พระราชประวัติ "สมเด็จพระ นเรศวร มหาราช"

.....ซ้ำ พวกมอญ ยังให้ความเห็น ..เเก่พระยาเกียรติพระยาราม..ว่า


...."สมเด็จ พระนเรศวร นั้น พระองค์ มิใด้ทรงมีความผิดประการใด...อีกทั้งคนมอญ ก็เกลียด พม่า ..อยู่ในสายเลือด อยู่เเล้ว"..

( หมายถึง ฝ่ายพม่าโดย พระเจ้าตะเบงชเวตี้สืบมา ตีเมือง มอญ "หงสาวดี"..ใด้เเล้วย้าย เมืองหลวง มาอยู่ หงสาวดี เสีย ..อีกทั้ง บังคับหมู่ชาวมอญ ตามเมืองต่างๆ อยู่เสมอๆ)

...( เเละเมื่อคราว เป็นองค์ จำนำ ณ เมืองหงสาวดี ..เเละเมื่อคราวครองเมืองเหนือ ..สมเด็จพระนเรศวรเอง ...พระองค์ เสด็จ ผ่านไปหงสาวดี ..ก็ เเวะพักเมืองเเครง เเละผู้คนเมืองเเครงก็ รักใคร่ คุ้นเคย พระองค์อยู่มาก)

 

..."พระราชวินิจฉัย เเละพระปรีชาสามารถ เเห่งสมเด็จพระนเรศวร เจ้า "...


...ประเทศไทยเวลานั้น...เเม้สมเด็จพระนเรศวร ...ยังมิใด้ขึ้นครองราช...เเต่กิจการบ้านเมือง ...เป็นภาระของพระองค์ ในส่วน สำคัญๆ เเทบทั้งสิ้น...(พระชนมายุ 28 ชันษา)


...เมื่อ ...พระเจ้าหงสาวดี รบ...กับ พระเจ้าอังวะ...สมเด็จพระนเรศวร..ทรงตัดสินพระทัย ..." ประกาศอิสระภาพ".. ตั้งเเต่ตอนนั้น เพราะ

1 ..หากพระเจ้า หงสาวดีนันทบุเรง...ชนะ พระเจ้าอังวะ ..ทาง หงสาวดี ต้องหาเหตุ มาตีไทยต่อไป อย่างเเน่นอน (ทำทาง เอาไว้เเล้ว)


2...หาก พระเจ้าหงสาวดีเเพ้..เมืองอังวะ..พวก เมืองเเปร เมืองตองอู ..ก็คงเเยกตัวเป็นอิสระ
(ในข้อนี้ หากเเต่เพียง หงสาวดี ตียึดเมือง อังวะไม่ใด้ เมืองที่กล่าวมาก็ คงเเยกตัวเป็นอิสระ เช่นกัน)

 

...เมื่อ ทรงพระวินิจฉัยเช่นนั้น..พระองค์ทรง หน่วงเวลาเริ่มเดินทัพ (ทำทีไปช่วย หงสาวดี)..

..กระทั่ง เดือน 3 เเรม 6 ค่ำ ปีมะเเม พ.ศ.2126 จึงทรงยกกองทัพออกจากเมือง ..." พิษณุโลก"..


..เเล้วยกกองทัพไปช้าๆ เกือบ 2 เดือนครึ่ง ..จึงไปถึง เมือง "แครง"..( หัวเมืองมอญ ต่อเขตเเดนไทย)..เมื่อ เดือน 6 ขึ้นหนึ่งค่ำ พ.ศ. 2127

 

...เมื่อกองทัพไทยถึงเมืองเเครง....พวกเจ้าเมือง "จัดที่ "..ให้ตั้งกองทัพ อยู่นอกเมือง..


...เจ้า เมืองเเครง..กรมการเมือง....รวมทั้ง "พระยาเกียรติ พระยาราม "..พากันมาเข้าเฝ้าสมเด็จพระนเรศวร ณ พลับพลา ..ทูลสมเด็จ พระนเรศวร ให้ทรงทราบว่า..." สมเด็จ พระเจ้า หงสาวดี ...นันทบุเรง..มีรับสั่งให้มารับเสด็จ"...


...พลับพลาที่ ประทับของ "สมเด็จ พระนเรศวร ไม่ห่าง จากวัด ..."พระมหาเถร..คันฉ่อง"..มากนัก

..เเละ พระองค์ ทรงนับถือ.."พระมหาเถร คั่นฉ่อง"..มาเเต่ก่อนเเล้ว...จึงเสด็จไป "กราบ"..พระมหาเถระ...ถึงใน "กุฎิ"...

 

.. ข้างฝ่าย "พระมหาเถระเจ้า"...เคยรักไคร่เมตตา "สมเด็จ พระนเรศวรมาเเต่ก่อน


..จึงทูลสมเด็จพระนเรศวร....ให้รู้พระองค์ว่า.."พระเจ้า หงสาวดี นันทบุเรง ..เเละ พระมหาอุปราชา ..วางอุบาย ลอบปลงพระชนม์ "..


...เเละ "พระมหาเถร คันฉ่อง "...ยังให้คนไปตาม "พระยาเกียรติ พระยาราม "...ให้มา "สามิภักดิ์ เเละ ทูลความจริงให้ ทรงทราบ "..

 

..." ทรง ประกาศ อิสระภาพ "...



..." สมเด็จ พระนเรศวร"... ทรงพระดำริว่า..ความที่เป็น "อริ"..กับพระเจ้าหงสาวดี ถึงเวลาที่จะต้องให้เปิดเผยเเล้ว"..


...จึงทรงมีรับสั่งให้เรียก นายทัพนายกอง กับ "พระยาเกียรติ พระยาราม "...รวมทั้ง เจ้าเมือง กรมการเมือง ...มา ประชุมพร้อมกันที่ "พลับพลา"...


...เเละมีบันทึกไว้ว่า....ทรงนิมนต์ พระสงฆ์...มานั่งเป็น "สักขีพยานด้วย"...


......."สมเด็จพระนเรศวร ทรงเล่า เรื่องราวที่ พระเจ้าหงสาวดี นันทบุเรง จะล่อลวงไปทำร้ายพระองค์ ....ให้ ปรากฎเเก่ คนทั้งปวง ณ ที่นั้น..."...

 

...เเล้วทรงหลั่งน้ำ..ลงเหนือ เเผ่นดิน ...."ด้วย สุวรรณภิงคาร"...



....ประกาศ เเก่เทพยดา ต่อหน้าที่ประชุมว่า..



....." ตั้งเเต่วันนี้ กรุงศรีอยุธยา ขาดทางไมตรี กับกรุงหงสาวดี ...มิใด้เป็นมิตร กันดังเเต่ก่อน "...


...พอสิ้นพระดำรัส ...ปรากฎเสียง ไชโย โห่ร้อง ของเหล่าทหารไทย...เสียงปืนดัง สนั่น...


( คนโบราณ เปรียบเปรยว่า...เสียงปืนเเละเสียง โห่ร้องยินดี ของเหล่าทหารไทย ในคราว ประกาศอิสระภาพ ..ปานดั่งว่า ..." หัวเมืองเเครง จะ ตะเเคงคว่ำ " )...

 

....." เดือน 6 ปีวอก ...พุทธศักราช 2127 ....เหนือเเผ่นดิน เมืองเเครง....หัวเมืองมอญต่อเขตเเดนไทย....ณ เบื้องนั้น ....สมเด็จ พระนเรศวรมหาราช ....ทรงเป็นเจ้า.....พระหัตถ์ ทรงสุวรรณ ภิงคาร..... ประกาศเเก่

เทพยดาฟ้าดิน.... นับตั้งเเต่วันนี้สืบไป......กรุงศรี อยุธยา เเละ หงสาวดี.......ขาดเเล้ว ซึ่ง ไมตรี ........มิใด้เป็น สุวรรณ ปัฐพี เดียวกัน....ดุจกาลก่อน..... ขาดจากกันตราบชั่ว ...." กัลปาวสาน "..."




" ณ บัดดลนั้น"



.....เสียงสิบหมื่น....ของเหล่าทหารไทย ทั้งกองทัพ.... ก็.อื้ออึงสนั่น...........เเลเสียงปีนไฟใหญ่น้อย........กึกก้อง........ดุจดั่ง หัว เมืองเเครง........จะ " ตะเเคงคว่ำ "....






.

 

......เนื้อหาของ คำประกาศ "อิสรภาพ "....เเห่ง ...."สมเด็จ พระนเรศวร มหาราช เจ้า" ...บทนี้



.....ตราตรึงในจิตใจของผม ...เเละจำใด้ มิมีวันลืม... หลายปีมาเเล้ว..



....มีความครบถ้วนสละสลวยในเนื้อความ.....




....มิทราบว่า ท่านผู้ใดเป็นผู้เเต่ง.....ผมเองคาดว่า เป็น....." ท่านปรมาจารย์ไม้เมืองเดิม"...



.....เพราะเป็น บทไตเติ้ล....ของวรรณกรรม อมตะ อิงประวัติศาสตร์ ........




คือ ......" ขุนศึก ".....

 

......เนื้อเรื่อง นับ ตั้งเเต่การ " ประกาศ อิสรภาพ "...เเห่งองค์ " พระบรมกษัตริยาธิราช เเห่งชนชาติไทย "...



.....เป็นต้น ไป ....ในความเห็นส่วนตัวผมเอง....คิดว่าน่าสนใจมาก.....มีรายละเอียด.....เเละ "เหตุการณ์ สำคัญที่ น่าติดตามเป็นอย่างมาก "...



.....หลายปีมาเเล้ว....ผม ติดตาม ศึกษา ......" พระราช ประวัติ เเห่ง สมเด็จ พระนเรศวร มหาราช ".......เป็นความชอบส่วนตน......ไม่ เคยคิดว่าจะนำมาเล่าสู่เพื่อนๆ ฟัง.....ผมเอง เพิ่งเข้าใจ เมื่อไม่นานมานี้....ว่า เหตุใด ..."ท่านผู้ทรงสร้าง ภาพยนต์ สมเด็จพระนเรศวรมหาราช"...

.....จึง ต้องสร้างถึง 5 ภาค ....ก็คงด้วยเหตุว่า ....ในรัชสมัย ของพระองค์ ...มี "พระราชภารกิจ "เพื่อเหล่าลูกหลานไทย "....สำคัญๆ อยู่ มากมาย...

 

มารอติดตามอยู่นะครับ โมทนากับเจ้าของกระทู้ด้วยครับ
ต่างคนต่างทำงานแต่ละหน้าที่ของตนบางอย่างมีส่วนเกี่ยวข้อง
เชื่อมโยงกันอยู่คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ
นานๆจะเจอทีที่อ่านแล้วเกิดปิติขนลุกชัน ว่างๆแวะมาต่อนะครับ
แฟนๆคิดถึง

 

.....ท่าน "ดำกฤษณา " ครับ

ต้องขอ โมทนา กับท่าน (เเละเพื่อน พี่น้อง ณ ที่นี้ด้วยครับ ...ที่ พวกเรา รู้ซึ้งถึง "พระมหากรุณา ธิคุณ เเห่งพระบรมกษัติยาธิราชเจ้า ที่ ผมเอง เเละพวกเรา หลายท่าน เชื่อว่า ....องค์ท่าน เป็น พระโพธิสัตว์ " เเบบวิริยาธิกะ ปรมัตถบารมี ....(ครูบา อาจารย์ หลายๆองค์ท่าน เมตตา เล่าข้อมูลเหล่านี้เอาไว้ ครับ )


ผมเองช่วงนี้ ภารกิจรัดตัว มากครับ เเต่จะพยายาม เขียน "พระราชประวัติ พระองค์ท่าน ให้ต่อเนื่องครับ ...ผมใช้วิธี ...."สรุป"... เนื้อหาเป็นวรรค ๆ .

( หากข้อมูล ทางประวัติศาสตร์ ขัดเเย้งกัน ผมจะพยายาม ลง ทุกๆ ข้อมูลนั้น )


เนื้อหามาจากหลายที่..หลายบันทึก. เเต่ผมอิง พระนิพนธ์ "สมเด็จ กรมพระยา ดำรงค์ ราชานุภาพ "...ครับ


อีกอย่าง ผมเอง พิมพ์ ไม่ค่อยคล่อง ( ปกติใน กิจส่วนตัว งานพิมพ์นั้น มีผู้ช่วยพิมพ์ให้ หรือ จ้าง พิมพ์ )

....เเต่ช่วงนี้ เริ่มพิมพ์ สะดวกมือเเล้วครับ

 

....ครั้น "สมเด็จ พระนเรศวรเจ้า "...ทรงประกาศอิสรภาพ เเล้ว (พระชันษา 29 ปี )


...เเล้วก็ ดำรัสถาม ชาวเมืองเเครงว่า ..."จะเข้าข้างฝ่ายใด "... พวกมอญโดยมาก เลือกอยู่ฝ่ายไทย เรา ...


....ครั้งนั้น "มีดำรัส "..ให้พระยาเกียรติ พระยาราม (2 พระยามอญ )...จัด คน ไปตาม บอกข่าว ....คนไทยที่อยู่ นอก กำเเพงเมือง หงสาวดี ....บอกให้รู้ว่า ..."สมเด็จ พระนเรศวร ทรงประกาศ อิสรภาพ"...จาก พม่า (พระเจ้า นันทบุเรงเป็น พม่า )...เเล้ว


.....ถ้าผู้ใดจะกลับ เมืองไทย ...จะทรงพากลับ ...

( เมืองเเครงเป็น เมืองชายเเดน ไทย มอญ ...เเต่ ลึกเข้าไปในเเดนมอญ ...ใกล้ เมือง ...หงสาวดี ...มี คนไทยที่ ถูกนำตัวมาตั้งถิ่นฐาน อยู่รอบกรุงหงสาวดี ...เป็นอันมาก จากที่ เราเเพ้ ศึกทั้งสองคราว ...มีทั้งพวกเชลยศึก ...ทั้งชาวบ้านที่ถูก กวาดต้อน มาเป็นเเรงงาน ...เพราะเหตุว่า ในสมัยก่อน ผู้คนยังมีน้อย ... ฝ่ายตรงข้ามักจะหาโอกาศ ..กวาดต้อนมาใช้เเรงงาน )

 

......เมื่อ "ดำรัสสั่ง"... สองพระยามอญ ให้ไปบอกข่าว คนไทยที่หงสาวดี (ให้มารวมกันที่กองทัพไทย ..เพื่อกลับ มาตุภูมิ )..


........ เเล้ว .....สมเด็จพระนเรศวร ....ทรงยกกองทัพไทย.....ข้ามเเม่น้ำ "สะโตง"...อันกว้างใหญ่.....ข้ามไปยัง เมืองหงสาวดี ...


เมื่อ เดือน 6 เเรม 3 ค่ำ... ปีวอก พ.ศ. 2127


.......ครานั้น พิเคราะห์ ตามเหตุเเล้ว....สมเด็จพระนเรศวร ทรง " พระปรีชาสามารถ เเละ กล้าหาญมาก "...

 

........" พระมหาอุปราชา ทรง เกรง กลัว ..สมเด็จพระนเรศวร "...



....ครั้น "พระมหาอุปราชา ที่ พระราชบิดาให้อยู่รักษาเมือง หงสาวดี ".....ทรงทราบข่าว่า .....พระยา เกียรติ...พระยาราม 2 พระยามอญ ...ที่ ให้ไปเป็นใส้ศึก เเต่ กลับไปเข้ากับ "สมเด็จพระนเรศวร "...



.....ในทีเเรก "พระมหาอุปราชา "...ตั้งพระทัยที่ จะนำทัพ ...มาดักซุ่มโจมตี "สมเด็จ พระนเรศวร "...ในระหว่างทาง ....เเต่เเล้ว ก็เปลี่ยน พระทัย ตั้งมั่นอยู่ใน "พระนครหงสาวดี "..



.....สมเด็จพระนเรศวร ทรงนำทัพไทย เร่งกวาดต้อนครัวไทย ...(เเละรวมทั้งชาวมอญที่สมัครใจ ...หนี พวกพม่า.... ไปอยู่กรุงศรีอยุธยา ).....


.
.....เเละในขณะเดียวกัน ก็ทรงเร่งเดินทัพมุ่งตรง สู่ กำเเพงเมือง"หงสาวดี"

 

...."สมเด็จ พระนเรศวร ยกกองทัพ ไป ใกล้เมืองหงสาวดี "

.....เเต่เเล้ว พระองค์ ใด้ข่าวว่า "พระเจ้า หงสาวดี นันทบุเรง ...ทรง รบ กับพระเจ้าอังวะ ....ถึงกับชนช้างกัน ...



.....พระเจ้าหงสาวดี ทรงมีชัย ใด้เมืองอังวะเเล้ว.. เเละ หงสาดีใด้รีบยกกองทัพ กลับพระนคร เเล้ว...


..."สมเด็จพระนเรศวร" ...ทรงเห็นว่า จะตีเมือง หงสาวดี ไม่ใด้เเล้ว ....ทรงให้รวบรวมครัวไทย ...(เเละพวกมอญ ที่สมัครใจ ไปอยู่กรุงศรีอยุธยา )... เดินล่วงหน้ามาก่อน ( พวกครัวไทยในคราวนั้น ประมาณ 1 หมื่น เศษ )



...เเล้วทรงให้ กองทัพหลวง ป้องกัน ครัวไทย เดินตามมาข้างหลัง

 

.....ฝ่าย พระมหาอุปราชา ....เมื่อทรงรู้ว่าฝ่ายไทย ถอนทัพกลับ พร้อมกวาดต้อน ....ครัว กลับไปด้วยเป็นที่ พะรุงพะรัง...


....ใด้ทรงยก กองทัพ ที่อยู่รักษาเมือง ออกติดตามตีทัพไทย....คราวนั้น ทัพหงสาวดี ....ให้ ....."สุรกรรมา"..." ขุนศึกผู้เฒ่า" เป็นนายทัพหน้า......พระมหาอุปราชา ทรงคุมทัพหลวง


( ....ซึ่งใน ภาพยนต์ "สมเด็จพระนเรศวร"...ในตอนนี้ ทำออกมาใด้ดี เเละละเอียดมาก ....รวมทั้ง เน้นคำว่า "สุรกรรมา ขุนศึกผู่เฒ่า "...ใด้เป็นอย่างดี )



....ทัพหน้า ...ของ "สุรกรรมาผู้เฒ่า "....ตามทัพไทย มาอย่างกระชั้นชิด ...เกือบจะทันทัพไทย ณ ริม เเม่น้ำสะโตง

 

....เเต่เมื่อ ทัพหน้า หงสาวดี....มาถึงฝั่งเเม่น้ำ สะโตง....กองทัพไทยก็ใด้ข้ามน้ำไปใด้ไม่นาน....


....สมเด็จ พระนเรศวร ...ทรง เกรง ทัพหงสาวดี จะข้ามมาใด้โดยสะดวก จึงทรงให้ครัวไปก่อน ...เเละทรงยั้งทัพ ไทยอยู่ ณ ริม ฝั่งเเม่น้ำนั้น....


....ฝ่ายสุรกรรมา ก็ไม่กล้ายกทัพข้ามเเม่น้ำไป เพราะฝ่ายไทย....ระดมยิงปืน น้อยใหญ่ ไปยังทัพ ศรัตรู



.....ว่ากันว่า "เเม่น้ำสะโตง "...สมัยนั้นกว้างมาก กระสุนปืนเล็กที่ยิงไส่กันไปมา ไม่สามารถยิงไปถึงอีกฝั่งหนึ่งใด้เลย

 

...... " พระเเสงปืนต้น ข้ามเเม่น้ำสะโตง "...



....ขณะที่ยิง ปืน กันไปมาระหว่างสองกองทัพ......


.....เป็นที่น่า อัศจรรย์ ใน พระบุญญาภินิหาร ....เเห่ง..." สมเด็จพระนเรศวรเจ้า "...


....พระองค์ทรง ยก ...." ปืนนกสับอย่างยาว "....ขึ้นมาเเล้วทรงยิงไปที่ "เเม่ทัพหน้า " ข้าศึก .....กระสุนข้ามเเม่น้ำ ....ไปถูก ...." สุรกรรมา เเม่ทัพเฒ่า "....ตายคาคอช้าง...



.....เหล่า ทหารไทย เห็นดังนั้น ...ก็ โห่ร้องอื้ออึง....( สมัยนั้น มีกล้องส่องทางไกลที่พวก ตะวันตก นำมาสู่ ...ประเทศเเถบนี้เเล้ว เเต่ใช้กันในหมู่นายทัพ หรือกองสอดเเนม เท่านั้น )


....พวก ทหาร "หงสาวดี "...เห็น เเม่ทัพหน้า "ตาย"...ก็ เสียขวัญครั่นคร้าม ....พากัน เลิกทัพ.....กลับไปทูลความ เเก่ "พระมหาอุปราชา"....ที่ทรงตามมาข้างหลัง



...."พระมหาอุปราชา".... ทรงเห็นว่า หากจะตาม ทัพ "สมเด็จพระนเรศวร"...ต่อไปคงไม่สมประสงค์ จึงใด้เลิกทัพกลับ "หงสาวดีในทันที "...