เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

สุขสันต์วันเกิดครับพี่รุ่ง ขอคุณพระรัตนตรัย เทวานุภาพ ครูบาอาจารย์ทุกท่าน
อำนวยอวยพรให้มีความสุขทั้งยามหลับยามตื่น อารมณ์เย็นเหมือนฟัก จิตใจ
หนักเหมือนแตง มีเรียวแรงเหมือนหนุมาน มีเงินร้อยล้านในเร็วพลันเทอญ
มีความสุขนะครับ

 

กราบ...หลวงปู่บุญศรี กราบ...หลวงปู่อั๊บ กราบ...หลวงพ่อทรง
สวัสดีครับ...คุณพี ศิษย์พี่อ้อย คุณRungaran ป้าอี๊ด และศิษย์กระทู้เหรียญบินทุกท่าน
.............................................................................................
สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดครับคุณRUNGARAN
ขออัญเชิญอำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย...อวยพรให้คุณRUNGARAN ไม่เจ็บ ไม่จน มั่งมี
ศรีสุข และพรอันใดที่ประเสริฐขอให้สมปรารถนาทุกประการ..เทอญ

 

***กราบขอบพระคุณ สำหรับ พรอันประเสริฐ สำหรับกระผมครับ
ขอให้รวย 100ล้าน นะครับ ทุกๆท่าน เอิ๊กเอิ๊ก***

 

ติดตามอ่านค่ะ

 

:cool:***ปลัด ........ครับ ปลัดขิก.....รอเรื่องเล่า ค่ำนี้ ครับ อ.พี แหะๆ***

 

พี่ปลัดขิก

สำหรับผมแล้วปลัดอันที่มี ผมเรียก พี่ ปลัด ( ทำไมเขาไม่เรียก นายอำเภอหรือ ผู้ว่า เจ้าเมืองอะไรแบบนั้น อันนี้ผมไม่ทราบจริงๆ )

ต้องย้อนยุคนิด คุณพ่อผมเป็นศิษย์ ตัวจริงของหลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบ อยู่ที่กุฏิ กินข้าววัด จากเด็กบ้านนอกลูกน้ำเค็ม คนสัตหีบ แท้ๆ เพราะเกิดที่นั่น แต่จริงๆแล้ว พ่อของพ่อ คุณปู่เป็น คนนครชัยศรี มีย่า ที่นั่น และ ทำงานรับราชการ เป็นนายอากรที่นั่น

พ่อเล่าว่า ( ตอนนั้นพ่อยังไม่เกิด ) ปู่เป็นคนเชื้อสายจีน น่าจะจีนแท้ๆ เพราะย่าผมยังใช้แซ่กิม แต่ผมโตมา ย่า นุ่งผ้าถุง กินหมาก ถือไม้เท้า ดุ และ ด่าไฟแล็บ ย่าเป็นแม่ค้าขาย ของชำ ขายผ้า ขายทุกอย่าง เดี๋ยวจะเล่าต่อ

ปู่เป็นคนจีนรับราชการ เป็นนายอากร เก็บภาษีพวกเหล้า มียศเป็นท่านขุน ( ขอไม่บอก ) ท่านคงรับราชการ และ คงมีฐานะพอสมควร มีบ้าน หลังใหญ่และ มี บริวารพอสมควร และ ย่าคงค้าขายเป็นอาชีพเสริมด้วย

แต่วันหนึ่งโดนปล้นครับ แถวนั้น ยุคก่อน ( พ่อผมตาย อายุ ๙๒ ตายไป ๕ ปีแล้ว ) ยุคนั้นพ่อผมยังไม่เกิด น่าจะ ๑๐๐ ปีมาแล้ว ผมประมาณว่า ยุคของ ในหลวง รัชกาลที่ ๕ พ่ออยู่หัว แถวนั้น สมัยนั้น โจรเพียบครับ มีหลายก็ก และ ก็กใหญ่ๆ ถ้าท่านเคยอ่าน นายตำรวจ มือปราบ ท่านขุนพันธ์ คงจะพอได้ รู้อดีตบ้าง ว่าแถวนั้น โจรเพียบจริงๆ

การปล้นแต่ก่อน เขาส่งคนมาบอกก่อนน่ะครับ ว่าจะปล้น ผมอ่านเจอว่า เขาจะส่งคนมา ยิงปืน อาจจะสามนัดแล้วบอกว่า เสือ ใบ ??? เสือฝ้าย ( สมมุติ ) ...จะมาปล้น ถ้าสู้เตรียมตัวไว้ ถ้าไม่สู้ ก็เตรียมข้าวของไว้จำนน

แต่ในรายของปู่ผม พ่อเล่ามา เสือมันส่งคน มาพร้อมกับ จดหมายครับ ...ฮั่นแน่ เขียนหนังสือเป็นซ่ะด้วยมาข่มนาม ว่าเสือ...นี่จะมาปล้น ถ้าไม่สู้ให้หนีไป หรือ ยอมก็เอาข้าวของมาวางไว้ แต่ถ้าสู้ก็เจอกัน

ปู่ผมว่าตาม นิสัยประจำตระกูล ไม่น่าจะเป็นนักเลง น่าจะเป็นพ่อค้ามากกว่า แต่คงไม่มีทางเลือก เลยให้ ย่าและ ลูก คนอื่น ไปหลบที่บ้านอื่น ส่วนปู่และ บริวาร เตรียมอาวุธ รอไว้ ในวันและเวลาที่เสือนัด ส่วนเสือนี่ผมลืมชื่อท่านซ่ะแล้วเพราะนานจัด

ปู่ผมมีลูกซอง ซ่อนตัวอยู่ ส่วนบริวารก็คงมีอย่างมากแค่ ธนู หน้าไม้ มีด ดาบ ว่ากันไปและซุ่มรออยู่ในทำเลที่คิดว่าได้เปรียบ เข้าทำนองสู้แบบ หมาจนตรอกน่ะครับ

ถึงเวลา คุณพ่อเสือมาจริงๆ ขี่ม้ามากันหลายคน พอถึงหน้าบ้านก็เดินอาจๆขึ้นบันไดมา ด้วยความอาจหาญ และประมาทว่าคงไม่มีคนสู้ เพราะชื่อดัง พอเสือเดินขึ้นมาชั้นบน เข้าตำแหน่งที่ปู่ผม เตรียมการไว้ ว่าเป็นระยะกระสุน ปู่ผมก็กดเปรี้ยง เสือก็กระเด็นหงายไป พอสิ้นเสียงปืน บริการของปู่ก็ กรูกันเข้ามา คงมีการต่อสู้กันบ้าง ประปราย เพราะตัวเอก คือ เสือ โดนยิงแล้ว แต่ไม่ตายน่ะครับ แค่บาดเจ็บ บรรดาเสือทั้งหลาย ก็ช่วยลูกพี่ หนีล่าถอยไป

หลังจากนั้น เสือมันไม่ตาย ( คงหนังดี บ้าง มีของดี บ้าง) มันแค้นมาก ให้คนมาส่งจดหมายมาอีก มาบอกว่าไม่ตาย แผลหายดีแล้วจะกลับมาฆ่าทั้งบ้าน

จดหมายสุดท้ายนี่คงทำให้ปู่และ ย่าผมคิดมาก พอสมควรและ คงกลัวที่เสือมันไม่ตายจะกลับมาแก้แค้น เลยอพยบหนีครับ เก็บข้าวของ ลาออก( มั้ง ) ขึ้นเกวียนหนี อพยบหนี ตายมาจากนครชัยศรี และ เพื่อจะไม่ให้เสือตามพบ หนีมา แบบกลบร่องรอย ไม่ไป ยังหมู่ที่คนรู้จัก แต่หนีมาที่สัตหีบยุคนั้นในที่ๆไม่รู้จัก ที่ใหม่ไม่เคยไป ไปให้ไกล น่าจะร่วม ร้อยปีมาแล้ว ดูจากอายุพ่อผม ที่เกิดมาทีหลัง ไม่ทันเหตุการณ์เสือ สัตหีบคงปลอดภัย ไกลจากการติดตามของเสือและพวก และก็จริงตามคาด

สัตหีบยุคนั้นคงเป็นแต่ป่า มาหักร้างถางพง ส่วนย่าผมก็ ค้าขายในตลาด ยุคนั้นตลาดไม่ใหญ่โต คงแค่หมู่บ้านประมง และพัฒนามาเรื่อย จน ใหญ่โตพอสมควร ปู่ก็ตายไปตั้งแต่พ่อผมยังเด็ก ย่าเลยเป็นสตรีเหล็กเลี้ยงลูกมา ๔ คน หลานอีกหลายคน ไม่แต่งงานใหม่ จากการค้าขาย ทิ้งสัญลักษณ์คนจีนไปหมด เข้าใจว่าปลอมตัว มากินหมาก นุ่งผ้าถุง ถือไม้เท้าและ คมแฝก พูดแบบไทยแท้ คือ มึง กู แทน ส่วนปืนก็ยังมีติดบ้านไว้

การที่มาอยู่สัตหีบ ต่อมาเลยมาได้รู้จักกับหลวงพ่ออี๋ ผมไม่แน่ใจว่าหลวงพ่อท่านอยู่มาก่อน หรือ มาทีหลังและ ย่าของผมนับถือท่านมาก เอาพ่อผมและ ลุงๆอาๆ ไปเป็นลูกศิษย์ กินข้าววัด ศึกษา หนังสือที่วัดจนโต มีเรื่องเล่าหลายเรื่อง แต่จะกั้กเล่าเฉพาะเรื่องปลัดขิกก่อน

คนอื่นเขาจะเขียนอย่างไร ว่าอย่างไร ก็ว่ากันไป แต่ผมจะเขียนตามที่พ่อบอก พ่อบอกว่าปลักขิก ที่จริง ท่านเป็นหมอน่ะครับ สมัยนั้นอยู่กันตามป่า หายา หาหมอยาก วิธีที่หลวงพ่ออี๋ท่านช่วยคือ ปลุกเสกปลักขิกแจก โดยทำจากไม้หลายอย่าง พวกกัลปังหา ไม้คูณ ไม้มะขาม ที่เป็นงาช้างก็มี

เมื่อเป็นไข้ ป่วง เป็นไข้ป่า ท้องเสีย ปวดท้อง เจ็บปวด โดนกัด โดนต่อย โดนยัก จากงูเงี้ยว เขี้ยวขอ ฯลฯ ก็ใช้พี่ปลัด ฝนกับฝาละมีดิน ใส่น้ำข้าวหรือ น้ำ( มนต์ ) กินก็จะหายครับ

ปลัดจริงๆเป็นแบบนั้นครับ อย่างอื่นพวก เจ้าชู้ แคล้วคลาด คงกระพัน กันผี อิทธิฤทธิ์ ต่างๆ เขาแถมมาพัฒนากันมา เเละมาเขียนกันขายต่อเพื่อ ขายของและคงมีส่วนจริงดังว่า เพราะปลัดหลวงพ่ออี๋ ก็เข้าสงครามมาแล้ว ทั้งมหาสงครามเอเซียบูรพา สงครามโลก และ อีกหลายสงคราม

เมื่อพี่ปลัดเป็นหมอ งานหลักๆของเขาก็คือ งานหมอครับ ใช้ทำน้ำมนต์ หรือ ฝนกิน แก้โรคภัย ไล่ผี อะไรแบบนั้น

ปลัดของหลวงตาเล็กก็แบบเดียวกัน พวกท่านกลัวสึกหรอ ก็ใช้ทำน้ำมนต์ หรือ เอามาวนๆยังตำแหน่งที่ต้องการน่ะครับ

ถ้าเป็นโรคกรรมก็จะเบาบางลง และ ต้องทำหลายครั้ง จะบรรเทาตามกำลังบุญบารมีของหลวงตาเล็กอันมหาศาลของ พระโพธิสัตว์มหาบารมี และ กรรมเก่าของตัวท่านเอง

ที่ไม่ใช่โรคกรรมก็จะบรรเทาไป เหมือนแสงที่เข้ามาฉายในกลุ่มหมอก จะสว่างขึ้น จนหมอกจางลง

ท่านที่มีปลัดดีๆไว้ แบบปลัดหลวงตาเล็ก หลวงพ่อ อี๋ หลวงปู่เมฆ และ อีกหลายท่าน ให้ทราบว่าท่านมีของดี ติดตัว สรรพคุณ พันช่อง เป็นหมอประจำตัวประจำตระกูลท่านได้น่ะครับ

ใช้ให้ถูก จะสมหวังครับ

 

สวัสดีครับ..ศิษย์พี่อ้อย พรุ่งนี้ไปลานพระรูปรึเปล่าครับ มีใครไปมั่งเอย....
ผมตั้งใจไปอยู่แล้วครับ ไปเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ชาติไทย(ครั้งหนึ่งในชีวิต)
ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป....

 

โมทนาน่ะครับ

จอมคน ไปที่ใดก็เป็นมงคลแก่ คนรอบข้างครับ

 

สวัสดีครับ คุณพี

.................................................
ครับ..เห็นด้วยเต็มร้อย "จอมคน ไปที่ใดก็เป็นมงคลแก่ คนรอบข้างครับ"

 

กำลังใจล้นเหลือจริงๆค่ะ ใครที่เตรียมตัวไปเฝ้าพระเจ้าอยู่หัว 5 ธันวานี้


ทีวีออกข่าวเห็นคนมาจองพิ้นที่กันแล้วค่ะ บ้านเหรียญบิน....มีคุณเมตตาฯไปเฝ้า 1 แล้วค่ะ

 

สวัสดีครับ พี่พี และพี่น้องสมาชิกบ้านเหรียญบิน ทุกท่าน

ห่างหายไม่ค่อยได้เข้ามาโพสเท่าไหร่ แต่ตามอ่านอยู่ครับ งานเยอะเลยไม่มีเวลาจะเขียน
พรุ่งนี้วันหยุด คืนนี้ได้นอนดึกหน่อย เลยมาเขียนบ้าง แหะๆ

แม่พิมที่แจกยังเหลือไม๊ครับพี่พี ผมกะว่าใกล้ๆปีใหม่ จะเข้าไปสวัสดีปีใหม่พี่พี ที่บ้านสักหน่อย ถ้ายังเหลือ ขอรับจากมือเลยดีกว่า จะเป็นวันไหนไว้ผมจะโทรนัดกับพี่อีกทีนะครับ

 

กราบเรียนเชิญ โทรนัดก่อนน่ะครับ ...คิวยาว...แหะๆ

ส่วนแม่พิม ...รีบๆ มีคนบอกประสบการณ์มาแบบนี้ตลอดเรื่อยๆ เดี๋ยวจะหมด ...แจกแค่หมดครับ

ของฟรี ดีหรือไม่ ทำไมถึงดี ดีแบบไหน ดีจริงๆ หรือไม่ ทำไมถึงดี ท่านหาคำตอบเอาเอง

ผมหาคำตอบนี้มาชั่วชีวิต พระเครื่องและเครื่องราง เป็นอะไรมีมากกว่าวัตถุ น่ะครับ ของเหล่านี้ มีรูป มีนาม มีจิต มีวิญญาน มีอิทธิฤทธิ์ มีปาฏิหาริย์ มีเทพ มีเทวดา มีครูบาอาจารย์ มาสถิตย์ มาอารักษ์อยู่ มีมิติ มากกว่า กว้าง ยาว สูง แต่เป็นมิติของภาษาจิต ที่ลึกกว่าทุกคำศัพท์ใดๆในโลก จะ เรียกได้ถูกต้อง

ของแบบนี้ เอามาเป็นวัตถุ มาซื้อมาขาย ไม่มีอะไรผิด เมื่อท่านทำด้วยจิตใจบริสุทธิ์ แต่ท่านกำหนดให้มิติเหล่านั้นอยู่ที่สาม มิติ คือ มี กว้าง มี ยาว มีสูง และ เอาราคามากำหนดอยู่ในมิติทั้ง ๓ นั้น จิตก็จะ มีขอบเขตอยู่แค่นั้นครับ

แต่... ถ้ามอบมาให้ มาจากใจ ฟรีๆ ไม่ติดที่มิติ ๓ และ ราคา ท่านว่าดีกว่าหรือไม่ครับ

ท่านหาคำตอบเอาเองน่ะครับ

 

ก

ท่านปลัดเป็นหมอ... ตามทัศนะที่คุณพีให้ไว้ยิ่งดีมากเลยค่ะ คนที่รักเครื่องรางที่มีท่านปลัดไว้จะได้ทราบคุณค่าในแง่มุมนี้ เป็นประโยชน์ประจำตัวประจำบ้านตามที่คุณพีให้ความคิดไว้ค่ะ

ทั้งสตรีส่วนใหญ่ที่ไม่กล้าใช้เครื่องราง ท่านปลัดขิก จะได้เปลี่ยนทัศนคติกันค่ะ



คุณปู่สู้โจร..คุณปู่หัวใจสิงห์จริงๆค่ะ

 

กราบหลวงปู่บุญศรี หลวงพ่อทรง และครู อาจารย์ทุกท่านครับ

ขอให้พี่และครอบครัวมีสุขภาพแข็งแรง มีความสุขครับ