พระราชประวัติ "สมเด็จพระ นเรศวร มหาราช"

...ทหาร ที่อยู่ บนหอรบ ..."ยิงปืนใหญ่"...เข้าถล่มเมือง...พวกอยู่ในเมืองก็ ยิงต่อสู้เป็นสามารถ... ต่อสู้ (ดวลปืน) กันอยู่สักระยะ...พวกรักษาหน้าที่ ใน "เมืองสวรรคโลก"..ก็เริ่มระส่ำระสาย...

( คำว่า "หอรบ" ...หากว่าท่านใดเคยดู ภาพยนต์ "สมเด็จพระนเรศวรมหาราช "...เเล้วคงจะพอนึกออก)


..." สมเด็จ พระนเรศวร"...ทรงให้ ทหารเข้าไป "เผา"...ประตู ดอนเเหลม...ทางทิศใต้ " พังทลายลง"....


....กองทัพ " สมเด็จ พระนเรศวร "...จึงกรูกันเข้าเมือง ...เเล้วจับตัว "พระยา พิชัย".." พระยาสวรรคโลก"...ใด้



.....จึงทรงให้ " ประหาร 2 พระยา"...นั้นเสีย


.....เเล้วจึง เสด็จ กลับไปยังเมือง "พระพิษณุโลก 2 เเคว "...โปรดให้ ย้าย ผู้คน พาหนะ ..ทั้ง ข้าวของ เครื่อง อุปโภค บริโภค.. เท่าที่ จะนำไปใด้.. (ย้ายจากเมืองเหนือ ที่อยู่ในอำนาจ กรุงศรีอยุธยา ..ทั้งสิ้น )....




เข้าไปอยู่ ใน ....."กรุงศรี อยุธยา "... เตรียมรับศึก "หงสาวดี"...ที่จะมาถึงในไม่ช้านี้

 

... พระ ภาระกิจ ..เเห่งสมเด็จ พระนเรศวร ในด้าน ...."ราชการสงคราม"....



เเต่ครั้ง ทรงพระเยาวว์...จนกระทั่ง ...พระองค์ทรง ประกาศ อิสระภาพ....(รวมถึง เวลา ขับไล่ นันทสูราชสังครำ)...พ.ศ. 2127 (พระชันษา 29 ปี)



ดังนี้...



1. คราว เสด็จ ตาม "พระยาจีน จันตุ "...(ขุนนางเขมร)...


...คราวนั้น "สมเด็จ พระเอกาทศรถ " (พระอนุชา)...ตามเสด็จ พร้อมทั้ง ทหารราชองครักษ์ ...(ส่วนใหญ่ จากเมืองเหนือ).... สมเด็จ พระนเรศวรเจ้า...ทรง ประทับยืน ณ หัวเรือเล็ก (เรือพาย)....ทรง ยิงปืนต่อสู้ กับ ข้าศึกที่ กำลัง ...หนีโดย เรือสำเภาลำใหญ่ ...(ต่อสู้ระยะใกล้มาก)....


เเม้พระองค์ ทรงถูก ลูกปืน "ฝ่าย พระยาจีนจันตุ "..ยิงจน พระเเสงปืน เเตกคาพระหัตถ์ ก็มิทรงหลบเลี่ยง...


...ในคราว นี้ "สมเด็จ พระเอกาทศรถ "...ทรงเเสดง พระปรีชาสามารถ อย่างกล้าหาญ โดย....เมื่อ พระเชษฐา ... ถูกยิง พระเเสงปืนเเตก.....สมเด็จ พระเอกาทศรถ...เร่ง เรือพระที่นั่ง ที่พระองค์อยู่ ...ขึ้นหน้าไปบัง.เรือ..."สมเด็จ พระนเรศวร"..เอาไว้




2...คราว เสด็จ พร้อมทหาร ...เพียง 3000 คน (สามพัน) ไปต้านทัพเขมร (นับ 10000 คน)ที่ บุกมาปล้นกรุงศรี อยุธยา ...ไป ดักตี ทัพเขมร ระหว่างทาง จากนครราชสีมา ...จน ทัพเขมร เเตกพ่าย ...เเละไม่ กล้า มาบุกไทยอีกเลย...

คราวนี้ ทรงใช้ "กลยุทธ"....ที่เหนือกว่า ข้าศึก...

ทรง ใช้คนน้อย...รบคนมาก..ด้วยความกล้าหาญ ของตัวบุคคล



3 ..คราว ..ทรง "ประชัน"..กับ พระมหาอุปราช องค์ใหม่ เเห่งหงสาวดี (มังกยอชวา)....เเละ เจ้าชาย หนุ่ม เเห่ง "ตองอู" (พระสังกะทัด นัดจิน หน่อง).ตี เมืองคัง (ไทยใหญ่)...ที่เป็น ขบถ...




4..พระปรีชา สามารถ...ทรง ตัดสิน พระทัยด้วย พระองค์เอง..."ทรง ประกาศอิสรภาพ"...รวมทั้ง ...นำ ครัวไทย กลับบ้านเมือง...


...ทั้ง พระ ปรีชาสามารถ ยั้งทัพ...." สุรกรรมา ..ขุนศึก ผู้เฒ่า "...ด้วย พระเเสงปืน ยาว นกสับ.....

 

....." พระเจ้า หงสาวดี นันทบุเรง "...ทรงกลับจากชนะศึก เมือง อังวะ ..ได้ทราบว่า "สมเด็จพระนเรศวร"...ยกกองทัพ ออกไปกวาดต้อน เอาครัวไทยกลับมา..



...เเล้วยังไป รบพุ่งขับไล่ นันทสูราชสังครำ ออกไป จากเมืองไทย ...เห็นว่า ไทยตั้งเเข็งเมืองเป็นเเน่เเล้ว



....ก็ทรง สั่งกองทัพ ในปกครองของ "หงสาวดี"...มาตีเมืองไทบ ในปลายปีนั้น ..."พระเจ้า หงสาวดี ทรงพระดำริว่า"....เมืองไทยเสีย บ้านเมืองมา มิช้านัก กำลังที่จะต่อสู้ ก็น้อยกว่าเเต่ก่อน...คงไม่จำเป็นที่จะต้อง ยกทัพหลวงมา ดังเช่นครั้ง "สมเด็จ พระราชบิดา บุเรงนอง"...



...จึงโปรดให้ จัดทัพ เป็น 2 ทาง เพื่อให้ไทยละล้าละลัง


1..โปรดให้ เจ้าเมือง "พะสิม "...ซึ่งเป็นพระเจ้าอา คุมพล 3 หมื่น ยกมาทางด่านพระเจดีย์ 3 องค์



2...โปรดให้ "พระเจ้าเชียงใหม่" ซึ่งเป็น "พระอนุชา" ....กองทัพ ทั้งทางบก...เเละทางเรือ ...จำนวนพล 1 เเสนคน (100000)



... เเม้เพียงทัพ พระเจ้าเชียงใหม่ กองทัพเดียว ก็มี รี้พลศาสตราวุธ มากกว่า "กองทัพกรุงศรีอยุธยา"..

 

....ข้างฝ่ายไทยเรา...." สมเด็จพระนเรศวร "..ทรงให้กองสอดเเนม ...ออกไปคอยสืบข่าวศึก ทุกๆทาง....ที่ข้าศึกจะยกมา...


...ครั้นพอทราบว่าข้าศึกยกมา 2 ทาง จึงเตรียมการต่อสู้ ..



...ทรง ให้จัดพลหัวเมืองเหนือ...รวมกัน เป็น 1 กองทัพ...มี เจ้าพระยาสุโขทัยเป็น เเม่ทัพ....กำลังพล 10000 (1 หมื่น) คน...



...ทรง จัดพลอาสาชาวกรุง ...เป็นทัพเรือ 1 ทัพ .ให้ พระยาจักกรี เป็นเเม่ทัพ....พระยาพระคลังเป็น ยกกระบัตร...



...ทั้งยังให้ ขนย้ายผู้คน เสบียง อาหาร ..หนีจากทาง ที่ "ข้าศึก"..จะเดินทัพผ่าน...ทั้ง 2 ทาง เเล้ว ...ให้ต้อนผู้คน เข้าในพระนคร..." เตรียมรักษาป้อมปราการเป็น สามารถ"...

 

...กองทัพ ข้าศึก เห็นจะยก มาโดย เลินเล่อ...หรือ การ ประสาน ข่าว ระหว่าง...ทัพ เมือง พสิม...กับ นคร เชียงใหม่...อาจเข้าใจผิดกัน...



...เพราะปรากฎว่า... พอถึงเดือนอ้าย (พ.ศ. 2128) ..ทัพ เมือง พสิม ( 3 หมื่นคน)....เข้ามาเขตไทย...ทาง เมือง กาญจนบุรี... เเต่ กองทัพเดียว...( กองทัพ เมืองเชียงใหม่ ยังไม่ยกมา)..



... " สมเด็จ พระนเรศวร "..... ทรงทราบก็เห็นใด้ที ..เเต่เวลานั้นน้ำ ยังลดไม่ ถึงที่..(น้ำใน เเม่น้ำลำคลองยังมีมาก)...เเต่ ทางบก เเผ่นดินยังเปียก...จะเดินทัพ ...ก็ไม่สะดวก..



...จึง ทรงรับสั่งให้ "พระยาจักกรี"...ยกทัพเรือ...ออกไปรักษาเมือง สุพรรณบุรี...ต้านทานข้าศึกไว้ พลางๆ ก่อน..



...

 

.....กองทัพเจ้าเมือง พสิม ..เร่งยกเข้ามาหมายจะเอา เมืองสุพรรณบุรี เป็นที่มั่น...ถูกกองทัพเรือ พระยาจักกรีเอาปืนใหญ่ยิง...ทนอยู่ไม่ไหว ก็เร่งพากัน ถอนร่นไปอยู่ที่ดอน....บนเขาพระยาเเมน..คอยฟังข่าว ทัพเมืองเชียงใหม่ อยู่ ณ ที่ นั้น..



.....ครั้น ถึงเดือนยี่ขึ้น 2 ค่ำ .." สมเด็จ พระนเรศวร กับ สมเด็จพระเอกาทศรถ"...ก็เสด็จด้วย กระบวนเรือ จาก "กรุงศรีอยุธยา"........



....ไป ทรงทำพีธี....." เหยียบ ชิงชัยภูมิ ฟันไม้ข่มนาม ".......ที่ ตำบลลุมพลี....เเล้วเสด็จไปประทับ ที่ตำบลป่าโมกข์ เเขวงเมือง ...." วิเศษชัยชาญ"..อันเป็นที่ชุมพล...




...เเล้ว โปรดให้ "เจ้าพระยาสุโขทัย"... คุมกองทัพบกเมืองเหนือ (1 หมื่นคน)...เป็นกองทัพหน้า เดินทางไปตี ทัพเมือง พสิม...ณ เขา พระยาเเมน..



......เเล้ว ทั้งสองพระองค์ ...ทรง ยกทัพหลวงตามไป...ตั้งอยู่ตำบล สามขนอน เเขวงเมือง สุพรรณ บุรี....

 

....เจ้าพระยาสุโขทัย..ยกทัพไปถึงเขาพระยาเเมน....ใด้รบพุ่งกับกองทัพหน้า เจ้าเมืองพสิม..
ฝ่ายไทย ตีกองทัพหน้า พม่า เเตกพ่ายไป..
..ข้างฝ่าย เจ้าเมืองพสิม...พยายาม จะเข้ายึดเมือง สุพรรณ บุรี ก็ไม่สำเร็จ..
..การที่ทัพตั้งอยู่กลางดอน เเละถูกทัพไทย เข้าโจมตี ...ก็ทำให้ "ทัพเมือง พสิมขัดสนเสบียงอาหาร"...



.....ฟังข่าว กองทัพเมือง เชียงใหม่ ก็ ไม่เห็นยกมา...ทำนอง ออกจะรวนเรมิมีใจต่อสู้อยู่เเล้ว....ครั้น ทัพหน้าถูก ตีเเตกซ้ำอีก...พระยาพสิมก็มิคิดจะต่อสู้



...รีบถอยหนีกลับไป....เจ้าพระยาสุโขทัย...เห็นใด้ที่ ก็รีบตามตี ทัพพม่า....ไปจนถึง ปลายเเดน เมืองกาญจนบุรี.....จับใด้นายกองชื่อ "ฉางชวี"...พร้อมด้วยช้างม้า..อาวุธ ..เป็นอันมาก



......จึงนำ ไปถวาย "สมเด็จพระนเรศวร เเละ สมเด็จพระเอกาทศรถ "...ที่ ทรงนำทัพหลวงตามมา...

 

....ครั้นพอ... กองทัพเจ้า เมืองพสิม หนีออกไปใด้สัก 15 วัน...


... กองทัพเมืองเชียงใหม่ ...ก็ยกมาถึง ปากน้ำโพ....ในเดือนยี่ พ.ศ. 2128 ...
....ด้วยหัวเมืองเหนือ ถูกปล่อยร้างเอาไว้...จึง มิมีการ ต่อต้านจากฝ่ายไทย ...ในระหว่างทางเดินทัพ...ก็ยก ลงมาโดยสะดวก ทั้งทัพบก ทัพเรือ...




...ทัพ พระเจ้าเชียงใหม่มาตั้งอยู่ ณ เมืองชัยนาท...ไม่รู้ว่า กองทัพเมืองพสิม ถอยหนีไปเเล้ว...



... พระเจ้าเชียงใหม่ จึงโปรดให้ ไชยกะยอสู...กับ นันทกยอทาง...เป็นเเม่ทัพหน้า คุมพล 15000 คน ( 1 หมื่น 5 พัน) ....ลงมาตั้ง ที่ปากน้ำบางพุทรา ...เเขวงเมืองพรหม..



.....คงจะ หมายให้ มานัด.. กับเจ้าเมือง พสิม ..เพื่อลงไปตี "กรุงศรีอยุธยา"...พร้อมๆกัน

 

....ครั้นพอ "ทั้งสองพระองค์".....ทรง ใด้ข่าวทัพเมืองเชียงใหม่....ใด้ยกมาทางด้านเหนือเเล้ว...ก็เร่งยกกองทัพหลวง ไปตั้งที่ .." บ้าน ชไว"...เเขวงเมือง วิเศษชัยชาญ...




...เเล้วทรงให้ " พระราชมนู"...( พระราชมนู ผู้นี้.... "เป็นทหารเอกรุ่นหน่ม"... คู่พระทัย ...คู่มากับ ...พระ ศรีถมอรัตน์...พระ ชัยบุรี )......เป็นนายทัพ...กับขุนรามเดชะ เป็น ยกกระบัตร..... (ขุนรามเดชะ ท่านนี้ ชื่อ พ้องกับ..ท่าน พ่อ...."เเม่หญิงเรไร".. ใน นิยาย อิงประวัติศาสตร์ ...ขุนศึก )...



...โปรดให้ นายทัพทั้ง 2 คน คุมกองทัพหน้ามี ทหารม้า 200 (2 ร้อย) ...พลราบ 3000 ( 3 พัน)...ยกขึ้นไปตีกองทัพหน้าข้าศึก ที่ ...ปากน้ำบางพุทรา



.....( ท่านทั้ง หลายลองสังเกตุดู จำนวน ทหารไทยกัพพม่า ...ใน ตอนนั้น ...มีจำนวนต่างกันมาก....ทัพหน้าไทย...มีจำนวน 3200 (สามพัน สองร้อยคน)....ทัพหน้าเชียงใหม่ มี 15 000 ( 1 หมื่น ห้าพันคน )



ทัพหลวงเมืองเชียงใหม่ ...มีทหารจำนวน ..85 000 ( 8 หมื่น 5 พันคน ) ...ทัพหลวง ทั้ง 2 พระองค์ น่าจะมีราว 30 000 (3 หมื่น ) คน ....)





....

 

....ทัพ พระราชมนู กับ ขุนรามเดชะ ..พอยกไปใกล้กองทัพหน้าเมืองเชียงใหม่...ทราบว่า กองทัพไทยมีน้อยกว่า..ข้าศึก มากนัก....จึงเปลี่ยนกลยุทธ...คิดอุบาย "ซุ่มทัพไว้ในป่า"...


...เเล้วเเต่ง ...กองโจร ให้เเยกย้าย กันดักทำลายกำลังข้าศึก ที่ออกเที่ยว หาเสบียงอาหาร... ทั้งคอยเเย่งช้างม้าพาหนะ ...ถ้าข้าศึก ตามจับเห็น เหลือกำลังก็อาศัย ความคุ้นเคย ภูมิประเทศ หลบไปเสีย...


.....เเต่พอข้าศึกเผลอ ก็ พากันออกปล้นทัพ ..มิให้อยู่เป็นปกติ..




.....กลศึกของ สอง เเม่ทัพหน้าไทย....ใด้ผลเป็นอย่างดี....จนทัพหน้า เมืองเชียงใหม่..ต้องถอยร่น....ไปรวม กับทัพหลวงที่เมือง ชัยนาท

 

.....พอดี กับพระเจ้าเชียงใหม่ ( ราชอนุชา พระเจ้านันทบุเรง )...ใด้ข่าวศึกว่า ..." เจ้าเมือง ..พสิม "..(ราชอนุชา พระเจ้าหงสาวดี บุเรงนอง)..ซึ่งยกมาทาง ด่านพระเจดีย์ 3 องค์... เสียทีกองทัพไทย ถอยหนีกลับไปเสียเเล้ว...


....พระเจ้าเชียงใหม่ ตระหนักพระทัยว่า...." เห็นจะตี กรุงศรีอยุธยา "...ไม่ใด้เสียเเล้ว...



....จึง ทรงให้เลิกทัพกลับ เมืองเชียงใหม่....




.....ฝ่าย "พระเจ้าหงสาวดี นันทบุเรง ".....ทรง ขัดเคืองพระทัย เมื่อ ใด้ข่าวว่า " พระอนุชา " ยกทัพกลับเชียงใหม่เเล้ว...ทั้ง ดำริว่า ทางเมืองเชียงใหม่ ..เฉี่อยช้า ยกทัพมามิทันช่วย ..."เจ้าเมืองพะสิม"...



......จึงให้ข้าหลวงเมือง "หงสาวดี"..ถือรับสั่ง ...เข้ามากำกับกองทัพ..."พระเจ้าเชียงใหม่...ว่าให้ ยังมิให้กลับคืนไปบ้านเมือง....ให้ลงไปตี "กรุงศรีอยุธยา"..เพื่อทำการเเก้ตัวใหม่..... : ซึ่งขณะนั้น ทัพเชียงใหม่ กำลัง ยับยั้งอยู่ ณ เมืองกำเเพงเเพชร..



.....พระเจ้าเชียงใหม่ "กลัว "...พระเจ้าหงสาวดี ...จึงใด้ยกทัพ กลับลงมาตั้งอยู่ ณ เมืองนครสวรรค์...

 

.....ฝ่ายพระเจ้าหงสาวดี นันทบุเรง....เเต่เเรกทรงดำริว่า... เมืองไทยจะไม่สู้รบ ใด้อย่างเข้มเเข็งนั้น..
ผิดไปเสียเเล้ว....จำจะต้องยกกองทัพหลวง...เข้ามาปราบ...เหมือนดังเช่นครั้ง ...สมเด็จพระเจ้า "บุเรงนอง ราชบิดา"...จึงจะสามารถตีเอา "กรุงศรีอยุธยาใด้"..




....เวลานั้น ความทราบถึงเมืองหงสาวดี ว่าไทยทิ้งหัวเมืองเหนือทั้งสิ้น.....มารวมกันสู้ ณ "กรุงศรีอยุธยา "...เเต่เพียงเเห่งเดียว.....



.....พระเจ้าหงสาวดี "นันทบุเรง"...จึงดำรัสสั่ง ให้ "พระมหาอุปราชา ราชบุตร "...
คุมกองทัพ ถือพล ....50 000 (5 หมื่น ).. เข้ามาตั้งอยู่ ณ เมืองกำเเพงเพชร
ตั้งเเต่เดือน 5 ปีระกา พ.ศ. 2128



.........ให้ไพร่พลทำนาตามท้องทุ่ง ในหัวเมืองเหนือ ....ตระเตรียมเสบียง อาหารไว้
สำหรับ กองทัพใหญ่ ซึ่ง พระเจ้าหงสาวดี นันทบุเรง ....จะเสด็จยกมาเอง....ในฤดูเเล้ง ....ที่จะมาถึง ในปลายปีนั้น...



.....เเล้ว ให้พระเจ้าเชียงใหม่ ยก ทัพรุกลงมา ตั้งขัดตาทัพถึงหัวเมือง ชั้นใน ...ใกล้ "กรุงศรีอยุธยา"...คอยย่ำยีรบกวน มิให้ชาวกรุง " ทำนาใด้โดยสะดวก"..



....ประสงค์ จะให้เสบียงอาหาร...ข้างฝ่ายไทยเรา เบาบาง เวลาถูกล้อมพระนคร จะใด้ เกิดภะวะอดอยาก ...โดยเร็ว ...



( ไพร่พล เมืองเชียงใหม่ ทั้งสิ้น ..100 000 ...( 1 เเสนคน )..)

 

.....ครั้น "พระเจ้าเชียงใหม่"...เห็นผู้คนตามหัวเมือง ..เบาบางมิมีผู้ใดต่อสู้ ...ก็ยกกองทัพเลยลงมาถึง บ้านสระเกศ....ในเเขวง เมือง...." วิเศษชัยชาญ"..



...เเล้วเเต่งกองอาสา ให้ไปเที่ยวไล่จับ ราษฎร ...มิให้ ทำไร่ใถนาใด้



.....เจ้าเมือง พะเยา...."บังอาจ"...คุมทหารม้า "กองอาสา"..
ล่วง เข้ามา .... "เผาข้าว"...ถึงชานพระนคร


ทั้งยัง เผาบ้านเรือนราษฎร ณ ตำบล สะพาน อีกด้วย




.....สมเด็จ พระนเรศวร ทรงทราบ ...ก็ทรง พระพิโรธ...

 

" สมเด็จพระนเรศวร ..เเละ สมเด็จพระเอกาทศรถ "...
....ทั้งสองพระองค์ ทรงเป็นยอดนักรบ ที่ยากจะหาผู้ใด เสมอเหมือน..




...ทั้ง 1 ...พระปฎิภาณ เฉียบเเหลม ฉับไว.



2 ..ทรง กล้าหาญ ..( ทรงรบตะลุมบอน ทรงนำทหาร ปีนค่ายข้าศึก โดยพระองค์เอง)



3 ..ทรง พระปรีชา ( ฝีมือ การรบ เก่งทุกอย่าง ทั้ง ดาบสองมือ หอก ง้าว )

ข้อนี้ ขอยกตัวอย่าง ในตอนนี้ ...เเละ ตอน เเทง เเละฟัน นายทหารพม่า ..ลักไวทำมู...เเละทหารทศ...สองนายทหาร ที่มีฝีมือดีที่
สุดเเห่ง หงสาวดี...ตายในคราวเดียว...( ทั้งสองคน ใด้รับราชบัญชา จาก พระเจ้า หงสาวดี ..นันทะบุเรง ให้ ...จับเป็น สมเด็จพระ
นเรศวร )



4 ..พระ บุญญาธิการ...สังเกตุใด้ว่า "พระองค์ ทรงรบเเบบ ตะลุมบอน .."..

...หรือถูกรุม รบ หลายครั้ง ไม่ทรงเคย ปราชัย เเม้เเต่ครั้งเดียว




...ในคราวนี้

....."สมเด็จพระนเรศวร" ....."สมเด็จพระเอกาทศรถ"... ทั้งสองพระองค์ ตัดสินพระทัย..
เสด็จ ออกไปขับไล่ ...พวกเจ้าเมือง "พะเยา"...ด้วยพระองค์เอง...



เสด็จ โดยยกพลทหารม้า...ออกไป ยังจุดที่ ...เจ้าเมืองพะเยา...กำลังเผาต้นข้าว อยู่



.....เมื่อไปถึง ทั้ง 2 พระองค์ ....ใด้ทรง นำกองทหารม้า ที่ตามเสด็จ ...


....เข้าไปรบ พุ่ง ..." พวก เจ้าเมือง พะเยา "...


......" ถึง ตะลุมบอน "...




....สามารถ "ฆ่า เจ้าเมือง พะเยา... ตาย...ในที่รบ "...



....เเละจับพวกไพร่พลใด้ก็มาก

...ที่ เหลือก็พากันเเตกหนี "กลับเข้าค่าย ...พระเจ้าเชียงใหม่"...

 

......สมเด็จพระนเรศวร...ทรงใด้ทราบความจากพวก เชลยศึก คราวนี้..ว่า" พระเจ้าหงสาวดี"...คิดจะทำสงครามเป็นการเเรมปี....


...สมเด็จพระนเรศวร ..ทรงพระดำริ ว่า..." จำเป็นที่ ไทยจะต้องตี กองทัพ พระเจ้าเชียงใหม่ "....ให้ ถอยร่น ออกไปจาก ...หัวเมืองชั้นในก่อน..


....ฝ่ายไทยเรา ......" จึงจะไม่ เสียเปรียบ "....หากว่า กองทัพพระเจ้า หงสาวดี นันทะบุเรง...ยกทัพใหญ่ มาเมื่อถึง ปลายปี ..พ.ศ. 2128




.....เมื่อ พระองค์ ทรงพระดำริดังนั้น ...จึงให้ เตรียม ไพร่พล ทั้งทางบก ทางเรือ...จำนวน ..80 000 คน ( 8 หมื่น)


..... เเล้วจึง... เสด็จไป ตี "กองทัพ พระเจ้าเชียงใหม่"....



( สมเด็จ พระนเรศวร นั้น พระปรีชาสามารถ ...ยากจะหาผู้ใดเสมอ เหมือน...กองทัพ ไทย มีจำนวพล ...80 000 ( 8 หมื่นคน)....เเต่กำลังฝ่ายข้าศึก..เพียงกองทัพเมืองเชียงใหม่ กองทัพเดียว...ก็มี ไพร่พลรวมกันมากถึง ...100 000 ( 1 เเสนคน )..
เมื่อ ทัพพระเจ้านันทบุเรง...ยกมาเมื่อปลายปี....มีไพร่พลมากถึง...250 000 ( 2 เเสน 5 หมื่นคน )...มากกว่ากองทัพไทย 3 เท่า )..

 

ก็ขนาดต่อน้ำหนักให้ยังเป็นอย่างที่รู้กันนี่แหละครับ นั่นถือว่าเป็นสมัยก่อนที่ไม่ค่อยจะได้รับรู้เรื่องข้อมูลข่าวสารจึงไม่รู้ว่าใครเป็นใคร ก็เวทนาเหมือนกัน

คนที่คิดจะรบกับพระนเรศวรนี่ไม่รู้เงาหัวตัวเองเอาซะเลยว่าท่านเป็นพระโพธิสัตวบารมีเต็ม เหลือเพียงอีกนิดเดียวก็สมบูรณ์บริบูรณ์ รบให้ตายอย่างไรก็ไม่มีวันชนะพระองค์ไปได้ กำลังของวิริยาธิกะที่สั่งสมแต่คุณธรรมความดี มาเกินกว่าแปดสิบอสงไขย กับกำลังของสาวกมันต่างกันมาก กำลังของสาวกบำเพ็ญเพื่อพระนิพพาน หนึ่งอสงไขยกับแสนกัปก็บารมีเต็มถึงพระนิพพานสำหรับปรารถนาสาวก มหาสาวกหรือพระปัจเจกกะพุทธเจ้า สองอสงไขยกับแสนกัปก็บรรลุมรรคผล ยิ่งกำลังของสัตว์ในอบายภูมิหากไม่มีการสั่งสมบุญทานกองการกุศลทีนี้จะเอาอะไรไปสู้พระองค์ ปัจจุบันมันก็ยังพอมีที่เรียกมีตาแต่ไม่มีแวว หาเรื่องแต่จะไปอบายภูมิ ก็ยังมีตามข้างถนนหนทาง บังเสาไฟฟ้า แอบๆใต้สะพานลอยทั่วไป

 

....โมทนา สาธุ กับพี่ pco เป็นอย่างยิ่งครับ

 

.....ขอเสริมท่าน พี่ pco ...เเละขอเล่าประสบการณ์ ส่วนตัวเกี่ยวกับ "องค์สมเด็จพระนเรศวร มหาราชเจ้า ดังนี้ "..ครับ


....สัก 10 ปีก่อน ผมไปกราบทำบุญ กับ "พระสงฆ์ สุปฏิปัญโณ"...ทางภาคอิสาน เมื่อกราบ ทำบุญกับท่าน เเละฟังเทศน์ ท่านเเล้ว...องค์ท่าน หันมาบอก ผมพร้อมทั้งยิ้มด้วยความเมตตาว่า..


" โยมรู้ใหม ว่า ในหลวง รัชกาลที่ 9 ..ท่าน บำเพ็ญ บารมี พระโพธิสัตว์ อีก 5 ชาติเเล้วจะเต็มรอคิว เป็น พระพุทธเจ้า "...



(พระอาจารย์องค์นี้ เป็นพระสุปฎิปัณโณ ที่ สมถะ เเละอยู่อย่าง เงียบๆ เเต่ กลุ่มลูกศิษย์ ขององค์ท่าน มี จำนวนมาก ทั่ว ประเทศไทย...เช่น "หมออ๋อย" หรือหลวงตาย่ามเเดง ก็ เคารพนับถือท่านมาก ...)

 

.....ในขณะที่ กองทัพไทย กำลังรวมพล อยู่ ณ ทุ่งลุมพลีนั้น...ใด้ข่าวมาว่า มีกองทหาร..
อาสา เมือง ..เชียงใหม่.. มาเที่ยว ไล่จับ ผู้คน ถึงบ้านป่าโมกข์ ...


...."สมเด็จ พระนเรศวร "...ก็ทรงรีบให้ จัดกระบวนเรือเร็ว เสด็จไปด้วยกัน กับ สมเด็จพระเอกาทศรถ...เเละพวกข้าราชการ รักษาพระองค์



...ครั้น เมื่อเร่ง เสด็จไปถึง ป่าโมกข์น้อย ...พบกองทัพ "สเรนันทสู"...ซึ่งพระเจ้าเชียงใหม่ ...ให้คุมพล..5 000 (5 พันคน) ..ยกมาเที่ยวไล่จับ ผู้คน ..ในเเขวงเมือง..
วิเศษชัยชาญ..



.... "สมเด็จ พระนเรศวร"... ก็ตรัสสั่ง ให้ ...เทียบเรือเข้าข้างฝั่ง....