ประสบการณ์จากตัวข้าพเจ้าเอง..เรื่อง"ผีตายโหง"(ไม่ได้มีเรื่องเดียว)

ตกหน้า2แล้วน้อ แต่ก็ยังมีคนมารออ่านต้องขอ ขอบคุณมากๆครับและอนุโมทนาบุญครับผม catt24

เอาล่ะ หลังจากที่หายไปสักพัก ผมได้งานทำที่ กทม.แล้วล่ะครับก็เลยยุ้งๆนิดหน่อย

มาฟันกันต่อเลยครับ (เอ้ยฟัง -__-'' โทษคับพิมพ์ผิด อิอิ)
เรื่อง ผียืนอำตัวดำๆใหญ่ๆ
เรื่องเกิดหลังจากที่ผม ได้ไปทำงานอยู่ ที่นึง ในเขตชาญเมือง กทม (รึเปล่า) แถวๆหลักกิโล9 ครับ มันเป็นแถบๆชาญเมืองไม่แน่ใจว่าใช่ไหม เพราะ ผมก็ไม่ค่อยสันทัดเรื่อง สถานที่ แต่ ขอบอกว่า แถวนั้น หอ เหี้ยนๆ เยอะเลย
ก่อนอื่น ขอเล่า นิดหนึงก่อน ตอนหาหออ่ะ มีอยู่หอนึง เหมือนในเรื่องบุปผาราตี เด๊ะๆ คือประมาณว่า ค่าห้องเดือนละ 800 *0* ป๊าด มันจะถูกอะไรขนาดนั้น แต่ผมก็ไม่แน่ใจเพราะว่านานแล้วหลายปี พอเดินเข้าไปเท่านั้นแหละ ยังกะหอร้าง แต่มีคนอยู่นะ ผมถามเค้าว่า มีห้องว่างไหม (ถามเป็นพิธี) ลองมองดูรอบๆ มีประมาณ 3ชั้น ชั้นบนมีกุญแจล๊อค ส่วนใหญ่อยู่แต่ชั้นล่าง ฝุ่นนี้หนาประมากครึ่งนิ้วเอง นิ้วมือนะ เฮ้อ ถูกจริงแต่ไม่กล้าไปอยู่ ห้องน้ำก็เก่าสุดๆแบบ ยิ่งกว่าห้องน้ำปั้มอีกไม่สิปั้มหรูไป ห้องน้ำโรงเรียน ฮ่าๆๆๆๆ คิดไปได้เน๊อะช่างเปรียบเทียบ เอาล่ะมาต่อกัน พอไปเจอหอที่2ก็โอเคเข้าไปอยู่แต่อยู่ได้สักพักประมาณ2-3เดือนก็ย้ายหน่ะครับ เพราะว่ามีพวก ชอบก๊งกั๊งกึ๊บๆ เสียงดังข้างห้อง ไม่ไหว มันเสียสุขภาพจิตผม ไม่ค่อยได้เป็นอิสระเลย ก็เลยย้ายไปอยู่อีกฝั่งของถนน พอย้ายเข้ามาที่หอ อันดับแรกที่เห็น คือ ศาลพระภูมิ ใหญ่ม๊าาาก ผมก็ไม่แปลกใจหรอก เพราะ เยื้องไปอีกนิดมันเป็นทางแยก ศาลเขาสวยดีมีหกเหลี่ยม ช่วงๆแรกๆ ที่ย้ายเข้าไปอยู่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ดีด้าตามประสาคนโสด *0* แต่ทำงานกลับมาถึงห้องเป็นต้อง นอนสลบเพราะเหนื่อยมาก เอาล่ะเข้าเรื่องกันเลย (0.0 ห๊าา นี่ยังไม่เข้าเรื่องอีกเหรอ หลอกให้อ่านนะนี่ )แหะๆๆ เปล่าครับ คือ ก่อนจะเล่าต้องมีที่มาที่ไป คนติดตามอ่านจะได้ประติดประต่อเรื่องราวได้ถูกต้อง เอาล่ะครับ มาเข้าเรื่องกันเลย วันนั้น เป็นพรบค่ำ(อีกแล้ว)ทำไมชอบมาตอนช่วงรอยต่อมิติ นะ ช่างโผล้เผล้ ทุกทีซินะ ใกล้จะมืดแล้ว วันนั้นก็เป็นวันธรรมดานี่แหละครับ แต่มันมีสิ่งที่น่าอัศจรรย์เกิดขึ้นกับผม 6โมงแล้ว ฟ้าเริ่มมืด มาถึงห้องผมก็ทิ้งตัวลงบนเตียงคู่หู ที่น่าฟัดของผม นอนคว่ำแล้ว สักพัก ผมรู้สึกตัวอีกที มานอนงายได้ไง เกิดอาการงง ครับ นอนมือแนบลำตัวเอาละสิ เจออีกแล้วเหรอเนี๊ยะ คิดในใจ (แต่พอดีช่วงนั้นผมชอบนั่งสมาธิมาก และภาวนาในสายสมถะ นะมะ พะทะ ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ)
นอนอยู่ แต่รู้สึกว่ามีชายรูปร่างสูงใหญ่หัวเกือบจะชนเพดาล ห้องผมสูงประมาณ2เมตรกว่าๆ ตัวเขาใหญ่มาก นุ่งโจงกระเบนสีแดงฉานเหมือนสีเลือดไม่ใส่เสื้อ ตัวเขาดำปี๋ ยิ่งกว่าถ่านซะอีกแต่ไม่มีความเงาเพราะเขาไม่ใช่มนุษย์ อึ๋ยๆๆๆๆๆๆรู้สึกขนลุกซู่ ทั้งตอนนี้และตอนนั้น *0* เขายืนทางด้านขวามือของผม จ้องผมตาขะโมงทำหน้าถะมึนทึน (นี่แค่รู้สึกนะ) ผมกัดฟัน เอาวะ เป็นไงเป็นกัน หันไปปุ๊บ.....*0* ไม่มี -.- .zz อ่าวไมเค้าไปแล้วเหรอหรือคิดไปเอง แต่เปล่าเลย เขากลับยืนอยู่ปลายเตียง มองมาทางผม โอยยยยยย น่ากลัวชมัด ใครที่ขนลุกจะรู้สึกถึงเวลานั้นได้ดีเลยแหละ เวลาที่กลัวจนขาขยับไม่ได้แถมขนลุกราวกับเราเป็นขวดแป๊ปซี่ที่มีความซ่าอยู่ในตัวแล้วถูกเขย่าๆ มันขนลุกโดยอธิบายไม่ถูกจริงๆ สักพักผมก็พยายามที่จะหันไปมองที่ปลายเตียงแต่ไม่ทันครับ วู๊บเลย ทีนี่นึกในใจ เราภาวนาอยู่นิ ตลอดทั้งวันทุกลมหายใจ (นึกในใจเอาฟะ จะมาไม้ไหนกุไม่สนตอนนี้ท่องและดูลมหายใจอย่างเดียว ).....30นาทีผ่านไป แน๊ะ รู้อีก (-..-) จะไม่รู้ได้ไง ก็นาฬิกาอยู่ปลายเตียง มองอยู่ แต่ ในขณะนั้น ผมก็วู๊บไปอีก (วู๊บบ่อยเน๊อะ )ทีนี้ หลับตาครับ ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ภาวนา ลูกเดียว เขานะมะ ออกพะทะ อยู่อย่างนั้น แล้ว บรรยากาศที่ตึงเครียดก็ค่อยๆผ่อนลง ผ่อนลง จน มันสงบนิ่งเหมือนนอนอยู่บนน้ำ เห้ยเกิดไรขึ้น ผมรู้สึกตัวเองโปรงใส แล้วก็มีฟองอากาศค่อยๆลอยขึ้นผ่านตัวใสๆของผม (ผมนอนหงายอยู่นิ) ฝองเล็กๆนั้น มีนับไม่ถ้วนแต่ขนาดที่รวมกันมันพอๆกับตัวผมเลย ฝองเล็กๆนั้นมีแสงด้วยนะ เหมือนกับ หิ่งห้อย แต่สว่างกว่า มีรัศมีด้วยนะ ค่อยๆลอยขึ้นไป ลอยขึ้นไป สักพัก เห้ย ทำไมผมลอยด้วยเนี๊ยะ ตัวเบาหวิว ลอย สูงประมาณ 1ศอก ตอนนั้นหลับตาอยู่ มีสติตลอด พอมันลอยได้สักพัก หัวก็คิดในใจว่า เอ้นี่จริงรึเปล่านะ เอ้นี่คืออะไรหว๋า สงสัยจังเกิดไรขึ้น หรือว่า เรากำลังจะตายยย0.0 โอ่วไม่น๊ะ ฉันยังไม่อยากตายเพราะ ยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย พ่อก็ต้องทดแทนบุญคุณ ยายก็ต้องไปดูแล ไหนจะพี่ๆน้องๆอีกๆ ไม่เอานะ ฉันไม่อยากตายยยๆ
แล้วฝองเล็กๆเหล่านั้นค่อยๆกลายเป็นก้อนหินที่เริ่มหนัก(หนักปรกติของแรงโน้มถ่วงของโลก)แล้วก็ค่อยๆประกอบกันเป็นร่างตามเดิมเออ มันแปลกดีแฮะ แต่ก็น่าเสียดายที่ ตอนนั้นยังไม่รู้ว่า เขาไม่ให้คิดสงสัยในสิ่งที่ปฏิบัติ หรือ เกิดขึ้น เรื่องมันก็แปลกจริงๆนั้นแหละ ผมยังอยากกลับไปทำได้เหมือนตอนนั้นเลย แต่ก็คงยากเพราะ เราเกิดความอยาก เป็นอารมณ์จึงทำไม่เหมือนเดิมสักที ก็จบตอนครับ (อ้าวแล้วไอหนุ่มตัวดำไปไหน) ผมก็ไม่รู้ ^.^ เหมือนกัน แต่มารู้ทีหลังว่าเขาเป็นนักรบ ในสมัยก่อน สมัยโบราณ โบราณมากๆ ตัวเลยใหญ่ แต่สาเหตุที่เขามาหาผมก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ตอนนั้นผมก็แผ่เมตตาด้วยนะครับ ผมน่าจะไปทางสายแผ่เมตตา เพราะว่าแผ่ทีนี่ ผีเต็มห้อง (ห้องใครก็ไม่รู้นะ อิอิ)

ตอนต่อไปผมไปเจอผีที่หอ โดยประวัติหอนี้ได้เคยสร้างทับสุสารหรือบ่อเก่ามีเรื่องเล่ามานานนม นมนาน เรื่องนี้ถามใครต่อใครก็เล่ามาเป็นเสียงเดียวกันหมดเลย ว่ามีจริงๆ เจอบกันคล้ายๆเหมือนกันหมด ซึ่งผมก็ได้เจอ จริงๆ เรื่องนี้ก็น่ากลัวไม่แพ้ ผีตายโหงเลย
แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องก่อนหน้าที่ผมจะเจอผีตัวดำชอบอำ ดำๆใหญ่ๆนะ เอาไว้มาเล่าต่ออีกทีในคราวหน้านะครับ ขอบคุณๆมากๆที่ติดตามเรื่องราวชีวิตของผม ที่เล่ามาส่วนใหญ่แล้วไม่ได้แต่งเลยครับเรื่องจริงทั้งหมด แต่อาจจะมีบ้างเล็กๆน้อยๆที่เกลา เพราะ มันไม่ปะติดปะต่อ ครับ ขอบคุณครับ โมทนาบุญกับทุกท่านด้วยนะครับ

 

เกือบจะหมดแล้วครับ สำหรับเรื่องราวของผม แต่ก็มีเรื่องที่เล่าต่อกันมาปากต่อปากจากเพื่อนๆ ครับ เดี๋ยวผมมาเล่าต่อนะครับ เรื่องราวต่อไป มันหน้ากลัวกว่าผีตายโหงที่ผมเล่าซะอีกครับผมได้เจอะกับตัวเองมาแล้ว และก็คนที่ไม่เชื่อแต่อยากลองของ ฟังไว้นะครับ อันนี้ ผมไม่ได้เห็นกับตาตัวเองหรอกครับ แต่คนข้างห้องมันเล่าให้ฟัง ทั้งหมด3ตอนสั้นๆครับ เป็นเรื่องของผมที่เจอ 1ตอนครับ ส่วนอีก2ตอนจะเป็นเรื่องราวที่เล่ากันจากคนรอบข้างครับ ผมอยู่ที่จังหวัดนน ตอนนั้น หอพัก ที่นั้น เฮี้ยนมากครับ เดี๋ยวพรุ้งนี้ผมจะมาเล่า3ตอนที่เหลือต่อนะครับ อันนี้ น่ากลัวจริงๆไม่ได้เล่นๆเหมือนตอนที่แล้วครับ

 

ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ที่นำมาเล่าสู่กันฟังนะครับ
ลำดับเรื่องได้ดีและฮาเลยทีเดียว
ดูท่าคุณและเพื่อนๆ จะชอบกินหมูกะทะร้านฟ้าใสตรงเด่นห้ามากเลยนะเนี่ย

 

ขอบคุณครับ ใช่แล้วครับ นัดกันไปกินกันอยู่บ่อยๆ แต่เมื่อก่อนนะครับ ^^; ตอนนี้รู้สึกว่า ความอหร่อยของร้านหมูกะทะฟ้าใสเริ่มน้อยลง อิอิ บวกกับเพื่อนๆหลายคนไปมีลูกกันหมดแล้ว บางคนก็ไปต่างประเทศ แยกย้ายกระจัดกระจาย หน่ะครับ

 

ให้ไวค่ะ เดี๋ยวอารมณ์ไม่ต่อเนื่อง

 

มาแล้วครับ ^^ ขอจิบน้ำก่อนเริ่มเล่านะครับ

 

เรื่องที่1ของผม ณ จังหวัดนนทบุรี
นะสถานที่ หอพัก แถวๆ จังหวัดนน เลยกรมทหารไปไม่ไกล ผมจำซอยไม่ได้แล้วครับหลายปีล่ะ
เข้าไปค่อนข้างลึกเหมือนกันครับ แต่ ทุกซอยจะทะลุถึงกัน แต่ช่วงๆเย็นๆแถวนั้นบรรยากาศมันเหมือนกับ โลกสีเทา ประมาณนั้นครับ คือ มันแปลกๆนะผมว่า ทุกอย่างมันดูไม่มีสีสรรอะไร บรรยากาศแถบนั้นก็เป็นบ้านแถวติดๆกัน มีอาพาร์ทเม้น หลายที่ และมีอยู่ที่นึงที่ๆผมเคยอยู่(ตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่นั้นแล้ว) เอ้า ย้อนเวลาก็ได้เอาเป็นว่า ที่ๆผมอยู่ ณ ตอนนั้นก็แล้วกัน ผมอยู่ที่นั้นตอนนั้นยังทำงานเป็นเด็กเซเว่น อิอิ ก็กลับดึกบ้าง กลับเช้าบ้าง ตามกะ จะเช้าหรือเย็น ก็โอเคอยู่ครับเพราะปั่นจักรยานไปทำงาน ไม่ไกลมาแต่ก็หลายกิโลอยู่
อยู่มาได้สักพักนึง มีอยู่คืนนึง ผมรู้สึกว่า นอนไม่หลับ อ่อ ผมลืมบอกไปนะครับ ว่าผมอยู่ชั้น 3 หอ ที่นี่มี4ชั้น จะว่าไปก็น่าอยู่นะครับ พอมืดปุ๊บ เงียบจนได้ยินเสียงจิ้งหรีดชัดแจ๋ว คือไม่ค่อยมีใครออกไปไหนเลย หลัง3ทุ่ม ซึ่งมันเม่งๆ ตะหงิดๆใจยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก
อ่ะ ผมพักอยู่กับ แม่ของแฟนเก่าหน่ะครับ ตอนนั้นผมจะนอนอยู่พื้น แม่เค้านอนบนเตียง มีพัดลมคนละอัน แม่เค้าตัวเล็ก ผมสั้น ทำงานเป็นข้าราชการ ตอนนั้นผมเพิ่งเข้ากรุงเทพใหม่ๆ แฟนเลยให้ไปพักอยู่กับแม่เค้า ผมก็ทำงาน ช่วยเค้า ทำงานบ้าน และหลายๆอย่าง จนมาวันนึง แม่เค้าไปธุระที่กรม ไม่ได้เข้ามานอนที่บ้าน ส่วนผมก็นอน อยู่คนเดียว ก็ไม่ได้มีอะไร แต่หอที่นั้น เป็นทางแยก 4ทางอยู่ตรงมุมแยกพอดี ศาลเจ้าที่ ศาลพระภูมินี่ใหญ่มาก ถ้าเทียบก็ประมาณกว้าง 3-4เมตรเลยทีเดียว เพราะ เขาเล่ากันมาว่า ที่หอแห่งนี้เคยสร้างทับบ่อน้ำเก่ามาก่อน แต่บ่อน้ำที่นี่มีคนตายเป็นจำนวนมาก ไม่ต่างกับสุสานเลย คล้ายๆกับเป็นหลุมบ่อน้ำสมัยสงครามล่ะมั้งผมก็ไม่แน่ใจ
ที่แถบเนี๊ยะ มีอะไรเยอะแยะมากมายเต็มไปหมดอันนี้นอกเหนือวิสัยที่ผมจะรู้ได้อ่ะนะ ก็ได้ยินเกียรติศักดิ์ ของที่นี่ก็ตอนก่อนจะออกนี่แหละ ฮ่าๆๆ เพิ่งรู้ว่ามันน่ากล้ว เอาล่ะ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า เสียเวลามาตั้งนาน

ต่อจากเมื่อกี้ที่แม่เค้าไปทำงานที่กรมไม่ได้กลับมานอนที่ห้อง ผมก็นอนอยุ่คนเดียว วันนั้น มันแปลกๆ เพราะ ปรกติแล้วผมจะนอนหลับสบาย แต่ไม่รู้เป็นไรนอนยังไงก็ไม่หลับ กว่าจะหลับต้องนอนนับแกะไปหลายหมืนตัวเลยล่ะถ้าผมมีความพยายามขนาดนั้นอ่ะนะ ^^; นับแกะสลับกับคิดเรื่องอื่น ไปมาอยู่อย่างนั้นอ่ะ กว่าจะนอนได้ก็เกือบตี3ตี4 พอผ่านไป 2-3 วันก็มีเพื่อนมาทักว่า เพื่อนบ้านเค้าเรียกแล้วไม่ยอมตอบ เพราะอยู่ชั้น3 มีหน้าระเบียงยื่นออกมาทางถนน มองเห็นได้ชัดเจน เค้าก็สงสัย ว่าเอ้ ทำไมเรียกแล้วไม่ยอมตอบ 2-3วันที่ผ่านมาเขาก็ถาม ว่า วันนั้นเป็นอะไรรึเปล่าเรียกแล้วไม่ยอมตอบ แล้วก็ดูแปลกๆไป หรือว่า ลองใส่วิคผม เพราะที่เขาเห็น เป็นผู้หญิงผมยาว


ซึ่งนั้นไม่ใช่ แม่เค้าหรอก เพราะว่าเขาผมสั้น แล้วอีกอย่างผมก็อยู่ในห้องด้วยไม่ยักกะมีวิกผมหรืออะไรที่เอามาใส่เป็นผมยาวได้เลย เอ้าเหรอ แล้วเขาก็เงียบ อยู่พักนึง หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเรื่องคุยผมก็งงๆ ซึ่งวั้นนั้นผมก็อยู่นะ แต่ไม่ยักรุ้ว่ามีใครยืนอยู่ริมระเบียงแล้วเขาก็เล่ากันว่าปากต่อปาก อูย ขนลุก ขนผมนะ ลุกในขณะที่กำลังเล่าอยู่นี้ ตอนนั้น มีคนเห็นผู้หญิงปริศนาคนนี้ยืนอยู่ไม่ซ้ำแต่ละวัน และคนที่เจอ ก็ช่วงหัวค่ำ ทุ่ม2ทุ่ม บางครั้งก็ได้ยินเสียงแปลกๆ บนชั้น4 เห้ย มันมมี4ชั้นไม่ใช่เหรอ จริงๆมี5ชั้น แล้วก็ดาดฟ้า แต่ไม่รู้สาเหตุเพราะอะไร เจ้าของถึงปิดตายชั้น5 ล๊อค อย่างแน่นหนา แต่ก็มีบ้างที่ยามขึ้นไปดู อูยๆๆๆ ขนลุกครับ

ขอไปพักเบรคก่อนนะคับไปหาอะไรทานก่อนครับ หิวแล้วเดี๋ยวมาเล่าต่อ แล้วกันครับ(หลังจาก3ตอนนี้มีเรื่องผีอาฆาตเอาชีวิตต้องสังเวยชีวิตเพราะไม่เชื่อลูกตัวเองเรื่องนี้ก็น่ากลัวครับเอาไว้หลังจากจบ3เรื่องนี้ก่อนนะครับแล้วจะมาเล่าต่อ)

 

รอติดตามอ่านอยู่นะคร้าบ

 

เล่าต่อสิ

 

ขนาดว่าอธิบายไม่ถูกนะเนี่ย ยังเห็นภาพซะปานนั้น 55555 เล่าได้สนุกมาก น่าเขียนหนังสือนะคะเนี่ย อนุโมทนาด้วยคนค่ะ

 

อิอิ ช่วงนี้แอบหนีหายไปเดี๋ยวมาเล่าต่อ ขอจั่วหัวก่อนนะครับ พรุ้งนี้จะไปนั่งเล่าที่ทำงาน ฮ่าๆๆ แอบอู้นิดๆ ขอบคุณที่ยังติดตามอ่านนะครับ ผม

 

เข้ามารออ่านตอนต่อไปครับ

 

ผมมาเล่าต่อนะครับ ความเดิมตอนที่แล้ว *0* ทำยังกะหนังซีรี่เกาหลี อิอิ
มาอ่านกันต่อกับประสบการผมเลยดีกว่าครับ

เรื่องวงเหล้าล่องหน ?
หลังจากที่มีคนเห็น ผู้หญิงผมยาว ที่ห้องแม่เค้า ก็ทุกคนที่อยู่แถวนั้นเหมือนจะรู้ หลัง2ทุ่ม-3 ทุ่ม จะไม่มีใครออกมาเลย ผมก็งง ผมหน่ะตอนนั้น ทำงาน เป็นเด็ก เซเว่น อิอิ ปั่นจักรยาน ไปทุกวันๆ บางทีก็กลับมาดึก บางทีก็เข้า กะเช้า แต่ส่วนใหญ่จะเข้า กะดึกมากกว่า เพราะคนไม่มี ระหว่างทางไป มันมีเหมือนป่ารกๆ แต่ไม่เกี่ยวกับตอนนี้หลอก เอ้า แล้วจะบอกทำไมล่ะเนี่ย -..- ที่จริงแล้วเรื่องมันก็เกิดที่ห้องของแม่แฟนผมห้องเดิมนั้นแหละ แต่ คราวนี้ มีทั้งเสียงมีทั้ง กลิ่น คืนนั้น มันรู้สึกแปลกๆ (ในขณะที่ผมจูงรถ)ห๊าา รถนะไม่ใช่ชิซุ ไปจูงมันทำไม -*- ก็เอาไปจอด ชั้นล่าง ชั้นล่างจะมี ที่จอดรถ ก็เดินขึ้นไปยังห้อง แบบเหนื่อยล้า พร้อมทั้งทิ้งตัว ลงนอนตอนนั้น เวลาประมาณ 23.00 กว่าๆ ก็เปิดดูทีวีแปปนึง ดูรายการอะไรก็ไม่รู้ จำไม่ได้ล่ะครับ สักพัก ก็มีเสียง คุยกัน เหมือนกับตั้ง วงกินเหล้า ประมาณนั้น หลังจากนั้น 5 นาที (แกรู้ได้ไงว่า5นาที) ก็ผมมองนาฬิกาอยู่ นินา -..- แล้วความรู้สึกก็ผุดขึ้นมาแบบ ภาพซ้อนกัน ก็จะอธิบายง่ายๆ เหมือนทีวีมีภาพซ้อนกัน2ภาพอยู่ในหน้าจอเดียวกัน ประมาณนั้น มีชาย เฉาะ กัน เอ๊ย ชายฉะกัน เอ๊ย ถูกแล้ว
จะตลกกันไปไหน ฮ่าๆๆ เอาล่ะมาเล่าต่อ ก็ประมาณ 3-4 คน นั่ง ตรงที่ผมนั่งดูทีวีนี่แหละ เหมือนมันซ้อนๆกัน แต่เค้าไม่เห็นผมนะ ผมเห็นพวกเค้า มันเหมือน กับ เป็นภาพในอดีต ประมาณนั้น แล้ว สักพัก ก็มีเสียงทะเลอะกัน ชายกับหญิง ตรงระเบียงในห้องผมนี่แหละ ขนลุก T^T เจอเข้าให้แล้วไงล่ะ ผมก็กล้าๆกลัวๆ เอาฟะ ในมือมีของดีไม่กลัว (ของดีที่ว่า คือ กะเทียม 5555) ผีไทยคงจะกลัว หรอกแก๊ ก็ตอนนั้น นึกไรไม่ออกกะเทียมไว้ก่อน ค่อยๆยื้น ออกไป.. อะไรยื่นล่ะ ..( มือ ) อิอิ มือที่ถือกะเทียมนี่แหละ โถ่นึกว่าอะไร พอไม่รู้สึกอะไรเกิดขึ้นก็ค่อยๆยื่นหน้าไปดู ปรากฏว่า ใครจะอยู่ล่ะ ระหว่าง นั้น มันดึกมากแล้วเพราะ หอที่ผมอยู่ ส่วนใหญ่จะเป็นพวกที่ทำงานแล้ว ไม่ค่อยมีนักศึกษามาอยู่หรอกครับ ก็หัวค่ำก็นอนกันหมดแล้วดึกสุดก็ 3ทุ่ม ประมาณนั้น พอยื่นหน้าไปดู ก็ไม่มีใครเปิดไฟเลย แล้ว ไอ้เสียงเมื่อกี้ มันคืออะไรฟระ(นึกในใจ )หรือจะหูแว้ว แต่ มันไม่ใช่แค่ แว้วหน่ะสิ เข้ามาในฝันด้วย - - อ่าว แกไปฝันตั้งแต่เมื่อไหร่ (นึกในใจ) ก็หลังจากยื่นหน้าไปหาต้นตอของเสียงหน่ะแหละ มันมาฟุ๊บตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ กลับมาต่อในความฝัน ในนี้ ผมมองเห็นภาพชัดขึ้น รู้สึกว่าจะเป็นพวกวัยรุ่นละมั้ง วัยรุ่นตอนปลาย 555 ก็คือ 35 40 กว่าๆกันแล้ว แล้วหลังจากนั้นก็จบ อ่าว จบง่ายๆแค่เนี๊ยะนะ (ครับ ง่ายดี เหอะๆ) แต่หลังจากเรื่องนี้ก็จะเป็นเรื่อง ชายที่อยู่ข้างห้องเจอของดี เพราะไปลบหลู่ ต่อจากเรื่องที่ผมเล่านี่แหละครับ

 

เรื่องถัดมามันต่อหลังจากที่ผมได้เจอวงเหล้าที่มีแต่เสียง

เรื่องของกุถ้ามรึงมีจิงไหนออกมาให้ดูหน่อยเด๊ะ

เรื่องนี้น่ากลัวไม่แพ้กันครับเพราะเป็นเรื่อง ที่มีคนข้างๆห้องผมเลย มันเป็นคนที่ไม่เคยเจอผี ก็เลยไม่เชื่อ แล้วช่วงนั้นเป็นคืนเดือนมืด ซะด้วย แถมไม่พอทางแยกที่นี่ก็เป็นทาง 4แพร่ง ศาลเจ้าเบอร์เริ่มเลย วันนั้น ผมไม่ได้เห็นหรอกเพราะผมไปทำงานอยู่ แม่เล่าให้ฟังตอนผมกลับมาแล้ว เพราะได้ยินเสียงแปลกๆ ข้างๆห้อง คือ วันนั้น ตอนช่วงบ่ายหรือเที่ยงนี่แหละไม่แน่ใจ มีคนข้างๆห้อง มัน เคยได้ยินเรื่องผีผมยาวหลายๆเรื่อง มันก็เกิดอยากลองดีเพราะมันไม่เชื่อ ชายผู้นั้นก็พูดอย่างลอย ๆขึ้นมาว่า "ไหน ไอผีตัวใดมันแน่จริงออกมาให้เห็นที ซิ กุอยากรู้ว่าพวกมึงจะแน่สักแค่ไหน" หลังจากนั้นไม่น่าจะนานนัก แม่ผมได้ยินเสียงแปลกๆ ข้างห้อง ก็ไม่แน่ใจ ว่าเกิดอะไรขึ้น พอฟ้าเริ่มมืดตอนโผล้เผล้ ใกล้ค่ำ ก็เห็นผู้ชายคนนี้ วิ่งออกจากห้องเสียงประตูดังสนั่น ปั๊งงงง แล้วก็วิ่งลงไปข้างล่างอย่างไม่คิดชีวิต พอเค้าเริ่มมีสติ ก็เล่าว่า หลังจากที่เค้าท้าผี นั้น จู่ๆ ก็มีอาการอ่อนเพลีย ไม่รู้สาเหตุ ง่วงนอนมาก แล้ว เค้าก็คิดว่าจะนอนสักแปป นึง พอนอนได้สักพัก ก็กระพริบตา กะว่าจะนอนสักหน่อย ทันใดนั้น ก็มี ผผผีีีผ โผล่ที่หน้าของเค้า จมูกชนกัน ลอยอยู่บนร่างของผู้ชายคนนั้น หน้าซีดขาวจนเหมือนไม่มีเลือดสักหยด ใส่ชุดนางรำโบราณ มีชะฎา ในตาสีขาวทั้งลูก จมูกของเธอแตะกับจมูกของผู้ชายคนนั้น ผมเล่าก็ยังขนลุกอยู่เลย ตาของผู้ชายคนนั้นพยายาามจะหลับตาก็หลับไม่ได้ ตัวแข็งทื้อไปทั้งตัว เหตุการณ์ครั้งนี้มันหน้ากลัวมากๆ แม้แต่ผมเองผมก็ยังไม่กล้าที่จะนอนหงายไปหลายวัน นอนตะแคลงไปพักนึง

 

รออ่านต่อครับ

 

เรื่องนี้ ผมเจอด้วยตัวเองครับ ไม่ได้เป็นเรื่องผี แต่มันยิ่งกว่าผี คือ เรื่อง เห็นตัวเองใน ขุมนรกเย็น (ขุมพิเศษ)ของมหานรก คือ โลกันตมหานรก
เนื่องด้วยผมปรารถนาพุทธภูมิ อาจจะมีส่วนที่ทำให้ไปอยู่ใน โลกันตมหานรก นานจนระลึกได้

มีใครจะอ่านไหมครับ

โพสตอบหน่อยนะคับสำหรับคนอยากฟัง ผมจะได้เล่าให้ฟังถ้ามีคนอยากฟังเยอะๆ ถ้าไม่มีใครฟังผมก็คงไม่เล่าครับ

 

รออ่านอยู่นะครับ

 

รอด้วยคน อิอิ

 

รออ่านอยู่นะคร้าบ

 

ครับ งั้นตอนหัวค่ำผมจะมาเล่านะคับตอนนี้ขอตัวทำงานต่อคับ