แวะมาถาม เรื่องนิพพาน

ทีนี้ เรื่องศึกษาธรรมะมา แล้ว เราใช้ความ เข้าอกเข้าใจ ร้อยเรียงเป็นความคิดได้
มันก็ เทห์อยู่ ไม่ใช่ ไม่เทห์

แต่ คุณ มาสสะเทอทอยแลนด์ เป็น นักธุรกิจ ประกอบกิจการ มีความ อิสระของจิต
ไม่ได้เป็น มะนุดเงินเดือน ตรงนี้ถือว่า มีต้นทุนในทางธรรมที่ดี

ดีอย่างไร

ดีตรงที่ว่า เวลาเราจะ เอ่ยปากเล่าความเทห์ในการ ประกอบธุรกิจ มันจะมีความเทห์
สามระดับ

ระดับแรก วาดฝันว่า ประกอบธุรกิจนี้ จะได้ มารเกทแชรเท่าไหร่ เป็นตัวเลข
พันล้านก็ได้ กล่าวออกมาแล้ว ย่อมเทห์

ระดับที่สอง ผลประกอบการสะท้อนความเป็นจริง คือ ลงมือประกอบธุรกิจไปสอง
ปีแล้ว ผลประกอบการเป็นอย่างไร หากมีทิศทางไปเป็นตาม วาดฝันเอาไว้ ก็ยัง
นำมากล่าวให้ เทห์ได้อยู่ และ ย่อมมี รสของความเทห์สมจริงกว่า วาดฝันเอาไว้
หาก ยังไม่ละเมอ ไปเปลี่ยนแผนธุริกิจ ปิดบังความเป็นจริงเข้า

ระดับที่สาม คือ สำเร็จตามเป้าหมายทุกประการ หากวาดฝันเอาไว้พันล้าน ก็ประกอบ
ธุรกิจได้กำไรพันล้านสมจริง แม้นว่า ต่อจากนั้นอีก สองสามเดือน อาจจะสูญทั้งพัน
ล้านทั้งหมด แต่ทว่า ความภูมิใจในการเป็น ผู้ประสบความสำเร็จตามความเป็นจริง
นั้น ยังเทห์ชั่วกลัปวสาน ไม่มีทางสูญหายไปไหน เว้นเสียแต่ ระหว่างประกอบการ
จะทะลึ่ง ปรับแผนธุรกิจไปเรื่อยๆ แบบนี้ เวลา ล้มลง ก็จะ รู้สึกว่า ตนไม่ได้ ชนะ
อะไรเลยมาสักอย่างเดียว

มีแต่ ความหลอกลวงเท่านั้น ที่ เหยียบย่ำ พาไปกิโลเจ็ด เรื่อยๆ

แล้วหาก ทบทวนสวนกระแส ก็จะเห็นเลยว่า ทั้งหมด ตัวเองหลอกตัวเองเท่านั้น
ไม่มีใครไปกระทำเลย

ยิ่งสำคัญเอาว่า ความเทห์ระดับที่หนึ่ง นั้นเป็นจริง เสมอกับ ความเทห์ระดับที่สาม

โอยยยยยยยยยยยยยยยยย........ก็นะ หากพิจารณากิเลสได้เองละก้อ มันก็เห็น
แล้วว่า เป็นเรื่อง แม่บุญมือ ล้วนๆ

 

ขอบคุณ คูณนิวรณ์ ไม่เถียงๆๆๆๆ 5555 อันนั้นนานมาแล้ว ปล่อยไม่ได้ร๋ออออออ ตอนนั้นรู้สึกอย่างงั้นจริงๆนร้า ตอนนี้ก็อีกแบบนึง ไม่เหยียบๆ กลับไปขอโทษก็ได้ เดี๋ยวไปจัดการนร้าาาาาา สาธุๆๆๆๆ ............ จริงๆเรื่องพุทธศาสนาเป็นวิทยาศาสตร์นร้าาาา เพราะมีจุดจบ พิสูจน์ได้จร้าาาาา ถ้าจะให้ผิดก็ผิดก็ได้ไม่ว่ากัน (มันเป็นคู่ๆอีกละ เบื่อจุงเบยยย) ถึงบอกว่าเล่านิทานกันเล่นๆ อิ อิ

 

นี่ๆ คราวหน้า หากจะมาเทห์ ก็ไม่ว่ากัน

แต่ เชื่ออะเป่าว่า พุทธศาสตร์ ไม่ใช่ วิทยาศาตร์

คนที่กล่าวว่า พุทธศาสตร์ เป็น วิทยาศาตร์ อันนี้มันเป็น การเอออวยแบบ
คนที่ขาดการปฏิบัติ เขาจะพึง กล่าวอย่างนั้นไปก่อน เพื่อ เปลี่ยนเป้า
หมายในการประสบความสำเร็จ

เหมือนเปลี่ยนเป้าหมาย แสนโกฏิ เป็นเรื่อง สามสลึง

พอเปลี่ยน สามสลึง เอ้ย มันง่ายๆ ที่จะเอามากล่าวให้ดูว่า สำเร็จครบสามสลึง

 

EQ ใช้ได้นะ สมเป็น นักธุรกิจ

ยังไงก็มาเสวนาเรื่อยๆ อย่า ให้ความครั่นคร้าม มาครอบงำ ทิฏฐิครอบ
งำนี่ไม่เท่าไหร่ หากความครั่นคร้ามไม่ครอบงำ มันก็ยังพอ เสวนากันหนุกๆ

แล้วที่ผมโพส ก็อย่าเห็นเป็นเรื่องจริงจังไปเสียหละ มันแค่ เรื่องของความ
สมดุลของการเหวียง ของลูกตุ้ม

สนุกมาก ก็ต้องเจอหนักมาก

หากวันใดคุยกันแบบ เรียบๆ มันก็ เรียบๆ

หากวันใดคุยกันอย่าง สงบ อันนี้ ไม่ต้องคุยกัน ร่าเริงในตัวอยู่แล้นนนนนนน

( คน กำไรแสนโกฏฺิ ไม่ต้องคุย ก็เทห์ได้ )

 

ไม่ทั้งเหวี่ยง หรือไม่เหวี่ยงนร้าาาาา เอาเรื่องที่สัมผัสมาเล่าสู่กันฟัง ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ ใช่ก็ใช่ก็เท่านั้นเอง 555 ส่วนเรื่องจิตจักรวาล ไปขยายความมาแล้ววววว ตอนนั้นปฏิเสธจริงๆนร้าาาาา อายจัง แบร่ๆๆๆๆๆ!

 

อายทำไมหว่า ปฏิเสธ จิตจักรยาน นี่ มันสมควรแก่ธรรม อยู่แล้ว

ต้องดีใจไหม ไม่ต้อง

ต้องเสียใจไหม ไม่ต้อง

ต้องทำเป็นเสียใจก็ไม่ใช่ ไม่เสียใจก็ไม่ใช่ไหม ก็ ไม่ต้อง

เพราะ หากปฏิเสธด้วยธรรมะ มันไม่ใช่เรื่อง ขัดแย้งใคร

การปฏิเสธ มันเป็นเรื่อง สมควรแก่ธรรมไง ไม่ใช่ว่า จะเป็นเรื่อง การขัดแย้งคำสอนใคร

 

อย่างกับ I style "จินตนาการ สำคัญกว่าความรู้"

แต่หากความรู้ ยังตรึงตรา ไว้ด้วยเงื่อนไข นี่สิ

สุดท้ายก็เลยต๋อง vb vb

 

ตรงนี้ ลองสังเกตนะว่า คุณยังศึกษาธรรมะ แบบ ตรรกศาสตร์ หรือ
อาจจะแย้งว่า วิทยาศาตร์ ต่างหาก

แต่ไม่ว่าจะ ศึกษาแบบ ตรรกศาตร์ หรือ วิทยาศาตร์ พิสูจน์แค่ ใช่ หรือ ไม่ใช่

สังเกตไหมว่า มันเก้อๆ มันลอยๆ

พอ ลอยๆ แล้วมันเหมือนมันสุด ไม่มีอะไรมากกว่านี้ใช่ไหม พอสุด ก็คิด
ว่ามันมีเท่านี้ไง

พอมันมีเท่านี้ จิตคุณเอง ก็พอทราบว่า มันน่าจะมีอะไรมากกว่านี้

ก็เลย " 555 " ออกมาอย่าง " เก้อเขิน "

********

เนี่ยะ ถ้าศึกษาธรรมะ ให้เป็น การศึกษาธรรมะ มันจะ มันกว่า " 555 "

จะสนุกกว่านั้น หลายเท่า แล้ว มีความเต็ม มีความบริบูรณ์บางอย่าง ที่สัมผัสได้ว่า มีจริง


*********

สิ่งที่ จริง ยิ่งกว่าเรื่อง " ใช่ หรือ ไม่ใช่ (ตรรกศาตร์ วิดยา) " มีอยู่

 

พลังจิตกระจัดกระจายหมดแล้ว ไปพักกินข้าวก่อนครับ
แล้วฝึกสมถะด้วยครับไม่งั้นบ้าจริงได้นะครับ

 

ยังไงดีน้ออออออ คือวิทยาศาสตร์เนี่ยะไม่ใช่วิทยาศาสตร์สมัยนี้นร้าาาาา ไม่ใช่คณิต ไม่ใช่ฟิสิก แต่วิทยาศาสตร์ ตรงความหมายที่ว่าพิสูจน์ได้อระจร้าาาาา ศาสนาอื่นเป็นปรัชญาเจงๆ (แนะ! แอบข่ม 555) แต่เขาก้อมีดีของเขา แต่พุทธศาสนามันมีจุดจบนร้าาาาา ไม่ได้พูดลอยๆ (ทำไปทำมาเข้าเรื่องคู่ตรงข้าม จบ-ไม่จบ เสียเอง อิ อิ) เพียงแต่ว่า จบก็ต่อเมื่ออะไร ไม่จบก็ต่อเมื่ออะไร .......... วนกลับมาเรื่องจิตจักรวาล มีนิทานมาฝาก คือที่เฮียแกพูดไว้น่ะ มันมีนร้าาาาา (ขอแวะมาอธิบายแบบคู่ตรงข้ามนิสนึง) ประมาณคล้ายๆพอเราตัดความคิดทิ้ง ได้นานๆแล้วดิ่งแบบสว่างๆโล่งๆไป มันก้อมีความรู้ที่เป็นรู้ หลั่งๆเข้ามาแบบเยอะโพดๆ ชั้นนั้นก้อนั่งมองเล่นๆ ภาษาบ้าๆบอๆก้อมาเพรียบบบบบ แต่อย่าไปสน เพราะถ้าเสพไปก้อเท่านั้น ยังไงก้อม่ายยยยยหมด(นิทานนะนิทาน เอาฮาน่ะ)

 

สมมติว่า กินข้าว อาหาร แล้วกลับมาอ่าน

มาดูกันว่า

อย่างไร จัดว่า ยังถือว่าเป็น ตรรกศาตร์ วิดยา

อะไรก็ตาม ที่เป็นสิ่งที่ เอื้อให้เกิดการดำรงค์อยู่ของ " 555 " จัดว่าเป็นเรื่อง เก้อเขิน
หรือ ตรรกศาตร์ หรือวิดยา

เช่น

หากเรายังต้องอาศัย อาหาร คือ "คำข้าว" เพื่อ " 555 " สู่ความเป็นอิสระแห่งชีวิต อันนี้
ก็จัดว่าเป็นเรื่องศึกษาธรรมแบบ ตรรกศาสตร์ วิดยา อยู่ ไม่พ้นความ " เก้อเขิน " ไปได้

หากเรายังต้องอาศัย อาหาร คือ "ผัสสะ" เพื่อ " 555 " สู่ความเป็นอิสระแห่งชีวิต อันนี้
ก็จัดว่าเป็นเรื่องศึกษาธรรมแบบ ตรรกศาสตร์ วิดยา อยู่ ไม่พ้นความ " เก้อเขิน " ไปได้

หากเรายังต้องอาศัย อาหาร คือ "ดิ้นรนแม้เพียงเล็กๆน้อยๆ" เพื่อ " 555 " สู่ความเป็น
อิสระแห่งชีวิต อันนี้ก็จัดว่าเป็นเรื่องศึกษาธรรมแบบ ตรรกศาสตร์ วิดยา อยู่
ไม่พ้นความ " เก้อเขิน " ไปได้

หากเรายังต้องอาศัย อาหาร คือ "รู้นั่นรู้นี่" เพื่อ " 555 " สู่ความเป็นอิสระแห่งชีวิต อันนี้ก็
จัดว่าเป็นเรื่องศึกษาธรรมแบบ ตรรกศาสตร์ วิดยา อยู่ ไม่พ้นความ " เก้อเขิน " ไปได้

******************

แต่เมื่อไหร่ ทราบชัดว่า อาหาร4 นี้เป็นไปเพื่อการบำรุงให้มากซึ่งความ " เก้อเขิน "

แล้ว เล็งเห็นว่า สิ่งที่พ้นอาหาร4 นี้มีอยู่ เป็นไปเพื่อความ ไพบูลย์ ของปัญญาอันยิ่งมีอยู่

เมื่อนั้น ความเก้อเขิน หรือ การอาศัย ตรรกศาตร์ วิดยา จะมลายหายไป

เหลือเป็นเพียง " การฟังธรรมเป็น " ขึ้นมา ก็จะเห็นเลยว่า การฟังธรรมได้นั้นยาก ไม่ใช่
ฟังธรรมกันได้ง่ายๆ หากเข้าใจว่า ฟังธรรมกันได้ง่ายๆ ลองย้อนสังเกตว่า มันจะไปติด
" อาหาร4 คือ คำข้าว ผัสสะ มโนสัญเจตนา หรือไม่ก็ วิญญาณ " ตัวใดตัวหนึ่ง เก้อๆ ไป
เสียแล้ว ............. มีอาหาร4 เมื่อไหร่ มันจัดเป็นเรื่องของ สัตว์ หมดเลย

ยกตัวอย่าง

พลังจิตจักรยาน นี่จะมีการกล่าว ควบครึ่งลูกบวกสิบ ในเรื่อง พลังงาน บวกกับ ภัยพิบัติ

นี่....จะเห็นชัดๆว่า เรื่อง ภัยพิบัติ จะจัดเป็นเรื่อง อาหารคือคำข้าวก็ได้ หรือ อาหารคือ
การดิ้นรนเล็กๆน้อยๆก็ได้ หากปรารภเรื่องพวกนี้อยู่ ก็ฟันธงไปได้เลยว่า เป็นเรื่องของ
สัตว์ ธรรมดาๆ

หรือ เอาเรื่องพลัง ก็จะเห็นว่า เป็นเรื่อง รู้นั่นรู้นี่ ต้องปรารภว่ารู้นั่นรู้นี่ไปเรื่อยๆ จึงเกิด
ความไพบูลย์ของกลุ่ม เนี่ยะ อาการของการเกิดเป็น สัตว์

หรือ

ซึ่งพวก จิตจักรยานเขาก็ทำกันเป็นล่ำเป็นสัน นำไปสู่ความเบิกบานเฉพาะตน อันนี้ก็จัด
ได้ว่าเป็นเรื่องของการ ประกอบความเป็น สัตว์ เหมือนกัน

เมื่อไหร่มีการกินอาหาร เมื่อนั้นมี สัตว์ เกิดขึ้น

เมื่อไหร่เห็น ธรรมชาติที่พ้นการอาศัยอาหาร เพื่อความไพบูลย์ มันก็พ้นความเป็น สัตว์ ได้

การพ้นการเป็นสัตว์ หรือ วัฏฏะ ได้ ก็จะจัดว่า แจ้งในธรรมบางประการ ด้วยปัญญา
อันยิ่งเอง

ซึ่ง..............หากยังอาศัยแม้การ "แจ้งในธรรมบางประการ ด้วยปัญญา
อันยิ่งเอง " ก็จะยังจัดว่า เป็น สัตว์ อยู่นะ เพราะมันตกข้าง รู้นั่นรู้นี้ เพื่อ
ความไพบูลย์อยู่

 

สังเกตไหมว่า สุกเอาเผากินได้ไม่ยาก

เพราะไม่ว่า เขาจะพูดเรื่องอะไร เรื่อง จักรยานกว้างไกลแค่ไหน เรื่อง
ความรู้บรรดามีแค่ไหน มันง่ายมากเลย สำหรับ คนสับปรับ ที่จะหยิบ
เรื่องราวอื่นๆ ที่เขา พูดไม่ครอบคลุม

พอ เราเทียบเอาแบบ ตรรกศาตร์ เห็นว่า มันมีส่วนที่เขาพูดไม่ถึง และ
เชื่อมั่นว่า ไม่มีวันพูดได้หมดแน่ๆ เพราะความรู้ในเชิงวิดยานั้น มันก็ยัง
มีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

สุกเอาเผากิน บวกกับ ความสับปรับ เราก็ ปล่อยให้มัน ลากเราไป
กล่าวว่า เฮ้ย กูรู้ว่า มึงรู้ไม่หมดหรอก

แล้ว ยกหางตัวเองซ้ำว่า นี่เห็นไหมว่า ข้าพูดสิ่งที่เป็นจริง

แล้ว หลังจากนั้น ก็ถูกมัน สวาปามกระบาล สำคัญตัวจริงๆว่า เหนือกว่า

ทั้งๆที่

มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ การรู้ธรรมะเลย

การรู้ธรรมะ จะต้อง รู้ลงไปว่า ทำไมเขาจึงรู้ได้แค่นั้น และเขาทำกรรม
อะไรมา ยึดในอะไรอยู่ จึงได้ แสดงออกด้วยอาการเหล่านั้น

เรียกว่า ทราบเหตุปัจจัยของความ บังเกิดขึ้นของพวกเขา ทิฏฐิแบบเขา

ตรงนี้ถึงจะค่อยใกล้เคียงการรู้ เหตุปัจจัยการ อิทัปปัจจยตา และ กัมมันยตา
ยถาภูตญารทัสนะ แล้วแต่ ภูมิจิตภูมิธรรมที่ ยังติดเป็นอาหาร4 มีตัวเราเนี่ยะแหละ เป็นสัตว์ !!

 

มันวนกันอยู่ เนือยๆ เนืองๆ ใช้ภาษามันก้อต้องปะทะกันแหละจร้าาาา เพราะต้องการถูกผิด ต้องการแยกแยะ เอาเข้าจริงๆวิทยาศาสตร์กับศาสนาก็เป็นสิ่งเดียวกันนี่หน่า พอกล่าวถึงที่มาของ "คำข้าว" อย่างคุณนิวรณ์ว่า มันก้อเป็นตัวแทนการแปลความได้ดีเลยจร้าาาา ส่วน "555" ใช้แก้เก้อก้อได้ ใช้คลายความตรึงเครียดก้อดีเนาะๆๆๆ ใช้ได้ทั้งสองอย่าง ยอมจร้ายอม แต่ยอมแบบว่าของคุณก็ถูกของผมก็ถูกนร้าาาา อย่างเช่น อวิชชากับวิชชาเซ็นบอกว่าเป็นสิ่งเดียวกัน กุศลกับอกุศลเซ็นบอกว่าเป็นสิ่งเดียวกัน (อ้างอีกแล้ว ฮือ ฮือ) มันน่าโมโหเหมือนกันอ่านแรกๆเมื่อหลายปีก่อน แต่เอาเข้าจริงๆ ผมยอมให้ถูกจร้าาาาา ไม่รู้สิ รู้สึกภาษามันอธิบายไม่พอ น่ารักนะเนี่ยะ คุณนิวรณ์ เป็นเพื่อนคุยด้วยนานเลยยยยยย

 

กั๊กๆ ไหนว่า ฟังธรรมเป็น อ้าง ซง อ้าง เซน

ไหง มาขมวดเอาการเป็น เพื่อนคุย หละคร้าบ

ว่างไม่จริงนี่

ว่างแบบ ปากเปล่า แต่ ใจโหยหาเพื่อน เชื่อไหม อาการจิตแบบนี้
พระท่านว่าจะไปเกิด เป็น " ผีเปรต "

ทำไมนะเหรอ

ไม่เคยได้ยินเขาเล่ากันเหรอ " ผีเปรต มันจะร้อง หาเพื่อน หาเพื่อน "

พอคนได้ยินเสียง ผีเปรตออดอ้อน ออเซาะเสียงหวานแหลม เข้า ก็จะ
" เพื่อนจ๋า เพื่อนจ๋า " แผ่ไมตรีไปให้

 

กุศลกับอกุศลเซ็นบอกว่าเป็นสิ่งเดียวกัน -> เค้าหมายถึงผู้ที่พ้นเจตนา พ้นตัวตน
ไม่ใช่ปุถุชนผู้มีกิเลส

 

ลูกพี่กล่าวธรรมไพเราะ มีนัยยะโดยไม่ต้องมีจุงเบย

 

ก้อตะเองมาคุยกะเค้า ตอบไปตอบมา เค้าก้อเหมาว่าเป็นเพื่อนละ อิ อิ, โหยหาดีมั้ยน้ออออ ไม่รู้จิ้มีก็ดีไม่มีก็ได้ ถ้าเอาแบบไม่กดข่มในทุกๆวันก็มุ่งหาเพื่อนแหละ ไม่ใช่โหยหา แต่ก็ต้องหาในฐานะมนุษย์นร้าาาาา ยังเป็นมนุษย์อยู่นี่ 555 ทำหน้าที่ให้ดีที่สุด, ผีเปรต ในฐานะของจิตที่โหยหา อันนี้ถูกทีเดียวไม่ผิดซักกะติ๊ด แต่คุณนิวรณ์ อย่าแอบโมโหอย่าแอบใจขุ่นนร้าาาา เด๋วกลายเป็นอสูรกายไม่รู้ด้วยเน้อออออ แต่คงไม่เป็นไรอระจร้า พอรู้ว่าใจขุ่น รู้ว่าใจโหยหาก็จบ วินาทีนั้นเปรตหรืออสูรก็ปิ๋วไปแล้ว แต่ก็ยกย่องนร้าถ้าข้าน้อยเป็นเปรตแล้วยังแผ่ไมตรีมาขอบคุณมั้กๆ ........... อร่าาาาาตอนนี้คงมาถึงจุดเกิดอาการขัดแย้งแล้วใช่ม๊าาาาา อารมณ์อะไรเกิดที่กลางใจกันนร้าาาาา ของผมก็มีแต่ไม่ออกมา 555 .......... เรื่องเซ็นขอนิดเดียวเอง อย่าแบ่งแยกได้มั้ยอร่าาาาา เดี๋ยวเกิดอาการคู่ๆ ปุถุชน-อริยะ, คนวิเศษ-คนต่ำช้า แง๊ๆๆๆๆๆ หลายคู่จังน้ออออออ ยุ่งเกินไป!

 

หากยังไม่วิมุตติหลุดพ้นย่อมจำแนกไปตามกรรมของสัตว์ จึงว่าการจำแนกมี
หากจิตพ้นแล้วการแบ่งแยกนั้นจึงว่าไม่มี

 

ขอบคุณทุกท่านครับ ทั้งที่เข้ามาสอบอารมณ์ และเข้ามาแนะนำ ขอให้เจริญในธรรมครับ โอกาศหน้าขออณุญาติมาสนทนาใหม่นะครับ รักทุกคนนร้าาาาา!

 

มีหุ้นแบ่งขายบ้าง หุ้นขึ้นมันก็ไม่เที่ยงเน้อ

จะมาก็มาดีๆไม่ต้องแกล้งเล่นเป็นตุ๊ด เป็นคนบ้าครับ
การคุยกันเป็นธรรมะทุกเรื่องเพราะทุกเรื่องเป็นเรื่องธรรมชาติ

โอปะ โอปะ วิปัสสนากรรมฐานสไตย์