มีใครเคยนับถือศาสนาอื่นๆ ก่อนมาปฏิบัติธรรมทางพุทธบ้าง อยากให้ท่านเล่าประสบการณ์

ขอถามท่านสมาชิกท่านที่เคยนับถือศาสนาอื่นๆ นอกจากพุทธ
เกี่ยวกับชีวิตท่าน ว่าทำไมมาสนใจปฏิบัติธรรมทางพุทธ

ปัจจุบันท่านจะเปลี่ยนศาสนาหรือไม่เปลี่ยนก็แล้วแต่

โปรดเล่าให้ฟังด้วย
อยากจะรู้ว่าทำไมถึงได้สนใจ
และได้ประโยชน์อะไรบ้างกับการปฏิบัติธรรมทางพุทธศาสนา

แล้วปัจจุบันท่านมีแนวความคิดอย่างไรบ้างเกี่ยวกับความเชื่อเดิม
ที่อาจจะเหมือนเดิมหรือเปลี่ยนไป

ขออนุญาติ จากประสบการณ์ส่วนตัวของท่านเองจริง นะครับ
อยากทราบความรู้สึกต่างๆ และวิธีการ-ผลการปฏิบัติ
ข้อมูลอ้างอิงจากแหล่งอื่นไม่จำเป็นต้องโพสท์ครับ
เพราะสามารถหาได้ทั่วไปใน search engine ครับ

 

ขออนุญาตเล่าเล็กน้อย คือ ผมโตมากับครอบครัวมหายาน เห็นการทำบุญไหว้เจ้าเป็นประจำจนรู้สึกว่า มันไม่มีความยุติธรรม คือ ทุกอย่างเน้นอามิสหมด มีความรู้สึกว่าใครมีทรัพย์มากย่อมเข้าถึงเทพแล้วขอโน่นขอนี่ได้มาก ไม่ย้ำเรื่องปฏิบัติเลย หดหู่ใจมาก พอขึ้น ป. 5 ที่บ้านส่งไปเข้าโรงเรียนคริสต์ เหมือนอะไรแปลกใหม่ ทำให้ลองศึกษาดู เห็นเขาเน้นภราดรภาพและความรักเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน เขาสอนให้ทำใจให้สงบตามลำพังเพื่อให้จิตใจได้มีความใกล้ชิดกับพระเจ้า ผมคิดว่าน่าสนใจมากเลยคิดเปลี่ยนไปถือคริสต์ ทางบ้านโวยวายไม่ยอม

ผมเลยเห็นว่าถึงเวลาศึกษาหลักการต่าง ๆ ได้แล้ว จึงไปอ่านหนังสือศาสนาเปรียบเทียบจนหมด (ช่วงนั้นก็ ม.ศ. 1) รู้สึกว่าผมได้เจอเพชรเม็ดงามเข้าให้ในสายเถรวาทแล้ว ถูกกับจริตผมมากโดยเฉพาะหลักการเรื่องกรรม ผมโชคดีมากที่มีเพื่อนที่สนใจด้านนี้เหมือนกัน พวกเราพยายามไปหาครูบาอาจารย์ทั้งสายปริยัติและปฏิบัติพร้อมกับหาหนังสือเกี่ยวกับการทำสมาธิมาอ่านเพิ่มเติมด้วย เช่น ของท่านพุทธทาส หลวงปู่มั่น หลวงพ่อฤาษี เป็นต้น ที่เขียนมาก็ไม่ได้หมายความว่าผมประสบความสำเร็จอะไร แต่อย่างน้อยพบประโยชน์บางอย่าง เช่น ผมชอบอานาปานฯ ที่สุด รู้สึกใจสงบและเป็นสุขเวลาทำสมาธิ นำหลักพรหมวิหารมาใช้ในงานได้ทำให้ไม่เครียดนัก เป็นต้น

 

ขออนุญาต เว้นการวิจารณ์ศาสนาอื่น ๆ โดยจะไม่อธิบายถึงรายละเอียดของกิจกรรมและคำสอน ฯลฯ เพราะอาจเป็นการทำให้เกิดข้อโต้แย้ง และเป็นการลบหลู่ศาสนาอื่น
ตั้งแต่เกิดเคยเป็นคนพุทธตามพ่อ-แม่
ตั้งแต่จำความได้ คุณพ่อไม่เคยพาเข้าวัด เพียงแต่บอกว่าทำดีไม่ต้องเข้าวัดก็ได้
ส่วนคุณแม่ นับถือ โงะฮนซน หรือ พระญี่ปุ่น
อายุได้ประมาณ 8-9 ขวบ ได้ศึกษาเกี่ยวกับเจ้าแม่กวนอิม(รับ)-ลัทธิเต๋า (แถวบ้านมีอาจารย์สายนี้)
อายุได้ประมาณ 13 ขวบ ก็มานับถือศาสนาคริสต์ (เพราะที่รักแนะนำ และ อยู่โรงเรียนคริสต์)และเริ่มศึกษาคำสอนตามไบเบิล อย่างจริงจัง
จนอายุได้ 28 ปี มีลูกค้าท่านหนึ่งนำหนังสือเรื่อง "สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม" มาให้พี่ที่ทำงานยืมอ่าน (เลยขโมยอ่านซะเลย)
ตั้งแต่วันนั้นก็รู้สึกว่าในโลกนี้มีอะไรที่เรายังไม่รู้ ไม่เข้าใจ และยังไม่ได้ศึกษาเพราะเพียง เรามัวแต่คิดว่าเราเป็นคนของศาสนาโน้น ศาสนานี้ จึงเกิดอคติขึ้นในใจไม่ยอมรับรู้ซะงั้น(ชอบเอากะลามาครอบหัวตัวเอง)
หลังจากนั้นก็เริ่มสวดมนต์ไหว้พระ (ทั้งๆที่ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเป็นคนพุทธจริงๆซะที ไม่ได้ไหว้พระมา 15 ปี)
และเริ่มศึกษาจากหนังสือธรรมะที่วางตามแผงหนังสือ แบบฆราวาสเขาอ่านกัน
เมื่ออ่านหนังสือไปมากๆ ก็มีคำถามมากขึ้น ว่า ทำไมๆๆๆๆๆๆ ก็เริ่มมาอ่านหนังสือที่มีเนื้อหาอ้างอิง พุทธพจน์ พระไตรปิฎก มากขึ้น (เพราะหนังสือบางเล่มไม่สามารถอธิบายถึงเหตุ-ผล ได้)
และเริ่มรู้สึกเบื่อโลกที่วุ่นวาย จึงได้อธิษฐานจิตขอให้ได้พบกับอาจารย์ที่ตรงจริตกับเราเพื่อให้เป็นผู้ชี้ทางสู่นิพพาน ซึ่งก็ได้พบแล้ว
รู้สึกว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา เราค้นหาทุกๆ อย่างเข้าตัวเรา มองหาแต่สิ่งนอกกายตน หวังพึ่งปัจจัยด้านนอก ในที่สุดจิตใจก็ไม่เข้มแข็ง ไม่เข้าใจถึงกฎแห่งกรรม เหตุ-ผล
สิ่งที่ได้
1.เบียดเบียนตนเองและชีวิตอื่นๆ น้อยลงเพราะพยายามถือศีล สร้างกรรมชั่วให้น้อยลง
2.ทุกวันนี้ใจสงบลงมาก ไม่ต้องมีสัตว์ บุคคล วัตถุ เป็นเพื่อน สามารถอยู่คนเดียวได้ รู้สันโดษมากขึ้น (ใจอยู่กับตัวเองมากขึ้น คือไม่ส่งออกนอก ดูแต่ตนมากขึ้น)
3.ไม่เจ็บใจ ทุกข์ใจนาน เมื่อผิดหวังหรือเสียของรัก (มีมา ก็มีไปเนอะ)(คงไม่ต้องตายแบบ น้ำลายฟูมปาก, ลิ้นปลิ้น-ตาถลน, ลอยอืดบวม, หรือต้องใช้ปี๊ปโกย)
4.รู้จักวางตัวในสังคม คือ ทุกคนมีขึ้นมีลง มีดี ไม่ดี บ้างไม่ได้มองคนที่ภายนอก แต่คบคนที่เนื้อแท้ (จองหองน้อยลงเยอะ)
ศาสนาพุทธ คือ ศาสนาที่ค้นหาตัวเองเพื่อ ให้รู้ว่าจริงๆ แล้วไม่มีอะไรจริง ไม่มีอะไรเที่ยง (ไม่ถืออัตตา ซึ่งตรงข้ามกับหลายๆศาสนาที่ศึกษามา)

เรื่องของเราที่เล่ามาคร่าวๆ นี้หากมีประโยชน์ เป็นกุศล ก็ขออุทิศให้แก่คุณบิดา มารดา ครูอาจารย์ผู้สั่งสอน ผู้มีพระคุณ ทั้งเจ้ากรรมนายเวร รวมทั้ง.....สาธุ

 

เราตรงข้ามกันเลย ของผมเกิดและโตมากับสายเถวาท คุณแม่ท่านศึกษาและปฏิบัติอย่างจริงจังกับสายนี้และพยายามให้ลูกๆได้ปฏิบัติตาม ส่วนผมลึกๆแล้วรู้ศคึกว่าไม่ใช่ พอโตมามีเพื่อนเป็นร่างทรงพยายามพาตระเวณไปตามสำนักต่างๆ ก็ยังไม่รู้สึกว่าใช่ จนมาพยมหายานที่คุณบอกว่าไม่เน้นข้อธรรมนี่แหละ ถูกใจใช่เลย ไม่ว่าจะเป็นการช่วยคนโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน การกตััญญู การมีคุณธรรม ความว่าง โดยเแพาะหลักการมีพุทธในกายตน มันใช่เลยสิ่งที่ค้นหามานาน สิ่งที่ฝังหัวมาตั่งแต่เด็กโดยไม่รูสาเหตุ เริ่มอ่านพระธรรมของหมายานจริงจัง และก็พบว่าสนุกมาก อ่านได้ไม่เบื่อเลย โดยเฉะาะวัชรเฉติกาปรัชญาปารมิตตาสูตรนั้น อ่านเป็นพันครั้งได้แล้วมั้ง ชอบหลักธรรมหขอมหาญ่ณที่เขาพลิกแพลงตามสถานกาล ไม่ยึดติดกับตำรามากนัก เลยทำให้สมองแล่นตลอดเวลา อย่าหาว่าผมบ้านะ ฮันแน่บางคนคิดอะจิว่าผมบ้า มีของดีอยู่ในมืแล้วไปเอาของไม่ดี อันนี้นี้แล้วแต่ใจของเราผมตัดสินเน้อว่าอันไหนดีไม่ดี

 

เล่าบ้างแต่ไม่ใช่ตนเองแต่ ไม่ได้เป็นการประจาร แต่แค่เล่า

มีครูอยู่คนหนึ่ง สมัยก่อนเขาเป็น คนที่นับถือศาสนาพุทธ แล้วเขาก็ได้อ่านไบเบิลประมาณ

ว่า มีคนเอาไบเบิลมาให้แล้วเขาก็เริ่มอ่านแล้วเขาก็เริ่ม รู้ิจักพระเจ้า หลังจากนั้น เขาก็เลย

เปลี่ยนมานับถือศาสนาคริสต์ (ไม่ใช่คาทอลิกแต่เป็นคริสเตียน)

หลังจากนั้นเขาก็เริ่มเผยแพร่ ศาสนาของเขาให้ผู้อื่นทั้งพ่อ แม่ ทั้งสามีของเขา ก็เลยเปลี่ยน

มานับถือกันหมด

ผมก็เรียนใน โรงเรียน คาทอลิกแต่เขาเป็นครู คริสเตียน ในโรงเรียนคาทอลิก เอ๊ะ ยังไง


ปกติจะไม่เห็น ครู คริสเตียนใน โรงเรียนคาทอลิก

เวลาเขาสอนเขาจะพูดเหมือนกับว่า พยาม โน้มน้าวให้ ทุกคนนับถือแบบเขา ดีอย่างนั้น

ดีอย่างนี้ แล้วก็มาบอกว่า ศาสนาพุทธเป็นอย่างนั้นอย่างนี้

หลังจากนั้น วิชาคริสต์ศาสนาในโรงเรียนผมก็หายไป หรือเพราะครูคนนี้

 

อยู่ที่การสั่งสมมาครับ ใครเขาจะนับถือเถรวาท มหายาน ร่างทรง คริส อิสลาม ทั้งหมดล้วนมาจากการสั่งสมในกาลก่อน ส่งผลให้เป็นไปในทางนั้นๆครับ แล้วแต่จริต และ ภูมิธรรม ปัญญาของแต่ละบุคคลครับ

อย่างที่ท่านว่า ทำกับใครมาก็ไปตามทางนั้นครับ

^^