เรื่องเด่น เพื่อนต่างภพภูมิ

เพื่อนต่างภพภูมิ​

ความเชื่อเรื่องการเวียนว่ายตายเกิดมีมาแต่โบราณ เชื่อว่าทุกชีวิต ต่างก็เคยผ่านภพชาติในอดีตที่ซับซ้อนมานับไม่ถ้วน โลกที่ทุกคนอาศัยอยู่นี้ นอกจากเพื่อนมนุษย์ด้วยกันแล้ว ยังมีเพื่อนในภูมิอื่นร่วมสังสารวัฏอาศัยอยู่ด้วย ที่มองเห็นได้ด้วยตาคือ สัตว์ในเดรัจฉานภูมิ และที่เป็น 'อาทิสมานกาย' มองไม่เห็นด้วยตา แต่อาจสัมผัสได้ด้วยจิต เช่น เปรต เทวดา เป็นต้น

​

ท่านอาจารย์ทองทิว สุวรรณทัต ได้เล่าเรื่องวิญญาณซึ่งท่านเคยประสบด้วยตนเอง ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ 'เดลินิวส์' ขอนำมาเล่าสู่กันฟังดังนี้ ...

เมื่อประมาณปี พ.ศ. 2496 ท่านอาจารย์ทองทิว สุวรรณทัต ยังต้องเข้าป่าช่วยบิดาคัดเลือกไม้เบญจพรรณ เพื่อตัดทอนเป็นซุงล่องเข้ามาขายในกรุงเทพฯ วันหนึ่ง เดินสำรวจไม้ในดงน้ำคบ ตั้งแต่ปากดงจนทะลุปลายดง เพลินจนไม่สามารถหวนกลับออกไปทางปากดงได้ก่อนตะวันตกดิน

การเดินป่าในยามค่ำคืนมีอันตรายรอบด้าน เพราะในเวลานั้น สัตว์ใหญ่เช่นเสือและหมีควายยังมีอยู่ชุกชุม ท่านอาจารย์จึงปรึกษากับคนนำทางชื่อ 'ก้าน' ได้ความว่าเลยดงน้ำคบไป จะมีหมู่บ้านเล็ก ๆ อาจจะพอขออาศัยพักค้างแรมสักคืนหนึ่งได้ ทั้งสองจึงรีบเดินทางกันต่อ แทบจะหมดแรง

​

ก็พอดีเห็นวัด ๆ หนึ่งตั้งอยู่เบื้องหน้า
วัดนั้นดูเป็นวัดเก่าแก่ มีเจดีย์เก่าซอมซ่อตั้งอยู่ ต้นไม้ขึ้นตามฐานรุงรัง กุฏิและศาลาทรุดโทรมเพราะขาดการบูรณะ แต่บริเวณลานวัดสะอาด

ขณะที่จะขึ้นไปบนศาลาใหญ่ที่มีกุฏิพระล้อมรอบ ก็มีพระรูปหนึ่งเดินลงบันไดสวนมา จึงกราบนมัสการถามท่านว่า ท่านสมภารอยู่กุฏิไหน พระก็ชี้ไปทางซ้ายมือแล้วรีบลงบันไดไป ทั้งสองคนจึงค่อย ๆ ย่องไปตามแผ่นกระดานที่ผุพัง เดินตรงไปยังกุฏิตามที่พระรูปนั้นบอก เพื่อขออนุญาตท่านสมภารพักแรมบนศาลาหอฉันสักคืนหนึ่ง

เมื่อไปถึงก็พบพระภิกษุรูปร่างอ้วนขาว อายุเลยวัยกลางคนไปแล้ว ครองจีวร เคี้ยวหมาก นั่งคอยต้อนรับอยู่ ท่านสมภารได้สอบถามความเป็นมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสและพยักหน้าอนุญาต ขณะที่สนทนากันอยู่นั้น สังเกตเห็นว่าท่านฉันหมากไม่หยุดปาก นาน ๆ ก็หยิบกระโถนปากแตรมาบ้วนน้ำหมากเสียครั้งหนึ่ง แล้วก็สนทนาต่อ เมื่อหมากหมดคำท่านก็หยิบจากพานแก้วมาฉันใหม่ แสดงว่าท่านติดหมากเหลือเกิน แต่กิริยาท่าทีของท่านสมกับเป็นพระเถระ พูดจาปราศรัยด้วยความนุ่มนวลอ่อนโยน ทำให้เกิดศรัทธาเป็นอย่างมาก

และด้วยความศรัทธานี้เอง ทำให้พี่ก้านกราบนมัสการขอของดีจากท่านไปคุ้มครองตัว ท่านฟังแล้วก็หัวเราะ บอกว่า 'โยมขอของดีจากอาตมาไปทำไม ในเมื่อตะกรุดโทนที่โยมคาดสะเอวอยู่ก็ขลังไม่ใช่เล่นนี่นะ'

คำพูดของท่านสมภารทำให้พี่ก้านถึงกับสะดุ้งว่าทราบได้อย่างไร เพราะแม้แต่ตัวอาจารย์ทองทิวที่รู้จักมักคุ้นกับพี่ก้านมานาน ก็ยังไม่เคยเห็นแกควักออกมาอวดสักครั้ง ไม่เพียงเท่านั้น ท่านสมภารยังหันมาทางอาจารย์ทองทิวแล้วพูดลอย ๆ ว่า 'อีกคนไม่มีตะกรุด แต่มีพระนางพญา

​

ท่านอาจารย์ถึงกับตะลึง ด้วยในสมัยนั้น ที่จังหวัดพิษณุโลก เขาขุดกรุวัดนางพญา ได้พระมามากมาย ท่านเองก็ได้มาองค์หนึ่ง จึงแขวนติดตัวไว้เสมอ แต่ที่น่าอัศจรรย์คือ ท่านใส่เสื้อยืดคอกลมแขนสั้นแล้วสวมเสื้อคลุมข้างนอกทับอีกชั้นหนึ่ง แต่ทำไมท่านสมภารจึงทราบได้ ?

แล้วท่านสมภารก็ลุกขึ้นจากอาสนะ พลางบอกว่า 'ไหน ๆ โยมก็ออกปากทั้งที อาตมาจะให้ของดีสักอย่างหนึ่ง'

ในขณะที่ท่านสมภารเข้ากุฏิไปเพื่อรื้อหาของดีให้นั้น สังเกตได้ว่าไม่มีพระเณรรูปใดโผล่มาให้เห็นเลย แสงไฟจากตะเกียงหรือเทียนที่จะส่องลอดออกมาจากกุฏิใดกุฏิหนึ่งก็ไม่มี ทั้ง ๆ ที่เป็นเวลามืดค่ำสนิทแล้ว บริเวณที่นั่งสนทนากันอยู่นั้น มีแสงสว่าง แต่เมื่อสมภารท่านเข้าไปในกุฏิ แสงสว่างเรืองรองก็พลันหายไปด้วย

ขณะที่กำลังใช้สายตาสำรวจรอบ ๆ อยู่นั้น ก็พอดีมีคนกลุ่มหนึ่งจุดไต้แดงโร่เดินผ่านหน้าศาลา ท่านอาจารย์จึงส่งเสียงกระแอมกระไอดัง ๆ คนกลุ่มนั้นชะงักอยู่ครู่หนึ่ง ก็มีเสียงตะโกนถามออกมาว่า 'ใครอยู่บนนั้น ?'

ทั้งสองคนจึงเดินไปยืนตรงหัวบันได จากแสงไต้ที่สว่างส่องหน้า ทำให้ใครคนหนึ่งจำท่านอาจารย์ได้ อุทานออกมาว่า 'คุณหนู' แล้วกระโจนขึ้นบนศาลาคว้าข้อมือท่านและพี่ก้านลากลงบันไดไปโดยไม่พูดจาสักคำ

เมื่อพากันออกมาไกลพอสมควร จึงบอกเหตุผลว่า 'วัดนั้นร้างมาเกือบ 40 ปีแล้ว ไม่เคยมีพระจำพรรษาแต่ไหนแต่ไร เคยมีคนโดนหลอกมาหลายรายแล้ว'

ท่านอาจารย์เชื่ื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง พอรุ่งเช้าจึงพากันกลับไปที่วัดแห่งนั้น ครั้นขึ้นไปบนศาลาที่ผุพัง ก็เดินตรงไปที่กุฏิซึ่งท่านสมภารได้นั่งสนทนากับท่านเมื่อค่ำวาน เห็นหยากไย่เต็มไปทั้งกุฏิ กระโถนที่ท่านบ้วนน้ำหมากก็ยังตั้งอยู่ แต่ไม่มีน้ำหมากสักหยด อาสนะก็ไม่ปรากฏ ประตูกุฏิก็ปิดสนิท ไม่มีวี่แววว่าเคยเปิดออกมาเลย

ชาวบ้านเล่าว่า ท่านสมภารที่ทั้งคู่ไปกราบไหว้นั้น เป็นพระสมภารรูปสุดท้ายของวัดนี้ ชื่อหลวงพ่ออิ่ม มีอาคมขลัง เมื่อท่านมรณภาพแล้วยังไม่ไปไหน ยังคงวนเวียนอยู่ในวัดนี้ บางคืนชาวบ้านได้ยินเสียงท่านสวดมนต์ดังขรม บางคืนเห็นท่านออกมาเดินจงกรม !

อาจารย์ทองทิว สุวรรณทัต
นักหนังสือพิมพ์อาวุโส

เครดิต...https://www.facebook.com/ppeerakul/posts/646665168727746

 

แล้วท่านสมภารก็ลุกขึ้นจากอาสนะ พลางบอกว่า 'ไหน ๆ โยมก็ออกปากทั้งที อาตมาจะให้ของดีสักอย่างหนึ่ง'

ในขณะที่ท่านสมภารเข้ากุฏิไปเพื่อรื้อหาของดีให้นั้น สังเกตได้ว่าไม่มีพระเณรรูปใดโผล่มาให้เห็นเลย แสงไฟจากตะเกียงหรือเทียนที่จะส่องลอดออกมาจากกุฏิใดกุฏิหนึ่งก็ไม่มี ทั้ง ๆ ที่เป็นเวลามืดค่ำสนิทแล้ว บริเวณที่นั่งสนทนากันอยู่นั้น มีแสงสว่าง แต่เมื่อสมภารท่านเข้าไปในกุฏิ แสงสว่างเรืองรองก็พลันหายไปด้วย

ตกลงหลังจากรุ่งเช้ากลับไปที่วัด ท่านอาจารย์ทองทิวกับพี่ก้าน ได้ของดีจากพระท่านกลับมาด้วยรึเปล่าคะ แบบมีแบบพระท่านมาเข้าฝันต่อไม๊ อะไรแบบนี้

วัดนี้อยู่ที่ไหนคะ จังหวัดอะไร เท่าๆ ที่อ่านมานี่ไม่รู้สึกกลัวเลย แต่กลับรู้สึกดีตรงที่ สองท่านนั้นหลงทางแล้วเจอพระ(หลวงพ่ออิ่ม) โชคดีมีบุญจังเลยนะคะ

 

แล้วท่านสมภารก็ลุกขึ้นจากอาสนะ พลางบอกว่า 'ไหน ๆ โยมก็ออกปากทั้งที อาตมาจะให้ของดีสักอย่างหนึ่ง'

ก็ที่ท่านมาปรากฏให้เห็นและนั่งคุยด้วยนั่นก็เป็นของดีที่ท่านให้แล้วละ

ชาวบ้านเล่าว่า ท่านสมภารที่ทั้งคู่ไปกราบไหว้นั้น เป็นพระสมภารรูปสุดท้ายของวัดนี้ ชื่อหลวงพ่ออิ่ม มีอาคมขลัง เมื่อท่านมรณภาพแล้วยังไม่ไปไหน ยังคงวนเวียนอยู่ในวัดนี้ บางคืนชาวบ้านได้ยินเสียงท่านสวดมนต์ดังขรม บางคืนเห็นท่านออกมาเดินจงกรม !

เรียกว่าเป็นมงคลแห่งบุญดีแท้ที่ได้พบหลวงพ่ออิ่มที่มีอาคมขล้ง น่าจะขอกระโถนปากแตรที่ท่านใช้บ้วนหมากกลับมาบูชาด้วยนะคะ นั่นละของดีแท้

 

ชอบเรื่องนี้ครับผม

 

ขอบคุณที่เล่าสู่กันฟัง

 

ชาวบ้านเล่าว่า ท่านสมภารที่ทั้งคู่ไปกราบไหว้นั้น เป็นพระสมภารรูปสุดท้ายของวัดนี้ ชื่อหลวงพ่ออิ่ม มีอาคมขลัง เมื่อท่านมรณภาพแล้วยังไม่ไปไหน ยังคงวนเวียนอยู่ในวัดนี้ บางคืนชาวบ้านได้ยินเสียงท่านสวดมนต์ดังขรม บางคืนเห็นท่านออกมาเดินจงกรม !



โอ้โหหลวงตาขยันเป็นเลิศเลยนะคะตายไปก็ยังทำกิจของสงฆ์อยู่

 

เห็นด้วยค่ะ หลวงตาขนาดที่ลาจากภพภูมินี่ท่านก็ยังมีมานะหาทางสู่พระนิพาน

 

นึกกลัวอยู่นะครับเรื่องนี้ แต่นึกถึงคนสมัยก่อนจิตใจมั่นคงมากไม่เหมือนคนทุกวันนี้

 

สนุกดีครับ ไว้มีเรื่องอื่นเอามาเล่าให้ฟังอีกนะครับ ขอขอบคุณและขออนุโมทนานะขอรับ

 

ผมรู้สึกเลื่อมใสมากกว่ากลัวนะครับ....ตอนนี้วัดนั้นยังมีอยู่มั๊ย..

 

(k)อยากไปนมัสการหลวงพ่ออิ่มจัง เผื่อฝากตัวเป็นลูกศิษย์ท่าน แต่เรื่องคงนานมากแล้ว(พ.ศ.๒๔๙๖) และวัดก็คงไม่ร้างแล้วในปัจจุบัน อยากทราบว่าอยู่ที่ไหนเด้อ ช่วยแจ้งให้ทราบทีครับ({)

 

สาธุสาธุสาธุครับ เรื่องจริง ไม่ได้อิงนิยาย

 

ขอขอบคุณค่ะน่าสนใจมากๆค่ะ fficeffice" /><O></O>
<O></O>
สงสัยอยู่ 2 อย่างค่ะ…..<O></O>
<O></O>
1. ของดีที่ท่านสมภารจะไปหยิบมาให้นั้นจะเป็นอะไร ?<O></O>
<O></O>
2. พอจะทราบไหมคะว่ามีอะไรเป็นสาเหตุให้วิญญาณ
ของท่านสมภารยังคงวนเวียนอยู่ในวัดคะ ? <O></O>
<O></O>
ก่อนวิญญาณของท่านสมภารจะุลุกไปหยิบของดี
ท่านคงทราบล่วงหน้าว่าจะมีคนเดินผ่านมากระมังคะ<O></O>

 

สาธุ

 

ผมลองเสิจหลายคีเวิร์ดมากเพื่อที่จะหาว่าวัดแห่งนั้น ปัจจุบันนี้อยู่ที่ไหน เป็นอย่างไร แต่ก็ไม่มีวี่แววอะไร

แต่ก็ไปเจอเว็ปหนึ่งรวบรวมเรื่องราวของ อ.ทองทิว สุวรรณทัต เอาไว้อยู่หลายเรื่อง
ก็ลองเข้าไปอ่านเล่นต่อกันได้นะ ทางซ้ายจะมีเมนู ของแต่ละเรื่องอยู่
misc-thong-tue-index-page.htm

 

สาธุ จิตอยู่ที่ใจ ใจอยู่ที่จิต

 

ได้ของดีมาจริง ๆ แต่ท่านไม่ได้เล่าไว้ในหนังสือ กลัวโดนไถ