การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา

รายงานบทที่ 1 ครับ
จุดเทียน สวดมนต์ก่อนนั่ง. . . .

1-100 คิดนู้นนี้ ฟุ้งไปเรื่อยครับ...
พุท-โธ 1-100 จำอาการไม่ค่อยได้ครับ มีหลุดบ้าง ฟุ้งบ้างครับ
เกศา โลมา นขา ทันตา ตะโจ 1-100 ก็เหมือนว่าเริ่มจะนิ่ง
พุท -โธ 1-100 หลังๆเวทนามาครับ แต่ปวดน้อยๆ ครับ
จากกนั้นแผ่เมตตา อุทิศสวนกุศล พิจารณาปัจเวก แล้วนั่งเปล่อยตามสภาวะ แล้วแผ่เมตตา อุทิศสวนกุศล แล้วออกจากการนั่ง แล้วมานั่งเฉยๆพิจารณาศีล 5 อีกทีครับ

 

ส่งการบ้านครับผม

ก็พยายามนั่งดูเวทนาไปเรื่อยๆอยู่ อ่อ สงสัยจะไม่ใช่ละ

ระหว่างนั่ง ดูไป หวังไปว่า ดูๆเดี๋ยวมันก็หาย แบบนี้ไม่น่าจะใช่ ใช่มั้ยครับ

มันควรแค่รู้มันว่าปวด อย่าไปจดๆจ้องๆต่อว่า มันจะหายมั้ย ปวดมากขึ้นมั้ย

ถ้าแบบนั้น ระหว่างนั้นทำอะไรดีครับผม ลองมานั่งนิ่งๆ ก็เหมือนไปจับลม จับได้ซักพัก ก็ หาย

ไปๆมาๆเช่นนี้แล

 

เมื่อคืนนั่งก่อนนอน ตัวเล็กเริ่มมานั่งด้วยแล้ว
ทำเวลาเท่าเดิม เสร็จก็หลับ อ่านนิยายไม่ไหว
ก่อนพิมพ์ก็นั่งสักแป๊บ สบายๆ ฟูๆดีค่ะ ค่อยๆสะสมเวลา

 

บทสองเลยครับ

 

นั่งดูเฉยๆคับ ทำบ่อยๆจะเจอเทคนิคเองครับ

 

ครับต่อเลยครับ

ลองไม่สังเกตเวลาดูครับ ปล่อยไปเลย

แค่ไหนแค่นั้น

 

อะไรที่ผ่านไปแล้วก็ปล่อยมันผ่านไปนะครับ

อย่ามัวไปตัดเพ้ออาลัยอาวรณ์ถึงความหลังแต่ครั้งเก่าก่อน

มันผ่านไปแล้ว เราแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วครับ

 

ที่ห่วงอยู่ก็ ก็พยายามคลายลง

เข้าใจว่าเป็นห่วง แต่อยากให้ห่วงเป็นนะครับ

 

ส่งการบ้านบทที่ 2
สวดมนต์ก่อนนั่งครับ. . .
พุท-โธ 1-100 ก็ฟุ้งเป็นปกติครับ
เตโช กสิณัง 1-100 เหมือนจะฟุ้งในความสงบ เวทนาเริ่มมาครับ แต่น้อยมากๆ
พุท-โธ 20 จำอาการไม่ได้ครับ
วาโย กสิณัง 1-100 เวทนาเริ่มมาแรงครับ แต่ก็ดูเฉยๆ + กลับภาวนาต่อเรื่อยๆจนจบ
อาโป กสิณัง 1-100 คิดนู้นคิดนี้ไม่เรื่อย แต่เหมือนกับคิดในความสงบครับ ไม่รู้เรียกว่าฟุ้งหรือป่าว
แล้วก็ที่ปวดขาอยู่ตอนนั้นเหมือนมันชาจนเย็นไปทั้งขาซ้ายครับ
พุท-โธ 20 แล้วแต่ด้วย . . . .
ปฐวี กสิณัง นับได้ 100 ครับ ปลายๆ อยู่เวทนาก็หายไปวับเลย แล้วอาการสั่นมา คือสั่นเฉพาะขาครับ ไม่รู้ร่างกายมันสั่นหรือป่าว แต่ผมรู้สึกว่าสั่นครับ
แล้วก็ ภาวานา พุท โธ 20 อีกต่อด้วย
เตโช วาโย อาโป ปฐวี ครับ แรกๆ ภาวานาไปเติมกสิณังไปด้วย ซักพักนึกได้ไม่ต้องมีกสิณัง ก็ภาวานาต่อ เตโช วาโย อาโป ปฐวี
ภาวานาไป ก็ผิดบ้างลืมบ้าง สลับกับบ้าง แต่พอจำได้แล้วก็เร่งคำภาวนา แต่เร่งยังไงก็ไม่หายครับ
นั่งสักพัก แล้วพิจารณาปัจเวก แผ่เมตตา อุทิศบุญ แล้วออกจากการนั่งครับ

ปล.ระหว่างนั่งเทียนดันหมดครับ ตรงนี้จะเป็นอะไรหรือป่าวครับ . . . ขอบคุณครับ

 

ขอบคุณค่ะ พยายามนั่งทุกวันบทที่1 แค่นับอย่างละ30 บางวันที่ง่วงมากก็แค่20 สวดมนต์แค่บทสั้นๆ ก็ยังคิดฟุ้งอยู่ กายกับจิดมันก็ยังคงทำงานแยกกัน ทางจิตก็นึกโน่นนี่ไป ทางกายก็นับไป ก็พยายามดึงกลับมาค่ะ

ตอนนี้เปิดบูทหรือยังคะ อยากเข้าไปหาน่ะค่ะ

 

หงุดหงิดก่อนนั่ง โห อาการเช่นนี้ก็กลายเป็นเราเอาอะไรๆมาใส่หัว ปรี๊ด
นั่งสักพัก ก็มาคิดว่าปรี๊ดทำไม ไหนๆก็ไม่ใช่ของเรา อะไรต้องตัดก็ตัด
ทำใจ ก็นั่งต่อ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็ฟูดีอยู่ค่ะ ออกจากสมาธิ ง่วงดี
ก็ดีใจว่า ถ้าเราไม่ได้นั่งเลย เราคงนอนพร้อมกับไฟทีมันเผาตัวเอง

 

สมาธินี่ดีจริงๆนะครับ

 

ครับต่อเลยครับ

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ให้มีสติครับ

 

ถ้าพอมีเวลาพยายามมาส่งนะครับ

ที่ฝึกอยู่ดีคับ ทุกอย่างมีเหตุให้เป็นไปทั้งสิ้น

เราไม่อาจฝืนขัดขืนต่อธรรมชาติได้

เพราะการฝืนขัดขืนก็เป็นธรรมชาติอย่างหนึ่ง

 

อะไรที่ทำ พูด คิด แล้วจิตเศร้าหมองอย่าทำครับ

ช่วงนี้ก็ทนๆไปก่อนครับ นี่ก็เบาแล้ว

 

สำหรับคนที่เข้ามาอ่านเพียงอย่างเดียว

เรื่องแบบนี้ไม่สามารถคิด คาดเดาด้วยหลักการ

หรือจินตนาการ นึกเอาได้ เพราะการรับรู้ทางจิตใจ

หากคุณไม่ฝึกปฎิบัติที่อ่านไปจะเป็นเพียงแค่ความจำ

อยู่ในสมองแต่เพียงเท่านั้น

ไม่สามารถเรียนรู้ได้ ได้แต่จำไว้พูดอย่างเดียว

คำพูดเดียวกันคนพูดคนละคน ความศักดิ์สิทธิ์ไม่เท่ากัน

เพราะอยู่ที่ระดับจิตคนพูดด้วย จำเขามาพูดไปมันก็นะ

 

คุณครูคนใหม่ น่ารักจังค่ะ ขยันมากกกกกก

ดีใจกะศิษย์น้องทุกคน ขอให้เป็นนักเรียนที่ดีกันนะคะ ครูทุ่มขนาดนี้ นักเรียนก็ขยันส่งการบ้านหน่อย...อย่าขี้เกียจ อย่าเกเร เหมือนพี่ (แม่ปูสอนลูกปู จะได้ผลมั๊ยเนี่ย)

ศิษย์เก่า (พี่เต่า) เอาใจช่วยนะ โอมมมมมม....นักเรียน จงมา ตั้งใจ...ตั้งใจ...ตั้งใจ... สำเร็จ สำเร็จ สำเร็จ... สาธุ

ป.ล. สำเร็จอาจไม่ได้หมายถึง ทุกคนจะมีอภิญญา ล้ำเลิศ แต่มีปัญญาทางธรรม เห็นธรรม ต่างหาก

รักนะ จุ๊บๆ 555

 

คนเรามีหลายด้าน...แต่จะมีคนเห็นเราในด้านไหน
รึเราอยากให้เค้าเห็นเราในด้านไหน เราแสดงออกด้านไหน...
สิ่งที่ถูกเห็น อาจจะไม่ถูกทั้งหมด...

วันนี้พี่อยากแสดงตัวตนในด้านดี (สร้างภาพหน่อย 555) หลังจากที่มาเล่า...มาบ่นแต่สิ่งที่ไม่ดี... วันนี้มาเล่าว่าสำนึกตัวแล้ว ^_^

"ขอบคุณเพื่อนเก่า...
เจอกันวันเศร้า อีกหน
วันแย่ ใจแย่ มืดมน
ทิ้งขว้าง ธรรมะหล่น ไม่สนใจ
อยากดื้อ เอาชนะ
ช่างธรรมะ ช่างปะไร
ขอแค่ สาสะใจ
สุดท้าย ต้องมาขอขมา...
ลูกนี้...บาปหนัก
เพราะดื้อ เพราะโง่หนักหนา
เพราะโมหะ เพราะขาดสัมมา
ทิฏฐิหนา เกาะหนึบกาย
วันนี้ มาขอกราบ...
ขอทุกพระองค์ทราบ อย่าหน่าย
ลูกสำนึกแล้วด้วยใจ
ขอกราบไหว้ ขอขมา...
03/12/12"

แม้จะเกเรไปบ้าง ออกนอกลู่นอกทางไปบ้าง แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะเดินตามรอยพระบาท...พระศาสดา

 

รออาจารย์บาสกับพี่หมูดีกว่า

ผมพยายามยั้งนิ้วสุดๆเลย 5555555

 

ได้กลับมาสักที..มาขอความกรุณาครูอาจารย์ทุกท่านทั้ง อ.บาส อ.ภูมิ พี่พลังไฟ
ด้วยความหวังและรอให้ได้มีโอกาสไปพบที่บู๊ทได้ในเร็ววันนะคะ
ขออนุโมทนาบุญกับพี่น้องทุกท่านที่ตั้งใจปฏิบัติเพื่อฝึกฝนสติกันนะคะ
หลังจากที่ได้ติดตามอ่าน ได้ยินดีร่วม และยังคงปฏิบัติอยู่บ้าง แต่ก็มีกิเลสประกอบมาเป็นช่วง^^
วันนี้ล่ะคะที่จะขอมาส่งการบ้านบ้าง...เอหรือว่าจะมาหาคนช่วยอบรมที่ยังดีไม่พอ..ก็ไม่แน่ใจ
ขอสรุปรวมยอดที่ผ่านมา
สวดมนต์ และนั่งตามบทที่1อยู่ค่ะ บางวันก็มีสติทำจนจบบท บางวันไม่ เช่นวันนี้ค่ะ
เพียงนั่งดูลมหายใจ ประมาณ50 ก็นิ่ง แล้วว่างหายไปค่ะ
บางวันก็ิคิดว่าหลับรึเปล่า บางวันก็มั่นใจว่าไม่เพราะรู้สึกตัวแต่มันนิ่งเฉยๆ
ไม่แน่ใจว่าควรท้อดีรึเปล่าน๊า ที่มันเอาแต่ว่างอย่างเดียว
(บางวันเวลาภาวนา เกศา โลมา นขา ทันตา ตโจ ตโจ ทันตา นขา โลมา เกศา แบบตะโกนดังๆในใจก็จะรู้สึกได้ว่า อาการกายสั่นจะแรงขึ้น)
แต่ก็จะตั้งใจต่อไปค่ะ