เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

...คนส่วนมากเรามักจะบอกว่าศิลปินมีโลกส่วนตัว ณ.ว่าทุกคนก็เป็นศิลปินนะ <O</O
เพียงแต่ว่าเป็นศิลปินด้านไหน แต่ที่ศิลปินด้านศิลปะที่โดดเด่นเช่นจิตกร ปฏิมากร
มักจะถูกนำมาพูดว่ามีอารมณ์ศิลปิน<O</O
ณ.คิดว่าอาจจะเป็นเพราะมีความอ่อนไหวง่าย มีจินตนาการ มีการสร้างสรรค์ที่ไม่เหมือนใคร <O</O
ไม่ลอกเลียนแบบใคร มีรูปแบบเฉพาะตัว ไม่มีการจำกัดการสร้างสรรค์ <O</O
ตามรูปแบบสองรูปแบบที่หัวหน้ามี๊ด อธิบายให้ฟัง ณ.ไม่แน่ใจว่าอยู่ตรงรูปแบบไหน <O</O
ณ.คิดว่าตัวเองเป็นแบบผสมผสานระหว่างรูปแบบที่1และ2 และอาจมากว่านั้นด้วย
คือมันไม่อยู่ในรูปใดรูปแบบหนี่งตลอดน่ะ<O</O
...คือมันเป็นชั่วขณะหนึ่งที่เกิดความรู้สึกค่ะ ชั่วขณะก็เป็นแบบที่ 1 อีกชั่วขณะก็เป็นแบบที่ 2 <O</O
และอีกชั่วขณะมันก็มารวมกันซะงั้น และอีกชั่วขณะก็ไม่ใช่ทั้งสามรูปแบบ<O</O
...ไม่รู้เป็นอยู่คนเดียวหรือเปล่า...อิอิ

 

เรื่อง ghost in the shell ไม่เคยดูครับ แต่รู้จักเรื่องนี้ เคยเห็นรูปอยู่แว๊บๆ ก็ดังอยู่เหมือนกัน

เรื่องเพลง Always with me นี้ บางทีฟังๆ ไป มีแอบน้ำตาเล็ดออกมาเล็กน้อยด้วย (ประทับใจขนาดนั้นเลย?)

เพลงนี้เครื่องดนตรีที่ใช้คือพิณครับ ที่มาที่ไปของเพลงนี้ก็อยู่ในบล็อคที่ส่งให้คุณ mead อ่านนั้นแหล่ะ

-------------------------------------------------
เพลง Theme ของเรื่องนี้แปลเป็นภาษาอังกฤษได้ว่า Always with Me เพลงนี้สร้างความประทับใจให้มิยาซากิอย่างมาก จนมีคนกล่าวว่าภาพยนตร์เรื่องนี้สร้างขึ้นเนื่องจากเพลงนี้เลยทีเดียว ขณะที่มิยาซากิทำงาน เขามักจะเปิดเพลงนี้ระหว่างทำงานเสมอ เพลงนี้เขียนขึ้นและเล่นโดย คิมูระ ยูมิซัง (木村弓) เธอเป็นศิลปินที่เล่นเครื่องดนตรีประเภทพิณชนิดหนึ่งที่เรียกว่า Lyre

ยูมิซังกล่าว่าเธอได้ชมภาพยนตร์เรื่อง Princess Mononoke หลังจากนั้นเธอก็รู้สึกว่าอยากมีส่วนร่วมในการสร้างภาพยนตร์ด้วยเสียงเพลงของเธอ ยูมิซังได้เขียนจดหมายพรรณาถึงความรู้สึกของเธอในจดหมายและส่งไปให้มิยาซากิ มิยาซากิได้ตอบรับจดหมายของเธอพร้อมทั้งได้บอกถึงโครงเรื่องของภาพยนตร์เรื่องต่อไปของเขาอีกด้วย ยูมิซังกล่าวว่าเธอได้พบเมโลดี้อันหนึ่งที่เธอคิดว่ามันน่าสนใจ แต่เธอคิดว่ามันอาจจะไม่เหมาะกับภาพยนตร์เรื่องใหม่ของมิยาซากิเท่าไหร่ แต่เธอก็คิดว่ามิยาซากิอาจจะชอบเพลงนี้ก็ได้ เธอจึงส่งมันไปให้มิยาซากิ ซึ่งก็คือเพลง いつも何度でも อิซึโมะ นันโดเดโหมะ ในช่วงเวลานั้นมิยาซากิกำลังทำโครงการเรื่องอื่นอยู่ มิยาซากิได้เขียนจดหมายตอบว่าเขาชอบเพลงนั้นมากแต่โครงการที่เขาทำอยู่ตอนนั้นซึ่งก็คือ Rin, The Chimney Cleaner ได้ล้มเลิกไปแล้ว อย่างไรก็ตามยูมิซังก็บอกว่าเธอค่อนข้างผิดหวังเล็กน้อยแต่ก็รู้สึกดีใจมากที่มิยาซากิชอบเพลงของเธอ หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ขาดการติดต่อกับไปพักใหญ่ ขณะนั้นมิยาซากิก็ได้เริ่มทำโครงการใหม่ซึ่งก็คือ 千と千尋の神隠し(เซ็นโตะชิฮิโระโนะคามิคาคุชิ) และวันหนึ่งมิยาซากิก็ได้ฟังเทปที่ยูมิซังส่งมาให้อีกครั้ง เขาก็ได้รู้ว่างานที่เขากำลังทำอยู่มี Theme เหมือนกับเพลงนี้เลยทีเดียว

เมื่อเด็กเติบโตเป็นผู้ใหญ่ เขาก็จะลืมไปว่าความเป็นเด็กเป็นเช่นไร นั่นก็อาจจะเป็นความหมายที่ต้องการสื่อออกมาจากช่วงหนึ่งของเพลงนี้นั่นเอง มิยาซากิจึงเลือกที่จะใช้เพลงนี้เป็นเพลงจบในภาพยนตร์เรื่องนี้ในที่สุด

--------------------------------------------------
อันนี้มิวสิควีดีโอที่เห็นคนร้องและเครื่องดนตรี
http://youtube.com/watch?v=4SVtqHxv2_g

 

...ถ้าพูดถึงการถ่ายทอดอารมณ์และความรู้สึกของศิลปิน ณ.คิดว่าผู้ที่จะรับการถ่ายทอดได้ดี<O</O
พูดง่ายๆว่าต้องจูนคลื่นกันได้ คือต้องมีความรู้สึกร่วมค่ะ เพราะการดู การฟัง การรับสัมผัสจากศิลปิน <O</O
แต่ละคนจะรับได้ไม่เหมือนกันและไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่ในมุมมองของแต่คน<O</O
ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ของแต่ละคน แล้วก็รวมถึงจินตนาการของแต่ละคนด้วยค่ะ อ๋ออีกนิดความคิดณ.เวลานั้นของศิลปินและคนดูก็มีความสำคัญค่ะ<O</O
เช่น รูปวาดต้นมะละกอ คนที่เดินมาดู บางคนก็จะมองเข้าไปตรงๆ ตามที่ตาเห็น
ต้นมะละกอ มีลูกด้วย มีต้นพริก ต้นมะเขือ แล้วก็คลองเล็กๆ<O</O
แต่บางคนจะมองด้วยจินตานาการต่อเนื่องออกไปอีก ต้นมะละกอสองต้นขึ้นอยู่คู่กัน <O</O
มีใบไม่มากนัก แต่มีลูกเต็มคอบางลูกก็ยังเล็กอยู่ บางลูกก็ใหญ่แล้ว <O</O
มีดอกมะกอสีขาวที่ยังบานอยู่ติดอยู่ 2 ดอกด้วย ใต้ต้นมะละกอยังมีต้นพริก <O</O
เมล็ดพริกมีทั้งสีเขียว สีแดง บ้างก็สีขาว เต็มพืดไปหมด <O</O
มีต้นมะเขือขึ้นแซมเป็นช่วงๆ ทุกต้นมีผลดกมาก บางต้นก็ยังคงมีดอกสีขาวๆม่วงๆอยู่ด้วย <O</O
มีผีเสื้อตัวเล็กๆ สีขาวจุดบนปีสีเหลือง บินมาเกาะดอกมะเขือ คงมาหาน้ำหวานนั่นเอง <O</O
ใกล้ๆมีธารน้ำเล็กๆ ไหลเอื่อยๆ มีแมลงปอโฉบอยู่เหนือผิวน้ำ... <O</O
ยิ่งใครเคยเข้าไปสู่บรรยากาศที่ใกล้เคียงกับศิลปินก็ยิ่งสามารถซึมซับสิ่งที่ศิลปินถ่ายทอดออกมาได้ดียิ่งขึ้น
เช่นรูปวาดต้นมะละกอนี้ สิ่งที่ศิลปินต้องการถ่ายทอด คือความรักและความสุขของการอยู่ร่วมกัน<O</O
หรือคนวาดกำลังหิว รูปนี้จึงเกิดขึ้นมาจากความคิดที่ว่า...วันนี้จะกินส้มตำ...อิอิ...<O</O
ใครจะไปรู้ใจเท่ากับเจ้าของภาพล่ะจริงมั๊ย...ณ.คิดว่าอย่างนี้นะ <O</O
ไว้รอฟังพี่นักเขียนอธิบายอีกดีกว่า<O</O

 

พี่เหลย...ที่ว่ามีคนฝันถึงเรื่องวัด เรื่องพระ เรื่องธรรมกันเยอะ คงจะจริง เพราะทุกวันนี้<O</O
มีหลายต่อหลายเรื่องเข้ามาเยอะมาก ทั้งภายในและภายนอกประเทศ รวมถึงจิตใจเราเองด้วย<O</O
ตอนแรก ณ.ก็ไม่เข้าใจเกี่ยวกับเรื่องหนึ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ก่อนปีใหม่ไม่กี่วัน จำวันที่ไม่ได้แล้ว<O</O
ณ.ก็เข้านอนปกติ แต่พอตื่นขึ้นมาก รู้สึกว่ามีอาการอึดอัดมาก มันหนักอึ้งในอก ไม่เคยเป็นมาก่อน <O</O
เป็นอยู่ทั้งวันเต็มๆ พยายามหาสาเหตุ 1.คิดมากเครียด...ไม่ใช่ 2.กินไม่อิ่ม...ไม่ใช่ <O</O
3.นอนไม่หลับ...ไม่ใช่ 4.ไม่สบายทางร่างกาย...ไม่ใช่ ตอนนั้นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น<O</O
แล้วต่อมาก็ได้คำตอบว่าตอนนี้สภาวะจิตโดยรวมแปรปรวน หลายคนได้รับผลกระทบ<O</O
ทำให้สภาพจิตใจแปรปรวนง่าย ถ้าควบคุมสติไม่ได้ อาจจะเกิดสิ่งที่เราไม่คาดคิดได้ง่ายๆ<O</O
ทุกวันนี้ก็ยังรู้สึกถึงสภาวะอึมครึมอยู่ เลยพยายามกลับมาดูสติตัวเองให้มั่นคงเข้าไว้...<O</O
อย่างน้อยก็ช่วยเป็นตัวรั้ง แม้จะเป็นด้ายเส้นเล็กๆ ก็ยังดี

 

สงสัยจะเป็นนิมิตรหมายที่ดี อาจจะเป็นเพราะว่าพวกเรากำลังพยายามจุดแสงสว่างทางปัญญาให้กับชีวิตอยู่ และในที่สุดความพยายามของพวกเราก็สำเร็จไปพร้อมกันอย่างมีความสุข.. อิอิ.. ลองแปลความฝันดูค่ะ..
(good)

 

พี่ก็ออกแนวลูกครึ่งอยู่เหมือนกันค่ะคุณ ณ. บางทีก็มีโลกส่วนตัวสูง อาจจะเป็นเพราะว่าเราสนใจศึกษาเกี่ยวกับจิตวิญญาณก็เป็นได้ ในขั้นต้นเราก็ต้องศึกษาตนเองก่อนก่อนที่จะไปศึกษาผู้อื่นจริงมั้ยคะ ในขณะเดียวกันหน้าที่ด้านการงานที่เราทำอยู่ก็จะต้องใช้เหตุผล ยิ่งทำด้านนี้ก็ต้องตรงไปตรงมา ผลสุดท้ายพี่ก็เลยต้องอยู่ตรงกลางเพื่อประสานความไม่เข้าใจกันระหว่างส่วนบริหาร และส่วนของศิลปินอะไรประมาณนี้ล่ะค่ะ..
(tm-love)

 

พี่เห็นด้วยค่ะ.. งานบางชิ้นที่เค้าคิดออกมานี่บางทีไม่มีใครเข้าใจความหมายของเค้าหรอกค่ะ เค้าเข้าใจของเค้าคนเดียว.. ยิ่งพี่นี่ไม่เข้าใจเลยค่ะ.. บางครั้งพอได้ทราบความหมายของเค้าแล้วก็อึ้งไปเลยก็มี.. ประมาณว่าโห.. คิดออกมาได้งัยเนี่ย.. แต่ยอมรับเลยค่ะว่าจินตนาการของเค้านี่สุดยอดจริง ๆ .. จะว่าไปพี่ก็ใกล้เกลือกินด่างจริง ๆ น่ะแหล่ะ.. ทำอะไรม่ายเป็นสักอย่าง.. อิอิ..
(cry)

 

เชิญนะครับมีโอกาสก็ร่วมทำบุญสร้างสถานธรรมด้วยกัน
ปรียนันท์ธรรมสถาน นี่ผมก็ช่วยกลุ่มพลังจิตฯออกแบบเอาไว้ครับ
ทางกลุ่มนี้เค้าตั้งใจทำงานช่วยเหลือสาธารณะชนกันเต็มที่ครับ
เห็นว่าเภทภัยปีนี้-ปีหน้าจะหนักเอาเรื่อง พลังดำ-ขาวจะแยกกันชัดเจน
ทั้งพระ-เกจิ-ฆราวาส หลายๆสายบอกมาค่อนข้างเหมือนกัน
สำคัญที่สุดคือเรื่องจิตวิญญาณ ไม่ประมาทกันไว้ก่อนครับ

บ้านเราไม่ค่อยมีที่หลบภัยนิวเคลียร์ จึงสร้างอาคารหลังนี้ขึ้นมาเผื่อเหตุฉุกเฉิน
ถ้าไม่เกิดอะไรเราก็ใช้เป็นที่อบรมทางจิต ห้องสมุด และเป็นที่พักพิงการเดินทางได้ทุกเมื่อครับ

 

ลองส่งทาง FAX ดูก่อนก็ได้ครับ
แต่เกรงว่าสัดส่วนจะไม่เหมือนต้นฉบับ

FAX: 02-9209099
TEL: 02-9208930

เบอร์ FAX ถ้ามีคนรับสายก็บอกว่าขอสัญญาณ FAX
เขียนชื่อผู้ส่ง และ Atten. คุณเฉลย ด้วยเดี๋ยวไม่รู้ว่าเป็นของใครครับ

 

(good) สวัสดีค่ะ คุณเฉลย..ยินดีที่ได้้รู้จักเช่นกันค่ะ
โซลสาวใต้เมืองสงขลา..ฝากเนื้อฝากตัวกับทุกๆ คนในห้องวิทย์ฯ ด้วยนะคะ ...
โซลซิคะ ควรพูดประโ่ยคนั้นนะคะ คุณเฉลย เพราะว่า เข้ามาใหม่่สุด ...มีอะไรก็แนะำนำด้วยนะคะ ........ขอบคุณทุกๆ คนนะคะ ที่มอบมิตรไมตรีให้ด้วยความจริงใจ (จิตวิญญาณต่างร่าง แต่ร่วมวัตถุประสงค์ของกันและกันค่ะ ..(*)(*)(*) ขอบคุณค่ะ

 

สวัสดีค่ะทุกท่าน

ขอส่งการบ้านของตัวเองนะคะ วันหลังจะเข้ามาคุยใหม่

 

เสร็จแล้วค่ะ... แค่ 25 หน้าจากบนเว็บก่อนนะคะ...ฝากส<WBR>่งให้เพื่อนๆ ด้วยค่ะ...

ส่งมาให้สอง files ค่ะ...ชุด A หน้า 001-085 กับ ชุด B หน้า 086-121 รวม 121 หน้าค่ะ เยอะไปมั๊ยอ่ะคะ...กลัวโดนเพื<WBR>่อนๆ บ่นเหมือนกันนะเนี่ยว่าเยอะจัง.<WBR>...แต่ก็พยายามทำให้อ่านง่าย แล้วก็สบายตาที่สุดเท่าที<WBR>่จะทำได้แล้วค่ะ (มีแก้ตัวเล็กน้อย อิอิ)....หากมีผิดพลาดประการใดฝา<WBR>กขออภัยทุกคนมาด้วยนะคะ บางทีอ่านไปก็ (แอบ) ตาลายอยู่บ้างเหมือนกัน ถ้าหน้าไหนผิดจนเกินให้อภัยก<WBR>็บอกมาได้นะคะยินดีจะแก้ไขให้ค่ะ อยากให้ถูกต้องตรงตามเจตนารมณ<WBR>์ของท่านอาจารย์กับพี่นักเขียนน<WBR>่ะค่ะ......

ถ้า file มันใหญ่เกินกว่าจะ upload ขึ้นเว็บได้ คุณ mead แบ่ง file เองเลยก็ได้ค่ะ....

ช่วงนี้ขออนุญาตทำงานส่วนตัวแป<WBR>๊บหนึ่งค่ะ เดี๋ยวได้ตังค์ช้า อิอิ...เสร็จแล้วจะรีบมาสานต่ออ<WBR>ีก 25 หน้าที่เหลือตามสัญญาค่ะ......<WBR>(แต่คงต้องอาศัยเวลาหน่อยนะคะ ออกตัวไว้ตั้งแต่ตอนนี้ซะเลย)..<WBR>..

อีกอย่างที่ช้าเพราะอยากจะทำให<WBR>้เพื่อนๆ อ่านแล้วเข้าใจ ไม่สับสนในการเรียงเรื่องน่ะค่ะ ก็เลยต้องอ่านใหม่อีกที แต่ไม่มีปัญหาค่ะ เพราะรู้สึกว่าที่เคยอ่านผ่านๆ ไปแบบไม่เข้าใจ มาตอนนี้เข้าใจมากขึ้นอย่างไม่น<WBR>่าเชื่อเลยค่ะ.....นี่ถ้าไม่<WBR>อาสาทำ โอกาสกลับมาอ่านคงน้อยมากๆ เลยค่ะขอบอก......

โชคดี และขอบคุณอีกครั้งค่ะ....
..หนึ่งก้าว...เป็นการเริ่มต<WBR>้นของแต่ละการเดินทาง..

(good)

เอามาฝากเพื่อนๆตามสัญญาแล้วครับ
ต้องขอขอบคุณคุณ Fidgiเป็นอย่างสูงครับ ทำออกมาได้สมบูรณ์สวยสดน่าอ่านมากๆ มีคำถาม-คำตอบ รูปภาพและเนื้อหาสำคัญครบถ้วนจริงๆครับ
ของผมทำยังเป็น file word ได้เกือบ 50 หน้าอยู่เลยครับ (ของคุณ Fidgi เหลืออีก 25) หน้าบนเวปเพื่อนๆมาส่งใจไปช่วยลุ้นกันครับ

 

(*)(*)(*)(*)(*) เยี่ยมไปเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ ทั้งคุณ Mead และคุณ Fidgi เิ่พิ่งเข้ามาในห้องนี้ไม่นาน ตามอ่านกระทู้เก่าๆ อยู่ทุกวันค่ะ ..อยากจะได้แบบรวมอยู่พอดี คิดว่าจะทำเองอยู่เหมือนกัน แต่มีเพื่อนๆ ทำออกมาแล้วน่าอ่านมากค่ะ ..ขออนุโมทนาบุญที่เกื้อหนุนให้คนอื่นๆ ได้รับความสะดวก สบายนะคะ .

 

ตั้งใจจะทำให้ออกมาเป็น format เดียวกัน คงต้องไปหัดใช้โปรแกรม Page maker สักหน่อยแล้ว ชุดนี้ได้ตาม Specคือ Graphic อ่านง่ายสบายตา มีรูปประกอบ ตัวหนังสือ copy ได้แต่เข้าไปแก้ไขข้อความไม่ได้..เยี่ยมที่สุดเลยครับ
ถ้าเปิดอ่านไม่ได้เข้าไป download โปรแกรม Adobe Reader เวอร์ชั่น 8 ที่นี่นะครับ (ถ้ายังไม่มี)
http://www.adobe.com/products/acrobat/readstep2.html

ตอนนี้นึกออกแล้วว่าจะวาดรูปใครดี..อิอิ
ชวนเพื่อนๆมาวาดกันครับ เจอนางแบบอายุ 5 ขวบ +

 

ขอขอบคุณคุณ Mead กับคุณ fidgi มาก ๆ เลยค่ะที่ช่วยกันทำจนใกล้ความจริงแล้ว.. จะรอหน้าต่อไปนะคะ.. อิอิ..

คือไม่กล้าวาดภาพของพี่นักเขียนน่ะค่ะ.. เพราะกลัวว่าจะทำให้จินตนาการของทุกคนที่มีต่อพี่นักเขียน ผิดไปจากความเป็นจริงมากเกินไปน่ะค่ะ..:d

จึงขอส่งการบ้านก่อนนะคะ.. พอดีพรุ่งนี้ไม่อยู่ค่ะ.. ( ใช้เวลาวาดตั้ง 2 คืนแน่ะ รวมเวลาทั้งสิ้น 5 ชั่วโมงเล้ยยย.. )

คืนแรก - พยายามสุดฤทธิ์ทำได้แค่เพียงขีดเส้นทำกรอบรูปให้ตรง และเส้น Y - Y' , X - X' แค่นั้นก็ปวดหัวแร้ววว..

คืนที่สอง - พยายามวาดตามสัดส่วนต้นแบบตามที่พี่นักเขียนให้มา พยายามวาดลูกกะตาก่อน เอ.. วาดแล้วก็รู้สึกว่าเหมือนอยู่นา.. แต่พอวาดอย่างอื่นประกอบแล้วมัยถึงออกมาเป็นผู้ชายไปได้ ฮือ.. ฮือ.. อยากจะแรเงารูปเหมือนที่คุณ Mead เอามาให้ดูเห็นเค้าทำง่ายจัง.. พอลองลงมือทำไปได้หน่อยก็คิดว่าพอเฮอะ.. เพราะกลัวว่าหน้าตานางแบบของพี่นักเขียนจะเลอะเทอะไปมากกว่านี้น่ะค่ะ.. เอ..ไม่ทราบว่าลูกศิษย์ของพี่นักเขียนคนนี้จะไปรอดมั้ยคะ.. ต้อแต้.. ต้อแต้..(u)

 

คุณขจรวรรณวาดออกมาหล่อจริงๆ
เหมือนอยู่ครับ..เหมือนลูกชายเค้าในอนาคตเลยนะครับ
เยี่ยมครับถือว่าสัดส่วนใช้ได้แล้วครับอย่าเพิ่ง..ต้อแต้น้า+

 

ขอบคุณคุณ Fidgi กับหัวหน้ามี๊ด มากๆๆๆๆๆ เลยค่ะ เพราะ ณ.อ่านอย่างเร็วๆไปได้แค่ร้อยหน้าก็หยุด ยังไม่ได้ย้อนอีก
อ่านแบบไม่ค่อยได้วิเคราะห์อะไรเลย คราวนี้คงได้นั่งอ่านแบบสบายๆ
ทำความเข้าใจอีกรอบ ต้องได้อะไรใหม่ๆ แน่ๆเลย...อิอิ


คุณพี่วรรณแซงทางโค้งมาอีกแล้ว นำหน้าไปก่อนเลยนะ...เดี๋ยววันอาทิตย์ไปลุยมั่งดีกว่า...อิอิ...(deejai)

 

โห...คุณขจรวรรณเยี่ยมค่ะ โซลยังไม่รู้จะเริ่มยังไง เอาภาพอะไรดี..รีๆ รอๆ เผื่อคุณพี่นักเขียนจะมาบอกเทคนิคใหม่ๆ ...อิอิ จะใช้ภาพเหมือนที่พี่นักเขียนโพส หรือว่าใช้ภาพของคุณมี๊ด...ดูยากไปหมดเล๊ยยย ดูไปดูมาตามเริ่มลาย.แล้วเหมือนกันนะเนี่ย.. : bat:: bat:

 

ขออนุโมทนากับคุณ Fidgi ด้วยครับ
ต้องใช้ความมุ่งมั่นอย่างสูงเลยครับที่ทำได้อย่างนี้
อ่านง่ายดี สบายสายตาด้วยครับ
วันนี้ได้ทำการบ้านต่ออีก
วาดรูปตัวเองครับ