พื้นที่ปลอดภัยยามเกิดอภิมหันตภัย ในจังหวัดต่าง ๆ ของประเทศไทย

พระธาตุจอมสิ้น อำเภอดอกคำใต้

วัดพระธาตุแจ้โว (พระเกศาธาตุ ๒ เส้น, พระบรมธาตุปลายจมูก)
บ้านปาง ตำบลคือเวียง อำเภอดอกคำใต้

ตั้งอยู่ในบ้านปาง ตำบลคือเวียง อำเภอดอกคำใต้ จังหวัดพะเยา
เป็นพระธาตุที่ตั้งอยู่ในเขตเมืองโบราณซึ่งเป็นจุดสูงสุดของเมือง "เวียงฮางหรือ
เวียงพระธาตุแจ้โว้" องค์พระธาตุเจดีย์มีลักษณะเป็นสถาปัตยกรรมแบบล้านนา
ตั้งอยู่บนเนินดิน พระเจดีย์ตั้งอยู่บนฐานเขียง รูปแปดหลี่ยม ต่อด้วยฐานปัทม์ย่อมุม
จากนั้นเป็นชั้นมาลัยเถา รองรับองค์ระฆังรูปแปดเหลี่ยม บัลลังก์ ปล้องไฉน และปลียอด
องค์พระธาตุเจดีย์เป็นแบบอย่างสถาปัตยกรรมพื้นเมืองล้านนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งปลียอด
ของพระธาตุเจดีย์มีบัวกลุ่ม อันเป็นลักษณะเฉพาะที่พบมากในเมืองเชียงแสน มีตำนาน
กล่าวเอาไว้ว่า ปู่แจ และ ย่าโว เป็นผู้สร้างพระธาตุเจดีย์องค์นี้ขึ้นเพื่อบรรจุพระเกศาธาตุ
ของพระพุทธเจ้า นอกจากนี้ในเขตโบราณสถานใกล้เคียงยังมีการค้นพบ ซากวัดร้าง
เครื่องใช้โบราณแกะสลักจากหินทราย เครื่องถ้วยจีน และ เศษภาชนะดินเผาอีกด้วย
ต่อมาครูบาศรีวิชัยได้บูรณะซ่อมแซมพระธาตุ ให้มีสภาพดีขึ้น

ที่มา พระธาตุแจ้โว้

 

พระธาตุวัดจำปาหลวง ตำบลดอนศรีชุม อำเภอดอกคำใต้

วัดพระธาตุแสงแก้วมงคล อำเภอดอกคำใต้

ก่อนที่จะมาปฏิสังขรณ์สร่างเป็นวัดขึ้น ประมาณปีพ.ศ.๒๔๖๖
พุทธสถานแห่งนี้ได้รกร้างอยู่ท่ามกลางป่าเขา ต่อมามีชาวบ้านมาอาศัยทำสวน
ไร่นาไม่ห่างจากวัดเท่าไร ในยามคำคืนชาวบ้านจะเห็นฉัพพรรณรังสีเป็นรัศมี
จากองค์พระธาตุเจดีโบราณขึ้น อย่างสวยงามจึงเป็นที่มาของชื่อวัด สมัยเมื่อ
ครูบาเจ้าศรีวิชัยนักบุญแห่งล้านนาไทยได้จาริกแสวงบุญมายังถิ่นนี้ ก็เคยแวะ
พักผ่อนให้ศิลให้พรชาวบ้านเป็นที่ประทับใจ จนชาวบ้านบางคนอยู่ปฏิบัติ
ถือศิลกินเจเหมือนฤาษีโยคีอยู่พักใหญ่ หลังจากนั้นก็มีพระเณรมาพำนักอยู่
บางคราวห่างกันราว๑๐กว่าปี เป็นที่สังเกตสถานที่แห่งนี้พระเณรผู้มาอยู่ทุกครั้ง
จะต้องกินเจฉันมื้อ เดียว ต่อมาได้มีครอบครัว คุณพ่ออินปั๋น ปินใจ ได้มาอยู่
บริเวณใกล้วัดร้างแห่งนี้แผ้วถางที่ทำพืชไร่และได้ปรับพื้นที่บน วัดจนหมดเกลี้ยง
อยากจะบูรณะปฏิสังขรณ์องค์พระธาตุเจดีย์ขึ้นมาใหม่เพื่อรักษาโบราณสถาน
ก็มาพ้องกันพอดี ในช่วงนั้นสามเณรอานันท์ ฟองแก้ว ได้กลับจากสวนโมกขพลาราม
อำเภอชัยยา จังหวัดสุราษธานี ได้มาบำเพ็ญสมณธรรมอยู่ตรงหอบูรพาจารย์
และพึ่งอุปสมบทได้ ๓ พรรษา อายุขณะนั้น ๒๖ปีขณะเดียวกันที่ คุณพ่อ
อินปั๋น ปินใจ ได้นิมนต์พระอานันท์ พุทธธัมโม ให้เป็นประธานบูรณะก่อสร้าง
องค์พระธาตุเจดีย์โดยสร้างครอบองค์เดิมและได้ บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ
วัตถุมงคลมากมาย พร้อมกันนี้ได้ปรึกษาการตั้งชื่อวัดใหม่ โดยถือเอาศุภนิมิต
ที่ชาวบ้านเห็นฉัพพรรณรังสีรัศมีขององค์พระสารีริกธาตุจน เป็นที่โจษขาน
อยู่เวลานั้นเป็นสำคัญตั้งชื่อว่า วัดพระธาตุแสงแก้วมงคล

ที่มา ศูนย์ข้อมูลกลางทางวัฒนธรรม

 

ขอดันหน่อย เผื่อใครต้องการทราบ

 

ขอบคุณค่ะ ยังไม่ว่าง up date เลย เพราะเวลาเขียนต้องใช้การประมวลหลายด้านนะค่ะ อย่างไรจะพยายามเขียนให้ต่อเนื่องนะค่ะ

 

วัดพระธาตุจำม่วง
ตั้งอยู่บนดอยห้วยม่วง บ้านหนองบัว หมู่ที่ 2 ตำบลบ้านเหล่า อำเภอแม่ใจ จังหวัดพะเยา

อยู่ห่างจากที่ว่าการอำเภอแม่ใจ ไปทางทิศตะวันออก ประมาณ 10 กม. การเดินทาง
ไปวัดพระธาตุจำม่วง สามารถเดินทางจากถนนพหลโยธินสายเก่า หน้าที่ว่าการอำเภอ
แม่ใจ เลี้ยวเข้าถนนเส้นทางเข้าสู่ตำบลบ้านเหล่า ถึงบ้านไร่อ้อย หมู่ที่ 5 เลี้ยวซ้าย
ไปถึงบ้านดงอินตา หมู่ที่ 9 แล้วเลี้ยวขวาสู่บ้านหนองบัว หมู่ที่ 2 เดินทางตามเส้นทาง
ถึงเชิงดอยทางขึ้นวัดพระธาตุจำม่วง เดินทางตามทางเดินขึ้นสู่วัดพระธาตุจำม่วง

 

ประวัติความเป็นมา

เดิมชาวบ้านจังหวัดลำปาง จากบ้านกิ่วแก้ว บ้านม้า อพยพมาอยู่ที่ดงอินตา และบ้านห้วยม่วง
จากการนำของ นายมา ปิงดอย นายก้อน ปิงดอย ต่อมามีญาติพี่น้อง และผู้ใกล้ชิด
ได้อพยพมาสมทบเรื่อย ๆ และได้ร่วมกันสร้างวัดที่ดอยห้วยม่วง โดยการนำของครูบาแก้ว
ซึ่งจำพรรษาอยู่ที่วัดศรีโคมคำ อำเภอพะเยา เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน 2481 เหตุที่เลือก
สร้างวัดขึ้นที่นี่ เพราะมีซากเจดีย์เก่าแก่อยู่ก่อนแล้ว ซึ่งผู้เฒ่าผู้แก่ได้เล่าสืบต่อกันมาว่า
ในสมัยเจ้าแม่จามเทวี ได้นำทหารไปสู้รบ กับพม่าทางเมืองเชียงตุงเดินทางผ่านมา
มีทหารบาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมาก เจ้าแม่จามเทวีจึงได้สร้างเจดีย์ขึ้นเพื่อเป็นที่
สักการะบูชา ให้ทหารเกิดขวัญและกำลังใจ จากนั้นองค์เจดีย์ก็ขาดการทำนุบำรุงและ
พังทลายตามกาลเวลา หลังจากได้มีการสร้างวัดแล้ว ครูบาแก้วได้บูรณะองค์เจดีย์ขึ้นใหม่
และได้นิมนต์พระใจ๋ คัมภีโร จากวัดศรีดอนมูล บ้านไร่อ้อย มาจำพรรษาอยู่ เมื่อวันที่
12 มีนาคม 2482 และตั้งชื่อวัดว่า “วัดพระธาตุจำม่วง”

 

ความสำคัญ
วัดพระธาตุจำม่วง นับเป็นสถานที่ที่ชาวอำเภอแม่ใจยึดเป็นที่สักการะบูชาตลอดมา ใน พ. ศ จัดประเพณีสรงน้ำพระธาตุขึ้น เพื่อให้พุทธศาสนิกชนได้สักการะเป็นประเพณีสืบไป พร้อมกับได้สร้างศาลา ขึ้นหลังหนึ่ง ต่อมาพระเดช สิกขาสโภ ได้นำชาวบ้านจากบ้านเหล่า
บ้านศรีดอนตัน ช่วยกันสร้างศาลาขึ้นอีกหลังหนึ่ง พร้อมกับได้บูรณะองค์พระธาตุขึ้นใหม่
เมื่อวันที่ 7 พฤษภาคม 2514

วันที่ 24 มีนาคม 2525 พระคำอ้าย กิติปญฺโญ ได้ขึ้นไปจำพรรษาและได้พัฒนาบูรณะ
องค์พระธาตุสร้างวิหาร ศาลา เสนาสนะต่าง ๆ ในปี พ.ศ. 2532 กรมการศาสนา
ได้อนุญาตให้ตั้งวัดและแต่งตั้ง พระคำอ้าย กิติปญฺโญ เป็นเจ้าอาวาส และได้ทำ
การพัฒนาวัดพระธาตุจำม่วงสืบมา ใน พ.ศ. 2539 จึง ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์
เป็นพระครูกิตติปัญญาวุฒ และคณะศรัทธาได้จัดให้มีงานประเพณีสักการะพระธาตุจำม่วง
เป็นประจำทุกปีตลอดมา

ปัจจุบันวัดพระธาตุจำม่วงนอกจากจะเป็นสถานที่ สักการะบูชาของชาวอำเภอแม่ใจแล้ว ยังเป็นสถานที่ที่น่าพักผ่อน เนื่องจากสถานที่มีบรรยากาศร่มรื่น และสามารถ ชมภูมิประเทศของอำเภอแม่ใจได้ทั่วถึงเกือบตลอดทั้งอำเภอ

 

วัดพระธาตุมุงเมือง (พระธาตุดวงดี)
บ.สันต้นม่วง ต.เจริญราษฎร์ อ.แม่ใจ (พระบรมธาตุเจดีย์)

พระธาตุวัดเหล่าธาตุ
บ้านเหล่าธาตุ ตำบลเหล่าธาตุ อำเภอแม่ใจ

ตั้งอยู่เลขที่ 174 บ้านเหล่าธาตุ หมู่ที่ 4 ตำบลบ้านเหล่า อำเภอแม่ใจ
จังหวัดพะเยา สร้างเมื่อ พ.ศ. 2475 ที่ดินตั้งวัดมีเนื้อที่ 3ไร่ 1งาน 32 ตารางวา
อาณาเขตทิศเหนือประมาณ 54 เมตร จดทุ่งนา ทิศใต้ประมาณ 44 เมตร
จรดทุ่งนา ทิศตะวันออกประมาณ 127 เมตรจดทุ่งนา ทิศตะวันตกประมาณ
120 เมตร จดทุ่งนา อาคารเสนาสนะประกอบด้วยวิหาร หอระฆัง ศาลาบาตร
กุฏิสงฆ์ และปูชนียวัตถุมีเจดีย์บรรจุพระธาตุ

ศูนย์ข้อมูลกลางทางวัฒนธรรม _ หน้าแรก

 

พระธาตุสันกู่ บ้านอ้อย ตำบลบ้านเหล่า อำเภอแม่ใจ

พระธาตุวัดเชียงบาน ตำบลเชียงบาน อำเภอเชียงคำ

เป็นวัดที่สวยงาม โดดเด่นด้วยสถาปัตยกรรมของชาวไทลื้อ ในช่วงเทศกาลวันสงกรานต์
ของทุกๆ ปี จะมีประเพณีตานตุง ซึ่งเป็นประเพณีของชาวไทลื้อที่สืบทอดกันมายาวนาน
สวยงาม และเป็นที่ชื่นชอบของผู้พบเห็นและนักท่องเที่ยวที่มีโอกาสได้มาเยือนตำบล
เชียงบาน อีกทั้งยังได้ถ่ายทำเป็นสารคดีเชิงท่องเที่ยวและวัฒนธรรมอีกด้วย

���������觷�ͧ����� : �Ӻ�

 

วัดพระธาตุดอยคำ (พระเกศาธาตุ)
บ้านสบสา ตำบลร่มเย็น อำเภอเชียงคำ

พระธาตุดอยคำ ตั้งอยู่บริเวณวัดพระธาตุดอยคำ เลขที่ 45 หมู่ที่ 5 บ้านสบสา
ตำบลร่มเย็น อำเภอเชียงคำ จังหวัดพะเยา เป็นสถาปัตยกรรมแบบล้านนา
ทั้งสี่ทิศมีสิงห์ปูนปั้นประดับอยู่ เป็นปูชนียสถานคู่เมืองเชียงคำ ตำนานกล่าวไว้ว่า
ในกาลครั้งหนึ่งมีพระยาผู้ครองเมืองผู้มีนามว่า พระยาคำแดง มีบุตร 2 พระองค์
คนโตเป็นชายเป็นผู้ที่เจริญด้วยสติปัญญา เฉลียวฉลาดทั้งเป็นผู้ที่มีอำนาจแก่กล้า
มีความสามารถทางด้านการรบปราบปรามข้าศึกศัตรู บุตรคนที่สองเป็นหญิงมีนามว่า
นางสาวอินตาสวรรค์ เป็นหญิงที่มีรูปพรรณสวยงาม ต่อมามีพระยาทั้งสี่หัวเมือง
พุทธรสะ ได้ส่งเสนาอำมาตย์นำหนังสือมาสู่ขอแต่พระยาคำแดงก็ไม่ยอมยก
พระยาทั้งสี่หัวเมืองมีความโกรธแค้นมากจึงยกกองทัพมาโจมตีเมืองพุทธรสะ ตามลำดับ

 

พระยาคำแดงพร้อมบุตรชาย เสนาอำมาตย์ แม่ทัพทหารออกสู้รบด้วย
ความเก่งกล้า ออกรบทุกครั้งชนะทุกครั้ง จนพระยาทั้งสี่หัวเมืองถึงแก่ความตาย
พร้อมเหล่าทหารเสียชีวิตมากมาย ส่วนพระยาคำแดงเมื่อสงครามสงบ
ก็เกิดอาการกลัวบาปกรรม จึงได้พาเสนาอำมาตย์เดินทางไปเฝ้ากราบทูล
พระพุทธเจ้า เมื่อพระพุทธเจ้าได้รับฟังเรื่องราว ได้แนะนำให้พระยาคำแดง
เอาซากศพของพระยาทั้งสี่เมืองไปเผาจนเป็นเถ้าถ่าน แล้วเอาปูนขาวมาผนึก
ปั้นเป็นรูปสิงห์ 4 ตัว นำไปบรรจุในผะอบทองคำตัวละผะอบ จำนวน 4 ใบ
พระพุทธเจ้าได้มอบเส้นพระเกศา ( เส้นผม ) จำนวน 1 เส้น ได้สั่งว่าให้
นำไปบรรจุในผะอบทองคำด้วย เสร็จแล้วให้นำไปบรรจุบนภูเขา หรือ
ดอยสิงกุตตระ(พระธาตุดอยคำปัจจุบัน) ไปฝังไว้ที่สี่แจ่งหลุม

 

สำหรับผะอบทองคำที่บรรจุพระเกศาของพระพุทธเจ้าให้ฝังไว้ตรงกลางหลุม แล้วก่ออิฐ
ทับไว้ให้เป็นรูปเจดีย์ พร้อมทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้กับเจ้าพระยาทั้งสี่และพวกทหาร
ที่เสียชีวิต แล้วเวรกรรมจะเบาบางแล้วหายไปในที่สุด เมื่อได้รับทราบแล้วพระยาคำแดง
ก็กราบลากลับมาบ้านเมืองของตนเอง เมื่อเดินทางถึงบ้านเมืองแล้วพระยาคำแดงก็ได้
ปฏิบัติตามคำสั่งของพระ พุทธเจ้าทุกประการ จิตใจก็เบิกบานผ่องใส ไม่หวาดผวา
มีความสุข จนกระทั่งแก่เฒ่าจึงได้ยกตำแหน่งให้กับบุตรชายครองเมืองต่อไป
ส่วนพระยาคำแดง ได้ออกบวชเป็นฤาษีปฏิบัติธรรมจนหมดอายุสังขาร (ตาย )
เจดีย์ที่พญาคำแดงสร้างถวายมีชื่อว่าเจดีย์คำ หรือพระธาตุดอยคำ เพราะภายใต้
พระเจดีย์มีทองคำบรรจุไว้จำนวนมากพร้อมกับผะอบทองคำจวบจนถึงทุกวันนี้

 

วัดพระธาตุสบแวน (พระเกศาธาตุ, พระบรมธาตุริมฝีปากล่าง)
ตำบลหย่วน อำเภอเชียงคำ

วัดพระธาตุสบแวน ตั้งอยู่ในตำบลหย่วน อำเภอเชียงคำ เป็นวัดเก่าแก่
อยู่ห่างจากที่ว่าการอำเภอ 4 กิโลเมตร เป็นที่ประดิษฐานองค์พระธาตุเจดีย์
ที่มีอายุเก่าแก่มาก คาดว่าอายุราว 800 ปี ภายในบรรจุเส้นพระเกศา และ
กระดูกส่วนคางของพระพุทธเจ้า องค์พระธาตุได้รับการบูรณะมาหลายครั้ง
แต่ยังคงรักษาสภาพศิลปะแบบล้านนาไทยไว้ได้

ตามตำนานกล่าวว่า สร้างเมื่อประมาณปี พ.ศ.๑๔๔๗ โดยชาวไทลื้อที่อพยพ
มาตั้งถิ่นฐานในอำเภอเชียงคำ ได้มาสำรวจที่สร้างวัดและพบพระเจดีย์องค์หนึ่ง
สวยงามมาก แต่ถูกทิ้งไว้รกร้าง จึงได้บูรณะขึ้นใหม่ และตั้งชื่อวัดว่า
วัดพระธาตุสบแวน ประจวบกับบริเวณดังกล่าวมีแม่น้ำแวนไหลมาบรรจบกับน้ำฮ่อง ณ ที่นั้น


�Ѵ��иҵ�ʺ�ǹ ����� ʶҹ����ͧ����� ��ͧ�����

 

วัดพระธาตุภูซาง (พระเกศาธาตุ)
ตำบลภูซาง อำเภอเชียงคำ

พระธาตุภูซาง ตั้งอยู่หมู่ที่ 10 บ้านธาตุภูซาง ตำบลภูซาง อำเภอภูซาง จังหวัดพะเยา
เป็นพระธาตุเก่าแก่ และเป็นที่เคารพสักการะของราษฎรในอำเภอภูซางและอำเภอใกล้เคียง
มาเป็นเวลาช้านาน สันนิษฐานว่าสร้างครั้งแรกประมาณ ปี พ.ศ.1800 ตามประวัติเล่าว่า
ผู้ค้นพบคนแรกชื่อ “นายก้อน” เป็นชาวจังหวัดน่าน อพยพเข้ามาเมื่อ พ.ศ.2390
ได้เข้ามาบุกเบิกถางป่าเพื่อทำไร่เกษตรกรรม บริเวณเชิงดอยซึ่งเป็นที่ประดิษฐานของ
องค์พระธาตุ โดยที่ไม่ทราบว่ามีองค์พระธาตุตั้งอยู่ ในขณะที่กำลังถางป่าอยู่นั้น พบว่า
มีใบพลูเลื้อยพันอยู่กับต้นซาง (ไผ่ชนิดหนึ่ง) จึงคิดจะเก็บมาเคี้ยวกินกับหมาก ระหว่าง
ที่เก็บใบพลูก็บังเอิญพบองค์พระธาตุตั้งอยู่บนสันดอยท่ามกลางป่าร่ม ไม้ปกคลุมอยู่
จึงเข้าไปกราบไหว้ และเรียกชื่อพระธาตุนั้นว่า “ปูซาง” (พลูซาง) ตามบริเวณที่ค้นพบ

 

จากพุทธตำนานพระเจ้าเลียบโลก ได้มีกล่าวไว้ในผูกที่ 8
....มีสถานที่สำคัญอีกแห่งหนึ่งนะครับคือน้ำตกภูซาง ในตำนานบอกว่า
พระพุทธองค์ได้เสด็จมาถึงที่นี่แล้วก็ได้สรงน้ำ เลยทำให้น้ำที่พระพุทองค์
ได้สรงตรงบริเวณนี้อุ่นมาจนกระทั่งทุกวันนี้นะครับ ก่อนขึ้นดอยพระพุทธองค์
ทรงสรงน้ำก่อน แล้วถึงจะขึ้นไปบนดอยในเวลายามเย็น

ในสถานที่นี้ พระยาสุภโสมราช สร้างแท่นทองคำรองรับอัญเชิญพระเกศาธาตุ
ไปประดิษฐาน ตอนนั้นเป็นถ้ำอยู่ข้างใต้นะครับ เพราะเป็นดอยสูง บรรจุสิ่งของ
ไว้เป็นเครื่องบูชาสักการะถึงเก้าล้าน แต่พระอินทร์ได้เนรมิต ยนตระภันไว้ในที่นั้น
เพราะว่ามีพุทธพยากรณ์ไว้ จำได้ไหมครับ ว่ากึ่งพุทธกาลไปแล้ว ก็จะมี
กษัตริย์ธรรมิกราช ก็จะมีทั้งชาวเขา อุบาสก อุบาสิกาเนี่ย จะร่วมกันมาโดยการนำ
ของพระโพธิสัตว์ มาประดิษฐานมาซ่อม มาสร้างเจติยสถานทั่วไปให้รุ่งเรือง
ปรากฏสืบต่อไป

พระพุทธองค์ยังตรัสสั่งพระอรหันต์ และพระเจ้าปเสนธิว่า เมือพระองค์นิพพานไปแล้ว
จงนำเอาธาตุแขนซ้ายของพระองค์มาบรรจุไว้ในที่นี้ เถิด พระผู้มีพระภาคเจ้า
ก็เสด็จต่อไปอีก จนถึงลำปาง

https://www.facebook.com/WadPhraThatPhuKhwangMaeNaReu/posts/654624204582276
ชวนเที่ยว ชวนกิน จังหวัดพะเยา จังหวัดใกล้เคียงและที่ไหนๆในไทยแลนด์: วัดพระธาตุภูซาง
ศูนย์ข้อมูลกลางทางวัฒนธรรม

 

ป้าไอย บายดีนะ

เมื่อไรโลกจะแตกซักทีละป้า คริ คริ

 

ขอแสดงความเสียใจต่อการสูญเสียในเหตุแผ่นดินไหวที่ประเทศเนปาล
ที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ภาพต่าง ๆ ที่นำมาลงอีกครั้งนั้น มิใช่เพื่อตอกย้ำ
ความสูญเสีย ความเสียใจแต่อย่างใด แต่ต้องการให้เป็น "ธรรมานุสติ"
คืออนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ว่ามิมีสิ่งใดเที่ยงแท้แน่นอน ย่อมเกิดขึ้น
ตั้งอยู่ แลดับไป ด้วยกันทั้งหลายทั้งสิ้น

ขออนุโมทนากับภาพประกอบธรรมะ : https://www.gotoknow.org/posts/382897

 

มรดกโลก มรดกธรรมเนปาล ความเสียหายในศาสนสถาน

 

ภาพความเสียหายบริเวณยอดเขาเอเวอร์เรสต์

 

ผู้เขียนได้เขียนถึงสถานที่ปลอดภัยฯ เอาไว้ในที่ต่าง ๆ แต่ก็มักย้ำเสมอว่า
ไม่มีที่ใดปลอดภัยที่สุด 100% ถึงแม้ว่าจะเข้าไปหลบภัยในวัดก็ตาม
จากรูปภาพคงเห็นแล้วว่า แม้กระทั่งวัดวาอาราม สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ทาง
พุทธศาสนาก็ตาม ก็ไม่สามารถปลอดภัยได้ แต่สิ่งที่ปลอดภัยที่สุดให้คะแนน
เต็มร้อยก็คือ "ธรรมะของพระพุทธเจ้า" ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็ฺนตถาคต
เพราะฉะนั้น สติก่อนตายอันจะนำเราไปสู่ที่สูงหรือต่ำ ต้องเป็นผู้ที่เข้าถึง
ธรรมะอย่างแท้จริง ดังนั้นเพื่อความไม่ประมาท เริ่มต้นปฏิบัติธรรมเสียที
เพื่อที่วันหน้า แม้จะเห็นความตายตรงหน้า เราก็มีธรรมะ เป็นเครื่องนำพา
ให้เรามีสติสมบูรณ์ มีจิตตั้งมั่นที่จะนำพาตนเองไปสู่สุคติภูมิได้