ในคราวที่โลกมนุษย์มีคนตายมากจนผิดปกติ

เทวดาชั้นจาตุมหาราชิกาที่มีจิตใจโหดร้าย ๔ จำพวกมิใช่เที่ยวเบียดเบียนสัตว์พวกอื่นให้เดือดร้อนเท่านั้น ถึงเเม้ว่าในจำพวกเดียวกันก็มีการเบียดเบียนซึ่งกันและกันให้เดือดร้อนอยู่เสมอเช่นเดียวกัน ฉะนั้นท้าวมหาราชทั้ง ๔ ซึ่งเป็นผู้มีอำนาจปกครองอยู่ จึงได้จัดตั้งหัวหน้าขึ้นเพื่อคอยดูแล ห้ามปราม ไม่ให้ไปเที่ยวเบียดเบียนสัตว์อื่นๆและวิวาทกันเอง

บางคราวที่โลกมนุษย์มีคนตายมากจนผิดปกติ ถ้ามีการจัดตั้งเครื่องสังเวยและบูชาท้าวมหาราชทั้ง ๔ แล้ว อันตรายต่างๆที่กำลังปรากฎอยู่ในขณะนั้นก็จะค่อยทุเลาลง ดังมีสาธกบาลีแสดงไว้ในพระบาลีเปตวัตถุว่า

จตฺตาโร จ มหาราเช โลกปาเล ยสสฺสิเน
กุเวรํ ธตรฏฺฐญฺจ วิรูปกฺขํ วิรุฬฺหกํ
เต เจว ปูชิตา โหนฺติ ทายกา จ อนิปฺผลา
แปลความว่า ท้าวมหาราชทั้ง ๔ พระองค์ คือ ท้าวกุเวระ ท้าวธตรัฏฐะ ท้าววิรูปักขะ ท้าววิรุฬหกะ นี้มียกและบริวารมาก เป็นผู้รักาาคุ้มครองมนุษย์ทั้งหลาย ผู้ใดทำการบูชาท่านด้วยอามิสบูชา ต่างๆแล้ว ผู้นั้นย่อมไม่เสียผลในการบูชานั้น โดยจะได้รับความสุข ความสบาย เป็นเครื่องตอบแทน


สรุปความว่า
เทวดาในชั้นจาตุมหาราชิกาทั้งหมดนั้น มีอยู่ด้วยกันหลายจำพวก เช่น บางพวกมีร่างกายสวย บางพวกมีร่างกายไม่สวย บางพวกมีความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา บางพวกไม่เลื่อมใส บางพวกชอบเบียดเบียนสัตว์อื่น บางพวกรักษาพระพุทธศาสนา รักษาโลก รักษาสถานที่ต่างๆ รักษาแก้วรัตนะ เป็นต้น

จบเรื่องเทวดาชั้นจาตุมหาราชิกา (สวรรค์ชั้นที่ ๑)

PaLungJit.com - รักษ์ธัมม์

 

อ่านแล้วเพลินดี ได้ความรู้ด้วยค่ะ ขออานิสงฆ์ผลบุญ นำส่งคุณ Amatayan
สำเร็จเปนนักธรรมชั้นสูงสุดเลย catt2

 

Please see my dreamed last night from DUU DUANG AND THUM NAI FHUN.section.

 

โอวาทธรรม หลวงปู่ดู่

.." ตราบใดก็ตามที่แกไม่เห็นความดีในตัว ก็ยังไม่นับว่า...แกรู้จักข้า
แต่ถ้าเมื่อใดแกเริ่มเห็นความดีในตัวเองแล้ว เมื่อนั้น...ข้าจึงรู้ว่าแกเริ่มรู้จักข้าดีขึ้นแล้ว... "

 

สำนวนคล้ายๆมาจากหลวงปู่ดู่ใช่ไหมครับ

 

ใช่แล้วค่ะ เปนโอวาทธรรมของหลวงปู่ดู่ (ชื่อหัวเรื่องบอกไว้แล้ววค่ะ)
เปนเกจิฯ ที่นับถือมากมากค่ะ

 

คนที่ทำอะไรแล้วมีความเดือดร้อน เรื่องการดำเนินชีวิตต่างๆ หรือมีอะไรที่ชีวิต มีความป่วยเจ็บ ก็ทำกุศลแล้วอุทิศบุญ แผ่บุญไปให้ท่านท้าวมหาราชทั้ง ๔ พร้อมทั้งบริวารของท่าน คุณจะมีความโชคดี ปลอดภัย จากอมนุษย์และวิญญาณร้ายทั้งหลายนะครับ

 

คนที่ฝันร้าย นิมิตไม่ดี ก็ให้ระลึกสวดมนต์ และบูชาท้าวมหาราชทั้ง 4 เวลาสวดมนต์ก็ใช้บทของหลวงพ่อฤๅษีลิงดำท่านนะครับ มีกล่าวชื่อท่านครบทั้ง 4 พระองค์เลย

 

เสียงสวดของหลวงพ่อ "บทชุมนุมเทวดา"

 

<embed src="http://www.youtube.com/v/WQR5j4ZVyas?&autoplay=1" feature=player_detailpage" frameborder="0" <iframe width="640" height="360" allowfullscreen></iframe></embed>

 

บทบวงสรวงและชุมนุมเทวดา​

ปุริมัญจะ ทิสัง ราชา ธะตะรัฏโฐ ตัปปะสาสะติ
คันธัพพานัง อาธิปะติ มะหาราชา ยะสัสสิ โส ปุตตาปิ ตัสสะ
พะหะโว อินทะนามา มะหัพพะลา อิทธิมันโตชุติมันโต
วัณณะวันโต ยะสัสสิโน โมทะมานา อัฏฐังสุ ฯ
(ท้าวธตรฏฐ์ เป็นท้าวมหาราช เป็นผู้มียศผู้เป็นใหญ่แห่งคนธรรพ์ทั้งหลายเป็นเทวราชา ผู้ปกครองอยู่ด้านทิศตะวันออกแม้เทวดาผู้เปรียบเหมือนบุตรของท่านเป็นอันมากมีนามว่าอินทกะเหมือนกันหมด ล้วนแต่มีกำลังมาก มีฤทธิ์มีอานุภาพมาก มีรัศมีมียศต่างก็มีความยินดี ได้มายืน อยู่แล้ว ฯ)


ทักขิณัญจะ ทิสัง ราชาวิรุฬโห ตัปปะสาสะติ
กุมภัณฑานัง อาธิปะติ มะหาราชา ยะสัสสิ โสปุตตาปิ ตัสสะ
พะหะโว อินทะนามา มะหัพพะลา อิทธิมันโต ชุติมันโต
วัณณะวันโต ยะสัสสิโน โมทะมานา อัฏฐังสุ ฯ
(ท้าววิรุฬหก เป็นท้าวมหาราช เป็นผู้มียศผู้เป็นใหญ่แห่งกุมภัณฑ์ทั้งหลาย เป็นเทวราชาผู้ปกครองอยู่ด้านทิศใต้แม้เทวดาผู้เปรียบเหมือนบุตรของท่านเป็นอันมาก มีนามว่าอินทกะเหมือนกันหมดล้วนแต่มีกำลังมากมีฤทธิ์มีอานุภาพมาก มีรัศมี มียศต่างก็มีความยินดีได้มายืนอยู่แล้ว ฯ)


ปัจฉิมัญจะทิสัง ราชา วิรูปักโข ตัปปะสาสะติ
นาคานัง อาธิปะติ มะหาราชายะสัสสิ โส ปุตตาปิ ตัสสะ
พะหะโว อินทะนามา มะหัพพะลา อิทธิมันโตชุติมันโต
วัณณะวันโต ยะสัสสิโน โมทะมานา อัฏฐังสุ ฯ
(ท้าววิรูปักษ์ เป็นท้าวมหาราช เป็นผู้มียศ ผู้เป็นใหญ่แห่งนาคทั้งหลายเป็นเทวราชาผู้ปกครองอยู่ด้านทิศตะวันตกแม้เทวดาผู้เปรียบเหมือนบุตรของท่านเป็นอันมากมีนามว่าอินทกะเหมือนกันหมดล้วนแต่มีกำลังมาก มีฤทธิ์ มีอานุภาพมาก มีรัศมีมียศ ต่างก็มีความยินดีได้มายืนอยู่แล้ว ฯ)


อุตตะรัญจะทิสัง ราชา กุเวโร ตัปปะสาสะติ
ยักขานัง อาธิปะติ มะหาราชายะสัสสิ โส ปุตตาปิ ตัสสะ
พะหะโว อินทะนามา มะหัพพะลา อิทธิมันโตชุติมันโต
วัณณะวันโต ยะสัสสิโน โมทะมานา อัฏฐังสุ ฯ
(ท้าวกุเวร (ท้าวเวสสุวัณ) เป็นท้าวมหาราช เป็นผู้มียศ ผู้เป็นใหญ่แห่งยักษ์ทั้งหลาย เป็นเทวราชาผู้ปกครองอยู่ด้านทิศเหนือ แม้เทวดาผู้เปรียบเหมือนบุตรของท่านเป็นอันมากมีนามว่าอินทกะเหมือนกันหมด ล้วนแต่มีกำลังมาก มีฤทธิ์ มีอานุภาพมาก มีรัศมีมียศ ต่างก็มีความยินดีได้มายืนอยู่แล้ว ฯ)


ปุริมะทิสัง ธะตะรัฏโฐ ทักขิเณนะวิรุฬหะโก
ปัจฉิเมนะ วิรูปักโข กุเวโร อุตตะรัง ทิสัง
จัตตาโร เต มะหาราชา สะมันตา จะตุโรทิสา
ทัททัลละมานา อัฏฐังสุ ฯ
(ท้าวธตรฏฐ์ผู้เป็นใหญ่ด้านทิศตะวันออก ท้าววิรุฬหก ผู้เป็นใหญ่ด้านทิศใต้ ท้าววิรูปักษ์ ผู้เป็นใหญ่ด้านทิศตะวันตก ท้าวกุเวร (ท้าวเวสสุวัณ) ผู้เป็นใหญ่ด้านทิศเหนือทั้ง ๔ ท่านนี้เป็นท้าวมหาราช ได้มายืนอยู่ทำทิศทั้ง ๔ให้รุ่งเรืองสว่างไสวแล้ว ฯ)

สัคเค กาเม จะ รูเปคิริสิขะระตะเฏ จันตะลิกเข วิมาเน
ทีเป รัฏเฐ จะ คาเมตะรุวะนะคะหะเน เคหะวัตถุมหิ เขตเต
ภุมมา จายันตุ เทวาชะละถะละวิสะเม ยักขะคันธัพพะนาคา
ติฏฐันตา สันติเก ยังมุนิวะระวะจะนัง สาธะโว เม สุณันตุ
(ขอเชิญเหล่าเทพเจ้าซึ่งสถิตอยู่ในสวรรค์ ชั้นกามภพก็ดี ชั้นรูปภพก็ดีและภูมิเทวดาซึ่งสถิตอยู่ในวิมาน หรือบนยอดเขาและในหุบเขา ในอากาศ ในเกาะในแว่นแคว้น ในบ้าน บนต้นไม้และในป่าชัฏ ในเรือน และในไร่นาก็ดี ตลอดถึง ยักษ์คนธรรพ์ และนาค ซึ่งสถิตอยู่ในน้ำ บนบกและที่อันไม่ราบเรียบก็ดีซึ่งอยู่ในที่ใกล้เคียง จงมาประชุมพร้อมกันในที่นี้ ขอท่านสาธุชนทั้งหลายจงตั้งใจฟังคำของพระมุนีผู้ประเสริฐ ที่เรากล่าวอยู่นี้,)

ธัมมัสสะวะนะกาโล อะยัมภะทันตา
ธัมมัสสะวะนะกาโล อะยัมภะทันตา
ธัมมัสสะวะนะกาโล อะยัมภะทันตา
(ดูก่อนท่านผู้เจริญทั้งหลาย กาลนี้เป็นกาลสำหรับฟังธรรมดูก่อนท่านผู้เจริญทั้งหลาย กาลนี้เป็นกาลสำหรับฟังธรรมดูก่อนท่านผู้เจริญทั้งหลาย กาลนี้เป็นกาลสำหรับฟังธรรม ฯ)

ที่มา (จากหนังสือสวดมนต์แปลวัดท่าซุง หน้า ๒๗๖-๒๗๙)

 

ท้าวมหาราช ๔

 

" อปฺปกญจิทํ ชีวิตมาหุ ธีรา " > ปราชญ์กล่าวว่า "ชีวิตนี้สั้นนัก"

ชีวิตคนล้วนเกิดมา จะอยู่ยืนยาวก็หาไม่ คงที่ไม่เกินร้อยปี ผ่านทุกข์ผ่านสุข
หลากหลายเรื่องราว โดยมีกรรม อันแปลว่าการกระทำ ซึ่งแยกแบ่ง ดีชั่วไว้ชัดเจน แล้วในปัจจุบันนี้ คนส่วนใหญ่ล้วนวิ่งไปอยู่ในอบาย สิ่งหนึ่งที่เรามักถามกันว่า ทำดีได้ดี จริงไหม ? เรื่องนี้ ในหลักพุทธศาสนา การทำดีต้องได้ดี ถ้าตราบใดที่เราทำดีแล้วไม่เชื่อว่าผลบุญจะส่งผล เท่ากับเราปรามาสคำสอนพระพุทธองค์ สุดท้ายจะกลายเป็นว่า ตัวเรายิ่งแย่ลง
ถ้าใครเคยคิดว่า ทำดีไม่ได้ดี ก็แสดงว่า เรากำลังสร้างกรรม ทางมโนความคิด พอความคิดเช่นนี้มันเกิดขึ้นนานมากเท่าใด เราก็กลายเป็นวิ่งห่างจากความจริงมากเท่านั้น ใจเราก็เป็นมิจฉาทิฏฐิ พอทีนี้ศรัทธาคลอนแคลน ความไม่เชื่อเกิดขึ้น กรรมชั่วมันบังตาบังความคิด สิ่งดี ๆ มันก็ยิ่งหนีหาย สุดท้ายชีวิตเราก็จะถูก ชรา มรณากลืนกิน เผลอรู้ตัวอีกที เราก็จะอยู่อบายภูมิอย่างถาวร (ยังมีต่อ)