คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ประสบการณ์พระพุทโธน้อยและของอธิษฐาน

สวัสดีครับน้องไชยยันต์ ^^

สวัสดีครับน้อง kengeg ^^

 

สวัสดีครับพี่เสือ ^^

ดีครับพี่ งานเยอะ เงินก็เยอะตาม เดินทางปลอดภัย บารมีคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม คุ้มครองรักษาครับ ^^

 

วันนี้ต้องขอตัวทุกท่านพักผ่อนก่อนนะครับ ค่ำคืนนี้ขอบารมีคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม คุ้มครองลูกหลานและศานุศิษย์ทุกท่านให้ปลอดภัยแคล้วคลาดจากภยันตรายทั้งปวง นอนหลับให้ได้เงินหมื่น นอนตื่นให้ได้เงินแสนเงินล้าน ทุกท่านเทอญ

sleeping_rbsleeping_rbsleeping_rbsleeping_rb


sleeping_rbsleeping_rbsleeping_rbsleeping_rbsleeping_rb​

 

กราบคุณแม่บุญเรือนด้วยความเคารพ
สวัสดีพี่เชษฐ์ พี่น้องทุกท่านครับ
อากาศร้อนมาก ดูแลสุขภาพกันด้วยนะครับ

 

กราบคุณแม่บุญเรือน

สวัสดียามเช้าพี่st-antiqueและทุกๆท่านครับ

 

กราบคุณย่าบุญเรือน โตงบุญเติม ที่เคารพยิ่ง
สวัสดีเพื่อนสมาชิกและศิษย์คุณย่าบุญเรือน โตงบุญเติม ทุกๆๆท่าน..


<a href="http://image.ohozaa.com/view2/xtnHFnoSUUJC1FYB" target="_blank"><img border="0" src="http://image.ohozaa.com/i/56a/LW6WcG.jpg" /></a>



พระคาถาพระฉิม


๏ นะชาลีติ ฉิมพาลี จะ มหาเถโร สุวรรณะมามา โภชนะมามา วัตถุวัตถามามา พลาพลังมามา โภคะมามา มหาลาโภมามา สัพเพชะนา พหูชะนา ภวันตุเม ฯ.

พระคาถานี้คุณแม่บุญเรือนได้จากสมาธิเมื่อวันศุกร์ที่ ๖ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๐๐ ท่านให้สวดตามกำลังวันเพื่อบูชาพระสิวลีมหาเถระหรือพระฉิมพลีจะเป็นมหาลาภ มหาโชค มหาโภคทรัพย์อย่างยิ่ง

กำลังวันมีดังนี้ วันอาทิตย์ ๖ วันจันทร์ ๑๕ วันอังคาร ๘ วันพุธ ๑๗ วันพฤหัสบดี ๑๙ วันศุกร์ ๒๑ และวันเสาร์ ๑๐

พระคาถาบูชาพระ
พุทธะปูชา มหาเตชะวันโต ธัมมะปูชา มหาปัญโญ สังฆะปูชา มหาโภคะวะโห ติโรกะนาถัง อัคคีปุปผัง อะหังคีเน สีสิตะสัพพะโก ธาเรนโต ลักกะตะยัง ปะระมัง สุขัง

ข้าพเจ้าทั้งหลายขอน้อมถวายซึ่งสักการะทั้งหลายเหล่านี้ แด่หลวงพ่อพุทโธทั่วไป หลวงพ่อนาค สมเด็จพระพุทธชินราชประทานพร หลวงพ่อพุทโธคลัง หลวงพ่อชนะประทานพร ขอหลวงพ่อทั้งห้า จงรับสักการะของข้าพเจ้าทั้งหลาย เมื่อได้รับแล้วจงประทานพรให้แก่ข้าพเจ้าทั้งหลาย ดังข้าพเจ้าจะขอต่อไปนี้

ข้าพเจ้าขอให้มีความเจริญรุ่งเรืองทัังกายและใจ ปราศจากโรคพยาธิทั้งปวงและมีอายุยืนนาน มีทรัพย์ศฤงคารมากมาย จะทำการใด ๆ ขอให้สำเร็จสมดังความปรารถนาทุกเมือเทอญ และข้าพเจ้าขอสักการะแด่คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ข้าพเจ้าขออัญเชิญคุณแม่จงมาสถิตย์อยู่เหนือเกล้าของลูก ๆ ทั้งหลาย คอยช่วยคุ้มครองป้องกันอันตรายทั้งปวง ป้อนกันโรคภัยไข้เจ็บ และเป็นกำลังใจให้ลูก ๆ จะคิดสิ่งใด ก็ขอให้สมความปรารถนาในทางทีทางได้เสมอตลอดกาลนานเทอญ ขอให้ใด้มรรค 4 ผล 4 นิพพาน 1 สมความปรารถนาทุก ๆ ท่าน









๘๘ . ไม่มีตัวตนสัตว์บุคคล เราเขาอะไรซักอย่าง เราเพ่งดูซี่ มันไม่เป็นแก่นเป็นสารที่ไหนเลย ถ้าเป็นแก่นเป็นสาร ทำไมคนจึงล้มหายตายไป เป็นแก่นเป็นสารเป็นตัวเป็นตนของเรา ทำไมเป็นหวัด เป็นไอ เป็นไข้ ทำไมเป็นเป็นหนาวเป็นร้อน เป็นทุกข์เป็นยาก เพราะเหตุนี้พึงเห็นว่า มันไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน

 

กราบคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ที่เคารพยิ่ง
สวัสดีครับลูกหลานและศานุศิษย์คุณแม่ฯทุกท่าน

​

วันที่สี่ของการทำงานของสัปดาห์อีกแล้วนะครับ ขอให้ทุกท่านมีความสุขกับการทำงาน ให้ทุกอย่างราบรื่นไร้ปัญหา ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวมีฝนบ้างเล็กน้อยรักษาสุขภาพกันมากๆนะครับ ขอบารมีคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม คุ้มครองให้ทุกท่านปลอดภัยจากอันตรายทั้งปวง ให้มั่งมีเงินทองโภคทรัพย์นานาอย่าได้ขาด ปราศจากอุปสรรคทั้งหลายทั้งปวงในการทำงานและการดำเนินชีวิตตลอดวันและทุกๆวันต่อไปด้วยเทอญ

 

สวัสดีครับน้องไชยยันต์ ^^

สวัสดีครับน้อง kengeg ^^

 

สวัสดีครับพี่ออโต้
ขอบคุณมากครับสำหรับคาถาพระฉิมพลีและบทกราบพระและคุณแม่ฯที่นำมาฝากกัน สวดเป็นประจำทุกวันเงินทองโภคทรัพย์หลั่งไหลมาไม่ขาดสายครับ ^^

 

กราบคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ครับ

สวัสดีครับคุณเชษฐ์ และ สวัสดีลูกหลานคุณแม่ทุก ๆ ท่านด้วยครับ

ผมร่วมอนุโมทนาบุญถวายภัตตาหารท่านเจ้าคุณฯ และถวายของอธิษฐานเข้าพิพิธภัณฑ์วัดถ้ำฯ ด้วยครับ ขอบคุณครับ

 

สวัสดีครับพี่เล็ก ^^
สาธุครับในการร่วมอนุโมทนาบุญครั้งนี้ครับ

 

กราบคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติมที่เคารพครับ
สวัสดีคุณเชษฐ์และพี่น้องทุกท่านครับ

 

ขอบคุณครับคุณเชษฐ์ เช่นกันครับ

 

สวัสดีครับพี่เสือ ^^

สาธุครับพี่ ^^

 

๖. คำอธิษฐาน ความตั้งใจเมื่อสร้างศิลาน้ำแล้ว

​

วันที่ ๒ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๐๑

แรม ๑ ค่ำ เดือนแปด ปีจอ​

กติกาการมีชีวิตอยู่ในโลก จะเป็นคนที่อยู่ในพระธรรม จะรักษาพระวินัยให้ถูกต้องตามพระราชบัญญัติของพระพุทธเจ้าโดยความซื่อสัตย์ เคร่งครัด เพื่อช่วยพุทธศาสนาให้ถูกต้อง จะได้เป็นประโยชน์กับสาธุชนทั้งหลาย (เว้นไว้แต่คนที่ไม่นับถือพุทธศาสนา ที่เป็นมิจฉาทิฏฐิ และไม่ช่วยประเทศชาติศาสนา สิ่งที่ช่วยไม่ได้ ข้าพเจ้าจะอุเบกขา) เว้นไว้แต่ธรรมจะบันดาล เขาเหล่านั้นที่กลับตัวได้ เป็นคนดี ก็ขอให้ธรรมทั้งหลายทั้งปวงจงปกปักรักษาให้เขาเจริญตามฐานะ ข้าพเจ้านางบุญเรือนจะไม่เกี่ยวข้องกับใครเลย แม้แต่ผู้ที่เคยติดต่อขอความช่วยเหลือ ก็จะไม่เกี่ยวข้องกับใคร ให้รู้จักช่วยตัวเองเพราะว่าได้ช่วยมาเป็นเวลา ๓๒ ปีเศษ

ข้อ ๑. จะอยู่ตามสบายเพื่อสอนศาสนา ถ้ามีใครสนใจในคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็จะอนุเคราะห์ให้ตามการ ในการอันควร วันธรรมดาและวันอาทิตย์ จะพลีชีวิตและเวลาให้มีค่าสมกับที่ปฏิบัติมา เพราะกาลเวลาล่วงไป จะได้ไม่ล่วงไปเปล่า จะได้เป็นประโยชน์ตนและสาธุชนพุทธบริษัททั้งหลาย เพราะที่แล้วมาได้ใช้หมอบังหน้า ให้คนไม่รู้จักคุณค่าที่แท้จริง ทุกสิ่งเหลวไหลใช้กายให้เป็นหมอนวดโตยความกรุณา เลยเสียวินัยในด้านผัสสะ ตั้งแต่บัดนี้เด็ดขาด นางบุญเรือนจะละการนวดผู้ชาย ไม่แตะต้องตั้งแต่เด็กอายุ ๗ ขวบขึ้นไป จะส่งของให้ผู้ใด และไม่รับของด้วยมือตนเอง สำหรับผู้ชาย ฝ่ายหญิงเป็นเพศเดียวกันก็ยังมีการกรุณาตามเคย จะใช้นางบุญเรือนไม่ได้เลย เว้นไว้แต่ธรรมจะบันดาลให้โปรดใครในด้านการนวด ถ้ามีอะไรแจ้งความได้ไม่ขัดข้อง นางบุญเรือนจะไม่สอดส่องเรื่องของใคร

ข้อ ๒. การบริโภคต่างๆ จะให้ถูกต้องตามพระวินัย จะไม่ขอความช่วยเหลือต่อผู้หนึ่งผู้ใดให้ช่วยในกิจการสารพัดอย่าง จะไม่มีการขอร้องจากผู้หนึ่งผู้ใด ตลอดกระทั่งคนใหม่และคนเก่า และผู้ที่ปวารณาไว้จะไม่ขอร้องสิ่งใดตลอดกระทั่งเครื่องอุปโภคบริโภคเด็ดขาด ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป

ข้อ ๓. การช่วยในด้านหมอ มีใครนำปูนหรือสิ่งของมาขอร้องให้อธิษฐานให้ เช่น ปูน ไพล พริกไท สาคู ของ ๔ อย่างนี้ ถ้านำมาตอนบ่ายจะอธิษฐานให้ตามควร จะไม่บังคับใครให้หาสิ่งของเหล่านี้มาให้ โดยใช้วาจาแนะนำ ก็ไม่แนะนำใครเด็ดขาด ถ้าใครนำมาโดยศรัทธาเชื่อมั่น ก็จะอธิษฐานให้ ขอให้ทราบตามนี้จงทั่วกัน

ข้อ ๔. วันเสาร์จะอธิษฐานตามเคย ในเมื่อยังมีชีวิตอยู่ ยอมสู้ทุกเสาร์ไม่เว้นวาย แล้วแต่สาธุชนคนทั้งหลายจะรับเอา ได้ผลหรือไม่ได้ผลอยู่ที่คนมั่น เพราะการอธิษฐานไม่มีใครเขาใช้เอาเป็นจริงจัง อย่างนางบุญเรือนไม่เคลื่อนคลาย ถ้าเชื่อมั่นแล้วต้องได้เหมือนอย่างว่า เพราะมีความกรุณาท่านทั้งหลายมาหลายปีเข้านี่แล้ว จึงต้องแกร่วทรมานกายให้ท่านหายโรครับโชครับชัย จำไว้ให้มั่นฉันจะอภิปรายให้ถี่ถ้วน ก็ไม่ควรแก่วินัย จึงอภิปรายนิดหน่อยอย่าน้อยใจว่า ฉันนี้ห่างไกลท่านไม่ควรจะด่วนพ้อหรือท้อใจ ตั้งสติเอาไว้คงได้รับไม่กลับกลาย ท่านต้องได้ความสุขสบาย เพราะพระธรรมทั้งหลาย เพราะธรรมทั้งหลายยังทรงอยู่ตามเคย ถ้าท่านไม่เฉยเมยคงจะได้ไม่ห่างไกล อยู่ที่ไหนธรรมก็มีเต็มโลก ระงับดับโศกให้เสื่อมคลาย อุตส่าห์เชื่อคำสอนของพระชินวรคงพ้นร้อน เย็นสบาย

ข้อ ๕. ว่าไว้ในอักษรจะอยู่ดีกินดีไม่มีอาวรณ์ อย่าทุกข์ร้อนไปเลยไม่เคยการ เพราะการอธิษฐานเป็นการช่วย ท่านต้องรวยทุกท่าน ให้หมั่นว่าพระคาถาที่ให้ไว้ จะได้รวยช่วยท่านนะ ถ้าใจกล้าให้ว่าก่อนตอนเข้านอนก็ได้ ให้ครบตามกำลังวันทุกวันๆ จะเห็นผลทันตา หาสตางค์ได้ร่ำรวยช่วยตนทุกคนไป ฉันก็ได้หาของให้ไว้กันกายหลายอย่าง มิได้อวด ศิลากรวด พระพุทโธน้อย พระพุทโธใหญ่ พระพุทโธกลางท่านก็สร้างไว้ ถึงองค์พระพุทโธกลางจะห่างไกล แต่พระพุทโธในอยู่ที่ใจจะดีกว่าตั้งหน้ามอง ให้พุทโธคุ้มครองอยู่ที่ใจ ตัดบ่วงห่วงใยให้สิ้นไปจะได้ลาภอันพึงใจสมประสงค์ เมื่อลงเอยสุขสะเบยแสนสบายเมื่อปลายมือ เพราะความนับถือมั่นคงไม่สงสัย ถ้าสงสัยใจจะเขวไปนอกทาง ถ้าไม่เป็นกลางแล้วจะท้อไม่ควรทำ ให้เชื่อกรรมที่เป็นกุศลจะดีกว่า กุลบุตรกุลธิดาจะได้เย็นสบาย เพราะมีศิลาน้ำ เป็นเครื่องหมายให้ทุกอย่างที่สร้างไว้ให้ครบถ้วน

ควรมิควรแล้วแต่​

 

๗. คำอธิษฐานสาเหตุและประวัติการสร้างพระพุทโธคลัง​

สาเหตุ

วันพฤหัสบดีที่ ๔ กันยายน พ.ศ.๒๕๐๑ ตรงกับวันแรม ๕ ค่ำ เดือน ๙ ปีจอ ขณะที่คุณแม่กำลังเก็บดอกไม้ ได้บทเพลงส่งลงมาจากบนสวรรค์ มีบทเพลงว่าดังนี้

"บุญปลอดยอดยิ่งหญิงสยาม มีใจงามเก็บดอกไม้ได้ส่งเสริม ถิ่นไทยเดิมอุดมสมสมัย ทั้งหญิงชายรักชาติศาสนา แต่ก่อนไรไทยเฟื่องฟ้า กู้ชาติศาสนามหากษัตริย์ฯ"

วันศุกร์คุณนายผินได้ส่งดอกสร้อยไก่สีเหลือง เป็นรูปคล้ายพญานาค แล้วคุณแม่ตัดหัวพญานาค มีเปลี่ยนเป็นหงษ์คาบใบโพธิ์

วันอาทิตย์ใครมาก็ให้ชมหงษ์ บอกให้ปรารถนาให้ลูกดีลูกฉลาด ตอนสวดมนต์คุณระวีสวดมนต์ไม่ถูกบท คุณแม่บอกวันนี้วันสำคัญ ตรงกับวันที่ ๗ กลางคืน วันอังคาร คุณแม่บุญเรือนได้อธิษฐานไปถึงดาวดึงส์ มีพระสงฆ์ที่ชั้นพรหม มาสวดมนต์ที่ลานพระจุฬามุนี ๖๐ รูป เทวดาบอกว่า สวดมนต์พิธีพระพุทโธคลังตั้งแต่วันศุกร์ของมนุษย์โลก สวดมนต์จบเมื่อวันพฤหัสบดีที่ ๑๑ ตรงกับแรม ๑๒ ค่ำเดือน ๙ ปีจอ

ประวัติการสร้าง

วันที่ ๑๔ พฤศจิกายน ๒๕๐๑ ขึ้น ๓ ค่ำ เดือน ๑๒

ประวัติพระพุทโธคลังมีดังนี้ ข้าพเจ้าได้บอกกับคณะศิษย์สามัคคีว่า จะหล่อกระดิ่ง ๑๖ ใบ เพราะบอกครั้งทำช่อฟ้าใบระกา บอกคณะศิษย์ว่า กระดิ่งนี้จะใช้ลงหิน เพราะว่าผู้ใดได้ยินเสียงกระดิ่งแล้วจะได้มีใจหนักแน่น ทองม้าล่อ จะได้ล่อให้ทำความดี สัมฤทธิ์ เมื่อทำกิจใดๆ ทุกประการจะได้สำเร็จผลสมประสงค์ เงิน เป็นสิ่งที่ต้องการ เป็นแก้วสารพัดนึกสำหรับสาธุชนทั่วไป

เพราะฉะนั้นท่านทั้งหลายที่เป็นศิษย์สามัคคี จึงพร้อมใจกันนำมาตามที่ประสงค์นั้น เป็นเหตุให้เกินความคาดหมาย ถึงกับต้องแบ่งไปโยนน้ำสาบ้างก็มี คืนเจ้าของไปบ้างก็มี ให้ไปหล่อพระร่วมกับคุณทองห่อ เซงสุธาก็มี รวมทองแล้ว รวมเงินแล้วมากพอดู มีหลายอย่าง

ช่างเขาคิดค่าจ้างหล่อกระดิ่ง ๑๖ ใบ เป็นราคา ๓๐๐ บาท แต่เขากะทองเพียง ๑๗ กิโล ทองไปชั่งแล้วได้เกินกว่า จึงได้ให้เขาหล่อกระดิ่งสำหรับโรงเรียน เพิ่มค่าจ้างให้เป็น ๘๐๐ บาท รวมแล้วเป็นกระดิ่ง ๑๗ ใบ ส่วนเงินยังคงเหลือ ๗ กิโลเศษ พูดตามเขาบอก

จึงได้ให้คุณสุจิตราจัดหล่อพระพุทโธคลังขึ้น คุณสุจิตราได้หาเงินเพิ่มอีก โดยทุนของนายนุ่มและคุณประทุม ๑๗๐ บาท คุณหญิงลมูล ๑๐๐ บาท คุณสุจิตรา ๑๒๐ บาท ค่าแรง ค่าขัด ๓๐๐ บาท คุณสุจิตราให้เรียบร้อย ค่าหล่อไม่คิด น้ำหนัก ๘ กิโล

ส่วนกระดิ่งนั้น ต้นเดิมจะใช้ใบโพธิ์สามกษัตริย์ จึงรวบรวม นากและทอง

พอเริ่มต้น คุณประทุมก็ให้ทองถึง ๑๐ กว่าบาท ข้าพเจ้าจึงได้คืนไป ๑๐ บาทหย่อนหุน ค่ำวันนั้นบังเอิญคุณระวี จาตุรจินดาได้มา จึงได้ปรึกษาเขาว่า พระบรมธาตุเจดีย์บนยอดพระอุโบสถยังไม่มีใครสร้าง หรือมีคนสร้างแล้ว ให้นายอาภรณ์ไปถาม ทราบว่ายังไม่มีเจ้าของ จึงตกลงกันให้คุณประทุมมอบทอง ๑๐ บาทหย่อนหุนของคุณประทุมไปเป็นทุนสำรอง เก็บเงินได้เกินคาด ไม่กีอาทิตย์ ท่านกะไว้เพียง ๔ หมื่นบาท ข้าพเจ้ากะให้ถึง ๖ หมื่น พร้อมทั้งรากฐานด้วย

จะย้อนกล่าวถึงใบโพธิ์สามกษัตริย์นั้น ช่างทองไปทำ มีทอง ๑๐ บาท มีนากหลายบาท มีเงินด้วย ช่างบอกรีดแล้วใช้ไม่ได้ แตกหมด ช่างได้ไล่จัดทองแดงกะเงินออก แล้วผสมใหม่ คราวนี้ทำได้ แต่ทองแดงกะทองไม่ผสมกัน และแดงเป็นจ้ำๆ จึงให้เขาไล่ออกใหม่ นำทองมาให้ฉัน ๑๒ บาท

วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ ข้าพเจ้าบอกกับคณะศิษย์สามัคคีวิสุทธิว่า ใครมาตั้งแต่วันศุกร์ วันเสาร์และวันนี้ ขอให้ช่วยทำใบโพธิ์ทอง และวันนี้เป็นวันสุดท้าย บังเอิญผู้มีศรัทธาบริจาคให้ ได้เกินต้องการ ชั่งแล้วได้ ๙๖ บาท รวมทั้งทองเก่าด้วย เขานำไปทำใบโพธิ์ ๑๖ ใบ หนัก ๔๐ บาท

บังเอิญคุณศศิธรมาจากเชียงใหม่ เขาได้ไปไหว้พระ กระดิ่งแขวนอยู่ที่หน้าต่าง ลมพัดใบโพธิ์ทองเหลือง ปลิวมาปักลงที่พื้นตรงหน้าเขา จึงได้เล่าให้เขาฟังว่า ทำใบโพธิ์ทอง ๑๖ ใบ จะแขวนกระดิ่งที่วัดสารนารถ แต่กระดิ่ง ๒ ใบนี้จะนำไปวัดอาวุธวิกสิตาราม

เขามีศรัทธาอยากจะทำบ้าง แต่ข้าพเจ้าบอกว่าทองเกินแล้ว เขาจึงให้ทองอีก ๒ บาท ให้ช่วยทำแทนใบทองเหลืองที่ตกลงมา เลยให้ช่างเขาทำอีก ๑ ใบ กลายเป็น ๑๗ ใบ เกินอีก+

ต่อมาข้าพเจ้านั่งตรวจดูว่า ทองที่จะกาไหล่พระประธาน เหลือจากทำใบโพธิ์อีกและต้นไม้ทองอีก ๕๖ บาท กาไหล่แล้วจะอยู่ได้นานเท่าไร ธรรมบอกว่าจะอยู่ได้เพียง ๑๐๐ ปี ถ้าทองตั้งแต่ ๙๐ หรือ ๙๒ ขึ้นไป จะอยู่ได้ ๑,๐๐๐ กว่าปี

เพราะเหตุนี้ ข้าพเจ้าจึงแจ้งให้คณะศิษย์สามัคคีทราบในวันอาทิตย์นั้น มีคนใจบุญหลายท่านลงบัญชีไว้ เพราะนางบุญเรือนประกาศว่า วันนี้จะทำชั่ว (ทั่ว) อีกหนเดียว ถึงเวลา๖ โมงจะเลิก ไม่ยอมเรี่ยไรหรือบอกบุญใครๆ ก็จะไม่ทำอีกแล้ว แม่โวย ออกกันมาวันนั้นได้เงินสดถึง ๑๒,๒๓๙ บาท เมื่อเก็บบัยชีเรียบร้อยแล้ว ไปซื้อทองมาเพิ่มเลยได้ ๑๐๕ บาท ๑๐ สตางค์ นายวันดี อยู้นครพนมจองไว้ด้วยปาก มาไม่ทัน ซื้อเพิ่มมาอีก ๑ บาท ก็เลยเป็น ๑๐๖ บาท ๑๐ สตางค์ ไปที่วัดสัมพันธวงศ์ นายชมโชคมาเพิ่มให้ น้ำหนัก ๒๕ สตางค์ ก็กลายเป็น ๑๐๖ บาท ๓๕ สตางค์

จะย้อนกล่าวถึงทองยอดฉัตร นายแถว วิทยานุกร มาปรารภอยากจะได้ทองทำยอดฉัตรสัก ๒๐ บาท นางบุญเรือนว่า ฉันไม่ให้สักบาทเดียว นายนุ่ม มีศรัทธาจะออกทองคำอีก ๑ บาท คุณประทุมจะออกอีก ๒ บาทกว่า สายสร้อย ๑ เส้น นางบุญเรือนยักท่าไม่ยอมรับ นายชมโชคมาหา จะให้ทองอีก นางบุญเรือนบอกว่าไม่รับแล้ว แต่ไม่ห้ามบุญใคร นายแถวจะทำยอดฉัตรใช้ทองคำสัก ๒๐ บาท อยากทำก็ไปทำกันเอง นายชมโชคก็เหมาะเหม็งรับไป คุณประทุม นายนุ่ม เชาว์ไว ให้ไปด้วย รวมแล้วก็รวย ๓๐ กว่า เกินคาดเหมือนกัน สามัคคีกันไปมอบ วันนั้นเป็นวันที่ ๙ เป็นวันงานสมโภชหลวงพ่อพุทโธคลัง ใครได้ทำไว้ก็จะได้มั่งคั่ง เหมือนมีคลังมหาสมบัติ ไม่ขัดข้องสักราย ใครทำใครได้ ไม่ต้องสงสัย ใจสบาย

หมายเหตุ : พระพุทโธคลังเป็นพระพุทธปฏิมา ซึ่งคุณแม่อธิษฐานสร้างที่ศักดิ์สิทธิ์อย่างยิ่งองค์หนึ่ง

 

๘. คำสั่งสอนธรรมให้ละสิ่งไม่สมควรแปดประการ​

คำสอนเมื่อวันอาทิตย์ที่ ๒๘ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๐๑ ตรงกับแรม ๒ ค่ำ เดือน ๑ ปีจอ

ผู้ปฏิบัติไม่ติดความสวยงาม ไม่ติดดี ต้องถอนตะปูแปดตัวออก ถึงจะเรียบร้อย

ตัวที่ ๑ คือทิฏฐิเห็นผิดทำนองคลองธรรม

ตัวที่ ๒ คืออุปาทาน ยึดมั่นในสิ่งต่างๆ ตัวที่ ๒ นี้มีบริวารอยู่ ๕

๒.๑ ง่วงเหงาหาวนอน

๒.๒ ขี้เกียจขี้คร้าน

๒.๓ ฟุ้งซ่านรำคาญใจ

๒.๔ กลัวจิปาถะ

๒.๕ อยากเกินประมาณ เกินขอบเขต มีโสมนัสโทมนัสปนอยู่

หมุดตัวที่ ๓ คือ ตัณหา ๓ เราต้องแยกใช้พอควร เช่นเป็นหนี้ อยากจะให้หมดหนี้ ไม่มีงานทำ อยากจะได้เงิน ก็ต้องใช้ตัณหา สัมมาอาชีวะ ประกอบอาชีพที่สุจริตธรรม ขั้นต้นก็ต้องอาศัยตัณหาทางที่ถูกก่อน คืออยู่ในสมุทัย แต่ต้องแสวงวิชา ตั้งแต่เยาว์จนใหญ่ก็ต้องอาศัยตัณหาเป็นมาตรฐาน แต่ต้องอาศัยสุตะ การฟัง จึงจะเป็นประโยชน์ในการศึกษา ทั้งคติโลกและคติธรรม ฟังแล้วก็เก็บเอามาสอน เหมือนนางบุญเรือนที่แกะกิ่งทำด้วยไม้หน้าปัทม์นาฬิกา และที่ช้างหน้าชั้นล่าง ๑ แถว แกะออกแล้วถอนหมุดออกไม่ได้ ก็เหมือนกับผู้ที่ละข้างต้น จะถอนสมุทัยให้สิ้นไปยังไม่ได้ ก็เก็บไว้พิจารณาและสอนตนเองเสมอ เหมือนนางบุญเรือนเก็บมาสอนเมื่อวันอาทิตย์ (ที่ ๒๘ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๐๑) เมื่อสอนแล้วก็ทิ้งไป ข้อนี้เหมือนกับผู้รู้เห็นแล้วว่าอาศัยเจ้าของที่เขานำมา เขาถอนให้เอง เหมือนกับเราอยากจะพ้นทุกข์ ก็ความอยากนี้เป็นตัณหา อาศัยความอยากก่อน เมื่อรู้ว่าความอยากนี้ไม่รู้จักจบเสียที ที่แท้ก็เลิกอยากนั่นเอง เมื่อเลิกอยากได้เมื่อไหร่ ก็พ้นทุกข์เมื่อนั้น

หมุดตัวที่ ๔ นี้สำคัญมาก คือ มานะ แยกจากทิฏฐิ มานะ ๒ อย่าง มานะเอาชนะทางผิด เรียกว่าไม่ตรง มานะทางที่ถูกเหมือนเจ้าของบ้าน คือ กาย วาจา ใจ กายคือตัวนาฬิกาที่คล้ายตู้ วาจาคือเสียงนาฬิกา ทำเพลงไปบ้าง บอกเวลาไปบ้าง อีตอนนี้ต้องมีสติให้รู้ว่า วาจาจะกล่าวถูกหรือไม่ถูก ชีวิตของเราได้หมดเปลืองไปทุกวินาที จะรู้ได้ทันทีว่าตรงไหม ให้หมั่นเทียบกับคนอื่นที่เขาเทียบมาจากวิทยุ เครื่องหมายมี มรรคมีองค์แปด โดยมาเขาเทียบ ๘ น. กลางคืน ๒๐ น. ก็ ๒ เหมือนกัน คนเราก็มี ๒ ทั้งนั้น คือ รูป นาม ฟังแล้วเกิดปัญญา เห็นแล้วเกิดปัญญา รู้แล้วก็ไม่ยินดียินร้าย สักแต่ว่าอาศัยไปวันๆ มองเข้าไปข้างใน ถ้าไม่มีกระจกเหมือนปัญญาแล้ว จะเห็นลูกตุ้มไม่ได้ เพราะธรรมดา ใจของปุถุชนต้องแกว่งไกวอยู่เสมอ แต่การแกว่งไกวนั้น ต้องมีสติคอยเหนี่ยวรั้งให้ทำถูกเสมอ เหมือนกับลูกตุ้มนาฬิกามีอยู่ ๓ ได้กับ กาย วาจา ใจ ถ้าใจแบ่งไปคิดเรื่องอะไร ถ้ามีสติยับยั้งไม่ให้ออกมาทางกาย ทางวาจา ก็ย่อมไม่มีโทษ ถ้าขังใจอยู่เสมอ ใจก็จะทำหน้าที่ทางดี เหมือนนาฬิกาตรงเวลาและเครื่องดี เราต้องมองเห็นเข็มทิศ คือการกระทำของเราว่าจะทำถูกไหม ? ถ้าถูกแล้ว มองของคนอื่นเขา ก็เหมือนกับมองคนที่เขาทำความดี เราทำได้ก็หมดธุระ

หมุดที่ ๕ คือความริษยาผู้อื่น เห็นเขาได้ดีก็ริษยาเขา เห็นใครรักกันมาก ก็มีความอิจฉาริษยา เจือปนไปด้วยความโง่เขบาเบาปัญญา เรียกว่าความไม่รู้เท่าเหตุ หรือ อวิชชาชอบงำแล้ว ที่แท้ อวิชชานี้ ความรู้ตั้งแต่เล็กมาเลย เมื่อรู้ภาษาก็ไปติดสมมุติแน่นแฟ้น ถ้าไม่มีแล้วก็ไม่ติด แล้วก็ไม่มีริษยาธรรมอะไร เพราะอาศัยสุตะ การฟังทั้งนั้น หนีไม่พ้น ฟังแล้วกลับให้เป็นของดี ก็จะไม่มีมีริษยา

หมุดที่ ๖ ความละโมบโลภมากอยากใหญ่ ได้เท่าไรไม่รู้จักพก เพ่งเล็งเอาของคนอื่นเขามาเป็นของตน ไม่เห็นหัวอกคนอื่นเขาบ้าง ไม่มีความเมตตากรุณาเพื่อนร่วมโลกด้วยกัน เห็นแก่ได้ฝ่ายเดียว อย่างนี้เรียกว่าหมุดสำคัญ ต้องตัดความละโมบโลภมากอยากใหญ่ ใจสบาย

หมุดที่ ๗ ความตระหนี่เหนียวแน่น ไม่เอื้อเฟื้อเจือจุนผู้ใด ไม่แบ่งปันให้ ใครขอร้องให้ช่วยเหลือก็ขาดเมตตาด่าซ้ำ ขาดอริยทรัพย์ภายใน เพราะใจเป็นอธรรม ไม่เห็นแก่หน้าใคร เพราะอาศัยความตระหนี่ถี่เหนียวครอบงำประจำใจ ถ้ากลับตัวได้ อาศัยหลักพรหมวิหาร ๔ มีเมตตากรุณาต่อเพื่อนร่วมโลก ก็จะระงับดับโศกของคนทั้งหลาย เพราะแบ่งปันทรัพย์ของตนออกแจกจ่ายก็จะสบาย เพราะไม่ตระหนี่ มั่งมีเอย

หมุดที่ ๘ โทสะ หลักนี้รวมยอดทั้ง ๗ หลัก รวมแล้วลงหลักที่ ๘ เพราะว่าปรารถนาใด ไม่สมปรารถนา ก็เกิดโมโหโกรธากันยกใหญ่ อาศัยอวิชชาบังหน้าไว้ จึงไม่เห็นทุกข์ภัยในสังสารวัฏฏ์ กำหนัดมัวเมาไปด้วยกามารมณ์ ไม่สมมาดปรารถนาก็ร้องไห้วายน้ำตา จะเถียงเขาก็ไม่ได้ เขาใหญ่กว่าจึงต้องโศกาตะบึง ถ้าผู้ใดฆ่าความรัก หักความโลภ ความโกรธหลงยุยงส่อเสียดให้หายไป โทสะจะมาแต่ไหน ใจสบาย จึงต้องอาศัยหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า คือ ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นหลักชักลูกโซ่ เหมือนไขนาฬิกา ไขแล้วตรงเวลา ด้วยเข็มหมุนถูกส่วน คือกาลเวลาเหมือนกับลานนาฬิกาทั้ง ๓ ลาน

ลานที่ ๑ ได้กับหัวใจที่เต้นตุบตับทำเวลา

อีกลานหนึ่ง ได้กับโลหิตที่จ่ายไปทั่วกายกายา

อีกลานหนึ่ง คือลมหายใจที่พัดไปมาจึงหายใจได้ จึงรอดตายอยู่ถึงแก่ชรา โลกมนุษย์อยู่ได้ ดิน น้ำ ลม ไฟ ท่านจงจำไว้ เหมือนเปลี่ยนนาฬิกา ถ้ามองไปทีไร เห็นสีเหลืองเป็นเครื่องของศาสนา เพราะว่าสีโอ๊ก มันติดอยู่ข้างหน้านาฬิกา นางบุญเรือนบอกศิลาเลิกแล้ว จึงได้แงะออกให้ผ่องใส สูชนคนทั่วไป จะทำมาค้าขายหากำไร ก็ไม่ต้องร้องโอ๊กว่าขาดทุน เพราะจะทำสิ่งใดก็มีแต่ได้ เพราะใจบุญ นางบุญเจือ นายพิพัฒน์ เขาจัดให้นาฬิกาเรือนใหญ่เป็นเครื่องหมาย เสียสละสักเท่าไหร่ก็ไม่หมดกลับสดใส ถ้าทำจริงต้องยิ่งใหญ่ เหมือนข้าได้นาฬิกา จึงจัดหาบุญให้ส่งไปมอดผ้าป่าที่วัดใต้ ใครอยากได้โมทนาเอาบุญสำเร็จที่ปัตตานุโมทนา ไม่ต้องซื้อก็ยังได้ส่งปีเก่า เพราะใกล้จะเข้าปีใหม่ ขึ้นปีใหม่ได้บุญช่วย จะได้มีบุญหนุนให้ประเทศไทยเจริญรุ่งเรืองสุกใส พวกเราที่อาศัยประเทศไทย จะได้มีความเจริญสุกใสต่อไป ตั้งแต่วันที่ ๑ ปีใหม่ จะปรารถนาสิ่งใด จงสำเร็จผลทุกประการตลอดกาลทุกเมื่อเทอญ

 

๙. อธิษฐานธรรม เรื่อง พระพุทโธคลัง ด้วยเพลงฉ่อย

​

วันที่ ๙ สิงหาคม ๒๕๐๑ ดังนี้​

เกิดมาเป็นมนุษย์สุดประเสริฐ ที่ได้เกิดมา พบชาติที่มีศาสนา ไม่ใบ้บ้าแสนสบาย

ทั้งหญิงทั้งชายเรียกว่าได้ช่วยศาสนา ได้สร้างช่อฟ้าใบระกาเข้าไว้

จึงได้ริหล่อกระดิ่งสิบหก หวังจะยกให้ท่านอาจารย์แปดใบ

จึงจัดให้ทำใบโพธิ์สามกษัตริย์ เพราะคณะถนัดในด้านศรัทธาจะหาที่ไหน

คุณปทุมเป็นคนฉลาดจึงเอาทองกว่าสิบบาทมาให้

ผู้ที่จะรับก็ตกประหม่า บอกว่าลูกเอ๋ยจะบ้าบุญ ให้เก็บไว้เป็นทุนต่อไป

จึงคืนให้ไปสิบบาทหย่อนหุน คุณปทุมการุณรับไป

บังเอิญลูกระวีเขามาตอนค่ำ ผู้ขอจึงว่าแม่มีกรรมมากมาย

วันนี้แม่ขอเศษทองเศษนาก แต่ปทุมเอามามากเกินไป

ลูกระวีต้องช่วยแม่คราวนี้เพื่อจะได้ทำความดีต่อไป

ให้ตรงดิ่งไปดีจะได้ไม่มีอันตราย เพราะแม่ลั่นวาจาว่าหยุด เป็นสิ้นสุดกันที่จะไม่มีการเรี่ยราย

เพราะเหตุนี้จะสร้างพระเจดีย์ก็ไม่ได้ คุณระวีเห็นดีด้วยจึงช่วยเป็นธุระ จึงได้ชนะยกใหญ่

เริ่มเก็บเงินสามอาทิตย์ ได้กว่าสองหมื่นเหมือนคนอื่นไปเมื่อไร

เพราะคณะนี้เขามีศรัทธาจึงเฮโลสาระพากันใหญ่

ดำริจะสร้างพระพุทโธคลัง เพราะเป็นที่ตั้งของศาสนา เพราะว่าเป็นพระพุทธองค์ คนสร้างจะได้ยิ่งยงเป็นใหญ่

จะได้ประดิษฐานเอาไว้บนยอดอุโบสถ ในพระบรมธาตุเจดีย์ จะได้เป็นศรีของชาวไทย

เพราะว่าเป็นอนุสรณ์ของการสร้าง แล้วจะได้ไม่อ้างว้างหัวใจ

ทำให้ใจมีที่พึ่งเข้าถึงพระ เป็นการชนะภายใน

เพราะว่าเป็นพุทธานุสติที่คณะดำริเอาไว้ ต่อไปจะได้อยู่ดีกินดี มีความสุข ก็เพราะยุคนี้เป็นยุคปลอดภัย

เพราะว่าตั้งอยู่ที่สูง มีสง่าสูงเยี่ยมเทียมฟ้า สูงกว่าสิ่งใด

พระบรมธาตุเจดีย์องค์นี้ก็เด็ด กว้างเจ็ดเมตรนับว่าใหญ่

ในประเทศสยามเพิ่งมีวัดนี้เรียกว่า เจดีย์ลอยฟ้า ถ้าใครได้สร้างแล้วมีวาสนายกใหญ่

ทำน้อยได้มาก มันไม่มีความยากอะไร

มีจิตผ่องใสมีใจเมตตา ยกมือโมทนาก็ยังได้

ผลศีลผลทานของท่านคราวนี้ ที่ได้สร้างพระเจดีย์เอาไว้

พระเจดีย์ภายนอกนั้นหลอกตาให้หลงว่าสวย ที่แท้ก็ช่วยในด้านศรัทธา ไม่เหมือนเจดีย์ภายในอยู่ที่ใจกุลบุตรกุลธิดา

ถ้าใครสร้างเจดีย์ไว้ภายใน ก็จะทำให้ใจมีสง่า จะไปทางไหนก็ไปดี เพราะว่ามีเจดีย์ภายใน

ใครเห็นก็ต้อนรับขับสู้ เขาจะลบหลู่ก็ไม่ได้

เพราะเครื่องหมายมี สร้างพระพุทโธคลังไว้ จะได้กันภัยนานา

ต่อไปประเทศไทยจะได้เจริญ พวกเราจะได้เดินก้าวหน้า วันนั้นเขานำกระจกไปที่วัด ฝนก็ยังซัดลงมาให้

คุณระวีเล่าว่าฟ้าร้องเสียงดังครืนใหญ่

ท่านอาจารย์ท่านกรุณาท่านจะหาร่มให้ นี้เป็นเครื่องหมาย ร่มเย็นใช่เล่นสาเมื่อไร

ฟ้าสะเทือนเลื่อนลั่น จึงร้อนถึงเทวัญใช่ไหม โปรยปรายดอกไม้ทอง ก็เล่นน้ำนองพาดสาย

คุณระวีต้องขึ้นรถจึงได้หมดอันตราย ความดีเร่งทำเข้าเถิด จะได้ไม่ต้องเกิดต้องตาย

บุญเรือน โตงบุญเติม​

 

๑๐. อธิษฐานธรรมในวันมาฆะ​

วันเสาร์ ที่ ๒๑ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๐๒ ขึ้น ๑๓ ค่ำ เดือน ๓ ปีจอ​

ปีนี้มีมาฆะ ๒ วัน วันขึ้น ๑๔ ค่ำ เป็นมาฆะสมัยใหม่ ของธรรมยุต เป็นวันอาทิตย์ขึ้น ๑๔ ค่ำ สมัยโบราณตั้งแต่ครั้งพุทธกาลก่อนโน้น เป็นเพ็ญ เดือน ๓ ขึ้น ๑๕ ค่ำศกนี้ เป็นวันจันทร์ เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าจึงจำเป็นต้องพูดสู่กันฟัง เพราะสมัยพุทธกาล พระอรหันต์ทั้งหลายมาประชุมพร้อมกันถึงพันห้าร้อย เพื่อจะรับโอวาทของพระพุทธเจ้า จึงมาประชุมพร้อมกันง่าย ไม่เหมือนสมัยปัจจุบันนี้ เพราะมี ๒ อย่าง บางองค์ก็จะไปทางธรรมยุต บางองค์ก็จะไปทางมหานิกาย ต้องนัดหมายกัน ไม่เหมือนครั้งพุทธกาล แต่โดยความกตัญญูมั่นของพระภิกษุ พุทธบริษัททั้งหลายจึงจัดกันทั้งสองฝ่าย จึงเกิดเป็นมาฆะ ๒ วัน พวกทายกทายิกาทั้งหลายเลยได้บุญเพิ่มมากขึ้น

ข้าพเจ้าตัดดอกไม้ไว้เพื่อจะให้แม่ชีกับหนูวาย กลายเป็นให้พ่อเจตน์ไปวัดใต้ เป็นพระมหานิกายหรือธรรมยุตก็ไม่ทราบ แต่สันนิษฐานดู คงจะเป็นมหานิกาย เพราะมาฆะวันจันทร์ ถ้าว่าแม่ชีสินมาก็ได้วันเดียว คือวันอาทิตย์ เพราะฉะนั้นจะยกเหตุนี้ขึ้นมาพูดไว้เป็นสังเขปว่า การกระทำทุกอย่างเมื่อตั้งใจดี ทำความดีย่อมงอกงามเสมอ หนีบุญไม่พ้น ต้องได้เสมอ ถ้ามีความเพียรแล้วไซร้มีความเพียรที่ไหน ความสำเร็จก็มีที่นั่น จึงไม่จำเป็นที่จะกล่าวให้เปลืองเวลา เมื่อถึงคราวถึงเวลา บุญก็มาเอง ไม่ต้องนัดหมายกัน อาศัยความไม่ประมาท ระลึกถึงคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นนิจสิน จะทำมาหากินก็ไม่ยาก จะเรียนธรรมก็ไม่ลำบาก เพราะศรัทธามั่นด้วยความกตัญญูกตเวที วันนี้ตัดดอกไม้ยังบูชาได้ถึงสองนิกาย ไม่ได้นัดหมายว่าจะนำดอกไม้ไปวัดใต้ ดอกไม้ไปเองโดยบริจาคไปว่า ต้อยเอาไปให้เจตน์ แล้วแต่จะแจกใคร ต้อยกลับมาบอกว่า พี่เจตน์จะนำไปวัดใต้ ข้าพเจ้าก็รู้ได้โดยทันทีว่า เจตน์คงจะสำคัญว่า ข้าพเจ้าชอบวัดใต้ มีอะไรก็ให้เอาไปเสมอ เพราะเจตน์เป็นศรัทธาของวัดใต้

เพราะฉะนั้นจึงเห็นได้ว่า ของที่ข้าพเจ้าไม่มีเจตนาที่จะให้นำไป เพราะอาศัยความคุ้นเคยของนายเจตน์จึงนำไปให้ ผู้ปฏิบัติเมื่อศรัทธาแท้แล้ว เพียรปฏิบัติให้จริงๆ พระธรรมก็คงจะโปรดไม่ต้องสงสัย เพียรตัดโลภ โกรธ หลง เหมือนคัดดอกไม้ ซึ่งไม่มีความเสียดายความสวยงามของดอกไม้ ทำพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา ถ้าตัดได้ง่ายก็ได้บุญง่าย ถึงไม่ต้องไปบุญก็มา เหมือนกับพระอรหันต์ ๑,๕๐๐ ไม่ต้องนัดหมายกันโดยความกตัญญูมั่น จึงได้พร้อมกันมารับโอวาทของพระบรมศาสดา สมัยนี้ พระบรมศาสดาเข้าสู่พระนิพพานไปนานแล้วก็จริง แต่ธรรมของพระพุทธเจ้ายังมีเต็มโลก หากแต่ผู้ไม่ปฏิบัติให้เข้าถึงธรรมที่แท้ ธรรมของพระพุทธเจ้าก็ไม่มาประชุมที่ใจ ถ้าทำใจให้เข้าถึงคุณพระรัตนตรัยทั้ง ๓ แล้ว จะเป็นมาฆะทุกวันเลย แม้แต่จะไม่ได้เข้าโบสถ์ปลงอาบัติ เป็นคฤหัสถ์ก็เรียนได้ ตั้งหน้าละตะพึดตะพือ เอาความไม่ยึดถือเป็นที่ตั้ง ข้อนี้หมายถึงอุปาทานในโลกธรรมทั้ง ๒ อย่าง หมายถึง โลกธรรม ๘ อย่างหนึ่ง ถือการปฏิบัติดีอย่างหนึ่ง ถ้าไม่ละดี ไม่ถอนอุปาทานในความดีก็ไม่ได้ผล เพราะความดีนั้นสาธุชนชอบกัน(นั้น)นัก ถ้ามีชอบอยู่ตราบใด ความไม่ชอบก็มีอยู่ตราบนั้น เพราะเป็นของคู่กัน

เพราะฉะนั้น สาธุชนผู้ปฏิบัติควรทำใจให้อยู่กับคุณของพระรัตนตรัยเสมอ โดยมีสติสัมปชัญญะ และไม่ประมาทในทุกที่ทุกสถาน ในกาลทุกเมื่อ แม้แต่จะรับประทานอาหารอยู่ก็ให้รู้ว่า เพื่อให้เป็นไป มื้อ ๑ มื้อ ๑ ไม่ให้หลงรสอาหารและไม่ให้ติดรูป ว่าดังนี้ อ้วนก็อยู่ได้ ผอมก็อยู่ได้ ไม่บริโภคเพื่อความอยาก ก็จะหายโรคทุกชนิด เพราะรู้อยู่ว่า เราอยู่ได้ก็เพราะกิน จึงต้องกิน เพื่อจะอยู่ไปเท่านั้น ถึงจะอยู่ไม่ได้ก็แล้วแต่การณ์ เราก็ให้อาหารพอสมควร อย่าด่วนท้อ อย่าเชื่อลิ้น เชื่อคอ ให้เชื่อใจ ว่าอร่อย ไม่อร่อยก็กินได้ เมื่ออาหารทั้งหลายล่วงลำคอก็เป็นปฏิกูลทั้งสิ้น ถ้าคิดอย่างนี้เสมอก็จะไม่ติดรส เมื่อไม่ติดรส ก็หมดทุกข์ในการกิน แม้แต่ไม่ติดก็ยังต้องประกอบเพื่อให้ของไม่เสีย ต่อไปนี้ก็ยังต้องทำไปอีกนาน แต่ข้าพเจ้าจะทำเองหรือให้คนอื่นทำก็แล้วแต่การณ์ เพราะว่ารวยเสมอ หนีไม่พ้น ไม่เคยจน เคยแต่มั่งมี ถ้าท่านผู้ใดได้อ่านเรื่องนี้ ขอให้มั่งมี สุขสำราญ อายุยืนนาน อายุขัย เพราะได้เรียบเรียงวันเสาร์ ใครจะถือได้ ถือเอาตามชอบใจ ถ้าไม่ชอบก็โยนทิ้งไป แล้วแต่ใจผู้ต้องการ ใครอยากได้พระนิพพานก็ให้ระลึกถึงคุณของพระบรมศาสดาปฏิบัติมา ถ้าไม่ขาดศรัทธา ก็คงจะได้เป็นเศรษฐีมหาศาล

 

วันนี้นำหลักธรรม คำสอน การอธิษฐานของคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม มาฝากกันอีก 5 หัวข้อครับ ^^