รัก

ก็อาจารย์ มีศิษย์ แค่คนเดียว.....จะให้เปรี้ยว กับใคร กันล่ะเจ้า
ขบขบกัน มันส์มันส์ ลูกศิษย์เรา.....วิชชาเข้า ซึมเนื้อ เหมือน tattoo

 

มือที่สอด คล้องจับ ด้วยความรัก.....ย่อมมีมาก ด้วยแรง กระชับมั่น
ไออวลรัก ถ่ายเท สัมพันธ์กัน.....เยื่อใยพัน ผูกไว้ ใต้ฝ่ามือ

 

แค่เงยหน้า ถ้าจะฟ้อง มองรอยเห็น
ผมปิดเม้น เน้นห่าง หว่างตีนผม
อนาคต คงเป็น เช่นน่ามล
มองแล้วยล คนละคน แต่เหมือนกัน......

 

มิต้องกอดสอดประสานผ่านไออุ่น
แค่มองคุ้นในใจให้ตระหนัก
อีกกระชับมือเราเข้าใจรัก
พันผูกภักดิ์ให้อบอุ่นชุ่มชื่นทรวง

 

กอดกันแล้ว จับมือแล้ว ก็เข้าห้อง.....ไปนั่งจ้อง ตากัน อีกสักพัก
หลังจากนั้น ไม่ต้องพูด ไรกันมาก.....เข้ากระชาก เสื้อผ้า กันและกัน


status... เอาตอน climax ไปเลยแร๊วส์กัลลล

 

เจ้าตาใส ใยถึง ไม่ดูแล
ปล่อยจานแก้ แลทึ้ง ดึงเสื้อผ้า
เอาช้อนงัด ซัดปาก จานเร็วนา
โรคเก่ามา ช่วยจับ หมัดแน่นเบย....

 

ถือเสียว่า ละคร ตอนเลิฟซีน.....มันต้องฟิน ต้องหวิว ต้องไรบ้าง
จับมือกัน กอดกัน มันเข้าทาง.....พระกับนาง เข้าหอ คนถูกใจ .. 55


status... พอเริ่มลงมือกระชากเสื้อผ้า เราก็ตัดไปตอนเช้าเลยไง คริๆ

 

เฮ้อ!!!! โล่งอก ตัดโฆษณา อิอิ

 

อ้าว ล้อเล่น เถลไถล ไปใหญ่แล้ว.....เราไม่แนว จักเป็น พระเอกหนัง
เราเป็นยอด ผู้กำกับ บ้าพลัง.....ตำแหน่งวาง ให้ลูกศิษย์ เป็นช่างไฟ

 

feeling... โฆษณา

ซาหวาดดี วันนี้ มียาเลิฟ.....กินแล้วเลิฟ เลิฟกัน ไม่เหือดหาย
นำเหนอขาย ย่อมเยา สั่งจองได้.....หากช้าไป จักหมด จักอดกิน

 

พลาดละคร ออนแอร์ ในทีวี
ก็ยังมี อยู่ที่ ในบึงบัว
ลุ้นระทึก ตึ๊กตั๊ก ในสลัว
ใจระรัว อ้าวคัท ตัดโฆษณา..^^


ละครจบแล้ว ก็ไปนอน ฝันดีนะค๊าทุกๆท่าน ^_^

 

ราตรีสวัสดิ์ สวัสดิ ที่ราตรี.....นิทราดี มีสุข ทุกคนได้
อย่างที่บอก ระวัง วารีลาย.....มันจักไหล สงสารหมอน เราอ้อนเตือน

 

ผู้กิน..กำกับ แสดงชัด งัดท่าทาง
มองดูพลาง เหมือนโรค ลมชักหนา
ด้วยเป็นห่วง กลัวจาน คลานลงมา
รีบเรียกหา ตาใส ใส่ใจแล

โหมด......ขอโทษ

 

สิ่งที่น่า ภาคภูมิใจ ของมนุษย์.....เลิศที่สุด คือระบบ ของสมอง
นอกจากนั้น ก็งั้นงั้น จากที่มอง.....เราจักลอง เอ่ยเลียบ เปรียบเทียบพา

เริ่มจากตา สู้เหยี่ยว ไม่ได้เลย.....เขี้ยวฟันเอย ก็มิสู้ สัตว์นักล่า
ส่วนจมูก สู้ไม่ได้ กระทั่งหมา.....สำเนียงมา หูฟัง มิสู้แมว

กำลังแขน สู้ลิง ได้ที่ไหน.....ขาวิ่งไป ยังแพ้ม้า ที่คล่องแคล่ว
กรงเล็บเสือ แกร่งกว่ามือ มิคลาดแคล้ว.....ตีนที่แจว เปรียบตุ๊กแก แพ้ทางไป

ผิวหนังเนื้อ แข็งแกร่ง มิสู้แรด.....เสียงที่แผด สู้ช้าง ได้ที่ไหน
ความอึดของ ระบบ แห่งร่างกาย.....สู้ไม่ได้ กับระบบ สาบแมลง

สาธยาย สาธกอรรถ ถาธิบาย.....เผื่อว่าใคร อาจได้ขับ สติแจ้ง
มนุษย์นั้น มีดีเลิศ ประเสริฐแรง.....เราขอแจง ว่ามีแค่ "สมอง"เอย

 

"สมอง"ของมนุษย์ซับซ้อน.....เชิงชั้น
"ล้ำ"เลิศหลายส่วนขั้น.....หน้าที่
"เลิศ"รู้เลิศเสกสรรค์.....งามเกิด
"ค่า"คู่คนเลิศดี.....เริ่มได้ ที่จินต์

 

พิจารณา พินิจ ความ"หยาบคาย".....เกิดที่ใจ หามิใช่ ที่ภาษา
วจีสบถ อุทาน เผลอหลุดมา.....อย่าหลงว่า เป็นความหยาบ เสียถ่ายเดียว

เพื่อนเพื่อนกัน ใช้คำ ไม่ดัดจริต.....เรียกกันชิด สนิทใจ ได้หวาดเสียว
เรามิเห็น ความหยาบ สักนิดเดียว.....ใช่แท้เทียว ไมตรีคลุก ผูกพันกัน

เรากลับมอง เห็นความ ดัดจริต.....ไม่เป็นมิตร ไมตรี มิน่าหัน
ไปเห็นมอง ท่าที เสแสร้งกัน.....ดูแล้วมัน เหมือนดีแต่ มิจริงใจ

หากมีความ จริงใจ พอดีจิต.....มิต้องคิด ดัดจริต ให้มากหลาย
มรรยาทพอ ให้เกียรติ สมควรไป.....แล้วจริงใจ ใส่กัน ฉันท์ไมตรี

ความหยาบคาย เกิดในใจ แม้นมิพูด.....แม้นมิหลุด ผุดกล่าว ออกในที่
แต่ความหยาบ สิงใจ ดองหมักมี.....นั่นแหละที่ เราเรียก ว่า"หยาบคาย"

 

ตกลงจานเป็นลม หรือพี่เล่นเป็นลมล่ะเนี่ย คริคริ

dannce_

 

กล่าวอาจารย์ เป็นลม เหมาะสมเปรียบ.....ลูกศิษย์เทียบ เป็นน้ำ มิพลาดแน่
ลมพัดหอบ หุ้มน้ำ มิเชือนแช.....น้ำก็แพร่ ละอองใส ในสายลม

 

"ลม"ลอยรัดรอบล้อม....วารี
"พัด"ละอองน้ำคลี.....คลุกด้วย
"รัด"ริ้วละอองมี.....พันผูก
"น้ำ"คู่ลมสมสวย.....เหมาะแท้ แลงาม

 

ฝนตกมา มากมาย สบายสู่.....ไม่ต้องดู รดน้ำ ให้ต้นไม้
ประหยัดตังค์ ค่าน้ำ ได้มากมาย.....ต้องขอบใจ ฟ้าปราย สายพิรุณ