วิริยาธิกะพิเศษบันทึก

อันนี้แหละพี่บุญทรงที่ท่านมาฆะมานพทำแบบใหน ผมก็พาหมู่คณะทำแบบนั้น เราทำตามท่านแบบนี้กันแล้วพวกเราไปปูเสื่อ จิบชาเขียวรอดูอานิสงค์ของพวกเรา ที่ทำกันไว้ตอนนี้กันนะพี่ ผมเองผมก็เชื่อหลวงพ่อว่าสวนดอกไม้ที่ผมปลูก แล้วก็ที่พี่ปลูกในวัดนี่ พวกเราคงไม่น้อยกว่าใคร ของท่านมาฆะมานพท่านมีนางฟ้าสองโกฏกับห้าล้านหนึ่งแสนนั่นท่านทำนอกเขตพระพุทธศาสนาท่านยังมีทรัพย์ขนาดนั้น

พวกเราพระเดชพระคุณหลวงพ่อบอกแล้วก็พาทำมาจนจะไม่มีแรงจะทำ หากมีน้อยกว่ามันก็แปลกมาก

 

โอ้โห กำไรเห็นๆเลยครับ .. นางฟ้ามีเป็นโกฏิ .. มากกว่าจำนวนดอกไม้ที่ปลูกลงไปเสียอีกนะครับ .. อิอิ

 

ใครยังไม่ได้ปลูกก็รีบปลูกซะนะครับ ผมปลูกของผมมาทั้งชีวิต แล้วก็แบบวิริยาธิกะพิเศษปลูก แล้วก็มีแก้วเล็กของผมนี่แหละผู้จัดการสวน

ตอนนี้หากมัวเผลอทั้งพี่บุญทรง ทั้งหลวงพี่มหาหินเป็นได้กวาดหมดดาวดึงส์

 

ไปเอาจากกระทู้อื่นมารวมไว้ที่เดียวกันนี้

ผมมันชอบเอาอย่าง เห็นท่านใดทำดีก็อยากจะดีกับท่านบ้าง เพราะพื้นเพเดิมเป็นคนไม่ค่อยจะถึงดี กับเขาเท่าไร อันนี้ก็เป็นเรื่องราวขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์ปัจจุบันของเราชาวพุทธทั้งหลาย สมัยพระองค์ท่าน เสวยพระชาติเป็นมาฆะมานพ ท่านสั่งสมบุญทานกองการกุศล ผมฟังเรื่องของท่าน ผมก็เอามั่งตั้งแต่เป็นนักบวช ที่วัดศรีมณีวรรณ สร้างศาลาน้อยๆ เพื่อคนเดินทาง ท่านทำสวนผมก็ทำมั่ง ทำมันหลายอย่าง โรงสีข้าว ธนาคารข้าว โรงเลื่อย และอื่นๆ เมื่อสึกหาลาเพศออกไปก็พาหมู่ญาติสร้างศาลาริมทางที่ในหมู่บ้านเกิด

ต้นเฟื่องฟ้าต้นแรกที่วัดศรีมณีวรรณ อ มโนรมณ์ และที่วัดท่าซุงต้นแรกนั่นแหละของผมที่ปลูกไว้นานแล้ว ตั้งแต่ตอนเป็นนักบวช ในใจคิดอย่างไรพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านรู้ เห็นหน้าผมเมื่อไรเวลาที่ไปกราบท่านเงยหน้าขึ้นเมื่อไร ท่านยิ้มแล้วท่านกระซิบแทบทุกครั้ง "ดีแล้วลูก" ไม่ต้องพูดมากเป็นอันว่ารู้กันแค่นี้ผมก็กลับไปทำของผมอย่างเอาเป็นเอาตาย

แม้แต่เฟื่องฟ้า และต้นมะลิต้นแรก หรือต้นโพธิที่วิหารน้ำน้อยก็แอบปลูกไว้ซะก่อนใคร

ฉะนั้นน้องนางทั้งหลายก็อย่าได้หมั่นใส้ หากจะหมั่นใส้ ต้องหันไปดูบุญทานกองการกุศลทั้งปวงของผมตั้งแต่ต้นมาซะก่อน บุญทานกองการกุศลทั้งปวงนั้นผมได้ทำกับมือ ทำด้วยใจที่ตั้งใจถวายเป็นพุทธบูชา ด้วยใจที่ปรารถนาดีต่อทุกคน เวลาที่อานิสงค์ส่งผลก็อย่าว่ากัน

เหมือนตอนที่รับเงินเดือน นั่นมันเงินเดือนของผม อย่าหมั่นใส้กันซี อีตอนดูดส้วม แล้วขับรถเอาไปทิ้งทำไมไม่อิจฉาผมล่ะ อีตอนนั้น บางทีขับแบคโฮอยู่ดีๆนี่แหละ โดดลงไปช่วยพรรคพวกเอาลูกยางอุดท่อน้ำโสโครก ท่อน้ำทิ้งตามบ้านครัวเรือนเรานี่แหละที่เขาวางท่อกันกลางถนน ท่อขนาด50เซนติเมตร แล้วมีบ่อพัก กลางถนนมีฝาเหล็กปิดเป็นระยะๆนั่นแหละ ใครไม่เคยลง ก็ลองมุดลงไปดูซะ วิริยาธิกะพิเศษซะอย่างมันมุดลงไปได้ น้ำแค่คอช่วยพรรดพวกมาแล้วที่ตะวันออกกลาง ก็เสียดายรูปภาพหลายๆสถานที่ เขาไม่ให้ถ่ายรูป เห็นแล้วจะได้หายหมั่นใส้ เรียกว่าMain holeน่ะ ตอนเงินออกได้รับสตางค์กับเขาแค่เล็กน้อย มันแค่ก้นกระทายหมากติดตามมา นี่ยังไม่ใช่เงินเดือนบวกโบนัสสักกะหน่อย อย่าเพิ่งกี๊ดวี๊ดว้ายให้คนที่เขาไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ ตกกะใจไปด้วย

อีกสักครั้งรูปโรงสี สีข้าวขนาดแปดตันต่อวัน ทั้งออกแบบและสร้างด้วยมือของผมเอง ที่วัดศรีมณีวรรณ สมัยเป็นนักบวชเมื่อปี2528ถึง2530โดยมีพระอีกสามองค์ เณรอีกสามสี่องค์เป็นผู้ช่วย และธนาคารข้าวขนาดความจุแปดสิบเกวียน หรือประมาณแปดสิบตัน ทำในตอนนั้นทำแบบเดียวกับที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านทำ ของวัดท่าซุงโรงสีเป็นไม้ส่วนประกอบ ของผมทำจากเหล็กร้อยเปอร์เซน ทุกวันนี้ก็ยังอยู่แต่ไม่ได้ใช้งานแล้ว

ณ ที่วัดแห่งนี้ได้มีโกอาสทำทุกอย่างแบบที่ท่านมาฆะมานพท่านทำ แล้วก็ทำแบบถวายชีวิต แบบถวายอายุขัยต่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อ

 

ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ

อ่านแล้วก็ชอบใจนะครับพี่ PCO นั่นสิ อีตอนลงมือทำไม่อิจฉาล่ะ

ตอน มอมแมม เลอะเทอะ เหนื่อยจนจะขาดใจ ลิ้นห้อย หายใจทางปาก ดันไม่พูดถึง

พอตอนเราได้รับผลมานั่งตาแดงเพ่งเล็ง ผมว่าก็ไม่ต้องว่าไงหรอกครับพี่ "ช่างหัวมันเถิด"

ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ

 

วันนี้ถือว่าเป็นวันแม่แห่งชาติ ก็กราบระลึกถึงแม่ทุกท่านตั้งแต่ต้น จนถึงแม่ในปัจจุบัน ซึ่งชาติปัจจุบันท่านก็ไม่ได้อยู่เป็นมิ่งขวัญกำลังใจให้อีกแล้ว ก็ได้แต่ตามระลึกนึกถึงพระคุณความดีแต่หนหลังของแม่ทุกท่าน

เวลาที่มีเหลืออยู่สิ่งที่ทำได้ก็คือแนะนำสั่งสอนลูกหลานให้รู้คุณของแม่ ลูกๆทุกคนได้กลับไปหาแม่และทำอะไรก็ได้ให้แม่ชื่นใจ

ลูกสาวเด็กเส้นขอให้พ่อกับแม่ไปรับจากมหาลัยมานอนกับแม่สองคืนก็กลับไปมหาลัยแล้ว เขาก็มาทำหน้าที่ลูกของเขาได้อย่างดี แม่เขาสองแม่ที่ดูแลเขามาแต่เล็กแต่น้อยเขาเองก็รักแม่เขาทั้งสองคนคล้ายกัน

 

<iframe width="420" height="315" src="//www.youtube.com/embed/Le48s8bPzjw" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

มอบให้ครับ

 

ขอบคุณมากครับ ขอส่งต่อให้ทุกท่านด้วยใจที่ปรารถนาดี ขอเด็กๆทุกคนจงเป็นเด็กที่ดี ดีอย่างที่พ่อแม่อยากให้เป็น เด็กที่พ่อแม่ มีเราแล้วชุ่มชื่นใจ

 

ผมโมทนาบุญทุกอย่างกับพี่ด้วยครับ ลูกพ่อเดียวกัน เป็นกำลังใจให้ครับ

 

ยินดีอย่างยิ่งครับ ลูกพ่อเดียวกันนั้นเข้าใจกันง่าย คุยกันรู้เรื่องง่าย เพราะถูกฝึกฝนอย่างหนักมาพอๆกันทั้งนั้น หากใจไม่แกร่งพอตามพ่อได้ไม่นาน ก็ไม่ได้หมายความว่าลูกที่อยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือนนั้นจะด้อยกว่า แต่จะบอกว่าลูกที่ตามพ่อแบบถึงใหนถึงกัน พ่อไถนาก็ไถกับพ่อ พ่อเกี่ยวข้าวเป็นเกี่ยวข้าวกับพ่อ

งานไม่เสร็จเป็นไม่เลิก ไม่เข้าบ้านก่อนพ่อ ถึงใหนก็ถึงกัน ลูกประเภทนี้มันต้องแกร่งอีกแบบ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะดีกว่าลูกที่เข้าบ้านไปก่อนเพราะนั่นก็ต้องเข้าไปหุงข้าวถูบ้าน ทำงานบ้านรอพ่อเข้าบ้าน

ต้องทำความเข้าใจ เดี๋ยวพวกศรีธนนชัย เอาไปมั่ว ทำให้ลูกๆทุกกลุ่มแตกคอกันได้

 

พี่ PCO และ พี่ ๆ น้อง ๆ ผมสมัครมาชื่อใหม่ ยูสเชอร์ Armarmy เดิมมันเปลี่ยนรหัสผ่านไม่ได้ลิงค์ยังพังอยู่หรือยังไงก็ไม่รู้

ก็เลยมาแจ้งไว้ เดี๋ยวจะไม่รู้ว่าเป็นใคร มาใหม่ครับ

 

ช่วงนี้เอารูปเก่าๆการปลูกต้นไม้มาเป็นการกระตุ้นเตือนหมู่คณะ ว่าอย่ามัวรอช้า ผมปลูกของผมเป็นนิสัยมาตั้งแต่เด็ก อันนั้นไม่มีใครตามไปเห็น มันเป็นนิสัยที่ชอบต้นไม้ดอกไม้ อยู่ที่ใหนก็ปลูก

เอาตอนที่สึกจากการเป็นนักบวช เอาตอนปลูกที่บ้าน อันนี้ไม่ได้เป็นบุญเป็นกุศล แต่ที่ได้คือสอนคน สอนคนที่เป็นเมีย สอนลูกๆโดยตรง สอนลูกปลูกต้นไม้นี่สอนเขาตั้งแต่เล็กๆ สอนหมู่ญาติโดยอ้อม บอกตรงไม่มีใครเขาทำตาม โน่นต้องทำให้ดูจนมันเกิดผลโน่นแหละมันถึงจะมีคนค่อยๆเยื้องย่างลงมือทำ มันก็ดีเหมือนกัน กว่าใครจะกระดิกตัว ผมเผ่นไปตั้งหลักฟัดโอเลี้ยงหมดไปสองไหแล้ว

นี่พวกเราก็อย่ามัวช้าพี่บุญทรงปลูกเอาๆ ป่่านฉะนี้ต้นปาริชาติของพี่บุญทรงบนดาวดึงส์น่าจะหลายไร่แล้วละ

บ้านหลังนี้เป็นบ้านรองอันดับสอง
ดูรูปสมัยเก่าแก้ว่างครับ

 

แหมเปลี่ยนเอาซะจำไม่ได้

 

ก็เปลี่ยนเอาชื่อสกุล ผมนี่แหล่ะมาตั้ง ฮ่า ๆ ๆ ๆ

 

ปลูกทุกที่ ที่มีโอกาส ต้องการอย่างเดียวคือความร่มรื่น และสวยงาม บางแห่งปลูกเพื่อเป็นไม้ป้องกันลม ป้องกันเสียงลดเสียงดังในที่ทำงานกับชุมชน เช่นต้นอโศกอินเดียใบที่หนาทึบช่วยป้องกันได้ดี

นี่ผมก็พาคณะของผมปลูก ตั้งกำลังใจแบบเดียวกันกับท่านมาฆะมานพ

เด็กน้อยที่ผมหัดให้เขารู้จักรดน้ำต้นไม้เมื่อตอนก่อนนั้น วันนี้เขาก็ตามพ่อ พ่อเป็นช่าง เขาเองจะเป็นนายช่างใกล้จะจบวิศวะแล้ว

 

ยินดีด้วยนะครับ .. แก้วเล็กของลุงอาจจะทราบแล้ว ...ว่า

ว่าดอกไม้แม้จะมีมากเพียงใด ก็มีไว้เพื่อชมเฉยๆ ... อิอิ

 

<TABLE id=post8174965 class="tborder vbseo_like_postbit" border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center><TBODY><TR vAlign=top><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=alt2 width=175>






</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" id=td_post_8174965 class=alt1><TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%"><TBODY><TR><TD>

อย่างว่าแหละดอกไม้ ก็คือดอกไม้ เป็นทั้งไม้มงคล ดอกไม้บูชาพระ ดอกไม้บูชาครู ดอกไม้ประดับแจกัน หากเราวางในที่ ที่เหมาะที่ควรดอกไม้ทุกดอกทุกช่อ แม้ต้นก้านใบ ก็มีสง่าราศรี ดอกไม้แม้สวยสดงดงาม กระกูลไม้มงคลอย่างไร หากไปขึ้นในที่ ที่ไม่เหมาะไม่ควรมันก็น่าเสียดาย แก้วเล็กของผมและอีกหลายแก้ว ปฏิภาณปัญญาแม้ว่าระดับวิริยาธิกะ แต่เขาก็พอจะรู้ด้วยตัวของเขาเองว่าเขาควรจะถูกปลูกในพื้นที่แบบใหน แก้วของผมส่วนมากพื้นเพเกษตรกรรม
ฟังแก้วเล็กของผมที่เป็นคนพิมพ์ แก้วใหญ่ที่เขาก็นั่งอยู่ด้วยกัน




</TD><TD>










</TD></TR></TBODY></TABLE><HR style="BACKGROUND-COLOR: #ffffff; COLOR: #ffffff" SIZE=1>อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ supatorn
********************************
ข้าน้อยมิบังอาจค่ะ แต่วันใดวันหนึ่งคงทราบเองค่ะ อ้าวๆๆ มาพูดถึงเรื่องเด็ดดอกไม้ อย่าไปเร่งท่านPCOนา รีบเด็ดมากไปดอกไม้จะชํ้าเอา เดี๋ยวเผลอๆไปเด็ดดอกไม้จากต้นกระบองเพชรจะเจ็บเอาง่ายๆนะคะเดี๋ยวจะว่าไม่เตือน










</TD></TR></TBODY></TABLE>
ผมน่ะมีหน้าที่ปลูก ดูแลรักษาป้องกันโรคแมลงต่างๆที่จะมาเป็นอันตรายกับต้นไม้ ดอกไม้รวมทั้งลูกไม้ รดน้ำพรวนดินใส่ปุ๋ยบำรุง ส่วนการเด็ดการตัดดอกไม้ผมมีผู้ทรงคุณวุฒิ เชี่ยวชาญการเด็ดดอกไม้ และการร้อยเรียงเป็นพวงมาลัย เป็นคนเด็ดให้ จึงรอดจากการถูกหนามของกระบองเพชรไปอย่างหวุดหวิดหวาดเสียว

เอาละคนที่อาสาทำหน้าที่จัดดอกไม้เอ๊ย มานี่หน่อยมาช่วยอธิบายยืนยันด้วยตัวเองที

เอาละข้างล่างนี้เป็นถ้อยคำของคนจัดการเรื่องดอกไม้ด้วยตัวของเขาเองเลย มานั่งพิมพ์ด้วยมือเอง เอ้าทำไงว่าไปที

ดอกไม้ใดๆที่สีสรรสดใสสวยงามสดงดงาม มีกลิ่นหอม ไม่ว่าจะอยู่ที่ใหน ไม่ว่าใกล้ไกลเพียงใด ถ้ารู้ว่ามีอยู่ มีคุณสมบัติพร้อมที่จะเป็นไม้มงคล ไม้บูชา ไม้ดอก ไม้ประดับ ก็จะไปนำพามาเก็บบำรุงรักษาไว้ซะในสวนเดียวกัน และในวันข้างหน้า ถ้าหากพวกเรารู้ว่ามีพันธุ์ไม้พันธุ์ใหม่ๆ เกิดมีขึ้นที่ใหน พวกเราก็จะไปรวบรวมมาไว้สวนของเราเช่นเดียวกัน แล้วพวกเราทั้งพี่ใหญ่ที่เป็นคนเซ็นอนุญาติ(ผู้ว่าการแก้วใหญ่) และพี่ไม่ใหญ่ ตลอดจนถึงน้องๆทั้งหลาย......ที่เป็นคนดูแลสวน

พวกเราจะพากันดูว่าในเมื่อสวนของเรามีหลายสวนและก็กว้างใหญ่ไพศาล มีดอกไม้นานาพรรณ เจ้าของสวนคนที่ว่าชอบดอกไม้หนักหนาจะมีปัญญาชมดอกไม้ของสวนตัวเองครบถ้วนหรือเปล่า พวกเราที่เป็นทั้งคนปลูก คนแนะนำ คนจัดร้อยเรียง จะนั่งดูว่าคุณพี่PCOจะสักแค่ใหนพวกเราไม่มีรังเกียจไม้พันธุ์ดีใดๆอยู่แล้ว ดั่งเรารักษาศีลไม่ว่าจะนั่งเต็มศาลาอย่างไร พวกเราก็ขยับที่ให้คนที่จะมารักษาศีลกับเราเสมอ มีเท่าไรขยายศาลาเท่านั้น มีเท่าไรขยายสวนออกไปเท่านั้น ว่าแต่ว่า จะมีไม้พันธุ์ดีพอกับสวนของพวกเราหรือปล่าว

ลงชื่อ แก้วเล็ก

ข้าพเจ้าผู้ทำหน้าที่รองผู้ว่าจัดการเรื่องดอกไม้










<FIELDSET class=fieldset><LEGEND>รูปขนาดเล็ก</LEGEND>










</FIELDSET>


ไม้ตระกูลใหญ่ ตระกูลสูงเพียงใดหากขึ้นไม่ถูกที่ก็ต่ำต้อยไร้ค่า ไร้ความหมาย ขึ้นได้ เกิดได้ก็ไม่เจริญเติบโต มีแต่รอวันแห้งเหี่ยวเฉาร่วงโรยแล้วก็ตายไป การทำบุญของพวกเราก็เหมือนกัน เราก็รู้จักเนื้อนาบุญว่านาใหนควรหว่าน นาใหนไม่ควรหว่าน

พวกเราไม่ต้องการเป็นพืช ที่ขึ้นในที่ลุ่มน้ำท่วมตาย หรือที่ดอนน้ำท่าไปไม่ถึงมันก็แห้งกรอบตาย มันจะทำให้เสียเวลาในการเกิด
(แก้วเล็ก)






</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ทำไม่ได้หรอกครับ เมื่อเลือกหนทางนี้ ..
และต้องเกิดถี่ด้วยครับ ..
ไม่ยังงั้นไม่แข็งแกร่งพอ ที่จะไปเป็นที่พึ่งให้คนอื่นได้ครับ

โดยเฉพาะช่วงที่พุทธศาสนายังคงอยู่นี่หละครับ

 

ผมน่ะชอบดอกเฟื่องฟ้ามันมีหลายสีหลายสายพันธุ์เมื่อปี2534-35น่ะตอนนั้น ที่ผมรวบรวมประมาณสี่ร้อยกว่าสายพันธุ์ มันทนแล้งได้ดี ดอกดกมาก ออกดอกเต็มต้นแทบจะไม่เห็นใบ หนึ่งต้นยังเสียบยอดได้หลายสี ลำต้นที่ขนาดใหญ่เอามาลงกระถาง เสียบยอดใหม่เป็นหลายๆสี จากที่ไปหาขุดมาจากตามหมู่บ้านถ้าซื้อเขาต้นละไม่ถึงหนึ่งพันบาท เมื่อมาลงในกระถางใหญ่ต่อยอด มีคนให้ราคาเป็นเป็นหมื่น ไปจนเกินแสนบาทต่อหนึ่งกระถาง

ต้นเข็มใหญ่ก็เสียบยอดได้หลายสี ชบาก็เสียบได้หลายสี

ที่วิหารน้ำน้อยนี่ก็ปลูกเป็นต้นแรก อันนี้เอาสวยงามยันเข้าถึงซึ่งพระนิพพาน แต่มันไม่หอม ก็ปลูกต้นมะลิให้มันหอมชื่นใจซะก็ได้นี่ ต้นมะลิก็ปลูกมันซะหน้าวิหาร ทั้งปลูกเองแล้วก็ชวนพรรคพวกปลูก

 

มันก็ใช่อย่างที่คุณTheVisionMindว่า เมื่อเลือกทางนี้ มันต้องพบเจอกับแดดกับไฟที่ร้อนจัดจ้า เจอพายุฝนฟ้าคะนอง ต้องเปียกฝน ต้องตากแดดเป็นแน่ แต่เราก็ต้องมีการเตรียมตัว มีทางที่ป้องกัน คือว่าหากเราเป็นคนผิวขาวโดยกำเหนิด เมื่อไปโดนแดดเผาไหม้เอาบ้างทำให้ผิวมันดำไป หมองไปมันก็ไม่นาน เดี๋ยวเราก็ขาวของเราใหม่

หากเราเกิดในตระกูลมหาเศรษฐีแล้วต้องพรัดต้องพรากจากบ้านจากเรือนไปตกทุกข์ได้ยากไปเป็นคนยากจน แต่เพราะเป็นลูกเป็นหลานมหาเศรษฐีไม่วันใดก็วันหนึ่งพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย แถมยังน้องนางแก้วอีกเป็นคณะ คงไม่ปล่อยให้เราตกทุกข์ได้ยากลำบากนาน เดี๋ยวไม่ใครก็ใคร มาลากเราเข้าบ้านจนได้แหละ นั่นก็หมายความว่า แม้เราจะต้องเผชิญกับเหตุไม่พึงประสงค์ใดๆมันก็ไม่นาน เพราะพื้นเพเดิมมันไม่ใช่

จึงได้นำพาหมู่คณะญาติมิตร พากันตั้งจิตอธิฐานป้องกันไว้ซะตอนที่เรามีสติสัมปชัญญะชัดเจนแจ่มใสในเรื่องบุญทานกองการกุศล เราจะต้องพบเจอบ้างนั่นก็ขอให็เป็นเพียงอกุศลกรรมมันเข้ามาริดรอนเอา ไม่ใช่ใจที่ไม่รักไม่ใฝ่ไปในทางที่ดี

เพราะผมก็รู้อย่างที่คุณTheVisionMind นั่นแหละจึงได้เตรียมตัวกันขนาดหนัก แต่ก็เอาแค่ว่าทำได้แค่ใหนเอาแค่นั้น

สำหรับคนที่เป็นหัวหน้าครอบครัวมันต้องออกไปทำงานทุกวัน ต้องไปทนลำบากตรากตรำอยู่แล้วมันเป็นหน้าที่ แต่ไม่จำเป็นต้องให้ลูกตากแดดตากฝนกับเราทุกที่ ทุกวันนี่ เมียก็ไม่จำเป็นต้องไปไถนาเลี้ยงควายกับเราทุกวัน แล้วหากวันใหนต้องไปเลี้ยงควาย ก็ใส่ลีวายริมแดง สะพายกระเป๋าหนังพี่เข้ตายทั้งกลม กางร่มเชียงใหม่ไปเลี้ยงควายก็ได้นี่ ไม่จำเป็นต้องนุ่งผ้าถุงโสร่งปาเต๊ะ เก่าขาดถึงจะเลี้ยงควายได้ ยังดีนะไม่เอาเครื่องบินเล็กของปู่่ไปไล่ควายเข้าแต่ก็คอก อย่างเคาบอยสมัยใหม่เขาทำกัน

เราเลือกปลูกของเรา เราจะให้บุญทานกองการกุศลทั้งปวงเป็นกรรมการเลือกให้เรา เป็นเกราะแก้วคุ้มครองป้องกันพวกเรา พระเจ้าพรหมมหาราชสมัยเป็นเณรน้อยท่านยังกำหนดของท่าน และอีกหลายๆท่านในชาดกท่านก็เลือกทางของท่าน

ในที่ ที่ไม่เป็นอุดมมงคล เป็นที่อโคจรเมื่อเรารู้ว่าไม่เกิดประโยชน์ที่จะไป หากคนที่เขารู้ก่อน เขาระมัดระวัง เขาก็รู้จักว่าจะผ่านมันได้อย่างไรหากจำเป็น


เรารู้ว่าเราจะผ่านไฟเราคงไม่ผ่าเข้าไปด้วยมือเท้าเปล่า เรารู้ว่าจะต้องดำมุดลงไปในน้ำโสโครก น้ำน่ะเราต้องลง แต่เครื่องป้องกันที่ดีน้ำโสโครก ก็ไม่ถูกตัวเรา เมื่อลงไปอันตรายก็ไม่มี ขึ้นมาเมื่อไรก็แค่ถอดสลัดชุดป้องกันทิ้งไป ความสกปรก หรือกลิ่นไม่พิงปรารถนา มันก็ไม่ถูกไม่ซึมเข้าเนื้อเข้าตัว