รัก

รอบรอบบึง นั่นเก้าอี้ โต๊ะโซฟา
ชั้นวางของ นี่ตู้โชว์ แก้วคริสตัล
อีกตั่งเตียง ตู้เสื้อผ้า ที่นอนใคร
แม้แต่ฟูก อยู่ในบึง 555

 

บึงนอกบ้าน ยิ่งเศร้าใจ น้ำตาตก
รถหรูหรา เบนซ์บีเอ็ม อีกฮอนด้า
จอดโชว์หรา โอ่อวดรวย ข้าก็มี
เบาะหนังแพง อิ่มบวมน้ำ น้ำค่อนคัน

 

บารมี ผู้มีบุญ แต่หนไหน
ช่วยบ้านเมือง ให้รอดพ้น ภัยพิบัติ
ร่วมอ้อนวอน เซ่นบวงสรวง กันใหญ่โต
555 เมื่อไหร่จะ รอดสักที

ท่าจะไม่รอดนะ เพราะว่าไม่ลงมือคิดและปฏิบัติด้วยความบริสุทธิ์ใจกัน

 

พรานพิเศษ
ศาสตราทิพย์ ของจาน มันเสียบฝัง.....มีเงี่ยงรั้ง เขี้ยวศร ถอนมิได้
เป็นศรทิพย์ ของจาน ที่ยิงใจ.....ของศิษย์ให้ มาพักตร์ เฝ้ารักครู
เออ.. ยังมี หยาดพิรุณ สกุลทิพย์.....ที่จานหยิบ เสกจาก ความคิดถึง
ให้เป็นน้ำ หยาดหยด รสคำนึง.....ไปรดถึง ห้วงเจ้า เข้าซึมใจ


ศาสตราทิพย์หยิบพ่นมนต์ตรารัก เล็งศรปักกลางใจใช่เป็นอื่น
ให้ศิษย์ภักดิ์รักครูยั้งยั่งยืน มิอาจฝืนผินพักตร์รักผู้ใด

 

อวตารร่าง มาสร้าง เสกบึงทิพย์.....มองตาปริบ น้ำท่วม มาจากไหน
บ้าเหรอเธอว์ น้ำท่วม ได้ยังงายยย.....บึงหัวใจ มิมี ภัยธารา

เฟอร์นิเจอร์ ในบึง ก็มิมี.....นิทราที่ โคนไม้ บนใบหญ้า
มิจำเป็น ต้องใช้ พวกรถรา.....ศิษย์นางฟ้า พาเหิร จำเริญใจ

เออ.. แปลกใจ กลัวทำไม ภัยพิบัติ.....ธรรมบัญัญัติ ซื่อตรง เป็นกฏหมาย
ก็พวกเรา ทำเสีย สมดุลย์ไป.....อาเพศภัย อุบัติเพื่อ ปรับคืนดุลย์

กังวลใจ ถึงภัย กระวนวาย.....ทำหัวใจ โศกเศร้า สุขเสื่อมสูญ
กลัวความตาย กลัวลำบาก ใจอาดูรย์.....ความสุขสุญต์ ภายในกลาย อันตรธาน

status... จัดได้ว่า เป็นกลอนธรรมะ ถือว่าทำการบ้านเสร็จ บายจัย บายจัย

 

ตอนเรียนมนต์ ลืมเรียนบท ที่ถอดถอน.....บรมอาจารย์ ตายซะก่อน เลยอดถาม
เจอศิษย์ดี เสกร่าย ให้ติดตาม.....คลุกคลีตาม อาจารย์ มิจากจร

ครั้นจักถอน ทิพยมนต์ ถอนมิเป็น.....แม้นถอนเป็น เราก็ ไม่ยอมถอน
เราพอใจ เสกฝัง รั้งไว้ก่อน.....ไว้ออดอ้อน แซวหยอก ให้ออกเพลิน

 

ผู้เมตตา สอนสั่ง เพียงน้อยนิด..... เจือจานจิต เอื้อเฟิ้อ มองธรรมได้
เรายกย่อง เรียกว่าครู เชิดชูใจ..... ว่างเมื่อไร แวะจ้องอ่าน งานประจำ

...ขอขอบคุณ ครูพรานพิเศษ จขกท.และผองเพื่อนอุ่นไอรักฯนะคะ

 

บึงบรเพ็ด บึงฉวาก บึงฉลาม
บึงแท้แท้ หาดูได้ ถ้าอยากดู
บึงปลาช่อน ปลาทับทิม มีทั่วไป
บึงสวาย มิใช่บึง สวาทรัก

 

บุษบรรณ แลแสงแข แท้กวี.....บรรจงมี เติมแต่ง อักษรร่าย
ดูงดงาม ได้อ่าน ประทับใจ.....อยากชมให้ อดใจไว้ ไม่ได้เลย

 

แค่ปลายแถวแววกวีมิมีดอก. เพียงเข้าออกทู้มาตาแลหมาย
ทู้'รัก'นี้มีหลายรสบทมากมาย. สบัดปลายอักษราภาษาเรา


Status:ขอบคุณในคำชมนะครัช แค่ผ่านมาร่วมชิงโชคเอ้ยร่วมสนุกเล็กๆน้อยๆแก้เหงา

 

คราได้เห็น สมบัติอัน อารยะ.....ของชาวข้าฯ สยามา ดำรงสาน
มันปิติ ตื้นตัน ปริ่มอกบาน.....เห็นเพื่อนฉัน ช่วยกันสืบ วิญญาณไทย

"พยัญชนะ" วิจิตร และงดงาม....."วรรณยุกด์"ตาม ต่อเติม เพิ่มความหมาย
"สระ"ใส่ ให้เสียง สูงต่ำไป....."เครื่องหมาย"ไซร้ เพิ่มเติม เสริมลีลา

อารยะกลอน สืบมา นมนานโข.....เป็นEgo สำแดง แรงภาษา
เอกลักษณ์เป็น โดดเด่นเช่น อัจฉริยา.....ร่ายกันมา ยาวนาน เกินประเมิน

ร่วมรักษา สืบสาน สมบัติงาม.....ลูกหลานถาม ตอบได้ ไม่ขัดเขิน
เป็นสะพาน ถ่ายทอด ความจำเริญ.....เพื่อสรรเสริญ โคตรเหง้าเหล่า "สยามชน"

 

ฝนที่ไหนใยใจร้ายคล้ายบ้าคลั่ง
กำแพงพังน้ำข้นคลั่กจักน้ำป่า
บ้านอยู่ไหนไกลไปในพนา
รึเพราะว่าท่อมันตันดึงดันมา

 

มาเยือนถึง บึงเรา นับเป็นโชค.....วาสนาตก ต้องชิด มิตรภาษา
ไม่ต้องชิง รางวัล หรือโชคา.....โชคนั้นหนา เมื่อเข้ามา ก็โชกเธอ

status... ฮากันเข้าไป 55555

 

เรียนกูรู ผู้เบิกบาน พรานพิเศษ..... มีจิตรเมตต์ มอบคำเพราะ เสนาะหวาน
ลงกลอนนี้ แต่ไร้แวว กวีกานต์.....มิอาจหาญ มากล้ารับ มากคำชม

ขอเป็นแฟนขับประเภทมาอ่านประจำ...ด้วยต้องการ เพิ่มรอยหยักในสมองนะคระ

 

มีตัวแม่ แท้อักษร บทกลอนกล่าว
เป็นเรื่องราว แสนเพราะ เสนาะเสียง
เล่นจึงขอ วอบอก ด้วยตัวเรียง
แอบซุ่มเลี่ยง เป็นแฟนขับ อีกสักคน...

 

ตั้งใจทำ ภารกิจ นะเด็กดื้อ.....จานคอยถือ หัวใจ เชียร์ตาใส
ความคิดถึง พร้อมทั้ง ความห่วงใย.....วนรอบกาย ของศิษย์ใส ไม่ห่างเลย

 

ท้องฟ้างาม มิต้องชม มันก็งาม.....ลมวาบหวาม มิต้องพูด มันก็หนาว
กลอนไพเราะ เพราะอ่าน เพลินใจเรา.....คำชมเว้า เป่าบอก ออกจากใจ

 

ช่างน่ารัก น่าชัง ยั้งช่วยศิษย์
ข่างน่าหยิก น่าหยอก บอกจานจ๋า
ช่างออดอ้อน น่าเคารพ ทบบูชา
ช่างเจรจา พาที ดีที่จาน....

 

หลงมาเยือนเรือน'รัก'มาพักหน่อย
มองตาปรอยพรานต้อนรับมิผลักไส
ขอเป็นโชคมิชุ่มฉ่ำโชกเกลือกไป
เกรงจะได้หลายแผลแน่แท้เรา5555

Status: เอ้าฮารอบดึก

 

สุขนั้นคู่ ความทุกข์ คลุกกันอยู่.....สรรเสริญคู่ นินทา ไม่ห่างหาย
มั่งมีลาภ โภคะ คู่จนใจ.....ยศมากมาย เคียงคู่ อดสูนอน

ธรรมของโลก เป็นไป ก็เท่านี้.....ร้ายกลับดี มีแล้วจน จมแล้วถอน
ฟังชื่นชม ฟังด่าแล้ว ให้สังวรณ์.....มองสะท้อน ให้เห็น เป็นธรรมดา

ธรรมของโลก กระทบมา อย่าเพลินไหล.....อย่าปล่อยใจ ให้ไหล เหมือนคนบ้า
เมื่อพบสุข จงเตรียมใจ เดี๋ยวทุกข์มา.....ท่วมน้ำตา ก็รอ หัวเราะกัน

อยากอยู่เนียน อย่าเป็นไทร จงเป็นอ้อ.....พายุล้อ ลู่ไหล ไม่โค่นหัน
ลมแผ่วแผ่ว พริ้วพลิ้วได้ ไสวกัน.....เป็นอ้อนั้น อ่อนโยน ไม่โค่นพัง


status... กลอนธรรมะนะฮาฟ สลับกันๆ อิๆ