จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

กราบเรียนพี่แนทที่เคารพคะ

สังโยชน์10

เทียบอารมณ์จิต ณ ปัจจุบัน ว่า บัดนี้ คิดเห็นประการใด กับ ห่วงร้อยรัด จิตทั้ง 10 ประการ ...
อธิบายละเอียด นะจ้ะ ... ไม่ต้องรีบ ค่อยๆเขียนด้วยจิต นิ่งๆ เขียนออกจากจิต นะคะ ...สาธุค่ะ

1.สักกายทิษฐิ...เพิ่งจะมารู้คะว่า ร่างกายนี้ที่เห็นและอยู่กับมันมาตั้งแต่เกิดจนโตปานนี้ พอมันเป็นแผล ป่วยไข้ ก็รู้สึกเจ็บปวดไปกับมัน จริงๆแล้วมันไม่ใช่ของเราเลย มันเป็นแค่สิ่งๆ หนึ่งที่เรามาอาศัยอยู่ชั่วคราวตามวัฏจักรการเวียนว่ายตายเกิดเท่านั้น หากเราตายไปก็ต้องทิ้งร่างกายนี้ไว้ ไปเกิดใหม่มีร่างกายใหม่ วนเวียนอยู่แบบนี้ไม่จบสิ้น สุดท้ายแล้วเราคือผู้ที่ไม่มีอะไรเลยต่างหากละ

2.วิจิกิจฉา...เชื่อมั่นในพระพุทธ พระธรรม และพระอริยสงฆ์ ตามความเชื่อที่มีมาตั้งแต่เด็ก แต่บัดนี้ "พระรัตนตรัย" ดวงแก้วท้ัง 3 ประการนี้ ได้ซึมลึกและฝังแน่นเข้าไปในดวงจิตดวงนี้ เป็นสิ่งมีค่าสูงสุด เทิดทูนไว้เหนือเศียรเกล้า ไม่มีความลังเลสงสัยใดๆ ในดวงจิตดวงนี้อีกแล้ว

3. สีลัพพตปรามาส... เมื่อก่อนจะมีปัญหากับศีลข้อ ปาณาติปาตา เวรมณี มากคะ เพราะดูแลแม่จะมียุงบินเข้ามาในห้องกลัวว่าจะไปกัดแม่ แรกๆ ที่เรียนจิตเกาะพระต้องเตือนสติตัวเองตลอดเวลาไม่ให้ตบยุง จนตอนนี้บินผ่านหน้าไปมาก็เฉยคะ ไม่ต้องคอยเตือนสติตัวเองแบบนี้อีกแล้ว รู้สึกว่าการรักษาศีลเป็นไปโดยอัตโนมัติ จนศีลเป็นผู้รักษาเราแล้วคะ

4.กามฉันทะ....กามคุณทั้ง 5 รู้แล้วว่ามันเป็นทุกข์ เราตกเป็นทาสของมัน เรา(จิต) ติดใจ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ต้องดิ้นรนหาสิ่งต่างๆ มาตอบสนองปรนเปรอความต้องการที่ไม่มีที่สิ้นสุดของตนเอง เรา(จิต) จึงตกอยู่ในกิเลสไม่จบสิ้น สิ่งเดียวที่เราจะหลุดพ้นจากมันได้ก็คือการ ปล่อย ไม่ยึดติดกับมันเท่านั้น

5.ปฏิฆะ...เมื่อมีสิ่งกระทบจิตไม่ต้องทนทุกข์กับมันเหมือนเมื่อก่อนที่เกิดขึ้นแล้วคงอยู่นานมาก บ้างครั้งข้ามวันข้ามคืนเลยที่เดียว แต่ตอนนี้รู้แล้วว่า แค่เรารู้สิ่งกระทบนั้น แล้ววาง มันเกิดได้มันก็ดับไปเอง ไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรเลยมันเป็นไปโดยอัตโนมัติ

6 รูปฌาณ...ก่อนปฏิบัติจิตเกาะพระไม่เคยสนใจกับคำว่าฌานเลย จนได้มาปฏิบัติจิตเกาะพระ เป็นหนทางทำให้กุ้งได้รู้จักคำว่า ฌาน และหลงติดสุขอยู่กับมัน แต่เมื่อผ่านมันมาได้ ตอนนี้รู้แล้วว่า มันไม่ใช่หนทางสู่นิพพานตามที่ได้ตั้งจุดมุ่งหมายไว้เลย

7 อรูปฌาณ...จิตดวงนี้ไม่ขอยึดติดกับฌานที่เกิดจากการปฏิบัติต่างๆ อีกแล้วคะ เพราะรู้แล้วว่า ไม่ใช่หนทางสู่นิพพานที่ปราถนาไว้

8 มานะทิษฐิ...ตั้งแต่ได้มาปฏิบัติจิตเกาะพระรู้ตัวเลยว่าตัวเองช่างเป็นคนโง่เหลือเกิน โง่แล้วยังอวดฉลาด ก่อนฝึกจิตเกาะพระจะไม่ค่อยยอมคนใครคิดว่าความคิดของตัวเองดีและถูก เวลาหัวหน้าแก้ไขงานปากก็จะรับคำว่าคะ แต่ใจไม่เลยค้านตลอด แต่ตอนนี้หัวหน้าแก้ไขงานปากบอกว่าคะ ใจก็คะด้วย ไม่มีความคิดอะไรเลยนอกจากรับฟังเพียงอย่างเดียว ยิ่งเวลาคุยกับเพื่อนเวลามีความคิดเห็นไม่ตรงกันจะเงียบไปเลยไม่พูดและไม่คิดต่อด้วย จิตไม่คิดอะไรต่อเลยคะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนพูดไม่ชนะก็จะเถียงในใจแทน

9. อุทธัจจะ... เมื่อก่อนจิตฟุ้งซ่านมากมีเรื่องมากมายที่เก็บมาคิด ตั้งแต่ปฏิบัติจิตเกาะพระ อารมณ์กับนิ่ง เริ่มเรียนรู้สัจธรรมต่างๆ ตามความเป็นจริงของธรรมชาติและสรรพสิ่งบนโลกนี้ ซึ่งเป็นหนทางให้เดินไปสู่พระนิพพาน ซึ่งเป็นสิ่งที่ปราถนาตามคำอธิฐานจิตก่อนหน้าที่จะมาปฏิบัติ และยังคงเป็นสิ่งที่จิตดวงนี้มุ่งหวังจะเดินทางไปให้ถึง

10. อวิชชา...เมื่อก่อนจะคิดว่าความทุกข์มันก็เกิดจากใจเราเก็บเอาสิ่งต่างๆ ไปคิด ตอนนี้เข้าใจแล้วคะว่า ต้นเหตุของความทุกข์ทั้งมวลก็คือการเกิดมามีร่างกายนั้นเอง หลงยึดหลงติดว่ากายนี้เป็นของเรา ดังนั้น หากเราอยากพ้นทุกข์มีวิธีเท่านั้น คือ ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก นั้นก็คือเส้นทางพระนิพพาน ที่ๆ พระพุทธองค์ทรงค้นพบเพื่อให้สรรพสัตว์ทั้งหลายได้พ้นจากวัฎสงสารนี้

ด้วยรักและเคารพ

กุ้ง

14/05/14

 

เมื่อจิตเปลี่ยน วิชั่นมุมมอง ก็เปลี่ยน...

วันวิสาขบูชา

วันวิสาขบูชา - YouTube


*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

กุ้งเคยดูวีดีโอฉบับเต็มชุดนี้เมื่อประมาณปีสองปีมาแล้ว
ความรู้สึกตอนนั้นรู้สึกว่าพระพุทธองค์ช่างเป็นบุคคลที่น่าเลื่อมใสยิ่งนัก
และได้แสวงหาวีดีชุดนี้มาเป็นของตนเองจนได้ วันวิสาขบูชาปีที่ผ่านๆมา...
ในความรู้สึกของกุ้งก็เหมือนวันพระใหญ่อีก 1 วัน ที่เราต้องไปทำบุญตักบาตร
เวียนเทียนเพื่อเป็นการระลึกถึงพระพุทธเจ้าศาสนาของศาสนาพุทธที่กุ้งนับถือ

แต่ตอนนี้ความรู้สึกของกุ้งมันเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
วันวิสาขบูชา คือวันที่กุ้งควรระลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณอันสุดประมาณ
ที่พระพุทธองค์ได้ทรงอุบัติขึ้นมาในโลกใบนี้ (ก่อนที่พระองค์จะมาประสูติก็ทรงบำเพ็ญบารมีมาไม่รู้กี่อสงไขย)
กว่าที่พระองค์จะทรงตรัสรู้ต้องผ่านความยากลำบากมามากมายเหลือคณาเป็นเวลาถึง 6 ปี
เกินกว่าที่จะถ่ายทอดมาเป็นภาพยนต์หรือวีดีโอต่างๆ ให้พวกเราได้ดูซึ่งใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมง
และเมื่อทรงตรัสรู้ก็ทรงพระเมตตาสอนสรรพสัตว์ทั้งหลาย ตลอดระยะเวลาถึง 45 ปี
จนเมื่อทรงดับขันธปรินิพพานก็ยังทรงห่วงใยมีปัจฉิมโอวาท เตือนสติว่า
​

“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราขอบอกเธอทั้งหลาย สังขารทั้งปวงมีความเสื่อมสลายไปเป็นธรรมดา
พวกเธอจึงทำประโยชน์ตนเอง และประโยชน์ของผู้อื่นให้สมบูรณ์ด้วยความไม่ประมาทเถิด”

ตอนนี้กุ้งอยากให้ทุกๆ ดวงจิตบนโลกใบนี้ ได้สัมผัสถึงความรัก และพระมหากรุณาธิคุณ
ที่พระองค์มีต่อเราทุกคน เหมือนที่กุ้งสัมผัสได้ว่า ช่างมากมายเหลือเกิน
เกินกว่าจะบรรยายความรู้สึกนั้นออกมาได้...​

​

​

ชัญญา ​

จบ.๑๔๔​

 

​

 

โมทนา สาธุกับคุณพร น้องกุ้ง ที่ได้ดวงจิตใหม่ ดวงจิตที่นอกจากจะหา
ทางพ้นทุกข์ให้แก่ตัวเองแล้วก็ยังปราถนาที่จะให้เพื่อนร่วมชะตากรรม
เดียวกันได้พ้นทุกข์ตาม สาธุ จิตประภัสสรของน้องทั้งสองช่างประเสริฐ
งดงามเช่นนี้ สมแล้วที่ได้ชื่อว่าเป็น ลูกหลานหลวงพ่อ เสด็จพ่อค่ะ
และขอโมทนา สาธุกับความเพียร พยายาม และความสามารถของ
คุณครูทุกๆท่านที่ได้ทำหน้าที่กันอย่างสมบูรณ์แบบ เริ่มตั้งแต่
ท่านอาจารย์ใหญ่ค่ะ คุณครูท่านพี่ภู คุณครูพี่แนท ครูเกษ
ครูเกียรติ ครูหนุ่ม ข้าพเจ้าขอน้อมกราบคุณครูทุกท่าน
ด้วยความเคารพยิ่ง
ข้าพเจ้าขออ้างถึงบุญกุศลที่ทุกท่านได้กระทำมาดีแล้วนี้
ได้เป็นพลวปัจจัยให้ทุกท่านมีความ
เจริญใจธรรมยิ่งๆ ขึ้นไปด้วยเทอญ สาธุ
อุ๋ย

 

[FONT=TH SarabunIT๙]ลูกขอน้อมจิต[/FONT][FONT=TH SarabunIT๙]ก้มกราบแทบพระบาท[/FONT]
[FONT=TH SarabunIT๙]สมเด็จพ่อองค์ปฐม [/FONT][FONT=TH SarabunIT๙]สมเด็จพ่อพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน[/FONT]
[FONT=TH SarabunIT๙]และหลวงพ่อพระราชพรหมยาน เป็นที่สุด[/FONT]
[FONT=TH SarabunIT๙]ด้วยเศียรเกล้า ด้วยความเคารพรัก อย่างสูงสุด[/FONT]​

[FONT=TH SarabunIT๙]*********[/FONT]
[FONT=TH SarabunIT๙]พระมหากรุณาธิคุณจากท่านพ่อ 2 พระองค์ที่ลูกได้รับ [/FONT]
[FONT=TH SarabunIT๙].[/FONT][FONT=TH SarabunIT๙]..สายพระเนตรที่ทอดลงมา ด้วยพระมหาเมตตา ห่วงใย [/FONT][FONT=TH SarabunIT๙]ยังติดตราตรึงจิตดวงนี้มิรู้ลืม[/FONT][FONT=TH SarabunIT๙]… [/FONT]
[FONT=TH SarabunIT๙]สัจจะวาจาที่ได้ให้ไว้ คือสิ่งที่จะทำให้ลูกมุ่งมั่นปฏิบัติต่อไป [/FONT]
[FONT=TH SarabunIT๙]มิใช่เพื่อตนเองแต่เพื่อพระพุทธศาสนา ที่ท่านพ่อทรงเสียสละทั้งประชนม์ชีพเพื่อโปรดสรรพสัตว์ทั้งหลายบนโลกนี้[/FONT]<O</O​

[FONT=TH SarabunIT๙]*********<O</O[/FONT]​

[FONT=TH SarabunIT๙]ขณะที่ปฏิบัติจิตเกาะพระ คิดว่าถ้าเราเป็นจิตบุญจะเป็นอย่างไรนะ [/FONT]
[FONT=TH SarabunIT๙]...ณ วันนี้ไม่ได้รู้สึกดีใจเหมือนที่คิด จิตกับนิ่ง สงบอยู่ภายใน.....[/FONT] ​

[FONT=TH SarabunIT๙]ขออนุญาตนำการบ้านที่เคยส่งมาลงนะคะ[/FONT]​

[FONT=TH SarabunIT๙]“...[/FONT][FONT=TH SarabunIT๙]หากเปรียบพระนิพพานเป็นดอกบัวพันปี ที่ตั้งอยู่ในป่าดงดิบยากต่อการเดินทางไปถึง[/FONT]
[FONT=TH SarabunIT๙]พี่แนทและพี่เป้ก็เหมือน [/FONT][FONT=TH SarabunIT๙]GPS และคู่มือการเดินทาง (ขออนุญาตเปรียบเทียบคะ) [/FONT]
[FONT=TH SarabunIT๙]ที่คอยบอกผู้เดินทางอย่างกุ้ง ซึ่งไม่รู้เส้นทาง และไม่รู้เลยว่าต้องไปพบเจอกับอะไรบ้างระหว่างการเดินทางนั้น[/FONT]
[FONT=TH SarabunIT๙]แต่เมื่อเจอปัญหาและอุปสรรคคู่มือก็สามารถอธิบาย แนะนำวิธีการปฏิบัติได้อย่างดีเยี่ยมไม่มีอะไรติดขัด[/FONT]
[FONT=TH SarabunIT๙]จนทำให้ผู้เดินทางอย่างกุ้งรู้สึกอุ่นใจเหลือเกินคะ...” [/FONT]
[FONT=TH SarabunIT๙]และท่านพี่ภูก็เปรียบเสมือนเข็มทิศนำทาง ที่คอยบอกทิศทางในการเดินทาง[/FONT]
[FONT=TH SarabunIT๙]สำหรับผู้เดินทางที่หลงทิศทางอย่างกุ้ง ให้เดินสู่เส้นทางที่ถูกต้องยิ่งขึ้น ...[/FONT]​

[FONT=TH SarabunIT๙]กราบขอบพระคุณ[/FONT][FONT=TH SarabunIT๙]ความกรุณาและความเมตตา ท่านพี่ภู พี่แนท และพี่เป้[/FONT]
[FONT=TH SarabunIT๙]ที่นำพาดวงจิตดวงนี้จนถึงปากประตูพระนิพพาน[/FONT]
[FONT=TH SarabunIT๙]หากไม่มีพี่ๆ กุ้งคงวนเวียนอยู่กับกองทุกข์นี้อีกนานเท่าไรก็ไม่รู้[/FONT]​

[FONT=TH SarabunIT๙]*********************[/FONT]​

[FONT=TH SarabunIT๙]สำหรับคนที่ยังลังเล จดๆ จ้องๆ...เข้ามาเรียนเถอะคะ [/FONT]
[FONT=TH SarabunIT๙]โอกาสที่คุณจะสามารถหลุดพ้นจากวัฏสงสารนี้อยู่ตรงหน้าคุณแล้วอย่าปล่อยให้หลุดมือไป [/FONT]
[FONT=TH SarabunIT๙]แล้วคุณจะรู้ว่า บ้านทรายทอง เอ๊ย บ้านจิตเกาะพระแห่งนี้ [/FONT]
[FONT=TH SarabunIT๙]มีแต่ความอบอุ่นที่อบอวลไปด้วยความรัก ความเมตตาจากคุณครูพี่ๆ ทุกท่าน จนคุณคาดไม่ถึงเลยละ (ไม่ได้โม้)[/FONT]​

[FONT=TH SarabunIT๙]ชัญญา[/FONT]
[FONT=TH SarabunIT๙]จบ.144<O</O[/FONT]​

 

สังโยชน์ 10

ให้ตอบด้วยอารมณ์จิต ณ ปัจจุบัน...ค่อยๆ เขียนบรรยายตอบออกมาจากจิต อย่าได้เผลอเอาสติมาตอบเด็ดขาด...ค่อยๆ เขียนบรรยายสาธยายมาตามจิตอยากจะเขียนจะเล่าค่ะ ไม่ต้องรีบร้อน ค่อยๆ เขียนบันทึกเก็บไว้เป็นระยะๆ เสร็จแล้วค่อยส่งมาทีเดียวก็ได้จ๊ะ

ถ้าไม่เข้าใจข้อไหน ก็ถามเข้ามาได้น่ะค่ะ

1. สักกายทิษฐิ ... การคิดว่าร่างกายเป็นเราเป็นของเรา
ตอนนี้ไม่แล้วค่ะ กายนี้เป็นธาตุ ดิน น้ำ ลม ไฟ ประสมกันเป็นร่างกายให้ยืมใช้ชั่วคราว รอวันหมดลมหายใจ กายนี้ก็จะกลับคืนสู่ธาตุทั้งสี่ค่ะ

2. วิจิกิจฉา ... ความลังเลสงสัยในคุณของพระรัตนตรัย
ไม่มีแล้วค่ะ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ โปร่ง ใส สะอาด หมดแล้วซึ่งความสงสัย สิ่งนี้พรได้พิสูจน์ด้วยตนเองแล้ว ว่าธรรมมะของพระพุทธเจ้านั้นเป็นสิ่งที่จะจำพาให้หลุดพ้นจากทุกข์และวัฎสงสารนี้ ทำให้ชีวิตนี้แต่คำว่า ปัจจุบัน
ไม่ต้องกังวลกับสิ่งผ่านไป หรือวิตกกับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง

3. สีลพตปรามาส ... การไม่รักษาศีลจริงจัง
เมื่อก่อนจะกังวลร้อยแปดกลัวผิดศีลด้วยที่ยังต้องทำงานทางโลกอยู่ (((เขียน...ปลอม (ขออนุญาตเซ็นเซอร์น่ะค่ะ อิๆๆ))) กลุ้มใจจนได้ครูที่นี่แนะนำ สั่งสอน ตอนนี้ไม่ต้องห่วงหรือกังวลว่า จะผิดศีลอีก เข้าใจแล้วศีลจะรักษาเราเอง

4. กามฉันทะ .. ความพอใจ ในเรื่อง รูป สวย เสียงเพราะ กลิ่นหอม รสอร่อย และสัมผัสระหว่างเพศ
ไม่ติดแล้วค่ะ เพราะสุดท้ายปลายทางของทุกสิ่งอย่างไม่ว่า จะสวย หล่อ หอม สักปานใด ก็พุพังตายเน่าอืด อาหารเลิศรสหรืออาหารแค่แก้หิว สุดท้ายก็ถ่ายออกจากกายเป็นของเน่าของเสียอยู่ดี

5. ปฏิฆะ ... ความโกรธ ความไม่พอใจ
เห็นว่าอารมณ์โกรธ ความไม่พอใจ มากระทบต่อจิต แต่สตินี้จะเป็นพี่เลี้ยงไม่ให้จิตแกว่งเตลิดไปกับตัวโกรธ ตัวโมโหอีก เพราะมันไม่มีตัวตน และอารมณ์นี้ไม่เที่ยง เมื่ออารมณ์ใดเกิดขึ้น ที่สุดแล้วก็ดับไป

6. รูปฌาณ .. ความพอใจในความสุขจากฌาน ติดสุขในฌาน
เมื่อก่อนตอนไม่ฝึกจิตเกาะพระ มักจะใช้เวลาการนั่งสมาธิเป็นตัวชี้วัดความสงบนิ่งของจิต ยิ่งนั่งนานได้ยิ่งดี แต่การดำเนินชีวิต จิตนี้ยังคงแกว่งไปตามกิเลสที่เข้ามา แต่พอได้มาฝึกกับครูที่จิตเกาะพระ เริ่มเข้าใจตอนแรกเริ่มติดสุขในฌาน ได้ครูคอยแนะนำเน้นฝึกจิตทุกขณะในชีวิตประจำวันแทนค่ะ

7. อรูปฌาณ... ความพอใจในความสุขจาก อรูปฌาน
ไม่ติดสุขในฌานแล้วค่ะ เพราะไม่ใช่หนทางที่จะนำพาจิตไปสู่พระนิพพาน

8. มานะทิษฐิ ... ความถึอตัวถือตน
ไม่มีแล้วค่ะ ไม่มีตัวเรา ไม่มีของเรา ไม่ว่าใครฐานะจะสูงกว่า หรือต่ำกว่า สุดท้ายทุกคนก็จบที่ตายกลายเป็นสูญ ไม่ยึดติดในสิ่งใดอีก สุดท้ายทุกคนจะมีแค่กรรมเท่านั้นที่จะติดตามไป

9. อุทธัจจะ ... ความฟุ้งซ่าน ...
เมื่อก่อนพรเป็นคนที่ฟุ้งซ่านมาก....แต่งนิยายเป็นไตรภาคได้เลย พอตอนนี้มองย้อนกลับไปเราหลงในวังวนกิเลสอยู่นานไม่ได้ยืนมองด้วยใจเป็นธรรมเลย วันเวลาผ่านมาได้ฝึกฝนจนมาถึงวันนี้ได้เรียนรู้มองเห็นความเป็นจริงของชีวิตได้พบเส้นทางตรงสู่พระนิพพาน จิตดวงนี้ไม่หลงทางอีกแล้ว

10. อวิชชา ..ความโง่ ความไม่รู้ในวิชา
เมื่อก่อนโดนความกลัว ความไม่รู้ครอบงำอยู่นาน แต่บัดนี้คนๆนี้ไม่กลัวแล้ว เพราะมีแสงแห่งธรรมนำสติ และปัญญาที่เชื่อมันในแสงนำทาง เพื่อเดินสู่บททดสอบ บทต่อไปค่ะ

ขอบคุณนะค่ะครู _/\_

พร

 

ให้หมั่นบอกตัวเองไว้เสมอ....ว่าอย่าอายเต่าตัวนี้กันน่ะ...^^​

 

จิตคุณพรและจิตคุณกุ้ง หรือจิตบุญ
หรือ จบ.๑๔๓ และ จบ.๑๔๔​

โมทนาสาธุ กับสองดวงจิตและครูผู้สอนด้วย งั้นพี่ภูไม่ต้องโฆษณามาก เพราะเหนื่อยแล้ว ให้ผู้ที่ทำตาม เขาช่วยโฆษณาแทนก็แล้วกัน ของแบบนี้ต้องเข้าไปรู้เห็นด้วยตนเอง และหากจิตไม่พร้อมจริงๆ ก็ยากที่เราจะเข้าถึงจิตตนและธรรมในจิตของตน พี่ภูและครูผู้สอนทุกท่าน จะไม่ไปช่วยกันเข็นครกขึ้นภูเขาแน่ หากผู้ทำคิดทำ ก็จะเหนื่อยเปล่า แต่ไม่มีกำลังใจในวันนี้ก็ไม่เป็นไร แนะให้ไปเดินบันไดบุญต่อไป นี่คือการสร้างกำลังใจ กว่าจะมาถึงตรงนี้ หรือมีคำว่า อยาก คืออยากจะลงมือปฎิบัติเอง

เพราะการเดินมรรคานี้ ไม่มีผู้ใด จะไปฝืนบังคับจิตให้มาเดินมรรคา เดินตามพระตถาคตเจ้า เดินตามเหล่าพระสงฆ์สาวกฯได้ ดั่งนั้น หากพระหรือบบ.ไม่ส่งตรงมา พวกเราชาวจิตเกาะพระ อย่าไปตามหา หากมีบางสิ่ง บางอย่างมาดลจิต จริงๆ ค่อยไปแนะนำเขา เพราะชาวจิตเกาะพระ มิใช่ทำเพื่อตนเองหรือพรรคพวก ที่นี่ ไม่มีพรรคพวก ไม่มีคำว่า รักเกลียดชัง มีแต่จะรักเมตตา สอนทุกรูปนาม สอนสั่งเฉพาะ ผู้ที่พอจะสอนได้ หากสอนไม่ได้หรือเห็นต่าง ก็ปล่อยวาง เพราะเป็นธรรมดาของสัตว์โลก คือเป็นไปตามกฎไตรลักษณ์ เป็นไปตามโลกธรรม๘ ธรรมต่างๆเข้าใจกันดี

..ขอเตือนอีกอย่างนึงก็คือ หากทำเพื่อพระพุทธเจ้าหรือครูบาอาจารย์ของตน จริงๆ พยายามตัดเรื่องทางโลกให้หมด โดยเฉพาะคำว่า พอใจหรือไม่พอใจ หากยังมีอยู่ แสดงว่า เรายังเลวอยู่ พยายามค้นหาความเลวของตนมากๆ อย่าไปพยายามค้นหาหรือมองหาความเลวคนอื่น เพราะไม่มีประโยชน์ในการพัฒนาจิตของตนเอง

..สำหรับจิตบุญหรือยกจิตหรือรับรองจิต(ชั่วคราว)ไปแล้ว ต่อไป ต้องรู้เรื่องการวางอารมณ์หรือกำลังใจ เพราะตราบใดเรายังมีขันธ์๕อยู่ เพราะฉะนั้น อาจมีหรือเหมือนคนสองอารมณ์ บางครั้ง อาจเป็นอารมณ์แบบมนุษย์ทั่วๆไป หรือมีอารมณ์แบบอริยะ คืออารมณ์ที่เราฝึกฝนจิตมานี้ เพราะอย่าลืมนะว่า..เจริญกรรมฐาน ปฎิบัติธรรม หรือฝึกสติคือฝึกจิตกันทำไม ก็ฝึกเพื่อให้จิตธรรมดากลายเป็นจิตปัญญา และพัฒนาจิตให้สูงยิ่งขึ้นๆไปอีก เช่น จิตปัญญาเป็นจิตปัญญาญาณหรือญาณหยั่งรู้ต่างๆให้จงได้ อย่าเพิ่งดูถูกจิตตนเอง ตนมิใช่พระหรือแม่ชี แต่ค่ายนี้คือ บวชจิตก่อน หากผู้ใดจะคิดบวชกายและบวชจิต ก็เป็นเรื่องของผู้นั้น ให้ดูคน ดูที่ภายใน นั่นก็คือ จิต พวกเราจะรู้องว่า จิตผู้ใดพัฒนาขึ้นหรือพัฒนาลง พวกเราก็รู้ โดยมิต้องมีใครมาบอก มายืนยัน หลอกคนอื่นได้ แต่หลอกตนเองหรือบบ.ไม่ได้...

ธรรมอันใด หากเรายังปล่อยวางไม่ได้ ให้รีบแก้ไขซะ เพราะภายใน ไม่มีผู้ใดไปตามแก้ให้กันได้ อย่าไปรู้แค่เรื่องนอกจิตตน เช่น กูรู กูรู้หมดแร๊ะ เรื่องของผู้อื่น แต่ไม่รู้อยู่อย่างเดียว นั่นก็คือ กิเลสในใจตน อย่าให้จิตตนหลอกตนเอง คืออย่าให้กิลสละเอียดมาหลอกจิตละเอียด กิเลสละเอียดแค่ไหน ก็หลอกเราไม่ได้ พยายามรื้อหรือค้นหาแต่เฉพาะ ความเลวของตนเองเท่านั้น

..หลวงพ่อฝากธรรมมาให้ว่า...จงคิดว่าตัวเรานี้ เลวอยู่ตลอดเวลา อย่าคิดว่าเราดีแล้ว อันนั้น คิดประมาทเขาคิดกัน...รู้มั๊ยว่า.. ท่านพ่อ..หลวงพ่อ..นั้น มหาเมตตากับลูกหลานเรามากขนาดไหน แต่ลูกหลานกลับไม่มีสำนึก ไม่ช่วยท่านก็ไม่เป็นไร รู้กันมั๊ยว่าท่าน อยากให้ปฎิบัติเพื่อตนเองก่อน พัฒนาจิต พากันยกจิตให้สูงตามกันขึ้นมา มาให้ใกล้คำว่า นิพพานนะลูก หากวันใด อะไรมาพลัดพราก คือจิตพลัดพรากกาย คือตายนั่นเอง หากจิตผู้ใดระลึกนึกถึงท่านพ่อ หลวงพ่อ เป็นประจำ หากจิตวิ่งไปไม่ถึงพระนิพพานโดยตรง ท่านพ่อ หลวงพ่อ จัดทัพธรรมรอบสองให้ คือข้างบน เช่น ชั้นเหล่าเทวดาและเหล่าพรหมทั้งหลาย ตามที่ท่านพ่อ หลวงพ่อ อธิษฐานจิตไว้อยู่ก่อนแล้ว

พวกเธอรู้มั๊ย ท่านพยายามทำทุกอย่าง ทำทุกวิธีทาง เพื่อให้ลูกหลานพ้นคำว่า ทุกข์และวัฏฏสงสารเหล่านั้น ผูที่หลุดพ้นคือจิต มิใช่กาย หรือสังขารฯใดๆ เพียงแต่ลูกเจริญสติ คือหมั่นทำความรู้สึกตัวอยู่ประจำนี่ไง นี่ประตูแรก ด่านแรกที่จะนำพาดวงจิตไปสุคติภูมิต่างๆ หากวันนี้ใครยังมีสติน้อย ควรทำให้มาก ทำให้เป็นมหาสติไวๆ เพราะเห็นมีเพียงสติเท่านั้น ที่จะทำให้จิตเราเป็นสมาธิ เกิดปัญญา เกิดญาณต่างๆในอนาคตอันใกล้นี้

ขอบอกข่าวดีอีกนิด ใกล้จะถึงวาระคนดีครองโลกเข้าไปทุกทีๆแล้ว คนดีในที่นี้หมายถึง คนที่มีทั้งศีล ทั้งธรรม ต่อไปคนที่มีศีลและธรรม จะนำพาคนที่มีศีลอย่างเดียว จะนำพากันปฎิบัติคือธรรม และคนที่มีศีลก็จะนำพาลูกหลานตน คือพากันรักษาศีล นอกจากทำบุญ เพราะลูกหลาน เริ่มเห็นทุกข์มากขึ้นๆไป นับแต่นี้ไป เป็นต้น

ภูทยานฌาน

 

ร้อนกาย...ดับที่กาย
จะดื่มน้ำเย็น ตากแอร์เย็นๆ อะไรก็ได้ แป๊บเดียวก็หาย
แต่ ร้อนใจ...ไปหาใครช่วยก็ไม่ได้ ต้องดับที่ใจด้วยตัวเอง
ทางเดียวที่จะหายร้อนใจ ใจร้อน ใจทุกข์ทนทั้งหลายได้
ด้วย "จิตที่มีธรรม" ธรรมะคือธรรมชาติ
ธรรมชาติที่แท้จริงจะสงบร่มเย็น
ผู้ที่เข้าถึงธรรมแล้ว ไม่มีคำว่าทุกข์ร้อนอะไรในใจอีกเลย

แต่วันนี้ที่เมืองไทยร้อนมากกกกกกกกกก!

​

 

ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 29 คน ( เป็นสมาชิก 8 คน และ บุคคลทั่วไป 21 คน ) [ แนะนำเรื่องเด่น ]
Dhammanee, Natcha@uk, Pugsley, Kim_UoonSo, chunya_kung, msound, juniper, ภูทยานฌาน2

วันนี้ busy กว่าจ้า...พี่แนท...อิๆๆ​

 

แวะมาเสิร์ฟอะไรเย็นๆ จั๊กหน่อย ดีกว่า
ชอบแบบไหนเลือกได้ตามจริต จะไอศกรีม ขนมหวาน หรือธรรมะ ที่นี่มีหลายแบบให้เลือกจ้า​

​

 

สาธุๆๆๆ กราบสมเด็จพ่อองค์ปฐม กราบหลวงพ่อ ด้วยใจ สาธุๆๆๆ.
...
..

 

ขออนุโมทนากับจิตบุญที่๑๔๓และจิตบุญที่๑๔๔ค่ะ

อนุโมทนาบุญกับครูเกตุ และครูแนท ตลอดถึงผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องทุกๆท่านค่ะ

ยินดีต้อนรับค่ะ แม่นี จิตบุญที่ ๑๐๔ ค่ะขออนุโมทนาบุญใหญ่ครั้งนี้นะคะสาธุ

 

ดอกบัวบานเมื่อบำเพ็ญ




นี้คือ...รายละเอียดการฝึกที่คุณพร จิตบุญน้องใหม่ดวงที่ 143 ได้เขียนเล่ามาให้ครูอ่านเพิ่มเติมค่ะ เธออยากจะบอกเล่าถึงเรื่องราวในการฝึกให้ละเอียดที่สุดเท่าที่เธอจะสามารถเขียนสื่อออกมาได้ เพราะเธอคิดว่าคงจะเป็นธรรมทานที่มีประโยขน์ไม่มากก็น้อย สำหรับชาวเกาะขอบกระทู้ทุกๆ ท่านค่ะ...

ขอทุกท่านได้โปรดเข้าใจไว้ด้วยว่า เธอไม่มีความประสงค์ที่จะอวดฤทธิ์ เดช
ที่เธอไม่อยากมี ไม่อยากได้แต่ประการใดน่ะค่ะ สาธุ
​

สวัสดีค่ะประสบการณ์เรื่องตาที่สาม

เมื่อวันที่ 13/5/57 ตอนเย็นได้เดินไปวัดแถวบ้านเพื่อไปเวียนเทียนกับครอบครัว ระหว่างเดินก็ดูจิตไปเรื่อย เจอเด็กผู้ชายวัยรุ่นดูดี 2 คน พรก็มองแต่ไม่ได้สนใจมาเจอผู้ชายวัยรุ่น 2 คนเดิม มาเวียนเทียนเดินข้างหน้า พรก็มอง อยู่ดีดีก็เกิดรู้เอง ว่าผู้ชาย 2 คนนี้เป็นแฟนกัน และได้สมสู่กันแล้ว มีภาพขาวดำขึ้นมาแว๊บนึงด้วย ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากไม่ถึงนาที ตอนนั้นตกใจ ร้องในใจ เฮ้ย...อะไรอะ ไม่ๆๆๆ พอคุมสติได้ก็ได้ยินเสียงผู้ชายถาม เห็นแล้วเป็นยังไง พรไม่ตอบค่ะ ตั้งจิต ตั้งใจ เดินเวียนเทียน พอเดินมาถึงหลังโบสถ์เจอพระพุทธรูปเสด็จพ่อด้วยค่ะ(ซึ่งเมื่อก่อนไม่มี) พอกลับมาบ้านคิดถึงแต่ครูเกษ ช่วยด้วยๆ เปิดเมล์ รอแต่เมล์ครูค่ะ พอได้รับเมล์ครูให้ความกระจ่างเรื่องตาที่สาม ก็นั่งสมาธิ ก่อนที่จะล้มตัวลงนอน พรเลยตอบคำถามที่ว่าเห็นแล้วเป็นยังไง ตอนนั้นคิดว่าเรื่องที่ไปรู้ไปเห็นมา ไม่ได้เป็นประโยชน์ต่อใคร รู้แล้วก็วางค่ะ คิดว่าขอฝึกอย่างนี้ไปก่อนนะค่ะ
อารมณ์ที่เข้ามากระทบ เจอญาติเมินค่ะ ทักญาติเค้าก็ทำหน้าทักแบบขอไปที พรวางเลยค่ะ เออ ช่างเถอะ

14/5/57 หลังจากที่ได้รับคำยืนยันจากครูเกษแล้ว สบายใจ แถมครูยังบอกช่องทางที่จะสื่อถึงเสด็พ่อได้ให้กับพรด้วยค่ะ ทีนี่พรกำหนดจิตที่.... ไปหาเสด็จพ่อบ่อยมาก มากซะจนนี่เรายังฝึกไม่สำเร็จไม่ใช่เหรอ จนมาดูที่เว็บบอร์ด เอ..ก็ยังไม่มีชื่อเรานี่ คิดว่าไม่เป็นไร วันนั้นไปหาเสด็จพ่อทั้งวันพร้อมกับขอให้ท่านช่วยยกจิตพรทีนะค่ะ ขอทั้งวันเหมือนกัน

16/5/57 หลังจากที่ได้ยกจิตแล้ว พอตื่นมาก็ค่อยๆคิดเรื่องตาที่สาม ที่ครูทุกท่านพูดมานั้นก็จริง เป็นสิ่งที่ติดเรามาตั้งแต่นานแล้ว เพียงแต่เรากลัวเพราะการที่จะไปยุ่งกรรมของใคร เพียงแต่การฝึกทำให้เราได้มีสติที่จะใช้ตาที่สามในทางที่จะเป็นคุณประโยชน์ต่อพระพุทธศาสนา ไม่หลงตัว ว่าเป็นผู้วิเศษมีฤทธิ์เหนือคนทั่วไป

ประสบการณ์การฝึก

15/5/57
ตื่นมาไหว้พระอย่างเดียวค่ะ ไม่มีสมาธิในการที่จะนั่งสมาธิต่อเลยค่ะ พยายามยังไงก็นั่งไม่ได้ เลยมารดน้ำต้นไม้ด้วยอารมณ์ห่อเหี่ยว กังวลว่าเกิดอะไรขึ้น อยู่ๆก็มีความคิดว่า นี่เหรอคนที่ได้ตาที่สาม นี่เหรอคนที่จะมารับใช้เสด็จพ่อ ทำได้แค่นี่เหรอ พรนิ่งอึ้งคราวนี้พรตอบเลยว่า ใช่เรานี่แหละ ถึงแม้เราจะยังไม่สำเร็จ เราก็จะสู้ เรานี่แหละ จะเป็นหนึ่งในกองทัพธรรมของเสด็จพ่อ ตอนนั้นยังกะนักรบเลยค่ะ มีดาบไขว้หลังแหลมเฟี้ยวพร้อมกระโดดลงสนามรบเลยค่ะ 555 แต่ตอนนั้นไม่ขำนะค่ะ คิดเลยว่าถึงเราจะฝึกไม่สำเร็จแต่เราก็จะเป็นกงล้อให้พระพุทธศาสนาต่อไป จะไม่ให้อำนาจมืดครอบงำจิตเราได้ ตอนนั้นจิตหนักแน่นมาก

ตอนเช้าเปิดดูเว็บบอร์ดทันทีที่รู้ว่าตนเองสำเร็จ ภาพหยดน้ำหยดบนดอกบัวปรากฎทันที ครูค่ะพรเข้าใจแล้วค่ะว่าทำไมพรถึงต้องใช้เวลา 130 วัน เพราะด้วยนิสัยและความกลัวฝังใจกับสายมีฤทธิ์ ถ้าวันที่เริ่มฝึกพรรู้เรื่อง หูทิพย์ ตาทิพย์ คงลังเลที่จะฝึก เพราะอยากเดินสายตรงสู่พระนิพพาน ไม่อยากยุ่งกับสายมีฤทธิ์เพราะพรจิตอ่อน อาจทำให้หลงต่อสิ่งเหล่านี้ ปิดกั้นสู่สายพระนิพพานเพราะสังคมปัจจุบันของปลอมเยอะ ของแท้(คำสอนของพระพุทธเจ้า)ไม่เป็นที่นิยม พอได้เริ่มอ่านกระทู้นี่แหละคำอธิษฐานของเราเป็นจริงแล้ว นี่แหละของจริง ที่นี่แหละครูของจริงที่เราปรารถนา สิ่งต่างๆที่คาใจของเราจะได้คำตอบจากที่นี่ ด้วยเวลาและคำสอน ที่ช่วยกล่อมเกลาให้พรได้เรียนรู้แก้ปัญหาทั้งทางโลกและทางธรรมมาได้อย่างถูกจุด ไม่ต้องกลัวว่าตัวเองจะหลงไปกับหูทิพย์ ตาทิพย์ วันนี้จิตของพรแข็งแรงมากพอที่รับมือกับสิ่งเหล่านี้ได้ โดยเชื่อว่ายังไง ถ้าเราเดินตามคำสอนของเสด็จพ่อ กับครูเราจะไม่หลงอีกต่อไป คนที่หลงทางมา 8 ปี เรียนรู้ฝึกฝนอยู่ 130 วัน แล้วก็ยกจิตได้ คุ้มเกินคุ้มค่ะ

- ขอเล่าเรื่องอาการเจ็บหูหน่อยนะค่ะ เริ่มจากวันที่ 13/5/57 วันที่เอาพระที่พ่อสะสมมาถ่ายรูป พรก็ส่งพระเครื่องให้พี่เขียนชื่อพระไว้ค่ะ ฮือ..เจ็บในหูจี๊ดเป็นระยะๆ จนพี่ถามว่าเป็นอะไร พรก็ตอบไปสงสัยเอียงคอส่องดูชื่อพระมากไปมั้ง หลังจากนั้นก็จะได้ยินเสียงไมค์หอนมาเป็นระยะเป็นถึงวันที่ 15/5/57 เขียนเมล์บอกครูเกียรติว่าเจ็บในหูหลายวันแล้วกะว่าจะไปหาหมอค่ะ ครูตอบครูก็เคยเป็น ก็เลยเบาใจ

คืนที่ 15/5/57 นั่งในห้องนอนมีแต่แสงสว่างรำไร ลืมตาดูความมืดแล้วคิดว่า ในความมืดนี้ จิตเรายังคงสว่างไสว วันนี้เราไม่กลัวแล้วซึ่งความมืด เราไม่กลัวความไม่รู้ เราไม่กลัวที่จะต้องอยู่คนเดียว เราไม่กลัวที่จะต้องเหงาแล้ว แล้วภาพดอกบัวก็มา ระหว่างนั้นมีอาการปวดหูนิดๆ อีกแป๊บปวดมากขึ้นแต่ทนได้ค่ะ แล้วอาการปวดก็หายค่ะ เลยนั่งสมาธิคิดถึงเสด็จพ่อต่อค่ะ ก่อนนอนนึกถึงนาทีที่มีหยดน้ำที่หยดลงดอกบัวสีชมพู รู้สึกแช่มชื่น และตื้นตันค่ะ

16/5/57 ตอนเช้าสวดมนต์อธิษฐานต่อเสด็จพ่อ ขอให้เขียนประสบการณ์การฝึกเพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้ฝึกจิตเกาะพระ ให้คนอ่านแล้วเข้าใจ มีกำลังใจที่จะไปสู่พระนิพพาน พอมาวันนี้เข้าใจ จิตบุญ หลายๆท่านและครูผู้สอนที่พยายามให้กำลังใจผู้ที่กำลังฝึก ไม่ว่าจะเป็น เรื่องราว ข้อคิด ธรรมมะ ทุกสิ่งอย่าง สำหรับพรแล้วเป็นสิ่งที่สำคัญสุดๆค่ะ เวลาท้อก็เข้ามาอ่าน วนเวียนอยู่ในบอร์ด

ขอบคุณนะค่ะครูเกษ
อนุโมทนา สาธุนะค่ะ
พรค่ะ จบ.143

 

เห็นแล้วอยากกระโดดเข้ากระทู้เลยอ่ะคับ

 

ผมไม่มีวันแพ้(เต่า)เด็ดขาด ขอบอก

 

:VO:VO:VOอย่าเพิ่งเบื่อกันน่ะค่ะ คุณพร จบ.143 เธอภูมิใจนำเสนออีก 1 ฉบับค่ะ...เธอบอกขอเต็มที่หน่อย...เพราะรอวันนี้มานาน...5555...ครูเกษก็เลยจัดห้ายยยยค่ะ...:VO:VO:VO
​

ก่อนที่จะฝึก

ก็เป็นคนที่เต็มไปด้วยกิเลส เหมือนคนทั่วไปติดอินเตอร์เน็ต ขี้นินทา ขี้บ่น ความผิดตัวเองเท่าเส้นผม ความผิดคนอื่นเท่าภูเขา ลอยไปลอยมา แต่ก็สวดมนต์ทุกเช้านะค่ะ เห็นแย่ๆอย่างนี้เหอะ อธิษฐานขอพระที่บ้านกับหลวงพ่อจรัญทุกวัน ขอให้หนูมีศีล สมาธิ ปัญญา จนเมื่อต้นปี2556ได้มีโอกาสได้เดินทางไปทางเหนือ ผ่านวัดของท่านครูบาศรีวิชัย ตั้งจิตอธิษฐานขอให้ได้เจอครูนำทางสู่พระนิพพานด้วยเถิด 1 ปีผ่านไป ก็มาเจอเว็บพลังจิตก็ได้มาเจอกระทู้ จิตพร้อมรับภัยพิบัติ

ช่วงการฝึก (สารภาพก่อนนะค่ะว่าไม่เก่งภาษาธรรมเท่าไร )

ช่วงแรก ก็ไปได้ด้วยดีโห้...อ่านในบอร์ดตั้งแต่หน้าแรกไล่อ่านไปเรื่อย เห็นแสงสีทองทอประกายเลยค่ะ นี่แหละสิ่งที่อธิษฐานเป็นจริงแล้วนี่แหละของจริง ไม่เน้นอิทธิปาฎิหารย์ นี่แหละของแท้(คำสอนพระพุทธเจ้า) ปักธงเลยค่ะ
-พอได้ฝึกครูก็ส่งแนวทางให้ ว่าต้องทำอย่างนี้ เวลาคิดถึงพระต้องวางอารมณ์ยัง อะไรที่ครูให้ทำ ก็ทำทุกอย่างค่ะ เข้าใจบ้าง ทำแบบงงๆบ้าง แต่ก็ทำปฎิบัติตามที่ครูบอกนะค่ะ รูปพระที่นึกถึงคือหลวงพ่อสดค่ะ แล้วก็เปลี่ยนไปเป็น สมเด็จองค์ปฐม(เสด็จพ่อ) สักพักเปลี่ยนอีก เป็น พระพุทธเจ้า สุดท้ายของการฝึกก็เปลี่ยนเป็น สมเด็จองค์ปฐม(เสด็จพ่อ)

- เวลาครูถามเรื่องขันธ์ 5 งงค่ะ เอ..อะไรอะไม่รู้จัก ไม่เป็นไรเข้ากูเกิ้ลหา อ้า...รู้แล้ว เป็นอย่างนี้ทุกครั้ง ไม่ว่าอิทธิบาท4 สังโยชน์ 10 คนๆนี้หาจาก กูเกิ้ลบ้าง ไปเกาะบอร์ดจิตเกาะพระบ้าง(ประจำ) เพราะรู้แต่ความหมายแต่ยังไม่เข้าใจ มาอ่านในบอร์ดจิตเกาะพระเป็นวันเลยค่ะ อ่านวนไปวนมา จนพอเข้าใจ แล้วนำไปปฎิบัติต่อ ส่งการบ้านเกือบทุกวัน (นี่เป็นข้อเด่นและดีอยู่ข้อเดียวค่ะ) เพราะเป็นคนที่เชื่อครู ครูบอกให้ทำก็ทำอยู่อย่างนั้น เป็นพวกเถรตรง ถ้าจะให้คิดเสริมหรือต่อยอด ไม่เคยมีค่ะ จนครูต้องจี้ซ้ายที ขวาที จนบางทีครูยังต้องถามแบบเกรงใจลูกศิษย์ "ถามจริงๆคุณ(พี่)พรเข้าใจไหมค่ะ(ครับ)" ลูกศิษย์อ่านแล้วก็เกือบตกเก้าอี้เลย พรถึงได้กล้าชวนคนที่เกาะขอบกระทู้มาลงทะเบียนฝึกจิตเกาะพระด้วยกันเถอะค่ะ ครูดีมาก ไม่ดุเลย แต่ถ้าให้ท่องศีล5 ได้เป๊ะเลยนะ(ขอโม้หน่อย) แต่ถ้าจะถามมากกว่านั้นก็ กูเกิ้ลดีกว่า เห็นไหมว่าคนอย่างนี้ยังยกจิตได้เลยเชื่อครูและขยันส่งการบ้านลูกเดียว

-อารมณ์ที่มากระทบ ก็เมื่อก่อน"พรถูกเสมอ" พอได้มาฝึกเริ่มเรียนรู้การมองปัญหา

(ทางโลก) เมื่อก่อนเรามักจะแก้ปัญหาที่คนอื่นก่อนเสมอ ลืมมองว่าเราเปลี่ยนใครไม่ได้ พยายามเชื่อเหลือคนอื่นอย่างจริงจังจริงใจให้ถึงที่สุด แต่ถ้าไม่ได้ก็ต้องปล่อยไม่เอามาเป็นทุกข์ เพราะสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

(ทางธรรม) เมื่อก่อนชอบเอาธรรมมะเข้าข่ม อยู่บ้าง ไม่อยู่บ้าง พอนึกเรื่องนี้ได้ทีหลัง เคืองค่ะ อารมณ์พุ่งปรี๊ดปราด นี่แหละที่เค้าบอก หินทับหญ้า พอยกหินออกหญ้าก็งอกเหมือนเดิม พอได้ฝึกจิตเกาะพระ ครูที่นี่แหละเป็นคนสอน อย่ามองอย่างนี้สิ ทำไมคุณพรไม่ลองทำอย่างนี้ละ ลองคิดอย่างนี้ ทำให้ได้ลดอัตตา ความเป็นตัวตนลงมา ทำให้ได้มองเห็นสัจจธรรมของชีวิต ว่าทุกอย่างเมื่อเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ไม่มีสิ่งใดหนีกฎนี้พ้นไปได้เลย อาการที่เจ้าคิดเจ้าแค้น โกรธ เกลียด รักมันหายไปเยอะมากๆ พอได้ยกจิตแล้ว นั่งมองชีวิตตัวเองที่ผ่านมาได้แต่ถอนหายใจค่ะ เกือบไปแล้ว เกือบจะไม่ได้รู้จักหนทางสู่พระนิพพานแล้ว

- วันที่จิตยก เรื่องของพรอาจจะเหมือนจิตบุญเหมือนคนอื่น แต่สิ่งที่ผู้อ่านควรรู้ไว้ว่าที่จิตเกาะพระ ขอให้คุณพกใจมาอย่างเดียว ใจที่พร้อมจะเรียนรู้ เชื่อครู ขยันส่งการบ้าน แต่ของพรที่ต่างกันคือ ถ้าใครเคยอ่าน ศิษย์โง่ไปเรียนเซ็น พรเป็นศิษย์โง่จริงๆ ไม่รู้เรื่องข้อธรรมอะไรกะเค้าหรอก เดินดุ๋ยๆ ไปขอฝึกจิตเกาะพระกับครู ลงเรียนยังไงยังไม่รู้เลย จนคุณ therd2499 ต้องมาบอก คิดดู พรอยากให้คนที่ได้มาอ่าน ได้เห็นภาพและเนื้อแท้ของคนนึงที่ธรรมดามาก ยังทำได้เลย...

มาเถอะ มาฝึกกัน มาเป็นหนึ่งในกองทัพธรรมของเสด็จพ่อกัน (แหม่..รู้สึกเท่ห์ขึ้นมาทันที555) พรอาจไม่ได้เน้นว่าฝึกและรู้สึกยังไงนะค่ะ แต่บอกเลยว่ามันเปลี่ยนชีวิตของพรไปเลย มองทุกอย่างด้วยใจเป็นธรรม มองด้วยรักและเมตตา ลองฝึกดูแล้วจะเข้าใจ มันฟังดูสั้น แต่ถ้าได้ยืนตรงจุดนี้แล้วมันยิ่งใหญ่มากนะค่ะ

อนุโมทนา สาธุค่ะครู

พร จบ.143_/l\_

 

มีอีกมั้ยอยากอ่านอีกค่ะ เขียนได้ดี เข้าใจง่ายค่ะ เอาอีกๆ(ping)(ping)(ping)(ping)

 

.....................................
น่าร้ากกกก อย่างนีเชียร์สุดใจขาดดิ้นจ้ะ;aa27

 

สวัสดีครับ

ครู อาจารย์ ทุกๆท่าน และ คุณ ภูทยานฌาน2 เจ้าของกระทู้ ผมไม่ใช่หน้าใหม่อะไรหรอกครับ.. ผมสมัครเว็บนี้ตั้งแต่ปี 2006 แล้วครับ.. แต่ว่า ผมก็ได้เวียนไป อ่านไป อ่านมา..โดยไม่ได้ปฏิบัติอะไร..
เมื่อปี 2012 ผมมีเหตุที่ทำให้ผมได้รู้จักกับสิ่งที่หลวงพ่อฤาษีทำไว้ เหลือไว้ให้ศึกษา พอศึกษามากๆ ก็เลยอยากจะปฏิบัติครับ... ผมเคยเขียนเล่าชีวิต ผมไว้ที่

http://palungjit.org/threads/บุญไม่มีและกรรมบัง.366453/



เมื่อผมลองปฏิบัติช่วงแรก ผมฝึกมโนมยิทธิคนเดียว ผมก็จำภาพพระเหมือนทั่วไปๆ ครับ ผมรู้สึกว่าตัวเอง ตั้งใจมากไป.. จนเกิดนิวรณ์ บางที รู้สึกว่า หน่วงๆ ตรงกลางหน้าผาก เหมื่อนตาที่ 3 จะเปิด แต่ไม่ใช่หรอกผมคิดว่า มันเป็นเพราะผมตั้งใจที่อยากเห็นมากเกินไป แต่ตอนฝึกในใจก็บอกกับตัวเองว่า.. ไม่อยากๆๆ แต่นั้นคือความอยากเห็นนั้นเอง

จากนั้นผมเลยไปลองฝึกที่บ้านสายลม เพื่อฝึกมโนยิทธิ.. ผมก็ฝึกตามครูฝึกเขาไปครับ.. พอฝึกเสร็จก็ไม่แน่ใจ..ว่าที่เห็นนั้น คิดไปเองหรือป่าว...

ทำไปทำมา ก็เป็นเดือนครับ.. ไม่ได้เรื่อง.. เริ่มตัดใจ...

แต่ว่าวันนั้น...พาดีไปเฝ้าแฟน ไปผ่าตัดที่โรงพยาบาล

ระหว่างที่ หมอพาแฟนเข้าห้อผ่าตัด มาก็มารอที่ ห้องคนไข้คนเดียว ก็เลยนั่งสมาธิดู.. เมหือนจะหลับๆ ตื่นๆ ประมาณตี 3 สักพักได้ยินเสียง มีคนมาบอกว่า "มาถูกทางแล้ว แต่คุณพยายามให้มากกว่านี้หน่อยจะได้ไหม" ผมก็รู้ได้เลยว่า เสียงหลวงพ่อ แน่นอนเลยครับ( หรือคิดไปเอง ว่าเป็นหลวงพ่อ) ผมก็ตอบไปว่า "ได้ครับหลวงพ่อ ผมจะหาเวลาฝึกทุกวัน วันล่ะ 1-2 ชม" เสียงหลวงพ่อก็บอกว่า " ไปหาที่ สงบๆ แล้วก็บอกว่า ให้ไป วิหาร" และท่านก็บอกว่า " ไม่เกิน 3 เดือน"

ผมตื่นมาก็นั่งคิดว่าจริงแท้แน่นอน ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเป็นแบบนี้เลยครับ

ไปหา วิหาร ผมตื่นมาก็งงๆ ครับ วิหารที่ไหนยังไง คิดๆ วิหาร 100 เมตร ป่าวนะ พอดีว่าจะไปอาทิตย์หน้าพอดี เป็นวันเกิดผมจะไปทำบุญครับ

=======
ที่เข้ามากระทู้นี้ได้...เพราะว่ามี ท่านนึงใช้ชื่อว่า tuk187

ส่ง message เข้า mailbox ผมว่า

กลับพระนิพพานค่ะ

ลองเข้าไปอ่านในนี้ค่ะ ของสมเด็จพ่อองค์ปฐม และหลวงพ่อฤาษีลิงดำค่ะ สงสัยให้มาตามคุณเข้ามาในนี้ค่ะ ลองอ่านดูนะคะ คือการฝึกจิตเกาะพระ ที่ง่ายที่สุด ลัดที่สุด เร็วที่สุด เพื่อมุ่งหน้าสู่พระนิพพานค่ะ หลวงพ่อกำลังตามลูกๆท่านกลับพระนิพพานค่ะ http://palungjit.org/threads/จ�...34019.375/
เข้าไปในหัวข้อ ภัยพิบัติและการเตรียมการน้ำท่วมค่ะ ไล่ลงมาที่กระทู้ จิตพร้อมรับภัยพิบัติค่ะ ที่บอกแบบนี้บางทีคลิกไม่เข้ากระทู้นี้ค่ะ


ผมคิดในใจว่า.. จริงหรือ จริงดิ...คนอย่างเรามีสิทธิ์กับเขาด้วยหรอ หุหุ แต่ก็ขอบคุณท่าน tuk187 มากครับ.. มาให้ความหวังผม..


====================

จากนั้น.. ผมก็เลยคิดๆ ไม่เอาล่ะ.. มโนมยิทธิ ไม่โดน.. เลยเปลี่ยนมาฝึกวิชาสาม แทนดีกว่า

ก็เลยเปลี่ยนครับ...

มาจับ กสิณ เลยคราวนี้ ฟังหลวงพ่อมา กับอ่านๆ มาหลายๆ เว็บ เขาว่า กสิณไฟ มีฤทธิ์ เหมือน ฤาษีตาไฟ.. ก็ลองๆ เพ่งๆๆ ดู 3-4 วัน. จำภาพไฟได้.. แต่ก็ไม่เห็นอุคหนิมิตร อย่างเขาว่า....

เลยเปลี่ยนๆๆ หลวงพ่อว่า กสิณแสงสว่าง จะมีผลมากในการ ฝึกวิชาสาม เตวิโช.. เห็นผี เห็นเทวดา... ก็เพิ่งๆๆ โดย Load ภาพ มาจาก youtube นั่งจาก IPHONE อยู่ เพิ่งๆ ไป.. จำได้.. แต่ไม่มีไรเกิดขึ้น....

เลยเลิกครับ.. เอาไงดี.. สงสัยเราเป็นพวก สุขวิปัสโกแน่เลย.. ไม่เคยเห็นอะไรเลย ตั้งแต่เกิดมา...... หรือว่าจิตจะแข็งหยาบกระด้างเกินไป....

ก็เลยพิจารณา ว่า ก่อนพระพุทธเจ้าตรัสรู้นั้น.. มีพระอินทร์ มาเล่าพิณ แล้วพระพุทธเจ้าท่านก็คิดได้ว่า.. ตึงเกินไป ก็ไม่ดี หยอ่นเกินไปก็ไม่ดี.. ต้องเดินทางสายกลาง...

ดังนั้น... อย่าไปขวนขวายไรมาก.. ฝึกเท่าที่ทำได้.... ก็ฟังหลวงพ่อท่านบอกว่า.. อานาปานสติกรรมฐาน นั้นเป็น กรรมฐานกองใหญ่สำคัญที่สุด...

ก็เลย จับยึดเอา อานาปานสติกรรมฐาน + กับ พุทธานุสติกรรมฐาน รู้สึกว่าถูกจริตดี....ทำแล้วสบายใจ.. ทำวันล่ะ 10 -20 นาที แล้วแต่อารมณ์ของเรา..

((ถึงแม้จะมีเสียงมาบอกให้ผมทำวันล่ะ 1-2 ชม. ไม่เกิน 3 เดือน.. มาถึงป่านนี้ ผมไม่ค่อยมีเวลาทำปฏิบัติเท่าไหร่เลยครับ..เนื่องจากต้องเลี้ยงลูก เมียเพิ่งคลอดครับ...

จากขันธ์ 5 มีเมียกลายเป็น ขันธ์ 10 มีลูกด้วย.. กลายเป็น ขันธ์ 15 ... ทำไมผมไม่มาเจอทางที่จะไปนิพานนี้ ก่อนแต่งงานหนอ....... แต่ไม่เป็นไรครับ. ตอนนี้ก็.. มาเปิดบริษัทตัวเองครับ....เหนื่อยหน่อย..

คิดว่าถ้ามีเงินสัก 50 ล้าน.. ให้ พ่อแม่ ให้ลูกเมีย พออยู่ได้.. ไหนๆ ก็มีลูกเมียแล้ว... ก็คงทิ้งไม่ได้ครับ... ผมจะทิ้งทุกอย่าง.. เพื่อไปบวช และการบวชคราวนี้..ต้องไปให้ถึงนิพพานครับ..

เขาว่าที่แถวๆ เขา จังหวัดเลย มีพระอรหันต์ อยู่ในป่ามาก.. ถ้าผมได้บวชแล้ว.. ผมจะไปครับ.. สิ่งที่ตั้งใจ... ถ้าไม่ได้ มรรค ผล.. ผมจะไม่ออกมาจากป่า....

แต่ตอนนี้ต้องทำงานหาเงินให้ลูกเมียไม่ลำบากก่อนครับ.... แล้วพยายามฝึกสมาธิ ทำสมาบัติ ให้ได้.. แล้วก็กสิณให้ครบ... เตรียมพร้อมเอาไว้ก่อนครับ..

ผมศึกษาเรื่องที่หลวงพ่อ ไปธุดง ที่ต่างๆ จนหมดสิ้นแล้วครับ........... ซื้อหนังสือเกี่ยวกับประสบการณ์ธุดง มาอ่านแล้วครับ.. ว่าจะฉันอะไร ในป่า อยู่อย่างไร... แรกๆ ผมก็กลัวๆ แต่ตอนนี้พอมีแนวทางแล้วครับ

เขาว่าจะธุดง ได้ต้องปี 2-3 พรรษาก่อน.ถึงจะธุดงได้ .. ถ้าไปธุดง กลัวงูกัด ก็ต้องสวด วิรูปักเข แล้วก็แผ่เมตาครับ.. น่าจะรอดนะครับ...

======
ปกติผมจะมีห้องพระเอาไว้นัสมาธิครับ. แต่พอมีลูก ก็ไม่มีเวลาเลยครับ... แต่หลวงพ่อบอกว่า จะทำสมาธิ ท่าไหนก็ได้.. ดังนั้น.. ผมเลย นอนสมาธิ เลยครับ... ก่อนนอนทุกคืน สวดมนต์ ไหว้พระกราบหมอน.. แล้วก็นอนภาวนาเลยครับ...

เมื่อเดือนที่แล้ว.......
ผมก็นอนสมาธิ จับ อานาปานสติกรรมฐาน + กับ พุทธานุสติกรรมฐาน เป้นปกติ... หวังว่าสักวันจะจับลมหายใจสามฐานได้..

วันนั้นไม่ได้ คิดอะไร ปล่อยทุกอย่าง ปลงทุกอย่าง ทำใจสบายๆ ภาวนาไปเรื่อยๆ บางวันก็ภาวนาจนหลับ..

แต่วันนั้น ภาวนาได้นาน.. จนรู้สึก ไม่วอกแวก ใจไม่คิดอะไร.. สมองโล่งมาก.. จนได้ยินเสียงลมหายใจของหัวเองทั้ง สามฐาน

ปลายจมูก + หน้าอก + กลางท้อง.. เข้าออก.. ในใจคิด.. จริงดิ.. ทำได้ด้วยหรอ.. นึกว่าจะไม่มีบุญซะแล้ว...

ก็ไม่รู้ผ่านถึงฌาณ อะไร.. ครับ.. จากนั้น คำภาวนา ก็หายไป... และก็เสียงลมหายใจที่ได้ยินก็หายไป.. หูเหมือนอื้อๆ ไม่ได้ยินอะไร...

คิดไปเองว่า คงผ่าน.. ปีติ มาแล้วมั๊ง.. แล้วในใจก็เป้นสุขมาก น่าจะผ่านสุขมากมั๊งครับ.... ตอนหูอื้อ นี้ สงสัยคงเป็นเอกคตา มั๊ง.. คิดเองทั้งหมดครับ... หุหุ

ก็อยู่ในอารมณ์นี้ประมาณ 1-2 ชม มั๊งครับ. จำไม่ได้... ปกตินั้งสมาธิ.. 30 นาที ก็เลิกแล้วครับ. จิตไม่สงบก็เลิก...

วันนั้นทำได้นาน แล้วก็อิ่มเอิบใจ ในสิ่งที่ปรากฏมาก...ครับ... ไม่ต้อง.. เห็นผีเห็นเทวดา ไม่ต้อง. อยากขึ้นไปสวรรค์ เพื่อไปเฝ้าพระพุทธเจ้า หรือไปไหว้พระจุฬามุนี เหมือนที่อยากไป.ตอนแรก... แต่ก็รู้สึกว่า สิ่งที่พยายามมาได้เริ่มได้ผลครับ...

เหมือนกับสิ่งที่ผมบอกกับตัวเองในการใช้ชีวิตเสมอว่า "ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ สักวันนึงต้องทำได้"


แต่ๆๆ ว่า คำถามในใจคือ.. เหมือนถ้าเข้าฌานได้จริงๆ แล้วทำไงต่อครับ...

จากที่ศึกษา มา ว่า.. ถ้าจะไม่อยากเวียนวายตาย เกิดอีกต้องตัดกิเลส ทิ้งให้ได้ทั้งหมด.. ทิ้งจะไปนิพพานได้ใช่ไหมครับ..

ต้องมี พรหมวิหาร 4 มรรค 8 อิทธิบาท 4 ไรพวกนี้... แล้วก็ต้องรักษาศีล...

ส่วนการตัดกิเลส ทั้งหมด..ผมคิดว่า เอาไว้ว่ากันต้องผมพร้อมที่จะบวช ละทางโลก ทิ้งไปสักก่อน... ตอนนี้ผมก็อายุ 32 แล้วครับ.. ไม่รู้ว่า จะได้ไปบวชเมื่อไหร่... แต่ก็จะพยายามให้เร็วที่สุดเท่าที่ตั้งใจไว้..

เพื่อไปนิพพาน ให้ได้ครับ... ผมเหนื่อยกับการสู้ชีวิต มาตั้งแต่เด็ก.. พอโตมา ก็ต้องมาต่อสู้หาเลี้ยงปากท้อง.. ให้กับร่างๆ นี้ๆ ผมเหนื่อย ที่จะต้องทำแบบนี้ๆ ซ้ำไป ๆ ซ้ามาๆ ไม่จบสิ้น.... ผมอยากจะพอแล้วครับ..


ผมเลยอยากจะให้ท่านใดก็ได้ครับ.. ช่วยแนะนำผมด้วยครับ.. ว่าจะต้องปฏิบัติอย่างไรต่อดี.. หรือว่าสิ่งที่ผมคิดไว้มันดีแล้วครับ....

** อีกอย่างผมมีควาามฝันว่า อยากจจะสร้างยานอวกาศ ออกนอกโลกให้ได้..ครับ เพื่อไปเที่ยวดาวต่างๆ แต่ว่าความจริงนั้น..โลกของเรายังมีศักยภาพไม่เพียงพอ. ตายไปอีก 2 รอบไม่รู้จะไปได้ไกลเหมือนในหนังไหม..
ผมเลยเปลี่ยนวิธิที่จะสร้างยานอวกาศ มาเป็น ถอดจิต ออกไปเที่ยวนอกโลกหรือดาวอื่นๆ เพื่อหามนุษย์ที่เหมื่อนโลกนี้ หรือก้าวหน้ากว่า..ดีกว่า.. อิอิ......

ผมเคยคิดว่าถ้าผมตายไป.. ผมจะไม่วนเวียนอยู่แถวนี้หรอกครับ... ผมจะพุงขึ้นท้องฟ้าทันทีครับ.... ออกนอกโลกไปเลย.... ฟังดูเหมือนผมเพี้ยนนะครับ... แต่ก็ความอยากอะไรครับ...