การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา

บระเจ้า น้องเราเสน่ห์แรงนะเนี่ย พี่เห็นล้อมหน้าล้อมหลังเต็มไปหมด
เหมาหมดเลยแล้วกันเนอะ

 

ขอบคุณครับคุณ moondance2 ที่มาให้กำลังใจครับ

สิ่งที่อาจารย์ได้สอน ได้ย้ำ ผมก็ได้น้อมนำไปปฏิบัติ ด้วยกำลังที่มีความรู้

ส่วนเรื่องที่ให้แผ่เมตตานั้น ได้ทำอยู่บ่อยๆครับ กรรมที่ได้ทำไว้เยอะ

มีสติให้มาก ดู รู้ และวาง (บางครั้งไม่รู้ แต่ก็วางครับ อ่าอ่า)

 

อาจารย์ผมเขินนะ 555

บางคนมีเรื่องราวเก่าแถมมาด้วย

ผมจะทำยังไงดี ครับอาจารย์

 

ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับพี่

 

..............................

ขอบคุณ คุณ Alline ที่แนะนำค่ะ
เพราะจริงๆช่วงหลังๆมานี้
ที่มานั่งแบบใหม่ที่อ.บาสแนะนำ
ก็สวดมนต์แค่บทสั้นๆ เท่านั้น แล้วก็เริ่มนั่งเลยค่ะ
ก็เลยฟุ้งและกลัวซะ

............................
ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไงค่ะอาจารย์
มันมีอาการที่บอกไม่ถูก
(รู้สึกว่า ไม่เคยจะบอกได้ถูกเลยซักทีนะ อิอิ)

อาการคล้ายๆ "จิตด้านๆ" ค่ะ คือ ได้ยิน
ได้อ่านเรื่องทุกข์ๆก็ เฉยๆ แบบเนือยๆ
ฟังเรื่อง สนุกๆ ก็งั้นๆ

อ่านธรรมะ หรือ เรื่อง บุญๆ
ก็รู้สึก ไม่ตื่นเต้น ปลาบปลื้ม ปิติ เท่าที่ควร

คือถ้าเป็นเมื่อก่อน ถ้าอ่านอะไรโดนๆ
จะ"ว๊าว ๆๆๆ" แต่ตอนนี้ มันเหมือนมีอะไร
มาคุมจิต ไว้ ไม่ให้ รู้สึกอะไร แบบเต็มๆเลยซักที

สงสัยจะอยู่ในโหมด เบื่อๆ เซ็งๆ ใจด้านๆ รึเปล่าคะ

คือ มันไม่ทุกข์(นาน) แต่ก็ไม่"เบิกบาน" ซะงั้น
(สงสัยจะ "วาง" ไม่เป็น แน่ๆเลย)

แล้วจะมีวิธีการแก้อาการ จิตด้าน นี้ได้บ้างไหม๊คะ...อาจารย์

 

สาธุยินดีด้วยครับ อาการที่เกิดที่เกิดขึ้นนั้นเกิดจากจิตของคุณในขนะทำสมาธิเข้าสู่พรมวิหาร

ฉะนั้นเมื่อจิตยกสู่เข้าพรมหมวิหารในขนะจิตนั้นจะอยู่ในเอกขตาความนิ่งที่วางจิง คืออาการเทียบเคียงนิพานคือคล้ายนิพานแต่ไม่ใช่

ที่เค้าเรียกนิพานพรหม ผู้ที่ฝึกกับผมจะต้องเกิดอาการนี้ทุกคน แต่ละคนจะเกิดไม่เหมือนกันแต่คล้ายกัน

แต่เวลาต่างกัน การที่จิตยกระดับถึงขนาดนั้นเนื่องจากกำลังจิตและองค์ภาวนาที่ผมให้ภาวนาตามที่ผมบอก

คือถึงแม้แต่องค์ภาวนาจะหายไป แต่คุณแน่ใจหรือว่าจิตของคุณไม่ภาวนาต่อการที่คุณไม่รับรู้เพราะสมองไม่รับรู้

แต่ไม่ได้บอกว่าจิตไม่ได้ทำงานต่อ และการที่จิตยกระดับขนาดนั้นคุณไปอ่านหนังสือพระแล้วไม่เกิดปิติเหมือนเมื่อก่อน

ก็เนื่องจากคุณเคยได้เงินหมื่นมาเจอสิบยี้สิบย่อมไม่ตื่นเต้นครับ ลองไปอ่านพวกวัตปฏิบัติของพระอรรหันดูจะรู้สึกปิติเหมือนเดิม

แล้วคราวนี้คุณจะสามารถว่าอันไหนเป็นธรรมมะจริงไม่จริง จิตคุณจะรู้ได้เองครับ

 

ส่งการบ้านครับอาจารย์

หลังจากสวดมนต์ ไปจนเสร็จก็หยิบเาะรอนั่งหาทำเลเพื่อหลีกหนีความวุ่นจากคนรอบข้าง

เลยออกไปนั่งนอกห้องตรงหน้าบ่อปลา นั่งดูลมเข้าออกไปได้ 40 กว่าๆ ฝนตกลงมา

ก็เลยออกจากสมาธิ เพื่อจะเข้าไปนั่งเริ่มใหม่ในห้อง ก็นั่งอีกทีจนถึ 84 แฟนก็ไอดังออก

มา เกิดตกใจหลุดออกมา เลยนั่งทำใจอีกที ก็เข้าอีกรอบ จนสุดท้ายสู้ไม่ไหว เกิด

อาการขุ่นข้องใจขึ้นมา ผมปล่อยวางเรื่องเสียงที่เข้ามากระทบยังไม่ทัน พยายามอยู่ครับ

 

อ่านแล้วก็เข้าใจละครับ สำหรับ เรื่องอ่านหนังสือ

มาอยู่อเมริกา ล้มลุกขลุกคลานดีครับ ฮึดเป้นช่วงๆ พอฮึดหน่อยก้เจอเรื่อง ฮ่าๆๆ กลายเป้นว่า ทำๆหยุดๆ ไม่ดีเลย เหมือนมานี่ แล้วปล่อยตัวปล่อยใจเกินไป

แล้วตอนนี้ก็พอเข้าใจกับคำว่า ห่วง จริงๆละครับ

ไปนั่งบ้างละครับ ผลัดมาหลายวันล่ะ

 

ส่งการบ้านบทที่ 2 ครับ

เริ่มด้วยพุทโธ 100
เตโช กสิณัง 100 ร้อนที่หน้านิดหน่อย
ตามด้วยพุทโธ 20
วาโย กสิณัง 100 เริ่มปวดขาแต่ก็ตัดความสนใจ
ตามด้วยพุทโธ 20
อาโป กสิณัง 100 รู้สึกเย็นๆที่หัวเข่า มีลมไหลผ่าน
ตามด้วยพุทโธ 20
ปฐวี กสิณัง 100 ปวดจนต้องสลับขา เห็นแสงสว่างจากเทียนวูบที่หน้า แล้ววิ่งเข้าสู่ตรงกลางเป็นขอบกลมๆ จากใหญ่ หุบเข้าหาศูนย์กลางเล็กลงจนหายไปตรงกลาง
ช่วงสุดท้าย เตโช วาโย อาโป ปฐวี ไม่ได้นับจำนวนครั้ง แต่น่าจะราวๆ 50 ครับ

รวมๆ หลุดบ้างครับก็ดึงกลับมาท่องใหม่ ยังไม่ค่อยนิ่ง รู้ตัว ได้ยินสิ่งรอบข้าง
รู้สึกจะปวดขามากกว่าตอนช่วงหัดนั่งแรกๆ ครับ

 

สวัสดีพี่น้องทุกท่านครับ
ขออนุญาติระบาย ช่วงนี้ก็สับสนในการดำเนินชีวิตพอควร
อารมณ์ทุกข์ๆเบื่อหน่ายโลก เบื่อหน่ายการประกอบสัมมาชีพ ที่ต้องกระทบกับผู้คน เห็นว่ามันน่าเบื่อหน่าย วุ่นวายทุกข์ไปหมด มาวันนี้หนักสุดๆแล้ว แม่ผมซึ่งปกติเป็นคนขี้กลัวมากๆ
โดยไอ้พวกแก๊งมิจฉาชีพหลอกโอนเงิน บอกว่าเกี่ยวพันกับยาเสพติด เลยกลัวทำตามมันทุกอย่าง อ้างว่าให้โอนไปตรวจสอบไม่งั้นจะโดนข้อหาฟอกเงิน ข่าวก็ออกเยอะเยะจนรู้กันหมด ด้วยอาการกลัว และอายุมากแล้วคงคิดไม่ถึง โดนหลอกโอนเงินเดือนบำนาญ ทั้งหมดเงินสะสมทั้งหมดโดนมันหลอกให้กดบัตรเครดิตโอนไปให้อีก กลับมาเจอกันเห็นทำหน้าแปลกๆเลย ซักถาม พอรู้เข้าแทบลมจับ เงินของพ่อกับแม่หายเกลี้ยง ผมที่ตกงานอยู่ก็เหลือเงินอยู่แค่ไม่กี่พัน คาดไม่ถึงจริงๆครับว่าจะเกิดขึ้นกับคนไกล้ตัว แจ้งความไปแล้วครับแต่อย่างที่รู้ๆกันล่ะครับ ไอ้ที่จะได้คืนต้องปาำิฎิหาร

หวังลึกๆว่าฟ้าหลังฝนต้องสวยงามครับ 55

 

ขอชื่อจริงนามสกุลจริง pm มาก็ได้ครับเอาวันเดือนปีเกิดมาด้วย เอาของคนในครอบครัวมาด้วยจะดูจัดการให้ครับ

เท่าที่ดูคราวๆแม่ยังไม่หมดเคราะนะครับ เท่าที่ดูเบื่องต้นคุณอาจจะต้องเดินทางธรรมทางช่วยคนนะครับ

 

ขึ้นบทที่3 เลยครับ องค์ภาวนาหายก็ไม่ต้องสนใจนั่งนิ่งๆครับ

 

จิตมันละเอียดขึ้น การสัมผัสอายัตนะทั้งหมดตอบสนองดีขึ้นแล้วยิ่งสมาธิสูงขึ้นยิ่งจะชัดเจนมากขึ้นจนขนาดได้ยินเสียงยุงบิ่นในระยะ20เมตรเลยครับ

แต่จะมีสติมาขึ้นด้วยครับ

 

ซะงั้นเลยครับ ต้องให้ที่บ้านระวังตัวมากๆแล้วครับ

ส่งให้แล้วครับผม ขอบคุณครับ

 

สู้ๆ นะคะ ฟ้าหลังฝนต้องสวยงามแน่ค่ะ สักวันมันต้องเป็นวันของเราค่ะ :d

 

สู้ๆนะครับ สิ่งที่เราฝึกกันก็เอามาใช้ในยามปกติ และไม่ปกตินี่ล่ะครับ ฝ่าไปให้ได้นะครับ

 

ส่งการบ้านครับ บทที่ 1

สวดมนต์ เสร็จก็เริ่มนับลมหายใจ ก็ไปได้จนครบครับ

พุท-โธ ไปแบบกะท่อนกะแท่น ครับ ง่วงเข้ามาก่อกวนมาก ต้องรอจนอีกคนหลับ ก็ปาไปจะเที่ยงคืนกว่าจะได้นั่ง บวกกับต้องเรียกว่าความขี้เกียจฝืน เลยลุกไปนอนครับ

วันนี้จะเปลี่ยนใหม่ครับ จะเริ่มสามทุ่มแทนครับ จะได้ไม่เพลียมากครับ

 

เห็นใจคุณ aoffy_s และครอบครัว เป็นกำลังใจให้ได้งานไวๆนะคะ
คนไทยหลอกคนไทย เพียงแต่หลบไปใช้สถานที่เมืองจีน
ส่วนคนจีนข้ามประทศมาไทยเพื่อโทรกลับไปหลอกคนจีนด้วยกันอีก
**********************************************

ช่วงนี้จะตื่นมานั่งตอนตี2ตี3 นั่งได้นานขึ้นกว่าเดิม (แต่ก็นอนต่อนะ อิอิ)
ไม่ง่วงเหมือนสมัยก่อน มีปัญหาเข้ามาให้ปุจฉาวิสัชณา ส่วนใหญ่เป็นกังวลที่ติดอยู่
อันไหนขออโหสิกรรมได้ก็พยายามทำ พยายามไม่คาดหวังอะไรให้มาก
สอนตัวเองในสมาธิว่า ตัวเรายังไม่ใช่ของเรา เป็นแค่บ้านพอผุก็ต้องจาก คนข้างๆยิ่งไม่ใช่ใหญ่เลย
แต่ใจไม่คิดบวชชีนะคะ เป็นเพียงคนแก่อยู่คนเดียว พอทำอะไรเองเป็น จะเหงาไปเปล่านี่
เป็นการบ้านได้รึป่าวคะอาจารย์ ตอนนั่งมันไม่นิ่ง แต่ก็รู้สึกดีและสดชื่นพอควรค่ะ

 

ส่งการบ้านบทที่ 1 หลังจาก สวดมนต์ตามปกติครับ

นับลมหายใจ 1-100 นับได้ลื่นไหลดีครับ มีหลุดออกไปคิดบ้าง แต่การนับยังคงนับได้อย่างต่อเนื่องดี

พุท-โธ 1-100 นับได้ตามปกติครับ วอกแวกไป ช่วง30 คู่แรกหลักนั้น ก็ได้ยินห้องๆทำกิจธุระของเค้า หูได้ยินแทบจะทุกการเคลื่อนไหวดีขึ้นเหมือนดังที่อาจารย์อธิบายไว้ แรกๆก็มีความรู้สึกรำคาญเสียงที่รบกวน แต่ก็วางได้ ไม่หงุดหงิด นับต่อไปจนครบ

เกษา โลมา 1-100 ช่วง 40 แรก นับแบบไม่แน่ใจถูกครบถ้วนหรือเปล่า แต่หลังจากนั้น จนครบ 100 ตั้งหลักได้ นับรวดเดียวจนครบ ได้ยินเสียงที่มากระทบชัดเจน

พุท-โธ 1-100 นับได้รวดเดียวจบ ลมหายใจละเอียดขึ้นเรื่อยๆ ขยับตั้งกายตรงก็จะได้ยินกระดูกคอดังกึ๊ก ทุกครั้ง ช่วงนี้จะแวบออกไปน้อยมากครับ

แผ่เมตตา แล้วนั่งเฉยๆ ได้รู้สึกชาที่ขา หลัง ก็นั่งต่อไปเรื่อยๆ รวมแล้วนั่งไป 1 ชั่วโมงครึ่งครับ

 

ส่งการบ้านบทที่ 3 ครับ

ไม่แน่ใจว่าขั้นตอนถูกรึเปล่าครับ เลยพิมพ์วิธีการทวนอีกรอบ

1. หายใจเข้าออกโดยไม่ต้องภาวนาโดยไม่ต้องนับ ให้ใช้จิดดูว่าให้อาการเหมือนเราภาวนาจะครบ แล้วนั้นเป็นความรู้สึกใดให้ทรงอารมณ์นั้น

- เริ่มแรกพยายามหายใจเข้าออกนิ่งๆ ไม่นับครับ แต่ในใจก็เหมือนออกเสียงให้เป็นจังหวะ แต่ก็พยายามจะให้นิ่งๆ ไม่คิดไม่นับอะไรที่สุด ได้บ้างหลุดบ้าง จนซักพักก็ไปพุทโธ

2.เปรี่ยนภาวนาพุธโธไม่ต้องนับแต่บังคับจิดให้เหมือนตอนจะครบ 100 ให้ทรงอามณ์นั้น
- อันนี้ง่ายหน่อยมีจังหวะ พุท โธกำกับ แต่ก็ยังทรงอารมณ์ไม่ได้ครับ ยังไม่รู้ว่าอาการจังหวะไหนจะครบ 100 ยังจำแนกไม่ออก

3.ให้ภาวนา เกษา โลมา ไม่ต้องนับเหมือนกัน เเล้วบังคับจิตให้ทรงอารณ์เหมือนจะครบ 100ให้ได้
- อันนี้ภาวณาไปเรื่อยๆ แต่รู้สึกมีเสียงภายนอกรบกวนเลยไม่ค่อยนิ่ง แต่พอไปเรื่อยๆ มันก็นิ่งๆ เหมือนตัวเองอาศัยอยู่ข้างในกาย แต่พอนิ่งๆ ก็กลับมาท่องพุทโธ ต่อเองซะงั้น

4.เมื่อเกิดความชำนาณไม่ต้อภาวนาใดๆเลย แต่ให้จิตวิ่งเหมือนเวลาท่อง องค์ภาวนาในข้อที่ 1-3
- อันนี้ยังทำไม่ได้ครับ ยังนึกความรู้สึกแต่ละช่วงไม่ค่อยออก

สรุป โดยรวมถือว่ายังไม่นิ่งมากครับ พยายามรับรู้แต่ละขั้นไป ก่อนออกสมาธิก็เตรียมว่าจะถอน แต่พอลืมตารู้สึกว่ามันนิ่งๆ ตัวอยู่นิ่งๆ ตาก็มองไปเฉยๆ แต่ก็เป็นสมาธิดี เลยปิดตาอีกแป็บนึง แล้วก็ออกจากสมาธิครับ