ขอระบายหน่อยครับ อนาถตัวเองเหลือเกิน

ทำงานคนเดียวไม่พอ หาเงินให้เมียใช้ เค้าจะซื้ออะไรเราไม่เคยไปสนใจ แม้กระทั่งเงินในบัญชี เราไม่เคยสนใจด้วยซ้ำเค้าจะกดไปซื้ออะไร เราไม่มีสิทธิ์อะไรเลย ประมาณว่าให้เราหาอย่างเดียว ตัวเองจะซื้อของทีเป็นหมื่น เราไม่เคยว่าอะไร หาให้อย่างเดียว แต่เชื่อมั้ยครับ
ในกระเป๋าตังค์ผม บัตรatmสักใบยังไม่มี บัตรเครดิตก็อยู่กับเค้า เหมือนผมแต่งมาชดใช้กรรมเลย ผมไปทำธุระในจังหวัด ผมพกเงินไปแค่พันกว่าบาท ใช้ซื้อข้าวซื้อน้ำแค่สองร้อยกว่าบาท กลับมาก็มาเช็คกับผมใช้ไปทำอะไร ผมเซ็งมากเลยครับ ผมเป็นคนไม่พูดมากครับ แต่เก็บกดมาก อยากเลิกไปให้พ้นๆ แต่ก็สงสารลูก
เพื่อนรักผมคนนึงตอนทำงานด้วยกัน เค้าช่วยเหลือผมมาตลอด จนออกมาทำกิจการส่วนตัว ตอนนี้เค้าลำบากเค้าต้องการใช้เงินแค่สองพันโทรมายืมผมแต่ผมไม่มี เค้าบอกไม่มีไม่เป็นไร ผมเสียใจมากครับที่ช่วยไม่ได้ ตอนทำงานด้วยกันเค้าช่วยเหลือผมตลอด เค้าดีมาก ยอดขายผมตกเค้าก็แบ่งยอดให้ผม จนผมไม่ต้องถูกไล่ออก และได้เลื่อนตำแหน่ง จนผมออกมาทำกิจการส่วนตัวหาเงินได้เดือนเป็นแสน
แต่ในกระเป๋าไม่มีเงินสักบาท ไม่มีสิทธิ์ใช้ เพื่อนฝูงเค้าก็ไม่ให้ไปสังสรรค์ และ
ผมก็ไม่หน้าด้านไปด้วยเพราะไม่มีเงินไปแชร์กับเค้ากิน ทุกวันผมตื่นตี5 ไปซื้อของกินให้ลูกเมีย กลับมาใส่บาตร ลูกตื่นก็อาบน้ำให้เอง ป้อนข้าวลูก เมียลงมา นั่งแต่งหน้าร่วมชั่วโมง เสร็จกินข้าว นั่งเล่นคอม ไม่ต้องทำอะไรเลย เค้าลูกคนรวย พ่อแม่เค้าอยากให้สบาย แต่ผมสิครับหาอย่างเดียวไม่มคสิทธิ์ใช้เลย ผมนั่งร้องไห้คนเดียวเสียใจที่เงินแค่นี้หามาช่วยเพื่อนไม่ได้ ระอายใจสุดๆ
ผมแค่อยากระบายครับ ไม่มีทางออกเลยครับ

 

เสียดายนะครับที่มีลูกแล้ว ถ้าเป็นแบบที่เล่ามานี้และเป็นผม ผมเป็นฝ่ายเดินออกไปหาอิสระภาพให้ตัวเอง

ทราบครับว่าไม่ควรยึดมั่นถือมั่น แต่ผู้หญิงไม่ไร้เท่าใบพุทธรา ผู้ชายก็มีศักดิ์ศรีครับ

 

เข้ามาอ่านและเป็นกำลังใจให้นะค่ะ

 

สู้ ๆ ครับ............................

 

เกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว ทุกคนย่อมมีทุกข์ ไม่มีผู้ใดเลย เกิดมาแล้วไม่มีทุกข์
เกิดมาแล้ว ต้องเจ็บป่วย ต้องตาย เป็นทุกข์ประจำ ที่ทุกคนจะต้องเจอ
อย่าหาทุกข์จรเอามาใส่ใจเพิ่มอีกเลย

เริ่มปฏิบัติธรรม กรรมฐานเป็นประจำ ผมแนะนำแนวทางของหลวงพ่อจรัญ จะช่วยให้ภรรยากลับมาดีได้ ครับ

 

เป็นสามี-ภรรยา เรื่องเงินทองการใช้จ่ายในครอบครัวน่าจะคุยกันได้นะคะ
ไม่อยากให้ใช้วิธีเก็บกดเอาไว้เลย เก็บกดเอาไว้เท่ากับรอวันระเบิด ไม่เป็นผลดีกับครอบครัว คุยกันแบบใช้เหตุผล ใช้ความรักความเมตตาต่อกันดีกว่า

บางที ภรรยาคุณเขาอาจจะยังไม่รู้ว่าคุณคิดหรือรู้สึกอย่างไร...
คุยกันแบบเปิดใจ อธิบายให้เธอฟัง เธออาจจะเข้าใจคุณมากขึ้นและอาจช่วยกันแก้ปัญหาได้นะคะ

เธออาจจะเคยชินกับสถานการณ์แบบนี้มานาน ทำให้เธอมองข้ามความรู้สึกคุณไป คิดว่าคุณโอเค รับได้ ไม่มีปัญหา แต่ถ้ามันไม่ใช่ก็คุยกันเสียเถอะค่ะ (แต่อย่าใช้อารมณ์นะคะ)

 

อันนี้เข้าท่า

แต่ถ้าไม่ได้ ผมเคยสอนลูกน้องบ่อยครับ เรื่องนี้
ชีวิตเรามีสี่เวลา และทรัพยากรสี่ทางที่ต้องแบ่ง
1. เวลาเพื่อการงาน เอามาเลี้ยงชีพ อันนี้แน่นอนจะมากสุด
2. เวลาเพื่อพ่อแม่ และญาติพี่น้อง แบ่งเวลา และเงินทองดูแลท่าน สมาคมกับพี่น้อง ญาติ ถ้ายังไม่มีลูกเมีย หรือลูกผัว อันนี้จะมาลำดับสอง
3. เวลาเพื่อครอบครัว ลูกเมีย ใช้เวลาอยู่กับเขา อันนี้จะสลับกันถ้ามีครอบครัวจะมาอันดับสอง แทนพ่อแม่ ญาติพี่น้อง
4. เวลาเพื่อตัวเอง จะท่องเที่ยวในแบบที่คุณชอบ ทำบุญ ไปกับเพื่อนฝูง หรืออื่นๆ แบบว่าบินเดี่ยว
ถ้าสมดุลย์สี่อย่างนี้เสีย อย่างใดอย่างหนึ่งมากไป น้อยไป คุณจะเครียด คุยกันให้รู้เรื่องครับ ถ้าไม่ได้...นั่นเห็นไหม คุณเครียดแล้ว แนะนำว่าต้องได้ครับ เราเป็นคนหาเงิน พอเริ่มสบายจะเป็นแบบนี้ล่ะครับ ทะเลาะกันเรื่องเงิน :boo:

 

ผมทำธุรกิจด้วย แต่ผมไม่มีพรรคพวกเลย ตั้งแต่แต่งงานมาเพื่อนที่เคยสนิทกัน หายหน้าหายตาไปหมดแล้ว ผมไม่ได้ต้องการคบเพื่อนเที่ยวเตร่อะไร แต่คนเราทำธุรกิจค้าขายมันก็ต้องรู้จักคนไว้เยอะหน่อย แต่ผมไม่มีเลย เพื่อนบางคนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมค้าขายเองแล้ว แฟนผมเค้าไม่ได้แคร์ความรู้สึกผมเลยครับ สำหรับเค้าแล้วผมต้องเสียสละทุกอย่าง ผมเหนื่อยครับ บอกตามตรง และเสียใจมาก ที่ช่วยเพื่อนที่แสนดีไม่ได้ ขยะแขยงตัวเองเวลาไปซื้อของตอนเช้าเจอคนรู้จักเค้าเรียกเราว่า เสี่ย ผมน้ำตาคลอเลยครับ มันไม่ใช่ ผมคิดว่าการทำธุรกิจถ้ารู้จักคนน้อยหรือไม่รู้จักใครเลยแบบผม มันเกิดยาก ผมก็อาศัยลูกค้าเก่าๆ
แต่มันก็เริ่มหมดแล้ว แฟนผมเค้าไม่เคยมารับรู้ตรงนี้เลย เค้าจะเอาอย่างเดียว และผมก็ต้องทำให้ได้อย่างที่เค้าต้องการ ผมไม่รู้ว่าจะต้องทนไปอีกนานแค่ไหน และคิดว่าถ้าสถานะการณ์เป็นแบบนี้ ต้องแตกหักสักวัน แต่วันนั้นอาจเป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุดก็ได้ครับ

 

ผมขอพูดในความคิดผมนะ ตอนนี้คุณทำงานตัวสายแทบขาด ภรรยาคุณยังนั่งแต่งหน้าเล่นเน็ตใช้เงินสบายใจ แล้วถ้าซักวันธุรกิจคุณเกิดปัญหาขึ้นมา เงินคุณก็ไม่มีให้เธอใช้แล้ว คุณคิดเอาเองว่าเธอจะทำยังไง แต่ปัญหาทุกอย่างมีทางออก ขอให้คุณโชคดีครับ

 

ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย มันคงไม่ใช่ทางออกที่ดีสำหรับใครทั้งนั้น ... โดยเฉพาะลูกๆ ยังอยากให้ใช้วิธีประณีประนอมคุยกันก่อนค่ะ เมื่อมันถึงเวลา เราต้องจับมาคุยกัน หรือหาทางออกก่อน อย่าเพิ่งใช้อารมณ์ตัดสินนะคะ ถ้าเราทำดีที่สุดแล้วแต่ไม่มีผล นั่นค่อยว่าอีกที เพราะบางทีภรรยาคุณอาจไม่รู้ว่าคุณคิด และเป็นยังไงทุกวันนี้ เพราะคุณเป็นคนไม่ค่อยพูด ... ดิฉันว่าหาทางออกที่ดีที่สุดก่อนดีกว่านะคะ มีอะไรในใจก็บอกไปตรงๆเลยค่ะ ไม่ต้องเก็บสักนิดในใจ ผัว-เมียกันนะคะ ...ถ้าไม่ฟังนั่นก็อีกเรื่อง แต่อยากให้ใจเย็นๆก่อนนะคะ ไม่มีใครทุกข์กว่าเด็กๆที่ไม่รู้เรื่องอีกแล้วค่ะ พ่อ-แม่ อาจไปมีใครใหม่ได้ แต่ลูกจะหาพ่อแท้แม่แท้ ได้อีกกี่คน ... ใจเย็นๆเน้อ

 

ขอแสดงความเห็นตามข้อมูลที่ ท่าน ให้มา (จริงๆ คิดว่าต้องมีรายละเอียดมากกว่านี้)

คุณไม่ควรจะต้องทนอะไรทั้งนั้น แต่ควรทำอะไรอย่างจริงใจ เปิดเผย พูดกันตรงๆ แต่ถนอมน้ำใจไม่ต้องทะเลาะกัน

การอยู่ด้วยกันด้วยการเก็บกด ทนทุกข์ ก็ไม่ได้เป็นผลดีกับอีกฝ่ายเลย ทั้งลูกและภรรยา
เขาคงต้องซึมซับความรู้สึกอันนี้ และก็จะไม่มีความสุขไปด้วย

การปล่อย หรือตามใจอีกฝ่ายโดยที่คุณไม่เห็นด้วย หรือคิดว่าเขาทำไม่เหมาะสมแล้วไม่พูดก็เท่ากับส่งเสริมนิสัยแย่ๆของเขา (เหมือนทำร้ายกันทางอ้อม)

ลองทบทวนให้ดี มีอะไรก็ค่อยๆ พูดจากัน อย่าเก็บกด ไม่มีอะไรต้องทน อย่าทนเลย

 

ไม่ได้พิการ ไม่ได้ตกงาน คนรู้จักมี เพื่อนฝูงมี เงินเดือนมี..(ปัญหาไม่มากเท่าคนสิ้นไร้ไม้ตรอกแน่นอน)

ทำไมไม่ลองทำบัญชี เก็บส่วนตัว และแยกจ่ายครอบครัว(ภรรยาและลูก)
ส่วนภรรยาคุณ ลองพิจารณา ว่าเงินที่ให้ไป หายหมด หรือเธอเก็บออมอยางดี และดูแลลูกๆ ดีหรือไม่ ถ้าเธอทำได้ดี ก็ถือว่า เหลือแค่คุณควรจัดการดูแลในส่วนของคุณ

ภรรยาคุณไม่ได้ผิดศีล ใช่ไหม จ่ายใช้เปลืองไปไหม บางทีความผิดพลาดควรตรองดูว่ามันเล็กใหญ่ขนาดไหน เรื่องเล็กอย่าไปทำให้เป็นเรื่องใหญ่
เงินเดือน ถ้าแบ่งสัดส่วน ควรเก็บเองเพื่อเพื่อนฝูงญาติพี่น้องของตนเท่าไหร่.. ที่จริงตรงนี้ภรรยาที่ดีควรดูแล แต่ถ้าเธอไม่ให้ความสำคัญ ก็บอกเธอว่า เราต้องทำเอง
ถ้ามีปัญหา ก็งดให้เงินเธอ สักสามสี่เดือน... สู้ๆนะ

 

บอกเธอไปซะ.. "ถ้าฉันตายเธอจะทำยังไง" ให้เธอคิดได้ซะมั่ง หัดทำอะไรๆด้วยตัวเองบ้าง ต่อไปจะได้ไม่ลำบาก ชีวิตคนเราไม่แน่นอน จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้..เราเห็นมากับตาตัวเอง สามีภรรยาคู่หนึ่งที่เรารู้จัก ภรรยาก็เป็นอย่างที่คุณเล่ามา แถมเล่นไพ่ด้วย วันหนึ่งสามีเขาก็เกิดอุบัติเหตุตาย ทุกวันนี้เธอจึงลำบากมาก นั่นคือผลที่เธอทำไว้กับตัวเอง..

 

ได้ดูข่าวเมื่อสองวันนี้เองค่ะ. ตอนสามีเป็นนักร้องดังได้เท่าไรให้ภรรยาหมดไม่เคยแบ่งให้ญาติพี่น้องเลย. แต่พอตัวเองเริ่มมีปัญหาสุขภาพที่รักษาไม่หายภรรยาก็จูงมือลูกสาวเดินออกไปจากชีวิตโดยไม่เคยกลับมามองอีกเลย. ทุกวันนี้ต้องมาอยู่เป็นภาระให้ญาติดูแลอาบน้ำป้อนข้าวตลอด. ส่วนเงินที่หามาได้ก็ไปพร้อมกับภรรยาและลูก. ดูแล้วเส้าใจจัง. ยังคิดแทนเค้าเลยว่า. ตอนที่ยังดังอยู่เคยไปมองดูพ่อแม่ที่บ้านบ้างเปล่าว่าท่านจะอยู่กันยังใง. เคยแบ่งให้ท่านค่าหมอค่ายาบ้างใหม. ส่วนคุณเจ้าของกระทู้. ขอเอาใจช่วยนะคะ. โตแล้วมีความคิดเป็นของตัวเอง(มีกิจการส่วนตัว)ยังงัยก็อย่าให้ภรรยาลำบากนะคะไม่งั้นเดี๋ยวจะเหมือนนักร้องคนนั้นนะคะ. (ขอโทษค่ะที่ว่าประชด)แต่อ่านแล้วหงุดหงิดมากกกกกกก. แรงไปยังใงก็ขอโทษด้วยนะคะ. อ้อถ้าคุณพ่อคุณแม่ยังอยู่ช่วยหันไปดูท่านบ้างนะคะ. เผื่อใว้น่ะค่ะ

 

เรื่องแบบนี้ทุกคนมีโอกาสเจอกันได้เสมอ ไม่มากก็น้อย บางครั้งการเปิดใจแบบล้วงลับตับแตก ก็น่าจะช่วยได้ ถาม.คุยกันแบบจะๆ.มองหาสาเหตุ.อธิบาย.คิดถึงอนาคตของทุกคน.ผมว่าเขาคงพอจะเข้าใจ และพร้อมทำตามสิ่งที่เราเสนอ แน่นอนเมื่อคุณอธิบายเรื่องราวต่างๆแล้ว เกิดมาเป็นคนมันต้องซึมเข้าสมอง บ้าง.และแน่นอนกว่านั้น คนเรามันต้องคิด และทำให้ดีกว่าที่เป็นอยู่...สรุป...คุยกันว่าควรทำยังไงต่อ...ก็พอ

 

บอกเขานะคะ ว่าสักวันหนึ่งถ้าไม่มีผม แล้วคุณจะทำอย่างไร เค้าโชคดีมากทีได้สามีอย่างคุณ

 

เข้าใจว่า เพราะความต่างกันแห่งฐานะ สามีจึงมีความ"เกรง"จน"กลัว"ภรรยา มาตั้งแต่แรกเริ่ม...จนถึงปัจจุบัน...ดังนั้น ภรรยาจึงเข้าใจว่าสามีอยู่ดีมีสุขในการประพฤติปฏิบัติต่อกันในวิถีทางเช่นนี้ เพราะดูเหมือนสามีจะไม่เคยแสดงออกหรือปรารภความคับข้องใจที่ตนมีออกมาให้ภรรยาเห็น..ได้แต่เก็บกดไว้ตามลำพัง...ถ้าว่านี่เป็นเรื่องดีแล้วไซร้ สามีคงไม่ถึงกับร้องไห้แน่..อาการนี้หนักหนาสาหัสแล้ว ท่านจขกทพึงตระหนักว่าหากยังเก็บกดต่อไปอีกในไม่ช้าสิ่งที่ท่านคิดไม่ถึงว่าตนจะทำได้อาจเกิดขึ้น เพราะธรรมดาคนเราย่อมดิ้นเพื่อการมีชีวิตที่ดีมีความสุข และพาตนให้พ้นทุกข์ให้มากเท่าที่ตนจะทำได้..

เพื่อนๆหลายท่านแนะนำไว้ดีแล้วว่าควรพูดคุยกับภรรยา ปรับเปลี่ยนการ
บริหารเงินในครอบครัวให้เหมาะสมกว่าที่เป็นอยู่...เรื่องนี้ ท่านจขกท ในฐานะนักธุรกิจน่าจะทราบความจำเป็นและความเหมาะควรในการบริหารเงินมากกว่าภรรยาผู้มีอาชีพนั่งเล่นคอมพ์ทั้งวันเป็นแน่ เพียงแต่อาจจะเกรงหรือกลัวภรรยาด้วยเหตุผลที่เธอมาจากครอบครัวมีฐานะ..ซึ่งไม่ใช่เหตุผลที่ดีที่จะทำให้เธอได้สิทธิพิเศษในการดูแลเงินทั้งหมดจนถึงกับกลายเป็นการเบียดเบียนสามีไป..

ท่านจขกท ก็ได้ประกาศความรู้สึกค่อนข้างชัดเจนแล้วว่า ความรักที่เคยมีได้เปลี่ยนไปเป็นสิ่งตรงข้าม ถึงขนาดว่า...

"เหมือนผมแต่งมาชดใช้กรรมเลย..."
"..อยากเลิกไปให้พ้นๆ.."..
"..ถ้าสถานะการณ์เป็นแบบนี้ ต้องแตกหักสักวัน แต่วันนั้นอาจเป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุดก็ได้ครับ.."

การที่คนสองคนมาแต่งงานกัน หมายถึงการยินดีที่จะใช้ชีวิตร่วมสุขร่วมทุกข์โดยเสมอภาคกัน..ไม่ใช่การโอนถ่ายลูกไปให้ใครอื่นดูแลเหมือนตอนที่เคยอยู่กับพ่อแม่ เพราะคนที่แต่งงานกันนั้นไม่ใช่เด็ก แต่โตแล้วมีวุฒิภาวะกันแล้ว ดังนั้น จึงต้องมีหน้าที่รับผิดชอบชีวิตใหม่ของตัวหลังแต่งงาน...

หรือท่านจขกท ต้องอาศัยครอบครัวฝ่ายภรรยาในการทำธุรกิจ จึงต้องอดทนกับสภาวะเช่นนี้?...จึงไม่กล้าริเริ่มในการเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ไม่ปรกติที่เป็นอยู่?..ท่านจขกท จะเห็นเป็นประการใด ..หากท่านเก็บกดต่อไป จิตใจของท่านเกิดวิปริตผิดปกติ ย่อมยังรูปคือกายให้วิบัติด้วยโรคต่างๆ ... หากเป็นเช่นนั้น.. ท่านจะยังสามารถทำประโยชน์อันใดแก่ตนเองได้บ้างหรือหนอ..? ไม่จำต้องกล่าวถึงประโยชน์แก่บริวารชนคนอื่นเลย..

ลองพิจารณาและหาทางแก้ไขปัญหานี้เสียในเวลานี้ที่ยังไม่มีอะไรสายเกินไปนะครับ..
เป็นกำลังใจให้พ้นทุกข์ไวๆครับ..

 

ทำบุญอุทิศให้เค้ามั่งครับ ไหนก็เอาไปหมดแล้ว บุญก็ให้เค้าไปด้วย
ว่าแต่ไม่ได้คุยกันมั่งเหรอครับ
และสุดท้าย การให้อภัย เป็นสิ่งที่ดีครับ

 

ความคิดผมนะครับ ขึ้นชื่อว่าครอบครัวแล้ว.. ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่จะมีความสุข ทุกข์ แตกต่างกันไปจากการอยู่คนเดียว สุขคนเดียว ทุกข์คนเดียว เบื้องต้นขอให้คิดในด้านดีว่า.. แรกเริ่มเรารักกันเพราะอะไร refresh จุดนั้นมาได้มั้ย อีกอย่าง คนรู้จักเรามีทั้งพ่อ แม่ พี่ น้อง ลองปรึกษาดูครับ เราไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกนะ เค้าน่าจะมีความคิดดีๆ ที่เหมาะสมกับคุณก็ได้

 

จุดอ่อน จุดแข็ง ของเราของเขา ก็ทราบกันดีอยู่แล้ว
ทำไมไม่กล้าเปลี่ยนแปลง ผู้ชายเป็นผู้นำครอบครัว
ต้องเป็นผู้นำทั้งความคิดและการกระทำ...มีความองอาจ

ในเมื่อทราบดีว่าภรรยาทำไม่ถูกต้อง แล้วยอมทำไม
ทำไมไม่กล้า.......ไม่ได้ให้เลิกกับภรรยานะ
แต่ต้องกล้าเปลี่ยนแปลง และปฏิวัติตัวเองเสียใหม่
ต้องกล้ากระทำในสิ่งที่ถูกต้อง เพื่อรักษาจิตใจตัวเอง

การพูดระบายไปไม่มีประโยชน์ สำคัญอยู่ที่ความกล้า..
ดึงพลังแห่งความกล้าหาญออกมา...ทำในสิ่งที่ถูกต้อง
เพื่อลูกเพื่อครอบครัว และตัวเราเอง..ขอให้โชคดีครับ