เรียนเพื่อนสมาชิกทุกท่านครับ

ก่อนอื่นต้องขอขอบพระคุณทางเว็บพลังจิตรที่เคยได้ให้โอกาศผมเข้า

เป็นสมาชิก..ถ้าผมเคยได้ใช้วาจาที่ไม่สมควรที่ทำให้ขุ่นเคืองอารมณย์

และเป็นที่ไม่พอใจ..ผมขอขมาอภัยไว้ณ.ที่นี้ด้วยครับ.

 

ดีแล้วครับออกมาขอโทษ ลูกผู้ชายดี

แต่บางเรื่องออกมาขอโทษทีหลังมันก็ไม่สวยหรูนะครับ เพราะ คำพูดที่คุณพูดไปเอาคืนไม่ได้นะครับ

 

ยินดีกับความตั้งใจขอขมาผู้อื่นด้วยความจริงใจของท่านด้วยนะครับ การยอมรับผิดนั้นถือเป็นเบื้องต้นของความสำเร็จ
ในวัฏฏะนี้ไม่มีผู้ใดไม่เคยทำผิด แต่ผิดแล้วรู้ตัว ยอมรับ แก้ไข นั้นย่อมประเสริฐกว่านำทิฐิเช่นนั้นไปสู่ภพภูมิอื่นๆต่อไปอีก

พระภิกษุในธรรมวินัยนี้ พุทธองค์ท่านให้ปลงอาบัติหรือสารภาพความผิดนั้นต่อภิกษุรูปอื่น ยิ่งหากได้
รับสิ่งผิดหรือไม่สมควรแก่สมณะมาแล้ว ก็ต้องทำการสละในที่ประชุมสงฆ์นั้นด้วยเช่นกัน แต่สมัยนี้มีแต่
ภิกษุที่ไม่เคารพธรรมวินัยเป็นส่วนใหญ่ ผิดแล้วทำไมไม่ยอมรับผิดเล่าพระเดชพระคุณท่านทั้งหลาย
สวดปาฏิโมกข์กันทุกกึ่งเดือนนั้น แต่ไม่คิดจะปฏิบัติให้ถูกต้องตามสิ่งที่สวดนั้นเลยหรืออย่างไร
หรือคิดไปเองว่าเรื่องแค่นี้ไม่เห็นจะผิดสักเท่าไร หากไม่ผิดพุทธองค์ท่านจะบัญญัติไว้เพื่อสิ่งใด

อาจจะพูดโยงไปไม่ค่อยเกี่ยวกับท่านเจ้าของกระทู้เท่าใดนัก ก็อย่าถือสาผู้เขียนเลยนะครับท่าน

ขอเจริญในธรรมทุกท่านนะครับ

 

สำนึกได้ก็ดีแล้วครับ ผมเห็นคุณตอบกวนติงหลายกระทู้มากเลยครับ ผมคิดว่าคนที่เป็นจขกทคงไม่อยากฟังคำตอบของคุณหรอกครับ เพราะไม่รู้สร้าง account มาเพื่อก่อกวน พูดจากวนติงเพื่อผ่อนคลายจากความเครียดในชีวิตจริงหรือเปล่าครับ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงผมว่าบาปกรรมนะครับ ผมเห็นในหมวดนี้ไปอ่านกระทู้คุณ view คุณก็ตอบได้โคตรกวนติงเลยครับ คุณระวังไว้เถอะครับ มีแต่นักปฏิบัติทั้งนั้น

 

แต่ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีสำหรับคุณ อภิมารเลยครับ ลองคิดดูครับว่ากี่หมื่นแสนล้านคน หรืออีกจะกี่ชาติ เวียนเกิดแล้วเกิดอีก ยังไม่สามารถกลับใจ สำนึกได้เหมือนคุณ อภิมาร ที่กำลังปรับห้วงคิดเข้าสู่ความเป็นธรรมมากขึ้นครับ ผมยินดียิ่งแล้วครับ

เพราะห่วงจึงกล่าว ไม่ห่วงจึงไม่กล่าว คิดว่าคุณ อภิมารเข้าใจครับ

 

การรู้จักขอโทษนั้นเป็นมารยาทอันดีงามสำหรับตัวผู้ทำเอง และเป็นการช่วยระงับหรือช่วยแก้โทสะของผู้ถูกกระทบกระทั่งให้เรียบร้อยด้วยดีในทางหนึ่ง หรือจะกล่าวว่าการขอโทษคือการพยายามป้องกันมิให้มีการผูกเวรกันก็ไม่ผิด

เพราะเมื่อผู้หนึ่งทำผิด อีกผู้หนึ่งเกิดโทสะเพราะถือความผิดนั้นเป็นความล่วงเกินกระทบกระทั่งถึงตน แม้ไม่อาจแก้โทสะนั้นได้ ความผูกโกรธหรือความผูกเวรก็ย่อมมีขึ้น ถ้าแก้โทสะนั้นได้ก็เท่ากับแก้ความผูกโกรธหรือผูกเวรได้ เป็นการสร้างอภัยทานขึ้นแทน อภัยทานก็คือการยกโทษให้ คือการไม่ถือความผิดหรือการล่วงเกินกระทบกระทั่งว่าเป็นโทษ

อันอภัยทานนี้เป็นคุณแก่ผู้ให้ ยิ่งกว่าแก่ผู้รับ
เช่นเดียวกับทานทั้งหลายเหมือนกัน
คืออภัยทานหรือการให้อภัยนี้ เมื่อเกิดขึ้นในใจผู้ใด
จะยังจิตใจของผู้นั้นให้ผ่องใสพ้นจากการกลุ้มรุมบดบังของโทสะ
อันใจนั้นฝึกได้ ไม่ใช่ฝึกไม่ได้ ฝึกอย่างใดก็จะเป็นอย่างนั้น
ฝึกให้ดีก็จะดี ฝึกให้ร้ายก็จะร้าย

คำสอนของ สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช วัดบวรนิเวศวิหาร

 

แหมคุณอภิมาร เป็นมารในหัวใจผมจริงๆครับ ดีๆแล้วอย่างยิ่ง คุณจำไว้เลย ไม่มีคำว่าสาย สำหรับเรา ทำที่นี่ ทำตรงนี้ ทำเดี๋ยวนี้ ประโยชน์ มันเกิดกับคุณแล้ว คนที่ไม่เป็นมารมาก่อนนั้นมันไม่มีหรอก ทุกคนล้วนผ่านมาทั้งสิ้น ตราบใด ถ้าทุกคนยังไม่ถึงฝั่งคำว่า ปิดอบายภูมิ มันมีสิทธิ์ ไปทุขบายด้วยกันทุกๆคน แต่ว่าแต่ละท่าน จะเลือกเดินไปทางไหนล่ะ ผู้ตัดสินคือตัวเรา คนอื่นมิมาสั่งได้ นอกจากตัวเรา กับตัวกับใจของเราเอง บารมีไม่มี มันสร้างกันไหม่ได้ ทำกันไหม่ได้ สร้างบุญกุศลทุกๆเรื่อง เดี๋ยว บารมีก็เกิด พระพุทธเจ้า ทั้งหลาย เดินมาเหมือนเราก่อน พระปัจเจกะพุทธเจ้า พระอรหันสาวก ก็เหมือนกัน ท่านมิเคยรังเกียจพวกเราเลย


มีแต่พระมหากรุณาธิคุณ ต่อสัตว์โลกเสมอๆ ท่านสร้างบุญญาบารมีมา เพื่อ รื้อสัตว์ ขนสัตว์ จริงๆ เพื่อให้ทุกคนได้พ้นทุกข์ ผมให้กำลังใจคุณ แม้ว่า ใครจะว่าอย่างไรก็ตาม ไม่มีคำว่าสาย อีกต่อไป ครับ


มาต่ออีกนิดครับ มารไหนๆ ก็ไม่เท่ามารในใจ ของเรา คนอื่น มาทำร้ายเรา หรือ ด่าทอ ก็ตาม มันไม่เท่ามาร ในใจมันมองไม่เห็นตัว มันมาสั่งการที่จิตใจของเรา ให้ทำดีก็ได้ กระทำชั่วก็ได้ เพิดเพินไปกับมัน ติดกับมัน ไปหลายชั่วโมง วันๆ มารตัวนี้ ยิ่งกว่า เป็นมารภายนอก เสียอีกครับ มันสั่งมาที่กาย กายทำ ชั่วและดี สั่งวาจา สั่งใจ คิดชั่ว คิดดี ตัวนี้สิ สำคัญหนักหนา ไปละครับ

 

ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว

 

จิตที่กระทบแล้วไม่หวั่นไหว ในโลกนี้กระทำ ไม่หวั่นไหว ก็ต้องเป็นพระอนาคามีผล ขึ้นไปถึงพระอรหันต์เท่านั้น และพระเจ้าจักพรรดิ์ ช้างแก้ว ม้าแก้วของพระเจ้าจักพรรดิ์ราชเท่านั้น

 

อันนี้ผมต้องขอคิดดูก่อน ว่าจะให้อภัยดีหรือไม่ ..555

 

ว่างๆ(คงอีกนาน)จะเข้าไปดูในกระทู้คุณ view ว่าท่านอภิมาร ตอบได้โคตรกวนติงขนาดไหน เอาเหอะอภัยทานยิ่งใหญ่มาก ยิ่งกว่าสร้างวิหารทาน อภัยให้กันให้กันเถอะนะคะ

 

เห็นด้วยกับท่านบุญทรงพระเครื่องค่ะ มารไหนๆ ก็ไม่เท่ามารในใจเรา มันสั่งมาที่กาย วาจา ใจ ให้คิดชั่วได้ จะพยามระวังค่ะ ขอบคุณคะ

 

สิ่งที่มากระทบจิตใจผม ผมก็ไม่ปรุงแต่งอยู่แล้วครับ ความขุ่นเคืองในใจจึงไม่เกิดขึ้น ไม่มีความร้อนรุ่มในใจเลย ผมจะห่วงแต่คุณ อภิมาร ครับ แต่ตอนนี้เขาพัฒนาธรรมขึ้นมาอีกระดับหนึ่งแล้ว ซึ่งผมยินดีครับ(มุทิตา)กับคุณ อภิมาร โดยตลอด

พูดถึงการให้ทาน ผมก็ปฏิบัติเป็นปกติครับ เพราะ เป็นหนึ่งในทศบารมีที่ผมพึงปฏิบัติให้เป็นปกติครับ

 

อนุโมทนา สาธุค่ะท่าน ท่านผู้เห็นธรรม

 

คุณพี่ อภิมารขอรับ ผมว่า พี่ขอขมาใครที่พี่ไปว่าเขาไว้นะขอรับ ให้เขาถุยน้ำลายใส่หน้าพี่ทีเดียวแหละ แล้วพี่อภัยให้เขาได้ ไม่เอาคืนนั้นแหละขอรับ ถึงเรียกว่า ขอขมาจริง

 

อย่างกระทู้ที่ ดิฉันเคยถามเรื่องการบวชภิกษุณีสิ่งแรกที่อภิมารเข้ามาตอบก็คือ ด่า ดูถูกแบบหยาบๆคายๆ ก็พิจารณาเอาเองเถิดว่าใครผิด เขาขอโทษแล้วก็ทำอีกซ้ำๆหลายรอบ คนทีไปกดอนุโมทนาเห็นด้วยว่าการทำเช่นนี้เป็นเรื่องสนุกสนาน ตัวคุณไม่ลองเอาใจเขามาใส่ใจเราบ้างละ แต่ที่แน่นอน มีคนในนี้หลายคนที่แต่กระทู้โต้ตอบกัน แต่ได้สร้างเจ้ากรรมนายเวรไปเรียบร้อยแล้ว

 

เมื่อเรากล้าพูดกล้ายอมรับความจริง ย่อมเป็นสิ่งสำคัญและยิ่งใหญ่เสมอครับ

ไม่มีใครไม่เคยผิดพลาด แต่จะมีสักกี่คนที่กล้ายอมรับในความผิดพลาด และกล้าขอโทษหรือขอขมา

คนเราส่วนใหญ่ มักจะพูดคำสองคำนี้ไม่ค่อยเป็น ทั้งๆที่เป็นสิ่งที่ดีงามที่บ่งบอกความดีงามของเขาคือ
1 คำกล่าวขอโทษหรือขอขมา
2 คำกล่าว ขอบคุณ

ยังไงก็ขอชื่นชมและอนุโมทนาครับ
และแน่นอนท่านผู้ใหญ่เมื่อรับแล้วคงต้องอโหสิกรรมให้ครับ สาธุ

 

พวกที่เคยสิงเขามาก่อน ก็จะถูกสิงได้ง่ายเป็นธรรมดา มันเป็นกรรมที่เวียนมา กงกรรมกงเกวียน แม้แต่พวกคุณเองก็ยังขาดความเป็นอิสระ และก็มีโอกาสที่จะเป็นเหมือนเขาเช่นกัน ฉะนั้นจงระวังตนไว้ด้วยการรักษาสติให้มั่นคงอย่าไปเผลอ เพราะแม้แต่พระอานนท์ตอนเป็นโสดาบันก็ยังเคยพลาดมาแล้วเช่นกัน อ่านมาจากตำรานะไม่ได้คิดเอง มีหลายคนในเว๊ปที่โดนสิงได้ง่ายมากๆจนน่าตกใจ ก็หวังว่าจะแก้ไขกันได้ในที่สุด ในความเห็นของข้าพเจ้าธรรมทั้งหลายไม่ได้หักล้างกันเอง มีแต่จะเกื้อกูลกัน ไฉนผู้ศึกษา ผู้ประพฤติ ผู้รักษาธรรมจึงต้องมาหักล้างกันด้วย สิ่งทั้งหลายเหล่านั้นย่อมมีเบื้องหลังแน่นอน เพียงแต่จะมีผู้รู้ ผู้เข้าใจสักเพียงใดก็เท่านั้นเอง

ปัจฉิมโอวาท ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพุทธโคดม
เมื่อก่อนพระพุทธเจ้าจะเสด็จนิพพานนั้น พระพุทธเจ้าไม่ได้ทรงตั้งพระสาวกองค์ใดให้รับตำแหน่ง เป็นพระศาสดาปกครองพระสงฆ์สืบต่อจากพระองค์ เหมือนศาสดาในศาสนาอื่น เรื่องนี้ก็ไม่มีพระสงฆ์องค์ใดทูลถามพระพุทธเจ้า แต่พระพุทธเจ้าก็ตรัสสั่งพระสงฆ์ไว้ชัดเจนก่อนจะนิพพานว่า พระภิกษุรูปใดอย่าเข้าใจผิดว่า เมื่อพระองค์นิพพานแล้ว ศาสนาพุทธ หรือคำสั่งสอนของพระองค์จักไร้พระศาสดา จึงตรัสบอกพระอานนท์ว่า ” ดูก่อนอานนท์ ธรรมก็ดี วินัยก็ดี ที่เราได้แสดงไว้ และบัญญัติไว้ด้วยดี นั่นแหละจักเป็นพระศาสดาของพวกท่าน สืบแทนเราตถาคต เมื่อเราล่วงไปแล้ว”

ครั้นแล้ว พระพุทธเจ้าตรัสเป็นปัจฉิมโอวาทครั้งสุดท้ายว่า “ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้เราจักขอเตือนพวกท่านให้รู้ว่า สิ่งทั้งหลายที่เกิดมาในโลก มีความเสื่อมสลายเป็นธรรมดา ท่านทั้งหลายจงทำหน้าที่อันเป็นประโยชน์แก่ตน และคนอื่น ให้สำเร็จบริบูรณ์ ด้วยความไม่ประมาทเถิด”

หลังจากนั้นไม่ได้ตรัสอะไรอีกเลย จนกระทั่งนิพพานในเวลาสุดท้ายของคืนวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๖ หรือ วันเพ็ญวิสาขะ ณ ภายใต้ต้นสาละทั้งคู่ที่ออกดอกบานสะพรั่งเป็นพุทธบูชานั่นเอง

 

มารบ่มีบารมีบ่เกิด กิเลสทั้งหลายเป็นบ่อเกิดแห่งธรรม
ผู้มีความปรารถนายิ่งใหญ่จะมัวมาขัดมาข้องมาคากับ
อารมณ์อยู่ใย เพราะหนทางที่จะไปยาวไกลสุดประมาณ
ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรม

 

เราให้อภัยท่านในวันนี้ และ บุญทั้งหลายที่เราได้สั่งสมมาทุกภพทุกชาติ เราขอ มอบให้แก่ท่าน ทุกสิ่งดีดีที่เรา ควรมี ควรได้ ควรเป็น ขอให้ท่านได้รับคะ

คนที่ต้องเผชิญกรรมตัวเองอย่างสาหัส จนล้มทั้งยืน เพราะจุดยืนยังอยู่ที่คำสอนครูอาจาร์ยสั่งสอน และสู้ตรงนั้น เพื่อ ประคองจิต ตัวเอง ให้เดินต่อ
ไม่คิดว่าผู้เห็นธรรมจะกระทำด้วยกันอย่างนั้นได้


เอ้อ เรียนชี้แจง ข้าพเจ้าไม่ได้ทำนม
ข้าพเจ้าไม่ได้เป็นกะเทย
แต่ข้าพเจ้ามีความละอาย ในกรรมที่ตัวเองเจอ
และ จากนักวิชาการที่ว่างงาน คะ
โมทนาสาธุคะ