อภิญญาพาให้หลง.. อาจารย์มิซูโอะ(สะเทือนพุธจักร)

อย่าคิดอะไรมากครับ ท่านก็อยู่ของท่านแล้ว ไม่มีอะไรดีไปทุกอย่างหลอกครับ ธรรมชาติ สายกลาง เรื่องของตัวเองยังไม่ดีได้หมดเลยครับ

 

การที่เค้ามีความรักเค้าผิดตรงไหนครับ มีความรักไม่ถือว่าผิดเพราะความรักเป็นคลื่นความถี่ที่สุดที่สุดละสะอาด ความรักไม่ใช่กิเลศ เพียงแค่มีความรักก็จะมีปัจจัยที่แยกออกๆในด้านความดีที่มาจากความรัก การที่เค้าเลือกทางเดินที่จะต่อจิ๊กซอล์ให้สมบรูณ์มันก็เป็นเรื่องของการตัดสินใจของเค้าๆสึกออกมาแล้วมีความรักคุณกลับมองเค้าว่าไม่ดี แต่ถ้ากลับไปใส่ผ้าสีเหลืองก็จะถูกยกเป็นคนดีขึ้นมาเลยใช่มั้ยครับ นี้สังคมต้องการอะไรกันแน่? และที่สำคัญสิ่งที่ท่านเรียนรู้มาจะติดตัวเค้าไปตลอดชีวิตโดยไม่ต้องมีผ้าเหลืองห่ม คนที่ยกระดับจิตใจได้มีเยอะแยะที่เดินปะปนกับเราโดยไม่ต้องห่มผ้าเหลือง

 

ไม่มีเรา ไม่มีเขา แล้วแต่เหตุ
เรามีกรรมเป็นของตน

 

แค่พูดถึงความเป็นจริงนะครับ ไม่ใช่พวกโลกสวย หรือเอาความศรัทธา
มาเอียว พูดถึงความเป็นจริงล้วนๆ และภาษา มึงๆ อะไรแบบนี้ เก็บไว้
ใช้ที่บ้านเถอะครับ เข้าใจว่าที่บ้านคุณ คงคุุยกันแบบนี้ จะพิมพ์อะไร
ให้รู้ กฏหน่อย

 

คุณกำลังใช้ศรัทธา มากกว่าความเป็นจริง ตอนนี้คุณก็ไม่ต่างอะไร
กับลูกศิษท์บักเณรคำเท่าไหร ต่อให้มีหลักฐานหรืออะไร ก็จะไม่เชื่อ
น่าสงสารจริงๆ

 

คนเรา จะอยู่ด้วยกันมั่นใจขนาดนี้ มันไม่ใช่แค่คุยกันหรอกครับ
คิดง่ายๆ คนดีๆที่ไหน ที่จะทำให้พระปฏิบัตดี ตะบะแตก คิดเอานะ
คิดเยอะๆ อย่าใช้ความรู้สึกตัวเอง คุณอยู่วัดมากไป(มั่ง) ถึงได้โลกสวย
ไม่รู้ว่าทุกวันนี้โลกมันโหดร้าย อดีตพระก็ 60 กว่าแล้ว ยังจะมาตัณหากลับอีก
ไม่ไหวเลย หวังว่าวิบากกรรม ครั้งนี้คงผ่านไปได้แล้วกลับมาบวชต่อ

 

คุณอยู่นอกวัดมากไปหรือเปล่า ถึงไม่รู้ว่าโดนอะไรเล่นงานอยู่ จนเกือบจะทำให้ตนเป็นพวกของเทวทัตอยู่รอมร่อแล้ว ลองพิจารณาภายในตนก่อนว่าท่านโดนอะไรเล่นงานอยู่

 

ผมอยู่นอกวัดครับ ผมมีบ้าน อยู่ไม่จำเป็นต้องไปวัด รอไปตอนสุดท้ายดีกว่า
บุญผมไม่เน้นทำกับพระครับ ผมขอไปช่วยเหลือคนยากจนดีกว่า

 

การที่ คนใดคนหนึ่ง จะพึง ตรึกได้ว่า มรรค หรือ การทำดี
ขอให้เป็นเรื่อง ที่ ตน จะพึง " พึ่งตนเอง " " ตัดสินที่การ
กระทำของตนเอง " อาศัย อะไรเป็น ปัจจัย ว่า ดีกว่า

ก็อาศัย ความไตร่ตรอง ผล ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ว่า ดี หรือ ไม่ดี ขึ้นอย่างไร

คนที่ อาศัย ธรรม ที่ปรากฏ จาก ผลของการกระทำของตนเอง เป็นใหญ่

จะไม่ใช่คนที่ ขาดปฏิภาณ ไหวพริบ ในการ พิจารณาลงไปว่า

สุดท้ายนั้น การฟังธรรม มีกระบวนการอย่างไร


เวลาเราได้ยิน มรรค ที่ดี ที่ใช่ ..... หากเรา น้อมมาทำแล้ว ผลมันใช่ ได้ดี
แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะตัดสินว่า ธรรม ที่ได้ฟังนั้นดี หรือ ไม่ดี

ธรรม ที่ได้ยินได้ฟังนั้น ไม่จำเป็นเลย ที่จะต้อง ดังออกมาจาก ปากคนที่ดี
...เฉพาะที่ใช่

เช่น

หมามันเลี้ยงลูก ถนอมลูก ...ตรงนี้ ก็สอนให้ เราที่เป็นคน ไม่ทิ้งลูก

หมามันซื่อสัตย์ต่อเจ้าของ มีความจงรักภักดี มีความกตัญญู ตรงนี้ ก็
เพียงพอที่จะฟังเป็น ธรรม เอามาสอน คน ให้รู้จักกตัญญูได้ ..เมื่อ
เข้ามาในเขต ในร่มเงาศาสนาแล้ว ก็ไม่ควร เณรคุณ !

พระเครื่อง ที่ตั้งวางไว้บนหิ้ง ไม่ได้พูดอะไรกับเราเลย แต่ ก็ทำให้
เรามี ข้อวัตร ในการ กราบ สักการะ บูชา ระลึกถึงพุทธคุณ ธรรมคุณ
สังคมคุณ เทวตาคุณ แล้วทำให้เรา มีความประพฤติดีได้ นี่ก็เรียกว่า
ฟังธรรมได้ ฟังธรรมเป็น

ก็จะเห็นว่า

หาก ใช้ปฏิภาณไหวพริบเข้าสอดส่อง ถึง กระบวนการของการฟังธรรม

จะเห็นเลยว่า ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ ผู้ที่เป็นสื่อกลางในการสอน

คนที่ขาดปฏิภาณ ไหวพริบเท่านั้น ที่จะไปเที่ยว ยก ผู้เป็นสื่อการสอน
เอามาเปรียบเทียบ ว่าดีหรือไม่ดี เช่น ไปหยิบเอา หมา มาเปรียบเทียบ
กับตน หยิบเอาพระมาเทียบกับตน หยิบเอาศาสดามาเทียบกับตน หรือ
หยิบเอาศาสดาอื่นมาเทียบกันไปมา

 

ถ้าเป็นสมัยก่อน...นะ...
เราก็คงกระโดดเข้าร่วมวงกอซซิป
ร่วมสร้างวจีกรรมกะเขาอยู่หรอก

แต่เดี๋ยวนี้....วัยปูนนี้....ไม่(ทำ)แล้ว...
สงสัยคงเพราะแก่ขึ้น(เรื่อยๆ)
แล้วเกิดการเรียนรู้(มากขึ้น)

คือ(เริ่ม)ปล่อยใจให้เป็นปล่อยวาง
แบบพยายามจะทำให้ได้
(หมายถึงการปล่อยวาง)
ในหลายเรื่องๆอยู่น่ะแหละนะ
(ค่อยๆฝึกทำไปทีละน้อยๆๆไง)


ใครทำดีเราก็อนุโมทนากะเขาด้วย

ใครทำชั่ว ก็เออ ช่างหัวเขาเหอะ
ไม่ต้องเอาใจไปใส่กับเรื่องของคนอื่น
ไม่ขอร่วมวิจารณ์ ไม่ต้องไปคิดอกุศลกับเขา
(สมมุติว่า ต่อให้เขาทำผิดเห็นๆ ก็ตามที
เพราะคนเราทำอะไร
เขาก็จะได้ผลลัพธ์ตามนั้นเองแหละ)


เพราะการที่เราไปร่วมด่า
หรือไปร่วมว่าใครเนี่ย
เรามองว่ามันเป็นการสร้างกรรมอันใหม่ขึ้นมาใหม่เรื่อยๆน่ะนะ

ก็คิดดู..แค่กรรมอันเก่าที่ทำไปในแต่ละวัน
ก็เยอะจะตายอยู่แล้ว

ไม่รู้ว่าจะสร้างกรรมใหม่ด้วยวจีกรรม
เพิ่มขึ้นอีกทำไมล่ะเนอะ

 

ตะก่อนเลือกขั้วชัดเจน ดี-เลว-บัดซบ-สถุน.กากฯลฯ ปัจจุบัน..มันก็เป็นเช่นนั้นเอง.เอเมน.โมทนา.สาธุธรรม.
ทุกคนมีกรรมเป็นของตน อย่าตำหนิกรรมของใคร เพราะมันจะเป็นของคุณรายต่อไป ไม่เชื่อก็ลองดู..ครับ

 

แก้มิจฉาทิฏฐิเรื่องบุญก่อนนะครับ หลังจากแก้ได้แล้วค่อยมาตรองดูว่าเราเข้าวัดไปเพื่ออะไร

 

เเพ้เป็นพระ
ชนะเป็นมาร

 

ผมพิมพ์ให้เห็นภาพครับ ผมเข้าวัดอยู่ แต่เลือกวัดครับ

 

ก่อนนี้ผมอ่านหนังสือของพระหลายรูปรวมถึงท่านมิตซูโอะด้วย พอมีข่าวของท่านก็ถือว่าเป็นเรื่องของท่าน ไม่ได้ยินดีหรือเกลียดชังต่อท่าน
ผมก็ยังเปิดอ่านหนังสือของท่านยามว่างๆหรือไม่สบายใจ
ผมสนคำสอนต่างๆที่จะทำให้เราดีขึ้นมากกว่า ไม่ว่าจะเป็นจะของพระรูปไหน

ใจเย็นๆครับ

 

ใช่แล้วครับ ถ้าคนไหนไปเกลียดหรือเสียดายท่าน
แสดงว่าคนนั้นนับถือที่บุคคลมากกว่าคำสอน อย่างน้อย
ท่านก็สอนให้เห็นอย่าง 1 ว่า กิเลสไม่เข้าใครออกใคร
แม้แต่ผู้ตะบะแข็งกล้ายังพลาดได้

 

สงสัยรู้แค่ว่าผู้หญิงคนนี้ ทำไมต้องเอาพระในเมื่อผู้ชายที่ไม่ได้บวชก็มีเยอะ
ต้องมีอะไรบางอย่างทีแอบแฝงแน่ๆ คอยดูต่อไป

 

ห้ามอะไร ก็พอจะห้ามกันได้
แต่ห้ามใจนี่สิทำไมมันยากเสียนี่กะไร
ห้ามไม่ให้รัก ห้ามไม่ให้หลง ใครสามารถทำได้บ้าง
หากท่านทั้งหลายมีจิตใจที่กำลังมีความรัก
ก็น่าจะพอเข้าใจในสิ่งนี้

 

อรหันตผล กำลังจะเป็นของท่านอยู่แล้วเชียว ท่านมิตซูโอะ ศาสดาท่านราชสมบัติยังละ แล้วเหตุไฉนกันหน่อท่าน
อย่างว่าละน่ะ ...ไม่มีสิ่งใดที่จะรัดตรึงใจบุรุษให้หลงใหลได้มากเท่ากับสตรี...ไม่มีสิ่งใด
ที่จะรัดตรึงใจสตรีให้หลงใหลได้มากเท่ากับบุรุษ...แท้จริงแล้วความรักก็เปรียบดั่ง
เครื่องพันธนาการที่มัดตรึงเหนียวแน่นให้ลุ่มหลงอยู่ ย่อมจะต้องเวียนว่ายตายเกิด
และจมอยู่ในกองทุกข์ร่ำไป

 

ปัญหาคือ Timing ที่ไม่ลงตัว