@...อุ่นไอรักเพื่อนนักกลอน...@

คนอย่างเนี๊ย เค้าเกลี๊ยดเกลียด อย่าเบียดมา
อารมณ์ฮา หน้าเป็น เห็นหมั่นไส้
มีความรู้ เก่งไอที อยากหนีไกล
หาเงินได้ ใช้ไม่เป็น ไม่เห็นอยากแล
เอาใจเก่ง เร่งออกไป ให้ไกลห่าง
เกลียดมั่กมั่ก ไม่เรื่องมาก อะไรก็ได้
เรื่องอาหาร การกิน ไม่ใส่ใจ
กินอะไรก็ได้ ที่จัดให้ เกลียดจริงจริ๊ง.... อิอิ

 

จริงจังกับเล่นล้อ ต่างกัน
มิชอบกับเกลียดนั้น ไม่ใช่
ต้องเน้นหนักถึงขั้น จับจิต จับใจ
ถึงจะสมอย่างใจ คั่นข้าง กลับกัน....555

 

อารมณ์ไหนกันละนี่ยัยจังบ่น
ใส่แบบพ่นให้ใครงงเหลือหลาย
ว่าจะรับกลัวว่ากลอนพามากลาย
เลยตาลายงงงงหลงทางเลย....5555

 

คงจาเป็นโคลงสี่สุภาพมั้งค่ะ........อิอิ

 

อ้าวยายบอก ยิ่งเกลียด ก็ยิ่งเจอ
เลยพร่ำเพ้อ ละเมอบอก เกลียดอย่างนี้
เกลียดจริงจริง อย่าให้เจอ นะเธอนี่
่จังจะปรี่ รี่จับอัด ยัดใส่กรง...5555555

 

ชักสงสัย แววคุณนาย มาลายออก
เล่นขอบอก หยอกเล่น เช่นขึงขัง
เกลียดเกลี๊ยดเกลียด จับใจ แสนชิงชัง
โอ่น้องจัง คนดี ยายล้อเล่น.....55555

 

โคลงสี่สุภาพ แต่งค่อนข้างยากเนาะคุณมากิ
แต่โคลงที่ยายเล่นแต่งอ่ะ ขอยืนยันว่าเป็น โคลงสี่ไม่สุภาพค่ะ 555555

 

ใครกันหนอทำคุณจัง...ชังน้ำหน้า

ไม่นำพาให้จิตคิดหม่นหมอง...

คุณจังนะจึงบ่นกลอนขานไขมา

เดี๋ยวตีนกาจะถามหาที่วางบนใบหน้า....

555..หัวเราะดีกว่าพากาหายไป

แสนสุขใจหน้าอ่อนเยาว์สมวัย....






ใครกันหนอทำให้คุณจังบ่นกลอนใส่.....

 

ชีวิต ก็แบบนี้ มีขึ้นลง
บางครา ส่งแสง ส่องสว่าง
บางครา อ้างว้าง เดี่ยวหนา
ชีวิต ไม่มืดมิต เพราะมีมิตร
ล้อมกายา คอยเตือน ว่า
ปรารถนา ใหทำดี
มิตรแบบนี้ ยังดี มีแค่หนึ่ง
คอยดึงๆ ให้เข้าที่ ดีนักหนา
เหมือนพี่ข้า สอนให้ทำ
คอยจำไว้ แม้นวันนี้
ยังไม่ดี ยังไม่ได้
สะสมไว้ วันละนิด
จิตรพอกพูน
จะทำ ไว้บ่อย บ่อย
ให้ค่อยๆ เห็นผล
อย่างน้อย อาจได้ยล
อาจเห็นคน ในแสงธรรม
ได้หนุนนำ ให้ทำดี
ถึงวันนั้น พี่ท่านคงสุขี
เพียงธุลีที่เสียไป

 

พี่ใจดี มาแล้ว ดั่วแก้ว ส่องสว่าง
หนทาง ยังกว้างไกล ค่อยๆไป ให้ถึงฝั่ง
อาจจยังไม่ใช่ วันนี้ แต่อาจมี ในวันหน้า
ชะตากรรม อาจนำทาง ให้มืดมิด หรือจิตตก
ให้ได้พบ แสงธรรมะ ความระกำ ช้ำข้างใน
มองให้เห็น ถึงความเย็น ซ่านเซ็น ในหัวใจ
หล่อเลี้ยงไว้ ยามอ่อนแอ ท้อแท้ อ่อนไหว
ทำใจ ให้แข็งแรง ให้แสงธรรม ส่องนำทาง

 

แสงแห่งธรรม ไม่เคยทำ ให้ช้ำใจ
มีแต่ให้ ใช้นำทาง ผ่านขวากหนาม
รู้จักใช้ รู้จักให้ รู้จักตน คนทั่วไป
ว่านั้นไซร์ เป็นมนุษย์ สุดกำหนด
ชีวิต เก็บเกี่ยว เลี้ยวรันทด
ค่อยๆปลด ปล่อยไป ให้เหลือน้อย
จะค่อยค่อย มองเห็น ถึงแก่นสาร
ว่ามนุษย์ มีชีวิต ได้ไม่นาน
หามไปได้แค่ดีชั่ว ที่ตัวทำ

 

โหซึ้งอ่ะค่ะ คุณดาบหัก....ไม่มีโอสถใดจะรักษาแผลใดในโลกนี้ได้ดี

เท่ากับ โอสถธรรม


ช่วงชีวิตหนึ่งของทัศน์วุ่นวายนัก

ไร้ทั้งบ้านขาดทั้งมิตรที่จริงใจ

เงินทองไซร้นั้นก็แทบไม่มี..

วันนึงนั้นคิดฆ่าตัวตายหนีปัญหา

ผลออกมาไม่ตายอย่างที่หวัง

จึงหันหน้ามุ่งสู่พระธรรม

ปฏิบัติภาวนาที่อัมพวัน..

เดชะคงบังเกิดให้เห็นผล

เรียกสติคืนมาในบันดล

ฝ่าลมฝนหนาวร้อนค่อยๆคลาย




ดิฉันล้มลุกคลุกคลานมาตลอดค่ะ ชีวิตเด็กกำพร้าคนนึงไม่มีพ่อ,แม่ ไม่มีบ้านไม่มีญาติ

อยู่ได้ทุกวันนี้ เพรา โอสถธรรม...

 

ถึงว่าค่ะ กลอนเหมือนคุ้นๆ อาจจะเคยอ่านมา จำได้ล่ะ สู้ต่อไปนะคะ