สมเด็จเกาะพงัน หลวงปู่จันทร์ วัดโฉลกหลํา

วันนี้ถ้ามีเวลาจะเอาเจ้าเงาะถอดรูปแล้วถ่ายมาให้ชมกันครับ

 

เอาอย่างงั้นเลยนะท่านUP ไอ้รักคุดนะเข้าใจ แต่ไอ้ที่ว่าตุ๊ดหน่ายนี้สิไม่มีประสบการณ์ซะด้วยสงสัยต้องขอคำแนะนำจากท่าน UP ผู้ที่มีประสบการณ์โชคโชนซะแล้ว 555

 

ยังไงก้อขอขอบคุณท่าสุเชษฐด้วยครับ ที่มีข่าวมาบอกซึีงผมเคยบอกแล้วว่ากะทู้ไม่มึผลประโยชน์เจือปนมีแต่คุยกันในฐานะเหล่ามวลมิตรครับ ถ้ายิ่งจุะตั้งตนเป็นอาจารย์ไม่ได้ดอกครับเพราะคนโง่งมเยี่ยงผมเป็นไม่ได้ดอกครับ มาคุยกันแลกเปลี่ยนความรู้กันนะครับ

 

เป็นเม็ดพุทธรักษาหรือเปล่าครับ

 

ไม่แน่ใจท่าน พี ต้องส่องจากองค์จริงครับ ถ้ายากรู้รีบส่งมาให้ดูเร็วๆ 555

 

ท่านเจ้าของพระรีบส่งเลยครับ 55++ เดี๋ยวท่านอู๊ดส่องเสร็จผมจะได้ยืมส่องต่อครับ

 

ตอนนี้ยังตกลงราคากันไม่ลงตัวครับ เพื่อนก็ไม่รู้ว่าจะแบ่งให้เท่าไหร่ ส่วนกระผมก้ไม่ทราบว่าควรรับเข้าเท่าไหร่ดี 55555 ใครรู้ราคาเหมาะสมช่วยแนะนำด้วยครับ

 

ง่ายๆครับ ดูว่าเพื่อนชอบอะไร พระเครื่องรุ่นไหนที่ราคาเอื้อมถึง นำไปแลกกันจะดีกว่าการซื้อ-ขายนะครับยังไงก็เพื่อนกัน

 

ผมขอต่อคิวท่านพื ครับท่านทาอิกะผมสายตาไม่ค่อยดีอาจจะต้องเสียเวลาวิเคราะห์ทางเคมีด้วยต้องใช้เวลานานมากๆๆๆๆท่านอาจจะต้องมาจำวัดที่ผมตลอดไปเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ขอให้พระมาอยู่ให้คุณบูชาครับคุณทาอิกะ

 

ถ้าเป็นเพื่อนผมละก็ 285 ลิตร ซัก3กรม+โซดา ก็อยู่แล้ว 55555

 

ถ้าเรื่องโชกโชนต้องน้องไทแทนเลย ป่านนี้เป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ คงทำเอาทั้งสาวแท้สาวเทียมในม๊อบทะเลาะกันเละแล้วมั๊ง 555

 

เล่าประสบการณ์ครับ ไต๋เบี้ยวออกทะเลมาตั้งแต่เป็นหนุ่มกระทงไต่เต้าจนได้ขึ้นเป็นไต๋เรือหากินอยู่ฝั่งอ่าวไทยซึ่งจัดว่าเป็นไต๋เรือที่มีชื่อเสียงคนหนึ่ง ต่อมาการทำประมงที่จังหวัดระนองบูมมากไต๋เบี้ยวก้อเป็นไต๋รุ่นบุกเบิกท่านหนึ่ง ไปเป็นไต๋ระนองต้องออกไปหากินที่ทะเลแถบฝั่งพม่าซึ่งนับว่าเสี่ยงอันตรายยิ่งนัก แต่ไต๋เบี้ยวก้อยินดีที่จะเสี่ยงเพราะรายได้มันงามยิ่งนัก หลายปีที่ที่ไปลากปลาที่พมา่ผ่านความยุ่งยากและความอันตรายหลายอย่าง แต่ก้อผ่านพ้นไปด้วยดีเพราะที่คอแขวนพระเกาะพงันติดตัวไว้ตลอดเวลา พอวัยล่วงเลยก้อเริ่มแพ้สังขารไปตามวัยโรคภัยหลายชนิดเริ่มรุมเร้า หนักที่สุดคือโรคหัวใจจึงต้องเลิกการเป็นไต๋ที่ระนองเสียซึ่งทางเจ้าของก้อรู้สึกเสียดายฝีมือของไต๋เบี้ยวมาก แล้วยังกำชับว่าถ้าหายดีเมื่อไหร่ให้กลับมาเป็นไต๋อีก ไต๋เบี้ยวกลับมารักษาตัวที่บ้านก้อรับจ้างออกเรือไดปลาขนาดย่อม ซึ่งเข้าฝั่งบ่อยและงานไม่หนักจึงมีเวลาพักผ่อน แต่เดิมครอบครัวมีรายได้ดีพอมาออกเรือขนาดเล็กเหนื่อยน้อยแต่รายได้ก้อน้อยตามไปด้วยเมื่อเป็นเวลานาน ก้อรู้สึกขัดสนเงินทองทำให้นึกถึงรายได้เมื่อครั้งเป็นไต๋ที่ระนอง จึงหาทางดิ้นรนกลับไปเป็นไต๋ที่ระนองทั้งๆที่อาการป่วยของตัวเองยังไม่หายเลย จึงขอกลับไปที่เจ้าของเรือเดิมๆก้อยินดีเพราะร้ซึ้งในฝีมือไต๋เบี้ยวดี ตกลงกันว่าให้คนในเรือช่วยแบ่งเบาภาระไต๋มากๆ เมื่อเรือเดินทางไปที่ตำแหน่งลากปลาที่พม่าระหว่างเดินทางไต๋เบี้ยวบอกนายท้ายว่า จะไปเยี่ยวที่ท้ายเรือผ่านไปเป็นเวลานานนายท้ายเรือจึงเอะใจว่า ไต๋หายไปๆดูจนทั่วเรือก้อไม่พบ จึงรู้ว่าไต๋ตกทะเลไปแล้วจึงวิ่งเรือย้อนรอยกลับไปทางเก่าเป็นเวลานานจึงพบร่างของไต๋ลอยปริ่มอยู่ในนำ้ ทางเรือดีใจมากรีบวิ่งไปหาแตีร่างนั้นเป็นร่างที่ไร้วิญญาณเสียแล้ว ยังพบว่าไต๋เบี้ยวอมพระเกาะพงันที่เลี่ยมทองไว้ในปากอยู่เลย เรือจึงต้องกลับไปฝั่งไทยที่ระนองเหมือนเดิมทาลแพทย์ได้ชันสูตรลงความเห็นว่า ไต๋เบี้ยวไม่ได้ตายเพราะจมนำ้เเพราะในปอดไม่มีนำ้ทะเลสำลักเข้าไปสาเหตุการตายน่าจะมาจากโรคหัวใจกำเริบจนวายตายถ้ามาเจอร่างของเขาเร็วอีกสักหน่อยก้อน่าจะรอดตาย

 

ขออภัยครับมาช้าเพราะมัวแต่ถ่ายรูปพระอยู่

 

อ้าวทำไมอัพรูปลงไม่ได้ซะงั้น เดี๋ยวลองใหม่

 

เพิ่งเสร็จงานเอกสาร
แอบเข้ามาอ่านทุกวัน
เป็นกำลังใจให้ครับทุกๆท่าน

 

พยายามลงรูปอยู่แต่ลงไม่ได้มีเพื่อนสมาชิกท่านใดเป็นเหมือนผมหรือเปล่า แย่จังเดี๋ยวพรุ้งนี้ลองใหม่

 

ลองใช้วิธีฝากไฟล์แล้วก๊อปปี้ลิ้งค์มาวางสิครับท่านอู๊ด

 

หลวงปูจันทร์

 

สงสัยเป็นเหมือนผมแน่เลยลงรูปไม่ได้

 

เซ็งเลย ลงรูปไม่ได้ ผู้ดูแลช่วยแก้ไขโดยด่วนครับ