มีปัญหาการนั้งสมาธิ ครับแนะนำด้วยครับ

สวัสดีครับ พี่ๆและเพื่อนๆชาวพลังจิตทุกท่าน กระผมก็นั้งสมาธิตั้งแต่เด็กจนตอนนี้โตช่วงที่ผ่านมาก็นั้งกำหนดลมหายใจ พุธ โธ ตลอดแต่ไม่เคยนั้งเกิน ครึ่ง ชม ได้ซะที เพราะเมื่อยตลอดบางครั้งก็อึดอัด เวลาหายใจทั้งๆที่ช่วงแรกๆก็รู้สึกปกติ ผมพยายามตั้งแต่เด็ก จน ตอนนี้ก็ 30 กว่าแล้วแต่ก็ไม่เคยนั้งได้นาน และสิ้นเดือนนี้ผมตั้งใจไปบ้านซอยสายลม ไปฝึกนั้งสมาธิมโนมยิทธิ อย่างผมที่ไม่เคยนั้งนานๆผมจะสามารถไปแบบคนอื่นได้รึเปล่าครับ ระลึกถึงองค์พระตลอดเวลาตื่นนอน สวดมนต์ช่วงสายและเย็น แต่ก็เกือบทุกวัน บางครั้งน้อยบางมากบางก็ไม่อยากให้ขาด แต่ติดปัญหาเรื่องสมาธิที่ผมยังไม่สามารถนั้งได้นาน พวกพี่ๆเพื่อนๆ มีใครพอแนะนำผมได้บ้างครับว่าผมควรจะทำยังไงต่อครับ

 

โดยส่วนตัวอยากให้น้องไปลองฝึกที่บ้านสายลมก่อนและเล่าอาการอย่างนี้
ให้ครูฝึกที่นั่นฟังครับ..และลองกลับมาปฏิบัติตามที่ครูฝึกที่นั้นแนะนำ
ไปอีกซักพักหนึ่งก่อน.น่าจะดีกว่าครับ.เด่วหากฟังคำแนะนำไปจะกลาย
เป็นสัญญาในจิต.พอไปฟังคำแนะนำที่นั้นจะทำให้สับสนและไปได้ช้าครับ
เพราะเห็นตั้งเป้าไว้ว่าจะไปแล้วน่าจะประมาณนี้ครับ

 

ก่อนอื่นข้าพเจ้าต้องขออนุโมทนาในความตั้งใจที่จะปฏิบัตินะครับ และขออนุญาตแนะนำครับ

ที่ยังนั่งไม่ได้นานนั้น เพราะจิตยังไม่สามารถสงบได้ อาจจะด้วยการใช้ชีวิตในโลกที่สับสนวุ่นวาย สิ่งยั่วยุที่มากกว่าในอดีตต่างวิ่งเข้ามาและมีเยอะกว่าเดิมเร็วกว่าเดิม จึงทำให้สงบได้ยาก สิ่งที่จะใช้ได้คือ สัจจะ (ในที่นี้คือ ความตั้งใจจริง) และขันติ

เมื่อสวดมนต์ไหว้พระแล้ว ต่อไปให้เริ่มที่เดินจงกรม เพื่อให้เกิดสติ เพื่อที่จะใช้ในการตามรู้จิตได้ ครูบาอาจารย์นั้นท่านจะเน้นเดินจงกรมให้มาก บางท่านเดินจนสลบ. บางท่านเดินจนเท้าเป็นแผลพุพอง เพื่อให้มีสติที่มั่นคง แล้วการปฏิบัติสมาธิจะทำได้ดี

ถ้าเอาตามคำสอนของหลวงพ่อจรัญ ท่านให้ กำหนด เดินจงกรม ใช้เวลาเท่าๆกับนั่งสมาธิ เช่น ถ้านั่งสมาธิ 2 ชั่วโมง เดินจงกรม ก็ต้องเดิน 2 ชั่วโมง

ส่วนการนั่งนั้นข้าพเจ้าเน้นปฏิบัติแบบหลวงพ่อโต คือ กำหนดเวลาในการนั่งแต่ละครั้ง
เช่นถ้าจะนั่ง 1 ชั่วโมง ก็ตั้งเวลาปลุกไว้ 1 ชั่วโมง ถ้ายังไม่ถึงตามกำหนด ไม่ว่าจะปวดจะเมื่อย ง่วงนอน ปวดปัสสาวะจะเล็ด เจอสิ่งรบกวนให้หวาดกลัวมากๆ ยังไงขนาดไหน ก็ห้ามถอนออกจากสมาธิเด็ดขาด

ถ้าได้แค่ครึ่งชั่วโมง ตอนแรกก็ตั้งไว้ครึ่งชั่วโมงก่อน เมื่อเริ่มเข้าที่เข้าทางค่อยปรับเพิ่มไปทีละนิด ทีละ 5 หรือจะ 10 นาทีก็ตามแต่

อานิสงที่จะได้จากการปฏิบัติเช่นนี้คือ ขันติ สัจจะ และเราจะรู้และจะเห็นในสภาวะของจิตที่กำลังพยายามดิ้นรนอยากจะหนีจากความทุกข์ จากความไม่ชอบ เพื่อไปหาความสบายตามที่มันต้องการ จนไปถึงธรรมที่ละเอียดกว่าขึ้นไป

การทำแบบนี้ จะได้อานิสงตามที่ข้าพเจ้าเห็นได้ชัดและจะอธิบายให้อย่างง่ายๆคือ ความแข็งแกร่งและอดทนต่อสภาวะที่ยากลำบากอย่างนี้ จะทำให้เรามีสติและสมาธิที่ดีและมั่นคงขึ้น ไม่ว่าจะอยู่ในสภาวะที่ ทุกข์อยู่ หรือมีเหตุการณ์ที่สับสนวุ่นวายประเดประดังเข้ามา หรือในช่วงที่ยากลำบากต่างๆ เราจะสามารถกำหนดสติและสมาธิได้เร็วและดำเนินไปได้ด้วยดีมั่นคง
โดยเฉพาะตอนที่กำลังจะตายสำคัญมาก

อีกอย่าง ก่อนจะเริ่มปฏิบัติ สำหรับผู้ฝึกใหม่หรือสมาธิยังไม่มั่นคง ควรชำระล้างกายให้สะอาดและสบายก่อน ตัดเรื่องทางโลกทิ้งไปให้หมด การนั่งก็ให้เลือกท่านั่งที่คิดว่าตัวเองจะนั่งได้สบายที่สุดและนั่งได้นานที่สุด

แต่ถ้าตั้งใจจะไปบ้านสายลม ไปปรึกษาที่นั่นก็ได้ครับ ตามที่คุณ Nopphakan แนะนำครับ

สุดท้ายนี้ขออย่าได้เชื่อถือหรือยึดมั่นในสิ่งใดที่ข้าพเจ้าได้กล่าวไปเลย

ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปครับ

 

ขอบคุณทั้ง 2 ท่านครับ สงสัยก่อนไปต้องซ้อมการนั้งบังคับตัวเองให้นานกว่านี้บางครั้งชอบคิดว่าไปดูหนังซิ นั้งพอแล้วไปเล่นเกมซิไม่ต้องนั้งแล้ว อยากทำโน้นอยากทำนี้ พอตอนไม่ได้นั้งกลับไม่อยากทำอะไรเลยพอได้นั้งก็คิดให้ออกจากสมาธิตลอด

 

ลองหาวิธีฝึกให้เข้ากับ จริต ตัวเองดูครับ...

 

ขอบคุณท่านด้านบนด้วยครับ แต่ผมขาดการนั้งสมาธิไม่ได้ถึงมันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ต้องอย่างน้อย 1 ครั้งอย่างมากก็ 2 ครั้ง ช่วงเช้าหรือไม่ก้ช่วงเที่ยง บางครั้งก็เย็นเลย ช่วงนี้ตกงานอยู่ครับเลยมีเวลานั้งช่วงเช้าได้ถ้าไม่ได้ตื่นสาย

 

ข้าพเจ้าขออนุโมทนา

ถ้าเช่นนั้น ข้าพเจ้าขอแนะนำเพิ่มอีกนิดหนึ่งเกี่ยวกับการตั้งเวลา. คือ ควรลองทดสอบนาฬิกาก่อนว่าใช้ได้ดีอยู่หรือไม่ และก่อนนั่งควรดูเวลาให้แน่นอน ว่าเราตั้งถูกต้องไม่ผิด เพราะในตอนนั่งสมาธิคุณจะเจอกับความกระวนกระวายเพิ่มมากขึ้น นั่นคือเรื่องเวลา ใจจะคอยพะวงว่า เอะเราตั้งปลุกไว้หรือเปล่านะ เอะนาฬิกาเสียหรือเปล่าทำไมไม่ดังสักที เอหรือว่าดังแล้วแต่เราไม่ได้ยินเสียง จิตมันกระวนกระวายอยากจะออก จำไว้ว่าถ้าไม่ได้ยินเสียงปลุกดังขึ้นมา เราจะไม่ออกจากสมาธิเด็ดขาด

สุดท้ายนี้ขออย่าได้เชื่อถือหรือยึดมั่นในสิ่งใดที่ข้าพเจ้าได้กล่าวไปเลย

ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปครับ

 

ขอบคุณครับ แต่แปลกอยู่อย่างครับ ตอนผมนั้งเปิดให้หลวงพ่อฤาษีลิงดำ เทศน์ผมก็รู้สึกสบายนะครับ แต่ก็นั้งได้นานกว่าปกติ แต่ก็มีอาการเมื่อยเหมือนเดิม แต่พอไม่ได้เปิด อันนี้แค่ 10 นาทีก็เมื่อยแล้วครับ สงสัยผมคงเอาจิตไปยึดกับร่างกาย

 

ข้าพเจ้าขออนุโมทนา และขออธิบายดังนี้

ที่ฟังเทศน์ไปด้วยขณะที่นั่งสมาธิแล้วรู้สึกสบาย เพราะจิตมันมีเสียงเป็นที่เกาะอยู่ส่วนหนึ่ง และด้วยความตั้งใจที่จะฟังอีกส่วนหนึ่ง (เหมือนกับที่เรานั่งดูหนัง ฟังเพลง เล่นเกมส์นั่นแหละ) กรรมฐานประเภทที่ใช้นิมิตร่วมด้วย เช่น ภาพ เสียง การกระทบ เป็นต้น จะมีสิ่งที่ให้จิตได้เกาะเกี่ยวไปได้มากกว่า ทำให้มีสิ่งที่รู้ตามได้ตลอดต่อเนื่อง จึงทำสมาธิได้ง่ายกว่า แต่อานาปานสติกรรมฐานนั้นเป็นกรรมฐานที่ละเอียด และ ใช้จิตเกาะลมหายใจ ที่มันจะเกิดดับอยู่ตลอดเวลา ฉะนั้นกรรมฐานกองนี้ สติ จึงเป็นสิ่งสำคัญมาก สติจะต้องแน่น แม้ตอนที่ลมดับหายไป ก็จะยังคงรู้อยู่ได้เมื่อหายไป(ตอนหายใจออก) และรู้อยู่ไปจนกระทั่งมีการเกิดขึ้นมาใหม่ของลม(ตอนหายใจเข้า) - ((ที่กล่าวตรงนี้ไม่ใช่ตอนเข้าฌาณนะครับ))

ส่วนเรื่องการปวดเมื่อยมันเป็นเรื่องธรรมดาของกายสังขารครับ 2-3 ชม. ขึ้นไป จะเจอที่ทรมานมากกว่านี้อีกครับ

ไม่ว่าจะเลือกกรรมฐานกองใดมาปฏิบัติ จะให้ประสบผลเป็นที่ประจักษ์ได้ ต้องตั้งใจและอดทนให้มากกว่านี้ครับ แล้วคุณจะพบมันเองครับ

สุดท้ายนี้ขออย่าได้เชื่อถือหรือยึดมั่นในสิ่งใดที่ข้าพเจ้าได้กล่าวไปเลย

ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปครับ

 

เหมือนผมเลยครับ เจ้าของกระทู้ทั้งวิธีปฏิบัติ ทั้งผล ทั้งความคิดที่จะฝึกมโนมยิทธิ ทั้งอายุอีกก็ไกล้เคียงเลย รออยู่นะครับว่าคุณจะทำไงต่อ ได้ผลผมจะได้ทำบ้าง

 

ผมก็เป็นคนนั่งสมาธิได้ไม่นานครับ นั่งมา 4 ปี แล้วแรกเริ่ม 20 นาที ปัจจุบันขยับเป็น 40 นาทีเอง เฉลี่ยพัฒนาปีละ 5 นาที อิอิ เคยทดลองทนดูได้สัก 1.5 ชั่วโมง รู้สึกว่ามันไม่ใช่แนวของผม ผมเลยเอาได้แค่นั้นก้อแค่นั้นไม่เครียด 30-40 นาที เกือบทุกวันมันก็สะสมเรื่อยๆนะครับ ประมาณว่าเน้นคุณภาพไม่เน้นปริมาณแล้ว(สำหรับผมเองนะครับ) คือผมไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้ขี้เกียจ ไม่ได้อยากได้ มันก็เลยมาเรื่อยๆๆนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ แข่งกับตนเองอย่าไปสนใจกิริยาของคนอื่นเป็นดีครับ

 

ได้ครับ ผมจะกลับมาบอกความคืบหน้าครับส่วนตอนนี้ช่วงระหว่างรอก็นั้งสมาธิตามที่ท่านด้านบนแนะนำครับ ขอบคุณมากครับ

 

นั่งขยันๆเข้าไว้สำเร็จเอง ดูที่สักกายทิฏฐิคือกายเราน่ะมันเป็นอนัตตา ใจเราก็อนัตตา เราแก้ทุกข์ด้วยรู้จักให้กำลังใจตัวเองและมีสติปัญญา การมีสติปัญญาดีเกิดจาก ฟัง คิด ถาม เขียน รู้จักเก็บความลับ ตั้งตนไว้ชอบ หมั่นศึกษาหาความรู้ เอาให้เข้าใจ แต่ไม่ประมาท

 

ใช้การสวดมนต์หรือบริกรรมช่วยจะทำให้นั่งได้นานขึ้น

 

ใช่ครับ ผมก้ บริกรรม ไปด้วยระหว่างนั่งสมาธิทำไปเรื่อยๆ จนจิตสงบดีแล้ว ก้ค่อยมาภาวนา พุท โธ ระหว่างนั้นมันก้ฟุ้งซ่านไปตามปกติแหละครับแต่แค่ไห้รู้ไว้เฉยๆว่าฟุ้งซ่าน ไม่ต้องไปคิดเยอะว่าฟุ้งซ่านเรื่องอะไร หรือ พยายามจะทำไห้จิตสงบเพราะมันจะบังคับจิตจนเกินไป ให้ใจจดจ่อกับคำภาวนาก้พอ เดี๋ยวมันก้จะวงบครับแล้วค่อยมา กำหนด พุท โธ ทีหลังก้ได้ ส่วนร่างกาย ไม่เมื่อยสิแปลก อย่าไปสนใจกับกายมากครับ ให้คิดว่ามันไม่เที่ยงที่มันเจ็บมันปวดก้เป็นปกติของมัน ปล่อยๆมันไปครับ รับรู้ไว้เฉยๆเหมือนกัน วางใจแบบนี้น่าจะช่วยได้บ้างนะครับ เพราะ เมื่อก่อน ผมนั่งได้ 5 นาทีเองงง แต่พอศึกษามาเรื่อยๆ วางอารมณ์แบบนี้ผมก้นัางได้นานขึ้น 30-60 นาทีครับ ลองดู สู้ๆครับ

 

จะไปฝึกมโนมยิทธิ ก็อนุโมทนาด้วย
.......
ส่วนใหญ่นักปฎิบัติพุทโธ จำพวกทำมานานแล้วไม่ได้ผลสักที ไม่ก้าวหน้าสักที
เพราะขาดการฟังธรรม
คิดไปเองว่าปฏิบัติพุทโธแล้วต้องนั่งนาน จิตรวม เห็นนั่นนี่
ถ้าไปถามครูบาอาจารย์ท่านก็ยังให้พุทโธอยู่นั่นละ
เพราะพุทโธ แท้จริงแล้ว ทำเพื่อให้เกิดการรู้
ถ้าพุทโธจริงๆ จะเป็นผู้รู้ กำหนดพุทโธ(รู้)ลงไปๆ
เมื่อมีตัวรู้แล้วเหมือนมีมีดที่คมกริบแล้ว จะเอาไปทำอะไรก็ได้ สารพัดนึก(รู้)

 

ให้กำหนดรู้ที่จุดเดียวที่ปลายจมูกหรือริมฝีปากเอาแบบสบายๆ อย่าบีบบังคับได้เท่าไหร่ก็เท่านั้น การนั่งก็อย่าเคร่งครัด เอาตามสบายๆบ้าง
อย่าตามลมเพราะจะทำให้อึดอัด แน่นหน้าอก อึดอัดท้อง ฯลฯ

 

ไม่ต้องไปกะเกณฑ์ว่าต้องมากเท่านี้ ต้องได้ชั่วโมง ต้องนั่นต้องนี่ หรอกครับ
นั่งสมาธิยังไงก็ได้ กี่นาทีก็ได้ นั่งเก้าอี้ก็ได้ ขอให้ใจสงบก็พอ
ประมาณว่า รู้ตัวว่าทำสมาธิอยู่ แต่จิตสบายๆไม่รู้ นึกไม่ออกว่าตน นั่งท่าไหน หันหน้าตรงไหน จิตมันสบายจนลืมเลือนไป นั่นล่ะสมาธิพัฒนาแล้ว
ถ้าภาวนาเป็นคำมันยาก ก็ลองหาหูฟังเสียบสองข้าง เปิดเพลงสบายๆเพลินๆ ฟังไป ฟังไป ฟังไป เป็นพวกที่ฟังไม่รู้เรื่อง หรือดนตรีล้วนๆ ก็จะดี เดี๋ยวจิตมันนิ่ง มันก็เลิกฟังเพลง แล้วจะสงบได้แม้รอบข้างจะไม่สงบ

 

ใช่ค่ะ ไม่ปล่อยวางกาย พอเจอทุกขเวทนาทางกายก็ยึดไว้ ผ่านด่านทุกขเวทนาไม่ได้ ลองพิจารณาเรื่องความตายดูนะคะ คนเราเกิดมาแล้วก็ต้องตายด้วยกันทั้งนั้น กายนี้ไม่ใช่ของเรา ลมหายใจก็ไม่ใช่ของเรา

หายใจเข้า ถ้าไม่หายใจออกก็ตาย หายใจออกอย่างเดียว ไม่หายใจเข้าก็ตาย พิจารณาให้เห็นความจริงที่ต้องตายอยู่ดี จิตจะคลายความยึดมั่นถือมั่นในกายสังขารลงค่ะ เมื่อเกิดทุกขเวทนาขณะที่นั่งสมาธิ ใจก็ไม่รับเอาทุกขเวทนานั้นมาเป็นของเรา กายส่วนกาย ใจส่วนใจ เราไม่มีในกาย เราไม่มีในใจ...ลองดูนะคะ

 

ชั่วโมงบินยังน้อยเพดานบินยังต่ำ ค่อย ๆไต่เพดานบินไปทำชั่วโมงให้มากขึ้น
ฝึกมโนมยิทธิ จะมีแบบสอบถาม ต้องมีปัญญาพอสมควรในการตอบแบบสอบ
ถาม ถ้าไม่ผ่าน ก็เข้าห้องญาณแปดไม่ได้ คนที่มาห้องญาณแปด
ส่วมมากนั่งนาน นั่งสองถึงสี่ชั่วโมง นั่งตัดขันธ์ห้า
แต่ถ้านั่งตัดขันธ์ห้าได้ แต่ขาดการพิจารณาพระไตรลักษณ์
ญาณแห่งความหลุดพ้นก็จะไม่เกิด ขันธ์ห้าที่ตัดได้จึงกำเริบ
ได้อยู่ ถึงฝึกมาจนได้อภิญญา ก็ยังไม่พ้นทุกข์เพราะขาดญาณวิมุติหลุดพ้น