยวกับเครื่องหนังทั้งที่ไม่เคยทำหรือเรียนรู้มาก่อน เมื่อทำตามก็พบกับความสำเร็จในธุระกิจนั้นเป็นที่น่าพอใจ แต่ก็ดำเนินไปได้ไม่ตลอด มีปัญหากับผู้ร่วมงานที่ทำหน้าที่เป็นผู้ผลิตเกิดความโลภ ผู้เขียนจึงทิ้งธุระกิจที่กำลังไปได้สวยงามให้กับฝ่ายผลิต ให้ลองไปดำเนินการเอง ทำให้ฝ่ายผลิตคิดไม่ถึง และไม่คิดว่าผู้เขียนจะกล้าทิ้งธุระกิจที่กำลังทำเงินได้ง่ายๆ ต่อมาก็ทราบว่าธุระกิจนั้นไปไม่รอดจนเลิกล้มไปในที่สุด เมื่อตัดสินใจเลิกงานเครื่องหนัง ในส่วนตัวรู้สึกไม่สบายใจ เพราะรายได้ที่เคยช่วยเหลือครอบครัวเริ่มขาดหายไป เมื่อความกลุ้มใจเข้ามารุมเร้าจึงได้รวบรวมจิตมุมานะสวดมนต์ภาวนาและนั่งสมาธิมากยิ่งขึ้น ในความคิดขณะนั้นเชื่อว่าพระธรรม และสิ่งศักดิ์สิทธิ์คงไม่ทอดทิ้งเรา พยายามแผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวร เทพเทวาทั้งหลาย ขอให้ก้าวพ้นปัญหาเหล่านี้ไปได้ด้วยดี และมีงานที่ทำเงินเข้ามาให้ทำด้วย[/FONT]
[FONT=&quot]วันหนึ่งขณะที่นั่งสมาธิอยู่ประมาณตีสาม เมื่อจิตรวมลงเป็นสมาธิสงบนิ่งมีสติสัมปชัญญะพร้อมสรรพ จิตระลึกรู้ก็ได้อธิฐานจิตว่า ตัวเรานั้นได้หันมาสร้างบุญสร้างกุศลด้วยการ สวดมนต์ภาวนานั่งสมาธิ เวลานี้ถึงคราวอับจนมีปัญหา เรื่องเกี่ยวกับธุระกิจการเงิน เทพเทวาที่มีเมตตาและเคยเกี่ยวข้องกันมา ขอให้ช่วยชี้นำทางการทำมาหากิน หรือธุระกิจที่จะช่วยให้ผู้เขียน เดินต่อไปข้างหน้า ช่วยให้ครอบครัวมั่นคงผ่านพ้นความทุกข์ร้อนใจ เกี่ยวกับการดำรงชีพ ขอได้โปรดเมตตาชี้แนะด้วยเถิด[/FONT]
[FONT=&quot]เมื่ออธิฐานเสร็จจิตก็สงบนิ่งสว่างไสว ชั่วครู่จากนั้นก็ปรากฏ แสงสามสีมีสีเขียว สีขาว และสีแดง สวยงามมาก พุ่งสว่างเป็นลำเจิดจ้าเข้ามาที่ห้องพระ เมื่อแสงดับหายไป ผู้เขียนได้มองเห็นผู้เฒ่าสามคน ผมสีขาวสว่างเป็นประกาย ใบหน้าอิ่มเอิบ ผิวขาวเหลือง นุงผ้าจงกระเบน มีผ้าขาวพาดไหล่มิได้ใส่เสื้อ ลักษณะและใบหน้าแค่มองเห็น ก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คน เพราะมีพลังและอำนาจอยู่ในตัว ผิวพรรณผุดผ่องอิ่มเอิบไปด้วยบุญบารมี ซึ่งไม่ค่อยจะมีให้เห็นในหมู่คนธรรมดา เมื่อเห็นดังนั้นจึงได้ถามทางจิตว่า [/FONT]
[FONT=&quot]“ท่านทั้งสามคนเป็นใคร? อยู่ที่ไหน? และต้องการอะไร? จึงได้มาปรากฏให้เห็น” [/FONT]
[FONT=&quot]ผู้เฒ่าหนึ่งในสาม ได้พูดขึ้นว่า [/FONT]
[FONT=&quot]“เรากับเจ้านั้นเคยมีบุญกุศลร่วมกันมา เมื่อเจ้าตั้งมั่นและภาวนาขอร้อง เรารับได้จึงได้มาปรากฎให้เห็นเป็นการสงเคราะห์ช่วยเหลือ ถึงวาระที่ตัวเจ้าจะเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตที่เป็นอยู่ ให้เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น เพราะผลบุญส่งเสริม จึงทำให้ข้าฯทั้งสามมาให้เจ้าเห็นในวันนี้ และพวกข้าฯนั้น คือพญานาคเหล่าประพฤติปฏิบัติธรรม ไม่ใช่เหล่ามิจฉาทิฐิ ที่อยู่ของพวกข้าฯนั้นอยู่ที่ ภูกระดึงสระอโนดาต” [/FONT]
[FONT=&quot]ผู้เฒ่าทั้งสามจะมีภูมิธรรมแตกต่างกัน และมีสีของกายไม่เหมือนกัน [FONT=&quot]ท่านที่หนึ่ง [/FONT][FONT=&quot]มีรูปกาย [/FONT][FONT=&quot]สีขาว[/FONT][FONT=&quot] นั่นคือ ภูมิธรรมได้ถึงระดับสูงแล้ว เป็นผู้มีดวงจิตสว่างไสว แต่ยังไม่ขาดจากภพชาติ [/FONT][FONT=&quot]ท่านที่สอง[/FONT][FONT=&quot] มีรูปกาย [/FONT][FONT=&quot]สีแดง [/FONT][FONT=&quot]ซึ่งเป็นผู้รอบรู้และมีญาณรู้เห็นที่แม่นยำ [/FONT][FONT=&quot]ท่านที่สาม[/FONT][FONT=&quot] มีรูปกาย [/FONT][FONT=&quot]สีเขียว[/FONT][FONT=&quot] เป็นผู้มีความรู้เกี่ยวกับโรคภัยไข้เจ็บ ท่านผู้เฒ่าได้ถามผู้เขียนว่า [/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]“อยากจะให้ช่วยไหม?” [/FONT]
[FONT=&quot]ผู้เขียนตอบว่า [/FONT]
[FONT=&quot]“อยากให้ท่านช่วย ให้มีฐานะมั่นคง มีเงิน มีรถ มีบ้านใหม่” [/FONT]
[FONT=&quot]ท่านผู้เฒ่าบอกว่า [/FONT]
[FONT=&quot]“สิ่งที่อยากได้นั้นจะได้ดั่งที่ต้องการ แต่จะต้องนั่งสมาธิพร้อมกับข้าทั้งสาม ทุกวันเวลาเก้าโมงเช้าจะขาดไม่ได้ไปชั่วระยะหนึ่ง ให้จัดที่นั่งสามสี ตามรูปกายของข้าทั้งสาม พร้อมกับน้ำใส่แก้วตั้งไว้แต่ละที่จะทำได้ไหม” [/FONT]
[FONT=&quot]ผู้เขียนก็ยังอยากร่ำรวย เหมือนคนอื่นๆ จะได้ไม่ต้องทุกข์ร้อนใจเกี่ยวกับครอบครัว จะได้ทำจิตใจให้สงบไม่ต้องคอยวิตกกังวลเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ จึงได้ตอบกลับไปว่า[/FONT]
[FONT=&quot]“ถ้าหากตกลงทำตาม ขออย่างเดียวอย่ามาให้ผู้เขียนเห็นรูปกายที่แท้จริงขอให้เป็นแบบ ที่มาให้เห็นในวันนี้”
[/FONT]
[FONT=&quot]
[/FONT]

 

[FONT=&quot]โดยส่วนตัวแล้วจะเป็นคนที่กลัวงูมาก กลัวเป็นชีวิตจิตใจ ถ้าหากให้เห็นเสือกับงู ขอเลือกเห็นเสือดีกว่างู [/FONT]
[FONT=&quot]ท่านผู้เฒ่าจึงบอกว่า [/FONT]
[FONT=&quot]“ไม่อาจรับปากได้ เพราะขึ้นอยู่กับเหตุการณ์ข้างหน้า ถ้าหากรับปากแล้วผิดวาจาสัตย์ จะเป็นกรรมต่อตัวเอง ที่มาปรากฏก็เพียงแค่อยากจะช่วยเจ้า เรื่องทั้งหมดอยู่ที่ตัวเจ้าเองว่า จะรับหรือไม่” [/FONT]
[FONT=&quot]การที่ได้เห็นรูปกายผู้เฒ่าเป็นรูปกายมนุษย์เหมือนตัวผู้เขียน และมีราศีอิ่มเอิบสวยงาม เช่น ขณะที่มองเห็น ผู้เขียนจึงคิดว่า ถ้าหากเราไม่ทำอะไรท่านคงไม่เปลี่ยนรูปกายให้เราตกใจกลัว และความที่เราอยากจะเปลี่ยนวิถีชีวิตตนเองเหมือนที่ท่านผู้เฒ่าบอก ผู้เขียนจึงไม่ติดใจเรื่องรูปกายเดิม จากนั้นท่านก็หายไป [/FONT]
[FONT=&quot]รุ่งขึ้นเช้าผู้เขียนได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้คนในครอบครัวฟัง และให้ทำตามที่ท่านผู้เฒ่าบอก โดยที่มีความรู้สึกเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง คิดว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งชั่วร้าย ถ้าหากเรื่องทั้งหมดเป็นความจริง ชั่วระยะเวลาที่กำหนดไว้เพื่อการพิสูจน์ให้เวลาแค่สามเดือน ถ้าเป็นเรื่องจริงผู้เขียนก็อาจจะมีชีวิตในทางโลกที่เปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น ถ้าหากเป็นเรื่องเพ้อเจ้อก็ไม่เสียหายอะไร ดีเสียอีกจะได้เพิ่มเวลา จากทำสมาธินั่งภาวนาตอนกลางคืน มาเป็นช่วงตอนเก้าโมงเช้าอีกช่วงหนึ่ง และได้สั่งทุกคนในบ้าน มีพี่ชาย พี่สาว สามี และลูกๆว่า ทุกคนไม่ต้องทำตามแบบผู้เขียนเพราะว่า สิ่งเหล่านี้ยังพิสูจน์ไม่ได้ว่าจริงหรือไม่ ถ้าหากเป็นความจริงและท่านผู้เฒ่าได้มาปรากฏให้ทุกคนในบ้านเห็น หรือมีการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีจริงก็จะไม่ห้าม เพราะถือว่าเคารพผู้ที่ให้ความช่วยเหลือครอบครัวของเรา[/FONT]
[FONT=&quot]หลังจากนั้นผู้เขียนก็ได้ปฏิบัติตามที่ได้พูดกับผู้เฒ่าไว้ทุกสิ่งทุกอย่าง และเป็นกิจวัตร ประจำวัน ต่อมาผู้เฒ่าบอกว่า ผู้เขียนจะเปลี่ยนอาชีพมาทำธุระกิจ เกี่ยวกับ เครื่องประดับอัญมณีของจริง จุดนี้จะทำให้ชีวิตเปลี่ยนแปลง ยังนึกในใจคนเดียวว่ามันจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อไม่มีความรอบรู้ด้านนี้ ท่านรู้วาระจิตของผู้เขียนว่าคิดโต้แย้งอยู่ จึงได้บอกว่า[/FONT]
[FONT=&quot]“ไม่ต้องโต้แย้งใดๆทั้งสิ้น ถึงเวลาก็จะรู้เอง ทุกสิ่งทุกอย่างจะมีสื่อเป็นทางให้เดินไป” [/FONT]
[FONT=&quot]จากนั้นไม่นานได้กลับไปบ้านเกิดที่จันทบุรี และได้พบกับผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่ทำธุระกิจเกี่ยวกับพลอย ตอนนั้นการซื้อขายไม่ค่อยจะดีนักผู้ใหญ่ท่านนี้ได้บอกกับผู้เขียนว่า ให้เอาพลอยที่มีอยู่ไปขายที่กรุงเทพ โดยที่ไม่มีข้อแม้หรือวางมัดจำด้วยเงินใดๆทั้งสิ้น ผู้เขียนนึกขึ้นมาได้ผู้เฒ่าเคยบอกไว้ว่า จะเปลี่ยนอาชีพมาจับงานเกี่ยวกับอัญมณี [/FONT]

 

ขออนุโมทนาสาธุกับสิ่งที่เป็นบุญกุศลของอาจารย์ ที่มอบให้แด่ดวงจิตที่ใฝ่ดีและไม่ดีทุกๆดวงจิตเพื่อไปสู่เป้าหมายเดียวอันเป็นนิพพานครับ

 

[FONT=&quot]ท่านผู้นี้ให้ของมาขายโดยไม่มีปัญหาต้องเดือดร้อน จึงได้นำของชุดนั้นมาลองขายดู ซึ่งก็ทำให้การเริ่มต้นในครั้งนั้นพบกับความสำเร็จด้วยดี จึงได้เริ่มทำธุระกิจตรงนี้และก็ผ่านมาได้ บางครั้งจะมีปัญหาจากความไม่สันทัด และรอบรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ ท่านก็จะสอนผู้เขียนทางจิตอยู่เสมอ จนกระทั่งพอที่จะรู้และไม่โง่ให้พ่อค้าเขี้ยวลากดินทั้งหลายหลอกได้ [/FONT]
[FONT=&quot]ต่อมาทุกสิ่งทุกอย่างขยับขยายขึ้น มีความจำเป็นและเปลี่ยนมาขายเพชร ก็มีปัญหาเรื่อง เกี่ยวกับการซื้อขาย ถูกพ่อค้าคนกลางขายให้ในราคาสูง งานเข้ามาแต่ไม่ค่อยได้เงินเพราะต้องซื้อเพชรในราคาที่แพง ทำให้เกิดความกลุ้มใจ จึงได้บอกและถามท่านว่าจะแก้ไขปัญหานี้ได้อย่างไร ท่านก็บอกให้ผู้เขียนไปรอพบคนๆหนึ่งที่มาบุญครองตอนบ่าย จะได้พบคนที่ช่วยทำให้ปัญหาเหล่านี้ผ่านลุล่วงไปด้วยดี เขาจะบอกให้ไปซื้อเพชรที่ไหน จึงได้ปรึกษากับพี่สาว ตกลงกันว่าจะลองไปตามที่ท่านผู้เฒ่าได้บอกไว้ วันนั้นเราสองคนได้ไปนั่งรอคนที่เราจะไปพบ โดยไม่รู้ว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย เรียกว่าให้รอก็รอ เป็นใครเดี๋ยวก็คงรู้เอง ถ้าคนนั้นมีตัวตนไม่ใช่จิตเพ้อไปเอง [/FONT]
[FONT=&quot]ประมาณบ่ายสองโมง ขณะที่ยืนมองคนเดินผ่านไปมาอยู่หน้าร้านขายทองและอัญมณีแห่งหนึ่ง ได้มองเข้าไปในร้านเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งขายมรกตโคลัมเบีย ซึ่งเป็นอัญมณีสีเขียวที่ผู้เขียนชอบ จึงได้เข้าไปพูดคุยกับผู้หญิงที่เป็นคนขาย ขณะที่กำลังพูดคุยอยู่นั้น จู่ๆก็มีผู้ชายเป็นคนต่างชาติคนหนึ่งเดินเข้ามาหาและทักทายแม่ค้าพลอยคนนั้นเป็นภาษาอังกฤษ ผู้เขียนจึงถอยออกมายืนมองนอกร้าน [/FONT]
[FONT=&quot]เมื่อชาวต่างชาติคนนั้นเดินออกมาจากร้าน ผู้เขียนได้ยินเสียงกระซิบที่จิตบอกว่า ให้เข้าไปถามชายคนนั้นเรื่องเพชร จึงมองตามผู้ชายคนนั้นที่เดินออกไปแล้วบอกพี่สาวว่า [/FONT]
[FONT=&quot]“สงสัยจะเป็นผู้ชายคนนี้ เพราะมีเสียงกระซิบบอกให้ถามเรื่องเพชรกับเขา” [/FONT]
[FONT=&quot]พี่สาวก็บอกว่า[/FONT]
[FONT=&quot]“ฉันจะ ถามได้ยังไงกัน ฉันพูดภาษาอังกฤษไม่เป็น” [/FONT]
[FONT=&quot]ขณะที่บอกพี่สาว ก็ได้ยินเสียงกระซิบว่า [/FONT]
[FONT=&quot]“เข้าไปเถอะเดี๋ยวก็พูดได้เอง” [/FONT]
[FONT=&quot]จึงได้ตัดสินใจเดินตามผู้ชายคนนั้นไปห่างๆ เดินห่างกันไม่กี่ก้าวความรู้สึกขณะนั้นเหมือนเบลอๆ จึงรีบเดินเข้าไปประชิดตัวพร้อมกับเอื้อมมือไปแตะแขนเขา และพูดภาษาอังกฤษออกไปแบบไม่เป็นประโยค แต่ในจิตของผู้เขียนรู้ว่าแปลว่าอะไร ผู้ชายคนนั้นเขาแนะนำตัวเองว่า [FONT=&quot]ชื่อแซม[/FONT][/FONT]

 

[FONT=&quot]ผู้เขียนได้ตอบไปว่ามีความต้องการเพชรเขามีเพชรขายหรือเปล่า ท่าทางเขาดีใจมากรีบชวนผู้เขียนไปที่ไม่พลุกพล่านเพื่อหลบผู้คน เมื่อมองดูแล้วไม่มีใครสังเกตสนใจ เขาจึงหยิบห่อเพชรจากกระเป๋าออกมาให้ดู และบอกว่าเขาเป็นตัวแทนจากบริษัทขายเพชรโดยตรง จากนั้นเราก็นัดวันเวลาพบกันที่บริษัทอีกครั้ง[/FONT]
[FONT=&quot]ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเราได้คบหาเป็นเพื่อนกัน ผู้เขียนได้พาผู้ชายต่างชาติคนนี้ไปซื้อพลอยที่เขาต้องการที่จังหวัดจันทบุรี ช่วงเวลาที่เราได้รู้จักกัน ผู้ชายคนนี้ได้สอนเรื่องการดูเพชรจนมีความรู้ความเข้าใจมากขึ้น เราก็ได้คบหาเป็นเพื่อนกันมาระยะหนึ่ง จากนั้นผู้ชายคนนี้ก็กลับประเทศเขาไป เป็นการรู้จักและพูดคุยกันแบบพิลึกจริงๆ ไม่รู้คุยกันได้ยังไงทั้งที่พูดภาษาอังกฤษแบบมั่วๆ งูๆ ปลาๆ นึกถึงเรื่องนี้ทีไรก็รู้สึกขำทุกครั้ง[/FONT]
[FONT=&quot]ต่อมาทุกสิ่งทุกอย่างก็เริ่มเป็นจริงตามมา คือได้ปลูกบ้านใหม่ ซื้อรถใหม่เรียกว่าทุกสิ่งทุกอย่างดีหมด แต่แล้ววันหนึ่งก็มีเหตุเกิดขึ้นจนได้ ผู้เขียนมีพี่ชายมาอยู่ด้วยคนหนึ่ง พี่ชายคนนี้ชอบไหว้พระสวดมนต์ วันนั้นตอนเช้าในห้องพระ หลังจากที่ผู้เขียนได้ไหว้พระเสร็จแล้วกำลังจะเดินออกจากห้องพระ ก็เหลือบไปเห็นพี่ชายที่ไหว้พระด้วยกัน กำลังก้มลงกราบที่ที่นั่งของผู้เฒ่าทั้งสาม ผู้เขียนรู้สึกโกรธขึ้นมาทันที เคยบอกแล้วว่าถ้ายังไม่เห็นไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้น พอเห็นพี่ชายก้มลงกราบแบบนั้นทำให้ไม่พอใจจึงพูดต่อว่าพี่ชายเสียงดังว่า [/FONT]
[FONT=&quot]“กราบไหว้ทำไม? เห็นแล้วหรือ! นี่ถ้าหากใครบอกไม่ว่าอะไรศักดิ์สิทธิ์ คงไหว้หมดแล้วใช่ไหม ทำไมไม่รู้จักพิจารณาก่อน ฝึกจิตตัวเองให้เป็นคนพิจารณาซิ! ก่อนที่จะเชื่อสิ่งที่ยังไม่สามารถจะพิสูจน์ได้ ทำไมถึงเชื่อแค่คำบอกเล่า เห็นเมื่อไหร่แล้วค่อยกราบไหว้จะไม่ว่าซักคำ” [/FONT]
[FONT=&quot]พี่ชายเมื่อถูกผู้เขียนต่อว่า ก็มีอารมณ์โกรธเถียงตอบกลับมาว่า [/FONT]
[FONT=&quot]“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ถ้าจะไหว้สิ่งที่ดี” [/FONT]
[FONT=&quot]จากนั้นก็ขับรถออกจากบ้านไปข้างนอก เมื่อพี่ชายออกไปแล้ว ผู้เขียนหายโมโหจึงได้มีสตินั่งพิจารณาเหตุ และพฤติกรรมที่พี่ชายได้กระทำนั้น ได้ข้อสรุปว่า ก็จริงอย่างที่พี่ชายพูดไม่เห็นจะเสียหายอะไรเลย การที่เขาเป็นคนมีจิตใจที่ดี ไม่ได้คิดชั่วร้ายอะไร เพียงแต่เป็นคนเชื่อง่ายในสิ่งที่ เขาคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องเสียหาย การที่เขากราบไหว้ให้ความนับถือพญานาคนั้น ถึงแม้จะไม่เคยได้พบแบบเดียวกับผู้เขียน ก็เป็นสิ่งที่เกิดจากจิตใจที่ไม่มีความคิดชั่วร้ายแอบแฝงอยู่ และไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนเลย ตรงกันข้ามเขากลับแสดงให้เห็นว่า จิตของเขานั้นมีสัมมาคาราวะต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เป็นผู้จิตใจนอบน้อม มันไม่ใช่สิ่งที่ผิดเลยแม้แต่น้อย พี่ชายคนนี้ทุกครั้งที่มีปัญหาชีวิต ไม่ว่าจะหนักหนาเพียงใดก็ไม่เคยใช้ชีวิตในทางที่ผิด ไม่กินเหล้าเมาหยำเปเหมือนผู้ชายบางคน แต่จะเข้าวัดทำจิตใจให้สงบสวดมนต์ภาวนา ชอบติดตามรับใช้อุปัฏฐากปฏิบัติดูแลพระที่อยู่ปฏิบัติธรรมตามป่าตามเขา อย่างหลวงปู่ชอบก็เคยติดตามและขับรถให้หลวงปู่อยู่นานพอสมควร ตัวเขาเองก็เคยได้ยินได้ฟังเรื่องพญานาคที่หลวงปู่ชอบเคยพบ หรือมาฟังธรรมจากหลวงปู่ จึงเป็นสาเหตุให้เขานั้นมีความเคารพนับถือและเชื่อในเรื่องของพญานาค [/FONT]

 

มิติซ้อนมิติเล่ม1มีเรื่องราวดังนี้ครับ
1. พลังจิตสัมผัสทำให้หินร้าว
[FONT=&quot] 2. มิติระหว่างมนุษย์และวิญญาณ[/FONT]
[FONT=&quot] 3. เมื่อสูญสิ้นดวงประทีป[/FONT]
[FONT=&quot] 4. ความศักดิ์สิทธิ์ของพระพุทธรูปหินสีดำข้ามประเทศ[/FONT]
[FONT=&quot] 5. หลวงปู่พระครูโลกอุดรสอนธรรมะ[/FONT]
[FONT=&quot] 6. ร่างทรงเจ้าแม่กวนอิมกำมะลอ[/FONT]
[FONT=&quot] 7. อภินิหารกสิณไฟหลวงพ่อโอภาสี[/FONT]
[FONT=&quot] 8. เจ้าพ่อปราสาทหินพิมาย[/FONT]
[FONT=&quot] 9. พระเจ้าตากสินมหาราช[/FONT]
[FONT=&quot]10. ขุมทรัพย์นางตะเคียน[/FONT]
[FONT=&quot]11. สมาธิจิตที่มองเห็นอดีตและอนาคต[/FONT]
[FONT=&quot]12. ชีวิตหลังความตาย[/FONT]
[FONT=&quot]13. [FONT=&quot]ความเชื่อที่หลงผิด[/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]14. วิญญาณผีตายโหง [/FONT]
[FONT=&quot]15. นางเงือก [/FONT]
[FONT=&quot]16. พญานาคภูกระดึง [/FONT]
[FONT=&quot]17. ลุงจิ้นตายแล้วฟื้น [/FONT]
[FONT=&quot]18. [FONT=&quot]สัมผัสแปลกแต่จริง [/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]19. [FONT=&quot]บุญส่งผล[/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]20. [FONT=&quot]วิญญาณห่วงบันทึกสีม่วง[/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]21. [FONT=&quot]คุยกันเรื่องของบุญกรรมฯ[/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]22. [FONT=&quot]ฤาษี[/FONT][FONT=&quot]-โยคี หิมาลัย[/FONT][/FONT]

ส่วนตำนานรักข้ามภพเป็นนิยายที่พยานาคที่ภูกระดึงท่านมาเล่าให้อาจารย์ฟัง ครับถ้าสนใจติดต่อได้ที่เฟสวารุณี สวัสดิภักดิ์ | Facebook หรือที่เบอร์คุณเปิ้ล 0896614774

 

[FONT=&quot]ย้อนกลับมาในความรู้สึกของผู้เขียนที่ไม่พอใจนั้น ก็เพียงแค่ไม่อยากให้เขาเป็นคนเชื่อ โดยขาดการพิจารณา โดยเฉพาะเรื่องพญานาคที่ผู้เขียนสัมผัสเห็น แต่ถ้าหากตัวเขาเองเชื่อเกี่ยวกับหลวงปู่ชอบได้พบเห็นมา ก็เป็นเรื่องที่สมควรเชื่อ แต่ผู้เขียนนั้นยังไม่ใช่ผู้มีภูมิธรรมอะไรแบบหลวงปู่ชอบ จึงมีความรู้สึกว่าไม่อยากให้พี่ชายเชื่อบุคคลธรรมดาอย่างผู้เขียน นอกจากสิ่งนั้นเขาสามารถพบเห็นด้วยตนเอง เมื่อพิจารณาแล้วก็เห็นว่า ตัวพี่ชายนั้นไม่ได้ทำสิ่งเสียหาย ตรงกันข้ามกลับเป็นคนที่มีจิตใจดีไม่มีทิฐิอะไร ทิฐิต่างๆนั้นอยู่ที่ตัวผู้เขียนเองทั้งสิ้น จึงคิดว่าจะขอโทษพี่ชายที่ได้ว่าเขาเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น [/FONT]
[FONT=&quot]เย็นวันนั้นพี่ชายกลับมาและได้ขอโทษเขาแล้ว ตอนกลางคืนประมาณห้าทุ่มผู้เขียนได้เข้าห้องพระนั่งสมาธิ เมื่อจิตสงบภาพนิมิตก็เกิด เห็นลำแสงสามสีสัญลักษณ์ของพญานาคทั้งสามที่ภูกระดึงปรากฏให้เห็น เมื่อแสงจางลงและดับหายไป จิตในสมาธิก็ต้องตกใจ จึงร้องขึ้นด้วยความกลัว เมื่อเห็นภาพงูขดอยู่ตรงหน้าสามขดปรากฏขึ้นแทนร่างของผู้เฒ่า ความรู้สึกขณะนั้นหากเป็นการเห็นโดยปกติธรรมดาคงช็อกตายไปแล้ว ก็อย่างที่บอกเป็นโรคกลัวงูขึ้นสมอง เห็นทางทีวียังไม่กล้ามองเลย ความรู้สึกขณะนั้นกลัวมาก แต่ไม่สามารถออกจากสมาธิได้ ต้องอยู่กับความกลัวอยู่ชั่วครู่ พอให้ได้รสชาติของความกลัวว่าเป็นอย่างไร ถึงแม้เป็นการเห็นด้วยจิต เมื่อไม่มีพลังคุ้มครองจิตความกลัวนั้นก็กล้ำกลายเข้ามาในดวงจิตได้ แต่ก็แปลกเมื่อเกิดความหวาดกลัว ทำไมสมาธิไม่หลุดขาดหายไป ยังคงเห็นภาพเหมือนเดิม[/FONT]
[FONT=&quot]เมื่อเห็นว่าผู้เขียนได้รับบทเรียนของความกลัวแล้ว พญานาคทั้งสามก็คืนรูปเป็นมนุษย์ผู้เฒ่า เหมือนที่เคยมาปรากฏให้เห็นครั้งแรกๆ ผู้เขียนตั้งสติได้แล้วจึงต่อว่าท่านผู้เฒ่าทั้งสาม ที่ไม่รักษาสัญญามาปรากฏให้เห็นรูปกายเดิมว่า [/FONT]
[FONT=&quot]“ท่านเคยให้สัญญาไว้ว่า ถ้ามาปรากฏให้เห็นก็จะมาในรูปกายของมนุษย์ธรรมดา จะไม่ทำให้ตกใจกลัว ทำไม? ท่านไม่รักษาสัญญาข้อนี้” [/FONT]
[FONT=&quot]ท่านผู้เฒ่าได้ตอบว่า [/FONT]

 

ถาม แม่วารุณีค่ะหนูมีกรรมกับอดีตแต<wbr>่อยากหลุดจากกรรมแบบนี้แล้วชาติ<wbr>นี้ก็มาเป็นสามีกันอีกแล้วน้องเ<wbr>ข้าก็แฟนเข้าในอดีตกับมาเป็นพี่<wbr>น้องกันแบบนนี้แล้วหนูจะหลุดจาก<wbr>กรรมนี้ไหมค่ะตอบลูกหน่อยค่ะ


วารุณี สวัสดิภักดิ์ คำว่าตอบลูกหน่อย ทำให้รู้สึกเหมือนขาดเมตตา ทั้งที่ตั้งใจว่าเข้าพรรษาจะงดต<wbr>อบคำถาม คุณเปิ้ลคอยบอกว่าใครถามอะไรมา บางครั้งก็นิ่งวางเฉย แต่มีคำถามมากมายทั้งทางเฟสและค<wbr>นที่อุตส่าเดินทางมาหาถึงภวันตุ<wbr>เต เพราะเราไม่ได้ตอบทางเฟส ทำให้ต้องคิดใหม่และแบ่งเวลาปฎิ<wbr>บัติธรรม ตอบคำถามธรรม เพื่อคนที่อยากรู้จริงๆ และคนที่ต้องการคนปลอบประโลมใจใ<wbr>ห้คลายทุกข์ทางโลกที่บ้างครั้งเ<wbr>ขาก็ไม่ สามารถคิดคนเดียวแก้ไขหาทางออกค<wbr>นเดียวได้เลยคิดใหม่ว่า เอาธรรมะและตัวเราเป็นที่รองรับ<wbr> ใจของคนที่เกิดความทุกข์ ด้วยการพูดคุย เป็นที่พึ่ง พักพิง พึ่งพาใจ อย่างน้อยก็คงไม่เกินความสามารถ<wbr>ที่เราทำได้ คำถามของหนู อยากให้ไปย้อนไปดูคำตอบเก่าๆที่<wbr>ผ่าน มา ในเรื่องที่ว่า อดีตที่ผ่านเลยไป ไม่ให้นึกถึง อนาคตยังมาไม่ถึง ให้นึกถึงแต่ปัจจุบัน คำถามที่หนูถามมามันก็จบ เพราะหนูยึดแต่เรื่องอดีตที่ไม่<wbr>สามารถพิสูจน์ได้ มันไม่มีประโยชน์แก่นสารอะไรเลย<wbr> อยู่กับปัจจุบันดีกว่า จิตจะได้ไม่สาดส่าย ภาวนาก็จะได้ความสงบ สมาธิก็ก้าวหน้า

 

สติปัฏฐานสี่กับต้นเหตุกรรม

<hr style="color:#FFFFFF; background-color:#FFFFFF" size="1">

• Thom Vong กรรมมันจะมีอำนาจก็เพระว่าเ<wbr>ราให้อำนาจกับมันมากจนเกินไ<wbr>ปรึเปล่าครับ
  <a class="uiLinkSubtle" href="http://www.facebook.com/varunee.sawasdeepak/posts/258833850902985?comment_id=988362&offset=0&total_comments=3" data-ft="{&quot;tn&quot;:&quot;N&quot;}"><abbr title="21 สิงหาคม 2012 เวลา 12:39 น." data-utime="1345527543" class="timestamp livetimestamp">2 ชั่วโมงที่แล้ว</abbr> ผ่าน โทรศัพท์มือถือ ·
• Buaban C. Tucker สาธุในธรรมทานเจ้าค่ะ
  <a class="uiLinkSubtle" href="http://www.facebook.com/varunee.sawasdeepak/posts/258833850902985?comment_id=988373&offset=0&total_comments=3" data-ft="{&quot;tn&quot;:&quot;N&quot;}"><abbr title="21 สิงหาคม 2012 เวลา 12:41 น." data-utime="1345527705" class="timestamp livetimestamp">2 ชั่วโมงที่แล้ว</abbr> · · 1
• วารุณี สวัสดิภักดิ์ ต้นเหตุกรรมมีอำนาจ เกิดจากมโนจิตเสื่อมจาก ศิลธรรมเสื่อม คุณธรรมเสื่อม วัฒนธรรมเสื่อม เพราะเราปล่อยให้มันมีอิสระ<wbr>มากเกินไป เลยไม่สามารถบังคับมันให้อย<wbr>ู่ใต้อำนาจเรา ไม่ต่างกับเราให้อำนาจมันเก<wbr>ินไป มันจึงเป็นฝ่ายสั่งเรามาตลอ<wbr>ดไม่รู้กี่ภพ กี่ชาติ จะเอาชนะมันได้เด็ดขาดฆ่ากร<wbr>รมได้ คือสติปัฏฐานสี่
• จากเวบวารุณี สวัสดิภักดิ์ | Facebook

 

[FONT=&quot]“ไม่เคย ให้สัญญาในข้อนี้ ต้องแล้วแต่เหตุการณ์และการกระทำของตัวเจ้าเอง เจ้าได้เผลอก่อกรรมล่วงละเมิดผู้อื่นและเป็นผู้ที่มีดวงจิตใฝ่ทางธรรม จิตที่คิดดีทำดีเป็นดวงจิตที่พระธรรมคุ้มครอง ผู้ใดล่วงละเมิดย่อมเป็นกรรมหนักกับตนเอง และมีผลที่เหล่าข้าไม่อาจอยู่ช่วยเหลือเจ้าได้อีก จึงต้องกลับไปยังที่เหล่าข้ามา” [/FONT]
[FONT=&quot]ผู้เขียนได้บอกท่านไปว่า[/FONT]
[FONT=&quot]“ในเมื่อรู้สึกผิดแล้วที่ได้ว่ากล่าวพี่ชายไปเช่นนั้น และพิจารณาเห็นว่าตนเองนั้นผิดจริง ทำไมจึงยังมีความผิดอยู่อีก” [/FONT]
[FONT=&quot]ท่านผู้เฒ่าได้บอกว่า[/FONT]
[FONT=&quot]“ดวง จิตที่คิดปรุงแก้ไขเมื่อรู้ว่าผิดและกล่าวคำขอโทษ แต่ต่างจากคำพูดที่เปล่งวาจาออกมาจากจิต คำขอโทษของผู้ที่ทำผิด เป็นคำพูดที่ยังไม่บริสุทธิ์ เพราะคำขอโทษเหล่านี้เป็นกฎของมนุษย์ที่มองไม่เห็นโทษในสิ่งที่พูดหรือทำผิด ที่ล่วงเลยไปแล้ว แต่กฎของเหล่าอาทิสมานกายและเรื่องจิตล้วนๆนั้น เมื่อกล่าวคำที่ผิดออกไปแล้วเป็นกรรมและโทษหนักที่ต้องระวังทุกขณะจิต เมื่อเจ้าได้เผลอกระทำลงไป เจ้าต้องได้รับผลนั้นไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ต่อไปต้องคอยระวังไม่ให้เผลอก่อกรรมเช่นนี้อีก ผู้บำเพ็ญปฏิบัติธรรมควรเป็นผู้มีวาจาจิตที่บริสุทธิ์ เมื่อเหล่าข้ากลับไปแล้วทุกสิ่งทุกอย่างที่เจ้าเคยได้จากการทำความดีนั้นจะ หมดสิ้นไป และเมื่อใดที่ทิฐิหมดไปจากจิตและได้รับความทุกข์ยอมเอ่ยวาจาว่ายอมแล้วออกมา เองจากจิตโดยไม่ได้คิดเสแสร้ง เมื่อนั้นเหล่าข้าจะกลับมาช่วยอีกครั้ง ที่เป็นอย่างนี้ก็เป็นการลงโทษให้หลาบจำ” [/FONT]
[FONT=&quot]ท่าน ผู้เฒ่าได้บอกกับผู้เขียนว่า ต่อไปนี้ทุกๆ เช้าเวลาเก้าโมง ไม่ต้องทำกิจเหมือนเช่นที่เคยทำอีกต่อไป ก่อนจากไปท่านได้บอกให้ทำสมาธิ ท่านจะพาไปดูสถานที่ที่อยู่ของท่านทั้งสามว่ามีลักษณะอย่างไร ความรู้สึกของผู้เขียนขณะที่ทำสมาธิตามที่ท่านบอกคล้ายกับวูบไปต่างจากที่ เคยปฏิบัติ มารู้สึกตัวและจิตตื่นเต็มที่อีกครั้งก็เห็นภาพตัวเองยืนอยู่ที่สถานที่แห่ง หนึ่ง เป็นที่โล่งและมีความมืดสลัว ต้นไม้ร่มครึ้ม อากาศสดชื่นเย็นสบายมาก บรรยายให้เห็นความเป็นจริงยากมาก ไม่ไกลจากที่ยืนอยู่มองเห็นสระน้ำกว้างใหญ่ เห็นภูเขาใหญ่เบื้องหน้า [/FONT]
[FONT=&quot]ท่านผู้เฒ่าหนึ่งในสาม ได้บอกกับผู้เขียนและชี้มือไปที่ภูเขาข้างหน้า [/FONT]
[FONT=&quot]“ที่ภูเขาข้างหน้านั้น เป็นที่อยู่ของเหล่าข้าทั้งสาม” [/FONT]
[FONT=&quot]ผู้เขียนถามว่า[/FONT]
[FONT=&quot]“ทำไมมันไกลนัก ไม่เห็นมีอะไรเลย”
ยังมีต่อ[/FONT]

 

Ubonwattana Limlertpongได้โพสต์ไปยังวารุณี สวัสดิภักดิ์

<a class="uiLinkSubtle" href="http://www.facebook.com/varunee.sawasdeepak/posts/258495284270175"><abbr title="20 สิงหาคม 2012 เวลา 13:35 น." data-utime="1345494902">เมื่อวานนี้</abbr>

แอบเก็บมาเล่า ตอน 2
ความที่อยู่กับอาจารย์มานาน ดิฉันก็เคยคิดจับผิดอาจารย์ในทุ<wbr>กเรื่องเหมือนกัน และคิดว่าถ้าหากจะใช้ชีวิตอยู่ก<wbr>ับใครสักคนก็ไม่อยากเสียใจทีหลั<wbr>ง เพราะดูคนผิด ในความคิด เชื่อว่าคนเราจะรู้ว่าคนที่เราอ<wbr>ยู่ด้วยเป็นคนยังไงก็ต้องอยู่ใก<wbr>้ลชิดจึงจะเห็นธาตุแท้ คนเราปิดอะไรปิดได้ แต่นิสัยใจคอปิดไม่นานมันก็ต้อง<wbr>ออก เคยถามอาจารย์ว่าคนเราจะปิดบังต<wbr>นเองไม่ให้ใครเห็นตัวตนที่แท้จร<wbr>ิง ต้องทำอย่างไร เพราะไม่
เคยเห็น อาจารย์เปลี่ยนหรือระวังกิริยาว<wbr>าจาเลย ท่านสอนว่า
“ไม่เห็นต้องพรางตัวตนเรา ในเมื่อเราเป็นอย่างไรก็ให้มันเ<wbr>ป็นอย่างนั้น สันดานนะพอขุดได้ แต่สันดอนหน่ะมันขุดยาก ถ้าต้องคอยระวังคงไม่ไหวเหนื่อย<wbr> เอาแบบสบายๆเป็นอย่างไรก็ให้มัน<wbr>เป็นอย่างนั้น ในเมื่อเราไม่ได้เอาความศรัทธาไ<wbr>ปตั้งไว้กับใคร ก็ไม่มีอะไรต้องปรุงแต่งให้เขาช<wbr>อบ ลองคิดดูว่าเวลามีความศรัทธาเขา<wbr>เรียกเราแต่ถ้อยคำไพเราะ แต่วันหนึ่งศรัทธาเสื่อมเขาก็จิ<wbr>กหัวด่าได้สารพัด แล้วเราจะเอาความศรัทธาไปตั้งไว<wbr>้กับใครทำไม ความศรัทธาก็เสื่อมได้ เกิด ตั้งอยู่ ดับไป เป็นของเที่ยง เมื่อรู้แล้วมันเป็นเรื่องไร้สา<wbr>ระ ไร้แก่นสาร ตัวตนเราเป็นอย่างไรก็ให้มันเป็<wbr>นเช่นนั้นไม่ต้องระวัง ไม่เผลอ ไม่หลุด”
นี่คือเรื่องที่เฝ้าจับผิดมานาน<wbr>พอสมควร เก็บมาเล่าให้ฟังว่า ได้เข้าไปถามท่านแล้วขอขมาที่เค<wbr>ยแอบคิดแบบนี้ ท่านได้แต่ยิ้มๆไม่พูดว่าอะไร เราก็ถามท่านว่า ทำใจได้อย่างไรในเมื่ออาจารย์รู<wbr>้ตลอดว่าแต่ละคนที่อยู่ใกล้ตัวค<wbr>ิดลบบ้าง ดีบ้าง บางทีเห็นอาจารย์เมตตาคนไปทั่วอ<wbr>ันนี้ ก็เคยทำให้เราคิดๆและเคยคุยกันว<wbr>่ามากไปไหม อาจารย์ก็สอนพวกเราแบบเน้นในข้อ<wbr>นี้มากที่สุด (เรื่องของความเมตตา)เล่าเรื่อง<wbr>นี้ไม่จบง่ายๆจะแอบเอามาเล่าต่อ<wbr>ๆไป พอถามจบอาจารย์ ไม่ตอบเป็นคำพูดแต่มีรำพันผุดขึ<wbr>้นมาแทนว่า
ไม่เคยคิด อยากเป็นครูใคร
ไม่เคยคิด อยากได้คำสรรเสริญ
ไม่เคยคิด อยากได้รักนับถือเกิน
ไม่เคยคิด เกินเลยคำสอนพระศาสดา
เพียงอยากให้ลูกหลาน
ทั้งภพชาติที่ผ่าน และชาตินี้
จับมือกันเดิน สู่แดนสุขาวดี
ถ้าทำได้ เพียงแค่นี้ เราก็ดีใจ
เคยคำนึง ถึงลูกหลานเคยร่วมสร้างกุศล
ชาตินี้อยากรู้แต่ละคนอยู่แห่งห<wbr>นไหน
อธิฐานจิต ขอให้เจอกัน ชาตินี้โดยเร็วไว
อัศจรรย์ใจ ลูกหลานชาวเฟส ใฝ่ธรรมน่ารักจริง

 

[FONT=&quot]ท่านผู้เฒ่าได้บอกว่า [/FONT]
[FONT=&quot]“มองให้ดีดีซิ! เห็นอะไรไหม? [/FONT]
[FONT=&quot]ผู้เขียนมองเห็นแสงสว่างคล้ายกับแสงสีทองขึ้นกระจัดกระจายไปทั่วทั้งภูเขา เมื่อแสงจางหายไปก็มองเห็นบ้านเรือนที่ปลูกสร้างด้วยทองคำ แทรกอยู่ในภูเขาใหญ่เต็มไปหมด มองดูช่างหน้าอัศจรรย์ยิ่งนัก สิ่งที่มองเห็นรู้สึกเหมือนมองดูไกลมากแต่กับมองเห็นได้ชัดเจน เหมือนภาพที่ถูกขยายเข้ามาใกล้ๆ[/FONT]
[FONT=&quot]วาระของจิตขณะนั้น ความรู้สึกเต็มไปด้วยสติสัมปชัญญะ แต่สิ่งที่มองเห็นทำให้เกิดความข้องใจอยากซักถามท่านผู้เฒ่าทั้งสามมากมาย ท่านผู้เฒ่าคงรู้วาระจิตของผู้เขียนจึงตัดบทว่า [/FONT]
[FONT=&quot]“สักวันหนึ่งเมื่อถึงเวลา เจ้าจะรู้ว่าข้าพามาดูที่อยู่อาศัยของเหล่าพวกข้าทำไม? เจ้าควรจำสภาพและรอบๆ ให้ดี” [/FONT]
[FONT=&quot]จากนั้นจิตของผู้เขียนก็วูบและรู้สึกตัว จิตถอนจากสมาธิเร็วมาก ไม่ใช่แบบที่ค่อยๆถอนเหมือนที่เคยเป็น นี่ก็เป็นการเรียนรู้เรื่องจิตและสมาธิอีกบทหนึ่งให้ได้รู้ว่า ขณะจิตกำลังทำงานอยู่ก็สามารถถอนออกมาโดยอาการวูบเดียว แบบที่กำลังเป็นอยู่ขณะนี้ ตอนเช้าของวันรุ่งขึ้นก็ไม่ได้จัดตั้งน้ำและที่นั่งสามสีให้กับผู้เฒ่าพญานาคเหมือนที่เคยทำทุกวัน เพราะว่าท่านผู้เฒ่าได้บอกว่าจะไม่มาอีกแล้ว [/FONT]
[FONT=&quot]ตอนนั้นผู้เขียนยอมรับว่าไม่รู้สึกกลัว หรือวิตกต่อคำคาดโทษของผู้เฒ่าทั้งสามเลย เพราะว่าขณะนั้นธุระกิจของผู้เขียนที่ทำอยู่ก็ดีมาก แล้วจะมีอะไรมาทำให้เกิดปัญหา ตอนนั้นยังมองไม่เห็นจึงปล่อยให้เรื่องทั้งหมดผ่านเลยไปไม่ได้ให้ความสนใจ [/FONT]
[FONT=&quot]ช่วงขณะนั้นผู้เขียนรับงานไว้มากและงานที่ทำก็ต้องใช้เงินสกุลดอลล่าร์ ซึ่งตอนนั้นหนึ่งดอลล่าร์ก็แค่ยี่สิบหกบาท เห็นกำไรจากงานที่รับไว้แล้วจึงไม่คิดว่าสิ่งที่ผู้เฒ่าคาดโทษไว้จะเป็นไปได้ แต่แล้วก็เหมือนฟ้าถล่มทับ เศรษฐกิจที่กำลังเฟื่องฟูเหมือนฟองสบู่พลันต้องล้มพับกลายเป็นฟองสบู่แตก เพราะค่าเงินดอลล่าร์ขึ้นเรื่อยๆ ดังที่เห็นกัน กระทั้งทุกวันนี้ดอลล่าร์ก็ยังไม่เคยลงต่ำกว่าสี่สิบบาทเลย ทำให้การค้าของผู้เขียนขาดทุนตั้งแต่นั้นมา เป็นการพิสูจน์คำพูดของผู้เฒ่าทั้งสามว่า สิ่งที่ท่านคาดโทษไว้นั้นเป็นจริงในเวลาต่อมา[/FONT]
[FONT=&quot]ธุระกิจของผู้เขียนเริ่มขาดทุนและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ผู้เขียนเริ่มวิตกทำให้ต้องประหยัดตัดรายจ่ายที่ไม่จำเป็นทั้งหมด ขายรถที่มีอยู่ทั้งสามคันไป ตัวผู้เขียนตกอยู่ในสภาพเครียดจัด แต่ก็พยายามรักษาสมบัติที่เหลืออยู่ให้ได้ โชคดีที่สามีมีงานทำที่มั่นคงมีเงินเดือนหลายหมื่นต่อเดือน แต่เงินเดือนก็ยังไม่เพียงพอกับค่าใช้จ่าย[/FONT]

 

[FONT=&quot]ผู้เขียนพยายามสงบสติอารมณ์ด้วยการสวดมนต์ภาวนานั่งสมาธิ ก็ช่วยได้เพียงแค่หยุดความฟุ้งซ่านได้บ้าง พยายามประคับประคองตนเองนั่งสมาธิสวดมนต์ให้มากกว่าเดิม ยอมรับว่าช่วงนี้การทำจิตใจให้สงบเป็นเรื่องยาก[/FONT]
[FONT=&quot]เวลาผ่านไปประมาณสองปี วันหนึ่งถึงวาระจิตตกขาดการควบคุมชั่วขณะ ปล่อยให้ความฟุ้งซ่านเข้ามาเป็นผู้บงการจิต สาเหตุมาจากความสงสารลูกที่กำลังเรียนอยู่ รำพึงรำพันออกมาคนเดียวว่า[/FONT]
[FONT=&quot]“ตัวเราไม่เคยทำความเดือดร้อนให้ใคร และถ้าผู้ใดเดือดร้อนมาขอความช่วยเหลือทั้งทางโลกและทางธรรมก็ไม่เคยปฏิเสธ ช่วยได้ก็ช่วย แต่..ทำไมต้องมาพบวิกฤตชีวิตแบบนี้ด้วย คิดว่าถึงเวลาควรจะเลิกสงเคราะห์ผู้ที่มาหาขอให้ช่วยเสียที แม้แต่ตนเองก็ยังช่วยตัวเองให้รอดไม่ได้แล้วจะเอาอะไรไปช่วยคนอื่นเขา ช่วยตัวเองให้รอดเสียก่อนเถอะ” [/FONT]
[FONT=&quot]ถึงตอนนี้มันท้อแท้ไม่อยากมีชีวิตอยู่ ถ้าต้องแลกกับชีวิตตนเองกับการที่ลูกมีชีวิตที่ดีกว่าแม้แต่ชีวิตก็ยอม จะเอาให้ตายก็ยอมแล้วยอมจริงๆ ขณะที่ซบหน้าร้องไห้ด้วยความอัดอั้นตันใจอยู่นั้น จิตของผู้เขียนก็ได้ยินเสียงกระซิบว่า [/FONT]
[FONT=&quot]“ยอมแล้วหรือ” [/FONT]
[FONT=&quot]จิตผู้เขียนตอบกลับไปทันที [/FONT]
[FONT=&quot]“ยอมแล้ว..จะเอาชีวิตหรือจะฆ่าให้ตายก็เอาไปเลย ขอให้ครอบครัวอยู่ดีมีความสุขก็แล้วกัน” [/FONT]
[FONT=&quot]ขณะที่พูดโต้ตอบออกไปนั้น พูดแบบคนขาดสติหรือสติแตกนั่นเอง พูดรำพึงกับตนเองพูดไปเรื่อยๆ พลันก็ได้ยินเสียงสั่งกลับมาอีกว่า [/FONT]
[FONT=&quot]“ถ้ายอม..ก็ไปเอาสมุดกับดินสอมา” [/FONT]
[FONT=&quot]ผู้เขียนเริ่มมีสติรู้สึกตัวว่าไม่ได้รำพึงกับตนเอง แต่กำลังพูดอยู่กับใครคนหนึ่งอยู่ จึงรวบรวมสติสัมปชัญญะกลับคืนมา แล้วกำหนดจิตให้เป็นสมาธิดูว่ากำลังพูดกับผู้ใด ก็ได้สัมผัสกับกระแสจิตของผู้ไม่ปรากฏกายและสื่อถึงกันทางจิต ผู้เขียนได้ถามไปว่า [/FONT]
[FONT=&quot]“จะให้เอาสมุดกับดินสอมาทำไม?” [/FONT]
[FONT=&quot]เจ้าของกระแสจิตตอบกลับมา[/FONT]
[FONT=&quot]“จะสอนให้เขียนหนังสือเพื่อมีรายได้มาจุนเจือครอบครัว จะได้มีกำลังใจที่จะสงเคราะห์ช่วยเหลือคนที่มีความทุกข์ต่อไป เป็นการสร้างกุศลให้กับตนเอง”
[/FONT]
[FONT=&quot]พรุ่งนี้ตอนจบครับ
[/FONT]

 

ถาม• แม่ครับสมาธิจำเป็นต้องเห็นนั่นเห็นนี่มั้ยหรือจำเป็นต้องมีนิมิตเสมอไปมั้ย
และสมาธิที่ดีควรเป็นอย่างไร ขอบคุณครับ

ตอบ ความหมายของสมาธิคือ ทำจิตให้จดจ่ออยู่กับองค์ภาวนา ไม่ให้จิตวอกแวกสาดส่ายไปไหน โดยมีสติตั้งมั่น ถ้าหยุดนิ่งได้สมาธิก็เกิด เมื่อสมาธิเกิดนิมิก็เกิดได้ ถ้าเรามีสมาธิแข็งแกร่งมีสติตาม<wbr>ความรู้อารมณ์ที่เกิดกับจิต นิมิตไม่จริงก็จะไม่ค่อยเกิดถ้า<wbr>จะเกิดก็จะเป็นเรื่องจริง พอเราน้อมใจเชื่อมันก็จะไม่จริง<wbr> เราต้องเป็นฝ่ายดูมันเฉยๆแม้ว่า<wbr>มันจะจริงหรือไม่จริงก็ช่างมัน สักแต่ว่ารู้แล้วก็วาง แม้ว่าจะนิมิตเห็นพระอินทร์เหาะ<wbr>ลงมาตัวเขียวๆก็วางให้หมด นับหนึ่งใหม่ทุกครั้งเมื่อนั่งส<wbr>มาธิใหม่ทุกครั้ง เป็นอุบายไม่ให้จิตจับเอาเรื่อง<wbr>นิมิตมาปรุงอารมณ์ ทำบ่อยๆไม่นานมันก็อยู่ใต้อำนาจ<wbr>เรา นี่แหละคือสมาธิที่ดี เป็นตัวเชื่อมต่อ มรรค ผล สูงสุดคือนิพพาน สิ่งที่สำคัญต้องละความอยากรู้ใ<wbr>ห้หมด จำไว้นะลูก ยิ่งอยากยิ่งไม่รู้ ยิ่งวางยิ่งรู้ ไม่ต้องกลัว พระธรรมเป็นครู ปัญญาเป็นผู้รู้แจ้ง

 

ถาม สาธุครับคุณแม่ ผมเองก็จะพยามปฎิบัติไม่ให้นอกล<wbr>ู่นอกทางในคำสั่งสอนของพระพุทธอ<wbr>งค์ให้มากที่สุด เพราะบ่อยครั้งที่ผมได้เจอมาคือ<wbr>หลายท่านเวลาคนถามว่าปฎิบัติสาย<wbr>ไหน จะชอบตอบกันว่าสายพระพุทธเจ้า แต่เวลาปฎิบัติกันจริงๆก็ไปตามท<wbr>างตัวเองกันเยอะที่เดียว บางทีงงๆเหมือนกัน ตามไม่ทัน

วารุณี สวัสดิภักดิ์ ตอบ งง ทำไมลูก หลักคำสอนของพระพุทธเจ้า ก็ง่ายๆไม่มีอะไรซับซ้อนพระองค์<wbr>สอนให้พิจารณา ในกาย ให้เห็น กายในกาย จิตในจิต ธรรม ในธรรม เวทนาในเวทนา คือสติปัฎฐานสี่ ทำตามพระพุทธองค์ดีกว่า จะได้ไม่สับสน คนที่ปฎิบัติ ถ้าทำจิตให้จดจ่อกับองค์ภาวนา หรือพิจารณาสติปัฎฐานสี่อย่างเต<wbr>็มที่มั่นคง ไม่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ภาวะธรรมที่แท้จริงก็จะเกิดกับจ<wbr>ิต ถ้าชอบเปลี่ยนไปมานอกจากจะเสียเ<wbr>วลาแล้วจะทำให้ไม่ก้าวหน้าในการ<wbr>ปฎิบัติ พระพุทธเจ้าตรัสว่า ในอดีตกาลจนถึงปัจจุบันมีผู้สำเ<wbr>ร็จเป็นพระอรหันต์ด้วยปัญญาวิมุ<wbr>ตติ คือสติปัฎฐานสี่เป็นจำนวนมาก พระอรหันต์สายปัญญาวิมุตติ เรียกว่า สุขวิปัสกะ ส่วนเจโตวิมุตติ พระองค์ตรัสว่าปราณีตและเป็นเลิ<wbr>ศ เจโตวิมุตติคือสมถะ ทำจิตให้หน่วงเหนี่ยวอยู่ในอารม<wbr>ณ์เดียว คือการเพ่งจิต (เพ่งอารมณ์)เมื่อระดับจิตเข้าส<wbr>ู่อัปนาปาสมาธิ จิตจะแข็งแกร่งแน่แน่ว จิตจะเข้าสู่ภาวะเดินฌาน ภาวะนี้จะทำให้เกิดความรู้เฉพาะ<wbr>ตนว่า อารมณ์ฌานแต่ละองค์ฌานมีอะไรเกิ<wbr>ดมีอะไรดับ สิ่งแรกที่รู้แน่ชัดก็คือฌานเกิ<wbr>ด ปัญญาเกิดพร้อมกัน เจโตวิมุตติต้องทำฌาน และปัญญาให้เกิดทั้งสองอย่างเมื<wbr>่อเดิน ฌานจนชำนาญแล้ว ก็จะเข้าใจว่าทำไมเขาจึงเรียก ฌานหนึ่งถึงสี่ว่าอรูปฌาน และเรียกฌานแปดว่าอรูปพรหม สายเจโตวิมุตติ เมื่อสำเร็จเป็นพระอรหันต์เขาจึ<wbr>งเรียกว่า อรหันต์จิตตผล การปฎิบัติ ก็แล้วแต่จริตใครเคยฝึกมาแบบไหน<wbr> เรื่องนี้รายละเอียดมีอีกยาวพูด<wbr>แค่นี้ให้เข้าใจขึ้นอีกนิด จะได้ไม่ งง ถ้ารู้แล้วก็ไม่เป็นไรถือว่าเป็<wbr>น วิทยาทานให้คนไม่รู้ได้รู้ สองแนวทางนี้คือทางตรงของพระพุท<wbr>ธองค์ ที่ทรงตรัสไว้ การปฎิบัติธรรม ควรรู้ด้วย ภาวะจิตภาวะธรรม ไม่ควรรู้ด้วยการคาดคะเน หรือท่องจำ อย่าลืมว่า ผู้รู้จริงยิ่งกว่าเรายังมี ถ้าเราได้เจอเราจะรู้ว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนืออีกายังมีหงส์แล้วแต่เราจะ<wbr>เลือก เป็น อีกาหรือหงส์ เราเลือกได้ หงส์คือผู้รู้แจ้งรู้จริง อีกาคือผู้แกล้งรู้ นี่คือความรู้จากการปฎิบัติ ที่อยากแบ่งปันด้วยจิตกุศลธรรมจ<wbr>ริงๆ และคิดว่าลูกทุกคนคือลูกคนหนึ่ง<wbr> ที่ตอบยาวคิดว่าจะเอาทุกคำถามตอ<wbr>บ พิมพ์เป็นหนังสือประจำภวันตุเต และในวันข้างหน้า จะเอาพิมพ์แจกเป็นอนุสรณ์ในวันท<wbr>ี่เดินทางกลับบ้านเก่าซึ่งคงไม่<wbr>นานนัก

วารุณี สวัสดิภักดิ์ | Facebook

 

การเกิดของยุงแมลงสาบ และกรรมเก่าของเราใครบันทึก

<hr style="color:#FFFFFF; background-color:#FFFFFF" size="1"> <ins style="display:inline-table;border:none;height:280px;margin:0;padding:0;position:relative;visibility:visible;width:336px"><ins id="aswift_0_anchor" style="display:block;border:none;height:280px;margin:0;padding:0;position:relative;visibility:visible;width:336px"></ins></ins>
Amornpun Sereemaspunได้โพสต์ไปยังวารุณี สวัสดิภักดิ์

<a class="uiLinkSubtle" href="http://www.facebook.com/varunee.sawasdeepak/posts/260200894099614"><abbr title="25 สิงหาคม 2012 เวลา 21:49 น." data-utime="1345906179" class="timestamp livetimestamp">19 ชั่วโมงที่แล้ว</abbr> บริเวณ Bangkok

มีคนฝากเรียนถามอาจารย์วารุณีคร<wbr>ับ
1) ว่าพวกที่เกิดมาเป็นยุง แมลงสาบ เกิดมาทีเยอะๆ จะมีวิญญาณไปเกิดทันและพอหรือ
2) คนเดียวกันฝากถามว่า กรรมเก่าของเรา ใครหรือ อะไร record กรรมเอาไว้

• วารุณี สวัสดิภักดิ์ ตอบ คำถามนี้ต้องอ้างอิงคำตรัสข<wbr>อง พระพุทธเจ้า พระองค์ตรัสว่า สัตว์บางจำพวก มีชีวิตและวิญญาณ บางพวกมีชีวิตแต่ไม่มีวิญาญ<wbr>าณ เช่นยุง แมลงสาบ เคยสงสัยเหมือนกันว่า ในเมื่อมันไม่มีวิญญาณ เช่นเคยเห็นมด มันคาบไข่หนีน้ำ ทำไมมันจึงรู้ว่าสิ่งที่จะเ<wbr>กิดขึ้นนั้นคือภัยที่จะทำอันตรายมัน<wbr> ในเมื่อมันไม่มีวิญญาณแล้วว<wbr>ันหนึ่ง ขณะทำสมาธิก็มีคำตอบ ทำให้เข้าใจว่าสัตว์จำพวกนี<wbr>้มันมีชีวิตและสันชาติญาณ มันจึงรู้ว่าสิ่งนี้คือภัยข<wbr>องมัน มันเกิดเท่าไรก็ไม่มากไม่ล้<wbr>น เพราะมันอายุสั้นโดยเฉพาะยุ<wbr>ง เจ็ดวันตาย คงตอบแบบจำกัดได้แค่นี้นะ
  ดวงจิตของคนเราคือดวงเดียวก<wbr>ัน ไม่ว่าจะเกิดตายมาแล้วกี่ภพ<wbr>ชาติ จิตไม่เคยตายตามสังขารและจิ<wbr>ตดวงนี้แหละคือผู้บันทึกกรร<wbr>มเก่าและกรรมใหม่ที่เราได้ท<wbr>ำมา ยกตัวอย่างคนเราเมื่อทำสิ่ง<wbr>ไม่ดีที่เรียกว่ากรรมในชาติ<wbr>นี้ บางเรื่องเราก็ลืมมันไปแต่ถ<wbr>้าเราลองนึกย้อนดูเราจะเห็น<wbr>สิ่งนั้นผุดขึ้นมาให้เห็น แม้เรื่องนั้นผ่านมานาน เมื่อค้นหามันยังคงอยู่ไม่ไ<wbr>ด้หายไปไหน กรรมที่คนชอบทำกันมากคือทำแ<wbr>ท้งลูก เป็นกรรมหนักไม่มีใครลืมได้<wbr>ไม่ว่าจะนานแค่ไหน คนที่ทำแค่แกล้งลืมเพราะรู้<wbr>ว่ามันบาป จิตนี้แหละคือผู้บันทึกกรรม<wbr> ทั้งชาตินี้และอีกหลายชาติท<wbr>ี่ผ่านๆมา จะรู้แจ้งชัดเมื่อเราปฎิบัต<wbr>ิธรรมจนเข้าถึงภาวะรู้ที่ไป<wbr>ที่มาของการ ปฎิสนธิ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ดิน น้ำ ลม ไฟ วิญญาณธาตุ อากาศธาตุ ชีวิตหลังความตายเป็นอย่างไ<wbr>ร เมื่อนั้นก็จะเข้าใจคำถามทั<wbr>้งหมดแจ่มแจ้งด้วยตนเองโดยเ<wbr>ฉพาะคำถาม ที่ว่าใครคือผู้บันทึกกรรม ตอบยาวหน่อยนะ
  
  
  <a class="uiLinkSubtle" href="http://www.facebook.com/varunee.sawasdeepak/posts/260200894099614?comment_id=1002559&offset=0&total_comments=3" data-ft="{&quot;tn&quot;:&quot;N&quot;}"><abbr title="26 สิงหาคม 2012 เวลา 9:52 น." data-utime="1345949521" class="timestamp livetimestamp">7 ชั่วโมงที่แล้ว</abbr> · · 3
• Chaiwat Kacha ตอนเด็กฆ่ามดเยอะมากบาปมากไ<wbr>หมครับ
  <a class="uiLinkSubtle" href="http://www.facebook.com/varunee.sawasdeepak/posts/260200894099614?comment_id=1002918&offset=0&total_comments=3" data-ft="{&quot;tn&quot;:&quot;N&quot;}"><abbr title="26 สิงหาคม 2012 เวลา 13:27 น." data-utime="1345962438" class="timestamp livetimestamp">4 ชั่วโมงที่แล้ว</abbr> ผ่าน โทรศัพท์มือถือ ·
• วารุณี สวัสดิภักดิ์ สิ่งที่มีชีวิตจำพวกสัตว์ทั<wbr>้งหลาย อยู่ในศิลข้อ ปาณาติปาตา ทั้งหมด(บาป)

จากเวบวารุณี สวัสดิภักดิ์ | Facebook
เป็นคำถามที่ผศ.ดร.นายแพทย์ อมรพันพันธุ์ เสรีมาศพันธุ์ อาจารย์คณะแพทย์ศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยทางอ.วารุณี สวัสดิภักดิ์ถามมาในเฟสครับ

 

เชื่อมั้ยเพลงนี้พญานาคที่ภูกระดึงร้องให้ฟัง

<hr style="color:#FFFFFF; background-color:#FFFFFF" size="1"> <ins style="display:inline-table;border:none;height:280px;margin:0;padding:0;position:relative;visibility:visible;width:336px"><ins id="aswift_0_anchor" style="display:block;border:none;height:280px;margin:0;padding:0;position:relative;visibility:visible;width:336px"></ins></ins>

<table class="tborder" style="margin:10px 0" cellpadding="6" cellspacing="1"> <thead> <tr> <td class="tcat" colspan="2" style="text-align:center"> [ame="http://www.youtube.com/watch?v=EX-UMZKFe58"]กุ้งกิตติคุณ-ตำนานรักข้ามภพ - YouTube[/ame] </td> </tr> </thead> <tbody> <tr> <td class="panelsurround" align="center">
</td> </tr> </tbody> </table>​

เพลงนี้เป็นเพลงสุดท้ายที่กุ้งกิติคุณร้องไว้ และเป็นเพลงที่พญานาคที่ภูกระดึง มาร้องให้อ.วารุณีฟังเพื่อแต่งไว้ประกอบนิยายตำนานรักข้ามภพ

จากเวบ วารุณี สวัสดิภักดิ์ | Facebook

เรื่องพญานาคอ่านได้จากhttp://palungjit.org/threads/%E0%B8...87.354634/