นิทาน เรื่อง "พญานาค"

เคยอ่านความฝันของหลายๆท่าน
ติงขอโอกาสเล่าบ้างนะคะ
คืนวันอังคารที่ ๒๑ สิงหาคม ๒๕๕๕ ฝันว่า....

ประมาณว่าฝันเห็นพิธีบรมราชาภิเษกของสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชค่ะ พระองค์ท่านประทับเหมือนในภาพ....
แล้วภาพก็เปลี่ยนเป็นพระมหากษัตริย์พระองค์อื่นๆ...
จนกระทั่งภาพสุดท้ายเป็นพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชมหาราชค่ะ

 

ชอบมากค่ะ ....

*************************

ภาพที่เคยใช้ ที่ผ่านมาค่ะ

 

น้ำตาจากไหนไม่รู้ ไหลลงอาบเต็มสองแก้ม ลักขณาวดีกำลังร้องไห้
ศิวกรนาคราชตกใจ รีบเข้าปลอบประโลม แต่ลักขณาวดีสะบัดมือของเขาออก
พี่ฆ่าคนรักของฉัน !
ทำไมเจ้าพูดแบบนั้น? พญานาคตกใจ
หากพี่ไม่ลักพาตัวฉันมา เขาก็คงไม่ตาย...


ลักขณาวดีปาดน้ำตา ...หวนนึกถึงตอนที่บิดาของเธอแจ้งว่า
มีบุตรเศรษฐีต่างเมืองผู้หนึ่ง ให้พราหมณ์มาทำการสู่ขอเธอ
ในตอนนั้นเธอรู้สึกฉงน...ว่าเขาเป็นใคร เหตุใดจึงต้องการแต่งงานกับเธอ
หวนนึกถึงวันนั้น หลังจากการทาบทาม เขาแอบมาหาเธอ
เธอไม่เคยพบหน้าเขา แต่ก็น่าประหลาดที่ไม่ได้รู้สึกรังเกียจใด ๆ

เขายิ้มและพูดเบา ๆ บอกว่าขอโทษที่จู่ ๆ ก็จัดแจงให้พราหมณ์มาทาบทาม
ทั้ง ๆ ที่เธอเองก็ไม่เคยรู้จักหรือพบเขามาก่อน
แต่ขอโอกาสให้เขาบ้าง ลองสืบประวัติเขาดูก่อนก็ได้
อย่างเพิ่งปฏิเสธไปเสียก่อน เธอรู้สึกอายจึงขอตัวจากมาทั้ง ๆ ที่คุยกันได้ไม่กี่คำ...

 

ดูมีเบื้องหน้า เบื้อหลังนะคะเนี่ย ... ...

นางนั้นต้องงามหยาดฟ้า มาดินทีเดียวเชียว

 

ผลการเอ็กฯ พบกิเลสความยากรู้ซึมเข้าสู่กระแสจิตครับ!
ต้องดื่มน้ำธรรมโอสถทิพย์ จากวังบาดาลโดยตรง
ถึงจะทำให้สัญญาทางอดีชาติกลับคืนมาครับ!
อ่าาาาา.....

 

คนเราทุกคนล้วนเวียนว่ายตายเกิดมาแล้วหลายภพหลายชาติด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น
ล้วนเคยเป็นวงศาคณาญาติและมิตรสหายร่วมชาติร่วมภพ อย่าไปยึดติดเลยค่ะ

อดีตก็ปล่อยให้มันเป็นอดีต ผ่านแล้วก็ให้มันผ่านไป อนาคตก็ยังมาไม่ถึงจึงไม่ควร
คาดหวัง ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดดีกว่านะคะ

 

โห...นึกว่าจะใ้ห้ดื่มน้ำใต้ศอกซะอีก คริคริ

 

ปล่อยฉันออกไป ลักขณาวดีสั่งด้วยเสียงสะอื้น
ไม่ ไม่ปล่อย พี่ไม่ปล่อยเจ้าไป...นานเหลือเกินกว่าจะได้พบเจ้าอีก

ลักขณาวดีจ้องมองพญานาคเต็มตาแล้วพูดช้า ๆ ว่า
ฉันกลับไปหาพี่ไม่ได้แล้ว...ในเมื่อครั้งนั้นก่อนพี่จากไป
พี่ไม่ได้ไยดีฉันเลย ทุก ๆ คนรู้เรื่องหมดว่าพี่จะเข้าสมาบัติ
มีแต่ฉันที่รู้เป็นคนสุดท้าย พี่รู้ไหมว่าฉันรู้สึกอย่างไร
ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองถูกทอดทิ้ง เหมือนสิ่งของที่ไร้ค่า
ยามเมื่อเจ้าของเรียกหาเท่านั้นหรือ ฉันถึงมีค่าขึ้นมาสำหรับพี่?
แม้แต่คำอำลาพี่ก็ไม่มีให้ ฉันจะมีชีวิตอยู่ต่อย่างไรพี่ก็ไม่ถาม


พี่ขอโทษ...พญานาคหนุ่มถึงกับทรุดลงและร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย


มันสายไปแล้ว ลักขณาวดีบอก...ปล่อยฉันไปตามทางเถิด
ปล่อยให้ฉันไปมีชีวิตของฉัน พ่อกับแม่จะอยู่อย่างไรเมื่อไม่มีลูกคนนี้
ป่านนี้เขาคงเศร้าสร้อยมาก ฉันจากบ้านมานานเกินไปแล้ว

 

ฮ่าๆๆๆ... ช่างคิดหาคำเหลือเกินนะเจ้าคะ

 

ผลการเอ็กฯ พบกิเลสความยากรู้ซึมเข้าสู่กระแสจิตครับ
ต่อจากนั้น ก็จะเก็บไปฝันถึงครับ เหมือนนราวดี สมุนาเทวี จันทร์เทวีและโสมสะกุลตะราอีกคนครับ

 

เอ๊ะ...เหมือนตรงไหน? ช่วยขยายความหน่อยซิคะ....เจ้าคุณปู่

 

อิฉันโดนอีกแล้วเจ้าค่ะ... จะทำไงได้ ก็คนมันอยากรู้หนอนี่นา อิอิ

******************************************

มาๆๆ... พักกันสักยกก่อนเจ้าค่ะ... เดี๋ยวอิฉันจะทำอาหาร และขนมให้กินเล่น ทานเล่นกันไปพลางก่อน

ส่วนจะอร่อยหรือไม่นั้น ไม่บอกดีกว่าเจ้าค่ะ เดี๋ยวจะไม่มีคนอยากกิน 555+

 

อย่า...อย่าทำเค้า! มากัดเค้าทำไม? :'(

 

จร๊ากกกกก...เจ้าแมวเหมียว...ครายปายทามแมวน้อยผู้น่าร๊ากกกก ได้ลงคอ...

 

55

พูดถูกใจอีกล่ะ ท่านคุรุ

เค้าเรียก เอากลับไปนอนฝันดี ต่างหาก 555

 

เชิญชิม เชิญทัศนากันได้เลยเจ้าค่ะ ....

 

อย่า...อย่าจากพี่ไป ไม่...น้องลักขณาวดี!

เจ็บ ปวดนัก เพราะรักไม่แน่นอน สักอย่าง
รัก ของฉัน ไม่เป็นดังหวังเลย
นับ จาก เมื่อวันที่หัวใจ ได้เริ่มใหม่
ได้เจอ กับเธอ และยอมมอบหัวใจ
แต่เธอกลับทิ้งไป ไปกับเขา
สงสาร ฉัน สักคนบ้างได้ไหม
ขอ สักครั้ง ให้เธอเดินจากเขา
จงเห็นใจ มี เพียงเธอ ที่เป็น เหมือนดวงใจ
กว่า จะรู้ว่ารักไม่ยั่งยืน เหมือนเก่า
ฉัน ต้องเสียน้ำตาไปเพื่อใคร
ขอ อย่า อย่าเดินจากฉันไปฉันขอเถอะ
อย่าเลย อย่าไป อุทธรณ์ด้วยหัวใจ
ขาดเธอคงสิ้นใจ อยู่ตรงนี้
สงสาร ฉัน สักคนบ้างได้ไหม
ขอ สักครั้ง ให้เธอเดินจากเขา
จงเห็นใจ มี เพียงเธอ ที่เป็น เหมือนดวงใจ!!

 

ก๊ากกกกกก 555 เต็มสิบไปเลยคุณนุ๊ก ได้ใจอย่างแรงงงงงง ~_____~

 

โอ้โห๋ กำลังกินกาแฟอยู่พอดีเลยค่ะ พี่ฟ้ามุ่ย^^

 

จัดเต็มเชียวนะคะ.... 555+

เต็มที่เลยจ้ะ น้องเจิ้น... ขนมที่สมัยนี้หาชิมยากแท้ ที่มีก็ไม่ค่อยอร่อย และทำกินเองยังทำไม่เป็นอีก 555+