พญานาคกับอดีตที่ผ่านมา

ตั้งใจอ่านอยู่จ้า... ของฟ้ามุ่ย ไม่มีอะไรเล้ยยย เพราะไม่เคยเจอกับตัวเองค่ะพี่นุ๊ก แหะๆ

กำลังตั้งใจอ่านหนอ... ป้อจายนี่น้อออ แต่เขาว่าหน้าคล้ายๆกัน เป็นเนื้อคู่กัน จริงหรือเปล่าคะ

 

ว่าจะแซวแล้วลืม... รูปใหม่ น่ารักดีนะจ้ะ

 

เราไปถึงที่นั่นเป็นเวลาค่ำแล้ว เค้าไม่เข้าทรงแล้ว สถานที่เป็นบ้านไม้ชั้นเดียว
ซอมซ่อ อยู่ใกล้ๆ กับหมู่บ้านขอทานที่เราเคยเล่าในกระทู้นิทาน มันมืดมาก
จำไม่ค่อยได้แล้ว พอเค้าไม่เข้าทรง เพื่อนเราก็คุยกับร่างทรง เราไม่ได้คุยด้วย
แต่รออยู่ด้านนอก แล้วเพื่อนก็ชวนเราเช่ากุมาร ทีแรกก็ปฏิเสธเพราะเราไม่เคยเลี้ยง
เลี้ยงไม่เป็น อีกอย่างครูบาอาจารย์ก็กำชับไว้ว่าของเหล่านี้ ห้ามนำเข้าบ้าน

เพื่อนบอกว่าไม่เป็นไรหรอก เพราะกุมารที่นี่เป็นน้องของพระนางเรือล่ม
ไม่ใช่ผีพราย ค่าบูชาตอนนั้น รู้สึกว่าจะ 100 บาท เป็นกุมารที่อยู่ในขวดน้ำมันจัน

 

เหตุที่ที่บ้านเรานำกุมารทอง รักยมมาไว้ไม่ได้ก็เพราะ...
ครูบาอาจารย์เราทำไว้เป็นที่ประทับขององค์สมเด็จพระปิยมหาราช
ญาณพระองค์ท่านจะเสด็จมาประทับที่นี่ หมายถึงที่บ้านนะคะ

แต่เราแยกออกมาอยู่บ้านเช่ากับแฟน เพื่อมาค้าขายและทำงาน

 

เป็นอย่างไรเหรอค่ะพี่นุ๊ก... อยากรู้หนอ

ปล. ทุกวันนี้ ที่ทำงานที่ฟ้ามุ่ยทำอยู่ ก็เกิดขึ้นเพราะการก่อตั้งโดยพระองค์ท่านค่ะ มักเรียกท่านว่า เสด็จปู่ (อันนี้เรียกเองค่ะ ฮ่าา)
เคยอธิษฐานในใจบ่อยๆ ตอนที่มีปัญหากับคนที่ทำงานว่า ขอย้ายไปทำที่อื่นได้ไหม งานที่รับใช้ชาติเหมือนกันก็ได้ แต่ขอไปจากที่นี่ แต่ไม่เคยได้ไปเลยค่ะ สงสัยต้องอยู่รับใช้พระองค์ท่านต่อไปก่อนค่ะ

 

เพื่อนเราก็คุยสรรพคุณของกุมารทองให้ฟังทันที สารพัดอย่าง
จริงๆ เราไม่เชื่อหรอก เพราะเราก็ศิษย์มีครู แต่อยากพิสูจน์
ว่าเรื่องพวกนี้มีจริงมั้ย ก็เลยตกลงเช่ามาค่ะ

 

คุณนุกอดทนมากเลยนะคะ เราไม่เคยทนนั่งฟังใครด่าทอได้เลย ถ้าเราไม่ผิด ยิ่งเรื่องหึงหวง ถ้าไม่ฟังเราบ้างเราเดินหนีเลย เคยเห็นเพื่อนนั่งทนโดนแฟนด่า เป็นฉากที่เราไม่อยากอยู่ดูมาก แต่บางครั้งก็ต้องอยู่เป็นเพื่อนเพื่อนเรา เผื่อผู้ชายเกิดบ้าอยากโชว์พาวลงไม้ลงมือ

 

เดี๋ยวให้ย้อนกลับไปอ่านกระทู้นิทานเลย พี่เคยเล่าไว้ในกระทู้นั้นค่ะ
ครูบาอาจารย์ของพี่มีหลายองค์ สมเด็จพระปิยมหาราช ทรงแก้ไข
ให้พ่อพี่ตอนที่ถูกทำคุณไสย แล้วเราก็เคารพนับถือพระองค์ท่านเป็นครูบาอาจารย์
สังขารท่านเป็นนายตำรวจและเป็นลูกศิษย์ก้นกุฏิของหลวงพ่อโอภาสี รู้จักมั้ย?
พี่สาวและน้องชาย ถูกยกให้เป็นลูกของพระองค์ท่านเพราะเลี้ยงยาก
ส่วนพี่กับหลวงพี่ ท่านบอกว่าไม่ต้องยกเพราะเป็นอยู่แล้ว

 

เราก็ไม่รู้ว่ามันคือความอดทน หรือเป็นนิสัยของตัวเองที่ไม่ถือสาคำด่ากันแน่
เวลาเราเห็นคนโกรธ แล้วระเบิดอารมณ์มาด้วยคำพูด เราจะขำอ่ะ บางทีก็หัวเราะเลย
จนเพื่อนๆ บอกว่าเราคงเป็นบ้า ถูกด่าแล้วหัวเราะ อีกอย่างชีวิตคู่ต้องใช้ความอดทน ความเข้าใจกันค่ะ
เมื่อคนหนึ่งเป็นไฟ อีกคนก็ต้องเป็นน้ำ มันถึงจะไปกันรอด

 

ถึงไหนแล้วเนี่ย ลืมไปเลย

อ๋อ...ทีแรกเค้าก็บอกชื่อมานะว่าชื่ออาราย แล้ววิธีเลี้ยงทำยังไง ชอบอะไรแบบเนี้ย
วันแรกที่นำน้องกุมารเข้าบ้าน เราเรียกเค้าว่า้น้อง ไม่ได้เลี้ยงเป็นลูก ให้เป็นน้องชาย

 

หลวงพ่อโอภาสี เคยได้ยินชื่อท่านค่ะ

แบบนี้นี่เอง...

 

หลังจากที่นำกุมารมาเลี้ยงก็ตั้ังโต๊ะให้เค้าต่างหาก มีน้ำ 1 แก้วแล้วก็ผลไม้
วันแรกฝันเห็นเลยค่ะ มาให้เห็นเป็นเด็กผู้ชายขาวอ้วนท้วนเลย หน้าตาน่ารัก ไม่มีเสื้อผ้าใส่ อายุประมาณ 1-2 ขวบ
ตื่นจากความฝัน ก็เลยไปหาซื้อชุดสำหรับเด็กผู้ชายมาให้
วันต่อมา ก็ปลุกไปทำงาน ด้วยวิธีการทำให้ที่นอนเป็นคลื่น เหมือนเรานอนบนเรือ
ทีแรกเขย่าขาเรียกก่อน แต่เราไม่ลุก ก็เลยทำที่นอนโคลงเคลง จนเรานอนไม่ได้
ต้องลุกขี้นอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน ใช้ให้ไปตามแฟนกลับบ้านก็ได้ค่ะ

 

คงต้องพิจารณา 'คำด่า' เป็นเรื่องๆคะ เราไม่อาจทนได้กับคำด่าทุกประเภท

บางเรื่องแค่อธิบายด้วยภาษาดีๆ และเหตุผลดีๆ ก็น่าจะพอแล้ว

แต่กับบางเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง...หรือ เรื่องที่คิดไปเองฝ่ายเดียว...จะมาด่ากัน มันจะดีเหรอคะ?

ยิ่งเรื่องหึงหวง...เป็นเรื่องที่ไม่ค่อยมีเหตุผลจะเคลียร์ เพราะพูดเท่าไหร่ก็ไม่ค่อยยอมเชื่อ แล้วจะมานั่งฟังคำด่าของคนพูดไม่รู้เรื่อง หรือ คนที่เราพูดด้วยไม่ได้

ต้องขอเดินหนีซักพัก...

 

วันเวลาผ่านไปประมาณ 1 เดือน แต่เวลาที่เราใช้ชีวิตคู่อยู่กับแฟนผ่านไปเป็นปี
แต่ไม่มีอะไรดีขึ้น เค้ายังคงกลับบ้านบ้างไม่กลับบ้าง กลับมาบางครั้งก็มีผู้หญิงมาด้วย
มานั่งรออยู่ในรถ ให้แฟนเราเข้าบ้านเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า พอเราถามว่าใคร
ก็บอกว่าเพื่อน ต้องรีับไปส่งเพื่อน ไม่มีเวลาคุยกับเรา

เราได้แต่นึกน้อยใจอยู่คนเดียว เวลาที่มีปัญหาไม่มีใครให้คำปรึกษาเลย ต้องคิดเอง
แก้ปัญหาเอง ทุกเรื่องอยู่คนเดียว จนวันหนึ่งที่ความอดทนมันหมดไป จากที่มีเวลา
มาพิจารณาตัวเอง พิจารณาชีวิตที่เป็นอยู่ประจำวัน เราจะมีแฟนไปเพื่ออะไรเนี่ย
ในเมื่อเราต้องดำเินินชีวิตเองในทุกเรื่อง

 

ก็เลยจุดธูปบอกกับน้องกุมารว่า หากเค้าคนนี้รักเราจริง ดีกับเราจริง
ทุกเรื่องที่เค้าบอกเราเป็นเรื่องจริง ไม่โกหกเรา ก็ขอให้เค้ากลับมาเป็นเหมือนเดิม

แต่้ถ้าน้องกุมารเห็นว่าเค้าไม่ดีสำหรับเรา โกหกหลอกลวงเรา ก็ขอให้ทำให้เลิกรากันไป
เพราะเราไม่อยากกินข้าวคลุกน้ำตาอีกแล้ว

หลังจากที่อธิษฐานบอกกับน้องกุมาร ความจริงก็ปรากฏออกมาว่าเ้ค้านอกใจเรา
ได้รู้ได้เห็นด้วยตาตัวเอง จากเมื่อก่อนที่มีคนมาบอกก็ไม่เชื่อ แม้กระทั่งได้เห็นเอง
ก็ไม่เชื่อ เพราะความไว้ใจและให้เกียรติแฟนนั่นเอง

 

เค้ามีผู้หญิงหลายคนที่รออยู่นอกบ้าน ไม่ซ้ำหน้า
ที่ร้ายมากก็คือ ผู้หญิงทุกคนของเค้ารู้จักเราหมดเลย
แต่รู้เพียงว่าเราคือน้องสาวของแฟน โอ้โห...ไม่รู้จะบรรยายยังไงดี
ทุกคนมาที่บ้าน ได้พูดคุยกับเราทุกคน แต่เราก็ไม่กล้าที่จะบอกว่าเรา
คือแฟนของเค้า กลัวแฟนจะเสียหาย ไม่ได้คิดถึงตัวเองเลยว่าจะช้ำขนาดไหน
ดูดิ รักเค้าจริงๆ รักอะไรมากมายซะขนาดนั้น ตอนที่แต่งงานนั้นได้ตั้งใจไว้ว่า
เราจะมอบทั้งชีวิตนี้ให้เค้าเป็นผู้ลิขิต ให้ชีวิตเค้าไปเลย ก็เลยกลายเป็นปัญญาอ่อนไปเลย

 

โอ้หนอ... ผู้หญิงไม่ว่าจะกี่ยุค กี่สมัยก็ต้องช้ำใจเพราะผู้ชายอยู่ร่ำไป
นางใดที่ได้ผู้ชายที่ดีมาครอง ก็เปรียบเหมือนโชคดีไปตลอดชีวิตจริงๆ

พี่นุ๊กมึความอดทนสูงมากค่ะ... สุดยอดเลย

 

แล้วไม่นานก็เลิกรากัน โดยเราเป็นคนตัดสินใจบอกเค้าเองว่า
ให้เค้าเลือกผู้หญิงคนอื่นไปซะ เรื่องราวระหว่างเราคงแยกย้ายกันไป
ไม่ต้องเป็นห่วงเรา เพราะตลอดเวลาเราก็ดูแลตัวเองมาด้วยดี
เราเอาตัวรอดได้ เรามีพ่อแม่พี่น้องและเพื่อนๆ เราไม่ได้ตัวคนเดียวในโลก

แต่แฟนไม่ยอม ยังกล้าที่จะบอกว่ารักเราคนเดียว (น้ำเน่านิ)
ที่ไม่ยอมเพราะตระกูลเค้าเป็นคนจีน เค้าเป็นลูกชายคนเดียวในบ้าน
แล้วเราสองคนก็แต่งงานถูกต้องตามประเพณี พ่อแม่ทางเค้ายอมรับเรา
เป็นลูกสะใภ้ แต่คนอื่นๆ พ่อแม่ไม่รู้ พาเข้าบ้านไม่ได้
แล้วถ้าเค้ากลับเข้าบ้านคนเดียว ก็ไม่รู้ว่าจะตอบอาป๊ากับอาม้ายังไง

 

ก่อนที่เราจะพูดคำนั้นว่า "เลิกกัน" มันมีเหตุค่ะ ช้ำหนักเข้าไปอีก
วันหนึ่งแฟนกลับมาบ้าน มาเอาอกเอาใจ วันนั้นเรามีความสุขมาก
แล้วอยู่ๆ เค้าก็พูดสารภาพออกมาเองว่าได้นอกใจเรา สารพัดเหตุผล
เล่าเรื่องราวต่างๆ ที่มาที่ไปว่าเพราะอะไรจึงไปมีผู้หญิงคนนั้น

ป้อจายที่อ่านอยู่ อย่าต๊กกะจายนะคร้า..าา อย่าคิดว่าแม่หญิงจะโง่
แต่ที่เธอไม่แสดงออก เพราะรักและให้เกียรติสามีเท่า่นั้นเอง
แ่ต่ความอดทนของผู้หญิงก็มีวันหมดเหมือนกันนะคร้า..าา

 

เหมือนฟ้าฟาดลงกลางใจ เมื่อได้ยินคำว่าให้ยอมรับผู้หญิงคนนั้นอีกคน
เรารับได้ ไม่เป็นไรเห็นใจผู้หญิงเหมือนกัน พอขอได้แล้ว เหมือนได้คืบจะเอาศอก
ขอรับมาอยู่ด้วยกันบ้านเดียวกัน ว้าว...เค้าคงเห็นเราเป็นแม่พระจริงๆ

น้ำตาำำไหลโดยไม่รู้ตัว เราเป็นได้เพียงแม่พระเองหรือ ถ้างั้นก็คงอยู่ได้แค่เพียงบนหิ้ง
ไม่ควรลงมายุ่งกับมนุษย์โลกอีก มันเป็นไปไม่ได้นะ การที่ผู้หญิงสองคนมีสามีเดียวกัน
แล้วมาอยู่ในบ้านเดียวกัน (คิดได้ไงเนี่ย)