คนใกล้ตาย

คุณตุ๊ก · 24 ตุลาคม 2012

คนใกล้ตาย ควรให้กำลังใจทางธรรมแบบไหนครับ
แล้ว เราทำอะไรได้บ้าง นอกจาก เอาพระแขวนคอ

ขอบพระคุณอย่างสูง

AYACOOSHA · 24 ตุลาคม 2012

ก่อนอื่นอันดับแรกให้เขาระลึกถึงพระพุทธเจ้า และคุณความดีที่เขาเคยได้ทำไว้ ถ้าเค้าระลึกไม่ได้ แต่พอที่จะรู้สึกตัวอยู่บ้าง แนะนำให้นิมนต์พระมารับบิณฑบาตรถึงเตียงคนไข้ ก็น่าจะเป็นทางที่ดี สุดท้ายให้เขาระลึกอยู่เสมอว่าร่างกายนี้เป็นทุกข์ การละได้ซึ่งสังขารนั้นเป็นสุขอย่างยิ่ง ( ไม่ต้องให้อนุโมทนาผมนะเพราะที่ผมตอบไม่รู้ถูกหรือเปล่าขอบคุณครับ )

firstini · 24 ตุลาคม 2012

ตอบยากมากเลยครับ

ถ้าเขามีศรัทธาในสิ่งใด ก็ให้เขาระลึกถึงสิ่งนั้นครับ
ระวังในการแนะนำอะไรไป แล้วเขาไม่ชอบใจ แต่ไปปรามาสก็จะแย่ไปใหญ่

สุรีย์บุตร · 24 ตุลาคม 2012

เวลามีคนไกล้ตาย
อย่างแรกที่คนไกล้ชิดควรทำ แต่ไม่ค่อยจะกล้่าที่จะทำกันคือการยอมรับความจริงว่าคนๆหนึ่งกำลังจะตายแล้ว ไม่รอดแน่แล้ิว และเปิดใจพูดคุยกันเรื่องความตายกับเขา

แต่ส่วนใหญ่กว่าจะคิดหาวิธีช่วย หาวิธีให้กำลังใจกันก็เมื่อเหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงก่อนตาย ซึ่งคนไกล้ตายหลายๆคนก็อาการเพียบหนักเสียแล้ว หลายคนก็ไม่รู้สึกตัวแล้ว
บ้างก็มีเวทนาหนักหนาเ้กินกว่าที่จะตั้งสติเพื่อพิจารณาอะไรๆได้แล้ว
วิธีช่วย มัีนก็เลยยิ่งน้อยลงไปอีก โอกาสที่จะช่วยอะไรสำเร็จก็ยิ่งน้อยลงไปอีก

ผีเสื้อราตรี · 24 ตุลาคม 2012

บุญกุศลที่เค้าสร้างมาจะนำทางเค้าเองไม่ต้องเป็นกังวลจ้า

LungKO · 25 ตุลาคม 2012

firstini said: ↑

ตอบยากมากเลยครับ

ถ้าเขามีศรัทธาในสิ่งใด ก็ให้เขาระลึกถึงสิ่งนั้นครับ
ระวังในการแนะนำอะไรไป แล้วเขาไม่ชอบใจ แต่ไปปรามาสก็จะแย่ไปใหญ่
Click to expand...

ตอบได้เยี่ยมมาก
เพราะเคยมีตัวอย่างมาแล้ว คือสมัยหนึ่งพระสารีบุตรไปโปรดโยมท่านหนึ่ง
พระท่านก็พยายามให้เขาน้อมจิตมาทางพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ศีล ทาน ภาวนา ฯลฯ แต่โยมคนนั้นก็เป็นผู้ที่นับถือพรหม นับถือพราหมณ์ พอถึงแก่กรรมไปก็ไปเป็นพวกของพรหม แล้ว จากนั้นพระท่านก็กลับไปกราบพระพุทธองค์ พระองค์ตรัสถามว่า ทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะสารีบุตร พระสารีบุตรกราบทูลว่า เพราะโยมคนนั้นมีจิตฝักใฝ่ต่อพราหมณ์ จึงได้ไปเกิดเป็นพวกเดียวกับพรหม พระเจ้าข้า ฯ

ดังนี้ก็มี ค้นได้ในพระไตรปิฎก นะครับ ผมอ่านเจอนานแล้ว

 [FONT=&quot]ทุคติภูมิ-สุคติภูมิ[/FONT]
[FONT=&quot] พระสารีบุตรถามว่า ท่านจะเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉน นรกกับกำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ไหนจะดีกว่ากัน[/FONT]? [FONT=&quot]ธนัญชานิตอบว่า กำเนิดสัตว์ดิรัจฉานดีกว่านรก ถามว่า ท่านจะเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉน กำเนิดสัตว์ดิรัจฉานกับปิตติวิสัยไหนจะดีกว่ากัน[/FONT]? [FONT=&quot]ตอบว่า ปิตติวิสัยดีกว่ากำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ถามว่า ท่านจะเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉน ปิตติวิสัยกับมนุษย์ ไหนจะดีกว่ากัน[/FONT]? [FONT=&quot]ตอบว่า มนุษย์ดีกว่าปิตติวิสัย ถามว่า ท่านจะเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉน มนุษย์กับเทวดาชั้นจาตุมมหาราชไหนจะดีกว่ากัน[/FONT]? [FONT=&quot]ตอบว่า เทวดาชั้นจาตุมมหาราชดีกว่ามนุษย์ ถามว่า ท่านจะเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉน เทวดาชั้นจาตุมมหาราชกับเทวดาชั้นดาวดึงส์ ไหนจะดีกว่ากัน[/FONT]? [FONT=&quot]ตอบว่า เทวดาชั้นดาวดึงส์ดีกว่าเทวดาชั้นจาตุมมหาราช ถามว่า ท่านจะเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉน เทวดาชั้นดาวดึงส์กับเทวดาชั้นยามา ไหนจะดีกว่ากัน[/FONT]? [FONT=&quot]ตอบว่า เทวดาชั้นยามาดีกว่าเทวดาชั้นดาวดึงส์ ถามว่า ท่านจะเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉน เทวดาชั้นยามากับเทวดาชั้นดุสิต ไหนจะดีกว่ากัน[/FONT]? [FONT=&quot]ตอบว่า เทวดาชั้นดุสิตดีกว่าเทวดาชั้นยามา ถามว่า ท่านจะเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉน เทวดาชั้นดุสิตกับเทวดาชั้นนิมมานรดี ไหนจะดีกว่ากัน[/FONT]? [FONT=&quot]ตอบว่า เทวดาชั้นนิมมานรดีดีกว่าเทวดาชั้นดุสิต ถามว่า ท่านจะเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉน เทวดาชั้นนิมมานรดีกับเทวดาชั้นปรนิมมิตวสวัสดี ไหนจะดีกว่ากัน[/FONT]? [FONT=&quot]ตอบว่า เทวดาชั้นปรนิมมิตวสวัสดีดีกว่าเทวดาชั้นนิมมานรดี ถามว่า ท่านจะเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉน เทวดาชั้นปรนิมมิตวสวัสดีกับพรหมโลก ไหนจะดีกว่ากัน[/FONT]? [FONT=&quot]ตอบว่า ท่านพระสารีบุตรกล่าวว่า พรหมโลก ท่านพระสารีบุตรกล่าวว่า พรหมโลกหรือ[/FONT]? [FONT=&quot]พระสารีบุตรมีความดำริว่า พราหมณ์เหล่านี้น้อมใจไปในพรหมโลกถ้ากระไร เราพึงแสดงทางเพื่อความเป็นสหายกับพรหมแก่ธนัญชานิพราหมณ์เถิด แล้วจึงกล่าวว่า เราจักแสดงทางเพื่อความเป็นสหายกับพรหม ก็ทางเพื่อความเป็นสหายกับพรหมเป็นไฉน [/FONT]? [FONT=&quot]คือ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ มีใจประกอบด้วยเมตตา แผ่ไปสู่ทิศหนึ่งอยู่ ทิศที่ ๒ ทิศที่ ๓ ทิศที่ ๔ ก็เหมือนกัน ตามนัยนี้ ทั้งเบื้องบน เบื้องล่าง เบื้องขวางแผ่ไปตลอดโลก ทั่วสัตว์ทุกเหล่า เพื่อประโยชน์แก่สัตว์ทั่วหน้า ในที่ทุกสถาน ด้วยใจอันประกอบด้วยเมตตาอันไพบูลย์ เป็นมหัคคตะ หาประมาณมิได้ ไม่มีเวร ไม่มีความเบียดเบียนอยู่ แม้ข้อนี้ก็เป็นทางเพื่อความเป็นสหายกับพรหม ภิกษุมีใจประกอบด้วยกรุณา ... มีใจประกอบด้วยมุทิตา ... มีใจประกอบด้วยอุเบกขา แผ่ไปสู่ทิศหนึ่งอยู่ ทิศที่ ๒ ทิศที่ ๓ ทิศที่ ๔ ก็เหมือนกัน ตามนัยนี้ เบื้องบน เบื้องล่าง เบื้องขวาง แผ่ไปตลอดโลก ทั่วสัตว์ทุกเหล่า เพื่อประโยชน์แก่สัตว์ทั่วหน้า ในที่ทุกสถาน ด้วยใจอันประกอบด้วยอุเบกขาอันไพบูลย์ เป็นมหัคคตะ หาประมาณมิได้ ไม่มีเวร ไม่มีความเบียดเบียนอยู่ นี้เป็นทางเพื่อความเป็นสหายกับพรหม กล่าวว่า ถ้าเช่นนั้น ขอท่านจงถวายบังคมพระบาทของพระผู้มีพระภาคด้วยเศียรเกล้า ตามคำของข้าพเจ้าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ธนัญชานิพราหมณ์ป่วย ได้รับทุกข์เป็นไข้หนัก เขาถวายบังคมพระบาทของพระผู้มีพระภาคด้วยเศียรเกล้า พระสารีบุตรได้ประดิษฐานธนัญชานิพราหมณ์ไว้ในพรหมโลกชั้นต่ำ ในเมื่อยังมีกิจที่จะพึงทำให้ยิ่งขึ้นได้ แล้วลุกจากอาสนะหลีกไป ทันใดนั้น เมื่อท่านพระสารีบุตรหลีกไปไม่นาน ธนัญชานิพราหมณ์ทำกาละแล้วไปบังเกิดยังพรหมโลก พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายมาว่า สารีบุตรนี้ได้ประดิษฐานธนัญชานิพราหมณ์ไว้ในพรหมโลกชั้นต่ำ ในเมื่อยังมีกิจที่จะพึงทำให้ยิ่งขึ้นได้แล้วลุกจากอาสนะหลีกไป พระสารีบุตรเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง แล้วได้กราบทูลว่า ธนัญชานิพราหมณ์ป่วย ได้รับทุกข์ เป็นไข้หนัก เขาถวายบังคมพระบาทของพระผู้มีพระภาคด้วยเศียรเกล้า พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ทำไมเธอจึงประดิษฐานธนัญชานิพราหมณ์ไว้ในพรหมโลกชั้นต่ำ ในเมื่อมีกิจอันจะพึงทำให้ยิ่งขึ้นไปได้ แล้วลุกจากอาสนะหลีกไปเล่า[/FONT]? [FONT=&quot]กราบทูลว่า ข้าพระองค์มีความคิดเห็นว่า พราหมณ์เหล่านี้น้อมใจไปในพรหมโลก ถ้ากระไร เราพึงแสดงทางเพื่อความเป็นสหายกับพรหมแก่ธนัญชานิพราหมณ์เถิด ตรัสว่า ธนัญชานิพราหมณ์ทำกาละไปบังเกิดในพรหมโลกแล้ว ฉะนี้ (ม.ม. ๑๓/ธนัญชานิสูตร/๗๐๐-๗๐๓/๔๗๙-๔๘๒)[/FONT]

AYACOOSHA · 25 ตุลาคม 2012

ผีเสื้อราตรี said: ↑

บุญกุศลที่เค้าสร้างมาจะนำทางเค้าเองไม่ต้องเป็นกังวลจ้า
Click to expand...

มันไม่จริงอย่างนั้นเสมอไปครับ มันอยู่ที่ขณะจิตของเขาตอนใกล้ไปสู่ภพใหม่นั้น มีสภาพเป็นอย่างไร ระลึกถึงสิ่งใดได้ในขณะนั้น มากกว่าครับ (ความคิดเห็นส่วนตัว)

พุทธกา · 25 ตุลาคม 2012

ขอแชร์จากประสบการณ์ตรงอีกคนนะคะ
เมื่อประมาณสองเดือน(ส.ค.-ก.ย.55)ที่ผ่านมา ญาติใกล้ชิด(รุ่นน้อง)เขาป่วยเป็นมะเร็งที่ปอดในระยะสุดท้าย เขาเจ็บปวดทรมานใจและร่างกายมาก เขาเป็นคนดีรับผิดชอบสูง ทั้งเรื่องงาน เรื่องพ่อแม่พี่น้องทุกคนและเป็นหลักของครอบครัว แรกๆเขาจะร้องไห้และบอกกล่าวถึงความรับผิดชอบที่ไม่สามรถทำต่อไปได้ ความเจ็บปวดที่ถาโถม ความกังวล ห่วงใยครอบครัว สิ่งที่เปลี่ยนไปในการดำเนินชีวิตที่ปกติ การอยากหายจากโรค(ซึ่งไม่สามารถหายได้เพราะสู่ระยะสุดท้าย หมอให้เวลาแค่ 2 เดือนของการมีชีวิต) และที่สำคัญคือยังไม่อยากตาย ในเดือนนี้(ต.ค.55) อาการได้ทรุดหนักลงเรื่อยๆ ครอบครัวเขาก็ทุกข์ เพื่อนสนิทไปเยี่ยมแล้วร้องไห้ ร้องไห้กันทั้งคนป่วยและคนเยี่ยม ดูแล้วสงสารนัก
สิ่งที่ดิฉันได้ทำให้น้องก่อนจะตาย(สติน้องเขาดีตลอดจนสิ้นลมค่ะ) ก็คือ ใช้หลักธรรมของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เรื่องการดับทุกข์ อันที่จริงน้องเขาเป็นมุสลิม แต่ดิฉันถือว่าศาสนาทุกศาสนาสอนให้คนเป็นคนดี ให้เขาพิจารณาว่าทุกข์ของเขาตอนนี้เกิดจากอะไร(ไม่ชี้นำ ปล่อยให้เขาระลึกเอง) พบว่าทุกข์ของเขาก็คือ..(ข้อความที่ขีดเส้นใต้ข้างบน) ดิฉันจึงให้เขาพิจารณาว่าทุกข์แต่ละอย่างเขา สามารถดับได้อย่างไรบ้าง (ไม่ชี้นำ ปล่อยให้เขาคิดเองเช่นกัน) เมื่อเขาบอกวิธีที่สามารถทำได้ในการดับทุกข์นั้นๆ ดิฉันจึงได้ให้เขาเริ่มปฏิบัติตาม วันต่อมาก็คุยเรื่องการไม่เที่ยงของสังขาร ความทุกข์ของการเกิด แก่ เจ็บ ตาย การเกิดทุกคราเป็นทุกข์ร่ำไป สอนการยอมรับในส่งที่เป็นอยู่และเป็นไปข้างหน้า ความเจ็บปวดจากอาการของโรค ไม่มีใครสามารถหนีสิ่งสุดท้ายของโรคและสิ่งสุดท้ายของชีวิตได้คือ การเสียชีวิต การเตรียมตัวตายก่อนตาย จะให้น้องเขาระลึกสิ่งดีๆที่ได้กระทำมาทั้งหมดทั้งสิ้น ,การสวดมนต์ การละหมาด , การทำความดี , ความกตัญญู น้องเขาเป็นคนที่กตัญญูต่อพ่อแม่พี่น้องมาก (สังเกตสีหน้าช่วงนี้คนป่วยจะมีแววตาสดชื่นมากค่ะ) และได้สอนถึงการถึงการปล่อยวาง ไม่สัญญา ไม่ยึดมั่น ไม่ถือมั่น ความไม่เที่ยง ไม่ใช่ตัวกูไม่ใช่ของกู การตั้งจิตสมาธิโดยการให้น้องเขาสวดมนต์ภาวนาตามศาสนาของเขาเองทุกระยะจิตที่นึกได้และในขณะเกิดความเจ็บปวดจากโรคขึ้นมาทุกครั้ง หากรู้สึกเหนื่อยรู้สึกเหมือนจะสิ้นลมหายใจ ไม่สามารถสวดมนต์ได้ก็ให้นึกถึงคำภาวนาที่สั้นที่สุด(น้องเขาบอกจะภาวนาถึง ”นบี” เหมือนเราภาวนาว่า “พุทโธ”.. เมื่อไปเยี่ยมมักจะถามน้องว่า ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ น้องจะบอกว่าสวดมนต์อยู่ทุกครั้ง (เมื่อก่อนน้องเขาจะอาละวาด ทุรนทุราย ร้องไห้ โวยวาย อารมณ์เสียตลอด เมื่อได้พูดคุยแล้วต่อมาน้องเขาจะสงบขึ้นมาก อาการก่อนหน้าที่ทำอยู่ ก็ไม่ค่อยแสดงให้คนเฝ้าหรือคนเยี่ยมเห็นอีกเลย) ..ก่อนน้องสิ้นลมหายใจ จนนาทีสุดท้ายที่น้องลืมตัวและหมดลมหายใจ(21 ต.ค.2555)..สีหน้าสุดท้ายของน้องเหมือนคนนอนหลับธรรมดา ไม่มีร่องรอยของความเจ็บปวดบนใบหน้าเลยค่ะ ...การสอนต้องขึ้นอยู่กับการเยี่ยมค่ะ ต้องพยายามไปเยี่ยมบ่อยๆ สอบถามความคืบหน้าของการพูดคุยครั้งก่อนทุกครั้ง แล้วจึงสอนเรื่องต่อมา ครั้งละเรื่องสองเรื่อง สังเกตความรู้สึกคนป่วยทุกครั้ง ไม่รุกเสียทีเดียว เดี๋ยวเขาจะรับไม่ไหวค่ะ
สำหรับญาติๆ ดิฉันได้คุยกับครอบครัวน้องทุกคนถึงระยะของโรคที่น้องเป็น อาการเจ็บปวดที่น้องต้องพบเจอ สภาพจิตใจของคนป่วย วาระสุดท้ายของโรค(การเสียชีวิต) และขอร้องให้ทุกคนร่วมมือรับผิดชอบในสิ่งที่น้องเขาทำอยู่ทั้งหมด โดยแบ่งหน้าที่ให้ชัดเจนว่าใครรับผิดชอบส่วนไหนทำอย่างไรต่อไป แล้วเล่าให้คนป่วยรับรู้ จะได้ไม่ต้องห่วงอีก สิ่งไหนผิดใจกันมาก่อนทะเลาะกันมาก่อน ให้ขอโทษและอโหสิกันให้ได้ และสิ่งที่สามารถหาได้ทำให้ได้ตามปรารถนาของคนป่วย จงทำ จงให้เขาตอนที่มีชีวิตอยู่ ดีกว่าให้เขาตอนตายจากกันไปแล้ว บุญคุณใดสามารถทดแทนได้ในขณะนี้(ขณะคนป่วยมีชีวิต) ให้ทุกคนทดแทนทันที พยายามอย่านำเรื่องร้อนใจมาคุยกันในขณะเยี่ยมไข้ ให้พูดคุยแต่สิ่งดีๆ (เพราะคนป่วยรับรู้ทุกอย่าง) พยายามอ่านหนังสือและสวดมนต์ตามศาสนาให้ฟังทุกคืน หากมีอาการไม่ดี เจ็บปวดหรืออ่อนแรง ให้ญาติสวดมนต์ข้างหูตลอดเวลาจนน้องสิ้นลมหายใจ ที่สำคัญห้ามร้องไห้เสียงดัง ห้ามไม่ให้ใครเรียกหรือปลุกเขย่าตัวน้องเขาเด็ดขาดในช่วงขณะเวลานั้น เพื่อให้น้องเขาได้สวดมนต์หรือภาวนา “นบี” จิตภาวนาอยู่นั้นจะได้ไม่ขาดสายหรือสะดุด จิตจะได้ไม่มาข้องแวะในเสียงใดๆทั้งสิ้น และเมื่อวันที่ 22 ต.ค.2555 ได้ทำพิธีฝังศพน้องตามศาสนาและประเพณีเรียบร้อยแล้วค่ะ
ไม่ทราบว่าจะสามารถแชร์ในกระทู้ตรงเป้าหมายของเจ้าของกระทู้หรือเปล่านะคะ เล่ามาซะยาวทีเดียว
“ทุกสรรพสิ่งในโลกล้วนอนิจจัง อนัตตา ไม่ควรยึดมั่นไม่ควรถือมั่น”

หลบภัย · 25 ตุลาคม 2012

damrong said: ↑

เวลามีคนไกล้ตาย
อย่างแรกที่คนไกล้ชิดควรทำ แต่ไม่ค่อยจะกล้่าที่จะทำกันคือการยอมรับความจริงว่าคนๆหนึ่งกำลังจะตายแล้ว ไม่รอดแน่แล้ิว และเปิดใจพูดคุยกันเรื่องความตายกับเขา

แต่ส่วนใหญ่กว่าจะคิดหาวิธีช่วย หาวิธีให้กำลังใจกันก็เมื่อเหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงก่อนตาย ซึ่งคนไกล้ตายหลายๆคนก็อาการเพียบหนักเสียแล้ว หลายคนก็ไม่รู้สึกตัวแล้ว
บ้างก็มีเวทนาหนักหนาเ้กินกว่าที่จะตั้งสติเพื่อพิจารณาอะไรๆได้แล้ว
วิธีช่วย มัีนก็เลยยิ่งน้อยลงไปอีก โอกาสที่จะช่วยอะไรสำเร็จก็ยิ่งน้อยลงไปอีก
Click to expand...

ตะเองพูดได้ดีมากเลย เท่ๆ นึกถึงตอนที่ โกโบริ ตาย ในอ้อมกอดอังศุมาลินเลย

ทศมาร · 25 ตุลาคม 2012

ให้เขาทำอะไรนี่ยากนะ ตอนใกล้ตายแนะนำให้ระลึกถึงความดีที่เคยทำมาประจำ อะไรนึกแล้วเป็นบุญเป็นกุศลสบายใจก็ได้ทั้งนั้น ส่วนที่ทำง่ายคือเราอย่าไปตระหนก ขวัญเสียให้เขาเห็นแล้วพากันกลัวกังวลไปใหญ่ครับถ้าเขาใจตกตามเราจะไปไม่ค่อยดีแน่
ขอให้เขานั้นไปสบายด้วยนะครับ

Saber · 25 ตุลาคม 2012

ถ้า ฉลาด ใน บุญ กุศล

ก็ให้คนที่จะตาย นั้น

นึกถึง คุณงามความดี นึกถึง บุญ นึกถึง พระ นึกถึง พระพุทธเจ้า เอาไว้ครับ

ถ้ามี บุญ วาสนา บารมี ช่วย ก็จะได้ไปที่ ดีๆ ครับ

เว้นไว้แต่ ถ้าสร้างกรรมหนัก เอาไว้ มีเวทนา สูง เพราะ กรรมที่สร้างมา

มันก็จะ ถ่วง ให้คนที่จะตายนั้น ไป ทุกข์คติ แทน นั้นเอง

ดังนั้น เราช่วยเค้าแล้ว

แต่ถ้า ตัวเค้า ไม่ช่วยตัวเอง

หรือไม่ถูกใจ ผิดใจ ไม่มี ศรัทธา ก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก

คงปล่อยให้ไปตาม เวร ตาม กรรม ของคนๆ นั้น ครับ

กฏ แห่ง กรรม

โดยเฉพาะ พวก ชั่วๆ สร้างความชั่ว มาทั้ง ชีวิต

ก่อนตาย นึกความดีออก ได้ขึ้น สวรรค์

ก็คง ขึ้น สวรรค์ ได้แค่ 1 วัน เท่านั้น

แล้วก็ ตกลง นรกไปอีก เป็น กัลปป์ ๆ

สังเกตได้ ใคร ตาย แบบที่มี เวทนาหนักๆ นั้น

ส่วนใหญ่ เวลาเกิดมา ใช้ ชีวิตแล้ว ตลอดชีวิต กรรมดี บุญ กุศลกรรม ไม่สร้างเอาไว้

.

กลับกัน ถ้า คนที่ เกิดมา สร้างความดี มาทั้งชีวิต นั้น ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก

ถ้าก่อนตาย ดันไปตกนรก นั้น

ก็ตกนรกแค่ ไม่กี่วัน พอหมด กรรม ชั่ว

ก็ได้ขึ้น สวรรค์ เป็น กัปป์ ๆ ต่อไป ครับ

ดังนั้น เกิดมาแล้ว หมั่น สร้างความดีเอาไว้ครับ

ทาน ศีล ภาวนา ใน ขอบเขต บุญ ของ ศาสนาพุทธ เป็น บุญใหญ่ อนิสงค์ใหญ่ ครับ

ถ้าไป ทำทาน นอกเขตบุญ ศาสนาพุทธ นี้ เหอๆ

.

อินทรบุตร · 25 ตุลาคม 2012

Saber said: ↑

สร้างความชั่ว มาทั้ง ชีวิต

ก่อนตาย นึกความดีออก ได้ขึ้น สวรรค์

ก็คง ขึ้น สวรรค์ ได้แค่ 1 วัน เท่านั้น

แล้วก็ ตกลง นรกไปอีก เป็น กัลปป์ ๆ
Click to expand...

ตามนี้แหละครับ แต่อย่างน้อย เขาก็ยังให้ยึดความดีไว้ในจิตสุดท้าย เพราะถ้าลงนรกก่อน โอกาสทำความดีเพิ่มเติมก็ไม่มี แต่ถ้าได้ไปภพภูมิที่ดี ถึงจะมีเวลาน้อย แต่ก็ยังมีโอกาสต่อบุญบารมีไปได้อีกครับ

firstini · 25 ตุลาคม 2012

จริงครับ ให้เขาไปสวรรค์วันหนึ่งก็ยังดี ยังมีโอกาสอีกมากที่จะพลิกนรกให้เป็นพระนิพพาน
ดังนั้นเวลาใครทำบุญ จะอะไรก็ตาม อย่าไปขวางเขา อย่างน้อยก็เปิดทางสวรรค์ให้เขา
แล้วถ้าเขามีทุนมามากพอ บนสวรรค์เทวดาอริยะมีเยอะ หาง่ายกว่าโลกมนุษย์

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

คนใกล้ตาย

คุณตุ๊ก เป็นที่รู้จักกันดี

AYACOOSHA เป็นที่รู้จักกันดี

firstini เป็นที่รู้จักกันดี

สุรีย์บุตร https://youtu.be/8qf8khXqUjU

ผีเสื้อราตรี เป็นที่รู้จักกันดี

LungKO เป็นที่รู้จักกันดี

AYACOOSHA เป็นที่รู้จักกันดี

พุทธกา เป็นที่รู้จักกันดี

หลบภัย เป็นที่รู้จักกันดี

ทศมาร เป็นที่รู้จักกันดี

Saber เป็นที่รู้จักกันดี

อินทรบุตร เป็นที่รู้จักกันดี

firstini เป็นที่รู้จักกันดี

แชร์หน้านี้

แชร์หน้านี้

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

คนใกล้ตาย

แชร์หน้านี้

การค้นหาที่มีประโยชน์

ติดต่อเรา