พญานาคกับอดีตที่ผ่านมา

ฮ่าๆๆๆ... เซอร์ได้ใจจริงๆ พี่เสก เสียงพี่แกเหมาะกับเพลงแนวนี้ ฟังแล้วมันได้อารมณ์ แต่พักหลังเสียงพี่แกแหบไปหน่อย ชอบเพลงฝนตกที่หน้าต่าง กับ 14 อีกครั้ง ฟังบ่อยสุดจ้า ร้องตามพี่แกได้เกือบทุกเพลง

 

การที่ได้ไปบวชที่วัด หลวงพ่อจรัญนั้น การปฎิบัติเคร่งครัดมากค่ะ จะใช้การภาวนา พองหนอ ยุบหนอ โดยจะ นั่งสมาธิบวกกับการเดินจงกรม วันละ ประมาณ 9 ชม. นอนประมาณ สี่ทุ่ม ถึง ห้าทุ่ม ตื่น ตีสาม ต้องสำรวมกาย ใจ แล้วก็ เรื่องที่สำรวมมากที่สุดคือ วาจาค่ะ ฝึกหนักเอาการอยู่เหมือนกันค่ะ นี่แหละ ถึงบอกว่ามารถแก้กรรมได้จริงๆๆค่ะ

 

ครั้งที่น้องฝ้ายไปฝึกนั้น มีเหตุการณ์ต้องเปลี่ยนที่นอนใหม่ค่ะ ต้องไปนอนอีกตึกหนึ่ง น้องฝ้ายบอกได้เลยว่าน้องฝ้ายไม่รู้ว่าเขาต้องสำรวมวาจาคือไม่พูดจากับใครเลย แต่เราไม่รู้อ่ะเพิ่งไปครั้งแรก ก็พูดไม่หยุด อิอิ แต่คืนก่อนจะย้ายห้องนอนฝันไปว่า หลวงพ่อจรัญ มาบอกในความฝันว่า อย่าลืมนะ สัมมาฐิถิ ๆๆบอกย้ำสองครั้งค่ะ

 

ที่ได้ย้ายห้องนอนเพราะ จะฉีดยาปลวก แล้วก็ยากันยุงค่ะ ครั้งหนึ่งตื่นขึ้นมาเวียนหัวมากแต่ด้วยเหตุใดไม่รู้สงสัยคิดเอาเองว่าเราคงนอนน้อยมั้งเพราะต้องตื่นตีสาม แต่เวลาปฎิบัติเราไม่เป็นไรเลยแต่เลิกปฎิบัติกลับเวียนหัว เราก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร อันนี้เป็นวันที่สามที่ย้ายมานอนที่นอนใหม่ แล้วก็ได้เวลาพักช่วงบ่าย เราก็มานอนพักผ่อน ยังไม่มีใครเข้ามาในห้อง เราล้มตัวนอน ภาพที่เห็นในจติคืือ ผู้หญิงคนหนึ่ง นุ่งโจงกระเบนแต่งชุดสีน้ำตาล

 

ประสบการณ์บวชบ่อยนะคะ..น้องฝ้าย
พอจะสรุปผลให้อ่านกันบ้างมั้ยหนอ...ว่า
สิ่งที่ได้รับมาจากการปฏิบัตินี้..มีอารายยบ้าง...?

 

ยืนอยู่บนหัวเรา จ้องมองมาที่เราสายตานั้นดุมากๆๆๆ แต่นางนั้นไม่สวยเท่าไหร่แต่หน้าตาก็พอดีค่ะ ไม่ขี้เหร่ แต่ที่เห้นชัดคือตาดุมาก เราก็ไม่สนใจแล้วก็จะนอน อยู่เพื่อนก็เข้ามา มีสองคน เขานอนใกล้ฝ้ายแล้วเขาก็จะล้มตัวนอน เขาก็ สัมผัสได้ว่า เอะอะไรน่ะ ทำไมมันวูบๆๆมีอะไรนี้เอะอะขึ้นมา เราก็เลยบอกเขาว่าเราเห็นผู้หญิงนุ่งโจงกระเบน มะกี้ เขาก็หยิบ ผ้ายันต์มาตบๆๆที่หัวแล้วก็หันมาตบที่หัวเราด้วย เราตกใจที่เอาผ้ายันมาตบที่หัวเรานั้นแหละ แฮะะหลบไม่ทัน อิอิ

 

แล้วจะมีพี่คนหนึ่งเขามาบวชวัดนี้ประจำเขาก็พูดขึ้นมาว่า สงสัยแม่กาหลง พี่คนนี้เขาไม่พูดเลยจะ สี่วันแล้ว เขาก็พูดขึ้นมา ว่าเรามาอยู่ใกล้เรือนแม่กาหลง เราก็เลยถามว่าแม่กาหลงเป็นใครเขาก็เล่าแบบย่อว่าคนที่เคบวชเป้นชีที่นี้แล้วตายลงไปก็มาเป็น คนดูแลวัดนี้ ออ้ แล้วเรือนท่านอยู่ตรงไหนค่ะ ใกล้นี่แหละ เรานั้นก็นึกในใจว่าเดี๋ยววันนี้เราจะไปไหว้แม่กาหลงกัน น้องฝ้ายไม่เคยรู้เลยว่ามีแม่กาหลงอยู่ที่นี้ด้วย แล้วก็เป็นเรื่องที่น่าแปลกอีกก็คือมีพี่คนหนึ่งเขาซื้อพวกมาลัยมาสองพวง เดิเข้ามาในห้อง เราถามเป็นคนแรกว่าพี่จะเอาไปไหว้แม่กาหลงเหรอ พี่เขาตอบว่าไม่จ้ะ เห้นมันสวยดี เลยซื้อมาว่าจะเอาไปไหว้พระศิวลี ทุกคนทั้งหมด สี่คนถามเหมือนกันว่าจะเอาไปไหว้แม่กาหลงเหรอ ในที่สุดพวกมาลัยน้นก็ได้เป็นของฝ้ายกับพี่ที่บอกว่าเจ็บไหล่ เราทั้งสองคนก็ไปไหว้แม่กาหลง ขึ้นไปจะเป็นบ้านไม้เก่าๆๆ เราก็ขึ้นไปจะมีรูปแม่กาหลงตั้งไว้ โอไม่นะ อิอิ รูปเหมือนกับที่เราเห็นผู้หญิงที่นุ่งโจงกระเบน เลย แม่กาหลงตาดุมากๆๆแต่ท่าทางใจดี

 

เคยไปปฏิบัติอยู่ 3 วันค่ะ แต่ใจติดใน พุท โธ เพราะ พุท โธมาโดยตลอด

ก็เลยไม่ค่อยได้เรื่อง ได้ราวค่ะ แม่ชีท่านก็บอกให้ละทิ้งเสีย เราก็ละได้ช่วงที่ปฏิบัติแหละค่ะ แต่พอกลับมาทำเองที่บ้าน ใจก็ติดใจพุท โธ ก็เลยภาวนาพุท โธเื่รื่อยมา

รอฟังต่อนะคะ สนุกอะ

 

เราทั้งสองคนก็ไหว้ ระหว่างที่ฝ้ายไหว้อยู่นั้นก็ขออภัยถ้าลูกทำผิดยกโทษให้ลูกด้วย มีเงาเดินมาแล้วเอามือลูบหัวเราขณะตอนนั้น เราเห้นด้วยตาเนื้อ แล้วอาการเวียนหัวก็หายไปเลย

ประวัติท่านแม่กาหลง ท่านเป็นผู้บวชดูแลวัดมานานแล้ว ท่านเสียชีวิตลงท่านก็เป็นเทพารักษืดูแลวัด ใครก็ตามเวลาที่วัดมีงานถ้าใครแอบเอาหอมกระเทียมกัลบ้านหรือแอบกินอาหารก่อนท่านจะตีมือและทำโทษ โดยมีครั้งหนึ่ง คณะทัวร์จากรุงเทพมาเที่ยวชมที่วัด

 

ช่วงนั้นหลวงพ่อท่านได้รับกิจนิมนต์ให้ออกไป รับกิจนิมนต์ คณะทัวร์จากกรุงเทพก็มาถึงค่ำแล้ว รอจนหลวงพ่อกลับก็ประมณดึกอยู่ ท่านก็ถามว่ากินอะไรหรือยังโยม คณะทัวร์ก็บอกว่ากินแล้วเรียบร้อย ท่านก็ถามว่าใครหาอะไรให้กิน คณะทัวร์ก็ตอบว่า แม่ชีเจ้าค่ะ ซึ่งนะตอนนั้นไม่มีแม่ชีมาที่วัดนี้เลย ก็คงจะเป็นแม่กาหลงนั้นหนอ จบแล้วค่ะ ส่วนเรื่องที่ท่านมาสื่อจิตกับฝ้ายฝ้ายไม่ขอเล่านะค่ะ เพราะฝ้ายรู้ตัวคนเดียว เดี๋ยวจะเป็นการ ไม่ควรเท่าไหร่ค่ะ ฝ้ายจะเล่าเฉพาะมีผู้รู้เห็นเหตุการด้วย ฝ้ายก็คุยกับแม่กาหลงนานพอสมควรแล้วก็หลับไปอิอิ สนุกไหมค่ะ นิทานของฝ้าย

 

เคยไปวัดอัมพวันครั้งหนึ่ง สมัยเรียนมหา'ลัย (โห...ย้อนนานโขแฮะ) โดดเรียนไปคนเดียว ซื้อ
ตั๋วเสร็จก็บอกเป๋ารถเมล์ว่า ถึงแล้วให้บอกด้วย...ก็บวชได้อาทิตย์นึง (วันสุดท้ายตะบะแตก)
ขากลับก็โบกรถเมล์กลับ กทม...ทีนี้คนสายตาสั้นแต่ไม่ได้ใส่แว่นก็มองไม่ค่อยชัด กว่าจะเห็น
ว่าเป็นรถเข้า กทม ก็ผ่านไปแล้วหลายคัน...สุดท้าย เสี่ยงโบก ถ้าไม่ใช่ค่อยฉีกยิ้มรับ อ่าอ่า
(บ้านนอกแท้เนาะ) ^^

ปล...แต่ประสบการณ์แบบน้องฝ้ายพี่ไม่มีนะคะ แล้วพี่ก็ถนัด "พุทโธ" เหมือนน้องฟ้ามุ่ยด้วย
เคยฝึก "ยุบหนอ พองหนอ" ของคุณแม่สิริฯ แต่ก็ไปออก "ป่องหนอ แฟ่บหนอ" สุดท้ายก็มา
ลง "พุทโธ" เหมือนเดิม...ก็เลยคิดว่า สงสัยจริตเราคงจะถูกกับอันนี้มากกว่า

 

ฝ้ายก้ติดพุทโธเช่นกันค่ะ แต่จะทำได้เฉพาะตอนเดินจงกรมค่ะ ส่วนตอนนั่งก็จะภาวนาพุทโธค่ะ ทุกวันนี้ก็ภาวนาพุทโธค่ะ

 

การที่น้องฝ้ายไปบวชมาหลายที่นั้น เพื่อจะอยากรู้ว่าจริตของเรานั้นเหมาะกับแบบไหน แล้วก็อยากเพิ่มบารมีให้ตนเองด้วย และอยากทำบุญด้วย ได้หาประสบการณืไปด้วย แต่ที่ได้มา นั้น สรุปคือ ผลลัพธ์ ที่ได้จากการปฎิบัติเหมือนกันคือหวังซึ่งหารหลุดพ้น เหมือนกับเวลาเรา บวกเลข เช่น 2+2=4 หรือ 2*2=4 วิธีต่างกันแต่ผลลัพธิ์ที่ได้คือตัวเดียวกันค่ะ อิอิ อยู่ที่ว่าเราจะเลือวิธีไหนที่คิดว่าเหมาะกับเราที่สุด อิอิ

 

เฟี้ยวจริงๆเลยอะพี่มิ๊ก โดดเรียนเข้าวัดนี่ อิอิ

 

ดห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ เข้าวัดดีกว่าเนอะอิอิ

 

เอิ่มมมม...อยากบอกว่า...พี่เคยหอบหนังสือธรรมะ & ประวัติพระป่าเข้า RCA (สมัยวัยสะรุ่น) มาแล้วค่ะ อ่าอ่า

 

อธิบายแล้ว เข้าใจได้ดีเลยจ้า...

 

สวัสดีท่านประธาน และพี่ๆ เพื่อนๆ ทุกท่านจ้า ตอนนี้อยู่ไกลบ้าน เพิ่งจะมีเนทใช้ ไม่ได้เข้ามาหลายวัน ตามอ่านย้อนหลังไม่ทันเลย

 

อ่าอ่า...อยากจะบอกว่า ข้าพเจ้าถูก 143 อ่ะ เอิ๊กกกกก

 

พี่เคยบวชเป็นเรื่องเป็นราวจริงๆ ก็แค่ครั้งเดียวในชีวิตค่ะ 7 วัน ที่สิงห์บุรี สมัยเด็กๆ
ได้สมถะ ได้ปฐมฌาน

จากนั้นก็มี 3 วัน ที่วัดหน้าวัว ต.เจ้าปลุก บวชแล้วก็ปฏิบัติเองค่ะ เพราะว่าไปทีหลัง เค้าบวชกัน 9 วัน พระอาจารย์อยากให้ไปเพื่อช่วยงานที่วัดค่ะ ก็เลยบวชด้วยเลย

วัดมีงานหล่อพระประธานทรงเครื่องจักรพรรดิ์ หล่อสมเด็จพระนเรศวร พระเอกาทศรส
แล้วก็พระพี่นางสุพรรณกัลยา ไปถึงก็เหลือแค่ 3 วัน ปฏิบัติเองเลยค่ะ เดินจงกรมซะ 3 วัน
พระอาจารย์ไม่สอนอ่ะ แงๆ :'( ท่านบอกว่าเป็นแล้ว ไม่ต้องสอน

เดินจงกรมรอบวัดค่ะ รอบแรกสวดอิติปิโสฯ รอบที่ 2 ก็จะภาวนาพุทโธ รอบที่ 3 ก็ยกหนอ..ย่างหนอ..เหยียบหนอ กำหนดไปซ้าย-ขวา ระยะทางก็เป็น 10 กิโลได้ พื้นหินคลุก
ไม่ใส่รองเ้ท้า ได้สมาธิดี วัดนี้เป็นวังเก่าของสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ติดกับแม่น้ำลพบุรี

เดี๋ยวนี้ไม่ติดวัดค่ะ เพราะ่ว่าใช้ใจปฏิบัติ อยู่ตรงไหนก็ปฏิบัติได้ กระทบอะไรก็น้อมพิจารณาไป