รัก

กลัวยุงกัด อาจาน ต้องนั่งเฝ้า.....มานั่งเข้า พัดวี ไม่หนีหาย
ถ้ากัดไข่ กะแก้ม อย่าตบให้.....สะกิดใบ้ ให้จาน ก็พอเบยยย

 

มะต้องกลัวจาน เค้ามะตบหร๊อก เค้าใช้หนังติ๊กยิงเบย55555

 

ดาวมันเรียง เป็นคำ ว่า"____".....แสงวาบจ้า ตาเห็น ทับทิมสี
ส่องประกาย วับแวววาม งามฤดี.....ดูเข้าที ดูเจ้ากลุ่ม ดาว"____"

 

เป็นภารโรง หลังงุ้ม ตะคุ่มเดิน.....คอยเดินเหิร ตรวจตรา ตามประสา
อุ๊บส์โตะจัย นั่นสะเก็ด ดาว"____".....รีบนำพา ไปฝัง ยังก้นบึง

ต่อแต่นี้ ดาวกับบึง ถึงกันอยู่.....เพราะอยู่คู่ เคียงกัน ด้วยฝังขึง
ธรณีรัก ฝัง"____" อยู่คู่บึง.....เสน่หาตรึง ขึงยั้ง รั้งบึงใจ

 

ถ้าจักใช้ หนังติ๊กยิง จานขอร้อง.....ฝ่ามือต้อง แตะเบาเบา นะศิษย์จ๋า
ยุงตัวเล็ก จิ๊ดเดวเอง อย่าเพิ่งคว้า.....หนังติ๊กมา ยิงของจาน เด๋วมันพัง

 

feeling... พักชมโฆษณากันสักโพสท์


ดวงน้ำเงิน ดาวโลก โรงเรียนสวย.....มีไว้ช่วย ขัดเกลา นักศึกษา
สิงสู่เรียน ศิลปะ สรรพวิทยา.....หลักสูตรตรา ไว้ให้ หลายอาจารย์

ทุกอาจารย์ ก็เป็น อาจารย์เด็ด.....ต่างมีเคล็ด วิทยา สอนศาสน์สาส์น
แต่หัวใจ แก่นก้อน สอนเหมือนกัน.....การแบ่งปัน เอื้อเฟื้อ เจือจานไป

ไม่เคยสอน ให้ใคร ได้แบ่งแยก.....แม้นชั่วแปลก ยังมิสอน ให้ขับไส
มีแต่สอน ให้เมตตา เป็นทานไป.....ปล่อยอภัย ให้หัวใจ ไม่กดดัน

ไม่เคยสอน ให้บูชา เหล่าวัตถุ.....ของที่ผุ แล้วพัง มิควรหัน
ควรหันสู่ บูชา ปัญญาญาณ.....ให้เติบบาน เบิกขาน ทุกคืนวัน

ไม่เคยสอน ให้กักกัน หรือรังเกียจ.....ควรให้เกียรติ ให้สันติ งดเหี้ยมหาญ
แต่วาระ สืบมา กลับหย่อนยาน.....ทั้งกักกัน ทั้งทำร้าย ทั้งทำลาย

ก็จงเลือก สักคำสอน สักแนวเถิด.....เหตุผลเกิด ต้องวิถี "โคมตะ"ไข
ถ้าแหววแหวว ศรัทธาก็ "Jesus"ไง.....แนวกฏหมาย ก็ต้องไป "อิสลาม"

ถ้าศึกษา ได้ครบ จักเลิศสุด.....จักเจอจุด บรรเจิด เลิศค่าล้ำ
รักเมตตา สันติ ทำ"อกรรม".....เรียนรู้ธรรม ร่วมกัน เพื่อหนึ่งเดียว


status... "เฮฮา" เป็นรายการหลัก "ธรรมะ" เป็นงานโฆษณา แหะๆ

 

ศิษย์ตาใส ใจฉลาด ปราญช์น่ารัก
ถึงอึกอัก จักให้โชค ประโยชน์หลาย
คงไม่ทำ ขายหน้า จานตาลาย
เจ้าเล่ห์ร้าย ดูคลับคล้าย ถ่ายทอดกัน.......

 

ดาวไรหนอ พรานจึง ขึงก้นบ่อ
เดารีรอ คิดไม่ตก อกสะท้อน
วานเฉลย เอ่ยตอบ หอบคิดวอน
ให้อาทร เพราะอยากรู้ ดูหน่อยเบย.....

สถานะ......สอดรู้สอดเห็น.....

 

ขังดาว"____"ไว้ ใต้บึง ตรึงกำหนด .....ฤาเหลืออด หมดทน ก่นปัญหา
ครองพระแม่ ธรณี ชี้ชะตา..... ไม่อาจรับ จับดาว"____"กลับ คืนเวหา

ครูพรานจัก เก็บดาว"____" ไหนสถาน.....ด้วยว่ากาล โลกนี้ มีกำหนด
ทางของกรรม ทั้งบุญ ล้วนเคี้ยวคด.....ยากใจจรด ไม่หมดสิ้น นายกรรมเวร


อธิบายเพิ่มเติม : เกรงว่าจะไม่มีที่ใดรับฝาก ดาว"____" จะทำอย่างไรต่อดีคะ
หากเข้าใจผิดไปอภัยให้ด้วยนะคะ ...ฟินฟิน

 

ดาวมันเรียง เป็นคำ ว่า"บลาบลา".....แสงวาบจ้า ตาเห็น ทับทิมสี
ส่องประกาย วับแวววาม งามฤดี.....ดูเข้าที ดูเจ้ากลุ่ม ดาว"บลาบลา"

........................................

เป็นภารโรง หลังงุ้ม ตะคุ่มเดิน.....คอยเดินเหิร ตรวจตรา ตามประสา
อุ๊บส์โตะจัย นั่นสะเก็ด ดาว"บลาบลา".....รีบนำพา ไปฝัง ยังก้นบึง

ต่อแต่นี้ ดาวกับบึง ถึงกันอยู่.....เพราะอยู่คู่ เคียงกัน ด้วยฝังขึง
ธรณีรัก ฝัง"บลาบลา" อยู่คู่บึง.....เสน่หาตรึง ขึงยั้ง รั้งบึงใจ

 

ขังดาว"บลาบลา"ไว้ ใต้บึง ตรึงกำหนด .....ฤาเหลืออด หมดทน ก่นปัญหา
ครองพระแม่ ธรณี ชี้ชะตา..... ไม่อาจรับ จับดาว"บลาบลา"กลับ คืนเวหา

ครูพรานจัก เก็บดาว"บลาบลา" ไหนสถาน.....ด้วยว่ากาล โลกนี้ มีกำหนด
ทางของกรรม ทั้งบุญ ล้วนเคี้ยวคด.....ยากใจจรด ไม่หมดสิ้น นายกรรมเวร

 

เราเพียงฝัง มิขัง สะเก็ดดาว.....เห็นความวาว เราสนุก ก็ลองฝัง
นั่งมองบึง ดูแสง วิบวับพลาง.....มีดาววาง แม้นเศษ ก็งามดี

ชีวิตคน สั้นสั้น มิยาวดอก.....เวลาบอก ไม่รอ เดินเร็วรี่
ความสุขใด เก็บได้ เล็กน้อยมี.....เราว่าดี ก็เก็บไว้ สนุกกัน

 

"แสงแข"ถาม เรางง นะจ๊ะแข.....เราก็แค่ เล่นกลอน เพิ่มสีสัน
ทำจริงจัง ตึงตัง ไปได้นั่น.....สงสารฉัน ภารโรง เด๋วลุงงง

 

"ฟัง"ดนตรีกล่อมเคลิ้ม.....จิตใจ
"เพลง"เล่นให้เสียงใส.....สั่นก้อง
"ดู"ดาวหมู่พราวไสว.....พริบส่อง
"ดาว"ใหญ่-เล็กลอยคล้อง.....ร่วมร้อย สร้อยดาว

 

ดูดารกาประประระราย.....หฤทัยก็สดใส
แสงสาดสุพรรณะจะกระจาย.....ปิติไล้สุดารา

 

ครูพรานงง คนเดียว ซ้าเมื่อไหร่.....คนเขียนกลอน ก็ให้ ฉงนหลง
อ่านขำขำ ในการนี้ เรื่อง งง งง.....วอนครูปลง ลงจิตต์ อภัยใจ

โหมดนี้ :ทำให้ครูงง ขออภัยด้วยน้าคร้า

 

มะเปงไร งงงง งงงงเล่น.....งงงงเช่น งงงง ปนสงสัย
ว่าทะมายยย อ่านแร๊ว มะเข้าจัย.....สงกะสัย ต้งชั้ย กูเกิ้นแปล .. 55

 

ประจันหน้า ล่าสู้ เจ้าความ"กลัว".....เห็นเป็นตัว วิ่งล่อ วิ่งลับหนี
เนินเนิบใส่ เข้าใกล้ ไอ้ตัวดี.....เปิตวิถี รณยุทธ์ เพื่อกุดกลัว

อารมณ์"กลัว" คือขลาด มิอยากใกล้.....หวาดหวั่นใจ อยากไกล มิอยากกลั้ว
มิอยากมอง มิอยากเห็น นี่แหละ"กลัว".....เป็นความชั่ว ซุ่มแฝง คอยแยงใจ

กลัวอดอยาก กลัวจน ทั้งกลัวตาย.....กลัวจะไม่ มีใคร มารักใคร่
กลัวผิดหวัง กลัวเจ็บ กลัวเหนื่อยกาย.....กลัวเหนื่อยใจ กลัวร้อน กลัวธารา

บ้างก็กลัว สัตว์เล็ก และสัตว์น้อย.....กลัวหิ้งห้อย กลัวแมลงสาบ ท่าจะบ้า
กลัวสัตว์พิษ กลัวแมงมุม กลัวสัตว์ป่า.....สรุปรวมว่า กลัวทุกข์ กับกลัวตาย

ทุกข์กองใด ที่กลัว พิศให้ชัด.....อย่าให้คลาด กระแส ที่วิ่งว่าย
พิจารณา ให้ชัด ทุกแง่ไว้.....ความกลัวร้าย แข็งใจ เข้าสู้มัน

จักปั่นป่วน ร้อนรุ่ม แม้นมากมาย.....ยึดเพียรไว้ ตั้งท่า ตั้งใจมั่น
เมื่อ"ปัญญา" system เริ่มทำงาน.....Glory นั้น เห็นได้ ไม่ไกลตา

สู้ความกลัว สู้ด้วย ความไม่กลัว.....ความไม่กลัว ก็คือ ความหาญกล้า
ปัญญาวุธ ชูอ้า เป็นศาสตรา.....นักรบกล้า ย่อมรบ กับความกลัว

ชัยชำนะ เหนือกลัว รสชื่นใจ.....ช่างยิ่งใหญ่ เหมือนมีพร พ่นใส่หัว
ขอทุกคน จงรบ กับความกลัว.....อย่าได้มัว เก็บดอง ให้หมองใจ

 

มันก็คง มีงงบ้าง มีไรบ้าง.....แต่ก็ช่าง ช่างมัน ไม่สงสัย
ผ่านมาแล้ว ณ.จุดนี้ ตรงหน้าไป.....Go go ไป ข้างหน้า ดีก่าเบยยยย

 

อันความกลัวก็คือกลัวถ้วนทั่วหมด. กลัวจะอดเพราะตังค์หมดงดใช้สอย
กลัวมีร้อยใช้พันนั่นสำออย. กลัวฝนปรอยตัวจะเปียกเกลียดฝนเลย
กลัวผีสางนางไม้ให้ปรากฏ. กลัวผื่นผดภูมิแพ้แม้อยู่เฉย
กลัวจิ้งจกตุ๊กแกแม้ไม่เคย. อยู่ใกล้เบยเอ่ยก่อนวอนว่ากลัว
กลัวทุกสิ่งทุกอย่างต่างต่างสิ้น. กลัวยุพินไม่รักผลักไสทั่ว
กลัวไปสิ้นคนนินทาให้หมองมัว. กลัวจนมั่วเลอะเทอะเปรอะเปื้อนไป
อันความกลัวปุถุชนคนทั้งหลาย. แม้ความตายก็ยิ่งกลัวตัวไปไหน
อุเบกขามิได้มีทุกคนไป. ขอกลัวใจที่ไม่รู้ตัวตนจริง