รัก

พินิจมอง ต้องเป็น คอมรุ่นเก่า.....พระเจ้าเหา สร้างไว้ นานนักหนา
ประเมินผล เนิ่นนาน กาลเวลา.....เปิดเคสมา เจอ ram แค่แถวเดียว

 

เอาเป็นว่า ลองนั่ง ลองนอนแต่ง.....แล้วมาแรง วันพรุ่ง ก็ได้หนา
ใจเย็นเย็น ค่อยค่อย ลำเลียงมา.....ลำดับมา ให้เรา ได้เข้าใจ

 

แลมองดู พฤกษา ฟ้าสดใส.....คงต้องไป คลุกดิน หินอิฐหญ้า
เป็นกุลี หลบหนีหน้า Stefa.....แล้วพริกฟ้า มันซี้ หรือชี้ยาว

 

เคยฉงนใจ ในคัมภีร์ ต่อผู้หญิง
คัมภีร์หญิง เป็นเช่นไร หรือไรหา
คัมภีร์ชาย ว่าไว้มี หรือไม่หา
ความคิดต่าง หญิงชายต่าง ต่างนานา

คุณ (-*-) stefa เรียกว่า คุณฉงน ก็แล้วกัน

 

แลดูวิหก ล่องลอยฟ้า อันสดใส ..... แต่เราคง ต้องไป คลุกดินหินอิฐหญ้า
อยากเอาหน้า ไปคลุกฟ้า ให้หน้าใส ... ส่วนหัวใจ ฝากเอาไว้ กับเตฟา

 

คุณฉงน สนเท่ห์ บรรจงอ่าน
มองให้ดี มองให้สวย โลกสวยได้
โลกสวยแคบ เปิดใจกว้าง กว้างเข้าไว้
กว้างเรื่อยๆ ช่วยกันสวย โลกสวยขึ้น

 

คนอื่นมอง ว่าไม่สวย ก็ช่างเขา
ฝันอยากให้ โลกสวย เรื่องของเรา
อย่าไปสน ปากคน เหมือนปาก dog
ชอบเห่าหอน ลามก กัดคนดี

 

พระเจ้าเหา ของนายพราน หาเจอไหม
ท่านหายากส์ เดินหลบลี้ เพริดพริ้วไกล
ตามไม่ทัน รวดเร็วจัง พระเจ้าเหา
ลอยเลื่อนสูง คงจะเจอ เข้าสักครา

 

ท่านพราน เค้าแต่งกลอนเก่ง
ผมอยู่ในช่วงฝึกหัด ซึ่งนี่ก็เพิ่งลองหัดเป็นครั้งแรกๆ เลยนะคับ
ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจนะครับ ถ้าเห็นผมเอากลอนของท่านพรานหรือคนอื่น
มาแก้และดัดแปลงต่อนะครับ (เพราะผมยังขึ้นโครงเองยังไม่ค่อยเก่ง)

 

ฝึกหัดได้ กันทุกคน กลอนสนุก
พาใจสุก ครื้นเครง ยิ้มในใจ
หน้าผ่องแผ้ว สมองรื่น เริงอารมณ์
พาเพื่อนพ้อง หัวเราะตาม กลอนตลก

 

พระเจ้าเหา ไม่รู้ ไปอยู่ไหน.....ช่างปะไร อยู่ไหน ก็ช่างเหา
แต่ตอนนี้ กระเพาะ ในท้องเรา.....มันรบเร้า พระเจ้าหิว จิงจิงเรยยย

.....................................................

รอสักครู่ จักมา ต่อกลอนรบ.....ขอหลีกหลบ ไปหา กระยาหาร
หมดเรี่ยวแรง หุงหา รับประทาน.....ขอขับยาน ไปซื้อ อาหาเร

 

ท่านพรานไพร หลีกไป ขอพักรบ .. เพื่อหลีกหลบ ไปหา กระยาหาร
ส่วนเรานั้น หาได้วุ่น กับเรื่องรับประทาน .. ได้พักยาน พักรบ เพื่อพบรัก

 

จักดัดแปลง กลอนเรา ไม่ตำหนิ.....แต่จงตริ ศึกษา โครงสร้างสวย
แต่งกลอนแปด ฉันทลักษณ์ ควรเข้าด้วย.....จึงจักสวย งามดี มีทำนอง

เราเล่นกลอน มานาน นานนานมาก.....ไม่ใคร่จัก นับไว้ให้ รกสมอง
มันจึงกลาย เป็นช่วง ห้วงทำนอง.....ที่ช่ำชอง ก้องกลาย ลมหายใจ

แต่งมาเถิด บรรเจิด ออกจากจิต.....ถูกหรือผิด มิมี อย่าสงสัย
อารมณ์กลอน มันเริ่ม จากภายใน.....แล้วปรุงให้ สวยงาม ด้วยอักษรา

 

Stefa แต่งกลอนเปล่า รื่นอารมณ์
ลื่นไหลเรื่อย อิสระ นกโผบิน
กฏบังคับ สัมผัสนั่น สระนี่
มัดตายตัว เกินไป ไม่รื่นรมย์

 

มันแล้วแต่ รสชาติ ความนิยม.....โลกกลมกลม บรรจุ ความหลากหลาย
ถ้าทุกคน เหมือนเหมือน เกลื่อนเกลื่อนไป.....แล้วจักเกิด มาทำไม ให้มากคน

 

เราเพียงแสดง ความคิด แลความเห็น.....เผื่อจักเป็น ประโยชน์กับ "ฉงน"บ้าง
มิได้กล่าว ตำหนิ ติแม่นาง.....ให้เคืองคราง หมางโกรธ พิโรธเรา

 

จักกล่าวชื่อ "ฉงน"นี้ ที่ฟ้าตั้ง.....นึกไปยัง ทีวี ที่เคยฉาย
เจ้าขุนทอง จำแม่น ไม่เลือนคลาย....."หงน"กะ"หงาย" เช้าสาย ได้เฮฮา

 

คิดอาราย ก็แต่ง ไปตามคิด
กินอาราย ก็แต่ง ฟักแครอท
ปลูกอาราย ก็แต่ง มะม่วงมัน
ชอบอาราย ก็ชอบ ไม่ปิดบัง

 

นายฉงน ชอบหัดแต่ง แกล้งนายพราน
แซวเล่นกัน สนุกหนาน อย่างเพื่อนพ้อง
ร่วมวงคุย สนทนา ร่วมด้วยใจ
แถมรูปสาว สวยพริ้ง ถูกใจพราน

 

ให้ถูกใจ ต้องสวย จากภายใน.....ด้วยจิตใจ อ่อนโยน และกล้าหาญ
มีไมตรี แววตา อันชื่นบาน.....รูปรูปนั้น งั้นงั้น ฉันเฉยเมย