ผมเอาปลาไปปล่อย แล้วปลาตาย ไม่สบายใจเลย (บอกความคืบหน้าครับ พิมพ์อักษสีเขียว)

ผมทำบุญวันเกิด เลยซื้อปลาดุกจากตลาดบางกะปิ 6 กิโล เพื่อไปปล่อยที่หนองบอนใกล้สวนหลวง ร 9 เสียค่า taxi ไป 200
แต่พอไปถึงที่นั่นเห็นนํ้าลดลงมาก ปลาที่บึงตายเยอะมาก ทราบว่ามีนํ้าเน่าจากข้างนอกเข้ามา กล้วปลาไม่รอด เพราะเป็นวันเกิดตัวเองด้วยเลยอยากปล่อยแล้วให้ปลารอด ผมจึงเดินหิ้วปลา 6 กิโล รวมนํ้าในถุงด้วยก็เกือบ 10 กิโล เดินไปสวนหลวงร.9 แต่ที่สวนหลวงบอกว่าห้ามปล่อยปลาอีก ทำไงได้ปลาในถุงจะตายอยู่แล้ว เลยนั่ง taxi มาสนามกีฬาหัวหมาก พอมาถึงสวนสุขภาพสนามกีฬาหัวหมาก ปลาในถุงนิ่งไปหมด รีบปล่อยลงนํ้า ปลาจมนํ้าหายหมดเลย (ไม่แน่ใจว่าตายหรือเปล่า) เห็นมีลอยขึ้นมาสูดอากาศแค่ตัวเดียว พรุ่งนี้จะลองไปสำรวจที่สระกีฬาหัวหมากอีกครั้งว่ามีปลาตายลอยขึ้นมาหรือเปล่า

ผมไม่สบายใจเลย วันเกิดตัวเองแต่ทำบุญไม่ได้เลย ไม่สบายใจ เรามีเจตนาดีนะ ไม่รู้จะได้บาปไหม

ที่ต้องไปหนองบอนเพราะไปปล่อยปลาที่นั่นทุกครั้งก็ผ่านไปได้ด้วยดี แต่ครั้งนี้ไม่คิดว่าจะเกิดปัญหาแบบนี้


.....................


เจ้าของกระทู้ขอบอกความคืบหน้าครับ

วันนี้ผมไปสำรวจที่สระในสวนสุขภาพสนามกีฬาหัวหมากแล้วครับ
ก็คงเหมือนคห.9 คห.14 บอกล่ะ ปลาแค่สลบเพราะเหนื่อยล้า
เพราะผมไม่เห็นมีศพปลาลอยในสระเลย แสดงว่าทุกตัวรอดหมด
นํ้าในสระเย็นสบายมาก ต้นไม้ร่มรื่น ปลาที่ผมปล่อยไปทั้ง 20 ตัวคงอยู่อย่างมีความสุข

ขอบคุณทุกท่านมากครับที่มาช่วยให้กำลังใจ
ขอบุญที่ผมทำส่งผลให้ทุกท่านที่มาตอบกระทู้นี้และครอบครัวอยู่อย่างมีความสุขด้วยนะครับ

 

ได้บุญตั้งแต่ตอนคิดจะปล่อยแล้วครับ ส่วนจะมีปลาเหลือรอดชีวิตกี่ตัวนั้นคงแล้วแต่บุญและกรรมของเค้าต่างหากครับ คิดมากไปจะกลายเป็นทุกข์ซะเปล่า ๆ ฝึกวางอุเบกขาไว้บ้างครับ ผมก็พึ่งไปซื้อปลาดุกจากตลาดนัดมา3ตัวไปปล่อยที่วัดมาเมื่อกี๊ครับ ก็แอบลุ้นว่ามันจะตายก่อนถึงวัดรึป่าว เหมือนกันแหะๆ

 

ก่อนอื่น Happy Birthday! นะครับ แสดงว่า ท่านมีบุญมากจริงๆจึงมีอายุครบรอบวันเกิดได้เช่นนี้..ยินดีด้วยครับ..

เราทั้งหลายในที่นี้และทั่วโลก ต่างต้องดิ้นรนขวนขวายเพื่อให้ชีวิตรอดต่อไปจนครบวาระวัน"คล้าย"วันเกิดซึ่งดูเหมือนเป็นวาระแห่งชัยชนะอะไรอย่างหนึ่งที่ควรค่าแก่การฉลองหรือรื่นเริง..

ท่านจขกท. สามารถคิดทำสิ่งกุศลในวาระโอกาสเช่นนี้ได้ก็นับว่าน่าปลื้มใจทีเดียว ..คนส่วนมากในละแวกอื่นๆทั่วโลกที่จะรู้จักทำมงคลแก่ตนเหมือนท่านจขกท.นั้นหาได้ยากโดยแท้..ส่วนมากมักจะขวนขวายวุ่นวายกับปาร์ตี้เถิดเทิงกลองยาวมีเหล้ายาปลาปิ้งเเทนการปล่อยปลา..

กรรมดีมากที่ท่านจขกท ทำไปด้วยวิริยะ ด้วยความอุตสาหะแม้ต้องแบกหิ้วถุงฝูงปลาไปไกลและหนักก็ด้วยเพราะท่าน"มีเจตนาใคร่จะให้ปลามีชีวิตต่ออีกยาวนาน"มิใช่หรือ?....ก็เจตนาท่านมีอยู่บ้างหรือไรว่า "ขอให้น้ำในคลองแห้งขอด ..หรือขอให้เราต้องแบกถุงปลาหนักๆไปนานๆเพื่อปลาจะได้ค่อยๆตายไปอย่างทุลักทุเล"..?..

...หากและเมื่อท่านสำรวจใจตนให้ดีในเวลานั้นแล้วพบว่า ตนมีแต่จิต"เมตตากรุณาแก่ปลาเหล่านั้น" เท่านั้น ท่านก็ไม่ควรวิตกเดือดร้อนในสิ่งที่ทำหรือภาวะต่างๆที่ต้องประสบ...เพราะทราบชัดว่าตนมีเจตนา"ให้ชีวิตปลา"เป็นทานซึ่งเปนได้แต่กิริยาแห่งกุศล...

หากท่านได้สดับศึกษาพระธรรมที่พระผู้มีพระภาคตรัสสอนไว้ดีแล้ว..ท่านย่อมทราบว่า ไม่มีใครหรืออะไรเลยที่อยู่ใต้อำนาจบังคับบัญชาของใคร.. ทุกสิ่งเกิดจากเหตุปัจจัยมากมายมหาศาลที่มาประชุมพร้อมกัน ข้อที่เกิดอุปสรรคมีน้ำแห้งขอดหรือการถูกห้ามปรามมิให้นำปลาไปปล่อยในแหล่งน้ำอื่นก็หาได้เกิดเพราะฟลุคหรือบังเอิญหรือผีที่ใหนมาบังตาไม่..แต่อำนาจบาปเก่าของปลาเหล่านั้นย่อมเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้พวกเขาต้องถูกนำพาไปด้วยอาการทุลักทุเลและ/หรืออาจถึงกับตายเสียในระหว่างนั้นก็ได้...ดังนั้น ท่านจขกท.ก็หาใช่เพชฌฆาตผู้ทำวิสามัญปลากลุ่มนั้นไม่...... ขอให้ยุติความกังวลเดือดร้อนเสีย ..ถ้าปลาจะตายด้วยอาการนั้น ก็เพราะเขาเคยประมาททำบาปล่วงศีลมา ใครเล่าจะห้ามปรามกรรมมิให้ส่งผลแก่ใครๆ..!!

และอย่าได้เหลวใหลหลงนึกเอาเองโดยไม่มีเหตุผล ว่านี้อาจเป็นลางร้ายแก่ชีวิตตน เพราะท่านทำบุญปล่อยปลา มีแต่ผลดีมีสุขอายุยืนเท่านั้นเป็นที่หวัง ถ้าจะชีวิตตกต่ำ ก็เพราะตนเคยทำบาปอื่นๆมาแล้ว มันคนละเรื่องกัน..

ขอให้ศึกษาพระธรรมให้มาก ท่านจะได้ปัญญารักษาตนไว้ในความเกษมปลอดภัย ไม่เข้าถึงความหลงงงงวย จับเอาบุญเป็นบาปหรือบาปว่าเป็นบุญจนเดือดร้อนทำลายตนเสียโดยใช่เหตุ..และไม่งมงายเชื่อเรื่องเหลวไร้สาระไปอย่างง่ายๆเพราะไม่ทราบเหตุที่มาที่ไปนั้น อานุภาพของพระธรรมนั้นยิ่งใหญ่สว่างไสวกว่าแสงอาทิตย์มาก เพราะสามารถสอดส่องให้ทราบเหตุผลต้นปลายกับทุกสิ่งในชีวิตได้อย่างชัดเจนตั้งแต่เกิดจนตาย..ท่านจขกท. พึงถือโอกาสพิเศษนี้เริ่มศึกษาพระธรรมเสีย ย่อมเป็นอุดมมงคลมากที่สุดแก่ตน..เมื่อท่านปล่อยปลาแล้ว พึงปล่อย"อวิชชา"(ความไม่รู้)ไปด้วย..ยิ่งอวิชชาลดน้อยลง ท่านยิ่งพ้นทุกข์มากขึ้น..นี่เป็นความจริงที่พระพุทธเจ้าทรงพิสูจน์แล้ว ..

ขออนุโมทนาในเจตนาให้ชีวิตเป็นทาน ขอบุญปกปักรักษาท่านให้มีอายุวรรณสุขะพละและปัญญา มีสัมมาทิฏฐิ เจริญรุ่งเรืองก้าวหน้าทั้งทางโลกแลทางธรรมนะครับ

 

ขอบคุณครับ

 

เรียกว่า รู้เท่าไม่ถึงการ และก็เป็นคราวเคราะห์แล้วกันครับ
ถ้าคิดมากเป็นทุกข์ ก็เป็นบาป ปล่อยวางเลิกจับจดกับสิ่งที่ทำพลาด
เมื่อเราไม่ตั้งใจ และปลาก็ตายไปแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
บาปบุญมันอยู่ที่ใจนี่เอง
การกระทำมันก็เป็นเหตุให้ใจคิด
ใจคิดก็เป็นเหตุให้เกิดการกระทำ
สลับกันไปมา
แต่คนใจบาป ก็จะทำสิ่งที่ไม่ดี
แต่คนดีๆ ที่พลาดไปทำสิ่งที่ไม่ดี ก็พาลให้ใจเป็นบาปได้เหมือนกัน
ลืมๆมันไป ตั้งต้นใหม่
จะดีจะเลว จะบาปจะบุญ เขาดูที่ปัจจุบัน
คนดีมา ดีไป ก็ไปดี
คนดีมา เลวไป ไปดี ได้ที่ไหน
คนอะไร เลวมา ดีไป สวรรค์เฉยเลย

 

กรรมของปลาเองครับ

ถ้ากรรมไม่หนัก ปลาก็รอด

แต่ถ้าปลากรรมหนัก ต่อให้ไปปล่อยที่ไหนก็ตายได้ทันทีที่ลงน้ำได้ครับ ^^


ส่วนจขกท ได้บุญไปแล้วครับ คนละส่วนกันครับ

 

ปล่อยไปแล้วรอดแค่ไหนก็ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ เพราะเจตนาของเราดีอยู่แล้ว เกิดเหตุการณ์แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ในคราวต่อไปถ้าเราจะทำแบบนี้อีกเราจะได้รอบคอบมากขึ้น จะได้มีการวางแผนก่อนที่จะทำดีได้ดีขึ้น ถือว่ารอบนี้ทำบุญแล้วนอกจากจะได้บุญแล้ว ยังได้ความรู้เพิ่มขึ้นอีกว่าในครั้งต่อไปฉันจะระมัดระวังให้มากกว่านี้ ปลาจะได้ไม่ตายก่อนที่เราจะปล่อยลงสู่แหล่งน้ำค่ะ

 

ระวังด้วย ไม่ใช่ปล่อยเยอะๆ เพื่อหวังตัวเองจะได้บุญเยอะ โดยไม่คิดให้ดี ปลาที่แออัดอยู่ในถุงนานๆ ไหนจะขาดอากาศ ไหนจะกัดกันเอง ปล่อยออกมารอดก็น้อยมาก คราวหน้า ผู้ที่หวังจะปล่อยเยอะ ปล่อยเท่าอายุตัวเอง กรุณาหาถังหรือกาละมังเถิดคะ ขนาดอยู่ในถัง กาละมัง ปลายังมีสิทธ์เมารถเลย จากการที่รถโยกไปมา แล้วอยู่ในถุงทีละเยอะๆละ ไม่ต้องบรรยายเลย แล้วก็หาหนทางให้ดีๆ ใกล้ที่สุด อย่าให้ปลาต้องทรมานนาน อย่าแย้งนะ ฉันไม่ปล่อยปลาก็ตายอยู่ดี เพราะถูกฆ่า ตนอื่นฆ่านั้นกรรมไม่เกี่ยวกับคุณ แต่ตายเพราะคุณก็เกี่ยว อย่างน้อยก็ทำให้ไม่สบายใจละ แถมเสียตังเสียเวลาฟรีอีก อยู่เฉยๆดีกว่า พี่หวังดีนะ และก็หวังเหล่าสัตว์ได้รอดให้มากที่สุด

 

อาจจะสลบไป เพราะเหนื่อยล้า อีกสักพัก เดี๋ยวก็ฟื้นคืนมาค่ะ ทำใจให้สบาย ถ้ากังวล ทำบุญให้เขาสิคะ อธิษฐานขอให้รอดปลอดภัย

 

ไม่เสียตัง เสียเวลาหรอกครับ

ในพระไตรปิฏก ก็มีบอกไว้


รอดตาย เพราะช่วยปล่อยปลาที่กำลังจะตาย ^^


มีแต่พวกอยู่เฉยๆ ไม่ทำบุญ พวกนี้ อย่าหวังว่าจะได้บุญ อนิสงส์ปล่อยปลา ครับ

.

 

ปลามันกำลังจะขึ้นเขียง กำลังจะถูกฆ่า

แต่กลัวว่าปลาจะเมารถ -.- บลาๆๆๆ


ปลาใคร ใครฆ่า คนนั้นก้ได้รับผลกรรมอยู่แล้วครับ


แต่ผลกรรม ที่ช่วยปลาที่กำลังจะถูกฆ่า ไปปล่อยให้เขามีชีวิตต่อไป

คือ บุญ กุศลของผู้ปล่อย ป้องกันอุปฆาตกรรม

หรือก็คือ ช่วยให้ตัวเองไม่ต้องตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไงครับ

ใครทำ คนนั้นได้ ^^


วิธีต่ออายุป้องกันอุปฆาตกรรม

ตามวิธีโบราณจารย์ ท่านสอนไว้อย่างนี้นะว่า
วิธีต่ออายุใหญ่ คือ ถึงปีหนึ่งถ้าเป็นวันเกิดหรือเป็นวันสำคัญของเรา
วันไหนก็ได้ ทำกับข้าวทำอาหารพิเศษตามที่เราพอใจ
เท่าที่ทุนจะพึงมี จัดการใส่บาตรแก่พระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา
แล้วก็ถ้าหากว่ามีเงิน ก็สร้างพระพุทธรูปสักองค์

พระพุทธรูปนี้จะเป็นพระดินเหนียวก็ได้ พระปูนซีเมนต์ก็ได้
เป็นปูนพลาสเตอร์ก็ได้ หรือพระโลหะก็ได้ไม่จำกัด
เพราะเป็นรูปพระแล้วมีอานิสงส์เสมอกัน
แต่ต้องมีหน้าตักไม่น้อยกว่า ๔ นิ้ว ถวายไว้เป็นสมบัติของสงฆ์

หลังจากนั้นก็เอาสัตว์ที่จะพึงถูกฆ่าตาย
อย่างที่เขานำเอามาขายเพื่อแกง หรือที่เขาทอดแหสุ่มปลาได้
ถ้ามีสตางค์ก็ไปซื้อเขาสักตัวสองตัวตามกำลังแล้วปล่อยไป
และก็อุทิศส่วนกุศลให้แก่เจ้ากรรมนายเวรและเทวดาที่ปกปักรักษาชีวิตเรา

ท่านบอกว่าถ้าทำอย่างนี้เป็นนิจ
คำว่าอุปฆาตกรรม คือ กรรมที่เข้ามาลิดรอนก่อนอายุขัยก็ดี
และอกาลมรณะ การที่จะตายก่อนอายุขัยก็ดี
จะไม่มีสำหรับผู้ที่ทำแบบนี้
แต่ทว่าถ้ากรรมอย่างนี้เข้ามาถึง แค่ป่วยไม่มากก็เป็นของธรรมดา

ปกิณกะธรรม หลวงพ่อพระราชพรหมยาน

https://www.google.co.th/search?q=ป...KTuAS-noKgDw&sei=GQ3SU7KWLI7GuATcxIKIBg&gbv=2

 

tamsak
ทีมพระไตรปิฏก



Join Date: Sep 2004
Location: Bangkhen, Bangkok
Posts: 8423
Groans: 132
Groaned at 182 Times in 123 Posts
Thanks: 97919
Thanked 210789 Times in 8595 Posts
reppower: 12309


<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="100%"> <tbody><tr><td> <center>อานิสงส์ของการปล่อยปลาช่วยผ่อนคลายกฎของกรรม

</center>
</td> <td>permalink
</td> </tr></tbody></table> <hr style="color:#FFFFFF; background-color:#FFFFFF" size="1">
<ins style="display:inline-table;border:none;height:280px;margin:0;padding:0;position:relative;visibility:visible;width:336px;background-color:transparent"><ins id="aswift_0_anchor" style="display:block;border:none;height:280px;margin:0;padding:0;position:relative;visibility:visible;width:336px;background-color:transparent"></ins></ins>
ถาม : เวลาคนเราเกิดอาการเจ็บป่วยขึ้นนี่ค่ะ บางคนนี่เขาจะมีเจ้ากรรมนายเวรหรือบางคนเขาจะมีกรรมของเขาในปัจจุบัน ตรงนี้เราจะช่วยความเจ็บปวดเขาให้ทุเลาลงได้ยังไงคะ ?
ตอบ : จริง ๆ แล้ว ในเรื่องของความเจ็บไข้ได้ป่วยมันเกิดจากเศษกรรมของปาณาติบาตในอดีตทั้งสิ้น มันมาส่งผลในชาติปัจจุบันนี้ เศษกรรมนะ ต้นทุนเราใช้เขาแล้ว ดีไม่ดีลงนรกมาเรียบร้อยแล้ว เศษกรรมส่งผลให้เจ็บไข้ได้ป่วยบ่อย

สมัยก่อนหลวงพ่อท่านแนะนำให้ปล่อยชีวิตสัตว์ที่เขาจะฆ่าเป็นประจำ อย่างเช่นว่า ปล่อยปลาสักเดือนละตัวสองตัวต่อเนื่องกันไปเรื่อย ๆ กรรมเหล่านี้จะคลายตัวลงนะ ปล่อยปลาที่เขาขายเพื่อให้ฆ่านะจ๊ะ อย่างในตลาดอย่างนี้ ไม่ใช่เขาขายให้ปล่อย ถ้าขายให้ ปล่อยเราได้แต่เมตตาบารมี แต่ถ้าหากที่เขาขายเพื่อให้ฆ่านี่จะเป็นการตัดกรรมตัวนี้ได้เยอะ ทำให้การเจ็บไข้ได้ป่วยลดน้อยลง ถ้าเป็นอุปฆาตกรรมเข้ามาก็ต่ออายุได้อีกต่างหาก

ถาม : เห็นแม่ค้าเขากำลังจะทุบหัวปลา เราไปช่วยตรงนั้นเลย ?
ตอบ : ไม่ต้องไอ้ตัวที่ทุบหรอก ทั้งหมดนั่นเลยแหละ เขาขายไปให้ฆ่าแน่ ๆ อยู่แล้ว

ถาม : แล้วฝากไปปล่อยได้ไหมคะ ?
ตอบ : ได้จ้ะ เรามีส่วนอยู่แล้ว เพราะว่าปัจจัยเป็นของเราเงินทองเป็นของเรา ปล่อยได้ด้วยตัวเองยิ่งดี ที่หน้าวัดท่าซุงที่เต็มไปหมด น่ะมันเกิดจากฝีมือของอาตมาเริ่มไว้ก่อน ตอนแรกก็ซื้อไปปล่อยแต่บ่อที่อยู่ข้างร้านป้ากิมกีเขา ...(ร้านอาหาร) ปล่อยไปปล่อยมาหลวงพ่อบอกแกดูบ้างหรือเปล่า ว่าปลามันจะไม่มีที่หายใจอยู่แล้ว ? เราก็เพิ่งจะรู้ (หัวเราะ) พอเอาอาหารไปโยน เออ...ใช่ มันขึ้นมาคลั่กไปหมด ก็เลยไปซื้อปล่อยที่แม่น้ำข้างหน้า

คราวนี้ปกติจะซื้อแต่ปลาดุก เพราะเป็นปลาที่อดทนทรหดมาก แต่ปรากฏว่ามันเป็นปลาดุกเลี้ยง พอปล่อยลงแม่น้ำแล้ว นอกจากมันหากินไม่เป็นยังไม่ว่า มันยังเอาตัวไม่รอดอีกต่างหาก มันโดนปลากระแหทึ้งหนวดซะเกลี้ยงเลย มันดึงหนวดไปกินน่ะ ปลากระแห ปลาตะเพียนที่มีครบแดง ๆ เขาเรียกว่าตะเพียนแดงก็มี กระแหแดงก็มี พวกนี้มันไวมาก

ถาม : ตัวเล็ก ๆ หรือเปล่าครับ ?
ตอบ : มันโตสักฝ่ามือนี่ มาถึงมันก็โฉบคว้าหนวดเขาไปกินเลย ไอ้เจ้านั่นโดนถอนหนวดไปสด ๆ ร้อน ๆ ก็เจ็บตายชักเลย หนีกันมาออกันอยู่ริมฝั่งหมด พอเจอเข้้าไปงานเดียวก็เข็ดต่อไปก็ เอ๊...พื้นดิมแถวนี้มันมีปลาอะไรมั่ง ? จะไปถามซื้อพวกปลากระแหไม่มี เพราะว่าปลาพวกนี้มันใจเสาะ เขาว่ามันแค่เห็นตะวันมันก็ตาย เห็นท้องฟ้ามันก็ตาย ความจริงไม่ใช่หรอก มันพ้นน้ำขึ้นมาไม่มีอากาศหายใจมันตายง่ายกว่า มันไม่อึดก็ไปสืบหาจนกระทั่งได้ความว่าปลาของพื้นบ้านที่นี่มีพวกปลาเสือ พวกปลาแรด แล้วก็ปลาสวาย ปลาสวายหาง่ายที่สุด เลยตั้งใจซื้อปลาสวายปล่อย

คราวนี้จะซื้ออย่างที่หลวงพ่อบอก คือ ตัวสองตัว พอไปเจอมันตาปริบ ๆ ทั้งกาละมังก็ต้องยกกาละมัง มีเท่าไหร่ก็ต้องเอาเท่านั้น ปล่อยไปปล่อยมาก็ไม่ทราบเหมือนกันว่ามันไปแตกลูกแตกหลานหรือไปชวนใครมาอยู่ มันถึงได้เยอะขนาดนั้น เยอะขนาดนั้นเกิดจากการริเริ่มของอาตมาเอง ๗-๘ ปี เท่านั้นเอง มันไม่นานหรอก

ถาม : เราปล่อยปลาชนิดไหน เขาห้ามกินปลาชนิดนั้น ?
ตอบ : เขาห้ามกินปลาตัวนั้น ไม่ใช่ห้ามกินชนิดนั้น เขา บอกว่าห้ามกินชนิดนั้นเพื่อให้มันพ้นไปเลย ต่อไปก็ปล่อยอย่างที่เราไม่ชอบเข้าไว้ ปล่อยอย่างที่เราชอบจะได้ไม่ต้องกินมัน อย่างปล่อยปลาปั๊กกะเป้าอย่างนี้ มีคนเอามาขายหรือเปล่า ?




สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนมิถุนายน ๒๕๔๔
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ

 

อานิสงส์พิเศษของการปล่อยสัตว์ชนิดต่างๆ



ถาม : ที่ หลวงพ่อฤๅษี เคยบอกว่า คนผิดศีลข้ออทินนาทาน กฎแห่งกรรมก็คือทรัพย์สมบัติที่มีจะถูกทำลายโดยภัยธรรมชาติ หรือภัยต่างๆ ในกรณีที่เพื่อน ๆ ผมที่ทำงานถูกน้ำท่วม และทรัพย์สินเสียหาย ควรจะมีการชักชวนเขามาชำระพระหนี้สงฆ์ ไม่ทราบว่าผลจะตรงหรือไม่ครับ ?



ตอบ : สิ่งที่เราทำเป็นความดีใหญ่ แต่ผลไม่ตรง เพราะว่าทรัพย์สินเสียหายเกิดจากกรรมเก่าที่เราสร้างมาในอดีต ส่วนบุญใหม่ที่เราสร้างในปัจจุบันเป็นส่วนของบุญ บุญกับกรรมนี่ต่างคนต่างอยู่ ถึงเวลาต่างคนต่างให้ผล เพราะฉะนั้น..ทำไว้ดีกว่าไม่ทำ แต่ไม่ใช่การแก้กันโดยตรง



ในเรื่องของการสูญเสียทรัพย์สิน มีเคล็ดลับง่ายๆ ว่าให้ปล่อยนกบ่อยๆ สักเดือนละตัวสองตัวก็ได้ ถ้าปล่อยนกจะป้องกันในเรื่องของการสูญเสียทรัพย์สินได้ เพราะถึงเวลานกบินไปแล้วไปลับ ก็ปล่อยนกไปแทน จริงๆ โบราณเขาเก่งเหมือนกัน การปล่อยสัตว์อย่าง ปล่อยนก จะมีอานิสงส์พิเศษคือป้องกันเรื่องข้าวของสูญหาย ทรัพย์สินเสียหาย



เรื่องของการ ปล่อยปลา ถ้าทำเป็นประจำจะมีความเป็นอยู่คล่องตัว คนอื่นเขาลำบากแค่ไหนเราก็ไปได้เรื่อย เหมือนปลาที่แถกเหงือกไปเรื่อยๆ เพื่อไปหาที่อยู่ใหม่ แต่นี่เราปล่อยลงแม่น้ำใหญ่ ก็ยิ่งสบายใหญ่เลย



การ ปล่อยไก่ จะตัดเคราะห์กรรมใหญ่ได้ แต่ถ้า เคราะห์กรรมประเภทอุปฆาตกรรมหนักจะถึงแก่ชีวิต ให้ปล่อยพวก วัวหรือควาย ที่ว่ามานี้ถ้าได้สัตว์ประเภทที่เขากำลังจะฆ่าได้ก็ยิ่งดี เพราะว่าเท่ากับใช้ชีวิตแลกกัน เรื่องของการปล่อยสัตว์นอกจากได้เมตตาบารมีแล้ว ยังมีอานิสงส์พิเศษที่ว่ามาอีกด้วย



หลวงพ่อวัดท่าซุง ท่านเคยไปเจอ ปูทะเล แล้วปล่อย อาตมาเรียนถามว่ามีอานิสงส์พิเศษอะไรครับ ? ท่านบอกว่า หลวงปู่พระครูโวทานธรรมาจารย์ วัดดาวดึงษาราม ฝั่งธนบุรี เป็นอาจารย์สอนเทศน์ของหลวงพ่อท่าน เคยปล่อยปูด้วยความสงสาร ท่านบอกว่า "ไอ้ปูอีปูเอ๊ย..ข้าจะไปเกิดเป็นพระพุทธเจ้า พวกเอ็งไม่ต้องตามไปเกิดเป็นบริวารของข้าหรอกนะ ข้าปล่อยพวกเอ็งไม่ได้ต้องการให้พวกเอ็งไปเป็นบริวารของข้า ข้าปล่อยพวกเอ็งเพราะต้องการให้พวกเอ็งพ้นทุกข์เท่านั้น"



ปูโดนมัดมาทั้งวัน บางตัวพอตัดเชือกออกมาขาหลุดหมดเลย คนเรานั่งนิ่งๆ ท่าเดียวก็แย่แล้ว แต่นี่โดนมัดด้วย ปรากฏว่าพอหลวงปู่ท่านปล่อยปูไปไม่นาน อาการที่ท่านเคยปวดหลังเมื่อยเอวอยู่ๆ ก็หายไปเฉยๆ หลวงปู่ท่านก็เลยคิดขึ้นมาได้ว่า น่าจะเป็นอานิสงส์ของการปล่อยปูให้พ้นจากการโดนมัด ท่านก็เลยเอามาเล่าให้ลูกศิษย์ฟัง หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านก็จำไว้ ถึงเวลาหลวงพ่อท่านก็มาปล่อยบ้าง



เพราะฉะนั้น..เรื่องของการปล่อยสัตว์ บางทีอานิสงส์พิเศษบางอย่างก็มีชนิดที่เรานึกไม่ถึง แต่ถ้าเกี่ยวกับข้าวของที่สูญหายหรือเสียหาย ก็ให้ปล่อยนกแทน ปล่อยเดือนละตัวสองตัวก็ได้ อาตมาเองถ้าไป วัดเชียงมั่น ที่เชียงใหม่ ไปไหว้พระแก้ววัดเชียงมั่น ก็จะปล่อยนกเขา เพราะว่าตรงนั้นจะมีนกเขาให้ปล่อย ที่อื่นไม่เคยเจอ



ไปถึงก็ต่อรองราคากันสนุกสนานเฮฮา ตอนหลังเขาจำได้แล้ว ไปถึงเขาก็วิ่งมาให้ปล่อยเลย แรกๆ เขาก็ถาม "ปล่อยนกบ่เจ้า" อาตมาบอกว่า "นกชนิดนี้ไม่ปล่อยหรอก ชอบกินมากกว่า" ญาติโยมก็หัวเราะกันสนุกสนานเฮฮา แรกๆ จะขายตัวละ ๑๕๐ บาท ต่อไปต่อมาเหลือแค่ตัวละ ๘๐ บาท หายไปครึ่งหนึ่ง อย่าไปเชื่อเขานะว่าปล่อยชีวิตสัตว์แล้วต่อราคาไม่ได้ ต่อไปเถอะ..เพราะเงินที่เหลือเราเอามาซื้อปล่อยเพิ่มได้

มีอยู่รายหนึ่งมาบอกกับอาตมาว่า "หลวงพ่อครับ..ผมไปดูหมอมา เขาบอกว่าให้ปล่อยปลาไหลเท่าอายุ ต้องเขียนชื่อตัวเองและวันเดือนปีเกิดติดตัวปลาไหลไปด้วย" อาตมาได้ยินก็หัวเราะก๊ากเลย ถามว่า "ตกลงตายห่าหมดเลยใช่ไหม ?" "หลวงพ่อรู้ด้วยหรือครับ ?"



"จะไม่ตายได้อย่างไร ? ปลาไหลตัวลื่นๆ เขียนไม่ได้ ถ้าคุณจะเขียนชื่อได้ คุณต้องเช็ดจนเมือกหมดก่อน ถ้าปลาไหลไม่มีเมือกก็เหมือนคนโดนถลกหนัง แล้วจะไปเหลืออะไร" ท้ายสุดเขาบอกว่าตายหมดจริงๆ



อาตมาเป็นเด็กบ้านนอกอยู่กับทุ่งอยู่กับนา รู้จักสัตว์พวกนี้ดี ที่น่าอนาถที่สุดคือ ตามทุ่งนาตอนหน้าแล้งเขาจะเผาตอซัง ก็คือตอข้าว พอเผาแล้วก็เป็นขี้เถ้าไปทั้งทุ่ง พอฝนลงขี้เถ้าพวกนี้จะไหลไปในรูปลาไหล โอ้โห..เหมือนกับโดนน้ำกรดราด เพราะ ปลาไหลพวกนี้แพ้ขี้เถ้า ก็ตะกายขึ้นมาเต็มทุ่ง แล้วที่ตะกายขึ้นมาไปไหนก็ไม่รอดแล้ว เพราะโดนไปเต็มๆ เหมือนคนโดนน้ำกรดราดไปทั้งตัว



อาตมาเองเห็นทีไรสยองทุกที เขาไม่ได้เจตนาหรอก เป็นผลพลอยได้ เพราะชาวนาต้องเผาตอซังเพื่อให้เป็นปุ๋ยทุกปี แต่พอถึงเวลาฝนตกแล้ว น้ำที่เกิดจากขี้เถ้าไหลลงไป เรียบร้อย..เล่นเอาปลาไหลเผ่นขึ้นมา เก็บกันทีเป็นหาบๆ เลย..!



ถาม : ถ้าปล่อยปลาแล้วปลาใหญ่มากินละครับ ?



ตอบ : ไม่เป็นไรจ้ะ อย่าไปเสียกำลังใจ ปล่อยไปแล้วตายหรือปลาใหญ่มากินไปก็ช่างเถอะ เพราะเราได้ปล่อยแล้ว แต่ปลาที่เราปล่อยไปแล้วมีปลาอื่นมากินเข้า เพราะกรรมเขาไม่พ้นที่จะต้องตาย เขาไปก่อกรรมไว้กับอีกฝ่ายหนึ่ง พอถึงเวลาเขาก็มาเอาคืนพอดี



ตอนอาตมาอยู่ วัดท่าซุง ไปเจอ กบ ที่ไข่ไว้บนพื้นซีเมนต์ที่สวนไผ่ ๖ ไร่ พอไข่เป็นลูกอ๊อดพอดีน้ำตรงนั้นจะแห้ง อาตมาจึงเอาช้อนไปตักขึ้นมาทีละช้อนๆ ใส่ถังได้ครึ่งค่อนถัง ก็เอาไปปล่อย เทลงที่แม่น้ำหน้าวัด อาตมาก็ไม่นึกว่าจะพาพวกเขาไปตาย เพราะที่หน้าวัดมีปลากระแหเป็นฝูงๆ เลย พอเทลงไปปลากระแหก็ว่ายมาเมียงๆ มองๆ พอเห็นว่ากินได้ก็พุ่งเข้าใส่เลย พึ่บพั่บๆ พักเดียวเป็นพันๆ ตัวหมดเกลี้ยง..!



ถ้าโยมเจออย่างอาตมาคงใจฝ่อตาย ตั้งใจจะช่วยแท้ๆ กลายเป็นทำให้พวกเขาตายเร็วขึ้น แต่ความจริงเราต้องแยกแยะให้ออก เราไม่ได้เจตนาจะทำให้เขาตาย จะปล่อยเขาให้รอด แต่ดันลงไปที่ดงปลากระหายเลือดพอดี



อาตมาเคยปล่อย ปลาดุก ปลากระแหมาดึงหนวดปลาดุกไปกินเกลี้ยงเลย อะไรที่ยื่นเกินออกมาโดนดึงไปกินหมด แล้วอย่างลูกอ๊อดก็ตัวละคำพอดี





สนทนากับพระครูวิลาศกาญจนธรรม (พระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ)

เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๕๕


อานิสงส์พิเศษของการปล่อยสัตว์ชนิดต่างๆ

 

ปลาดุกจำนวน20กว่าตัว น่าจะ22ตัวเขามีกรรมร่วมกันมา แม้จะถูกช่วยให้รอดพ้นจากการฆ่า แต่ปลาจำนวนนี้ก็ยังมีเคราะห์กรรม ต้องทุกข์ทรมาน ก่อนจะได้ไปมีชีวิตใหม่ ปลาทุกตัวไม่ตายครับ แต่ก็อ่อนเพลียขาดกำลัง ตัวที่แข็งแรงมีเพียง1-2ตัวเท่านั้น แต่ตัวที่เหลือก็จะแข็งแรงภายในไม่เกินสามวันครับ

ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ ขออุทิศบุญนี้ให้แก่เทวดาประจำวันทั้ง9พระองค์ เทวดาที่ดูแลรักษาตน เจ้ากรรมนายเวร เทพเทวดาอารักษณ์ทั้งหลายทุกตน ขอผลบุญนี้จงสำเร็จแก่ท่าน ขอให้ท่านพ้นทุกข์ จงมีแต่ความสุขยิ่งๆขึ้นไปครับ สาธุ

 

จริงๆแล้วก็ได้กุศลตั้งแต่ตั้งใจจะทำแล้วครับ ส่วนที่ปลาตายก็คงต้องดูสาเหตุด้วยว่ามันเป็นเพราะอะไร ส่วนตัวเชื่อเรื่องกรรมและคำสอนครูบาอาจารย์มากกว่าคติชาวโลก ความจริงก็ควรจะสำรวจและเอาใจใส่ระมัดระวังในการปล่อยด้วย คือให้เป็นไปตามสัปปุริสธรรม

ผมก็เคยปล่อยเต่าปล่อยปลาเป็นประจำโดยจะปล่อยลงในบึงหลังวัดซึ่งเป็นบึงสะอาดกินอาณาบริเวณกว้างและถูกจำกัดห้ามจับสัตว์น้ำในบริเวณบึงอย่างเคร่งครัด ตัวอย่างเต่าที่ผมปล่อยไป ครั้งหนึ่งเคยไปซื้อเต่าแก่ตัวใหญ่มากและดูๆแล้วจะอ่อนแอจนไม่มีใครอยากซื้อและมีเหลือแค่ตัวเดียว ได้นำไปปล่อยที่ตลิ่งด้านในบึง ก็เห็นมันว่ายไปช้าๆคิดว่ามันคงไม่แก่อย่างรูปร่างของมันกระมัง แต่อีกประมาณสามวันต่อมาผมก็นำเต่ารุ่นๆมาปล่อยอีกหนึ่งตัว พอปล่อยไปแล้ว บังเอิญว่าเต่าตัวนั้นมันก็ว่ายๆไปตามข้างตลิ่งแล้วไปหยุดตรงสิ่งที่ผมคิดว่าเป็นลูกมะพร้าวลอยอยู่ (สายตามผมไม่ค่อยดีนัก) แต่พอดูดีๆกลายเป็นซากเต่าแก่ที่ปล่อยไปเมื่อสามวันก่อน.. ตายไปเสียแล้ว แล้วเต่ารุ่นนั่นก็ว่ายหายไปกลางบึงอย่างกับจงใจว่ายมาชี้ให้ดูซากเต่าแก่...

และก็มีอีกตัวหนึ่งที่รู้ว่าตายคือนำมันมาปล่อยด้านในบึงห่างจากถนนมากและทางเข้าบึงมีแค่ทางแคบๆเดียว แต่ไม่นานผมขี่รถผ่านไปก็เห็นซากเต่าพันธุ์เดียวกับที่ผมชอบปล่อยถูกรถทับแบนติดกลางถนน ซึ่งมันเป็นไปได้ยากมากที่เต่าจะออกมาจากเขตบึงได้ แต่ก็ออกมาได้... จะเพราะสาเหตุใดก็แล้วแต่เชื่อว่าถ้ามีเหตุคือกรรมยังไงก็ต้องเป็นไปครับ

แต่สิ่งสำคัญก็คือว่า แม้ว่าสัตว์ที่เราปล่อยจะตายก็ตาม สิ่งแรกที่มันได้รับคือ.. ความเมตตาและการเกื้อกูลจากมนุษย์ ซึ่งเข้าใจว่ามันเป็นสิ่งสำคัญในการพ้นกรรมจากการเกิดในอบายภูมิ (ถ้าเข้าใจไม่ถูกจากความเป็นจริงก็ขออภัย)

ส่วนเรื่องที่ชาวโลกมีคติว่าการซื้อสัตว์น้ำ-สัตว์ปีกตามตลาดหรือตามที่เขาขายเพื่อให้ปล่อย จะเป็นการส่งเสริมอาชีพเขาและส่งเสริมการจับสัตว์ แต่ส่วนตัวผมรู้มาว่าสัตว์ที่ขายทั้งในตลาดและที่ขายเพื่อปล่อยนั้นเดี๋ยวนี้ส่วนมากเขามีที่มาจากแหล่งฟาร์มเพาะครับ และจะส่งให้พ่อค้า-แม่ค้าทั้งในตลาดและเร่ขายเพื่อการกุศล บางครั้งคนขายในตลาดมาซื้อราคาถูกจากร้านที่ขายเพื่อการกุศลที่เป็นเครือข่ายของฟาร์มเพาะก็มี ทีนี้เราจะคิดเห็นอย่างไรก็เป็นเรื่องที่แต่ละบุคคลจะพิจารณา ทีนี้จะปล่อย..หรือไม่ปล่อย.. แหะๆ (f)

 

..โอ ไม่เห็นท่าน Asvel นานนน.. แล้ว....ดีใจที่เห็นท่านอีก สบายดีนะครับ...และเพิ่งได้ความรู้ใหม่เรื่องการเพาะปลาเพื่อการปล่อย อือมม เงินนี่ทำให้จิตวิจิตรได้เห็นปานนี้.......(f)

...

 

ถ้าจำไม่ผิด

เคยอ่านผ่านๆ ได้ความว่า เรื่องปลา

ปล่อยปลาพวกนี้ จะได้อนิสงส์ เป็นบริวาร แทนครับ

เพราะไม่ใช่สัตว์ที่กำลังจะถูกฆ่านะ ปลาที่กำลังขึ้นเขียง

ปล่อยปลาเหมือนกัน แต่อนิสงส์ต่างกัน

เห็นบางวัด ก็มีการตั้งร้านขายปลาปล่อยกันเลยทีเดียว
ถ้าซื้อปลาพวกนั้นปล่อย ก็ได้อนิสงส์คนละอย่างกันละ
ถ้าอยากได้บริวารเยอะๆ ก็ซื้อพวกปลาเพาะเลี้ยงไว้ปล่อย

.

 

เอ...ท่าน Asvel..เวลาปล่อยเต่านี่ ทราบมาว่าไม่ควรในน้ำ เพราะเต่าเป็นสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำนี่นะ ..

เท็จจริงอย่างไร เรียนเชิญท่าน Asvelบอกกล่าวด้วยครับ (หรือท่านใดที่ทราบโปรดชี้แนะด้วยครับ).. เผื่อเป็นแนวทางแก่ตนที่คิดจะปล่อยเต่าครับ

 

เจ้าของกระทู้ขอบอกความคืบหน้าครับ

วันนี้ผมไปสำรวจที่สระในสวนสุขภาพสนามกีฬาหัวหมากแล้วครับ
ก็คงเหมือนคห.9 คห.14 บอกล่ะ ปลาแค่สลบเพราะเหนื่อยล้า
เพราะผมไม่เห็นมีศพปลาลอยในสระเลย แสดงว่าทุกตัวรอดหมด
นํ้าในสระเย็นสบายมาก ต้นไม้ร่มรื่น ปลาที่ผมปล่อยไปทั้ง 20 ตัวคงอยู่อย่างมีความสุข

ขอบคุณทุกท่านมากครับที่มาช่วยให้กำลังใจ
ขอบุญที่ผมทำส่งผลให้ทุกท่านที่มาตอบกระทู้นี้และครอบครัวอยู่อย่างมีความสุขด้วยนะครับ