การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา

.................................
โห ได้อ่านคำตอบของอาจารย์แล้ว
เหมือนพลิกโลก พลิกความคิดของตัวเองใหม่เลย

เพราะถ้าให้ตัวเองวิเคราะห์ความคิดและจิตใจของตัวเอง
ก็คิดได้แต่เพียงว่า สงสัยจิตใจเรา
เริ่มจะห่างไกลจากความดีมั้ง
เลยไม่รู้สึกปิติยินดีในบุญหรือในธรรม
แต่ลึกๆก็ค่อนข้างชัวร์ว่าตัวเองไม่ได้ฝักใฝ่ในความชั่วแน่ๆ

พอได้มาอ่านคำตอบของอาจารย์แล้ว
ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย แสดงว่า อาการจิตด้านแบบนี้
มิใช่ สัญญาณอันตรายแต่อย่างใด
ขอบพระคุณมากๆค่ะอาจารย์ โชคดีจริงๆ
ที่เกิดมาชาตินี้ มีครูบาอาจารย์ดีๆ มาเมตตาให้คำแนะนำอยู่เนืองๆ

.......................
ได้อ่านเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับครอบครัว
คุณ Aoffy_s แล้วก็รู้สึก เห็นใจนะคะ

แล้วก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณมีจิตใจที่เข้มแข็ง
สู้กับทุกๆปัญหาที่เข้ามานะคะ

และโดยส่วนตัวแล้วคิดว่า เหตุการณ์นี้
น่าจะมีปาฏิหาริย์ อยู่นะ ยิ่งเห็นอ.บาส
มุ่งมั่นและตั้งใจที่จะช่วยเต็มที่แบบนี้แล้ว
ก็น่าจะสบายใจได้ในระดับนึงนะคะ

Nipanada ก็คงจะช่วยอะไรไม่ได้มาก
แต่ขอส่งกำลังใจและำกำลังบุญ
ไปร่วมเกื้อหนุนอีกส่วนหนึ่งด้วยนะคะ


ลูกขออาราาธนาบารมีพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์
องค์พระศรีอาริย์ พระธรรมและพระอริยสงฆ์ทุกๆพระองค์

ได้โปรดดลบันดาลบุญของลูกที่สั่งสมมาตั้งแต่อดีต
จนถึงปัจจุบันและอนาคต ขอให้บุญรวมตัวกัน
ทั้งทาน ศีล ภาวนา และขอถวายบุญทั้งหมดทั้งมวลนี้
แด่ เทวดาผู้รักษาตัว คุณพ่อ คุณแม่ของคุณ Aoffy_s
และเทวดาประจำตัวคุณ Aoffy_s เองด้วยค่ะ

ขอให้เทวดา ดลจิตดลใจให้คุณได้พบทางออกที่ดี
และถูกต้องที่สุดในชีวิตด้วยนะคะ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขอบพระคุณทุกๆท่านมากครับ ทุกๆกำลังใจและความปรารถนาดีที่ส่งมา
ขอให้ได้พบเจอสิ่งดีๆกลับไปร้อยเท่าพันทวีนะครับผม
ขอบคุณ คุณNipanada ที่อุทิศบุญให้มากๆครับ ลูกหลวงปู่เหมือนกันแน่ๆเลย

 

ยินดีในบุญด้วยึจ๊า
สาธุ สาธุ สาธุ

 

หายไปนานนนนน คิดถึงค่ะ

 

เล่าสู่กันฟังค่ะ...พิจารณาอารมณ์ ให้เท่าทัน แต่ทำไม่ได้... 555 เหมือนเดิม...
วันสำคัญ...ตื่นมาตอนเช้า อารมณ์ดี ลงมาเจอแม่ต่อว่าด้วยอารมณ์แรง สะเทือนใจ เสียใจ น้ำตาจะหยดแล้ว เพราะยึดว่า เป็นวันดีของเรา เพราะยึดว่าเป็นแม่ของเรา ทำให้เราเสียใจ เลยไปนึกถึง คนที่รักเราอีกคน มาทดแทนกัน เลยกลายเป็น 3 ยึดเลย
1. ยึดว่าเป็นวันของเรา วันพิเศษ
2. ยึดว่าเป็นแม่ของเรา คนพิเศษ
3. ยึดว่าเป็นคนที่รักเรา คนพิเศษ มาหักล้างความเสียใจ
น้ำตาเลยหยดไปหลายแหมะ กว่าจะวางได้ หยิบแล้ววาง วางแล้วหยิบ อยู่นั่นแหละ เป็นอัลบั้ม "หยิบสิบ" เลยทีเดียว
ผ่านไป 1 ชม. แม่จะอวยพร ด้วยอารมณ์ที่ยังทำใจไม่ได้ ใจมันปิด ไม่อยากฟัง หูมันอื้อ (ยังหยิบอยู่ ไม่วาง:'() ยกมือโบก ส่งเสียงแข่งกะแม่ ว่า...พอเลย มันจบตั้งแต่แม่ด่าตอนแรกที่เจอกันแล้ว มันหมดไปแล้ว วันดีๆ คำดีๆ ไม่ต้องอวยพรกันอีก เดินหนีเค้า เค้าก็เดินตามมา กลายเป็นอวยพร รวมกับ ทะเลาะ เพื่อ เอาชนะกัน...ผลก็คือ ไม่รู้ว่าเค้าอวยพรอะไรบ้าง เค้าก็ว่าตามหลังมา...ลูกทั้งหมด แกเถียงเก่งที่สุด... กว่าจะวางได้ 3 ชม. เอาจริงๆ ก็คือยังไม่วาง เพราะ ยังกระเทือนอยู่เวลาที่นึกถึง...

ทดสอบไม่ผ่าน อีกแล้ว...วางไม่ได้...เต่าเอ๊ยยยยยย ยังอีกไกล ต้วมเตี้ยมๆ อยู่อย่างนี้...

 

จากนี้และวันต่อๆไป ขอให้เป็นวันดีของคุณเต่าโบราณ
คิดหวังอะไรสำเร็จสมปรารถนา สุขภาพร่างกายแข็งแรงจ้ะ
----------------------
ดีนะที่รู้ว่าสอบไม่ผ่าน เดี๋ยวไปซ่อมเอาเน้อ เกิดเป็นแม่ลูกกัน
เพราะกรรมมาผูก ชาตินี้เป็นลูกก็เป็นหนี้ท่านตั้งแต่เกิดแล้วล่ะ
เวลาน้อยใจ ก็ 1แม่2แม่3แม่4แม่5แม่ ให้คำว่าแม่เป็นใหญ่กว่าความรู้สึก
บ่นลูกแล้ว มาอวยพรนี่ แม่เขาปรับอารมณ์แล้วนะ ลูกเต่าน้อยปรับไม่ทันเอง
ค่ะแม่ หนูเถียงเก่งที่สุด ขออภัย แล้วก็ขอพร วันนี้ก็น่าจะhappy endingแล้วนะจ๊ะ

 

พี่อย่าคิดมากนะครับ

ชาติหน้ากับพรุ่งนี้อะไรจะมาก่อนยังไม่รู้เลยพี่

 

ส่งการบ้านบทที่ 1 ครับ

นับลมหายใจ ช่วงแรกจะฟุ้งครับ หงุดหงิดกับเสียงรบกวนช่วงเริ่มนั่ง พอซํกพักก็วางได้

พุท-โธ นับได้ครบดีครับ มันจะเริ่มนิ่งดีขึ้น ว่างขึ้น

เกษา-โลมา เป็นช่วงที่ผมจะหลงเลขบ่อย วูบสลับกัน จนไม่รู้ว่าหลงบ้าหรือเปล่า

พุท-โธ รอบนี้รู้สึกได้เลยว่านับไม่ครบแน่ แต่ปล่อยไปตามอารมย์นิ่ง

แผ่เมตตา

นั่งดูแบบไม่กำหนดไปอีกพักนึงครับ

แล้วแผ่เมตตาอีกที ออกจากการนั่งครับ

 

เข้ามาอ่านทุกวันเด้อ ไม่ได้เว้นการปฏิบัติเลย แต่ไม่ค่อยจะคืบหรือเขาเรียกว่าก้าวหน้า..อิอิ เลยไม่รู้จะถามอะไรกับอาจารย์
สู้ สู้ สู้ ครับ ยังรู้ว่า ยึดๆๆๆๆอยู่ก็ก้าวหน้าขึ้นอีกขั้นแล้ว..

อาจารย์บาส สอนไว้
การ ดู รู้ ละวาง
กายเราประกอบ ด้วยหู ตา จมูก ลิ้น กาย เป็น อายตนะภายนอกและภายใน ได้เห็น ขันธ์5
รูป เวทนา สังขาร ให้เรารับรู้ ดู และใช้ โยนิโสมนสิการคือพินิจพิจรณาโดยแยบคายภายในจิต
ที่กำลังเป็นสมาธิ ด้วยการพิจารณา โลกธรรม 8 ได้ลาภ เสื่อมลาภ ได้ยศ เสื่อมยศ สรรเสริฐ นินทา
ทุกข์ สุข เมื่อดูและรู้ ก็คือละวางโดยใช้ขันติและอุเบกขาเป็นตัววาง แต่ไม่ใช่วางเฉย ที่ประกอบมาทั้งหมด
อยู่บนพรหมวิหาร 4 เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา ทั้งหมด คือต้อง ดู รู้แล้วจึงวาง ไม่ใช่มาถึงก็วาง
ถ้าเราไม่รู้แล้ววาง เหมือนกับเราจะไม่รู้เลยว่าน้ำที่อยู่ในแก้วเราร้อน ถ้าเราไม่เคย กินน้ำเย็นครับ

 

เปรียบเหมือน มีน้ำอยู่เต็มสระ

วาดมือลงสระคราใด ย่อมมีน้ำติดมือมา

หากเรื่องใดวางแล้ว

เปรียบเหมือนสระที่น้ำหายไปหมดสิ้นแล้ว

วาดมือลงสระคราใดก็หามีน้ำติดมือมาไม่

เป็นกำลังใจให้ทุกคนครับ

 

......................................
ถึงแม้จะคลานได้ต้วมเตี้ยมๆ แต่ก็ยังดีนะคะ
ที่ยังคลานไปข้างหน้าและถูกทางอยู่

แต่ถ้าคลานถอยหลังเมื่อไหร่
คงจะไม่อยู่ในอาการ หยิบ วาง หยิบ วาง แบบนี้แน่ๆค่ะ

ฉะนั้น อย่าดูถูกตัวเองเลยนะคะ
เพราะมันจะกลายเป็นแผงกั้นไม่ให้เรา"กล้า"
ที่จะเดินไปข้างหน้า อีกต่อไป
ทั้งๆที่มีเสบียงและแผนที่พร้อมอยู่ในมืออยู่แล้ว

งั้นโยนอัลบั้ม หยิบสิบ ทิ้งไป แล้วหันไปฟัง เฉลียง
เพลง แบ..กบาล ดูบ้างนะคะ เผื่อจะวางได้
โดยที่ไม่อยากจะกลับไป"หยิบ" ไป"ยึด"อะไรๆ
ให้มันทุกข์อีกต่อไป

(ว่าแต่..เขียนไปเขียนมา รู้เลยว่า
แต่ละคนอายุ 35upทั้งนั้นเลยนะคะ
แหม่..ยกมาแต่ละ อัลบั้ม
ไม่ต่ำว่าสองทศวรรษทั้งนั้นเลย อิอิ)

 

ช่วงนี้ก็พยายามปฎิบัติให้ได้ทุกคืน ติดใจกับการสวดมนต์บทต่างๆๆ อยากที่จะสวดมาก
หรือว่าแต่ก่อนไม่ค่อยได้สวดก็ไม่รู้ พอได้สวดก็ชอบ โดยเฉพาะบทพาหุง มหากา สวดบ่อยและมีบทที่ชอบอีก 2 บท คือ มงคลจักรวาลแปดทิศ,ป้องกันภัย 10 ทิศ

และหลังช่วงวันเกิดมาก็มาทำบุญใส่บาตรเกือบทุกวัน มาทำแล้วก็ติดใจอีก อยากที่จะมาทุกวันอีกแระ เพราะมันรู้สึกสุขใจลึกๆๆ แต่ด้วยปัจจัยมีไม่เยอะเลยได้ใส่แค่เล็กๆๆน้อยๆๆ

สมาธิก็ไปเรื่อยๆ ช่วงนี้กินยาระงับการหลั่งสารเคมีจากสมอง หมอสั่งให้กิน กินแล้วง่วงมาก เด๋วบอกหมอเลิกกินแล้วไม่ไหวง่วงมากกกก นั่งสมาธิไม่ได้เลย เด๋วจะรักษาตัวเองจากสมาธิภาวนาดีกว่า เล่าสู่กันฟังนะคะ

 

วันนี้ พาน้องไปช้อปปิ้ง ที่อีกเมือง เลยถือโอกาสไปวัดไทยด้วยเลย ก็ทำบุญใส่ตู้ปัจจัยไป ไปถึงก็เย็นแล้วน่ะครับ

ก็ขับมาหลาย ชั่วโมงล่ะ เลยขอนั่งตรงหน้าองค์พระเสียหน่อย นั่งไปได้หน่อยเดียวเอง

หัวตื้อมากๆ ความรู้สึกที่ไม่ได้รู้สึกมานานมากๆๆ รู้สึกเหมือนตอน มานั่งเล่นที่บู๊ทเลย

ตอนช่วงวัดพลังอ่ะครับ เจอแรงดันๆ เยอะๆเข้า เลยลุกดีกว่า เดี๋ยวจะขับกลับไม่ได้เอาแทน

ทีนี้ ก็ไปเจอหลวงพ่ออีกห้องหนึ่งครับ อีกห้องนี่ โล่งสบาย เหมาะแก่การนั่งมากมาย พอมองรอบๆ ก็ ร้อง อ่อเลย ห้องนี้ไว้ทำวัตร นั่งกรรมฐาน

สรุปวันนี้ถือว่าไม่เสียเที่ยวเสียทีเดียว =D

 

ขอบคุณทุกคนนะคะ ที่เป็นห่วงเป็นใยกัน ให้คำแนะนำ ให้กำลังใจกัน...

ทำได้แค่ไหนไม่รู้ค่ะ รู้แต่ว่าต้องทำ... ขอให้ทุกคนสู้ๆ เหมือนกันค่ะ(f)

 

ขอเป็นลูกศิษย์ด้วยคนครับ เพิ่งเริ่มฝึกบทที่ 1 เมื่อตอนย็นครับ
เริ่มจากหายใจเข้า-ออก ได้ครบ 100
ต่อด้วยหายใจเข้าพุธ ออกโธ ช่วงที่นับมีหลงบ้างครับ
เกษา โลมา.... บางช่วงรู้สึกมือซ้ายมีอาการชานิดหน่อยครับ
ช่วงสุดท้าย หายใจเข้าพุธ ออกโธ เหมือนหลับไปอยู่ช่วงหนึ่งครับ

 

อย่ากังวลว่าจะพลาดหรือกังวลว่าจะเกิดจะเป็นอะไรครับปล่อยตัวตามสบาย อันนี้ฝึกเพื่อดูจิตเราอย่างแท้จริง

เพราะจากบทที่ 1-2 เราได้โปรแกรมให้จิตทำงานแล้วตอนนี้จิตจะทำงานอัตโนมัต เราแค่นั่งดูการทำงาน แต่การนั่งดูนี้โดยที่สมองเราจะถูกดับสัญญานเอง

อาการจะคลายหลับแต่ไม่หลับครับ ลองสังเกตุดูครับ สภาวะจิตเราจะเหมือนตอนที่เรานิ่งมีสมาธิกับตอนที่ฟุ้งสลับกันไปมาอย่างรวดเร็ว ลองดูครับ

 

ส่งการบ้านของบทที่ 1 เมื่อคืน หลังจากสวดมนต์ทุกครั้ง

กำหนดลมหายใจ 1-100 นับไปได้เรื่อยๆครับ จนจบ จะกำหนดได้เร็วขึ้นครับ วอกแวกช่วแรกๆครับ

พุท-โธ 1-100 ยังกำหนดไปได้ดีครับ เร็วขึ้นเหมือนกันครับ นิ่งขึ้นด้วย ไม่ค่อยกังวลเรื่องเสียงที่มากระทบแล้วครับ

เกษา โลมา 1-100 ยังมีอาการนับหลง ลืม ว่าง สลับกันไปได้เรื่อยๆ บางช่วงจะนิ่งอยู่หายจากการกำหนดครับ

พุท-โธ 1-100 ช่วง แรกๆจะนิ่งอยู่ ส่วนช่วงปลาย จะเริ่มกลับมามีสติ ดูอาการทางกาย กระสับกระส่าย ร้อน ปวดเมื่อย

แผ่เมตตาครับ
นั่งดูต่ออีกนิดนึง เมื่อคืนต่อได้นิดเดียว คืนนี้จะเพิ่มช่วงนี้ให้นานขึ้นครับ

แผ่เมตตาอีกรอบครับ (ลืมพิจารณา อาการก่อนออกครับ)

 

วันนี้ผมนั่งช่วงค่ำครับ
1. กำหนดลมหายใจเข้า-ออก 100 รอบทำได้ครบครับ แต่รู้สึกเหนื่อย
2. หายใจเข้าพุท ออกโธ รู้สึกว่าลมหายใจเบา มีหลุดบ้างแต่นับต่อจนครบ 100 รอบครับ
3. ช่วงเกษา โลมา..... นับแล้วมีหลงบางช่วง แต่ช่วงท้ายประมาณ 70 กว่าผมเร่งภาวนาเพื่อจะไม่ให้หลุด รู้สึกสะท้านที่ลิ้นปี่ถึงหน้าอกครับ
4. กำหนดลมหายใจเข้าพุท ออกโธ ทำได้ 100 ครั้งครับ
5. ผมนั่งต่อโดยไม่กำหนดจิตใดๆครับ ลืมแผ่เมมตาก่อนครับ และมีหลับอยู่ช่วงหนึ่งครับ

 

วันนี้ไปนั่งเล่นที่วัดปทุมวนาราม เลยนั่ง บท พุทโธ และเกศาโลมาอย่างละ1
นั่งได้สงบดีมากครับ พอจะฟุ้งก็รู้ตัวตลอด มีเสียงรบกวนบ้างรู้ตัวแต่ไม่รำคาญเลย มีเผลอคิดไปว่าเราคงเคยทำเสียงรบกวนคนปฎิบัติธรรมมาบ้างแน่ๆ ไม่งั้นตัวเองคงไม่เจอ
แผ่เมตตาแล้วรู้สึกเบาๆโล่งมากๆครับ ตอนที่นั่งแผ่เมตตาแล้วว่าจะเลิก พอแผ่แล้วเบาๆสบายดีเลยนั่งต่อ สรุปแผ่เมตตาไปสามรอบครับ ดูเวลารวมนั่งไปประมาณ45นาทีครับ

 

ขอลองไปทำตามที่อาจารย์แนะนำซักพักครับอาจารย์เดี๋ยวจะมาส่งใหม่
ช่วงนี้ต้องหางานทำด้วยครับเลยใจไม่ค่อยนิ่งคิดโน่นนี่เรื่อยเปื่อย เลยนั่งไม่ต่อเนื่อง:d