เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

เดินทางปลอดภัย + ความรู้คุ้มครองพี่นักเขียน น่ะครับ

 

สวัสดีครับพี่นักเขียน ผมก็เป็นคนนึงที่กำลังติดตามอ่านและ ค้นหาประสบการณ์ต่างๆ ในความฝัน จากเพื่อนๆ ในห้องวิทย์นี้เหมือนกันครับ
และได้ซื้อหนังสือมาอ่านแล้วเล่มนึง "เรื่องธรรมชาติของชาติภพ"
เพิ่งอ่านได้ประมาณครึ่งเล่มครับ มีคำถามอยากจะถามพี่นักเขียนดังนี้

1. เราจะสามารถติดต่อสื่อสารกับตัวตนของเราในมิติอื่นๆ ทุกๆ ตัวตน
ที่เป็นของเราพร้อมๆ กันทีเดียวจะได้หรือเปล่า ด้วยประสาทสัมผัสที่หก?

2. คนที่บรรลุอรหันต์
- จิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมมิติในอดีต- อนาคต จะบรรลุอรหันต์ไปกับคนๆ นั้นหรือเปล่า?
- จิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมวัตถุประสงค์ในปัจจุบันชาติ จะบรรลุอรหันต์ไปกับคนๆ นั้นหรือเปล่า?
- จิตวิญญาณ (เสมือน) ร่วมร่างแต่ต่างมิติ จะบรรลุอรหันต์ไปกับคนๆ นั้นหรือเปล่า?

ขอความรู้เท่านี้ก่อน... ขอบคุณครับ

 

ขอบคุณครับ พี่นักเขียน
คำแนะนำของพี่นักเขียน ทำให้ผมสามารถตีระหัสความฝัน ออกมาพอได้บ้าง
เป็นอารมณ์และความรู้สึกจริงๆ มิใช่ความหมายจากภาพที่ฝันเห็น ซึ่งเป็นภาพที่เราเคยชินกับการใช้ประสาทสัมผัสทางตา...ผมคงต้องใช้วิธีทำบันทึกความฝันเอาไว้บ้างแล้วครับ

สิ่งที่พี่นักเขียนกำลังจะไปพบ คือ ทะเล และปิรามิด
สองสิ่งนี้ เป็นสิ่งที่ผมปรารถนา โดยเฉพาะปิรามิด เคยคิดอยากสร้างบ้าน
ทรงปิรามิด ไว้อยู่เหมือนกัน ไม่รู้ฝันนี้จะเป็นจริงได้หรือเปล่านะครับ
บรรดาหนูน้อยของผม ผมส่งขึ้นเครื่องบินของคุณ mead ไปรอพี่นักเขียนล่วงหน้าแล้วครับ คงไปแย่งกันกินขนม ข้างๆพี่นักเขียนแล้ว :d [Embarrass

 

สวสดีครับพี่นักเขียน และทุกๆ ท่าน
หรือว่าเป็นช่วงเวลาที่ดีมากเลยหรือมากเกินไปรึเปล่าครับ ผมอยากเจอพี่นักเขียนครับ เป็นเวลาที่พอดีที่ีพี่นอน ผมฝึกงาน ผมนอน พี่ทำงาน แม้ดีจังเลย มันดีเิกินไป
แต่ไม่เป็นไรครับ
เพราะว่าผมอ่านหนังธรรมชาติของชาติภพอยู่ครับไปถึง บทที่ 10 แล้วครับสนุกมากเลยครับได้รู้ตั้งหลายอย่างหลายเรื่อง
และผมกำลังสอบอะนะครับ ผมเลยต้องอ่านหนังสือสอบไปด้วยครับ จึงไม่ค่อยมีเวลาสักเท่าไรครับ คงไม่ได้มาูบ่อยๆอะนะครับ
ขอให้ทุกๆคนโชกดีไปกับการเดินทางที่สนุกนะครับ


(b-cry)

 

แวะมาทักทายทุกๆท่านครับ [ยังอยู่ครบ 32+3]
วันนี้ไปซึ้อหนังสือมาอ่านเพิ่มอีก 2 เล่ม ทั้งภาคต้น- ภาคปลาย
พรุ่งนี้เย็นกลับจะไปประจำการที่บ้านครับ

นี่ขนาดเป็นช่วงเวลาพักผ่อนของพี่นักเขียนนะครับ
ยังช่วยตอบอย่างละเอียดแทบทุกคำถาม..ขอบคุณจริงๆครับ
ตอนนี้ใช้คอมของน้อง มาถึงก็ย้อนกลับไปอ่านเกือบ 3 หน้า
สงสารคนมาอ่านใหม่ๆเหมือนกัน ต้องอ่านไล่ขึ้นมาแต่ต้น..เอาใจช่วยนะครับ


พี่เม้าส์ ก็มาช่วยลาดตระเวณให้ตลอด ขอบคุณเช่นกันครับ
อีกเดี๋ยวพวกเราก็คงได้ชมภาพถ่ายสวยๆของพี่นักเขียนกันด้วย
รอให้พี่นักเขียนกลับถึงบ้านก่อนนะครับ

 

คุณ mead หายไปไหนมาครับนี่
ผมส่งเครื่องบินออกค้นหา ก็ยังไม่พบ
จู่ๆ ก็โผล่มา ต๊กกะจาย

เมื่อวานผมไปซื้อ หนังสือมาอีก 4 เล่ม รวมเป็น 8 เล่มแล้ว
เก็บไว้ก่อน ค่อยๆอ่าน รู้สึกรักหนังสือชุดนี้มาก
อีก 2 เล่ม ค่อยซื้อทีหลัง

ซื้อมาแล้ว เหมือนได้อัญเชิญครูบาอาจารย์เข้ามาในบ้าน
เป็นสิริมหามงคลจริงๆครับ

 

ขอเล่าเรื่องสยองขวัญหน่อยครับ มีใครเคยโดนผึอำบ้างครับ...
คือมีเพื่อนเค้าไปเช่าบ้านหลังหนึ่งกับเพื่อนๆแถวรามคำแหง..สมัยเรียนมหาวิทยาลัย แต่ไม่ได้เอ๊ะใจกันว่า ทำไม่มีผ้ายันต์ และคาถาติดตามประตูหน้าต่างบ้าน ตกดึกก็มีเสียงฝีเท้าคนเดิน แทบทุกคืน ก็อยู่กันมาเรื่อยๆ..

จนคืนหนึ่ง ก่อนจะเคลิ้มหลับ..ก็มองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งมายืนอยู่แถวกระจกเงาปลายเตียง..เพื่อนเค้าตกใจมากจะลุกหนี แต่ก็ลุกได้ครึ่งตัวก็มีอาการหนืดๆ บิดตัวแล้วก็ไม่หลุดออกมา เลยถามไปว่ามาทำไม มาทำอไรที่นี่ เค้าก็บอกว่า อยากรู้เหรอ หันไปดูข้างหลังสิ..เพื่อนก็ไม่กล้าหันไปเพราะใกล้ๆตรงนั้นมีเก้าอี้+โต๊ะเขียนแบบ (คิดว่าหันไปอาจเจออะไรแบบนี้ใกล้เข้าไปอีก) เลยล้มตัวลงนอน สวดมนต์สวดได้แต่นะโม..ๆๆๆ สวดได้แค่นั้นเอง....ถึงตอนนั้นร่างกายก็ขยับไม่ได้แล้ว จึงตะโกนร้องให้เพื่อนช่วยสุดเสียง เพื่อนก็ไม่ได้ยิน จึงต้องค่อยๆขยับข้อนิ้วที่ละข้อ สักพักจึงไล่ลงมาได้ทั้งตัว..ก็รีบวิ่งไปกระโดดหาเพื่อนที่นอนอยู่ใกล้ๆกัน...จนเพื่อนอีกคนตกใจมาก

เค้าเล่าว่าตอนที่นอนอยู่ ขณะครึ่งหลับครึ่งตื่น (ตื่น 80%) ตอนลุกขึ้นนั่งคล้ายจิตออกไปครึ่งร่าง แต่ไม่หลุด..มันหนืดๆ แต่ความกลัวที่เกิดขึ้นตอนนั้นยิ่งกว่าในฝันมากๆ..คือเหมือนจริงสุดๆ..

เค้ามาคิดดูอีกที่..เค้าว่าน่าจะเป็นเจ้าที่..เพราะเคยเล่นกันปาเค็ก ไปโดนเจ้าที่เข้าเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้าครับ

อาการแบบนี้เชื่อว่าหลายๆท่านเคยเจอมากันบ้างแล้ว..ผมก็เคยเจอตัวแข็งขยับไม่ได้...แบบนี้เลยครับ แต่หลังๆมานี่ไม่เป็นแล้ว คิดว่าจิตเราคงสั่งการอะไรไม่ได้หากตกใจและไม่มีสติ..หรือท่านใดมีคำอธิบายอื่นๆนอกจากนี้มั๊ยครับ เล่าให้ฟังเผื่อใครมีประสบการณ์แบบกึ่งหลับกึ่งตื่น จะได้มาเล่าบ้างครับ

 

แอบมากรุงเทพไม่ได้บอกใครครับ มาเรื่องงานแล้วก็หาซึ้อจอแบนกลับไปใช้ใหม่ด้วยครับ จริงๆด้วยครับพี่เม้าส์อ่านแล้วก็รักครับหนังสือชุดนี้จับใจ..เหมือนได้พาครูบาอาจารย์เข้าบ้านจริงๆครับ ตอนนี้ 4 เล่มแล้ว รีบซื้อกันครับเดี๋ยวหายาก ล่าสุดผมซื้อ2เล่มนี้ "โลกแห่งความเป็นจริงหลากมิติ" ทั้งภาคต้นภาคปลายครับ..ตอนนี้เอาไปไว้หัวเตียงแบบพี่เม้าส์ครับ ให้ซึมเข้าหัวก่อนเลย 555++

 

มีเรื่องมาถามครับ พี่นักเขียน
คือว่าเมื่อเช้ากำลังรอรถบริษัทที่เพื่อไปทำงานตอนเช้าแล้วเกิดมีความคิดสนุกเกี่ยวกับ อดีต ปัจจุบันและอนาคต มันเหมือนกับว่าเรากำลังเป็นนักอ่านในที่เลือกอ่านหนังสือในห้องสมุดอันกว้างใหญ่ แล้วขณะนั้นผมกำลังอ่านหนังสือในหน้าที่ 88 (ซึ่งในขณะนั้นผมกำลังมีปัจจุบันที่จดจ่ออยู่ในหน้าที่ 88) ซึ่งมีอดีตนั้นผมได้อ่าน87 ไปแล้ว และอนาคตมันเหมือนมีกำหนดไว้ชัดเจนที่หน้า 89แล้ว แต่ผมอาจจะเปลี่ยนไปอ่านหนังสือเล่มอื่นหลังจากที่ผมอ่านหน้า 88 ก็เป็นได้ (ซึ่งในหนังสือเล่มอื่นก็มีเนื้อหากำหนดชัดเจนของมันอยู่แล้ว)
ผมพอจะเข้าใจใน อดีต อนาคต ปัจจุบันได้ถูกไหมครับ????

 

ขอถามอีก2เรื่องครับ
1. จิตวิญญาณเรา สถิตย์อยู่ที่ อดีต ปัจจุบันและอนาคต,พร้อมกันรึป่าวครับ?
(ซึ่งในตอนนี้ผมเห็นแต่ว่า สถิตย์ในปัจจุบัน)
2. สติและการจดจ่อของเราอยู่ที่ อดีต ปัจจุบันและอนาคต,พร้อมกันได้รึป่าวครับ?
(ซึ่งในตอนนี้ผมเห็นแต่ว่า อยู่ในปัจจุบัน)
ขอบคุณครับ_/|\_

 

ขอบคุณพี่นักเขียนที่ช่วยตอบข้อสงสัยของผมครับ ขณะนี้พี่คงยุ่งๆอยู่แม็กซิโกแล้ว งั้นผมขอแผ่เมตตาให้พี่นักเขียนครับ และเพื่อนๆชาวห้องวิทย์กันทุกๆคนซึ่งผมคิดว่าเป็นกัลยาณมิตร ......... อิสระแห่งความปรารถนา ขอให้ผมได้ดวงตาเห็นธรรมและได้รู้เห็นธรรมอันเดียวกับพระพุทธเจ้า นิพพาน.........

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความของพี่นักเขียนค่ะ...
อารมณ์ จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดของเราสร้างโลกและประสบการณ์ชีวิตของเราค่ะ ตัวหนังสือเป็นพียงสัญญลักษณ์เท่านั้น แต่การถ่ายทอดข้อมูลความรู้ที่แท้จริงจากนักเขียนไปสู่ผู้อ่าน เป็นการถ่ายทอดจากจิตวิญญาณไปสู่จิตวิญญาณอีกส่วนหนึ่ง นอกเหนือไปจากตัวอักษรค่ะ
</TD></TR></TBODY></TABLE>
ขจรวรรณคิดว่าการที่พี่ ๆ น้อง ๆ ในห้องสนทนานี้ได้มีโอกาสเข้ามาการศึกษาหาความรู้ทางจิตวิญญาณ กับพี่นักเขียนอาจจะเป็นเพราะว่าพวกเราต่างก็เป็นจิตวิญญาณต่างร่าง แต่ร่วมวัตถุประสงค์เดียวกัน หรืออีกนิยามที่เคยศึกษามาก็คือต่างก็มีบุญสัมพันธ์กันมา เพราะต่างก็มาจากคนละแห่ง ไม่รู้จักกัน ไม่เคยเห็นหน้ากันแต่ต่างก็ส่งอารมณ์ด้านบวกให้แก่กัน และเชื่อว่าทุกคนต่างก็สะสมความรู้ ความสามารถทางจิตวิญญาณกันมาพอสมควร จึงสนใจที่จะศึกษาความรู้ทางจิตวิญญาณ เพื่อต่อยอดต่อไป

จะสังเกตุว่าบางคนหากเราพูดคุยเรื่องราวเกี่ยวกับจิตวิญญาณ หลายคนจะปฏิเสธทันทีทั้ง ๆ ที่ยังไม่เคยศึกษามาก่อน และเข้าใจว่าเป็นเรื่องของสิ่งลี้ลับ ไกลตัว หรือคิดว่าเป็นเรื่องงมงาย ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็กำลังใช้จิตวิญญาณของตัวเองปฏิเสธจิตวิญญาณของตัวเองอยู่

ขจรวรรณ เชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่าพี่นักเขียนกำลังพยายามปรับคลื่นความถี่ของแต่ละคน ให้มาอยู่ในช่องความถี่เดียวกัน ถึงแม้ว่าในวันนี้พวกเราจะไม่รู้ว่าวัตถุประสงค์ของพวกเราคืออะไร แต่ก็โปรดเตรียมใจไว้เถอะว่าวันหนึ่งพวกเราอาจจะมีภาระหน้าที่บางอย่างร่วมกันก็เป็นได้

สำหรับวันนี้ก็อยากจะนำคำสอนของอาจารย์ท่านหนึ่งมาให้ พี่ ๆ น้อง ๆ ในห้องสนทนานี้ได้ลองอ่านกันเล่น ๆ ไม่ต้องซีเรียสนะคะ

" สิ่งศักดิ์สิทธิ์สูงสุดทรงไว้เนื้อเชื่อใจเฉพาะแต่บุคคลที่พระองค์ได้ทรงเลือกแล้วเท่านั้น พระองค์มิได้ทรงมอบภารกิจให้แก่ใคร ๆ ก็ได้ พระองค์จะทรงมอบภารกิจอันยิ่งใหญ่แก่พวกคุณ ซึ่งเป็นผู้ที่พระองค์ได้เลือกไว้ ดังนั้นพวกคุณจึงควรที่จะภาคภูมิใจว่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์สูงสุด ได้ทรงเลือกพวกคุณ อย่างไรก็ตามในขณะเดียวกันพวกคุณก็ควรจะได้ทุ่มเทความพยายามอย่างหนัก ในการปฏิบัติภารกิจที่ได้ทรงมอบหมายให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดีสมกับที่ได้ทรงไว้วางใจ
เมื่อพวกคุณบรรลุถึงซึ่งปัญญาและความรู้แจ้ง พวกคุณก็จะได้รับคำตอบไปทุก ๆ เรื่องโดยทันที มิใช่เฉพาะแต่เรื่องนี้เท่านั้น "
(b-smile)

 

" สิ่งศักดิ์สิทธิ์สูงสุดทรงไว้เนื้อเชื่อใจเฉพาะแต่บุคคลที่พระองค์ได้ทรงเลือกแล้วเท่านั้น พระองค์มิได้ทรงมอบภารกิจให้แก่ใคร ๆ ก็ได้ พระองค์จะทรงมอบภารกิจอันยิ่งใหญ่แก่พวกคุณ ซึ่งเป็นผู้ที่พระองค์ได้เลือกไว้ ดังนั้นพวกคุณจึงควรที่จะภาคภูมิใจว่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์สูงสุด ได้ทรงเลือกพวกคุณ อย่างไรก็ตามในขณะเดียวกันพวกคุณก็ควรจะได้ทุ่มเทความพยายามอย่างหนัก ในการปฏิบัติภารกิจที่ได้ทรงมอบหมายให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดีสมกับที่ได้ทรงไว้วางใจ
เมื่อพวกคุณบรรลุถึงซึ่งปัญญาและความรู้แจ้ง พวกคุณก็จะได้รับคำตอบไปทุก ๆ เรื่องโดยทันที มิใช่เฉพาะแต่เรื่องนี้เท่านั้น "


ขอโมทนากับคุณขจรวรรณ ด้วยครับ

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ Mead
ขอเล่าเรื่องสยองขวัญหน่อยครับ มีใครเคยโดนผึอำบ้างครับ...
คือมีเพื่อนเค้าไปเช่าบ้านหลังหนึ่งกับเพื่อนๆแถวรามคำแหง..สมัยเรียนมหาวิทยาลัย แต่ไม่ได้เอ๊ะใจกันว่า ทำไม่มีผ้ายันต์ และคาถาติดตามประตูหน้าต่างบ้าน ตกดึกก็มีเสียงฝีเท้าคนเดิน แทบทุกคืน ก็อยู่กันมาเรื่อยๆ..

จนคืนหนึ่ง ก่อนจะเคลิ้มหลับ..ก็มองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งมายืนอยู่แถวกระจกเงาปลายเตียง..เพื่อนเค้าตกใจมากจะลุกหนี แต่ก็ลุกได้ครึ่งตัวก็มีอาการหนืดๆ บิดตัวแล้วก็ไม่หลุดออกมา เลยถามไปว่ามาทำไม มาทำอไรที่นี่ เค้าก็บอกว่า อยากรู้เหรอ หันไปดูข้างหลังสิ..เพื่อนก็ไม่กล้าหันไปเพราะใกล้ๆตรงนั้นมีเก้าอี้+โต๊ะเขียนแบบ (คิดว่าหันไปอาจเจออะไรแบบนี้ใกล้เข้าไปอีก) เลยล้มตัวลงนอน สวดมนต์สวดได้แต่นะโม..ๆๆๆ สวดได้แค่นั้นเอง....ถึงตอนนั้นร่างกายก็ขยับไม่ได้แล้ว จึงตะโกนร้องให้เพื่อนช่วยสุดเสียง เพื่อนก็ไม่ได้ยิน จึงต้องค่อยๆขยับข้อนิ้วที่ละข้อ สักพักจึงไล่ลงมาได้ทั้งตัว..ก็รีบวิ่งไปกระโดดหาเพื่อนที่นอนอยู่ใกล้ๆกัน...จนเพื่อนอีกคนตกใจมาก

เค้าเล่าว่าตอนที่นอนอยู่ ขณะครึ่งหลับครึ่งตื่น (ตื่น 80%) ตอนลุกขึ้นนั่งคล้ายจิตออกไปครึ่งร่าง แต่ไม่หลุด..มันหนืดๆ แต่ความกลัวที่เกิดขึ้นตอนนั้นยิ่งกว่าในฝันมากๆ..คือเหมือนจริงสุดๆ..

เค้ามาคิดดูอีกที่..เค้าว่าน่าจะเป็นเจ้าที่..เพราะเคยเล่นกันปาเค็ก ไปโดนเจ้าที่เข้าเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้าครับ

อาการแบบนี้เชื่อว่าหลายๆท่านเคยเจอมากันบ้างแล้ว..ผมก็เคยเจอตัวแข็งขยับไม่ได้...แบบนี้เลยครับ แต่หลังๆมานี่ไม่เป็นแล้ว คิดว่าจิตเราคงสั่งการอะไรไม่ได้หากตกใจและไม่มีสติ..หรือท่านใดมีคำอธิบายอื่นๆนอกจากนี้มั๊ยครับ เล่าให้ฟังเผื่อใครมีประสบการณ์แบบกึ่งหลับกึ่งตื่น จะได้มาเล่าบ้างครับ

</TD></TR></TBODY></TABLE>
ขจรวรรณ ก็เคยมีประสบการณ์ด้านนี้มาเหมือนกันค่ะ คือนอน ๆ อยู่ก็ตัวแข็งขึ้นมาขยับไม่ได้ จริง ๆ แล้วเรากำลังหลับอยู่แต่ทำไมมองเห็นเพื่อนนอนอยู่ข้าง ๆ ก็ไม่รู้ พยายามเรียกให้เพื่อนมาช่วยหน่อยเค้าก็ไม่ได้ยิน แต่ก็ไม่เคยเห็นว่ามีใครคนอื่นนอกจากเพื่อน และก็ไม่คิดว่าจะเป็นอาการผีอำด้วย คิดว่าน่าจะเป็นเกี่ยวกับท่าทางการนอนของเราไปทำให้ระบบการทำงานของร่างกายผิดปรกติหรือปล่าว? แต่ยังไงก็คงต้องรอให้ผู้รู้มาให้คำตอบค่ะ.. เพราะอาการนี้ก็หายไปนานแล้วนะคะ..
:boo:

 

(b-ping) (b-ping) (b-ping) (b-ping) ^-^ ^-^ ^-^

 

ผมเข้ามาอ่านในกระทู้นี้รู้สึกสนุกกับการปฏิบัติขึ้นมาทันที่ เพราะวิธีการที่พี่นักเขียนแนะนำให้ทำสมาธิก่อนนอนและหลับไปพร้อมกับมีสติโดยฐานของจิตขณะกำลังจะหลับให้อยู่ที่หว่างคิ้วนั้นผมรับรู้มานานมากแล้วเป็นสิบปีได้ และก็เคยฝึกมาบ้างพอสมควรมีประสบการณ์ทางจิตเกิดขึ้นหลายอย่างเช่นเมื่อสติตื่นขึ้นมากลางดึกเราสามารถเห็นสิ่งรอบตัวได้อย่างคมชัดและถูกต้องรวมทั้งสัมภเวสีด้วย และยังเดินทางต่อไปที่อื่นได้ด้วยโดยเคยสังเกตุดูที่เท้าพบว่าเท้าลอยเหนือพื้นแต่เพราะเหตุผลบางอย่างผมจึงพักการฝึกไปและหันไปฝึกแบบอื่นบ้าง ทั้งนี้ทราบดีว่าไม่ใช่หนทางตรงเพื่อการหลุดพ้นแต่เป็นไปเพื่อความบันเทิงทางจิตวิญญาณเหมือนที่คนทั่วไปเขาพักผ่อนกันโดยไปเที่ยวบ้างไปดูหนังบ้าง พออ่านพบว่ามีคนใช้วิธีนี้ด้วยเลยได้เวลากลับมาฝึกใหม่ เมื่อคืนลองทำดูและจิตก้อตื่นขึ้นมากลางดึกแต่พบว่าสติไม่100จึงไม่ได้ออกมาจากร่าง นอนหลับต่อไปเป็นอยู่ถึงสามครั้งจึงมาเข้าสู่กระบวนการฝันอย่างมีสติตอนใกล้รุ่งอีกครั้งได้ความฝันที่ชัดเจนมากเพราะก่อนนอนตั้งใจไว้ตามที่พี่นักเขียนแนะนำไว้ ตอนนี้จะได้เวลากลับมาฝึกอย่างจริงจังอีกครั้ง แต่ใครที่เป็นห่วงว่าจะออกนอกคำสอนของพระพุทธองค์นั้นไม่ต้องห่วงครับเพราะผมก็ไม่อยากเวียนว่ายตายเกิดอีกแล้วผมก็เห็นชัดในภาวะจิตว่าง เห็นชัดในขันธ์ทั้ง 5 ไม่สงสัยในพระรัตนไตรอีกแล้ว ไม่หลงทางหรอกครับเอาไว้พักผ่อนทางจิตครับ

 

ยินดีต้อนรับ...นักสู้...ผู้รู้แจ้ง

 

สรุปคือ ประสาทสัมผัสที่หก ทำงานควบคู่ไปกับประสาทสัมผัสทั้งห้าเสมอในยามตื่น หากแต่ว่าประสาทสัมผัสทั้งห้ามักบิดเบือนการรู้เห็นได้ด้วยความเชื่อส่วนบุคคล ส่วนประสาทสัมผัสที่หกมักรู้เห็นอย่างตรงไปตรงมา จากจิตวิญญาณสู่จิตวิญญาณโดยตรง

ขอบคุณพี่นักเขียนสำหรับคำตอบที่ละเอียดชัดเจนมากๆค่ะ เลยทำให้เข้าใจว่าไม่ว่าเราจะอยู่ในภาวะใดยามหลับหรือตื่น ประสาทสัมผัสที่หกยังรับรู้ตลอดเวลาเพียงแต่ว่าจะชัดเจนหรือไม่ขึ้นอยู่กับเราใส่ใจกับมันมากน้อยแค่ไหนเท่านั้นเอง และอย่างที่พี่นักเขียนยกตัวอย่างขึ้นมาเรื่องการฟังคนอื่นพูดแล้วเราไม่เชื่อว่าจะเป็นจริง ยิ่งทำให้เข้าใจมากขึ้นค่ะ การใช้ประสาทสัมผัสที่หกก็เหมือนกับการฟังเสียงใจตัวเอง ว่าคิดยังไง ต้องการอะไร โดยที่ใช้ใจตัดสินอย่างแท้จริง บางทีสิ่งที่เรามองเห็นอาจไม่ได้เป็นอย่างนั้นเสมอไป ถ้าอย่างที่นกเจอมาก็มีทั้งคนที่มาทำดีพูดดีต่อหน้าเรา แต่ลึกๆแล้วใจเราเองรู้แน่ว่าเค้าไม่ได้คิดดีอย่างนั้นจริงๆ คนที่พูดจาไม่เพราะแต่เป็นคนไม่ว่าร้ายใคร หรือคนที่เข้ามาช่วยเหลือ คนนี้ช่วยด้วยน้ำใจ อีกคนช่วยด้วยหวังอะไรบางอย่าง
เพราะอย่างนั้นถ้าเราไม่ใช้สัญชาตญาณการรับรู้ของเรา เราอาจพลาดสิ่งดีๆไปจากการใช้ประสาทสัมผัสที่ห้าเพียงอย่างเดียว

ตอนนี้ฝนตกพรำๆ เพิ่งซักผ้าเสร็จเลยกลายเป็นซักผ้าตากฝนซะเลย
รอพี่นักเขียนอยู่นะคะ รอให้มาพูดคุยให้ความรู้ความสุขกับพวกเรา
และสุดท้าย รอของฝากจากพี่อยู่ค่ะ อิอิ มีอะไรมาฝากบ้างเอ่ย

 

เรียนพี่นักเขียนครับ
ผมมีเรื่องจะเล่าให้ฝัง อุ้ย! ฟังครับ
ครือว่า เมื่อคืนประมาณสามทุ่มครึ่งเห็นจะได้ ผมได้พิมข้อความเกี่ยวกับเรื่องผีอำตอบพี่mead เพื่อจะได้อ่านกันสนุกๆ ผมพิมพ์ค่อนข้างยาวนะครับ ขณะที่พิมพ์นั้น ในใจก็คิดว่า เอ๊! เรามาพิมพ์เรื่องผีอำที่มันไม่เกี่ยวกับกระทู้นี้เลยท่านอาจารย์จะว่าอย่างไรน้อ มันจะควรรึป่าวน๊า พอคลิ๊กส่งข้อความ มันก็อัพโหลดนานมาก ประมาณเกือบห้านาที จากนั้นไปก็ดับพรึบลง! ผมก็ต้องปิดเครื่องด้วยความเสียอารมณ์ โธ่อุตส่าห์พิมพ์ตั้งนาน สงสัยท่านอาจารญืไม่อนุญาติ ไฟก็ดับเสียตั้งนาน ไม่รู้จะทำอะไรผมก็เลยนั่งสมาธิ ในสมาธิผมก็ได้ไปพบกับพระพรหมที่วิมานของท่าน (ผมเคยไปพบท่านมาแล้วก่อนหน้านี้ 1 ครั้ง และผมต้องขอออกตัวก่อนนะครับว่าผมทำสมาธิไม่เก่ง ) เพื่อปรึกษาปัญหาส่วนตัวของผม จากนั้นผมก็คิดถึงท่านอาจารย์โนวา ว่าอยากจะพบเห็นท่านจังเลยท่านจะหน้าตาเป็นอย่างไร ทันใดนั้นก็รู้ว่าท่านเดินมาข้างหลัง ผมจึงหันไปดู ก็เห็นกลุ่มควันกลุ่มหนึ่งเคลื่อนที่เข้ามาและมีเงาคนดำๆ อยู่ข้างในกลุ่มควัน ผมคิดว่า ใช่ท่านแน่แล้ว ผมก็ขอให้ผมเห็นหน้าท่านชัดๆ จะได้ไหม ร่างท่านก็ค่อยๆชัดเจนขึ้น ปรากฏให้เห็นท่านอยู่ในชุดของทหารสีกากีอ่อน มียศอยู่เต็มหน้าอกท่าน ผมก็พยายามที่จะมองให้ชัดโดยขอให้ท่านแสดงให้ชัดเจนขึ้นอีก คราวนี้เห็นผมสีขาว ผมก็พยายามมองให้เห็นชัดๆทั้งใบหน้า ที่บนใบหน้ามีหนวดสีดำ(เหมือนหนวดของนายจันหนวดเขี้ยวเลย) อายุจากที่เห็นคือประมาณ 50 ปี แต่คราวนี้มันก็ยังไม่ชัดเจนสมใจ ก็ขออีกให้ท่านแสดงให้เห็นชัดๆ คราวนี้แหล่ะ ไฟในห้องก็สว่างพรึบขึ้นมา ผมก็สะดุ้งโหยงต้องออกจากถวังค์ทันที แล้วผมก็มาทบทวนโดยใช้วิธีการประเมินจากที่ผมได้อ่านจากกระทู้ก่อนหน้านี้ คือ บางครั้งความฝันก็ไม่ได้บอกอะไรตรงๆ แต่บอกมาเป็นสัญลักษณ์ ผมก็เลยคิดว่าบุคลิกของท่านอาจารย์น่าจะเป็นคนที่เข้มงวด จริงจัง ตรงไปตรงมา โดยดูจากชุดของทหารที่ผมได้เห็น หนวดสีดำดก ผมก็ตีความว่าเป็นการปิดบังความอ่อนโยน สุขุม เยือกเย็น และใจดีที่ซ่อนอยู่ ผมสีขาวผมตีความว่าเป็นความเมตตาที่ท่านมีต่อมวลมนุษย์
สรุปว่าบุคลิกของท่าน คือ ท่านเป็นผู้ที่มีความเมตตาปราถนาให้มนุษย์เข้าใจถึงความเป็นจริงเกี่ยวกัยธรรมชาติของจิตวิญญาณ ที่อยากจะให้ทุกคนฝึกฝนและปฏบัติตามคำสอนของท่านอย่างจริงจัง โดยใช้วิธีการสอนและเผยแผ่ด้วยวิธีที่นุ่มนวล แต่แฝงไปด้วยความจริงใจ

และจากที่ไฟติพรึบขึ้นมานั้นอาจเป็นเพราะผมขอมากเกินไป ทั้งๆไม่ได้อ่านคำสอนของท่านให้ละเอียดและขาดการฝึกฝนที่ดี

เรื่องที่ผมเล่าให้อ่านนี้ผมขอให้คิดว่าเป็นเรื่องเล่าที่เล่าให้อ่านแลกเปลี่ยนเกี่ยวกับเรื่องการตีความหมายเกี่ยวกับความฝันนะครับ เพราะสิ่งที่ผมเห็นในสมาธิอาจจะไม่ใช่ความจริงเลยก็ได้

ขอแสดงความนับถือครับ

 

เมื่อวันก่อนเพิ่งเล่าเรื่องผีอำไปหยกๆ.. เปิดมาเจอคำตอบในหนังสือที่เพิ่งซื้อล่าสุดพอดีเลยครับ "โลกแห่งความเป็นจริงหลากมิติ"(ภาคต้น) พอเปิดหนังสือไปที่สารบัญเจอ บทที่ 6 การเผชิญภูตผี-ปีศาจหรืออสูรกาย ในขณะจิตวิญญาณจากร่าง แถมพนักงานที่ร้านก็เสียบที่คั่นหนังสือไว้ตรงบทที่ 6 พอดิบพอดี..อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น..(เหมือนรู้ใจยังไงไม่รู้ครับ)
เสียดายจังที่คุณแก้วตา77 พิมพ์เรื่องผีอำตั้งยาวแต่หายหมด เลยอดอ่านกันเลยครับ คงเป็นแบบนี้กันแทบทุกคน ผมว่าเป็นประสบการณ์ที่รู้สึกน่ากลัวยิ่งกว่าความฝันหลายเท่าทีเดียวครับ