ลำนำเพลงรักของนักกลอน

ใจเอย...เคยชิดใกล้
มาห่างไกล แม้ในฝัน
นับดาว และตะวัน
รอเธอนั้น หันกลับมา

 

จงรัก และภักดี
ใจดวงนี้ มอบแด่เธอ
ห่วงใย อยู่เสมอ
ไม่ว่าเธออยู่หนไหน

 

แม้ไกล สุดฟากฟ้า
ยากจะคว้า มาชิดใกล้
ห่วงหวง ดังดวงใจ
อยู่หนใด ยังรักเธอ

 

นอนหลับ นะคนดี
ที่ตรงนี้ มีความฝัน
หยุดใจ พักสักวัน
ทอความฝัน อันบรรจง

 

โทษนะคะ.ไม่ทราบว่าน้องหมาเสียหรอคะ?
ปล.ขอแสดงความเสียใจด้วย.. เข้าใจค่ะ เพราะเคยมีน้องหมาเหมือนกัน..

 

เสียใจด้วยจริงๆค่ะ ขอให้เจ้าไปสู่สคตินะ..

 

ใครไม่เคยเลี้ยงน้องหมา ย่อมไม่เข้าใจหรอกค่ะ แต่ดิฉันซึ้งจับใจจนบัดนี้ แล้วก็ไม่เคยลืมเจ้า"โชกุน"

 

อย่าเศร้านะคะ
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ(f)

 

ภาพนี้สวยจับหัวใจ บรรยายไม่ได้เลยจริงๆ

 

คิดถึงบรรยากาศเก่าๆค่ะ ความสุขมักอยู่กับเราได้ไม่นาน.. ..มันเป็นไปตามกาล ตามกฎน่ะค่ะ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป.ไม่มีอะไรคงทน ยืนยงและยาวนานน

ปล.ตะกี้มีเพื่อนที่ไม่เคยรู้จักโทรฯเข้ามา.ไม่เคยรู้จักจริงๆค่ะ ถามยังไงก็ไม่ยอมบอก (ไม่ทราบเอาเบอร์มาจากไหน?)เค้าโทรฯมาถามว่า"วันนี้คุณมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรอป่าว? ฟังแล้วก็งง .รู้ได้ไง? ใครกันหนอ?

บางครั้ง.เพื่อนแท้แค่1ก็เพียงพอ แต่เพื่อนที่หวังดี ที่ไม่เคยรู้จักกันแบบนี้ เกิดมาไม่เคยเจอค่ะ ขอซูฮกในน้ำใจ.

 

ไม่มีอะไรค่ะ ว่างๆก็เขียนไปเรื่อยเปื่อยตามประสาคนรักกาพย์กลอน

 

ขอบคุณมากนะคะ จิตใจยังผ่องแผ้วดีค่ะ
พยายามประคองจิตตนเองอยู่เสมอเท่าที่จะทำได้ ^__________^

 

ใช่ค่ะ เวลาจัดค่ายให้นักเรียน จะชอบพิธีเทียนที่สุด
ดูสุขสงบและเย็นตาเย็นใจค่ะ
เหมือนเวลานั่งในห้องพระก่อนสวดมนต์เจริญภาวนา

 

บทชมนาง วรรณดี..นางปะแดะ..
... สูงระหงทรงเพรียวเรียวรูด
งามละม้ายคล้ายอูฐกะหลาป๋า
พิศแต่หัวจรดเท้าขาวแต่ตา
ทั้งสองแก้มกัลยาดังลูกยอ
คิ้วก่งเหมือนกงเขาดีดฝ้าย
จมูกละม้ายคล้ายพร้าขอ
หูกลวงดวงพักตร์หักงอ
ลำคอโตตันสั้นกลม
สองเต้าห้อยตุงดังถุงตะเคียว
โคนเหี่ยวแห้งรวบเหมือนบวบต้ม
เสวยสลายาจุกพระโอษฐ์อม
มันน่าเชยน่าชมนางเทวี ....

 

น่ารักจริงๆเลยอ่ะคับ

 

ดูยังไงถึงมองว่าน้องหมาเสียห๊า?5555++(ขำๆครับ )
ปล.ไอสาเธอคงเห็นดอกไม้บนปากหลุม.มังครับครู อิๆ

 

ประคองให้อยู่นะครับ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ผมเอาใจช่วยอยู่แล้ววว

 

น่านนไง.ผมว่าแล้วเชียววว (ไอสาโง่นักผมว่า แค่นี้มองไม่ออก)

 

ผมชอบภาพนี้ครับ ดูแววตาซ่ะก่อนน
(ใครใจร้ายก็ให้มันรู้ไป อิๆ)