รัก

"นาสิก"นี้ มีค่า ควรคำนึง.....เรารำพึง เห็นมาก คุณค่าเลิศ
ประโยชน์เกิด มากมาย ด้วยรูเลิศ.....เป็นรูเกิด เปิดทาง ชีวิตเรา

ดั่งหัวหอก พุ่งนำ ทำชีวิต.....อบรมจิต ก็ได้ เมื่อมองเฝ้า
ชีวิตไหล เย้าหยอก ออกแล้วเข้า.....เมื่อมองเฝ้า จักเห็น ชีวิตปราณ

ใช้รับกลิ่น ยามกิน ยามดื่มด่ำ.....ยามมืดค่ำ ไร้แสง ให้มองหัน
"จมูก"ชิ้น น้อยน้อย นำทางพลัน.....ร่างกายนั้น ตกต้องตาม จมูกไป

ใช้เป็นเครื่อง สูดหา กลิ่นความสุข.....เมื่อต้องถูก เกสร บุปผาใส
กลิ่นความหอม ช่างชื่น รื่นรมย์ใจ.....คลายเครียดไป ได้สุข ทุกลมปราณ

ใช้ให้เป็น อุปกรณ์ ตรวจสะอาด.....ดมกลิ่นกราด ตรวจได้ อย่างอาจหาญ
พอถึงจุด ซกมก ตกใจพลัน.....เสียงจามนั้น หรือเสียงยี้ ร้องเตือนภัย

ร่างกายคน มีค่า ทุกทุกส่วน.....จงใคร่ครวญ ดูแล อย่าแถไถ
ใช้ให้เกิด คุณค่า และใส่ใจ.....เบิกบานง่าย ร่างกาย ต้องแข็งแรง

 

เมื่อนักรบ ได้ชัก ได้ชูดาบ.....เห็นแล้วปลาบ ปลื้มใจ ได้ปิติ
จักได้ดู คมดาบ ว่าคมดี.....ฤาทื่อที่ ตรงไหน ได้ลับกัน

 

อันความ"กลัว" ถ้วนทั่ว กล่าวมิผิด.....มันแอบชิด ซ่อนใน พาให้เผลอ
กลัวนานกลาย เป็นความเคย ชินนะเออ.....จงอย่าเผลอ ปล่อยไว้ ไอ้ความกลัว

ถ้ากลัวอด ต้องคิด มัธยัสถุ์.....ภาระรัด เพราะเหตุ สร้างสุมหัว
ก็เรียนรู้ ดูเหตุ อย่าหลงมัว.....หารอยรั่ว ค่อยปะ ค่อยอุดไป

เรือมันรั่ว น้ำขัง ต้องเร่งวิด.....บรรเทาพิษ ฤทธิ์รั่ว อย่ามัวไถล
แล้วค่อยหา รูรั่ว อยู่ที่ใด.....จักซ่อมได้ ให้ดี จี้เหตุมัน

กลัวผีสาง นางไม้ กลัวไปใย.....หากจิตใจ เราดี เห็นแล้วขัน
ก็คิดว่า มาทัก มาทายกัน.....ตอนที่ฉัน พบเจอ ก็ฮาดี

กลัวผื่นผด กลัวจิ้งจก กลัวตุ๊กแก.....กลัวร้องแง ผิดหวัง จากอิตถี
กลัวเสียหน้า กลัวเสีย สิ้นชีวี.....ทั้งหมดนี่ มิแปลก ที่กลัวกัน

ธรรมชาติสร้าง ความ"ไม่รู้" คู่ความ"กลัว"......เมื่อรู้ตัว กลัวสิ่งไร ก็ให้หัน
ไปพินิจ พิจารณ์ ให้เห็นมั่น.....แล้วห้ำหั่น ด้วยปัญญา มล้างกลัว

มีเส้นบาง กั้นกลาง ระหว่างสอง.....ความ"กลัว"พ้อง คล้าย"ระวัง" อย่าพึงมั่ว
ไม่ประมาท ระวังภัย มิใช่กลัว.....หลายคน"กลัว" กลับเอ่ยอ้าง "ระวังภัย"

กล่าวชอบดี ไม่รู้ตน น่าหดหู่.....หากกล้าดู แล้วยอมรับ จักเห็นได้
มัวแต่กลัว แล้วหนี ตนเองไป.....แม้นมาตรไซร้ วิปลาส คลาดเคลื่อนปุญญ์

"อุเบกขา" เป็นstep for the last.....เมื่อผ่านpassed เมตตา การุณย์หนุน
มุฑิตา เลยมา แล้วจึงรุน.....อารมณ์ดุลย์ สู่ภาวะ แห่ง"พรหมัน"

 

บัวใต้น้ำ ย้ำขี้กลัว จนหัวหด..................กลัวไปหมด กลัวผล คนเดือดร้อน
ทั้งที่จริง ไม่ควร ด่วนอาทร...................อยากวิ่งซ่อน ปิดรั้ง ขังตนเอง

รู้ตัวเอง ว่าตัว กลั้วปัญหา.....................ดื้อรั้นหนา ทั้งซน ขนเป็นเข่ง
อยากวิ่งหลบ จานตบหน้า ท้าเหยงเหยง....ไม่นักเลง เหมือนจาน ผลาญความกลัว

ยังเป็นบัว กลัวแดด ที่แผดเผา...............เลยงมเง่า อยู่ใต้น้ำ หาใช่ชั่ว
ไม่ยอมโผล่ พ้นน้ำ ก็เพราะกลัว..............อากาศนัว ข้างบน ปนสิ่งใด

อยากชูช่อ ล้อบัว รัววิ่งย้อน..................กลับคืนคอน ลองเผา เจ้ากลัวใหม่
มีทั่นจาน คอยเบิ๊ด กะโหลกไป..............ความกลัวหาย ใจใส ได้เบิกบาน

status...โดนจานเบิ๊ดกะโหลกอย่างแรง คริคริ

 

"นิโลตบล" ทุกดอก ออกจากน้ำ.....เมื่อถึงยาม ผลิบาน จึงโผล่สูง
มิแปลกเลย ที่มวลน้ำ ช่วยพยุง.....ก่อนบัวพุ่ง ผุดพ้น ผิววารี

บัวมิชู อย่าอู้ อ้างกลัวแดด.....ตะวันแผด แสงเพื่อ เจ้าบัวศรี
รับรังสี spectrum จนเหมาะดี.....เพื่อบัวมี กลีบดอก ออกเบิกบาน

หากว่าบัว ไม่ชู หาใช่กลัว.....ทุกดอกบัว มีฤกษ์ ให้เติบสาน
ถึงเพลา เหมาะสม ก็รอบาน.....คอยชูขาน กลีบดอก ออกลีลา

ที่ว่าชั่ว คือกลัว มิใช่บัว.....กำจัดกลัว บัวเลิศ เพริศชันษา
บัวจักชั่ว มิได้ ดอกกานดา.....โคลนตมหนา เปรียบชั่ว จึงสมจริง

 

จานบรรยาย step up ของจานเอง.....ตัวเจ้าเอง หากกลัว จงตั้งมั่น
อย่าให้เสีย ชื่อของ อาจารย์พราน.....สอนเจ้านั้น หลายเคล็ด เด็ดวิญญาณ

จักกล่าวจาน นักเลง ก็มิผิด.....เพราะด้วยจิต จริงจัง มุ่งตั้งมั่น
แต่นักเลง มิใช่ อันธพาล.....ขอเจ้านั้น แยกแยะ ให้เข้าใจ

 

บางเวลา จิตตก ซกหมุดมิด
เปงกรรมติด ปิดมัว กลัวสถาน
ปล่อยเวลา มาผ่าน คงไม่นาน
เข้มแข็งบาน ขานไว้ ให้ยีนตรง.....

สถานะ......สับสน

 

มีบึง'รัก'มักมีบัวไม่มัวขุ่น
บัวสีตุ่นเพราะน้ำโคลนถาโถมใส่
ยามฝนมาบัวชูช่อรอน้ำใส
ชะล้างให้บัวผุดผาดสะอาดตา
แต่ฝนแรงใบบัวช้ำผิซ้ำซาก
ใบบัวขาดกลีบปลิดปลิวละลิ่วหา
ตกลงสู่บึงใหญ่ในพนา
ทับถมมาใต้น้ำตามโคลนตม

สถานะ ไม่มีนัยยะ

 

สับสนบ้าง บางเวลา น่าสนุก.....เหมือนเกมส์รุก ที่ต้องเดิน ไปข้างหน้า
เดาไม่ออก enemy ตัวไหนมา.....ต้องตั้งตา จ้องดู ระวังไว

สับสนเพราะ ไม่รู้ ถึงคำตอบ.....รู้คำตอบ ก็หมดกัน สนุกหาย
ยามสับสน ให้ค่อย มองมองไป.....หาเงื่อนไข รอแก้ อย่างใจเบา

เงื่อนบางเงื่อน แก้เลย ก็ไม่ได้.....ต้องรอให้ จังหวะ อำนวยเข้า
แต่บางเงื่อน แก้ช้า ด้วยขลาดเขลา.....อาจทำเอา เจ็บใจ นานมิคลาย

ความสงบ ย่อมสยบ ความเคลื่อนไหว.....ด้วยหัวใจ ดั่งอ้อ ล้อลมส่าย
แต่ก็ไม่ เสียทรงปลง โค่นมลาย.....อ้อไม่ตาย แม้นลมร้าย พัดผ่านโลม

เมื่อใจสงบ จงมอง ความเคลื่อนไหว.....ทั้งภายใน ภายนอก ที่ถาโถม
แล้วจับมอง เงื่อนแง่ อย่างเฉียบคม.....จึงค่อยโหม กระแส แก้เงื่อนงำ

ความสับสน ก็ไม่ น่ากลัวดอก.....มองให้ออก ดูเป็น เรื่องขำขำ
มองให้เป็น เพียรให้เป็น จักเห็นธรรม.....สับสนนำ ปัญญา ให้จำเริญ

 

กดความกลัวให้จมลงในบึงใหญ่
บึงที่ให้ใจสงบจะจบไหม
เรื่องใดผ่านนานไว้ไม่ใส่ใจ
มีเรื่องใหม่มาให้พบลองทบดู
ใครทำใจให้หมองต้องตรองคิด
เข้าใจผิดความสะใจใช่เริดหรู
จบเป็นพระชนะใจใครก็รู้
น้ำนิ่งอยู่ใจจะใสใช่ไหมจารย์

 

หน้าที่บัว คือขาน บานเบิกได้.....เหมือนจิตใจ เบิกบาน ไร้ความหมอง
บัวมุดตม โผล่ผ่าน วารีนอง.....เหมือนใจต้อง ฝ่าฟัน มากพาลภัย

บัวบานได้ อวดสี อวดดีกลิ่น.....ครั้นบานสิ้น ทิ้งกลีบ ร่วงโรยหาย
คล้ายดั่งจิต วิมุติ สุดเป็นไป.....ย่อมทิ้งกาย ไม่เหลียว ไม่แลมอง

 

น้ำบึง"รัก" ย่อมใส ใครก็รู้.....ไม่ต้องชู โพนทะนา ให้เมื่อยหา
น้ำไม่ใส มาเคลมได้ ทุกเวลา.....จักจ่ายค่า เคลมให้ เป็นจูบไป


status... ว่ายางงายยย มีคัยว่ามะใสมั่งป่าววว รอเคลียร์ รอเคลมให้อยู่น๊าาาาา

 

เข้าบึง"รัก" ขัดใจ ให้ใสสุข.....ขัดเกลาทุกข์ ปล่อยใจให้ สนุกสนาน
โลกใบนี้ สิ่งใดใด ไม่ยืนนาน.....เข้ามาขาน ร่วมสุข ร่วมทรงจำ


status... ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ที่นี่มันจะมีเรื่องราวมากมายขนาดนี้ 55555
กลายเป็นความทรงจำในส่วนที่ดีของชีวิตไปเลยอ่ะ 55

 

ผ่านมากวนให้น้ำขุ่นไปหน่อยอ้ะจ้ะ กิกิ

 

feeling... พูดยาวส์ ทะมายกรูมะแต่งเป็นกลอนฟระ

ไม่เคยคิด มาก่อน ว่าบึงนี้.....จักเป็นที่ บันทึก เรื่องราวหลาก
เป็นบันทึก ความทรงจำ แห่งความรัก.....ทั้งพบ-จาก มากสหาย จำได้ดี

 

งั้นเราต้อง ส่งจูบ ฝากลมไป.....ต้องขออภัย ในความขุ่น ด้วยนะครัชชช
เด๋วทางเรา ส่งลมรัก เข้าบำบัด......เร่งเร่งพัด เข้าซัด บำบัดบึง

 

เมื่อฝนโปรยโรยกระหน่ำมาย่ำหยุด
น้ำเริ่มผุดบัวชูช่อรอไออุ่น
บึงน้ำใสใส่ใจกันมั่นเคยคุ้น
ตะกอนขุ่นตกลงตมจมใต้บึง

พบผ่านมาพากันเพลินเกินจะเอ่ย
เหมือนคุ้นเคยสนทนาว่ามาถึง
น้ำใจงามยามใจดีมิคำนึง
ใครมาพึ่งพิงพักจักชอบใจ

 

ใครจะกล้า ว่าน้ำ ในบึงขุ่น
นายพรานลุ้น อยากเคลม เน้นส่องหา
แม้ฝนตก น้ำไหลลง ส่งบ่อมา
ไม่มี้ว่า น่ำขุ่น กลัวคุณเคลม.......

สถานะ......ขำขำ

 

แถมยังส่ง ฝากลม มาบำบัด
รีบเร่งจัด ดัดลมพ่น จนน้ำใส
นางบินลง เล่นสรง สบายใจ
ยินธรรมใส ปรับใจ ให้รื่นรมย์.....

 

"แก้วบงกช" มาเฟี๊ยวส์ แค่โพสท์เดียว.....แล้วก็เลี้ยว หายไป ไม่ได้เห็น
หรือไปซุ่ม ขุมกลอน เตรียมมาเล่น.....มาให้เห็น บ้างเซ่ส์ แม่แก้วบัว