อัลบั้มพระ ประวัติ และวัตถุมงคล

ขอบพระคุณครับพี่โญญญญญญญ... ชมซ่ะเขิลเลยยยย

















ปล. ผมก็ลองผิดลองถูกไปน่ะครับ บางทียึดตำราเป๊ะๆ ภาพกลับออกมาไม่ถูกใจ.. สุดท้ายค้นพบภาพที่ออกมาแล้วถูกใจใช่เลยน่ะครับ..
แต่เด่วไว้ผมหาพื้รฉากสีดำที่ไม่าะท้อนแสงได้เมื่อไร จะหันมาถ่ายแนว " แสงตกจากฟ้า " เหมือนๆพี่โญกับพี่ปูบ้างล่ะครับ ^_^

 

ป่าป๊าผมว่าดีจริงครับพี่โญ...

ปูระเบิดขวดยังคอนเฟิร์ม...

ช่วงปีใหญ่ทำอาหาร โดนมีดบาด
พี่ 3D ยังพอมีแจกอยู่บ้างมั้งครับ
กำลังหาของเหนียวๆใส่กับเค้าบ้าง...

แวะมาคุยเล่นระหว่างพัก อีกซัก100โลก่อนเข้าขอนแก่นครับ
มาอีสานครั้งแรก ยังไม่ชินทางเลย...

ปล.สวัสดีปีใหม่ทุกท่านนะครับ ^^

 

หมดแล้วครับ...

 

สวัสดียามดึกครับคุณปู

เวบอืดสุดๆครับ

 

น้อมกราบหลวงพ่อฤาษี -/\-

สวัสดียามเช้าครับพี่วรรณ พี่กูน พี่รุ่ง พี่ตี๋ พี่โญ น้องโอ๊ต นอร์ เอ็ม คุณตุ้ม คุณตั้น คุณภัทร และพี่ๆน้องๆทุกท่าน ขอบคุณภาพสวยๆและทุกเรื่องราวดีๆจากทุกท่านครับ หลายๆเรื่องอ่านแล้วเป็นคติเตือนใจ หลายๆเรื่องอ่านแล้วเพิ่มพูนความศรัทธาต่อครูบาอาจารย์ หลายๆรื่องเกิดกับคนใกล้ตัวขอบคุณที่นำมาเล่าสู่กันฟังคร๊าบบ

เว็ปกลับมาอืดดด อีกแล้ว ปกติคอมผมก็ช้าอยู่แล้ว+เว็ปอืดนี้ เคี้ยวหมากแหลกยังเร็วกว่าเลยย T T

 

สองหลวงปู่ช่วยชีวิต

ข้อเขียนนี้เขียนขึ้นโดยคุณพี่พรสิทธิ์ ลูกศิษย์คนหนึ่งของหลวงปู่ดู่ นะครับ

ต่อจากนี้ เป็นบันทึกเล่าเรื่องราวเหตุอัศจรรย์ของลูกศิษย์หลวงปู่ท่านหนึ่ง
เรื่องค่อนข้างยาวสักหน่อยนะครับ (ข้าพเจ้าในที่นี้ ไม่ใช่ "สิทธิ์")




เรื่องนี้เกิดขึ้นในปี พ.ศ.2531 วันหนึ่งขณะที่ข้าพเจ้าแต่งหน้ากำลังจะไปรับลูกที่โรงเรียน ก็สังเกตเห็นว่าคอของตนเองบวมจึงไปโรงพยาบาลบำรุงราษฎร์เพื่อทำการตรวจ แพทย์พบว่ามีก้อนเนื้อขนาด เท่าลูกมะปรางอยู่ในคอ แพทย์บอกว่าอาจจะเป็นเนื้อร้ายต้องผ่ามาพิสูจน์ เมื่อรู้ดังนั้นข้าพเจ้าก็รีบเดินทางไปหาหลวงพ่อดู่ที่วัดสะแก พอไปถึงก็กราบเรียนท่าน ท่านพูดด้วยเสียงอันดังว่า “ไม่ปงไม่เป็นหรอกมะเร็ง”

แล้วท่านก็เล่าให้ฟังว่ามีชาวบ้านมาหาท่าน เขาเป็นมะเร็งในมดลูก ท่านทำมือให้ดูว่าก้อนเนื้อมีขนาดเท่าลูกส้มโอ หมอบอกว่าต้องผ่าตัด เขากลัวมากเลยมาหาท่าน ท่านก็เมตตาให้เขาดื่มน้ำมนต์และให้ภาวนาไปด้วย ชาวบ้านผู้นั้นก็ปฏิบัติตามคือดื่มน้ำมนต์และภาวนาพุทธัง ธัมมัง สังฆัง สรณังคัจฉามิ อย่างเคร่งครัดจนครบ 3เดือนก็ไปหาหมอตรวจดูปรากฏว่าก้อนเนื้อนั้นได้หายไปอย่างน่าอัศจรรย์

หลังจากที่ท่านเล่าให้ฟังแล้วท่านก็เมตตาอธิษฐานจิตดอกบัวให้ข้าพเจ้านำกลับไปต้มกับน้ำมนต์ดื่มเป็นประจำทุกวันและให้ภาวนาไตรสรณคมน์ไปด้วย คืนหนึ่งข้าพเจ้านอนหลับฝันไปว่า ข้าพเจ้ากับสามีนั่งอยู่ในเรือลำหนึ่งโดยนั่งข้างหน้าและมีคนนั่งอยู่กันเต็มลำ เรือลำนี้มุ่งหน้าข้ามไปยังเกาะกลางทะเล บนเกาะมีคุณตาคุณยายนั่งอยู่ในกระท่อม

พอไปถึงคนทั้งหลายก็ขึ้นฝั่งไปให้ท่านทั้งสองรักษาโรคให้ด้วยการเป่า เมื่อท่านทั้งสองเป่ารักษาให้คนทั้งหลายก็หายจากโรคภัยไข้เจ็บในทันทีแล้วพากันกลับลงเรือ ส่วนข้าพเจ้าเป็นคนสุดท้ายที่เข้าไปขอให้ท่านทั้งสองช่วยรักษา คุณตาคุณยายกลับบอกว่า “ข้าช่วยเอ็งไม่ได้” ได้ยินเพียงเท่านี้ข้าพเจ้าก็ร้องไห้อ้อนวอนขอให้ท่านทั้งสองช่วยด้วยเถิด และข้าพเจ้ายังตัดพ้อว่าคนอื่นเขามากันเต็มลำเรือท่านยังช่วยได้ทำไมเราคนเดียวท่านไม่ช่วย

อ้อนวอนทั้งน้ำตาอยู่นานก็ไม่เป็นผล ข้าพเจ้าจึงเดินร้องไห้กลับมาเพื่อจะลงเรือ ทันทีนั้นก็ได้ยินเสียงท่านเรียกแล้วพูดว่า “เอาอย่างนี้มีคนเดียวที่ช่วยได้” ข้าพเจ้ารีบถามว่าเป็นใคร ท่านก็บอกว่า “หลวงพ่อเกษม เขมโก ที่ลำปาง” ข้าพเจ้าจึงพูดว่าหลวงพ่อเกษม เขมโกท่านพบยาก ไปก็ลำบากไม่รู้จักใครที่จะพาไป ท่านบอกว่าให้ไปอยุธยาแล้วจะมีคนพาไป


เมื่อตื่นขึ้นมาข้าพเจ้าก็รีบไปหาหลวงพ่อดู่ที่วัดสะแกทันที ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณบ่าย 3โมงแล้วข้าพเจ้ากราบเรียนท่านให้ฟังถึงความฝัน ท่านก็เลยพานั่งสมาธิ กำหนดพาข้าพเจ้าไปกราบหลวงพ่อเกษม เขมโก ที่สุสานไตรลักษณ์แล้วนิมนต์หลวงพ่อเกษม เขมโกมาวัดสะแก

เป็นเรื่องน่าอัศจรรย์ยิ่งนักที่ หลวงพ่อเกษม เขมโก ท่านมาให้เห็นเป็นกายเนื้อนั่งอยู่ด้านขวามือของหลวงพ่อดู่ แล้วข้าพเจ้าก็กราบเรียนท่าน หลวงพ่อเกษมท่านก็รักษาให้โดยการเป่า หลวงพ่อดู่ท่านยังเมตตาฝากข้าพเจ้ากับหลวงพ่อเกษมว่า วันข้างหน้าหากข้าพเจ้ามีอะไรติดขัดก็จะขอให้กราบเรียนหลวงพ่อเกษม เขมโก ซึ่งท่านก็พยักหน้ารับ ข้าพเจ้านึกรู้ทันทีว่าหลวงพ่อดู่จะต้องละสังขารก่อนหลวงพ่อเกษม แน่นอน

พอกลับมาบ้านอาการที่เป็นอยู่ก็ไม่ทรุดโทรมแต่ค่อย ๆ ดีขึ้น ทว่าหลังจากที่หลวงพ่อดู่ท่านละสังขาร ข้าพเจ้างานยุ่งมากทำให้จิตไม่ค่อยมั่น ภาวนาบ้างไม่ภาวนาบ้าง แล้วก็เชื่อผู้อื่นที่หวังดีแนะนำไปหาหมอหลายหมอ จิตจึงไม่นิ่งนั่งสมาธิไม่ค่อยดี ร่างกายจึงเริ่มทรุดโทรมต้องเข้าโรงพยาบาลผ่าตัด เมื่อผ่าตัดเสร็จและฟื้นขึ้นมา ข้าพเจ้าได้เห็นวิญญาณของผู้ชายคนหนึ่งกลายเป็นไก่ตัวผู้ตัวใหญ่มากยืนอยู่ เห็นเหนียงที่คอยาวจนเกือบถึงพื้น เขาบอกว่าข้าพเจ้าเคยช่วยแม่จับขาเขาทำร้ายเขาถึงชีวิต ไปทำเขาไว้เขาโกรธก็เลยตามมาจะแก้แค้น รอโอกาสที่จะแก้แค้นข้าพเจ้ามานานจนกระทั่งตัวเขาแก่มากเหนียงยาวเกือบถึงพื้น



หลังจากผ่าตัด 6เดือนหมอก็ให้กลืนน้ำแร่ฆ่าเชื้อและป้องกันมะเร็งที่คอ 7 วันวันแรกประมาณบ่าย 3 โมง กลืนน้ำแร่หยดเล็ก ๆ พอบ่าย 5โมงคอเริ่มบวมแดงไปหมดกลืนน้ำลายกลืนน้ำไม่ได้ ต้องนอนอยู่ในห้องสี่เหลี่ยม เตียงที่นอนล้อมรอบด้วยแผ่นตะกั่วกันรังสีอยู่คนเดียวห้ามเยี่ยม หมอและพยาบาลจะเข้ามาต้องใส่ชุดกันรังสี ข้าพเจ้าเกิดอาการแพ้มากจึงกดออดเรียกหมอบอกหมอถึงอาการ แต่หมอก็ไม่เชื่อคงเพราะกรรมมาบังไว้ ตอนทุ่มครึ่งพยาบาลนำยานอนหลับมาให้ทานก็แอบเอาไว้ไม่ยอมทาน

ข้าพเจ้าสวดมนต์ไหว้พระ-รับศีลเพื่อเตรียมตัวตาย เพราะจำได้ว่าหลวงพ่อดู่ท่านสั่งแล้วสั่งอีกเป็นสิบ ๆ ครั้งก่อนที่ท่านจะละสังขารว่า.. “ก่อนตายสำคัญมากต้องมีสติภาวนารักษาศีล”
และเนื่องจากข้าพเจ้าเคยอ่านหนังสือของหลวงพ่อฤาษีลิงดำท่านเขียนไว้ว่า ก่อนตายให้นึกถึงพระนิพพานและให้ภาวนาว่า “นิพพานัง ปรมัง สุขัง” ข้าพเจ้าจึงได้ทำตามแล้วก็นอนทำสมาธิภาวนาไปเรื่อย ๆ จิตก็ดี พอภาวนาไปได้พักหนึ่งจิตก็หวนคิดถึงลูกคนเล็กซึ่งมีอายุเพียงขวบกว่า ๆ เกิดความคิดว่าเมื่อตายแล้วหากไปนิพพานก็จะไม่ได้กลับมาเห็นลูกอีก เลยเปลี่ยนคำภาวนาเป็น พุทธัง สรณัง คัจฉามิ ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ สังฆัง สรณัง คัจฉามิ จิตก็รวมดี

ไม่นานนัก ข้าพเจ้าก็เห็นตัวเองสวมชุดขาวออกเดินไปในทุ่งอันกว้างใหญ่ มีต้นข้าวเขียวขจีอ่อนพลิ้วไปตามกระแสลม ทันใดนั้น ข้าพเจ้าก็เห็นดวงสว่างปรากฏขึ้นและเห็นหลวงพ่อดู่ท่านมา จึงรีบตรงเข้าไปกราบท่าน ท่านก็พาไปยังกุฎิที่ท่านอยู่ ซึ่งหน้ากุฎิท่านนั้นมีลำธารเป็นแก้วใส และมีต้นโพธิ์ทองแก้วเป็นแก้วใส 2 ต้นสูงประมาณ 2 เมตรอยู่ด้านหน้ากุฎิ

ท่านนั่งห้อยขาอยู่บนกุฎิซึ่งเป็นทองสวยอร่ามมาก ข้าพเจ้าก็เข้าไปกราบท่านแล้วบอกว่าจะขออยู่กับท่านตลอดไปไม่กลับ ท่านก็บอกว่า “อยู่ไม่ได้บุญยังไม่พอ” ข้าพเจ้าร้องไห้ทวงสัญญาว่าหลวงพ่อเคยรับปากลูกว่าจะให้ลูกเกาะชายผ้าเหลืองไปทุกภพทุกชาติลูกจะไม่ขอกลับไปแล้ว ท่านจึงพูดว่า “เอาอย่างนี้ก็แล้วกันลงไปทำความดีอีก 10 ปี...แล้วค่อยว่ากันใหม่” ก็เลยตกใจตื่นขึ้นมา ดูนาฬิกาเป็นเวลาเกือบตี 4 และเป็นที่น่าอัศจรรย์ยิ่งนัก เพราะอาการที่ป่วยอยู่ทุกอย่างได้เริ่มหายเป็นปกติ ข้าพเจ้าอยู่โรงพยาบาลครบ 7วัน ก็ได้กลับบ้าน และหายจากโรคร้ายอย่างเด็ดขาดไม่มีอาการเจ็บป่วยอีกเลย

ข้าพเจ้าได้แต่กราบแทบเท้าหลวงพ่อทั้งสองเพื่อขอบพระคุณที่ท่านมีเมตตาอนุเคราะห์ให้ความช่วยเหลือข้าพเจ้าและครอบครัวในทุก ๆ เรื่องตลอดมากระทั่งทุกวันนี้

ที่มา: บทความ-เรื่องราวน่ารู้ เว็ปนวรัตน์

 

ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 3 คน ( เป็นสมาชิก 3 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) [ แนะนำเรื่องเด่น ]

MrCHAN, ปู ท่าพระ, ddd445


;aa44 อรุณสวัสดิ์ยามเช้าครับพี่ตี๋ พี่ปู และทุก ๆ ท่าน...

 

สวัสดียามเช้าคุณปู คุณวัน และทุกๆท่าน
ขอให้สุขกาย สุขใจกันนะครับ
เนต .... เป็นหวัด คัดจมูกอีกแล้วครับ
พระสิวลี...ลป.บุญมี โชติปาโล วัดสระประสานสุข อุบล

 

เล่าเรื่องหลวงปู่อ่อนสา โดยครูนก
โพสต์ที่ 89 หน้าที่ 9

นโม วิมุตฺตานํ

ขอความนอบน้อมของข้าพเจ้า จงมีแด่ท่านผู้พ้นแล้วทั้งหลาย

นโม วิมุตฺติยา

ขอความนอบน้อมของข้าพเจ้า จงมีแด่วิมุตติธรรมความหลุดพ้นของท่านเหล่านั้น

​

 

สวัสดียามเช้าครับพี่ตี๋ พี่โญ คุณธีระศาสตร์

หลังๆมานี่เว็ปมีปัญหาค่อนข้างบ่อยขึ้นทุกทีคร๊าบบ

 

พระรูปเหมือนพระอาจารย์ฟัก สนฺติธมฺโม



จำนวนสร้าง เนื้อทองคำ ๓ องค์ เนื้อเงิน ๘๔ องค์ เนื้อทองแดง ๕๐๐ องค์



นำเข้าพิธีต่าง ๆ และขอเมตตาจากครูบาอาจารย์
๑ พิธีพุทธาภิเษก ณ วัดราชบพิธสถิตมหาสีมาราม ๑๒ ก.ย.๕๓
๒ พิธีพุทธาภิเษก ณ วัดประทีปปุญญาราม ๑๔ ก.ย.๕๓
๓ หลวงปู่เคน เขมาสโย ๘ ต.ค.๕๓
๔ หลวงปู่ลี กุสลธโร ๙ ต.ค.๕๔
๕ พระอาจารย์บุญช่วย ปุญญวนฺโต ๘ มิ.ย.๕๔
๖ พระอาจารย์อุทัย สิริธโร ๑๐ มิ.ย.๕๔
๗ พระอาจารย์อุ่นหล้า ฐิตธมฺโม ๑๒ มิ.ย.๕๔
๘ พระอาจารย์สุธรรม สุธมฺโม ๑๓ มิ.ย.๕๔
๙ พระอาจารย์เปลี่ยน ปัญญาปทีโป ๑๔ ก.ค.๕๔
๑๐ หลวงปู่สังข์ สังกิจโจ ๑๔ ก.ค.๕๔

 

นับ ๑ ถึง ๑๐ เหมือนเดิมครับพี่ปู...

 

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ปู พี่โญ พี่ตี๋และทุกๆท่าน...(^_^)

 

​

 

ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าพี่ปู "กินหมาก" ด้วย...

 

สวัสดีคุณโญ คุณนอร์ คุณปูและทุกๆท่าน

 

สวัสดีครับพี่ตี๋

 

กลายเป็นองค์ดาราที่ถูกนำไปเขียนบทความครับ


บทความนี้ครับ
http://www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROaWRXUXdOekUxTURJMU5nPT0=