เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

ดีเลยค่ะ.. ขอบคุณมากนะคะ ถ้าได้เดือนละชุดก็ยิ่งดีเลยค่ะ..
โมทนา.. สาธุ.. จริง ๆ ..
(b-deejai)

 

พี่เฉลยมีแซวซะงั้น เมื่อคืนเข้ามาอ่านข้อความตอนตี2แล้วนอนต่อ สงสัยอ่านที่พี่บอกว่าคชสารเลยเก็บเอาไปฝันเลย ว่าตัวเองอยู่ในหมู่บ้านชาวเล เปิดประตูหลังบ้านไปก็เป็นผืนทราย ทะเลกว้างยาวสุดลูกหูลูกตา บรรยากาศเหมือนที่อยากอยู่เลยเคยคิดอยากมีบ้านริมทะเล พอตอนกลางคืนคนอื่นเค้าหลับกันหมด เราก็เปิดประตูหลังบ้านว่าจะไปเดินเล่น มองไปที่ทะเลก็เห็นเงาดำๆใหญ่ๆเลยพยายามเพ่งไปอีกที ปรากฎว่าเป็นช้างตัวใหญ่มากแถมมีเครื่องประดับอีก มีผ้าที่ปิดอยู่ตรงหัวข้างหน้าด้วยอ่ะ ช้างยืนในทะเลเนี่ยน้ำอยู่ประมาณข้อเข่าช้างนะ แปลกใจเหมือนกันช้างอะไรทำไมไปเดินในทะเล เท่านั้นไม่พอก็มีเรือลำใหญ่แล่นตามช้างไปอีก4-5ลำ อันนั้นคือเดินจากซ้ายไปขวา พอช้างกับเรือใหญ่พ้นไป ด้านขวาก็มีแสงสว่างขาวๆเรืองรองลอยมา เห็นผู้หญิงผู้ชายเด็ก3คนลอยอยู่ในทะเล ที่ตามมาก็เป็นเรือลำเล็กๆมีคน2-3คนอยู่ในนั้นในมือถืออะไรอยู่ด้วยก็ไม่รู้ ความรู้สึกในฝันนึกถึงเรื่องPirate of The Carribean3ขึ้นมาทันทีเลย ถ้าใครที่ดูแล้วจะมีตอนนึงที่วิญญาณเป็นกลุ่มๆลอยอยู่ในทะเลเพื่อไปยังอีกโลกนึง พอเค้าลอยจะพ้นหน้าบ้านไปเราก็เลยตะโกนทัก เท่านั้นแหล่ะไฟสว่างๆก็ดับ เราก็เลยรีบวิ่งเข้าบ้านเลยเผื่อไปทักเค้าแล้วเค้าไปไม่ถึงที่

พูดถึงเรื่องเพลงกัน เสียดายที่บ้านหาไมค์ที่เสียบกับคอมไม่เจอไม่งั้นจะลองอัดเสียงตัวเองมั่ง แต่ก่อนเคยร้องแล้วอัดใส่เทปไว้ วันนี้ลองไปรื้อจากในลังมาฟังเล่นๆดีกว่า อิอิ ขอย้อนอดีตมั่ง

 

เมื่อครั้งที่ขจรวรรณฝึกสมาธิตามแนวสติปัฏฐาน 4 นั้น อาจารย์จะสอนให้กำหนดอาการพอง ยุบ ของท้องเวลาหายใจเข้าหายใจออก ก็มีอาการเดียวกับคุณ Vir เลยค่ะ คือนอนไม่ค่อยหลับ รู้หมดเวลาพลิกซ้าย พลิกขวา แม้แต่เสียงก็ได้ยินหมด ไปถามอาจารย์ที่สอบอารมณ์ดูท่านก็บอกว่าจริง ๆ แล้วเราหลับแต่สติยังคงทำงานอยู่ ก็ยังงง ๆ อยู่เหมือนกันค่ะ แต่ปัจจุบันนี้ไม่เป็นแล้ว ลองฝึกแนวของท่านอาจารย์อนาลัยดูก็ดีค่ะ ฝึกตั้งจิตก่อนนอนทำให้สติสัมปะชัญญะทั้งสามส่วนที่ไม่รู้ไม่เห็นกัน มารู้มาเห็นกัน จะได้ไม่ขัดแย้งกัน ทำงานร่วมกัน ตอนนี้ก็กำลังฝึกอยู่หากได้ผลยังไงจะมาเล่าให้ฟังอีกทีค่ะ..
(b-smile)

 

ฝันเก่งจริง ๆ เลยนะคะคุณนก มีความฝันมาเล่าทุกวันเลย ไว้ว่าง ๆ วันไหนนัดพบกันในฝันบ้างก็ดีนะคะ ตื่นเต้นดี...
(b-wow)

 

พี่นักเขียนคะ.. วันนี้อยากจะขอคำแนะนำเกี่ยวกับการรับและส่งกระแสจิตหรือโทรจิตค่ะ เคยเรียนมาบ้างแล้วแต่เวลาทดรอง รับ - ส่ง กับเพื่อนดูแล้วเพื่อนมักจะรับกระแสจิตของเราได้ แต่ทำไมเรารับของเพื่อนไม่ได้ มีบางครั้งเหมือนกันค่ะที่เป็นลักษณะพูดเอง เออเอง ( คิดในใจนะคะไม่ได้พูดออกมาจริง ๆ ) ประมาณว่าสนทนากับตัวเอง แล้วอย่างงี้จะรู้ได้ยังไงคะว่าสิ่งที่เรากำลังพูดคุยอยู่นั้นเป็นการคุยกันทางจิต หรือว่าเรากำลังฟุ้งซ่านอยู่ค่ะ.. ขอคำแนะนำด้วยนะคะ..
(b-green)

 

ฝันไม่เก่งหรอกค่ะพี่ขจรวรรณ แต่นกชอบไปเที่ยวขนาดในฝันก็ยังไป ไม่ว่าจะนอนกลางวัน นอนหลับในรถ ถึงแค่แป๊บเดียวก็ฝันได้ค่ะ แต่ก่อนไม่ได้ให้ความสำคัญมากเท่าไหร่เพราะคิดว่ายังไงก็แค่ความฝัน แต่พอได้อ่านหนังสือของอาจารย์อนาลัย ก็เลยทำให้ฉุกคิดได้ว่าความฝันมันมีอะไรมากกว่านั้น เป็นโลกอีกมิติที่เราเดินทางไปไหนต่อไหนได้อย่างไร้ขีดจำกัด เรียกว่าได้ใช้ประสาทสัมผัสที่หกอย่างเต็มขีดความสามารถค่ะ

นกว่าวันก่อนที่ฝันถึงงานฉลองของห้องวิทย์ คงได้เจอกับพี่ขจรวรรณแล้วล่ะแต่นกจำได้ไม่หมดทุกคนก็เลยมาบรรยายได้ไม่ครบค่ะ พอจำได้ลางๆว่ามีคุยกับพี่ผู้หญิง2-3คน คนนึงนี่ผมหยิกลอนๆยาวๆดูเป็นคนมีความมั่นใจมาก แต่คนอื่นๆนี่พอผ่านๆไปจะเริ่มนึกขึ้นมาได้เองค่ะ

มายด์หายไปไหนเนี่ย แอบไปกินตับใครหรือเปล่า ไม่มาเลยนะ

 

แม้ในยามที่เราเริ่มนั่งสมาธิ เราก็อาจเห็นภาพผู้คนมากหน้า หลายตา ปรากฏขึ้นในจินตภาพ แต่เราก็ไม่เคยตั้งคำถามว่า ภาพเหล่านั้นคือใคร เราเห็นเขาได้อย่างไร เห็นทำไม ? ข้อนี้คงต้องตอบพี่นักเขียนนิดนึงว่า เคยมีประสบการณ์เช่นนี้บ้างไหมคะ จะได้ Tune คลื่นถูกทาง
..........................................................

เวลานั่งสมาธิ ผมเคยเห็นภาพผู้คนมากหน้าหลายตา ปรากฏขึ้นในจินตภาพ
เป็นอยู่หลายครั้ง...แต่ละครั้ง ก็นึกสงสัยในใจเหมือนกันว่า
พวกเขาเหล่านี้เป็นใคร? มาให้เห็นไม่ซ้ำหน้า คนแล้วคนเล่า
แล้วเห็นคมชัดมากด้วย ทุกวันนี้ยังเก็บความสงสัยไว้ในใจ
พี่นักเขียน พอจะช่วย Tune คลื่นลักษณะแบบนี้ได้อย่างไรครับ
และสิ่งที่ปรากฏในจินตภาพนี้ คืออะไรกันแน่ครับ

 

เอ.. เป็นไปได้นะคะเนี่ยคนผมหยิกลอน ๆ ยาว ๆ ที่ดูมั่นใจ เพราะพี่เป็นคนผมหยักโศก แต่ไว้ผมซอยสั้น แถมมั่นใจเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ค๊า.. อิอิ..
เรื่องฝันนี่มีน้องที่ทำงานคนนึง ชอบฝันเป็นอาชีพเลยค่ะ เหาะเหินตีลังกา รึถ้าฝันเป็นเรื่องเป็นราวนี่สามารถฝันต่อเนื่องเหมือนละครเป็นตอน ๆ เลยค่ะ เช่นฝันเสร็จไปเข้าห้องน้ำกลับมานอน ยังสามารถฝันเรื่องเดิมต่อไปได้อีกค่ะ.. ทึ่งกับเค้าจริง ๆ.. แต่เสียดายอยู่อย่างว่าเค้าไม่ได้สนใจเรื่องราวเกี่ยวกับจิตวิญญาณจึงไม่สามารถชวนมาสนทนาด้วยได้น่ะค่ะ..
(f)

 

ความเป็นไปได้มีอยู่เสมอในห้องวิทย์ของเราจริงไหมคะ ^_^

เสียดายน้องที่ทำงานของพี่ขจรวรรณนะคะ ถ้าเค้าสนใจความฝันและถอดรหัสออกมาก อาจจะพบความหมายที่มีค่ามากมายเลยก็ได้

 

รูปขนาดเล็ก


ขอบคุณสำหรับขนมอร่อยๆ ของพี่นักเขียนครับ

 

พี่นักเขียนพอจะเข้าใจเรื่องเกี่ยวกับการเข้าพลสมาบัติรึเปล่าคะ เห็นใคร ๆ ก็พูดแต่เรื่องเข้าพลสมาบัติแต่ไม่เคยมีใครอธิบายความหมายได้เลย เคยทราบว่ามีพระที่เข้าพลสมาบัติจะนั่งสมาธิแบบไม่ขยับตัวเป็นเวลานานถึง 7 วัน 7 คืน รึพบว่าอาจารย์ที่เคยสอบอารมณ์สามารถนั่งสมาธิได้นานถึง 2 วัน 2 คืนโดยไม่ขยับตัวครั้งนึงท่านเคยให้ลูกศิษย์นั่งเฝ้าร่างของท่านขณะที่เข้าพลสมบัติ ลูกศิษย์คนนี้เล่าให้ฟังว่าตัวท่านแข็งไปหมดเหมือนคนตาย แต่ตัวยังอุ่นอยู่ มีลมหายใจแผ่ว ๆ แทบจะไม่รู้ว่าท่านหายใจ เวลาเอาบุหรี่ที่จุดแล้วไปอังที่จมูกก็จะดับทันที หัวใจเต้นช้า ๆ เวลาออกจากสมาธิ หน้าของท่านจะขาวมากเหมือนกระดาษ แต่ผ่านไปช่วงนึงหน้าของท่านก็จะเปลี่ยนเป็นสีชมพูเลยค่ะ..

แต่ก็มีอาจารย์อีกท่านนึงที่สอนวิชาพลังจักรวาลพวกเรามักจะเรียกท่านว่ามนุษย์อุลตร้าแมน เพราะท่านมีพลังเยอะจนเหมือนมนุษย์ไฟฟ้ายังไงยังงั้น แต่ที่หน้าแปลกคือหน้าตาของท่านยิ่งอายุเยอะก็ยิ่งเหมือนเป็นเด็ก ผิวของท่านขาวจริง ๆ ขาวเหมือนกระดาษ จนบางครั้งยังคิดว่าทำไมขาวได้ขนาดนี้..
(b-cap)

 

ตัวหนาฟุตนึงถ้าใส่แล้วเหมือนภาพที่สองล่ะก็ เห็นทีพี่นักเขียนคงบังคับให้ทุกคนใส่แน่ๆ เลย อิอิ

 

เอ้อ งานฉลองนั้น ที่บอกว่าเล็งๆ ไว้ ว่าน่าจะเป็นตัวเอง คือคนที่ใส่แว่น เพราะตอนนี้ใส่แว่นอยู่ แต่เห็นว่าคุณ Mead ก็ใส่แว่นเหมือนกันนี่นา

 

ผมก็เคยเป็นอย่างคุณ vir ครับ สติจะอยู่ที่ตาที่สามตลอดครับ บางที่เกือบทั้งคืนเลยครับ เหมือนนอนไม่หลับ แต่ไม่เพลียนะ มีสองปัจจัยครับ
หนึ่งสิ่งแวดล้อมครับอย่างเช่นเวลาพักกลางวันนอนหลับบนเก้าอี้แบบมีพนักหลังสูง หรือหลับบนรถประจำทาง คือจะมีสติตลอด แต่ไม่เห็นอะไร(ฝัน) หรืออากาศก็มีส่วนครับถ้าร้อนก็ไม่หลับครับ(ความจริงหลับ )ก็จะมีสติตลอดเหมือนกัน
<O</Oปัจจัยที่สองเรากำหนดลึกไปหน่อย(จะไม่พูดเรื่องขั้นนะครับ)สติก็จะทรงอยู่อย่างนั้นตลอด
<O</Oวิธีแก้ ลองถอยสติออกมาแผ่วๆครับเหมือนการจูนคลื่นวิทยุค่อยๆหมุนหาครับมันจะแว็บพอดีและก็จำช่วงนั้นไว้ ลองดูอีกครับเป็นเรื่องปกติครับไม่ต้องกังวล<O</O

 

ที่คิดว่าน่าจะจดจ่อได้หมด ก็เพราะว่าคิดว่าจริงๆ แล้วเราทำได้อยู่แล้ว แต่ว่าจากความเคยชินที่จดจ่อที่สติสัมปชัญญะภายนอกอย่างเดียว เลยทำให้เวลาจดจ่อไปที่สติสัมปชัญญะส่วนอื่น เลยจดจ่อไปได้แค่ที่เดียว

แต่ถ้าคิดว่าเป็นอุปมาอุปมัยก็พอจะเข้าใจได้ เพราะว่าบางทีการถ่ายทอดความเข้าใจออกมาเป็นคำพูดอาจจะเอาสาระจริงๆ มาได้ไม่ครบถ้วน เพราะติดขัดตรงภาษา

 

ว่าแต่คุณ Mead เคยบอกว่าเคยเป็นมนุษย์ต่างดาวมาก่อน อย่างนี้ จะมีตัวตนร่วมร่างแต่ต่างมิติ(เอ๊ะ ใช้คำถูกหรือเปล่าเนี่ย)อยู่ที่ต่างดาวหรือเปล่าเนี่ย (ในเส้นทางเป็นไปได้อื่นๆ เช่นว่าไม่ยอมมาเกิดในโลกมนุษย์เลือกที่จะอยู่ดาวนั้นต่อ)

 

พี่นักเขียนใช้ฝึกง่ายๆเป็นเหมือนเกมส์คือ :
ให้คนที่ฝึกกับเราผลัดกันนึกคิดในใจด้วยการสร้างจินตภาพว่าเขากำลังคิดถึงตัวอักษรหรือเลขหรือนึกคิดถึงวัตถุอะไรอยู่ แล้วเราก็หลับตาลงกำหนดจิดตูว่า เขาคิดอะไร แว้บหนึ่งที่ผุดขึ้นมาก็รับเอาเลย เหมือนกับที่ห้วหน้าห้องวิทย์ฯเอาเลขมาทายพวกเรานั่นแหละค่ะ แต่หัวหน้าแกให้โจทย์โหดหน่อย เลขตั้ง 3 ตัว แต่ก็ยังมีหลายคนทายถูกได้ 2 ใน 3

การฝึกง่ายๆอย่างนี้เป็นการฝึกรับ-ส่งโทรจิตก็ว่าได้นะคะ พี่นักเขียนเคยฝึกกับสามีของพี่บ่อยๆ จนทุกวันนี้เปลี่ยนสภาวะไปคือ พอเขาจะพูดอะไร เรามักจะมีความคิดของเขาผุดขึ้นมาก่อนเสมอๆ แล้วเขาก็ทักว่ารู้ใจ และในทางกลับกันก็เหมือนกัน เขามักรู้ใจพี่นักเขียนเสมอๆ ทำให้พี่นักเขียนเชื่อว่าการฝึกโทรจิตกับคนรักคนใกล้ตัวที่เราผูกพันธ์มากๆทำได้ง่าย เพราะเราปราศจากวิตกวิจารณ์ในส่วนที่เราไม่รู้เห็นเกี่ยวกับเขา และเรามีอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่ผูกพันธ์จดจ่อกับเขาได้ง่าย

สำหรับพี่นักเขีนแล้วการคุยกันทางจิตเสมือนถาม-ตอบ มักเป็นไปเวลาที่สือกับท่านอาจารย์อนาลัย และพบว่าคำถามของตอนเองได้คำตอบที่มาจากภาวะจิตที่ลุ่มลึกกว่าปกติคือ รู้ว่าคิดเองไม่ได้ ไม่มีคำตอบ แต่เมื่อถามแล้วปล่อยคำถามทิ้งไป หลังจากนั้นเมื่อเขาภวังค์ ไม่ว่าจะเป็นในสมาธิ หรือทำอะไรเพลินๆ เลิกคิดไปแล้ว หรือนั่งสงบๆชมนก ชมไม้ คำตอบที่คาดไม่ถึงผุดจะผุดขึ้นมา ซึ่งพี่นักเขียนเรียกภาวะนี้ว่า สติสัมปขัญญะที่จดจ่อกับตัวตนภายนอก คุยกันกับ สติสัมปขัญญะที่จดจ่อกับตัวตนภายใน

การถาม-ตอบลักษณะนี้มักจะเป้นไปเหนือเหตุผล คือ คำตอบที่ได้ไม่ได้เป็นไปตามระบบการคิดที่เราถูกสอนให้คิด คำตอบมักเป็นไปด้วยการรู้โดยสัญชาติญาณ ได้คำตอบแล้วมักจะได้ภาพรวมๆมาด้วย คือ ไม่ได้เป็นคำตอบที่มีขั้นตอนตามลำดับบนเส้นทางแห่งกาลเวลา แต่เป็นภาพรวมเบ็ดเสร็จหมด และความรู้ในลักษณะนี้เมื่อรู้แล้วมักทำให้เชื่อมั่น หรือจะเรียกว่าหัวดื้อก็คงไม่ผิด เพราะเหตุผลอื่นที่แม้จะดูเป็นเหตุเป็นผลกว่าจะลบล้างความเชื่อมั่นนี้ไม่ได้ แต่ความดื้อหรือความเชื่อมั่นในสิ่งที่ได้รับมักเป็นไปในลักษณะที่ว่า มันทำให้เราไม่สะทกสะท้านกับการถูกปฏิเสธ เช่นหากเรารับรู้มาแลัวถูกขัดใจ ถูกปฏิเสธ เราจะไม่รู้สึกโกรธ ซึ่งพี่นักเขียนพอจะเปรียบได้กับภาวะของการเป็นแม่ที่รู้ถึงความเป็นไปบางอย่างของลูกอย่างละเอียดแล้ว แม้ลูกจะแสดงอาการต่อต้านบ้างเป็นบางคราว แม่ก็ไม่โกรธเพราะรู้ว่าอาการต่อต้านของลูกเป็นไปด้วยความไม่รู้ ต่อเมื่อเขารู้แล้วเขาจะเลิกต่อต้านไปเอง เป็นต้น

หากเป็นภาวะที่ถามเอง-ตอบเองอย่างที่คุณน้องขจรวรรณว่าพูดเอง-เออเองนั้น พี่นักเขียนว่าเราก็คงเป็นด้วยกันทุกคน-ไม่มากก็น้อย แต่เราสามารถสำรวจได้ว่า คำตอบนั้นมาจากตัวเราหรือสติสัมปขัญญะที่จดจ่อกับตัวตนภายนอก คุยกันกับ สติสัมปขัญญะที่จดจ่อกับตัวตนภายนอก หรือว่า สติสัมปขัญญะที่จดจ่อกับตัวตนภายนอก คุยกันกับ สติสัมปขัญญะที่จดจ่อกับตัวตนภายใน

เพราะหากเป็นภาวะที่สติสัมปขัญญะที่จดจ่อกับตัวตนภายนอก คุยกันกับ สติสัมปขัญญะที่จดจ่อกับตัวตนภายนอก เราจะพบว่าเรามักถาม-ตอบ เป็นเหตุ-เป็นผล เป็นระบบการคิดที่เราถูกสอนให้คิด และคำตอบที่ไดัมักจะไม่นอกเหนือความสามารถตามปกติที่เราจะขบคิดได้ ซึ่งก็ไม่ใช่ว่าจะไร้ประโยชน์เสมอไป บ่อยครั้งก็เป็นคำตอบที่ใช้ได้กับชีวิตประจำวันค่ะ

ตามธรรมชาติแล้วโทรจิต หรือการติดต่อสื่อสารทางจิตเป็นสิ่งที่เป็นไปอยู่เสมอ เช่น เมื่อเราได้ยินได้ฟังผู้อื่นเล่าเรื่องราวต่างๆ เรามักมีจินตภาพเกิดขึ้นตามไปด้วย และหากเรารู้สึกได้ว่าสิ่งที่เขาเล่าเป็นความเป็นจริง ภาพที่ปรากฏจะคมชัด และบ่อยครั้งเราแทบจะบอกว่าเรารู้และเข้าใจเรื่องราวได้หมดก่อนที่เขาจะผู้นั้นจะเล่าเรื่องจบด้วยซ้ำไป จินตภาพที่เกิดขึ้นคือการสื่ิอสารทางจิตที่เป็นไปอย่างเป็นธรรมชาติก่อนที่จะมีการถ่ายทอดเป็นคำพูดด้วยซ้ำไป แต่คำพูดเหนี่ยวนำให้เราจดจ่อกับการถ่ายทอดนั้นได้ดีขึ้น

ในทางตรงกันข้าม บ่อยครั้งไม่ว่าผู้ที่เล่าเรื่องราวนั้นๆจะพูดว่าอย่างไร จินตภาพที่ปรากฏขึ้นมากลับไม่ได้เป็นไปตามนั้น ทำให้เรารู้สึกว่า เรากำลังได้ยินสิ่งที่ไม่เป็นจริง จะเรียกได้ว่าจับโกหกได้ก็คงไม่ผิด แม้จะไม่เห็นหน้าเห็นตา ได้ยินแต่เสียงผ่านสายโทรศัพท์หรือ on-line มาก็รู้สึกสัมผัสได้

ทั้งนี้เราจะพิสูจน์ได้ไม่ยากว่า สิ่งที่เรารับรู้ด้วยประสาทสัมผัสทั้งห้า ซึ่งขัดกันกับความรู้สึกของเรานั้น เป็นไปเพราะเรารับรู้ได้จริงด้วยประสาทสัมผัสที่หก หรือความเชื่อในทิศทางของเราทำให้เราไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน กล่าวอีกนัยหนึ่งได้ว่า เราจะพิสูจน์ได้อย่างไรว่า การจับผิดนั้นๆเป็นไปได้จริงด้วยความรู้ คืออ่านใจเขาได้ โทรจิตกับเขาได้ หรือเป็นไปตามความเชื่อที่ผิดของเราเท่านั้น เราพิสูจน์ได้จากความรู้สึกอีกเช่นกัน

เมื่อสิ่งที่เรารู้เห็นเป็นไปด้วยความเชื่อ หากมีผู้ใดมาขัดใจหรือปฏิเสธสิ่งที่เรารู้เห็น เรามักจะรู้สึกโกรธ ไม่พอใจ หรือมีความรู้สึกในแง่ลบเกิดขึ้น เพราะความเชื่อเป็นภาวะที่ขาดความมั่นคง มันพร้อมเสมอที่จะถูกเปลี่ยนไปเป็นความเชื่ออื่นๆ หรือเปลี่ยนเป็นความรู้ เมื่อใดความเชื่อนั้นๆถูกท้าทาย มันมักจะสั่นคลอน แม้แต่แม่ที่คิดว่าตนเองถูกต้องและถูกลูกปฏิเสธ หากแม่โกรธ แม่ก็คงต้องสำรวจตนเองเหมือนกันว่า แม่กำลังยึดติดกับความเชื่อส่วนบุคคลหรือว่าสิ่งที่รู้นั้นเป็นความเป็นจริง เพราะความเป็นจริงไม่เคยสั่นไหวหรือสะทกสะท้าน หากผู้รู้เผชิญกับการปฏิเสธและต่อต้านของผู้ที่ไม่รู้ สิ่งเดียวที่จะเกิดขึ้นนั้นคือความเมตตา

สรุปได้ว่า โทรจิตหรือการติดต่อสื่อสารทางจิตเป็นสิ่งที่เรียกได้ว่า เป็นธรรมชาติ และไม่ต้องหัดให้เป็นไป แต่สิ่งที่ต้องฝึกหัดคือ แยกแยะให้ได้ว่า ที่ผุดขึ้นมาว่ารู้นั้น รู้จร้งหรือเป็นเพียงความเชื่อ และการกำหนดให้รู้เห็นทางจิตเป็นไปได้เสมอเมื่อเราปรารถนา ทุกวันนี้เมื่อเราเผชิญกับปัญหาใดๆในชีวิต หรือต้องการรู้เห็นสิ่งที่นอกเหนือประสาทสัมผัสทั้งห้า เราก็มักจะจับความรู้สึกบางอย่างที่ผุดขึ้นมาได้โดยปราศจากข้อมูลทางกายภาพอยู่แล้ว เช่น หากคุณน้องขจรวรรณต้องการรู้ความเป็นไปของเพื่อน ความคิดคำนึงหรืออารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดของเขา หากเราเอาใจไปจดจ่อกับเขา เราอาจรรู้สึกได้ถึงความกระวนกระวายใจที่เกิดขึ้น ความสุข ความขบขัน ความเศร้า ฯลฯ แต่เรามักคิดว่าเมื่อเรานึกคิดถึงเขา อารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดนั้นๆเป็นของเราเสียหมด เรามักไม่เคยเผื่อใจไว้ว่า ตามธรรมชาติแล้วจิตวิญญาณประสานกับเป้นระบบเครือข่าย อารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดของเราทั้งหลายจึงเป็นระบบเปิด เมื่อมีผู้ใดจดจ่อ หรือ หันเข็มมาสู่ภาวะจิตของเรา เขาก็จะรับเอาอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดของเราได้ไม่มากก็น้อย

ผู้ที่ฝึกฝนและดูเสมือนว่าจะมีความสามารถสูงในการรับส่งโทรจิตนั้น เป็นผู้ที่มีอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดอ่อนไหวง่าย คือฝึกให้ตนเองมีความอ่อนไหว รับอะไรก็รู้จักสังเกตและแยกแยะได้ว่า อารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดนั้นๆเป็นของตัวฉัน จากประสบการณ์ของฉัน หรือว่ามันเป็นอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่รับมาจากการจดจ่อหรือคิดคำนึงถึงผู้ใด

เรามักเผลอนึกคิดถึงใครๆ แล้วก็มีอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่ผันผวนไปโดยไม่รู้ตัว บางอารมณ์ก็ไม่รู้ว่าผุดมาจากไหน แล้วเราก็มักจะสลัดมันทิ้งไป หากคุณน้องขจรวรรณต้องการฝึกส่งกระแสจิต รับ-ส่ง สิ่งที่ต้องทำคือการรู้จักกระตุ้นอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดให้มีความสั่นสะเทือนสูง หรือทำตัวให้เป็นผู้ที่มีความรู้สึกอ่อนไหว

พี่นักเขียนเชื่อและฝึกด้วยตนเองด้วยการรู้จักทำตัวเป็นผู้ฟังที่ดีก่อน คือเมื่อก่อนคิดว่าอ่านใจใครเขาไม่เป็น หรืออ่่านไม่ได้ แต่เริ่มต้นด้วยการตั้งใจฟังเขาพูดอย่าจดจ่อเสมอ เพื่อจะได้เข้าใจเขาได้อย่างลึกซึ้ง เมื่อเริ่มต้นเป็นผู้ฟังที่ดีด้วยหูแล้ว บ่อยๆเข้าจิคมันก็จะฟังได้ดีไปด้วย และจิตก็จะเริ่มจับภาพที่ปรากฏได้ว่า เป็นไปตามที่ได้ฟังหรือขัดกัน แม้รู้ว่าขัดกัน หากโกรธ หรือมีความรู้สึกในแง่ลบเกิดขึ้นกับเขา ก็ตรวจสอบได้ว่า ความเชื่อของเราผุดขึ้นมาบิดเบือนภาพไม่ให้เราเห็นไปตามที่เขาพูด หรือว่าคววมรู้ผุดขึ้นมาบอกความเป็นจริงเรา

คุณน้องขจรวรรณช่วยโทรจิตไปหาน้องมายด์กับน้องต้น Kenji น้อง Jaynoral หน่อยค่ะ ห้องวิทย์ฯขาดวัยรุ่นไม่ได้หรอกนะ เดี่ยวพวกพี่ๆหลังห้องเลิกสร้างหุ่นยนต์ลงมาเล่นบท hyper กับบทงงกันหมด เราอาจจะขาดการติดต่อทางโทรจิตกับมนุษย์ต่างดาว (rose)

 

ต้องขอโทษที่มาตอบเอาเมื่อคุณ Mountain ถามรอบสองนะคะ พี่นักเขียน spot คำถามนี้มาแล้วครั้งหนึ่งยังไม่เคยได้ตอบ ต้องขอบคุณที่นอนกอดผ้าห่มผืนรักคอยใจเย็น ไม่ว่ากันนะคะ

เมื่อจิตสงบลงเป็นสมาธิ แม้ว่าจะยังไม่เข้าภวังค์ลึกก็ตาม เรามักเห็นภาพปรากฏขึ้นในจินตภาพได้หลากหลาย แต่ภาพหลักๆมี 2 ลักษณะด้วยกันคือ :
1. มองเห็นบุคคลตัวตนมากมาย อย่างที่ึคุณเม้าเห็นนี้ ซึ่งบุคคลตัวตนเหล่านั้นเป็นภาพสะท้อนบุคคลตัวตนอื่นๆ ซึ่งเป็นรากฐานของเราคือเป็น
- จิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมมิติ ในอดีตและอนาคตชาต้
- จิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมวัตถุประสงค์ในปัจจุบ้นชาติ
- จิตวิญญาณเสมือนร่วมร่างแต่ต่างมิติใน อดีต-ปัจจุบัน-อนาคตชาติ

กล่าวอีกนัยหนึ่งได้ว่า เราเห็นภาพตัวตนของเราในต่างชาติภพ หรือเห็นภาพตัวตนของเราบนเส้นทางแห่งความเป็นไปได้เส้นอื่นๆ หรือเห็นการเป็นบุคคลตัวตนทั้งหมดที่รวมกันเป็นตัวตนรวม

การรู้เห็นเหล่านี้เป็นธรรมชาติของตัวตนภายใน ซึ่งเป็นตัวตนรวม หรือเป็นศูนย์กลางของการเป็นบุคคลตัวตนมากมายเป็นอนันต์ของเรา และเป็นตัวตนที่ประสานหรือบูรณาการความรู้และท้กษะทั้งหมดของทุกตัวตนเข้าด้วยกัน กล่าวอุปมาอุปมัยได้ว่า พอจิตเป็นสมาธิ สติสัมปชัญญะของเรามักจะเริ่ม browse ไปตาม website อื่นๆมากมาย share server เดียวกัน และเป็นช่องทางที่จะทำให้เราเชื่อมต่อ สื่อสาร และถ่ายทอดข้อมูลความรู้มาจากตัวตนทั้งหลายได้

2. มองเห็นความเป็นไปหรือภาวะที่เราทอดทิ้งหรือไม่เคยให้ความสนใจกับมันมาก่อน เช่น ผู้ที่หลีกเลี่ยงพฤติกรรมบางอย่าง อาจมีจินตภาพที่เกี่ยวพันธ์กับพฤติกรรมนั้นผุดขึ้นมา เป็นต้น

ในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าทุกคนจะต้องเผชิญกับภาพหนึ่งในสองลักษณะนี้เท่านั้น เพราะการจะจ่อของแต่ละคนแตกต่างกันไปอย่างเป็นอนันต์และเป็นเอกลักษณ์ แต่ภาพ 2 ลักษณะที่พี่นักเขียนกล่าวถึงนี้ มักผุดขึ้นมาเมื่อเราไม่ได้จดจ่อกับอะไรเป็นพิเศษ และสติสัมปชัญญะมักเปลี่ยนวิถีการจดจ่อไปสู่อย่างเป็นธรรมชาติ เหตุที่มันจดจ่อและเห็นภาพลักษณะที่ 2 ผุดขึ้นมานี้ เป็นไปเพราะจิตวิญญาณมีธรรมชาติที่ใฝ่รู้และแสวงหาการเติมเต็มช่องว่างแห่งประสบการณ์ชีวิตเสมอ ส่วนใดของประสบการณ์ชีวิตที่เราจงใจจะตัดทอนมันออกไป ไม่ยอมรู้เห็น ไม่ให้ความสำคัญมัน จิตวิญญาณก็ไม่วายจะใฝ่รู้ใฝ่เห็นเสมอ

พี่นักเขียนเคยไปร่วมนั่งสมาธิกับพระอาจารย์ผู้ปฏิบัติและสอนสมาธิมายาวนานกว่า 65 ปี วันหนึ่งพอถอนออกจากสมาธิ ท่านก็เอามือลูกหน้าใหญ่บอกว่า "วันนี้เห็นแต่สิ่งสัปดน" แล้วท่านก็หัวเราะแล้วส่ายหน้า พี่นักเขียนนั่งอยู่กับคนจำนวนมาก ไม่กล้าถาม ไม่มีใครถาม และก็ไม่เข้าใจเหตุการณ์ในวันนั้น เพราะทุกคนรักและเคารพในการบำเพ็ญของท่านอย่างสูง ตลอดจนรักเคารพในวิชาที่ท่านเมตตาถ่ายทอดให้ เมื่อได้ยินท่านกล่าวเช่นนั้น อย่างมากที่จะคิดได้ก็คือ คิดว่าท่านเป็นผู้ที่มีจิตใจดีเปิดเผยกับลูกศิษย์ และก็คงความศรัทธาในตัวท่านมาตราบจนทุกวันนี้ แม้ว่าจะไม่เข้าใจในประสบการณ์ของท่าน จนกระทั่งเวลาล่วงเลยมากว่า 10 ปี เมื่อพี่นักเขียนได้มารับถ่ายทอดข้อมูลจากท่านอาจารย์อนาลัย ก็ได้คำอธิบายเช่่่่่นนี้ ทำให้เข้าใจว่า ในการบำเพ็ญและอยู่ในสมณเพศยาวนานตั้งแต่ยังเยาว์วัย ทำให้พระอาจารย์ท่านนั้นห่างไกลจากประสบการณืบางส่วนทางโลกที่จิตวิญญาณไม่ได้สัมผัสหรือรู้เห็น เมื่อจิตเป็นสมาธิก็ไปรู้เห็นตามธรรมชาติของจิตวิญญาณ

ด้วยคุณสมบัติตามธรรมชาติอันนี้ของจิตวิญญาณ มันจึงมีความพร้อมที่จะให้เรารู้เห็นในสิ่งที่เรารู้เห็นไม่ได้ด้วยประสาทสัมผัสทั้งห้า หรือรู้เห็นสิ่งที่นอกเหนือช่องว่าง-ระยะทางและกาลเวลาเสมอค่ะ (rose)

 

นักเขียนว่าคุณหลาน mindanaric ชาติภพอื่นๆท่าจะเป็นฝรั่งหลายชาติภพ เพราะทางโลกตะวันตกเขาใช้พวงหรีดตกแต่งบ้านและงานฉลองเทศกาลต่างๆตลอดปีเลยค่ะ พี่นักเขียนเคยไปงานศพในอเมริกาแต่ไม่เห็นพวกหรีดเลย มีแต่แจกันกับกระเช้าดอกไม้เต็มไปหมด นานๆทีจึงจะเห็นพวงหรีดในงานศพสักที

พี่นักเขียนเลยขนเอาพวงหรีดมาสมทบ เผื่อใครเอาของคุณหลาน mindanaric ไปคืนวัดจะได้ยังมีเหลือแต่งห้องวิทย์ฯกันบ้าง

คุณชมภูเขาเพิ่งจะมา อย่าเพิ่งวิ่งหนีไปไหนเสียล่ะคะ ห้องวิทย์ฯอยู่นอกเหนือช่องว่าง-ระยะทางและกาลเวลา คุณ Mead หัวหน้าห้องเอานักร้อง Dead สมอลเล่ย์ (ภาษาอะไรคะเนี่ย ไม่เคยรู้รากศัพท์ ใช่ภาษา Mayan รึเปล่า?) มาร้อง You are my sunshine ส่วนคุณหลาน mindanaric ก็เอาดอกไม้ข้ามชาติภพมาประดับห้องเรียน

เอพวกเราสงสัยคุณ Mountain กันบ้างไหมคะะว่า แกถ้าจะเป็นคนชวนคุณชมภูเขามาห้องวิทย์ฯ ใช่ไม่ใช่ก็มีคนชมอยู่เรื่อยๆนะคะคุณ Mountain ถึงไม่ชมแต่ถ้าเอาหนูน้อยตาปริบๆมาด้วยเมื่อไรละก็โดนอุ้มอยู่ดีละ

(f) ขอต้อนรับคุณชมภูเขาสู่ห้องวิทย์ฯ (bb-flower

นั่งหน้าสุดระวังน้องมายด์กับน้องนกหน่อยนะคะ คนหนึ่งกินตับ อึกคนชอบระเบิดสายรุ้ง ส่วนหลังห้องมีพวกกองทัพหุ่นยนต์กับ Gas ไวแสง-เพียบ พี่นักเขียนฝากคุณ zip จองเสื้อเกราะกันกระสุนทำด้วย Film X-Ray สักตัว ฝากถาม inventor หน่อยว่าถ้าเอาแบบ 100% จะกัน Gas ไวแสงกะหุ่นยนต์หลากมิติได้ด้วยหรือเปล่าคะ ? ถ้าได้เอาหลายตัวหน่อย ฝากคุณชมภูเขาตัวนึง ขาจะได้ไม่สั่นอีก (rose)

(b-smile) ขอบคุณอารย์พี่นักเขียนที่ ช่วยบอกกล่าว ว่ามีอะไรในห้องวิทย์..ตอนนี้ใส่เสื้อเกาะเรียบร้อย ก่อนตับจะหายได้ยินข่วาว่าน้องมายกำลังเดินสายกินตับ และขอบคุณทุกท่านที่ ต้อนรับด้วยระเบิดสายรุ้ง Gas ไวแสง กระสุน แต่ระวังนะจะถูกสวนกลับด้วยพลังมนุษย์ต่างดาว จาก คุณแก้วทิพย์ ...นะ

<!-- / message --><!-- attachments -->

 

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ mead
(bb-flower(bb-flower(bb-flower

ยินต้อนดีรับนักเรียนใหม่ครับ คุณชมภูเขา
เชิญทางนี้เลยครับ ห้องนี้เพื่อนๆมีรอยยิ้มและเป็นกันเองครับ
เห็นนักเรียนเข้ามาเพิ่มก็ยิ่งอบอุ่นครับ ทักทายกันได้ทุกคนเหมือนพี่เหมือนน้อง
ชอบของเล่นชิ้นไหนหยิบเล่นตามสบายครับ...
เวลาครูมาก็ตั้งใจเรียนกันหน่อย อีกอย่าง..ถ้าหัวหน้าห้องเผลอหลับปลุกด้วยนะครับ!


ขอบคุณคะท่านหัวหน้า มีอะไรก็ช่วยบอกด้วยคะ ส่วนการเผลอหลับก็ถือว่าจิตหัวหน้ายังตื่นตลอดเวลา ก็ไม่กวนละกันฝันดีคะ