ถามเรื่องนั่งสมาธิตัวเอนจะล้มครับ

คือผมนั่งสมาธิไปเรื่อยๆ พร้อมกับนับประคำ แต่พอไม่รู้สึกมีประคำ ไม่รู้สึกได้ท่อง ตัวผมก็เอนจะล้ม พอจะล้มผมก็เหมือนตกใจตื่นทุกทีครับ พอถึงตอนนี้เป็นแบบนี้ทุกทีทำไงดีครับ และหมายความว่าอย่างไรครับจะปฏิบัติยังไงต่อครับ

 

ฝึกเพิ่มกำลังของสติครับ เดินจงกรมด้วย

 

ปฏิบัติแบบเดิมครับ

ทำให้ต่อเนื่อง

ความชำนาญจะทำให้เข้าใจเอง

อาการที่เป็น
เป็น ปิติอย่างนึง แต่ไม่ใช่สาระอะไร
ทำแบบเดิมให้ชำนาญครับ

 

ทำต่อไปครับจิตกำลังเป็นสมาธิดีเลย.....

 

เห็นด้วยตามนี้เลยครับฝึกสติควบคู่กันไป

จะทำให้ดีมากยิ่งขึ้นครับ ยืน เดิน นั่ง นอน

กำหนดรู้ไปด้วย อนุโมทนาครับ

 

- ใช่แล้ว ตอนแรกคือ อย่ากลัวล้ม ตั้งสติมั้น หากสติมีมากๆแล้วดู รูป กับ นาม นั้นเลย นามจะล้ม หรือ รูปจะล้ม เรื่มจากอวัยวะที่ติดพื้น หากดูรู้แล้ว ปล่อยตามนั้นละสักพักกำหนดบริกรรมต่อเรื่อยๆ ความที่รู้สึกว่าเอียงจะตรงเอง

 

แนะนำให้นั่งพิงผนังก็หมดเรื่องครับ ฮ่าๆ
และให้เพิ่มสติอย่างที่ทุกท่านกล่าวมา ลองเดินจงกลมดูนะครับ คือเดินปกติระหว่างวันนั่นแหละ ไปเซเว่น โลตัส ทำงาน ตลาด ก็เอาสติรู้กิริยาบทที่กำลังเป็นไปตลอดเวลา

 

การเดินจงกรมเป็นสิ่งที่ดี

แต่มันเกี่ยวอะไรกับปัญหาของเขาละ...?
ทั้งๆที่มันเป็นปกติธรรมดาของการนั่งสมาธิ
สมัยผมฝึกกับสำนักยุบหนอพองหนอ นั่งๆไปก็เอนหน้าเอนหลังเหมือนกัน
ไปถามพระอาจารย์ท่านก็บอกว่า ก็รู้ว่ามันเอนเท่านั้นแหละ ช่างมัน
เดี๋ยวมันก็หายไป
สมาธิที่กำลังไต่ไปในขั้นอุปจารสมาธิ มันก็มีอาการต่างๆนานา
อีกสักพักเขาน้ำตาไหลพราก หรือขนลุกซู่ซ่า
จะบอกให้เขาไปเดินจงกรมหรือ

จงกรมนั้นดี แต่มันไม่ใช่คำตอบของอาการสมาธิ
เพราะสติเขายังดีอยู่ ไม่งั้นเขาไม่รู้หรอกว่าเอนหน้าเอนหลัง

 

เป็นธรรมดาของคนฝึกครั้งแรก เราก็เคยเป็น ขอยกถ้อยความในหนังสือของหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี เพื่อแนะนำนะคะ ในขณะนั่งสมาธิควรตั้งสติแน่วในพุทโธอันเดียวพิจารณาให้เห็นจิต เวลานี้จะทำสมาธิตัดบทมันลงเสียก่อน ทำให้เป็นสมาธิเสียก่อน เลิกคิด เลิกนึก สงบลงคงที่ให้เข้าถึงใจ ความกลางๆ ของความว่างเปล่า ความไม่นึก ไม่คิด ไม่ส่งส่าย ตัวเฉยๆ ตัวเป็นกลาง ๆ นั่นแหละ เข้าถึงตัวนั้นมันก็ง่าย สอนให้เอาง่ายๆ เข้าตรงกลาง มันกลางตรงไหนก็เอาตรงนั้น ไม่คิดโน่นไม่คิดนี่ ไม่ปรุงไม่แต่ง มันก็เป็นสมาธิ ผู้ใดทำใจให้เป็นกลางได้ ผู้นั้นพ้นทุกข์ทั้งปวง อนุโมทนาสาธุด้วยจ้า

 

ตรงนี้เป็นอุเพ็งปิติ(ปิติแบบโลดโผน) ปฏิบัติไปเรื่อยๆครับ เดี๋ยวก็จะหายไปเอง
เจริญในธรรมครับ

 

ขอถามแทรกหน่อยครับ ไม่อยากตั้งกระทู้ใหม่เพราะแนวเดียวกัน

ผมขอถามแทรกในกรณีของผมหน่อยครับ

พื้นฐานไม่รู้เรื่องฌาณเรื่องอะไรทั้งนั้นครับ
นั่งสมาธิก็รู้แค่ลมหายใจเข้าออก ไม่มีคำบริกรรมใดๆทั้งนั้น

ตัวผมเองจะมีอาการนั่งไปแล้วเกิดอาการสะดุ้งเหมือนตกใจ แต่ไม่ได้ตกใจ
เนื่องจากสังเกตุการเต้นของหัวใจแล้วปกติ เป็นอย่างนี้สักสองสามครั้ง
หลังจากนั้นจะรู้สึกจ้า เหมือนมีใครเอาไฟฉายมาส่องตาในขณะที่เราหลับตาอยู่
สังเกตุลมหายใจแล้วจะเข้ายาวออกยาวแต่ช้ามาก แต่ก็ไม่ได้สนใจมาก
เพราะไม่เคยได้ยินข่าวว่ามีคนตายเพราะนั่งสมาธิ
อาการสะดุ้ง กับอาการไฟแยงตานี่ปกติหรือเปล่าครับ ?

หลังจากนั้นเหมือนจะเห็นโน่นเห็นนี่ก็คิดไปว่ามันไม่จริงจิตปรุงแน่ๆ
ก็เลยพยายามจะลืมตาขึ้นแต่เปลือกตามันไม่ยอมทำตาม
ประเด็นคือพยายามลืมตาแล้วเปลือกตามันไม่ทำตามเนี่ย
อันนี้ปกติหรือเปล่าครับ ?

แต่ว่าพอกลับมาอยู่กับลมหายใจ หายใจให้แรงขึ้นเร็วขึ้น
สักพักพอภาพหายจะลืมตาได้ปกติครับ

ขอบคุณครับ

 

ดีแล้วครับ

ปกติครับ

ฝึกแบบเดิมนั่นล่ะครับ

แบบที่ว่า นั่งสมาธิก็รู้แค่ลมหายใจเข้าออก

 

ขอบคุณครับผม

 

อาการสะดุ้ง กับอาการไฟแยงตานี่ปกติหรือเปล่าครับ ?
- ปกติครับ

ประเด็นคือพยายามลืมตาแล้วเปลือกตามันไม่ทำตามเนี่ย
อันนี้ปกติหรือเปล่าครับ ?
- ปกติครับ แค่ยังไม่ชินกับสมาธิ

 

ขอถามเพิ่มเติมครับผม การชินกับสมาธิคือยังไงครับ ?

 

ตามข้อความอ้างอิงเลยครับ อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ด้วยถือว่ามีความก้าวหน้าในการปฎิบัติครับ

 

ไม่ต้องกลัวครับปล่อยไปเลยมันจะเป็นยังไงก็ช่าง นึกตามดูก็รู้แล้วว่าเป็นไงก็ปล่อยไปเลยอะไรจะเกิดก็ช่างมันรับรองไม่ตายแน่ๆครับทำไปให้ชินอย่างที่คุณปราบเทวดาบอกไว้พอทรงตัวได้ก็เท่ากับว่าก้าวหน้าไปอีกขั้น

 

คุณคงเข้าใจสภาวะของเจ้าของกระทู้ผิดไป

สภาวะของท่านเจ้าของกระทู้ คือสภาวะที่ตกภวังค์ไปชั่วขณะ การเอนของร่างกายเป็นการวูบลงไป ไม่ใช่การเอนแบบที่มีสติรู้ตัวตลอด

 

ใช่อย่างที่คุณอินทรบุตรว่ามา แต่นั่นคืออาการปกติของการเจริญสมาธิอยู่แล้ว
ยังไงๆก็ต้องมีสำหรับผู้ที่เริ่มฝึกใหม่
สติที่วูบไปนั้นเป็นเรื่องไม่แปลกอะไรเลย การเจริญสมาธิย่อมมีอาการแบบนี้อยู่แล้ว

เจริญสมาธิต่อไปเรื่อยๆ มันก็หายไปเอง ไม่มีอะไรแปลกใหม่

 

ขอโทษที ผมอาจจะใช้คำไม่ถูกต้องก็เป็นได้
การชินกับสมาธิที่ผมว่าหมายถึง คล่องในสมาธิ
สมาธิมันมีอาการหลายอย่างครับ แต่อย่างเดียวที่เราสนใจก็คือจิต
จิตเกาะอยู่ในอารมณ์พระกรรมฐานหรือเปล่า

เรื่องพวกนี้ ปฏิบัติไปเรื่อยๆ ใช้คาถาช่างมันและตามรู้
ตรงนี้ต้องใช้สตินะครับ ปฏิบัติสมาธิ ไม่ใช่มีสมาธิอย่างเดียว
ต้องใช้มรรคอื่นๆประกอบด้วยประคองด้วย เริ่มมาตั้งแต่สัมมาทิฏฐิเลยทีเดียว
สิ่งที่รู้เบื้องต้นก็คือ เราเจริญสมาธิเพื่อกุศลผลบุญมรรคผลนิพพาน