อัลบั้มพระ ประวัติ และวัตถุมงคล

เหรียญเล็ก หลวงปู่ คำพอง ติสโส

 

....ฝากไว้ในอัลบั้มครับ....
วันที่ ๓๑ ธค. ๒๕๕๖ เดินทางกลับมาทำงานแวะกราบหลวงปู่ครูบาคำเป็ง ท่านได้มอบวัตถุมงคลให้...






พระผงรูปเหมือนเนื้อว่านเถาวัลย์หลง





จตุคามหลังรูปเหมือนหลวงปู่รุ่นแรก...

ทางสำนักสงฆ์กำลังปรับพื้นที่...

 

***มารับพร ครับ
พอได้อยู่ ครับ ท่าน นายก เอิ๊กเอิีก***

 

***สวัสดีครับ เสี่ยเอ๊ะ หายไป คิดถึงมากๆครับ ***

 

ขออนุโมทนาบุญครับ คุณเอ๊ะ...ไม่ว่าจะเดินทางไปแห่งหนไหนคนไทยเราก็ยังผูกพันกับวัดอยู่เสมอครับ

 

สวัสดีคุณรุ่ง..ขอรับพรครับ

 

พระสิวลี ลป.หงษ์ พรหมปัญโญ สุรินทร์

 

พระสิวลี ลป.บุญมี โชติปาโล วัดสระประสานสุข เมือง อุบลราชธานี จำปีไม่ได้ครับ

 

***สวัสดีครับ พี่ ....
พระสีวลี ลป.หงษ์ สวยครับ***

 

พระครูสุวัณโณปมคุณ (คำพอง ติสโส)
วัดป่าพัฒนาธรรม(ถ้ำกกดู่) จ.อุดรธานี





ชาติกำเนิดและชีวิตปฐมวัย

หลวงพ่อคำพอง ถือกำเนิดในครอบครัว สงเคราะห์ เป็นบุตรของ คุณพ่อบุญนาค และคุณแม่หลุน เกิดเมื่อเสาร์ที่ ๓ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๖๕ ตรงกับวันขึ้น ๙ ค่ำ เดือน ๗ ปีจอ ที่บ้านกุดตะกร้า ต.สงเปลือย อ.คำเขื่อนแก้ว จ.อุบลราชธานี (ปัจจุบันขึ้นกับ จ.ยโสธร) เป็นบุตรคนที่ ๒ ในจำนวน ๘ คน อาชีพทำนา เมื่ออายุได้ ๑๘ ปี โยมมารดาก็ล้มป่วยด้วยโรคไข้มาเลเรียและเสียชีวิตลง ในช่วงอายุนี้ หลวงพ่อได้ฝึกมวยไทยและขึ้นชกหลายเวที ในการชกครั้งสุดท้ายกรรมการตัดสินให้เสมอกัน สร้างความผิดหวังให้กับหลวงพ่อเป็นอย่างมาก เนื่องจากตั้งแต่ชกมวยมาไม่เคยเสมอเลย ถ้าแพ้ก็ให้แพ้ ชนะก็ให้ชนะกันไป

พ.ศ. ๒๔๘๕ โยมบิดาให้หลวงพ่อไปช่วยสร้างกุฏิที่วัดหลวงปู่ขัน ซึ่งมีศักดิ์เป็นน้าของหลวงพ่อ วันหนึ่งในระหว่างนั่งเหลาไม้ทำงานบ้านอยู่ ก็มาคิดนิยายเก่าๆ ที่เคยได้ยินเขาเล่นและอ่านสืบๆ ต่อมา เช่น รามเกียรติ์ สิงหลชัย ลักษณวงศ์และประวัติพระพุทธเจ้า เป็นต้น มาพิจารณาดู ทศกัณฑ์ในรามเกียรติ์นี่ ถึงจะเก่งวิเศษวิโสเท่าไหร่ก็ตาม พระราม พระลักษณ์ มีความซื่อสัตย์สุจริต มีศีลธรรมเป็นที่ตั้ง ในที่สุดทศกัณฑ์ก็ต้องตาย พระลักษณวงศ์ถือแต่ศีลอย่างเดียว สู้กับยักษ์มืดฟ้ามัวดิน เป็นหมื่นเป็นแสนได้ยังสู้ไหว คนเดียวเท่านั้น "เอ…..เรานี่ กำปั้นหุ้มนวมจะไปสู้กับคนทั้งโลกไหวหรือ มันต้องอาศัยศีลธรรมเข้าช่วยถึงจะได้"

ชีวิตสมณะ การแสวงหาธรรม และปฏิปทา

วันที่ ๘ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๘๖ เดือน ๖ อายุ ๒๑ ปี หลวงพ่อก็อุปสมบทที่วัดมหาชัย ต.หนองบัว อ.หนองบัวลำภู จ.อุดรธานี โดยมีพระครูพิศาลคณานุกิจ เป็นพระอุปัชฌาย์ (วัดนี้หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต พระอาจารย์ใหญ่กรรมฐานภาคอีสานเคยมาพักเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๖๖) พระอธิการจันทร์ จันทธัมโม เป็นพระกรรมวาจาจารย์ ในพรรษาที่ ๒ หลวงพ่อได้เดินทางออกไปพบหลวงปู่มั่น ที่เสนาสนะบ้านนามน จ.สกลนคร หลวงพ่อได้ศึกษาอยู่กับหลวงปู่มั่นได้ ๓ เดือน จึงเดินทางกลับบ้านเพื่อมาคัดเลือกทหาร เมื่อคัดเลือกทหารเสร็จ หลวงปู่อ่อนศร สุเมโธ ได้ชวนหลวงพ่อไปจำพรรษาที่วัดบ้านกลางใหญ่ อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี ท่านจึงจำพรรษาอยู่ที่นี่ ๑ พรรษา

ออกพรรษาแล้ว หลวงพ่อก็ออกธุดงค์ไปตามป่าเขา ถ้ำ ป่าช้า อยู่ที่ถ้ำเมฆจนถึงเดือน ๓ ก็ออกเดินทางไปพระบาทบัวบกบัวบาน เลยไปถึงถ้ำพระ จ.อุดรธานี และเดินต่อไปถึงถ้ำทาสี และถ้ำผาปู่ จ.เลย ย้อนกลับมา จ.หนองคาย พบหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี (ศิษย์ชั้นผู้ใหญ่ของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต) จำพรรษาเป็นเจ้าอาวาสวัดป่าอรัญวาสี อ.ท่าบ่อ จ.หนองคาย อยู่ฟังเทศน์กับหลวงปู่เทสก์จนครบ ๓ เดือน จึงได้กราบลาหลวงปู่เทสก์ กลับมาปฏิบัติธรรมที่ถ้ำพระ ไม่ไกลจากวัดบ้านกลางใหญ่ อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี ของหลวงปู่อ่อนสี ในพรรษานี้เองหลวงพ่อได้ฝึกอ่านหนังสือ สวดพระปาฏิโมกข์ได้ ในขณะที่นั่งสมาธิ ทั้งๆที่ไม่เคยอ่านเขียนหนังสือมาก่อน

ต่อมาหลวงพ่อได้กลับไปหาหลวงปู่เทสก์ และเดินทางไปรับใช้หลวงปู่มั่นอยู่ ๔ พรรษา ในช่วงพรรษาที่ ๖ หลวงพ่อได้รับนิมนต์ไปเป็น เจ้าอาวาสวัดไตรรัตน์ บ้านท่าควายใต้ ต.ป่าสามารถ อ.เมือง จ.นครพนม แทนหลวงปู่ฝั้น อาจาโร ซึ่งหลวงพ่อก็ได้ทำหน้าที่เผยแผ่ “ธรรมปฏิบัติ” จนเป็นที่เลื่อมใสศรัทธาของประชาชนแถบนั้น พรรษที่ ๗ หลวงพ่อได้เดินทางกลับไปเยี่ยมบิดาซึ่งป่วยหนัก ขณะนั้นหลวงปู่มั่นก็อาพาธเช่นกัน หลวงพ่อตัดสินใจไปเยี่ยมบิดา แต่พอไปถึงก็ทราบว่า โยมบิดาได้เสียชีวิตแล้ว เมื่อจัดการเรื่องงานศพเสร็จสิ้น หลวงพ่อจึงรีบเดินทางกลับมาบ้านหนองผือ ระหว่างทางจึงได้ทราบว่าหลวงปู่มั่นได้มรณภาพลงแล้ว

ในพรรษาที่ ๘-๓๒ (พ.ศ.๒๔๙๓-๒๕๑๗) หลวงพ่อได้เดินทางไปเผยแผ่ธรรมทางภาคใต้กับคณะของหลวงปู่เทสก์ หลวงพ่ออยู่จำพรรษาที่โคกลอย จ.พังงา ๒๓ ปี และที่ภูเก็ต ๒ ปี และได้เดินทางกลับอิสานในพรรษาที่ ๓๓ โดยดำรงตำแหน่งเจ้าคณะตำบลและเจ้าอาวาสวัดป่าพัฒนาธรรม ต.โนนหวาย อ.หนองวัวซอ จ.อุดรธานี ในฉายา พระครูสุวัณโณปมคุณ โดยได้ดำเนินการพัฒนาบุคคล ทั้งทางด้านจิตใจและด้านวัตถุควบคู่กันไปโดยตลอด การพัฒนาด้านจิตใจได้อบรมสั่งสอนพระเณร และญาติโยมให้เป็นผู้มีคุณธรรมรู้จักคุณค่าพุทธศาสนา ปฏิบัติภาวนาให้เกิดความสงบ ลดอาสวะกิเลสที่หมักหมมให้เบาบางลง นอกจากนี้ยังได้บวชลูกหลานญาติโยมให้เป็นพระภิกษุสามเณร สร้างทายาทสืบต่อพระพุทธศาสนาทุกปีมิได้ขาด

พรรษาที่ ๔๘ พ.ศ. ๒๕๓๓ หลวงปู่ได้ไปจำพรรษาที่วัดบนภูพังคี หลวงพ่อใช้เวลาประมาณ ๓ ปี เมื่อได้รับอนุญาตจากรมการศาสนาให้ตั้งเป็นวัดเรียบร้อยแล้วชื่อว่า “วัดถ้ำกกดู่” ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๓๕ เป็นต้นมา หลวงพ่อได้มีอาการทางโรคหัวใจ แต่หลวงพ่อก็ยังคงออกเผยแผ่ธรรมปฏิบัติ และบำเพ็ญประโยชน์ต่อประชาชนทั้งไกลใกล้ตามปกติ โดยมิได้ห่วงกำลังต่อสังขารแต่อย่างใด

ช่วงต้นเดือนเมษายน พ.ศ. ๒๕๔๑ เส้นโลหิตในสมองด้ายซ้ายของหลวงพ่ออุดตัน ทำให้แขนและขาด้านขวาของหลวงพ่อไม่มีแรง ขยับไม่ได้ โดยหลวงพ่อต้องไปทำกายภาพบำบัดที่วัด และเข้ารับการตรวจอาการอาพาธของโรคหัวใจ และอาการอัมพาตของแขนและขาด้านขวา ที่โรงพยาบาลสมิติเวชทุก ๓ เดือน เช่นเดิม จนกระทั่งสามารถประคองตัวลุกขึ้นนั่ง และเอนตัวนอนได้ด้วยตัวเอง ส่วนมือซ้ายยังพอใช้จับของเบา ๆ และตักอาหารฉันได้ แต่ยังคงเดินไม่ได้ ใช้รถเก้าอี้รถเข็นในการเดินทางแทน

ช่วงเดือนตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๔ หลวงพ่อได้เกิดอาการอาพาธอย่างหนัก หมดสติและหัวใจหยุดเต้น แพทย์ได้ใช้ยากระตุ้นหัวใจ พร้อมเครื่องช่วยหายใจ นำเข้าห้องไอซียู จนกระทั่งท่านละสังขารในวันที่ ๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๔ สิริรวมอายุหลวงพ่อย่างเข้า ๘๐ ปี พรรษาที่ ๕๙

ธรรมโอวาท
๑. เราเดินเราไม่เคยนึกถึงพระพุทธเจ้าเราก็ไปเดินหัดนึกถึงพระพุทธเจ้าหนึ่งพุทก้าว หนึ่งโธก็ดี จะไม่ดีกว่าเดินไปเปล่าๆรึ? ถ้าเรารับประทานอาหารช้อนหนึ่งแล้วเราจะไปนึกถึงพระพุทธเจ้า อาหารอยู่ในช้อนเรา ข้าวเรา ถวายแก่พระพุทะเจ้า เราก็คงไม่ยากจนอย่างนี้ ถ้าเราคิดอย่างนี้เราดีกว่าเอาอาหารใส่ช้อนลงไปเฉยๆ อันที่เราคิดว่าอย่างนี้อะไรล่ะ? ท่านว่าเป็นสติมั้ย ? นั่นแหละสตินั่นแหละที่เราเฮ็ดเราทำกันอยู่นั่นแหละ เค้าบอกว่าหายใจออกพุท หายใจเข้าโธน่ะ ก็เพื่อเรียกสตินั้นให้มันเกิด จะไปยุบหนอพองหนอก็ตามถ้าสติมันได้ สติมาคุ้มครองให้ศีลมันสมบูรณ์ได้ สมิมารักษาอย่าให้บาปมันเกิดขึ้นได้ ใช้ได้ทั้งนั้นจะไปเอาหัวหางก็ได้ทั้งนั้น สัมมาอรหังก็ได้ถ้าเกิดมาสติ

แหล่งข้อมูล: ตัดทอน-เรียบเรียงจาก ศิษยานุศิษย์. 2545. ติสฺสตฺเถรานุสรณ์. ศิลป์สยามบรรจุภัณฑ์และการพิมพ์, กรุงเทพฯ

 

พี่ปู ถ้าคุณเอ๊ะฝากไว้เต็มอัลบัมเมื่อไหร่ ส่งมาเก็บที่กิ่งแก้วได้น๊าาาา.

 

ความลึกล้ำในเวทวิทยาคมขององค์พระเกจิอาจารย์(หลวงปู่มี)

เรื่องราวของไสยศาสตร์เป็นเรื่องที่บางครั้งวิทยาศาสตร์ก็ไม่สามารถพิสูจน์ได้ ไม่สามารถหาเหตุผล ไม่สามารถหาคำตอบ
แต่เหตุใดเล่า หลายคนที่มีคติความเชื่อแนวนี้ถึงได้ให้ความเชื่อมั่นและยึดถือมันเข้าใว้เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต คำตอบนั้น
มาจากเหตุใดเล่า มันคงไม่ใช่เกิดมาจากสายลมที่พัดผ่านมากระทบ หากมันเกิดจากภาพเหตุการณ์ที่เกิดให้เห็นเบื้องหน้า
.....เท่านั้น.........

เรื่องราวนี้เกิดขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2518 ทางวัดบางนมโค จัดพิธีมหาพุทธภิเษกในงานทำบุญ 100 ปีของหลวงพ่อปาน ซึ่งครั้งกระนั้นมีพระอาจารย์ผู้ทรงวิทยาคมมาร่วมพิธีปรกปลุกเสก 4 องค์ด้วยกันคือ
หลวงพ่อขอม วัดไผ่โรงวัว
หลวงพ่อเชิญ วัดโคกทอง
หลวงพ่อเมี้ยน วัดโพธิ์กบเจา
หลวงพ่อมี วัดมารวิชัย ซึ่งท่านเป็นพระเถระจารย์ในศิษย์หลวงพ่อปาน ที่วัดบางนมโคต้องนิมนต์ท่านมาร่วมพิธีทุกครั้งเมื่อมีงาน....

หลวงพ่อมีเข้าไปในโบสถ์วัดบางนมโค เป็นองค์ที่ 3 ต่อจากหลวงพ่อเชิญและหลวงพ่อเมี้ยนและด้วยความที่หลวงพ่อมีเป็นพระอาจารย์ที่มีอุปนิสัยนอบน้อมถ่อมตนเห็นว่าตนเองยัง มีอายุน้อย ท่านจึงเลือกธรรมมาสน์ที่หันหน้าเข้าหาประธานตรงที่นาคนั่งขานนาคในเวลาอุปสมบท
ขณะนั้นหลวงพ่อขอม วัดไผ่โรงวัวมาถึงพอดี ท่านจึงขึ้นนั่งบนธรรมาสน์ที่เหลือซึ่งตั้งอยู่หน้าพระประธาน อันเป็นที่นั่งพระอุปัชฒาย์จึงหันหน้าชนกับหลวงพ่อมีโดยมีประรำอิทธิ์มงคลขึ้นอยู่ระหว่างกลาง

พอพระภิกษุสงฆ์สวดพุทธาภิเษา หลวงพ่อมีก็เข้าสมาธิจิตปลุกเสก ฉับพลันนั้นท่านก็รู้สึกว่า มีสิ่งของตกลงมาธรรมาสน์ใกล้หน้าแข็งของท่านดัง "กึก"
หลวงพ่อมีนั่งเข้าสมาธิจิตเฉยเมยไม่ได้มีความสนใจไยดีต่อเสียงรอบข้างแต่อย่างใด
สักครู่หนึ่ง ก็มีเสียงตกลงมาดังกึกบนธรรมาสน์ที่เดียวกันอีกครั้งและมีเสียงกุกๆกักๆพอได้ยิน
หลวงพ่อมีทราบได้ในทันทีว่า ถูกลองของแน่แล้ว แต่ไม่มีอารมณ์หวั่นไหวยังคงนั่นหลับตาเฉย พร้อมกับเข้า เตโชกสิณ อธิษฐานจิตให้เห็นว่าสิ่งที่ตกลงมา 2 ครั้งนั้นมันเป็นอะไรกันแน่
ด้วยทิพยอำนาจแห่งเตโชกสิณ สิ่งที่ปรากฏภายในดวงจิตของหลวงพ่อมีก็คือ ตะปูโลงผี ขนาด 3 นิ้ว 2 ตัว กำลังเคลื่อนไหวดุจมีชีวิตอยู่ไปมา
หลวงพ่อมีจึงลืมตาก้มหน้าลงมามองดูด้วยตาเนื้อเพื่อให้รู้แน่ชัดว่ามันคืออะไร
สิ่งที่ปรากฏแก่สายตาหลวงพ่อมีขณะนั้นตะปูจริงๆและกำลังหันปลายแหลมตั้งชี้พุ่งขึ้นมาหาหลวงพ่อมีทั้ง 2 ตัว
พระเถระแห่งวัดมารวิชัย วางมือขวาลงไปใช้นิ้วชี้กดตะปู 2 ตัว พร้อมกับว่าพระพระคาถาเป่าพรวดลงไปเบาๆตาปูโลงผีก็หมดฤทธิ์ ท่านจึงเก็บไว้ใต้ผ้าอาสนะแล้วเริ่มเข้าสมาธิจิตปลุกเสกอิทธิมหามงคลต่อไป
ทันใดนั้น ก็มีตะปูตกลงมาใกล้หน้าแข้งท่านอีกเป็นตัวที่ 3 ตัวที่4 และตัวที่ 5 ซึ่งหลวงพ่อมีก็เก็บแล้วเขี่ยเข้าไปในอาสนะที่ท่านนั่งจนครบ 5 ตัว อธิษฐานจิตเพื่อดูให้รู้แน่ว่าถูกพระอาจารย์ดีองค์ไหนในจำนวนทั้ง 3 รูป คือ หลวงพ่อขอม หลวงพ่อเชิญ หลวงพ่อเมี้ยน
ภาพของพระอาจารย์ที่แกล้งทดสอบวิทยาคมก็ผุดขึ้นจักขุทวารและมโนทวาร.......




หลวงพ่อขอม วัดไผ่โรงวัว พระอาจารย์ผู้เลิศล้ำแห่งจังหวัดสุพรรณบุรีนั่นเอง

หลวงพ่อมียังไม่แน่ใจว่าจะเป็นหลวงพ่อขอมหรือไม่ท่านจึงอธิษฐานนึกถึงภาพหลวงพ่อเชิญและหลวงพ่อเมี้ยนตามลำดับ แต่ภาพนิมิตที่เกิดขึ้นภายในความคิดทุกครั้งกลับกลายเป็นภาพของหลวงพ่อขอมเช่นเดิม
ต้องเป็นหลวงพ่อขอมแน่ๆหลวงพ่อมีนึกคิด พอเสร็จพิธีพุทธาภิเษกจบที่ 4 ผู้คนเข้าไปกราบสักการะหลวงพ่อขอมอย่างล้นหลาม เพราะท่านเป็นพระเกจิมีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในขณะนั้น
หลวงพ่อมีหยิบตะปูใส่พาน 4 ตัว แล้วเก็บไว้ 1 ตัว เพื่อเป็นที่ระลึก 1 ตัว และเอาดอกไม้ธูปเทียนวางทับปิดบังตะปูไว้ เดินตรงรี่เข้าไปถวายหลวงพ่อขอม เป็นการแสดงความคารวะ
หลวงพ่อขอมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ยอมรับเฉยๆเสียอย่างนั้น หลวงพ่อมีจึงพูดขึ้นว่า

"หลวงพ่อผมเอาดอกไม้ธูปเทียนมาถวาย"

หลวงพ่อขอมจึงรับประเคนจากหลวงพ่อมี อย่างขัดไม่ได้ ปกติท่านไม่ได้รับทั้งพานคงใช้มือรวบเอาเฉพาะธูปเทียนเท่านั้น ท่านจึงมองเห็นตะปูวางอยู่ในพาน
หลวงพ่อขอมจึงเอ่ยถามหลวงพ่อมีขึ้นว่า

"นั่นอะไร"

หลวงพ่อมี ตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำ แบบคนจริงว่า

"ตะปูของหลวงพ่อ ผมนำมาถวายคืน"

หลวงพ่อจึงรับพานไป แล้วพูดติดขำขันอย่างสบายอารมย์ เป็นการยอมรับหลวงพ่อมี แถมรู้ทันถามตรงๆขึ้นว่า

"แล้วตะปูอีกตัวหนึ่ง เก็บเข้าไว้ในย่ามทำไม"

หลวงพ่อมีตอบอย่างนอบน้อมว่า

"ขอเก็บไว้เป็นที่ระลึกครับ"

นั่นแสดงถึงความลึกล้ำในเวทวิทยาคมขององค์พระเกจิอาจารย์สมัยนั้นว่าลึกล้ำเก่งกาจ มีอำนาจพลังทางจิตมากมายขนาดไหน .....

.........คำตอบนั้นไม่ได้อยู่ในสายลม หากแต่เป็นเรื่องจริงที่พบเห็นอยู่ตรงหน้า........


เรื่อง...ลอกมาจากหนังสือประวัติหลวงปู่มีครับ
รูป...หยิบยืมมาจากตามเวปครับ

ที่มา:บทความ-เรื่องราวน่ารู้ เว็ปนวรัตน์

 

ถ่ายภาพได้งดงามครับพี่ปู

 

คลังแสงผมสามารถรับมือกรุบางพลีและกรุกิ่งแก้วได้คร๊าบบ เอาอยู่ฮะ

 

รอให้ถึงฤดูน้ำหลากก่อนเต๊อะ....

 

สวัสดีครับพี่ๆน้องๆ ทุกท่าน เมื่อวานนี้ได้ไปทำบุญไหว้พระมา 2 แห่งครับ กราบหลวงพ่อโสธร และ กราบท่านพ่อลี วัดอโศการาม ครับบบบบบบ

 

เห็นเค้าว่าปีไหนหนาวมากๆปลายปีจะน้ำท่วมด้วย T T

 

สวัสดียามเย็นครับคุณบอย เมื่อวานคนคงเยอะน่าดูเลย

 

วัดหลวงพ่อโสธรคนเยอะมากๆ เข้าไปปิดทองไม่ได้เลย ต้องไปกราบที่โบสถ์ใหม่ดีกว่า พอเบียดเข้าได้ ^__^

 

อนุโมทนาครับคุณบอย...สวัสดีปีใหม่ครับ...