ปรารถนาพิสูจน์ตัวตนที่ดำรงอยู่ในขันธ์ มีรูปเป็นแบบใด (มาได้เลย ชยุต)

นั่นแสดงว่าไม่ไช่คำตอบที่ถูกต้อง และไม่ไช่ สมการ ที่ถูกต้องด้วยเช่นกัน

แสดงว่า มันไม่ได้ เป็นไปเพื่อรู้ความจริง และ เหตุปัจจัยที่กระทำ ก็ ไม่ไช่สมการที่ถูกต้องจริงไง เพราะ ถ้าถูกจริง ก็ จบจริง ปัญญาจริง

 

ความรู้ปัจจุบันมากขึ้น
แต่ไม่ใช่เหตุจะทำให้จิตใจ
พัฒนาขึ้นเป็นพุทธะไ้ด้หรอกนะ

 

ความทุกข์ไม่จำเป็นต้อง
"จบโดยมีคำตอบ" ...


ไม่มีคำตอบ ก็จบได้

 

ทำไมลาพุทธภูมิ ก็เพราะ ว่า ไม่รู้ว่าอะไรคือพุทภูมิไงครับ หรือแปลง่ายๆว่า ปัญญาที่จะเข้าถึง เข้าใจพุทธภูมิไม่เพียงพอ ด้อยปัญญา
อะไรคือโพธิสัตว์ ก็ไม่เข้าใจ อะไรคือ อะหันต์ก็ไม่เข้าใจ อะไรคือ นิพพาน ก็ไม่เข้าใจ ที่เข้าใจผิดกันนั้นคือ สมุทัยล้วนๆ ครับ อัตตาตัวตนเห็นๆ
แล้วอ้างสิ่งที่ตนเองเป็นว่า โลกุตระ เพื่อให้ ฟังดูดี หรือไม่ก็อ้างว่า ปัจจัตตัง ไปได้ ทั้งที่ นิพพาน ก็ นิพพานเดียว แบบเดียว หลุดพ้นแบบเดียว คำตอบ ความเข้าใจเดียว เท่านั้น

ตนเองปัญญาไม่เพียงพอ แต่ไม่กล้ายอมรับความจริง เอง มันก็ต้อง รับกรรม ไงครับ ที่นำพาคนมาผิดทาง สอนคนอื่นตามตนเองผิดทาง พอตนเอง หาคำตอบให้ตนเองไม่ได้ แล้วจะเอาคำตอบที่ไหน ไปตอบกับคนอื่นล่ะครับ

แล้วมาบอกว่า ลาพุทธภูมิงั้นหรือ ใจปลาซิวไปได้

 

ก็แล้วแต่คุณสิครับ ผมไม่ได้ถาม
เพราะผมตอบตนเองได้ ตอบคนอื่นได้ คำตอบเดียวกัน ไม่เป็นอื่น ไม่หมกเม็ด ไม่ปิดบัง ไม่อำพราง ไม่หลบหน้าใคร

 

ไม่รู้ก็อยู่เฉยๆ สิ
ไปทำกรรมด้วยการลาทำไม?

 

คำตอบนั่นแหละ เป็นพันธนาการแก่ผู้ตอบ

 

ไม่รู้จริง ไม่เข้าใจจริง อย่ามาพูด ดีกว่าครับ
ยกตัวอย่าง คนเกิดมาเป็นมนุษย์ โตขึ้นก็เป็นมนุษย์ แก่ก็เป็นมนุษย์ ป่วยก็เป็นมนุษย์ รวยก็เป็นมนุษย์ จนก็เป็นมนุษย์ เป็นทหาร ก็มนุษย์ เป็นตำรวจ เป็นหมอ เป็นพยาบาล เป็นนายอำเภอ เป็นผู้ว่า เป็น เจ้า เป็นประธานาธิบดี เป็นพระ เป็นนักบวช ก็เป็นมนุษย์ เช่นเดิม ไม่ได้ เห็นว่า มีอะไร เกินกว่านี้เลย
อย่าคิดว่า รู้มากแล้วจะเป็นคนดี
อย่าคิดว่ารวยแล้วจะเป็นคนดี
อย่าคิดว่าเก่งแล้วเป็นคนดี
มันไม่เสมอไปหรอกครับ

 

โลกมนุษย์นี่แหล่ะ พุทธภูมิ
มนุษย์ผู้ประเสริฐนี่แหล่ะพุทธะ
รวมกันเป็น ภูมิที่มีไว้เพื่อพุทธะ

พระพุทธเจ้า ท่านตรัสรู้ในโลกมนุษย์ โลกคือพุทธภูมิ เพราะพระพุทธเจ้าเป็นพุทธะ มนุษย์ผู้ประเสริฐ แค่นี้เอง จะเข้าใจอะไรยากล่ะครับ

 

เข้าใจผิดแล้ว


ผมไม่ได้พูดอะไรเลย "สักคำ" อิๆๆๆ

 

คำโฆษณานี่นะ ใครก็กล่าวได้
แต่ "ของจริง" มันได้จริงป่ะหละ?

 

จริงสิ ในใจผมก็ยังจริงอยู่ คุณจะไม่จริง หรือไม่เชื่อ ก็ แล้วแต่คุณจะเลือกเองไงครับ ผมจริงของผม ผมรู้ของผม คุณไม่อยากจริง ไม่อยากรู้ ก็แล้วแต่คุณไง
ทำไมผมต้องเดือดร้อน เพราะ อวิชชาของคุณ ด้วย คุณไม่รู้ คุณไม่เชื่อ ผมเกี่ยวอะไรด้วยครับ ผมสุข ผมมีความสุข คุณไม่เชื่อ แล้วแต่คุณสิครับ

 

แล้วคิดว่าผมพูด หรือ อิอิ แค่พิมพ์ เท่านั้น อิอิ

 

ผลจากการลาพุทธภูมิของคุณเทวะทะตะ


เมื่อถึงที่สุดแห่งธรรมแล้ว จิตเดิมของคุณ จะนิพพานไป
หนึ่งจิตวิญญาณ แล้วเข้าสู่กระบวนการ "กำเนิดใหม่"
โดยจิตวิญญาณภาคพื้นดิน ซึ่งรออยู่แล้วในระดับชั้นพลัง
งานที่สอง (ชั้นนอกต่อจากจิตเดิมนั้น)


มันมีอายุอีกไม่นานละ ก็จะไป ...

 

คนที่ว่าคนอื่น "พูด" นี่ไม่ใช่ผมนะ
ดังนั้น ผมจะไปคิดว่าคุณพูดได้ยังไง?

 

จิตวิญญาณที่ติดค้างหนี้ธรรมของพระสมณโคดม


วิธีการชดใช้หนี้กรรม หนี้ธรรม ที่เราอาจไปศึกษาแล้วเอามา
ทำอย่างอื่นต่อ เช่น เอามาใช้เผยแพร่, ทำกิจการงานของเรา
มันจะส่งผลเป็น "หนี้กรรม หนี้ธรรม" คือ ถ้าเราได้มาโดยบุญ
แล้วเราจบแค่นั้น ไม่ได้ทำกรรมอะไรต่อจากการที่ได้รับมา ก็
ไม่ต้องมีหนี้่กรรม หนี้ธรรมกัน (แต่เราชอบเอาไปเผยแพร่ต่อ)


แต่ถ้ามีหนี้กรรม หนี้ธรรม ก็ต้องชดใช้ด้วยการปล่อยให้นิพพาน
ไป ๑ จิตวิญญาณ แล้วถ้าไม่เริ่มไปเอาธรรมะของเขามาใช้อีก
ก็จะไม่มีหนี้ต่อไปอีก เรียกว่า "จบกัน" เท่านั้นเอง

 

แล้วคุณจะเอาอะไรมาไส่ ให้ผมอีกล่ะ
ตามที่ผมเข้าใจ ผมกำเนิดใหม่มาแล้ว หลายปีแล้ว เสียอีก ถือว่า ชีวิตที่เหลือ นี้ คือ กำไร ของการได้เกิด แค่ไหนก็แค่นั้น เพราะ ผมเบื่อ พวกอวิชชาแบบคุณ นี่เหลือเกิน

 

แล้วไป ประเด็นนี้จบ

 

วิชาเก้ามัจจุราช จะทำให้ชอบตัดสินคนอื่น
อย่างที่คิดว่าคนอื่นจะเอาอะไรมาใส่ตัวเอง
นั้นน่ะ คนอื่นอาจไม่ไ่ด้ทำ แต่ก็ตัดสินคนอื่น
เขาไปละ (มัจจุราช ติดการพิพากษา)


วิชาเก่านี้ ถ้าสลายหมด ก็จะไม่ก่อให้เกิดการ
ติดพิพากษา หรือตัดสินคนอื่น อย่างไม่เป็นธรรม


อย่างที่คุณว่าผม "พูด" ผมไม่ได้พูด คุณก็ถามว่า
"คิดว่าผมพูดหรือ?" นี่ ผมไม่ได้คิดว่าคุณพูดซะหน่อย
เห็นไหม? มันมีอะไร "แปลกๆ แฝงออกมา" ถ้าสติไวๆ ก็
จะทันเจ้าตัวนี้เองแหละ ไม่มีใครจับตัวนี้มาใส่คุณหรอก ...

 

งั้นแสดงว่า พระพุทธเจ้าต่อๆมา ล้วนเป็นหนี้กรรม กับพระพุทธเจ้าคนแรกงั้นหรือครับ ปัญญาคุณคิดได้แค่นี้หรือครับ พระธรรมน่ะ เป็นของกลาง ไม่มีใครเป้นเจ้าของ นี่ ไม่เคยรู้เรื่องนี้หรือครับ แล้ว เวลาผมเอามาใช้ เกี่ยวไรกับ คนอื่นครับ เพราะ กรรมของผม กรรมเป็นของใครของมันไม่เกี่ยวกัน

เพียงแต่คุณ ยังไม่รู้ว่า กรรมแบบไหน ที่ไม่เป็นกรรมผูกมัด เท่านั้นเอง
ผมรู้ว่า กรรมแบบไหน จึงไม่เข้าตนเอง และไม่เข้าคนอื่น อันนี้ผมรู้ ผมทำ
ส่วนกรรมอันไหนที่ เข้าตนเอง เราก็ต้องยอมรับว่าเข้าเรา เรารับได้ สะสางได้ แต่จะ ไม่เข้าคนอื่น ไม่ผูกคนอื่นมาร่วมด้วย อันนี้ผมรู้ดี เพราะ พระโคดม ท่านสอนส่วนนี้มาแล้ว และัตรงนี้แหล่ะที่คนส่วนมาก เข้าใจว่า กระทำตนเป็นพระโพธิสัตว์เพื่อ สะสมบารมี ผมขอบอกเลยว่า เข้าใจผิดทั้งนั้น เพราะ กระทำเหมือนกัน แต่เจตนาไม่เหมือนกัน (ปัญญาไม่เหมือนผมไง)