เรื่องเล่าอานิสงส์ในสมัยพุทธกาล

ในครั้งศาสนาพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า มาอุบัติในโลก มีบุรุษเข็ญใจ ไร้ญาติพี่น้องทั้งทรัพย์สินเงินทอง ก็ขาดแคลนอาศัยเลี้ยงชีพอยู่ในเมืองพาราณสี ไปหาสิริธรรมมหาเศรษฐีมีทรัพย์ ๘๐ โกฏิ แล้ววิงวอนขออยู่เป็นลูกจ้าง ท่านเศรษฐี มีความสงสารจึงถามว่ามีความรู้อะไรบ้าง บุรุษเข็ญใจบอกว่า ข้าพเจ้าไม่มีความรู้อะไรเลย มีแต่กำลังกายเท่านั้น ท่านเศรษฐีกล่าวว่า ถ้าเช่นนั้นเจ้าจงไปรักษาหญ้าเราจะให้ข้าววันละหม้อ
ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา บุรุษก็รักษาหญ้าจนมีชื่อว่า ติณณปาละ อยู่มาวันหนึ่ง ติณณปาละมาคิดว่าตัวเรานี้ ในชาติปางก่อนคงจะไม่ได้ทำบุญกุศล อันใดไว้เลย มาถึงชาติ นี้เราจึงได้ลำบากยากแค้น แม้แต่อาหารจะรับประทานไปวันหนึ่งๆ ก็ทั้งยาก แต่นี้ต่อไปเราจะต้องขวนขวายให้ทานทุก ๆ วัน เมื่อมี ความตั้งใจ อย่างนี้แล้ว ก็แบ่งอาหารออกเป็น ๒ ส่วน ๆ หนึ่ง ถวายแก่พระภิกษุสงฆ์ อีกส่วนหนึ่งไว้บริโภคเองทำอย่างนี้มาตลอดทุก ๆ วันมิได้ขาด ด้วยอำนาจบุญกุศล ที่ติณณปาละทำนั้น ก็ทราบไปถึงสิริธรรมเศรษฐีผู้เป็นนายจ้างจึงสั่งให้เพิ่มอาหารขึ้นอีกเป็น ๓ ส่วน ติณณปาละ ก็แบ่งออกไปอีกเป็น ๓ ส่วน ส่วนหนึ่ง ถวายภิกษุสามเณร อีกส่วนหนึ่งให้แก่ยาจก อีกส่วนตนเก็บไว้บริโภค ทำอยู่อย่างนี้เป็นลำดับมา

จนถึงฤดูออกพรรษาประชาชน และท่านสิริธรรมเศรษฐี ได้พากันทำกฐินทาน เพื่อจะถวายแก่ภิกษุสงส์ ผู้อยู่จำพรรษาด้านไตรมาส สามเดือน ติณณปาละได้ทราบข่าวดังนี้แล้ว ก็เข้าไปหาสิริธรรมเศรษฐีถามถึง อานิสงส์ผลของกฐินทานว่า การถวายทานอย่างนี้ คงจะมี ผลเป็นอันมาก เพราะประชาชน ไม่นิ่งนอนใจ ช่วยกันหลายคนเศรษฐีบอกถึงคุณานุภาพ ของกฐินทานโดยละเอียดจนติณณปาละเกิดศรัทธาแก่กล้า ก็ถามว่าอีกเมื่อไรจะถึงกำหนดถวาย เศรษฐีบอกว่าอีก ๗ วัน
ติณณปาละก็กลับไปสู่ที่อยู่ของตน ก็คิดว่าจะนำของไปเห็นวัตถุทานก็ไม่มี เห็นอยู่แต่ผ้านุ่งผืนเดียวเท่านั้น ที่จะนำเข้าเป็นส่วนกฐินทานได้ เมื่อจะเปลื้องผ้า ออกทาน ตัวกิเลสคือความตระหนี่เหนียวแน่น ก็มากั้นไว้ถ้าสละผ้าผืนนั้นแล้วเราจะไหนนุ่ง มีอยู่ผืนเดียวเท่านี้ ผลที่สุดก็ตัดสินใจเด็ดขาดว่าเราจะต้อง ถวายแน่ ก็เปลื้องผ้ามาทำการซักฟอก และย้อมด้วยน้ำฝาดตนเองก็เอาใบไม้มานุ่ง ป้องกันความอายเท่านั้น แล้วรีบนำผ้าไปหาเศรษฐี มอบอนุโมทนาผ้านั้น เข้าเป็นส่วนบริวารของกฐินนั้น เศรษฐีก็รับอนุโมทนา นำผืนของติณณปาละ เข้าเป็นส่วนผ้าบริวาร ซึ่งยังขาดอยู่ผืนหนึ่งแล้วนำไปถวายแก่พระภิกษุสงฆ์

เสียงโกลาหลก็บังเกิดขึ้นในขณะนั้น ด้วยเสียงสาธุการของเทวดา ทั่วทั้งอากาศและปฐพี พระมหากษัตริย์ได้ทรงสดับเสียงนั้นแล้ว ก็ตกพระทัย กลัวว่าจะมีมรณภัย มาถึงพระองค์รับสั่งให้หาปุโรหิต แล้วตรัสถามถึงเหตุโกลาหลอื้ออึงนั้น

ในครั้งนั้นมีเทวดาองค์หนึ่ง ที่รักษาอยู่เศวตฉัตรจึงกล่าวว่า ดูกรมหาบพิตรเสียงโกลาหลอื้ออึ้งนั้น มิใช่ว่าจะมีภัยมาถึงพระองค์ นั้นเป็นเสียง ของเทวดาทั้งหลาย ในหมื่นโลกธาตุ ได้สาธุการส่วนบุญของติณณปาละเป็นคนเข็ญใจ รักษาไร่หญ้าของเศรษฐี ได้เปลื้องผ้านุ่งของตนออกมา เข้าส่วนกฐินทาน พระองค์อย่าตกพระทัย ไปเลย พระราชาทรงทราบเช่นนั้นก็ทรงปีติยินดี รับสั่งให้หาติณณปาละ พร้อมทั้งส่งผ้าสาฏกคูหนึ่ง ราคาผืนละหนึ่งแสนกหาปณะไปพระราชทาน นายติณณปาละ ก็นุ่งสาฎกเข้าเฝ้าพระราชา ครั้นพระราชาทรงขอซื้อส่วนกุศล ด้วยทรัพย์มีประมาณพันหนึ่ง จนทวีขึ้นเป็นลำดับจนถึงแสนกหาปณะ ติณณปาละ ก็ไม่ขาย ให้ตามพระประสงค์ได้ จึงกราบทูล จะทรงซื้อด้วย
ทรัพย์นั้นไม่ได้ พระเจ้าข้าถ้าหากพระองค์ จะอนุโมทนาส่วนบุญนี้ได้อยู่พระเจ้าข้า พระราชามีความยินดี เป็นอย่างยิ่งให้คนดีฆ้องร้องประกาศ ตลอดทั้งพระนคร แล้วพระราชทาน ช้าง ม้า โค กระบือ ข้าทาส ชายหญิงอย่างละหนึ่งร้อย บูชาแก่ติณณปาละเป็นอันมาก แล้วตั้งไว้ ในตำแหน่งเศรษฐี ส่วนพ่อค้าคฤหบดีเศรษฐี ก็พากันสละทรัพย์เป็นจำนวนมาก ออกบูชาคุณติณณปาละเป็นสมบัติมากมาย ที่ติณณปาละ ได้แล้วก็ด้วย บุญกุศลเจตนาอันแรงกล้า จึงเป็นผลสำเร็จให้ผลทันตา เห็นในปัจจุบันชาติ ครั้นติณณปาละทำกิริยาตายแล้ว ก็ไปเกิดในดาวดึงส์สวรรค์

ครั้นถึงพระศาสนาของพระศรีอริยเมตไตรย์ สัมมาสัมพุทธเจ้ามาตรัส ติณณปาละเทวบุตร ก็จะจุติลงมาอุบัติเป็นราชโอรส แห่งนครมัณฑาลวดี ครั้นต่อมา เสวยราชสมบัติแทนพระราชบิดา อยู่ ๔ หมื่นปีแล้วออกบวชเป็นเอหิภิกขุอุปสัมปทา สำเร็จพระอรหันต์องค์หนึ่ง ของพระศรีอริยเมตไตรย์ มีนามว่าติณณปาละเถระ ดังนี้เป็นต้น ตสฺมา สาธโว

เมื่อสาธุชนพุทธบริษัททั้งหลายที่ทราบรู้เหตุรู้ผลของการถวายผ้ากฐินทานว่ามีอานิสงส์อย่างไรแล้วก็ขออย่าให้ท่านทั้งหลาย
จงอย่าเป็นผู้ประมาท ในเมื่อถึงคราว กาลสมัยที่จะถวายก็ควรจะถวายก็ควรทำจะเป็น ของมากน้อยอย่างไรไม่สำคัญ
สำคัญอยู่ว่าให้ทำ และทำด้วยศรัทธาอย่างจริงจัง แล้วตั้งความปรารถนาของตน ไว้ด้วยดี มิใช่ว่าทำเห็นแต่หน้าหา
ความศรัทธามิได้ ทรัพย์ที่เราสละไปก็จะไม่ได้ผลเต็มที่ ถ้าเราทำด้วยความเต็มใจแล้วถึงแม้จะน้อยก็ย่อมมีอานิสงส์ มากดังเรื่องติณณปาละ

เรื่องเล่าอานิสงส์ในสมัยพุทธกาล,อานิสงส์กฐินสำหรับพระ และฆราวาส เครื่องกฐิน,ประวัติความเปป็นมาเกี่ยวกับเครื่องกฐิน เช่นกฐินหลวงกฐินราช กฐินโจร

 

ต้องขอขอบคุณที่นำเรื่องนี้มาให้อ่านนะครับ ส่วนตัวผมชอบเรื่องนี้มาก ได้เห็นถึงศรัทธาอันแรงกล้า สาธุๆๆ ประเสริฐนัก

 

อนุโมทนา สาธุ
ทำความดีแม้ไม่มีใครเห็น
แต่เทวดาและสิ่งศักดิ์สิทธิ์เห็น

ทำให้นึกถึงพญามารวสสตรีมาราวี
พระพุทธเจ้าเมื่อครั้งใกล้ตรัสรู้
พระแม่ธรณีถึงกับบีบมวยผม
หลั่งกระแสน้ำแห่งบุญบารมีที่พระ
องค์ทรงสั่งสมไว้
พัดพาจนกองทัพพญามารพ่ายแพ้
กลับไปจนหมดสิ้นนี่แหละอานิสงค์
ของการทำความดี

 

ขออนุโมทนาสาธุ ธรรมใดที่ท่านสำเร็จแล้ว ขอข้าพเจ้าสำเร็จด้วยเทอญ สาธุๆๆ

 

ขออนุโมทนา สาธุด้วยครับ การสละเพื่อละ ความตระหนี่นั้นยากยิ่ง

 

กราบโมทนาบุญครับ.. ด้วยศรัทธาอันแรงกล้าขออานิสงส์จงบังเกิดด้วยเถิด..สาธุๆๆ...

 

เยี่ยมครับ

 

สาธุ สาธถ สาธุ อ่านแล้วปิติใจ มีกำลังใจในการทำความดีมากเลย