อุปสรรคในการปฏิบัติธรรม

ปฏิบัติธรรมมีอุปสรรคเหมือนมีมารมาผจญ เหมือนจะรอตอนเข้าสมาธิเลยครับ หอนสนั่นซอยเลยครับบ้านผมก็มีห้องพระครับ แต่หามุมสงบเข้าสมาธิยากจังครับ ไม่ทราบว่ามีกรรมอะไรครับควรแก้อย่างไรดีครับ

 

ศีลพร่อง อะสิ

ทำให้ หวั่นอยู่กับเรื่อง ใครจะมาพยาบาท

หรือไม่ก็ ใครจะมาเบียบเบียนตน

หาก ศีลเราดี ใจเราจะเข้มแข้ง และ มั่นใจ
ว่า เราไม่ได้ไปทำร้ายใคร ไม่เคยเบียดเบียนใคร

ถ้า ศีลดี นะ

เจ้าตูบ ส่งเสียงนี่ จิตเป็นสมาธิ แน่นปึ๊กเลยนะ มั่นใจ

'มาธิ เงี่ยะ ฟิน !!

 

ก็ไม่ต้องไปสนใจเสียง จดจ่อกับอารมณ์กรรมฐานเท่านั้นพอจะช่วยได้มากค่ะ

 

เป็นไงเป็นกันเลยสิครับแบบนี้ เพราะไงเราหลับตาแล้วจะเกิดอะไรก็อย่าไปสนใจ

 

ก็เอาเสียงนั้นเป็นอารมณ์มาเป็นภาคปฏิบัติสะ เสียงนั้นๆ ก็กลายเป็นของดีไป ก็แค่นี้ มันไม่ใช่เวรใช่กรรมดังว่าหรอก

 

เขามาขอส่วนบุญนะครับ ให้ตั้งใจนึกถึงบุญกุศลที่ทำมาแล้วอุทิศให้เขาก่อนได้เลย เขาโมทนาเสร็จก็ไปเอง แค่ขาดคำอุทิศคำสุดท้ายก็เงียบเสียงแล้วครับ

 

เขาเรียกว่า "รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง" ขอรับ
การปฏิบัติธรรม มีอูปสรรค หลายประการ เช่น สภาพแวดล้อม , ความคิด ,อารมณ์,ความรู้สึก ฯลฯ
สภาพแวดล้อม บางอย่าง ก็เป็นอุปสรรค
แต่สภาพแวดล้อม บางอย่างก็เกื้อหนุน การปฏิบัติธรรม
อย่างที่คุณเล่ามา ความจริงแล้ว สภาพแวดล้อมอย่างนั้น ไม่ใช่อุปสรรคดอกขอรับ แต่ จะเป็น "เกื้อหนุน"
ถ้าคุณมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับสมาธิ ดีพอ ศึกษาเพิ่มเติมอีกนิดขอรับ ถ้ารู้และเข้าใจในเรื่องของสมาธิ ดีแล้ว ยิ่งหอนยิ่งดีขอรับ

 

ปัญหานี้เราช่วยท่านได้ ปัญหานี้จะหมดไป เพียงแค่ท่านใช้เอียร์ปลั๊กครอบหู หรือหากไม่มี ก็เอาสำลีอุดหูก่อนนั่งภาวนา ช่วยลดความดังของเสียงได้ดีทีเดียว (เพราะช่วงก่อนๆผมก็ทำแบบนี้แหละ แถวบ้านเสียงดัง แว้นรถมั้ง ทะเลาะกันมั้ง โวยวายแฟนทิ้งกันมั้ง)

 

ผมเข้าใจจุดประสงค์ของ จขกท.ถูกหรือเปล่านี่ครับ สรุปผีมากวน หรือเสียงหมาโหยกวนกันนิ

 

ให้เอาใจจดจ่อกับคำบริกรรม สิ่งใดมากระทบก็อย่าไปสนใจ ไม่นานจิตคุณจะสงบ สิ่งอื่นใดก็ไม่มีอิทธิพลต่อจิตของคุณอีกต่อไป คุณต้องยึดคำภาวนา และปฏิบัติด้วยความเพียร มีวิริยะอุตสาหะ อดทนให้มากค่ะ

 

อุปสรรคการภาวนามีอยู่อย่างดียวคือจิตที่เป็นอกุศลนั้นแหล่ะ หรือจะเรียกอีกอย่างว่านิวรณ์5ครับ

 

ยิ่งผีมันมานะดีจะได้ใช้สมาธิสู้กับมัน ทำอะไรเราไม่ได้หรอก ผีจะเป็นเครื่องพิสูจน์ด้วยว่าเราสมาธินิ่งพอหรือเปล่า

 

ถ้าใช้สมาธิแบบนิ่ง ของคุณสู้กับผี ผมเข้าใจว่า จะเป็นเหยื่อผี ไปเสียเปล่าๆๆื สิ่งสำคัญในสมาธิไม่ใช่การนิ่งสู่ผี เพราะผีมันอยู่ที่นั้น มันไม่ได้ไปไหน ยิ่งคุณเป็นเป้านิ่งคุณก็ถูกมันจู่โจมได้ง่าย เพราะไม่รู้ตัว

สิ่งสำคัญคือคุณต้องเห็นผี เห็นผีทุกแง่ทุกมุม อย่างที่ผีเป็นทุกลักษณะอาการจนเกิดญาณทัศนะเพื่อใช้จัดการกับผี เห็นทันทีที่ผีโผล่ รู้เท่ารู้ทันผี ก็จะ รู้จักกันรู้จักแก้ รู้จักเอาชนะผีได้จริงๆ เอง

สมาธิแบบนั่งนิ่งแข็งทื่อ ให้จิตสงบแต่ทื่อ แบบนั้นให้ตายอีกกี่หมื่นกี่แสนกัลป์ คุณก็ชนะผีไม่ได้หรอก รู้จักไหม ผีโลภ ผีโกรธ ผีหลงในจิตในใจเรานะ

 

นั่งตรงไหนก็ได้ อธิษฐานถวายชีวิตต่อพระพุทธ พระูธรรม พระสงฆ์ แล้วนั่งไม่ต้องสนในหากเราเป็นอะไรไปตอนนี้จิตถึงขั้นไหน ไปจุติขั้นนั้นเลยครับไม่ต้องห่วง อนุโมทนาครับ

 

ที่ดิฉันทำคือใช้ความสงบสู้กับผี ผีบางตนเราก็สามารถเจรจาด้วยได้ และบอกให้ไม่มารบกวน ปรกติแล้วคนที่ปฏิบัติธรรมและถือศีลผีจะไม่มาทำร้าย อย่างเก่งก็มาให้เห็นสภาพที่ไม่น่าดู เพรราะไม่มีบุญ รูปร่างจึงมีสภาพน่าเกลียดน่ากลัว ถ้าเราเจรจาดีเขาก็ไป ยังไม่เคยเจอผีประเภทเฮี้ยนๆร้ายๆ

 

ประสบการณ์นี้ผมเคยเจอตอนบวชเป็นพระใหม่2คืนแรกไม่มีอะไรพอคืนที่3เท่านั้นแหละหมาในวัดเป็นสิบมาหอนรวมแต่กุฏิผมคนเดียวเลยตั้งแต่ประมาณ5ทุ่มยันตี4 สวดหมดไม่รู้คาถาไรต่อไรที่กันผีได้แต่ที่ไม่ได้สวดคือแผ่เมตตา เป็นอันว่านั่งทั้งคืนทั้งเสียงเดินบนหลังคาทั้งเสียงกิ่งไม้ตกบนหลังคา ทั้งเสียงดังสารพัดเสียงซึ่งไม่น่าจะเกิดที่ฝาผนังปูนตันๆ พอรุ่งขึ้นได้เล่าให้พระรูปอื่นฟังถามท่านว่าได้ยินเสียงหมาหอนหรือไม่ท่านบอกไม่ได้ยินทั้งที่พักอยู่ไม่ไกลกันมากท่านก็เลยบอกว่าบวชได้3วันแล้วใช่มั้ยผมบอกว่าใช่ท่านบอกพระใหม่กุศลแรงวิญญาณทั้งหลายเลยมาขอส่วนบุญให้แผ่เมตตากรวดน้ำให้เค้าซะ พอตกเย็นวันนั้นประมาณ6โมงผมก็เลยนั่งแผ่เมตตาและกรวดน้ำตามที่หลวงพี่บอกในขณะกำลังกรวดหมาก็เริ่มหอนขึ้นมาทันทีจนผมรู้สึกผวามากเพราะใกล้ค่ำแล้ว ก็กรวดไปเรื่อยพอจบหมาก็ยังหอนขณะผมกำลังเดินจะเอาน้ำไปเทใต้โคนไม้เผื่อฝากบุญกุศลไปกับพระแม่ธรณีและพระแม่คงคานั้นผมก็ได้บอกว่าผมได้อุทิศบุญกุศลไปให้ท่านทั้งหลายแล้วขอท่านทั้งหลายอย่ามาแบบนี้เลยในระหว่างที่ผมบวชอยู่นี้ผมจะกรวดน้ำให้ทุกวันทันทีที่จบคำพูดเสียงหมาที่หอนอยู่ก็เงียบทันทีราวกับไม่มีไรเกิดขึ้นทำให้ผมเชื่อเรื่องวิญญาณว่าเป็นสิ่งที่มีจริงมาจนทุกวันนี้และปัจจุบันเลยทำให้ผมหันหน้าเข้าทางธรรมมากขึ้นทั้งนั่งสมาธิ เพ่งกสิณ รักษาศีลและทำวัตรทุกวัน ....

 

แผ่เมตตาไป บ้านผมหอนกันทุกวัน...จิ้งจกทัก... เสียไม้กระดานลั่น พื้นสะเทือนเหมือนมีใครเดิน มันเป็นไปได้หมด ใหม่ๆเล่นเอาสะดุ้ง ก็เอาแค่รู้แล้วก็จรดกับคำภาวนาหรือลมต่อไป...
แต่ก่อนนั่ง ควรแผ่เมตตารอบแรกไปก่อน ตั้งใจอุทิศบุญที่ทำมาและโดยเฉพาะบุญอันเกิดจากการสวดมนต์ ภาวนา นี่แหละ อุทิศให้ไปทั่วทั้งสามโลก หรือทั่วจักรวาล ตามแต่คำกล่าวอุทิศที่คุณใช้ และให้เขาทั้งหลายได้โมทนาในบุญที่คุณทำทั้งหมดทั้งสิ้น และให้ได้รับความสุขและประโยชน์เช่นเดียวกับที่คุณจะได้รับ...

ทำไปเรื่อยๆทุกวัน อะไรจะเกิดก็แค่รู้และภาวนาไป วันนึงจะเข้าใจเองและเสียงเหล่านั้นจะค่อยๆสงบไปจากความรู้สึกคุณเอง

 

ก่อนอื่นใด ต้องขอโมนากับความตั้งใจทำดี ปฏิบัติสมาธินะคะ (อดขำและนึกถึงตัวเองไม่ได้จริง ๆ) น่าจะเหมือนกันกับท่านนั่นแหละค่ะ และคงอีกหลาย ๆ ท่านที่ประสพเหตุการณ์ แบบเดียวกัน ผิดกันแต่ว่า หากเดี๋ยวนี้ไม่มากลายเป็นเออ อ้าว วันนี้ไม่มาละหรือ เหมือนแฟนคลับเลยไม่มีผิด ส่วนมากจะมาตรงเวลาเสมอ ท่านสมาชิกหลายท่านในนี้ได้แนะนำไว้ดีแล้ว และบางท่านก็เผชิญเรื่องน่ากลัวกว่าท่านอีก อย่าได้กลัวไปเลยนะคะ นึกถึงพระพุทธเจ้าหากกลัวมาก ๆ นะคะ ท่องเลยค่ะ พุทธธัง สรณะณัง คัจฉามิ นะคะ ข้าพเจ้าขอถือเอาพระพุทธเจ้าเป็นสรณะ พรำสวดแบบนี้ละค่ะ ความกลัวจะหายไปทันที และเมื่อท่านสวดมนต์ ทำสมาธิเสร็จ แผ่เมตตาเสมอนะค่ะ เจริญในธรรม กำหนดมีพระพุทธเจ้าเป็นพุทธานุสตืเสมอ

 

อุปสรรคของดิฉันก็คล้ายกัน พอมีเสียงดังรบกวนก็ปิดประตูหน้าต่างหรือปิดหูให้เงียบหรือบรรเทาเสียง นั่งสมาธิก็มีแสงมาแยงตา ก็เอาผ้ามาโพกตา แต่เวลามีคนมารบกวนนี่แหละปัญหา